ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ...

Το Δημόσιο στρέφεται δυναμικά κατά των μικροοφειλετών, επιστρατεύοντας την κατάσχεση μισθών, συντάξεων, καταθέσεων και άλλης κινητής περιουσίας των φορολογουμένων, προς είσπραξη των οφειλών έως 3.000 €.

Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ότι είναι αδύνατον να χορτάσει ο κόσμος σε ένα τραπέζι τρώγοντας μόνο μαρίδα. Πρέπει να ψηθούν και μερικά μεγάλα ψάρια.

Ειδάλως και εξολοθρευονται οι μαρίδες και η πείνα δεν περνάει...

Πόρωση δύο συνιστωσών αφενός ηληθιότητας και αφετέρου εξόφθαλμης προστασίας των φίλων γνωστών και μη εξαιρετέων...

Είναι ανήκουστο να καταδιώκουν τον κόσμο στην κατάσταση που βρίσκεται για μικροχρέη 200 και 300 ευρώ, αντί να τον διευκολύνουν ή και να χαρίζουν μικροποσά. Αφού ΔΕΝ έχει, τί να κάνει;

Οι φωστήρες με την φοβερή ιδέα περί μικροοφειλετών και αυτόματη ανάληψη απο τους τραπεζικούς λογαριασμούς των χρεών τους μας λένε φόρα παρτίδα πως έχουν το εργαλείο αλλά θα το χρησημοποίησουν όπως τους γουστάρει...

Έτσι όμως μας κάνουν να ρωτήσουμε για ποιό λόγο αυτόν τον άμεσο τρόπο πληρωμής των οφειλών, δεν το εφαρμόζουνε στους μεγαλο-ωφειλέτες όπου και θα πάρουν πολλά περισσότερα και ο λαός συμφωνεί και επαυξάνει και δεν πρόκειτε να φέρει καμμία μεταβολή στην μικροοικονομία , ισα ισα που θα την τονώσει μόνο και μόνο ψυχολογικά...

Η μόνη απάντηση σε αυτό το απλό ερώτημα που σημειωτέον προέκυψε αβίαστα απο τις πρακτικές τους είναι διότι δεν θέλουν...
 Ξεκάθαρα...

Γιατί δεν πιέζουν οι κυβερνητικοί εταίροι, οι οποίοι μέσα από την πραγματική φορολόγηση του πλούτου θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι με τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση συνέβαλαν καθοριστικά προς την δίκαιη κατανομή των θυσιών;

Είναι πλέον ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στην υπηρεσία του μεγάλου πλούτου, χωρίς προσχήματα;

Πέραν της μέγιστης αναλγησίας τους, ξεσκεπάζεται το αληθινό πρόσωπο αυτών των δειλών που ακόμη και τώρα λειτουργούν σαν υπάλληλοι των μεγάλων συμφερόντων δυστυχώς οι αχρείοι...

ΕΦΟΡΙΑΚΟΣ...

Σ' ένα μπάρ μιας κάποιας πόλη, υπήρχε ένα ιδιότυπο στοίχημα διαρκείας:

Ο ιδιοκτήτης πρόσφερε 1.000 ευρώ σε όποιον από τους πελάτες του κατόρθωνε να βγάλει έστω και μια σταγόνα ζουμί από ένα λεμόνι, που προηγουμένως το είχε στύψει ο πολύ δυνατός μπράβος του μαγαζιού..

Κάποιοι πελάτες εμπιστευόμενοι τις δυνάμεις τους δοκίμαζαν να στύψουν περισσότερο το λεμόνι, ποτέ όμως δεν κατάφερναν να βγάλουν την παραπάνω σταγόνα χυμού και να κερδίσουν το στοίχημα.

Μια βραδιά παρουσιάζεται ένα κακοσκαρωμένο αντράκι, κοντό, αδύνατο, φαλακρό, με φοβισμένο και κακομοίρικο ύφος. Βλέπει την ταμπέλα που γνωστοποιεί το στοίχημα και προσφέρεται να δοκιμάσει να το κερδίσει, προκαλώντας τα γέλια όλων των παριστάμενων θαμώνων...

- Λες να τα καταφέρεις εσύ φίλε, με αυτά τα χεράκια που έχεις; του λέει ο μπάρμαν, πιο χοντρή θαρρώ πως είναι η ψωλή μου...

- Ας δοκιμάσουμε...απαντά ατάραχο το λειψανέβατο ανθρωπάκι.

Καθίζουνε ένα γύρω όλοι, φέρνουν ένα φρέσκο λεμόνι κι αφού το στύβει πρώτα ο μπράβος και βγάζει όλο το ζουμί που μπορούσε, το δίνουν στον καινούριο να δοκιμάσει αν μπορεί να βγάλει κάποιες σταγόνες επιπλέον...

Παίρνει το λεμόνι στα κοκαλιάρικα χεράκια του και μπροστά στε έκπληκτα μάτια ολονών που περίμεναν το αποτέλεσμα, στύβει την ήδη στυμένη λεμονόκουπα και σιγά - σιγά αυτή αρχίζει να βγάζει μια - δυο - τρεις- τέσσερις κι ακόμη μια, πέντε κρυμένες σταγόνες χυμό, ώσπου δεν είχε πια άλλο...

- Πως τα κατάφερες ρε; ρωτά ο μπάρμαν που έπρεπε τώρα να πληρώσει τα 1.000 ευρώ στο κακοσκαρωμένο αντράκι, πήρες τα αναβολικά σου, την HGH, την M3, τι διάολο πήρες πριν έρθεις;

- Δεν ξέρω τι είναι αυτά που λέτε, απαντά εκείνο με σιγανή φωνή, δεν ήμουν ποτέ αθλητής ούτε ρεκόρ έχω κάνει πουθενά, εγώ ένας κοινός άνθρωπος είμαι που δουλεύω στην τοπική εφορία!