ΦΤΗΝΟΤΕΡΗ ΜΑΣΑ;

Οι άνθρωποι δεν έχουν επαφή με τίποτα από την πραγματική ζωή.

Αν ήξεραν θα είχαν καταλάβει ότι ο χώρος της εστίασης κοντεύει να καταρρεύσει όπως και τόσοι άλλοι όχι επειδή ο ΦΠΑ είναι 23%, αλλά επειδή δεν υπάρχουν πελάτες, διότι δεν υπάρχουν λεφτά.

Ας το δούμε με ένα παράδειγμα. Σε έναν μικρό λογαριασμό των 50 ευρώ, ο πελάτης θα πληρώσει 61,5 ευρώ με ΦΠΑ 23% και 56,5 ευρώ με ΦΠΑ 13%. Να είναι, άραγε, τα πέντε(5) ευρώ παραπάνω που τον εμποδίζουν να πάει συχνότερα στην ταβέρνα; Ή μήπως πάει σπάνια ή και καθόλου, διότι δεν του περισσεύουν τα 50 ευρώ;

Πριν από λίγο καιρό οι εστιάτορες και οι καφετζήδες το είχαν πει: Δεν θα μειώσουν τις τιμές, γιατί έχουν ήδη απορροφήσει τον ΦΠΑ. Μεγάλο κομμάτι αυτής της τεράστιας αγοράς των μαγαζιών "υγειονομικού ενδιαφέροντος" εισπράττει μεν τον ΦΠΑ, αλλά δεν τον αποδίδει στο κράτος (κανονικοί φοροκλέφτες). Και αυτοί φυσικά, δεν πρόκειται να συγκινηθούν από τις απειλές του Σαμαρά ότι, αν συνεχίσουν έτσι, θα επαναφέρει το 23% (στα τέτοια τους, δεν τον απέδιδαν πριν, δεν θα τον αποδίδουν και τώρα, ούτε αύριο, αν δεν φοβούνται τον συστηματικό έλεγχο και τη βαριά κύρωση)...

Να ξέρουμε δηλαδή, ότι η χωριάτικη θα συνεχίσει να σερβίρεται από 5 ευρώ και πάνω στα νησιά, το ψάρι θα πουλιέται σε τιμές αστακού και ο καφές από 3 - 7 ευρώ... Ούτε κουβέντα για ανταγωνιστικότερες τιμές, αφού οι τιμές είναι παρόμοιες παντού. Προτιμούν να κοιτάξουν το (κακώς εννοούμενο) στενό συμφέρον τους, από το να στηρίξουν το μέλλον του κλάδου τους...

Και μένουν οι εναπομείναντες πελάτες να ζητούν αποδείξεις, οι οποίες τη μια ισχύουν και την άλλη καταργούνται, κατά τα κέφια κάποιων μαθητευόμενων μάγων του υπουργείου Οικονομικών.

Τα πράγματα είναι απλά: οι πολλοί καταναλωτές έκοψαν την ταβέρνα και το εστιατόριο, επειδή μειώθηκαν τα εισοδήματά τους και όχι λόγω του ΦΠΑ. Μπορεί η λαϊκή ρήση η φτήνια τρώει τον παρά να έλεγε κάποτε την αλήθεια, αλλά σήμερα δεν ισχύει.

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι (με το 13%) θα έλθει κάποια φτήνια στις τιμές, δεν υπάρχουν παράδες!

ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ...

Καλοκαιρινή αφόρητη ζέστη και σε κάθε περιζήτητη σκιά συναθροίσεις και συζητήσεις για το ένα μεγάλο και κοινό μας ζήτημα, αυτό που πρωτίστως απασχολεί όλους μας, μορφωμένους και αγράμματους, χειρώνακτες και γραφειοκράτες, νέους, μεσήλικες και γέρους...
Ο καθένας ανάλογα με τον τρόπο που ζει και εισπράττει την πραγματικότητα κάτι λέει, θυμωμένος ή παραιτημένος, έτοιμος να αντισταθεί στα επερχόμενα ή αποφασισμένος να δεχτεί μοιρολατρικά ό,τι είναι γραμμένο να συμβεί.
Τι θα γίνει;
Για πού τραβάμε;
Ποιος φταίει;
Τι κατάντια είναι αυτή;
Ποιον να πιστέψουμε;
Πώς ξεπέσανε έτσι οι πολιτικοί;
Τι θέλουν οι "ξένοι" από μας και μας πιέζουν όλο και με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα;
Υπάρχουν κρυφά σχέδια σκοτεινών δυνάμεων που έχουν τεθεί σε εφαρμογή;
Κανείς δεν πιστεύει πια κανέναν πολιτικό, αν συνεχίσουμε έτσι κινδυνεύουμε άμεσα να οδηγηθούμε στην εκτροπή, με ποια μορφή ακριβώς δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, αφού κανείς δεν θα τον ρωτήσει.
Κανείς δεν ξέρει τι θα μας ξημερώσει αύριο.
Το κράτος φταίει, οι πολιτικές που ακολουθήθηκααν φταίνε, οι άνθρωποι φταίνε, οι συγκυρίες φταίνε...
Οι νέοι δεν κάνουν τίποτα το δημιουργικό για ν' αλλάξουν την κατάσταση, παρά μόνο ελπίζουν σε άγνωστες ευκαιρίες μακριά παό εδώ, ή εκμεταλλεύονται τα τυχόν περιουσιακά στοιχεία των γονιών τους.
Η εκκρεμότητα, η αβεβαιότητα, το σκοτάδι του άγνωστου, συνεργάζονται στη δημιουργία στον κόσμο μιας ζοφερής ατμόσφαιρας μολυσμένης και άρρωστης, που δεν βοηθάει καθόλου...
Και όλα μαζί φέρνουν τους Έλληνες πιο κοντά σε ενστικτώδεις αντιδράσεις και στην αμφισβήτηση του πολιτικού καθωσπρεπισμού...

THE KIND (MOVIE)...

The Kid - Charlie Chaplin (1921), with subtitles in several languages.

An unwed woman leaves a charity hospital carrying her newborn son. An artist the apparent father, is shown with the woman's photograph. When it falls into the fireplace, he first picks it up, then throws it back in to burn up.

The woman decides to in the back seat of an expensive automobile with a handwritten note imploring the finder to care for and love the baby. The little tramp (Charlie Chaplin) finds the baby...

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΣ...

Στην Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, της βαθιάς ύφεσης για πέντε συνεχή χρόνια, του μέλλοντος που μοιάζει μαύρο, η Μύκονος με τα τρελά της πάρτι και τις σαμπάνιες φαντάζει κάτι το εξωπραγματικό.

Με σταθερούς θαμώνες μια μεγάλη μερίδα κοινωνικής σαβούρας και παρακμής, με κύρια έγνοια ζωής το ξέφρενο πάρτι που γίνεται καθημερινά, κάθε καλοκαίρι στη Μύκονο και στους άλλους κοσμοπολίτικους προορισμούς, ακόμη κι όταν η Ελλάδα σκύβει πάνω από τα απομεινάρια του πρόσφατου παρελθόντος.

Πέρα βρέχει όμως για την καθόλου δυναμική, καθόλου παραγωγική, μόνο αρρωστημένα επιδειξιομανή ψευδο-αστική μας τάξη. Τι νόημα έχει άλλωστε ο εύκολος πλούτος αν δεν μπορεί να επιδειχτεί;

Πολλοί από αυτούς σήμερα είναι αποτυχημένοι, χρεοκοπημένοι, που χρωστάνε εκατομμύρια ευρώ σε εργαζόμενους, ΙΚΑ και ΦΠΑ αλλά που ζουν πάνω απ' όλα για την εικόνα. Εικονικές εταιρείες, ψεύτικες χρεοκοπίες ή αληθινά κανόνια αλλά πάνω απ' όλα αυτό που μετράει είναι το χαϊλίκι. Μπορεί να μην πληρώνουν τους εργαζόμενούς τους επί μήνες, αλλά πληρώνουν και 1.000 ευρώ για μια ξαπλώστρα πρώτο κύμα στην Ψαρού. Ή ακόμη και μερικές χιλιάδες ευρώ για μια 8λιτρη σαμπάνια Moet & Chandon.

Πώς αλλιώς θα κάνουν εφέ στην κοσμική Αθήνα, πώς θα τους συζητάνε το χειμώνα στα στέκια των βορείων προαστίων; Αυτές τις ημέρες και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού εκατομμύρια (αφορολόγητα εννοείται) ευρώ θα καταναλωθούν σε σαμπάνιες, πούρα, μοχίτο, πληρωμές τραγουδιστών και πολλές βίζιτες μοντέλων και πούστηδων (σήμερα gay).

Από κρατικοδίαιτους "επιχειρηματίες" Έλληνες και ξένους, άλλους ευκατάστατους λαθρέμπορους, αποτυχημένους καναλάρχες με τζάμπα συχνότητες, άχρηστους γόνους πολιτικών & οικονομικών τζακιών, επιτυχημένες ράφτρες και κομμώτριες τρίτου φύλου, τα μοντέλα τους που διακρίθηκαν τον φετινό χειμώνα, σιχαμένα πια πρόσωπα της TV με εξωπραγματικές αμοιβές, μοδάτοι και ξεπεσμένοι διασκεδαστές, μα και κάποιους ανθρώπους που μάζευαν μια χρονιά λεφτά για λίγες μέρες κοντά στους παραπάνω.

Είναι η άλλη Ελλάδα, αυτή που διαφέρει από το μαγαζάκι κάθε μεροκαματιάρη και την επιχείρηση που κόβει αποδείξεις, πληρώνει φόρους, δηλώνει τα πάντα στην εφορία. Αυτή η υπόλοιπη Ελλάδα πέρα από το κηφηναριό, που αναστενάζει στα χωράφια, τα εναπομείναντα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τις επιχειρήσεις...

Και η Μύκονος για άλλη μια χρονιά να χαζεύει τα πλούσια στήθη της Σοφίας Βεργκάρα και της Ναόμι Κάμπελ και θα λικνίζεται στους ρυθμούς του δικού της ξένοιαστου καλοκαιριού.

Προφανώς, για όσους έχουν στοιχειώδη αντίληψη η "Μύκονος" δεν είναι η αιτία, αλλά το σύμπτωμα. Χτυπώντας το σύμπτωμα δεν θεραπεύεται η αιτία, παρά μόνο μεγαλώνουν οι αυταπάτες.

Πάντα θα υπάρχει...

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΑΞΕΣΟΥΑΡ...

Εργοστασιακό αξεσουάρ για μεγάλα και μικρά αυτοκίνητα. Από το κοντινό μέλλον, ύστερα από απαίτηση των εναπομείναντων γνήσιων αντρών..

Άκρως απαραίτητο όπως γίνονται τα πράγματα...

Αρκεί να ρίχνει αθόρυβα, μην τρομάζουν οι ρουφιάνοι να πιάνουν τα τηλέφωνα...

ΤΗΣ ΖΗΛΕΙΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Ορέστη Λάσκου, από το 1971.

Κινηματογραφική διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου των Πάνου Παπαδούκα, Ν. Καμπάνη και Κώστα Καραγιάννη.

Ο Δημήτρης ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος κι η γυναίκα του Χριστίνα που επίσης γράφει σε περιοδικό, έχουν συνεχώς προστριβές, με αφορμή την ζήλεια...

ΤΟ ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΒΛΙΟ...

Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή, προέρχεται από 2 νέες καθηγήτριες και δείχνει πως ο χώρος της παιδείας χρειάζεται ένα γεναίο ξεσκαρτάρισμα, που όσο γρηγορότερα και βαθύτερα γίνει, τόσο καλύτερα για όλους τους εμπλεκόμενους θάναι.

Βιβλιοθήκη - πρότυπο αποφάσισε να φτιάξει στο γυμνάσιο - λύκειο μιας κωμόπολης των Χανίων η διεύθυνση Β΄ θμιας εκπαίδευσης του νομού, μετά από σχετική δωρεά κάποιου κατοίκου της περιοχής.

Μα δεν ζήτησε τη γνώμη και τη βοήθεια των καθηγητών του σχολείου για τα βιβλία που θα περιείχε. Αντίθετα έφερε 2 καθηγήτριες με απόσπαση για όσο θα κρατούσε η διαδικασία δημιουργίας, που κράτησε  όσο μια σχολική χρονιά όλως τυχαία. Μια απο αυτές έμεινε άλλη μια χρονιά ως ειδική βιβλιοθηκάριος, μιας και η διεύθυνση έκρινε πως μόνο κείνη μπορούσε να έχει τέτοια θέση...

Τέλος πάντων η  ολοκαίνουρια βιβλιοθήκη ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε για χρήση, μα πάντα με την αυστηρή επίβλεψη της "βιβλιοθηκάριου", που λειτουργούσε σαν να ήταν προσωπική περιουσία της τα βιβλία και δεν επέτρεπε ελεύθερη πρόσβαση ούτε στους καθηγητές ούτε στους μαθητές του σχολείου.

Είχε τα κλειδιά του χώρου πάντα μαζί της, μόνο όποτε βρισκόταν εκεί μπορούσαν να μπούνε και να δούνε κάποιο βιβλίο, πάντα εκεί μέσα στην βιβλιοθήκη ή το πολύ - πολύ στην τάξη και ποτέ δεν δανειζόταν σε κανέναν για να βγεί παραέξω για μελέτη λίγων ημερών έστω.

Μια νεαρή καθηγήτρια φιλόλογος χρειάστηκε ένα βιβλίο αρχαίων σχετικό με την "Αντιγόνη" του Σοφοκλή για το μάθημα της, που της επέτρεψε η άλλη να το πάρει στην τάξη μόνο για την διάρκεια της διδακτικής ώρας και να το επιστρέψει αμέσως, με το χτύπημα του κουδουνιού.

- Είναι σπάνιο βιβλίο, της είπε, δυσκολευτήκαμε να το βρούμε, κοστίζει κι 100 ευρώ, να το προσέχεις σαν τα μάτια σου, την είχε προειδοποιήσει...

- Δεν επαρκεί ο χρόνος, λέει η νέα καθηγήτρια στην παλιά, δεν με αφήνετε να δουλέψω όπως θέλω στην τάξη μου, πρέπει να δώσω και φωτοτυπίες στα παιδιά...

- Βγάζεις και γλώσσα μικρή; Θέλεις να πω στον Β... (προϊστάμενος της Β΄θμιας εκπαίδευσης τότε) να σε πετάξει στα Σφακιά; (Όπου θα ήθελε τουλάχιστον 2 ώρες το πρωί να πάει με το αμαξάκι της σε κακοτράχαλο δρόμο κι άλλες τόσες να γυρίσει το απόγευμα, ενώ εκεί που ήταν έκανε 20΄στην εθνική, ενώ και τα ορεισίβια Σφακιανά κοπέλια ήταν άλλο πράμα).

Έτσι έδωσε τέλος στην διένεξη και γύρισε στην τάξη της...

Η μια ώρα - 40 λεπτά φυσικά δεν έφτανε για να προχωρήσουν στο μάθημα και μια μαθήτρια που ήθελε πολύ να γίνει φιλόλογος και της άρεσαν τα αρχαία, με μπαμπά τοπικό επιχειρηματία με πολλά λεφτά, είπε να ψάξει να αγοράσει ένα τέτοιο για δικό της και να το φέρνει και στην τάξη στη διάθεση των συμμαθητών της για φωτοτυπίες...

Με τον πατέρα της πήγαν στην πόλη - πρωτεύουσα του νομού, στο πιο κεντρικό βιβλιοπωλείο και ρώτησαν αν μπορούν να το βρούνε...

- Πανεύκολα, είπε ο βιβλιοπώλης και τους έδειξε ένα ράφι γεμάτο με τέτοια "σπάνια" βιβλία...

- Πόσο θα κοστίσει ένα τέτοιο βιβλίο, ρωτά ο πατέρας...

- Είναι λίγο ακριβό, αφού είναι μόνο για καθηγητές και μαθητές, κάνει 15 ευρώ. Αν πάρετε κάμποσα αρκετοί μαθητές θα σας τα αφήσω μόνο 10...

- Δεν κάνει 100 ευρώ, όπως κείνο στο σχολείο της κόρης μου, που το προσέχουν ούτε να τσαλακωθεί γιατί είναι σπάνιο...

- Τι λέτε κύριε, 100 ευρώ για σχολικό βιβλίο - βοήθημα, ποιός θα το έπαιρνε; Και δεν είναι σπάνιο, ο εκδότης θα μου στείλει όσα αντίτυπα του ζητήσω αμέσως, για τα σχολεία τα έφτιαξε κι όχι για συλλογές...

Ο πατέρας της μαθήτριας που πολιτευόταν κιόλας στις δημοτικές εκλογές στον τόπο του και γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις, κατάλαβε αμέσως τα πάντα.

- Ω τον κερατά τον Β...., είπε, δική του δουλειά είναι και ανέφερε οργισμένος το όνομα του τότε προϊστάμενου της Β΄θμιας εκπαίδευσης του νομού, αυτός τα έκανε όλα για να φάνε με την παρέα του μέρος από την δωρεά του Δ...

Στην πραγματικότητα είχανε φάει μεγάλο μέρος της δωρεάς, αυτός, οι αποσπασμένες καθηγήτριες που "έστησαν" τη βιβλιοθήκη και κάποιοι άλλοι μιλημένοι της παρέας του, ψάχνεται αν συμμετείχε και ο διευθυντής του σχολείου, πάνε μερικά χρόνια τώρα κι ακόμη δεν μίλησε κανεις με αποδείξεις, μα στα γραφεία μέχρι και τα καφενεία όλοι τώρα πια συζητούν το όνομα του.

Ενός απόφοιτου μιας σχολής τεχνιτών, που ξέροντας λίγα για το μέτρο και το κατσαβίδι, μα κάνοντας συνεχή τάματα στον άη - Μαλακογιάννη του ρουσφετιού, εγκατέλειψε νωρίς την Τεχνική Εκπαίδευση που δεν οδηγούσε πουθενά κι έφτασε εντέλει να γίνει στέλεχος και διευθυντής της Β΄ βάθμιας. Χωρίς διοικητικές ικανότητες και κρίση να παίρνει αποφάσεις, μα μπορώντας να "συμμορφώνεται με τας υποδείξεις" άνωθεν, πολύ πρόθυμα...

ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΚΑΥΓΑΣ...

Σκυλοκαυγάς, αφού σε τουρνουά κυνομαχιών δυο μονάχα σκυλιά ξεχωρίζουν από την αρχή.

Ένας φοβερός και τρομερός λυκόσκυλος  από τη Γερμανία και ένας κακομούτσουνος, κολοβωμένος μαυριδερός, με κοντά πόδια και παράξενο δέρμα, από την Ελλάδα.

Στον τελικό ο δικός μας σκύλος κάνει εύκολα μια μπουκιά τον άλλο της Γερμανίας.

Στην απορία του Γερμανού κόουτς ποιο πρόγραμμα προπονήσεων ακολουθεί ο Ελληνικός μαυριδερός σκύλος, παίρνει την απάντηση:

- Μη γίνει κουβέντα, αλλά ο δικός μου πριν τον βάψω μαύρο και του κόψω την ουρά, ήταν κροκόδειλος.

Μη γίνει κουβέντα....

ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ...

Από σημείωμα διαμαρτυρίας κάποιου:

"Δουλεύω για 550 Ευρώ μεικτά με μπλοκάκι. Το 20% μου το παρακρατάνε στην πηγή, πρέπει να πληρώνω τα ταμεία από την τσέπη μου και τελικά έρχομαι στα 150-200 Ευρώ το μήνα. Βγαίνω διότι μένω στο σπίτι του πατέρα μου και δεν πληρώνω τίποτε. Όλα αυτά με δυο ξένες γλώσσες και μεταπτυχιακό.

Το αφεντικό μου είχε κέρδη 250.000 Ευρώ. Έχει 10 άτομα προσωπικό όλους υποαμειβόμενους. Θα μπορούσε να έχει λίγα λιγότερα κέρδη και να μας καλύψει τα ταμεία. Ούτε το κάνει, ούτε μας πληρώνει, ούτε τον ελέγχει κανείς, όπως έχουν υποχρέωση να πράττουν οι κρατικές υπηρεσίες"

Και γιατί κάθεστε και οι δέκα "υποαμοιβόμενοι" με ψίχουλα να βγάζετε τη δουλειά αλλουνού, αξίας 250.000 ευρώ τον χρόνο;

Αν είστε πράγματι εσείς ο "κινητήριος μοχλός" της εν λόγω επιχείρησης, δεν μπορείτε αλήθεια να συνεργαστείτε μεταξύ σας ιδρύοντας μια παρόμοια επιχείρηση μερικοί τουλάχιστον, να μοιράζεστε τα κέρδη που δεν θα είναι λιγότερα από 125.000 ευρώ κάθε χρόνο;

ή

Μήπως το αφεντικό κάνει την κύρια δουλειά, δηλαδή προωθεί ότι κάνετε, βρίσκει τους πελάτες που πρόθυμα πληρώνουν 250.000 και ξέρει να τους κρατά & να τους πολλαπλασιάζει, ενώ εσείς βολεύεστε με ότι σας δίνει δουλεύοντας μέσα κι εκ του ασφαλούς, αφού φοβάστε να βγείτε στην ελεύθερη αγορά;

Τι από τα 2 ισχύει;

ΑΚΟΥ ΠΡΩΤΑ...

Η παρακάτω ιστορία ανώνυμου συγγραφέα περιγράφει με ένα τραγικό και συγκινητικό τρόπο την υποχρέωση που έχουμε όλοι μας να ακούμε το συνάνθρωπό μας.

Να ακούμε, ώστε να μπορούμε να καταλάβουμε. Να αντιληφθούμε τα πράγματα μέσα από τη δική του σκοπιά. Σωστή ή λάθος δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι η κατανόηση και όχι το δίκιο σε κάποιες περιπτώσεις.

Ειδικά οι γονείς που παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους δεν τους ακούν. Μήπως τα παιδιά δεν τους ακούν, γιατί ποτέ δεν τους δόθηκε οι ευκαιρία να γίνουν οι δικές τους απόψεις σεβαστές, κατανοητές και εισακουστές;

Ας μάθουμε πως να ακούμε, αν θέλουμε να μάθουν και οι άλλοι άνθρωποι πως να μας ακούν.

Μια μητέρα διηγείται:

Είναι ακριβώς μεσάνυχτα. Το τηλέφωνο κουδουνίζει άγρια μέσα στη νύχτα. Με δυσκολία ανοίγω τα μάτια μου και πιάνω το ακουστικό γεμάτη λαχτάρα.
"Μαμά;" ακούω να ψιθυρίζει μια κοριτσίστική φωνή, και ξάφνου ο νους μου πάει στην κόρη μου.

«Μαμά, ξέρω πως είναι αργά, αλλά σε παρακαλώ μην πεις λέξη μέχρι να τελειώσω. Ναι μαμά, δεν χρειάζεται να ρωτήσεις, είμαι πιωμένη. Κόντεψα να πέσω στο χαντάκι όχι μακρυά από δω και.....»

Πήρα μια βαθιά ανάσα κι έφερα το χέρι στο μέτωπό μου. Στην θολούρα μου ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά.
«Φοβήθηκα τόσο πολύ! το μόνο που σκέφτηκα ήταν πως θα ένιωθες αν σ' έπαιρναν τηλέφωνο από την αστυνομία να σου πουν ότι είμαι νεκρή. Θέλω ........να γυρίσω σπίτι. Ξέρω ότι έκανα άσχημα που έφυγα, και θα' πρεπε να σου' χω τηλεφωνήσει από μέρες τώρα, αλλά φοβόμουνα....φοβόμουνα....»

«Θα έλεγα....» έκανα να απαντήσω.

«Μη ! Σε παρακαλώ άσε με να τελειώσω ! Σε παρακαλώ !» Συνέχισε γεμάτη απελπισία «Είμαι έγκυος, μαμά.Ξέρω ότι στην κατάστασή μου δεν πρέπει να πίνω, αλλά φοβάμαι, φοβάμαι πολύ, μαμά !»

Ο άντρας μου ξύπνησε, και πήρε το ασύρματο τηλέφωνο, η άλλη άκουσε το κλίκ, και φώναξε «Με ακούς ! Μη μου το κλείσεις, σε παρακαλώ ! Σε έχω ανάγκη. Νιώθω τόσο μόνη.»

«Σ' ακούω, δεν το κλείνω.» απάντησα

«Θα' πρεπε να στο' χα πει, μαμά, σίγουρα έτσι είναι. Όποτε μιλήσουμε όμως, ολοένα μου λές τι πρέπει να κάνω. Διαβάζεις όλα αυτά τα φυλλάδια για το πως πρέπει να μιλάμε για το σεξ, και τα παρόμοια, όμως δεν κάνεις τίποτ' άλλο απ' το να μιλάς. Ποτέ σου δεν με άκουσες, ποτέ σου δεν μ' άφησες να σου πω τι και πως νιώθω, σαν να μην έχουν καμιά σημασία τα δικά μου συναισθήματα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαι μάνα μου, έχεις όλες τις απαντήσεις. Μερικές φορές όμως δε θέλω απαντήσεις, θέλω μόνο κάποιος να μ' ακούει.»
Κατάπια ένα κόμπο στο λαιμό μου και ψιθύρισα «Σ' ακούω»

«Όταν συνήλθα κάπως απ' το ταρακούνημα, άρχισα να σκέφτομαι το μωρό και τη φροντίδα του. Τότε είδα κοντά ένα τηλεφωνικό θάλαμο, κι ένιωσα πως θα μου κάνεις κήρυγμα ότι δεν πρέπει να πίνουμε όταν οδηγάμε. Κι έτσι κάλεσα ένα ταξί. Θέλω να γυρίσω σπίτι.»

«Πολύ σωστά, καλή μου» είπα ανακουφισμένη.

«Νομίζω πως μπορώ να οδηγήσω.»

«Όχι, για το Θεό !» ξεφώνησα. «Σε παρακαλώ περίμενε για το ταξί, και μη κλείσεις τη γραμμή μέχρι να φτάσει το ταξί κοντά σου. Σιγή γεμάτη τρόμο ακολούθησε, και σε λίγο πάλι η φωνή της «Ήρθε το αμάξι». Όμως εγώ ξένοιασα όταν ακούστηκε η φωνή του οδηγού να ρωτάει ποιος ζήτησε ταξί.

«Μαμά, έρχομαι.» Και η γραμμή έκλεισε.

Με δάκρυα στα μάτια, και με τον άντρα να με αγκαλιάζει στους ώμους, πήγαμε στο δωμάτιο της δεκαεξάχρονης κόρης μας. «Θα πρέπει να μάθουμε ν' ακούμε», του είπα, κι εκείνος απάντησε «Νομίζει ότι θα μάθει ποτέ πως πήρε λάθος νούμερο;»
Κοιτάζοντας τη μικρή που κοιμόταν, απάντησα «Ίσως και να μην ήταν τόσο λάθος.»

«Τι κάνετε εδώ ;» ακούστηκε η νυσταγμένη φωνή της κάτω από τις κουβέρτες.
«Μαθαίνουμε», είπα πλησιάζοντας. «Τι μαθαίνετε ;» μουρμούρισε.

«Να ακούμε» ψιθύρισα, και της χάϊδεψα το μάγουλο.

Επικοινωνία σημαίνει πρώτα να μάθεις να ακούς, αν θέλεις οι άλλοι να σε ακούσουν!

MODERN TIMES (MOVIE)...

Modern Times is a 1936 comedy film written and directed by Charlie Chaplin in which his iconic Little Tramp character struggles to survive in the modern, industrialized world.

The film is a comment on the desperate employment and fiscal conditions many people faced during the Great Depression...

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ & ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΡΑ...

Οι απολύσεις είναι το σκληρότερο μέτρο το γνωρίζουμε όλοι, ιδιαίτερα αυτοί που το έχουμε ζήσει στο πετσί μας κάποια στιγμή της ζωής μας κια δεν χαθήκαμε βέβαια ούτε αφανιστήκαμε όπως ωρύονται σήμερα οι συνδικάλες, μα κοιτάξαμε αλλού και προχωρήσαμε στη ζωή μας.

Προφανώς η κατάργηση οργανικών θέσεων είναι ο μόνος πρόσφορος τρόπος για την μείωση του προσωπικού του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Και αυτή η κυβέρνηση και οι προηγούμενες προσπαθούσαν να το αποφύγουν, προφασιζόμενοι κάθε είδους δικαιολογία. Μα επιτέλους έφτασε η ώρα "0" με την τρόικα από πάνω με το τσεκούρι κι άλλων μέτρων. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση αντί να κρύβεται, να μιλήσει ανοιχτά στον Ελληνικό λαό για τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτές τις αποφάσεις...

Οι πτωχευμένοι Έλληνες που δεν έχουν δουλειά κι όταν βρούν μία, ο μισθός τους είναι 500-400-300 €, (αυτά δεν ισχύουν σε όσους δεν γίνονται υπάλληλοι μα επαγγελματίες κι αξίζει το έργο τους), δε γίνεται παραπέρα να χρυσοπληρώνουν στρατιές αργόμισθων, συμπεριλαμβανομένων και 300 βολεμένους πολιτευτές που έτυχε κι εκλέχτηκαν βουλευτές + τους συγγενείς τους + τους κολλητούς τους + τους παρατρεχάμενους κομματόσκυλους τους.

Σε μια χώρα στην οποία η σαπίλα του πολιτικού της συστήματος έχει φθάσει στο απροχώρητο150 βουλευτές και πολλοί είναι. Σίγουρα θα υπάρχουν ανάμεσα μας 150 ικανοί χωρίς καμιά εξάρτηση από κόμματα και κολέγια, που στην εποχή της άγριας κρίσης θα δεχτούν να μας υπηρετήσουν, βάζοντας το προσωπικό και οικονομικό τους συμφέρον σε δεύτερη μοίρα. Καιρός να ηγηθούν αυτοί που μπορούν και θέλουν να προσφέρουν κι όχι οι ιδιοτελείς , αναιδείς και κυνικοί ωφελιμιστές.

Οτι πρέπει να συρρικνωθεί ο δημόσιος τομέας είναι φως φανάρι. Ναι, αλλά να μην είναι αυτές οι αναγκαίες απολύσεις τυφλές και τυχαίες. Με πρώτο και καλύτερ στόχο τους υπαλλήλους που οι ίδιοι προσέλαβαν αναξιοκρατικά στη Βουλή και αλλού.

Αξιολόγηση σε όλο το προσωπικό του δημοσίου με αξιοκρατία. Να δούμε πως μπήκε ο κάθε υπάλληλος στο δημόσιο...

Αν ο Καραμανλης είχε κάνει την περίφημη "επανίδρυση" τις πρώτες βδομάδες τότε που μπορούσε και ο Παυλόπουλος δεν είχε μονιμοποιησει χιλιάδες συμβασιούχους οι περισσότεροι εκ των οποίων διορίστηκαν με βύσμα, σήμερα δεν θα υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Αντιθέτως ανταγωνιζοταν με το ΠΑΣΟΚ ποιός θα μονιμοποιησει τους περισότερους πελάτες...

Αντί να ενδυναμωθεί ο θεσμός του ΑΣΕΠ, αφήνανε δημάρχους να διορίζουν στις δημοτικές επιχειρήσεις χιλιάδες.ψηφοφόρους τους. Πολλοί από αυτούς απολαμβάνουν ακόμη και σήμερα υψηλότερους μισθούς από εργαζόμενους στους Δήμους που προσφέρουν έργο. .Το ίδιο και οι δημοτικοί αστυνομικοί που σουλάτσαραν μέχρι χθές στους δρόμους (όσο δεν κρύβονταν σε συγκεκριμένες φιλικές καφετέριες) με μια σφυρίχτρα κι αποτέλεσμα μηδέν. Αν τους θεωρούν απαραίτητους για τη λειτουργία των δήμων, ας τους πληρώσουν οι δήμαρχοι που τους βάλανε!

Διαμαρτυρίες και λοιπά καραγκιοζιλίκια των ημερών που βλέπουμε, όποιος βολεμένος μέχρι χθές νομίζει ότι τάχα αδικείται ΜΟΝΟ έξω από από τα κομματικά γραφεία στα κόμματα και στους άχρηστους πολιτικούς που τον "εξυπηρετήσανε". Κανείς άλλος δε νοιάζεται, έχουμε τις δικές μας ζωές να κοιτάξουμε, δεν θα ασχολούμαστε με τις ψευδο-επαναστάσεις των ρουσφετιών...

ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ...

Λίστα με 87 επαγγέλματα που προβλέπεται ότι θα έχουν αυξημένη ζήτηση στην αγορά εργασίας ώς το 2020 έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΕΒ, παρουσιάζοντας το «Μηχανισμό Διάγνωσης των Αναγκών των Επιχειρήσεων σε Επαγγέλματα και Δεξιότητες» που δημιουργήθηκε με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ.

Ο μηχανισμός που παρουσιάστηκε συγκεντρώνει στοιχεία σχετικά με τις διαφαινόμενες τεχνολογικές, οικονομικές, ρυθμιστικές εξελίξεις και τάσεις σε επιλεγμένους τομείς της Ελληνικής οικονομίας σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα και αναλύει τις επιπτώσεις τους στα επαγγέλματα, από πλευράς απαιτούμενων γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων. Σε αυτή τη φάση ο μηχανισμός λειτουργεί σε 8 Επιχειρηματικούς Τομείς, που θεωρείται ότι παρουσιάζουν σημαντικό ενδιαφέρον για την Ελληνική οικονομία και είναι οι: Τρόφιμα, Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών, Ενέργεια, Δομικά Προϊόντα, Εφοδιαστική Αλυσίδα, Περιβάλλον, Μέταλλο, Υγεία.

Τα επαγγέλματα που συνδέονται με την ανάπτυξη των κλάδων αυτών, όπως προέκυψαν από τη μελέτη, είναι:

Τομέας της Ενέργειας

Ενεργειακός Μελετητής
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε Τεχνολογίες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε Συστήματα Ηλεκτρικής Ενέργειας
Τεχνικός Αυτοματισμών
Τεχνικός Φωτοβολταϊκών Συστημάτων
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε θέματα Αυτοματισμών
Σύμβουλος Ενεργειακών Επενδύσεων
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε θέματα Προστασίας Περιβάλλοντος
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε θέματα Εξοικονόμησης Ενέργειας
Εξειδικευμένο Στέλεχος στο Βιοκλιματικό Σχεδιασμό & Κτιριακές Εφαρμογές
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε Συστήματα-Δίκτυα Aερίων
Τεχνικός Αιολικών Συστημάτων.

Τομέας των Τεχνολογιών της Πληροφορικής και των Επικοινωνιών (ΤΠΕ)

Ειδικός Ανάπτυξης Εφαρμογών Κινητής Τηλεφωνίας [Mobile Applications Developer]
Ειδικός Ανάπτυξης Λογισμικού ή Προγραμματιστής [Software Engineer (Developer)]
Αναλυτής Συστημάτων/ Σχεδιαστής Δικτύων [Systems Analyst/ Network Planner]
Αναλυτής Επιχειρησιακών Αναγκών και Διαδικασιών [Business Analyst]
Υπεύθυνος Διαδικτύου [Digital Media Specialist and/or Web Master]
Μηχανικός Δικτύων [Network Engineer]
Σχεδιαστής Ενοποιημένων Συστημάτων [Enterprise and Systems Architect]
Υπεύθυνος Τεχνικής Ανάπτυξης και Ανάπτυξης Δικτύων [Development and Network Engineering Management]
Υπεύθυνος Ποιότητας Πληροφοριακών Συστημάτων/ Δικτύων [Quality Assurance Manager]
Υπεύθυνος Ασφάλειας Πληροφοριακών Συστημάτων/ Δικτύων [ICT Security Manager]
Μηχανικός Υλικού [Hardware Engineer]
Ειδικός Εφαρμογής Eλέγχων στην Aνάπτυξη Λογισμικού και στην Eγκατάσταση Υλικού [Test Specialist]
Yπεύθυνος Σχεδιασμού Προϊόντων ή/και Υπηρεσιών [Product and/or Services Manager]
Υπεύθυνος Έργων ΤΠΕ [ICΤ Project Manager]
Διαχειριστής Βάσεων Δεδομένων και Κέντρων Δεδομένων [Database & Data Center Administrator]
Υπεύθυνος Πληροφοριακού Συστήματος/ Λειτουργίας Δικτύου [Business Information/Network Manager].

Τομέας των Τροφίμων

Στέλεχος Διαχείρισης Ασφάλειας & Ποιότητας Τροφίμων
Υπεύθυνος Μarketing Τροφίμων
Επιστημονικός Σύμβουλος Εταιρειών Τροφίμων
Επιστήμονας R&D
Στέλεχος Εργαστηρίων Ελέγχου Ποιότητας
Υπεύθυνος Νομοθεσίας και Επικοινωνίας
Υπεύθυνος Προμηθειών Α' Υλών
Εξειδικευμένο Στέλεχος Παραγωγής Τροφίμων
Μηχανικός Υποδομών & Συντήρησης.

Τομέας Δομικών Προϊόντων

Εξειδικευμένο Στέλεχος Περιβαλλοντικής Προστασίας - Ανακύκλωσης Δομικών Προϊόντων
Εξειδικευμένο Στέλεχος Διαχείρισης Ποιότητας Δομικών Προϊόντων
Μηχανικός Κατασκευών με έμφαση στη Διαχείριση Ενέργειας
Εξειδικευμένο Στέλεχος Παραγωγής Δομικών Προϊόντων
Στέλεχος Προώθησης και Πώλησης Ενεργειακά Οικονομικών Δομικών Προϊόντων (Green Marketing).
Αρχιτέκτονας Βιοκλιματικής Δόμησης
Στέλεχος Έρευνας και Ανάπτυξης Δομικών Προϊόντων
Εξειδικευμένο Στέλεχος Οικονομίας Δομικών Προϊόντων

Τομέας του Περιβάλλοντος

Ειδικός Αντιρρύπανσης
Εξειδικευμένο Στέλεχος Διαχείρισης και Ανακύκλωσης Ειδικών Αποβλήτων (βιομηχανικά κτλ)
Υπεύθυνος Παρακολούθησης Υδάτινων Αποδεκτών και Ποιότητας Πόσιμου Νερού
Σύμβουλος Βιομηχανικής Συμβίωσης σε θέματα Περιβάλλοντος
Οικονομολόγος του Περιβάλλοντος
Ειδικός στον Περιβαλλοντικό Έλεγχο και Πιστοποίηση
Επαγγέλματα Εφαρμογών στον Τομέα του Περιβάλλοντος
Νομικός Περιβαλλοντικών Θεμάτων.

Τομέας της Εφοδιαστικής Αλυσίδας (Logistics)

Υπεύθυνος Εφοδιαστικής Αλυσίδας (Supply Chain Manager)
Υπεύθυνος Μεταφορών (Transportation Manager)
Υπεύθυνος Logistics (Logistics Manager)
Υπάλληλος Logistics (Logistics Coordinator)
Υπεύθυνος Διανομής (Distribution Manager)
Υπεύθυνος Εξαγωγών (Export Manager)
Υπεύθυνος Αποθηκών (Warehouse Manager)
Μηχανικός Logistics (Logistics Engineer)
Υπεύθυνος Σχεδιασμού Ζήτησης (Demand Planner)
Υπεύθυνος Αγορών/Προμηθειών (Purchasing / Procurement Manager)
Υπάλληλος Αποθηκών (Warehouse Coordinator)
Υπεύθυνος Εξυπηρέτησης Πελατών (Customer Service Manager).

Τομέας του Μετάλλου

Εξειδικευμένο Στέλεχος Περιβαλλοντικής Προστασίας - Ανακύκλωσης Προϊόντων Μετάλλου
Μηχανικός Εκμετάλλευσης Μεταλλείων και Ορυκτών Πόρων
Μηχανικός Τεχνολογίας Μεταλλικών Υλικών
Τεχνίτης Κατασκευών Αλουμινίου
Γομωτής
Χειριστής Μηχανημάτων Έργου
Εφαρμοστής, Τεχνίτης - Εφαρμοστής Μηχανημάτων
Ηλεκτρολόγος - Ηλεκτρονικός - Ειδικός Αυτοματισμών
Τεχνίτης Μεταλλικών Κατασκευών
Συγκολλητής και Κόπτης Μετάλλων-Ηλεκτροσυγκολλητής- Οξυγονοκολλητής
Χειριστής Εργαλειομηχανών Κοπής/Μορφοποίησης Μετάλλων.

Τομέας της Υγείας

Χημικός Μηχανικός ή Χημικός -στην Έρευνα και Παραγωγή Φαρμακευτικών και Παραφαρμακευτικών Προϊόντων
Ιατρός Κλινικός Γενετιστής
Κλινικός Παθολόγoανατόμος (Clinical Pathologist)
Φαρμακοποιός- Φαρμακολόγος
Υπεύθυνος Διασφάλισης Ποιότητας (Ιατρικός έλεγχος- Αξιολόγηση) (Medical Auditor)
Μοριακός Βιολόγος
Κλινικός Φαρμακοποιός
Ιατρός Επείγουσας Ιατρικής (Emergency Doctor-Acute Medicine)
Ψυχολόγος με ειδίκευση στην Κοινωνική Κλινική Ψυχολογία των Εξαρτήσεων
Νοσηλευτής Γηριατρικής
Πληροφορικός της Υγείας (Health Informatics).

Οι σύγχρονες Ελληνικές επιχειρήσεις αναζητούν ανθρώπινο δυναμικό με ευρύτερες επαγγελματικές δεξιότητες και ικανότητες, τις οποίες όμως το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα δεν παρέχει επαρκώς.

Στη σύγχρονη οικονομία η γνώση σε συνδυασμό με την καινοτομία και τη δια βίου εκπαίδευση, αποτελούν το νέο συντελεστή παραγωγής. Η δυναμική των αλλαγών στον εργασιακό χώρο καθιστά απαραίτητη την έγκαιρη και αξιόπιστη ενημέρωση σχετικά με την εξέλιξη των δεξιοτήτων που έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις στο σημερινό και αυριανό ανταγωνιστικό περιβάλλον.

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ...

Υπάρχουν τρανταχτές περιπτώσεις χαρακτηριστικές της τρικυμίας εν κρανίω που ζούμε ως κοινωνία.
Μέχρι προχθές όλοι έβριζαν την ΕΡΤ (πρώην ΕΙΡΤ, ΥΕΝΕΔ, κλπ) πρωί μεσημέρι βράδυ.

Πρώτον για την απροκάλυπτη κυβερνητική της προπαγάνδα, και δεύτερον για το υποχρεωτικό χαράτσι, που πλήρωναν και πληρώνουν ακόμη και οι στάνες στα βουνά. Για το απαράδεκτο σε μεγάλο βαθμό πρόγραμμά της ούτε λόγος.

Εκεί, απλά ο Έλληνας απέφευγε να το παρακολουθεί, εξ ου και η πάντα χαμηλή τηλεθέασή της κρατικής τηλεόρασης.

Και όμως μόλις κάποιος τόλμησε επιτέλους να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο, όλοι ξαφνικά οι Έλληνες θυμήθηκαν τον πολιτισμό που τάχα αντανακλούσε το μέχρι προχθές πρόγραμμα της ΕΡΤ με 3 - 4 μονάδες θέαση όλη κι όλη...

Άλλο ένα ζήτημα που δείχνει την διπολική μας προσωπικότητα είναι αυτό που βλέπουμε αυτές τις μέρες με την διαθεσιμότητα και την μετάταξη των δημοτικών αστυνομικών.

Αυτών που τη μισή  μέρα σουλατσάρουν με τη σφυρίχτρα και τα μπλοκάκια των κλήσεων (για τους άγνωστους, αφού ποτέ δεν έγραψαν φίλους, συγγενείς, διδπλεκόμενους) δυο δυο και τρεις τρεις, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Το κυκλοφοριακό χάος παραμένει χαοτικό στο κέντρο, τα τραπεζάκια καταλαμβάνουν πλέον και το οδόστρωμα σε όλο και περισσότερους δρόμους και πεζόδρομους, ενώ οι παράνομοι λαθραίοι μικρέμποροι αλωνίζουν παντού.

Ακόμη σε όλες τις παραλίες, οι μαύροι και οι κίτρινοι διαλαλούν την πραμάτεια τους χύμα στο κύμα, και τα "κομάντα" της δημοτικής αστυνομίας κοιτάνε αλλού.

Όπως και να το κάνουμε, ο θεσμός της δημοτικής αστυνομίας απέτυχε.

Απλά εξυπηρέτησε κάποια "δικά μας γαλάζια παιδιά" και κάποιες αυτοκρατορικές διαθέσεις ορισμένων μεγαλομανών δημάρχων και των παρατρεχάμενων τους, που έτσι απέκτησαν πραίτορες.
Και όπλο εκβιασμού. Και μπόλικες ψήφους από εκείνους που θεωρούν τους δήμους τσιφλίκι τους. Διότι τσιφλίκι τους τούς θεωρούν όταν λέει ο γνωστός συνδικάλας ότι δεν θα ξαναβγούν δήμαρχοι όσοι εφαρμόσουν την κινητικότητα. Αυτά μπορεί να τα απευθύνει σε εκείνους που τους διόρισαν, αυτοί μπορεί και να τ' ακούσουν, όπως συμβαίνει με τους παλιούς πολιτικούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Είναι τοις πάσι γνωστό ότι στις μικρότερες πόλεις οι δημοτικές εκλογές εξαρτώνται από τους δημοτικούς υπαλλήλους και τις οικογένειές τους. Αλλά ότι "θα βρεθούν από δήμαρχοι κλητήρες, όσοι εφαρμόσουν την πολιτική της κινητικότητας", την πρόχειρη και οριζόντια, είναι απλά ομολογία της ΠΟΕ-ΟΤA ότι φυσικά υπάρχει πελατειακή σχέση μεταξύ των μετακινούμενων δημοτόμπατσων και του πολιτικού προσωπικού που προίσταται των δήμων...

Και πάνω που έρχεται η κυβέρνηση να επαναφέρει τη τάξη, από κει που όλοι μα όλοι βρίζανε την δημοτική αστυνομία και τους χαραμοφάηδες αφισοκολλητές - σουλατσαδόρους της,  τώρα θυμήθηκαν ότι επιτελούσε σημαντικό έργο, και ότι οι αξιοκρατικά προσληφθέντες υπάλληλοι τη είναι όλοι πανεπιστήμονες, με δεκάδες μεταπτυχιακά και ντοκτορά και θα τους λείψει η δήθεν "προσφορά" τους!

Δουλεύουν τον κόσμο οι δήμαρχοι. Τα κόμματά τους αποφασίζουν κι εκείνοι το παίζουν αντάρτες για τα ρουσφέτια τους. Έχει πλάκα να καλέσουν τους δημότες σε ταραχές και συλλαλητήρια για να μην χάσουν μερικούς άχρηστους σουλατσαδόρους που τους φόρτωσαν...

Παρόλα αυτά ουδείς απάντησε πόσοι δημοτικοί αστυνομικοί χρειάζονται για ποιες δουλειές, αν μπορούν να πάνε στην ΕΛ.ΑΣ όπου θα έχουν και όπλα. και αν ναι τι εκπαίδευση χρειάζονται και πώς ακριβώς διορίσθηκαν στους δήμους οι γυναίκες και οι άνδρες της δημοτικής αστυνομίας...

Και για τυχόν μπούρδες που θ' ακουστούν περί "κοινωνικής αλληλεγγύης" και συμπαράστασης, δεν υπάρχει τέτοια. Καθένας το τομάρι του κοιτάζει από τότε που έκανε τα πάντα (ακόμη και κακολογώντας - συκοφαντώντας άλλους συν-υποψήφιους) να βρεθεί αυτός κι όχι εκείνοι σε μια καλοπληρωμένη θέση σε ΕΡΤ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΟΤΕ, ΟΤΑ κλπ, μέχρι τώρα που απεγνωσμένα καλεί όλους να τον στηρίξουν στο βολικό για κείνον και μόνο καταστημένο του...

ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ...

 Τόσα χρόνια είμαστε μέλη της ΕΕ και πακτωλοί χρημάτων έχουν εκταμιευτεί με διάφορες μορφές κι ονομασίες. ιδίως για την ανάπτυξη της επαρχίας. Της πάμφθηνης και άρα άκρως ανταγωνιστικής σε σχέση με την Αθήνα επαρχίας.

Δεν έγινε όμως ούτε ένα νέο εργοστάσιο στην επαρχία. Δεν έγινε ούτε μία αναπτυξιακή προσπάθεια. Τόνοι χρημάτων ξοδεύτηκαν σε ηλιθιότητες μιας ανάπτυξης μόνο τουριστικού προσανατολισμού. Καρέκλες, κρεβάτια και ψευδοροφές πρώην σταύλων έγιναν τα χρήματα της Ε.Ε..

Ολόκληρη η Ελλάδα έγινε ένα μη παραγωγικό ξενοδοχείο. Άρχισε να δραστηριο­ποιείται στην πιο πρόστυχη και αναξιοπρεπή οικονομική δραστη­ριό­τητα. Τη "βιομηχανία" του τουρισμού. Την ίδια βιομηχανία που έχει η Μπανγκόκ, το Πουκέτ και άλλα διάσημα θύματα του ιμπεριαλισμού. Τα χρήματα, που έπρεπε να γίνουν επενδύσεις, μετατράπηκαν σε μια τεράστια νέον πινακίδα τύπου "Ανοίξαμε και σας περιμένουμε".

Το σύνολο της επαρχίας αυτήν τη στιγμή "περιμένει". Σταυρώνει τα χέρια και περιμένει.
Περιμένει τον τάχα πλούσιο τουρίστα να αισχροκερδήσει εις βάρος του, γιατί απλούστατα δεν βγαίνει αλλιώς. Δεν μπορεί η ανάπτυξη σ' αυτήν την κλίμακα να γίνει αποδοτική και δίκαιη. Όταν περιμένεις από μερικά σαββατοκύριακα να ζήσεις ολόκληρο τον χρόνο, δεν έχεις άλλη επιλογή από την αισχροκέρδεια.
Δεν έχεις άλλη επιλογή από την εκμετάλλευση. Την εκμετάλλευση ακόμα και των εργαζομένων που απασχολεί ο ίδιος. Πώς θα πληρώσει ασφάλεια σ' αυτούς που απασχολεί; Εδώ οι επιχειρηματίες δεν μπορούν να ασφαλίσουν τους εαυτούς τους, θα ασφαλίσουν τους άλλους;

Τα "πακέτα" της Ε.Ε. τέτοιου είδους επενδύσεις έγιναν. Έβαλαν τους επαρχιώτες σε τουριστικές τρύπες να στήνουν ενέδρες σε όποιον τουρίστα έχει την ατυχία να βρεθεί μπροστά τους. Το νέο αρματολίκι και κλεφτιλίκι των βουνών και των παραλιών. Των δήθεν ξενοδόχων που δεν ξέρουν τη δουλειά και περιμένουν από τα ξένα τουριστικά γραφεία να τους κουβαλήσουν πελάτες, που όμως τα ίδια θα επιλέξουν. 

Άλλος έχει τρία κρεβάτια και περιμένει τα τριήμερα. Άλλος έχει δύο τραπέζια και περιμένει τα ίδια. Πέντε ξαπλώστρες και δύο ομπρέ­λες θεωρείται σήμερα τουριστική επιχείρηση, η οποία υποχρεούται να έχει ταμειακή μηχανή. Μεγάλες "επενδύσεις". Βάπτισαν τα πρώην μπακάλικα και τα χάνια ντελικατέσεν και σαλέ και έβαλαν φουκαράδες να κάνουν τους τουριστικούς επιχειρηματίες.

Άνθρωποι που μπορούν με τα χέρια τους να λιώνουν την πέτρα στα δικά τους καρπερά χωράφια, κάθονται πίσω από έναν πάγκο 20 ώρες μέρα νύχτα και προσπαθούν να βγά­λουν μεροκάματο πουλώντας σπίρτα, τσιγάρα κι ότι άλλο πλαστικό μπινελίκι νομίζουν πως θα τραβήξει την προσοχή του αφελή τουρίστη.

Τα περίπτερα και τα μικρομάγαζα που κάποτε αφορούσαν τους ανάπηρους πολέμου και τους πάσης φύσεως αναξιοπαθούντες της κοινωνίας, έγιναν επιχειρηματικά φιλέτα τα οποία απαιτούν πολιτικό μέσον για να πάρει κάποιος "ευνοημένος" την άδεια τους.

Τρομερή οικονομία. Ανεβασμένοι οι δείκτες της επιχειρηματικότητας. Χιλιάδες νέοι επιχειρηματίες. Η Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης. Όλοι στόχευαν στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου τους.

Στόχευαν στις τσέπες των ξένων τάχα πλούσιων τουριστών που θα κατέκλυζαν τον τόπο, άσχετα αν καθημερινά ροκάνιζαν μόνο τις τσέπες των συμπατριωτών τους με την ακρίβεια. Το πρώτο πράγμα που έγινε τελικά, ήταν να μεταφερθεί χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση το κόστος ζωής της Αθήνας στην επαρχία. Χωρίς να υπάρξει μετακίνηση της απασχόλησης ή κάποιου άλλου παράγοντα της οικονομίας στην επαρχία, μεταφέρθηκε το κόστος ζωής του κέντρου. Γιατί; Γιατί όλοι ήθελαν ν' "αναπτυχθούν". 

Όλοι επένδυαν στους πλούσιους ξένους ή τους Αθηναίους τουρίστες, που θα επισκέπτονταν τον τόπο τους. Μέσα σε λίγες μέρες σε πόλεις με προβληματικές έως ανύπαρκτες οικονομίες και στις οποίες ο μέσος μισθός των ελαχίστων θέσεων εργασίας σπάνια ξεπερνούσε τα 500 ευρώ, ο καφές στις καφετέριες έπιασε τις τιμές του Κολωνακίου των 5 ευρώ...

Η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν η άμεσα υπεύθυνη γι' αυτό το πρωτοφανές κύμα ακρίβειας. Γιατί;
Γιατί περίμενε επίθεση τουριστών και βάση αυτού του δεδομένου λειτουργούσε.
  Προσανατολίζοντας την επαρχία σε τέτοιου είδους αβέβαιη οικονομική δραστηριότητα, την κάνουν κερδοσκοπική. Όταν όμως κερδοσκοπείς, είναι βέβαιον ότι θα πέσεις κι εσύ θύμα κερδοσκοπίας.
Όταν περιμένεις τον Αθηναίο για να του πουλήσεις υπηρεσίες σε τιμές Αθήνας, θα πρέπει να περιμένεις επίθεση της Αθήνας. Προσαρμόζεις τις τιμές πάνω του, αλλά αυτό σημαίνει ότι μεταφέρεις το κόστος ζωής της Αθήνας στην πατρίδα σου.

Προσαρμόζεις τις τιμές πάνω του και άρα σημαίνει ότι θ' αναγκαστείς να προσαρμοστείς και εσύ ο ίδιος στις προδιαγραφές που συνεπάγονται αυτές οι προσαρμογές. Προδιαγραφές δεν έχει μόνον ο πελάτης, αλλά κι αυτός που τον εξυπηρετεί.

Για αυτό όλοι περιμένουν τον οποιοδήποτε μοιάζει με τουρίστη σε διακοπές (17 εκατομμύρια τους ανεβάζει το αρμόδιο υπουργείο, χωρίς να λογαριάσει την πραγματική οικονομική κατάσταση αγεληδόν μετακινούμενων μαζών από ανατολικές χώρες), που ελπίζουν να τους ξελασπώσει...

ΑΝΕΡΓΟΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ...

Αν ήσουν άνεργος χωρίς ιδιαίτερα προσόντα (υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, δεν είναι όλοι κάτοχοι πτυχίων και λοιπών χαρτιών επιστημοσύνης) και ζούσες σε επαρχία σαν γιος αγρότη, θα καθόσουν όλη μέρα στο καφενείο και δεν θα πήγαινες στη γη να δουλέψεις;

Μόνο και μόνο επειδή ο τοπικός βουλευτής σου "έχει τάξει"από παλιά, τότε που που μπορούσε κι εσύ είσαι φτιαγμένος για άλλα και περιμένεις, μα η άτιμη κενωνία σε έκανε να μένεις στο χωριό ελπίζοντας πως οι κομματικοί στρατοί πάντα βολεύονται...

Στο χωριό που ζούνε οι συγγενείς μου δίνουν 35 ευρώ + φαγητό για 6 - 7:30 ώρες δουλειάς στις ελιές κάθε χειμώνα που τις μαζεύουν. Και δεν μπορεί να δουλέψει υπερωρία κανείς με τα ίδια λεφτά παραπάνω γιατί η συγκομιδή δεν γίνεται νύχτα, ούτε "υπό κακές καιρικές συνθήκες" αφού δεν μαζεύονται όταν βρέχει ή το καλοκαίρι με τους καύσωνες. Πολλές φορές, όταν έχει πάχνη ή έχει βρέξει τη νύχτα περιμένουνε να βγει ο ήλιος, γιατί αλλιώς γίνονται μούσκεμα.

Κάθε χρόνο οι δικοί μου και οι άλλοι κάτοικοι δεν βρίσκουν Έλληνες να δουλέψουν ούτε για 2 μήνες που διαρκεί το λιομάζεμα. Ανθρώπους κάτοικους από την περιοχή ψάχνουν πρώτα για εργατικά χέρια και δεν βρίσκουν, παρά μόνο Αλβανούς, Πακιστανούς, ακόμη κι αραπάδες Αφρικανούς τελευταία.

Τους ταΐζουν ότι τρώμε κι εμείς, μαζί τους τρώνε και τους πληρώνουν αμέσως μετρητά. 100 ευρώ μεροκάματο για μια οικογένεια Αλβανών, πατέρας, μάνα, μεγάλος γιός και τα άλλα 2 μικρά να πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο...

Το ίδιο συμβαίνει και τον (ίδιο σχεδόν) καιρό των πορτοκαλιών, των σταφυλιών, των κηπευτικών, των πεπονιών και καρπουζών. Των ροδάκινων, των φράουλων και του καπνού αλλού...

Είναι γεγονός πως για χιλιάδες ανθρώπους στην περιφέρεια υπάρχουν διαδοχικές εποχιακές δουλειές, από τις οποίες θα μπορούσαν να βγάλουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο και δεν αξιώνουνε να πάνε.

ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, από το 1960.

Ο καπετάν Κοσμάς Χαρίδημος μαζί με την κόρη του Μανταλένα, κάνουν μεταφορές από το Ασπρονήσι στο απέναντι νησί, έχουν όμως να συναγωνιστούν το καΐκι του Γεωργάρα και του γιου του Λάμπη.

Μετά τον θάνατο του πατέρα της, η Μανταλένα βρίσκεται σε δύσκολη θέση καθώς έχει να θρέψει τα έξι αδέλφια της. Αποφασίζει να δουλέψει μόνη της το καΐκι, αλλά κανένας δεν εμπιστεύεται μια καπετάνισσα...

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ (ΚΑΙ) ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ...

Αυξάνονται ττα νούμερα των αυτοκτονιών στα Χανιά τα τρία τελευταία χρόνια και οι αριθμοί για μια ακόμη φορά είναι αμείλικτοι, καταδεικνύοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο τις συνέπειες τις οικονομικής κρίσης στον τομέα της ψυχικής υγείας των πολιτών που πλήττονται από αυτήν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου δικαιοσύνης, οι αυτοκτονίες από το 2011 κι έπειτα αυξάνονται και στα Χανιά αλματωδώς. Συγκεκριμένα το 2010 αρχή της κρίσης σημειώθηκαν στα Χανιά πέντε αυτοκτονίες, ενώ τα δύο επόμενα χρόνια, τα νούμερα διπλασιάστηκαν..

Oι περισσότεροι είναι άνδρες κάτι που φαίνεται πως έχει σχέση με την οικονομική κρίση, καθώς ο άνδρας είναι στην αιχμή του δόρατος, είναι δηλαδή στην παραγωγή. Επίσης άνθρωποι μέσης ηλικίας, το οποίο σημαίνει ότι σε αυτές τις ηλικίες η απειλή ζωής - επιβίωσης είναι πιο έντονη από ότι είναι στις μικρότερες ηλικίες, όπου υπάρχει ακόμα η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

H αύξηση των κρουσμάτων αυτοχειρίας που παρατηρείται έχει να κάνει με τις επιπτώσεις της κρίσης στην ψυχική υγεία των πολιτών που είναι σωρευτικές καθώς άλλη συσχέτιση και σκέψη έκανε ο άνθρωπος το 2011 και άλλη τα χρόνια που ακολούθησαν.

H θεραπεία θα έλθει όταν οι άνθρωποι θα αλλάξουν βλέμμα με το οποίο συναντούν τον κόσμο, δηλαδή αλλάξουν αξιακό σύστημα, και μπουν σε ένα πλαίσιο παραγωγής νοήματος για τη ζωή τους...

ΣΧΟΛΕΣ, ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ...

Τα πολλαπλά και δίχως τέλος αδιέξοδα της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, αντανακλώνται με τον πιο καθαρό τρόπο στα διλήμματα που καλούνται να απαντήσουν οι υποψήφιοι φοιτητές στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου.

Τι να επιλέξει κανείς και πού να επενδύσει κόπο, χρόνο και λεφτά (όταν τα τελευταία υπάρχουν);

Κι ως τις εγγραφές του Οκτωβρίου, θα προσθέσουμε κι άλλους "φαντασιόπληκτους" φοιτητές, στις δεκάδες χιλιάδες των άχρηστων ειδικοτήτων που θα βαρύνουν περισσότερο την παρασιτική μας οικονομία. Εν τω μεταξύ θα συνεχίσουμε να εισάγουμε χειρώνακτες και να συντηρούμε τους αχρείαστους νέους απόφοιτους από τις συντάξεις των παππούδων και τους όποιους μισθούς των γονιών τους.
 
Οι σχολές που κάποτε στα '60'ς - ΄70΄ς πρόσφεραν σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση και κοινωνική καταξίωση, όπως οι Πολυτεχνικές, η Νομική, τα Οικονομικά και η Ιατρική, μοιάζουν να ανήκουν στη μυθολογία μιας άλλης εποχής και οι όποιες φιλοδοξίες για κοινωνική ανέλιξη που χαρακτήριζαν τις προηγούμενες γενιές έχουν αντικατασταθεί από την αγωνία για επιβίωση της σημερινής νεολαίας.

Οι περισσότεροι δε θέλουν να φύγουν από το μέρος τους, επειδή οι γονείς δε μπορούν να αντιμετωπίσουν τα έξοδα. Αρκετοί μένουν κολλημένοι στις παραδοσιακές σχολές, αγνοώντας τις ραγδαίες αλλαγές των τριών τελευταίων χρόνων. Για παράδειγμα τα τμήματα του Παντείου, όλες οι καθηγητικές σχολές, οι παιδαγωγικές, των Νηπιαγωγών και πολλές άλλες του Πολυτεχνείου είναι τελειωμένες, σε ό,τι αφορά την αγορά εργασίας. Η συντριπτική πλειοψηφία ακόμα δε διανοείται να σπουδάσει κάτι που συνδέεται με χειρωνακτική δραστηριότητα, όπως Τεχνολογία Τροφίμων, Γεωπονική, Ζωική Παραγωγή.

Η ασφάλεια και η μονιμότητα του Δημοσίου ηχούν σαν ανέκδοτο καθώς το κράτος συρρικνώνεται με διαδικασίες 'fast track', αρχίζει δειλά να λειτουργεί ορθολογικά επιτέλους και τα λουκέτα στις περιτές υπηρεσίες του μαζί με τις απολύσεις αυξάνονται καθημερινά.

Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο ακόμα και στα επαγγέλματα της θάλασσας που παραδοσιακά αποτελούσαν μια σανίδα επιβίωσης για τα λαϊκά στρώματα.  

Είναι φανερό ότι οι λιγοστές βεβαιότητες και σταθερές που υπήρχαν μεταπολεμικά σε ό,τι αφορά την αναζήτηση δουλειάς κατέρρευσαν τα τελευταία χρόνια μαζί με την Ελληνική οικονομία.

Κι αναρωτιέται κανείς πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η κατάσταση που θέλει τα όνειρα των νέων να καλουπώνονται στριμωγμένα πλέον μαζικά μέσα στην πειθαρχία των Στρατιωτικών και Αστυνομικών σχολών, οι οποίες μέσα σε λίγα χρόνια έγιναν εξαιρετικά δημοφιλείς. Κι αυτό όχι γιατί τα νέα παιδιά αγάπησαν ξαφνικά τις σκοπιές, τα καψώνια και τις συνεχείς μεταθέσεις.

Αλλά γιατί στα 18 τους κάποιοι τα υποχρέωσαν να θυσιάσουν κάθε ενδιαφέρον, πάθος και όραμα για τη ζωή, με αντάλλαγμα την υπόσχεση ενός πενιχρού πλην σίγουρου μισθού. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και οι μαθητές είναι βυθισμένοι στην άγνοια και στις ψευδαισθήσεις;

Επειδή κανείς δε νοιάστηκε να τους εντάξει σε προγράμματα επαγγελματικού προσανατολισμού, στα χρόνια του σχολείου. Αλλά τι λέμε τώρα; Για να ενημερώσεις κάποιον για το μέλλον, θα πρέπει να έχεις σχεδιάσει ένα εθνικό πλάνο με το οποίο θα ορίζεις στόχους, έρευνες, οικονομικές και πολιτισμικές προοπτικές, εξυπηρετώντας μια κοινωνία με οράματα και πολιτισμό. Αντίθετα όταν τα πάντα μοχλεύονται μέσα σ΄ ένα πελατειακό σύστημα που η προοπτική του περιορίζεται στην είσπραξη των μνημονιακών δόσεων, δεν μπορείς να περιμένεις περισσότερα.

Μια θυσία που αν μη τι άλλο, αντανακλά το μέγεθος της αποτυχίας των εφαρμοζόμενων πολιτικών...
Πολιτικών που απέναντι στα όνειρα των νέων το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι το θυσιαστήριο. Ζούμε σε καθημερινή βάση την ανικανότητα του πολιτικού μας συστήματος να συνειδητοποιήσει τι έχει κάνει και τι εξακολουθεί να κάνει.

Θα τους συμβούλευα επιπλέον ως λίγο παλαιότερος: Αποκτήστε περισσότερες δεξιότητες και κοινωνικότητα. Οπλιστείτε με σθένος και υπομονή, όχι μόνο σκέτες γνώσεις. Προσγειωθείτε. Σε 5 ή 6 χρόνια ελπίζουμε όλοι πως η κρίση θα έχει τελειώσει. Ή θα είναι ηπιότερη. Ομως ο κόσμος της εργασίας δεν θα είναι ο ίδιος όπως σας τον παρουσιάζουν σήμερα. Καλύτερος ή χειρότερος, μόνο ο χρόνος και η αναδιάταξη του κόσμου ξέρουν...

Ελπίζουμε όσοι ξέρουμε, πως σε λίγα χρόνια η ίδια η ζωή θα έχει διαμορφώσει νέες γενιές που θα αποβλέπουν σε μια και μοναδική επιτυχία: την αναμόρφωση της χώρας με την ωριμότητα που θα έχουν αποκτήσει...