ΦΤΗΝΟΤΕΡΗ ΜΑΣΑ;

Οι άνθρωποι δεν έχουν επαφή με τίποτα από την πραγματική ζωή.

Αν ήξεραν θα είχαν καταλάβει ότι ο χώρος της εστίασης κοντεύει να καταρρεύσει όπως και τόσοι άλλοι όχι επειδή ο ΦΠΑ είναι 23%, αλλά επειδή δεν υπάρχουν πελάτες, διότι δεν υπάρχουν λεφτά.

Ας το δούμε με ένα παράδειγμα. Σε έναν μικρό λογαριασμό των 50 ευρώ, ο πελάτης θα πληρώσει 61,5 ευρώ με ΦΠΑ 23% και 56,5 ευρώ με ΦΠΑ 13%. Να είναι, άραγε, τα πέντε(5) ευρώ παραπάνω που τον εμποδίζουν να πάει συχνότερα στην ταβέρνα; Ή μήπως πάει σπάνια ή και καθόλου, διότι δεν του περισσεύουν τα 50 ευρώ;

Πριν από λίγο καιρό οι εστιάτορες και οι καφετζήδες το είχαν πει: Δεν θα μειώσουν τις τιμές, γιατί έχουν ήδη απορροφήσει τον ΦΠΑ. Μεγάλο κομμάτι αυτής της τεράστιας αγοράς των μαγαζιών "υγειονομικού ενδιαφέροντος" εισπράττει μεν τον ΦΠΑ, αλλά δεν τον αποδίδει στο κράτος (κανονικοί φοροκλέφτες). Και αυτοί φυσικά, δεν πρόκειται να συγκινηθούν από τις απειλές του Σαμαρά ότι, αν συνεχίσουν έτσι, θα επαναφέρει το 23% (στα τέτοια τους, δεν τον απέδιδαν πριν, δεν θα τον αποδίδουν και τώρα, ούτε αύριο, αν δεν φοβούνται τον συστηματικό έλεγχο και τη βαριά κύρωση)...

Να ξέρουμε δηλαδή, ότι η χωριάτικη θα συνεχίσει να σερβίρεται από 5 ευρώ και πάνω στα νησιά, το ψάρι θα πουλιέται σε τιμές αστακού και ο καφές από 3 - 7 ευρώ... Ούτε κουβέντα για ανταγωνιστικότερες τιμές, αφού οι τιμές είναι παρόμοιες παντού. Προτιμούν να κοιτάξουν το (κακώς εννοούμενο) στενό συμφέρον τους, από το να στηρίξουν το μέλλον του κλάδου τους...

Και μένουν οι εναπομείναντες πελάτες να ζητούν αποδείξεις, οι οποίες τη μια ισχύουν και την άλλη καταργούνται, κατά τα κέφια κάποιων μαθητευόμενων μάγων του υπουργείου Οικονομικών.

Τα πράγματα είναι απλά: οι πολλοί καταναλωτές έκοψαν την ταβέρνα και το εστιατόριο, επειδή μειώθηκαν τα εισοδήματά τους και όχι λόγω του ΦΠΑ. Μπορεί η λαϊκή ρήση η φτήνια τρώει τον παρά να έλεγε κάποτε την αλήθεια, αλλά σήμερα δεν ισχύει.

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι (με το 13%) θα έλθει κάποια φτήνια στις τιμές, δεν υπάρχουν παράδες!

Ο ΚΥΡ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΑΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική κωμωδία του Γ. Δαλιανίδη από το 1977.

Ένας παραδοσιακός ταβερνιάρης αναγκάζεται να κλείσει την ταβέρνα του και να υποδυθεί τον πλούσιο επιχειρηματία για χάρη του γιου του, που πρόκειται να παντρευτεί...

Και σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-3341189303944257132&hl=el&fs=true

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΕΤΙΕΤΑΙ...

Καλοκαίρι στην Ελλάδα, διακοπές, πολλοί τουρίστες κι επισκέπτες, πολλή δουλειά και για τις ταβέρνες κι εστιατόρια όλων των κατηγοριών που καλούνται να ταίσουν αυτόν τον κόσμο μεσημέρι βράδι...

Πολύς κόσμος και πελατεία σημαίνει και πολλά κέρδη για τους επιχειρηματίες των καταστημάτων αυτών. Με τη βοήθεια βεβαίως και κάποιων κόλπων, πασίγνωστων μεταξύ των επιτήδειων, μα άγνωστα στον πολύ κόσμο. Κοινό μυστικό: τίποτα δεν πετιέται, από τα εναπομείναντα φαγητά...

Πρώτη εφαρμογή το βραστό κρέας, που υπάρχει άφθονο σε γάμους και βαφτίσεις που γίνονται σε ταβέρνες. Ποτέ δεν καταναλώνεται από τους καλεσμένους όλη η ποσότητα, που την επαύριο γίνεται τσιγαριαστό ή κοκκκινιστό και σερβίρεται σαν πιάτο ημέρας...

Μπριζόλες κάποιων ημερών μαρινάρονται στη φορμόλη (φαρμακευτικό υλικό) για να (ξανα)γίνουν μαλακές και σερβίρονται ζεστές, καμιά διαφορά από "της ώρας" για τους μη γνωρίζοντες βλαχοτουρίστες...

Κρέας κρητικού αγριμιού παράνομα κυνηγημένο και πανάκριβα χρεωμένο σαν τέτοιο, σερβίρεται σε εκλεκτούς πελάτες κρητικών κι αθηναϊκών εστιατορίων με γνωστούς από τη τηλεόραση ιδιοκτήτες. Ελλέιψει δε αυτού αντικαθίσταται με φουριάρικο, καμμιά διαφορά στο κρέας, αφού στα ίδια μέρη βόσκουν κι αυτά, με την ίδια αρωματική χλωρίδα...

Σε παραλιακές ταβέρνες ψάρια κατεψυγμένα αποψύχονται τη νύχτα κι αφού εμβολιστούν με ειδικό ορό να φουσκώσουν και ν' αποκολιέται η ραχοκοκκαλιά εύκολα όπως των φρέσκων, δείχνονται και πωλούνται στον πελάτη ως τέτοια, άρτι ψαρεμένα...

Τα πολύ μεγάλα ζυγίζονται μπροστά στο πελάτη, μα έχοντας όμως στα μεγάλα τους βράγχια κρυμμένα μερικά από κείνα τα παλιά μεταλλικά ζύγια, όσα χωράνε για να δείχνουν μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες γραμμάρια βαρύτερα...

Ταψιά με μουσακάδες, παστίτσια, μπουρέκια, πηγαινοέρχονται μεταξύ ψυγείου και φούρνου για (ξανα)ζέσταμα όσες φορές χρειαστεί μέχρι να αδειάσουν, αν δεν προσελκύσουν το ενδιαφέρον και την όρεξη των πελατών όσο είναι φρεσκοψημένα.

Κεφτέδες παρασκευάζονται από αλεσμένο εναπομείναν κρέας και λοιπά υλικά που ταιριάζουν, αν δεν πειστεί ο πελάτης να τους φάει έτσι σκέτους τηγανητούς, καμουφλάρονται σε σουντζουκάκια με σάλτσα ή σε γιουβαρλάκια και τρώγονται ανυποψίαστα.

Το φτηνό χύμα κρασί (νερό και μπογιά αγορασμένο από τον απατεώνα μπακάλη), με μια ψεκασιά ξύδι στην καράφα κι ένα φευγάτο "συγνώμη" του γκαρσονιού, αντικαθίσταται αμέσως με άλλο εμφιαλωμένο, φτηνό μεν μα πλασαρισμένο σαν επώνυμης ετικέτας στον αμύητο...

Μερικά μόνο κόλπα και κατεργαριές ταβερνιάρηδων και λοιπών της μαζικής εστίασης...

Και πριν ν' αρχίσουν οι συντεχνίες τους τα τετριμένα "δεν είναι έτσι, δεν είμαστε όλοι τέτοιοι, δεν τα κάνουμε αυτά εμείς, κλπ...

Σύμφωνοι. Καμιά ταβέρνα ή εστιατόριο δεν κάνει τα παραπάνω όλα μαζεμένα, ή κάθε μέρα, υπάρχουν μέρες που τα φαγητά ταψιού είναι φρέσκα αφού τότε ψήθηκαν, υπάρχουν πελάτες - φίλοι που τρώνε και φεύγουν ικανοποιημένοι αφού τους προσέχει ο ιδιοκτήτης προσωπικά, κάποιοι ευσυνείδητοι σέβονται τους πελάτες και το όνομα τους, μα υπάρχουνε κι αυτά που περιέγραψα.

Δεν περιορίζονται μόνο στην τουριστική καλοκαιρινή περίοδο, αν και παρουσιάζουν έξαρση σε περιοχές και περιόδους με κοσμοσυρροή. Ούτε μόνο σε αλλοδαπούς "κουτόφραγκους" πελάτες.

Δεν υπάρχει χώρος εστίασης να μην εφαρμόζει κάποια απ' αυτά, συστηματικά ή περιστασιακά ευκαιρίας δοθείσης κι εν γνώση του προσωπικού του, που ξέρει απέξω ποιές μέρες και σε ποιούς τα εφαρμόζουν...

Και κομπάζουν περήφανα μερικοί για το "τι τρώει ο κόσμος εν αγνοία του"!

Πως νομίζετε πως τα έμαθα και τα έγραψα, αφού από πεποίθηση ποτέ δεν έχω κάνει τέτοια δουλειά;

ΤΑΒΕΡΝΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ...

Πάνω από το βαρέλι του κρασιού, για τα 8 (μέγιατο όριο;) κατοσταράκια του μπεκρή...


Και πάνω από την πόρτα, σαν τελευταία υπενθύμιση στους θαμώνες της ταβέρνας...

...Που φεύγοντας έδειχναν ικανοποιημένοι, χορτάτοι και πιστοί στο αγαπημένο τους στέκι και τους μεζέδες (όλα στα κάρβουνα) του πρώην συμμαθητή μου και νυν ταβερνιάρη!

ΦΕΡΕ - ΦΕΡΕ...

Σε παραλιακή ταβέρνα είχε καταλύσει ο τύπος. Κλασσικός τύπος νεοέλληνα, από αυτούς που η μόνες διαδρομές που επιτρέπουν στον εαυτό τους να κάνουν, είναι δουλειά - σπίτι - καναπές - τηλεόραση - ταβέρνα - κρεβάτι.

Η ταβέρνα φαίνεται πως αποτελούσε βασικό κομμάτι της ζωής του, όπως έδειχνε φανερά η μεγαλοπρεπής κοιλιά του και τακτικό προορισμό του, όπως τώρα που έπιανε ένα τραπέζι.

Μετά της χοντροκώλας συμβίας και ενός ακόμη ζευγαριού με παρόμοια εμφάνιση κι ενδιαφέροντα...

Καθότανε στις 4 πλευρές του τραπεζιού και βόσκανε μετά μανίας. Την τελετουργία τους αυτή τη διέκοπτε μια φράση μόνο που ακουγόταν τακτικά από τον τύπο:

- Φέρε - φέρε...

Απευθυνόταν προς τον σερβιτόρο που σχεδόν αποκλειστικά ασχολούνταν με το τραπέζι τους και η εντολή συνοδευόταν από τις εκάστοτε γαστριμαργικές επιθυμίες των 4, που συγκέντρωνε και παράγγελνε ο τύπος...

Το τραπέζι είχε καλυφτεί από 3 - 4 στρώσεις άδειων πιάτων σε όλη την επιφάνεια του, πιάτα που άδειαζαν αστραπιαία από τους παραγγέλοντες κι αντικαθίσταντο με άλλα. Περιελάμβαναν όλο το μενού της ταβέρνας, που η βουλιμία τους οδηγούσε να δοκιμάσουν και να ανακατέψουν στα στομάχια τους αδιακρίτως.

Μπροστά στα μάτια όσων περπατούσαμε στην παραλία εκείνο το Σαββατιάτικο σούρουπο, αφού το τραπέζι τους καταλάμβανε μέρος του πεζοδρομίου απέναντι από την ταβέρνα προς το μέρος της θάλασσας.

Φαίνεται πως τα κήτη νοιώθουν καλύτερα όταν βρίσκονται κοντά στο νερό και την άμμο να βρέχονται από το κύμα, ή μήπως θέλουν ν' απλώσουν τα πόδια τους στον καφά μας;

Το βλέπουν οι ταβερνιάρηδες και απαιτούν λέει να βάζουν κάθε μέρα κι ώρα τα τραπέζια τους εκεί ακριβώς, γιατί αλλιώς τα κήτη θα φύγουν και θα αντιμετωπίσουν οικονομικά προβλήματα οι επιχειρήσεις τους.
Είναι δε αποφασισμένοι να "αγωνιστούν με κινητοποιήσεις" όπως απειλούν τη δημοτική αρχή, να το πετύχουν όπως γίνεται κι αλλού η δικαιολογία τους...

Για μη χάνουμε το θέαμα των χορτάτων καλοφαγάδων κοιλιόδουλων που αφού βοσκηθούν του σκασμού θα ρίχνουν πίσω το κορμί προτάσσοντας την γεμάτη κοιλιά τους και αφού τη χαιδέψουν φιλάρεσκα θα καμαρώνουν μεταξύ τους:

- Βάλαμε πάλι μέσα μπόλικο πράμα, έ; Αυτά είναι επενδύσεις... όπως άκουσα το κήτος να μονολογεί στη συμβία και τους άλλους, ενώ διαλαλούσε τον κορεσμό του με τον γνωστό ήχο...

ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ...ΓΙΑ 3 ΕΥΡΩ...

"Βάλε μου ότι κρέας θέλεις, αρκεί να μου το δώσεις μέχρι 3 ευρώ το κιλό"...

Η φράση όπως ακριβώς είναι παραπάνω, δεν ακούστηκε από κάποιον φτωχό βρωμομετανάστη ή άλλον απελπισμένο αναξιοπαθούντα στην προσπάθεια του να χορτάσει όπως - όπως...

Είναι η επίσημη παραγγελία ίδιοκτήτη ονομαστής εξοχικής ταβέρνας σε περιοχή με μεγάλη τουριστική κίνηση, προς τον κρεοπώλη που καθημερινά τον προμηθεύει κρέας για τις ανάγκες του μαγαζιού.

Μαγαζί που διαφημίζεται ως "στην διάθεση σας από το μεσημέρι εως αργά το βράδυ" και λόγω της τοποθεσίας που βρίσκεται αποτελεί σταθμό για φαγητό εκατοντάδων Ελλήνων και ξένων τουριστών.

Που γεμίζουν τα τραπέζια του καθημερινά, τα στομάχια τους και το ταμείο του μαγαζιού, πληρώνοντας για κάθε πιάτο με κρεατικό που αδειάζουν τιμή 3 - 5πλάσια, από ότι είναι αποφασισμένος να προσφέρει ο ιδιοκτήτης για την προμήθεια του...

Αφού ο κρεοπώλης μάζεψε τη σαβούρα του ψυγείου του, η ποσότητα της οποίας δεν ικανοποίησε τον ταβερνιάρη λόγω Ιούλη, Κυριακής και σημερινού τοπικού πανηγυριού όπως ο ίδιος είπε...

Ρίχνει μια ματιά ο ίδιος στο ψυγείο...

- Αυτά εκεί μέσα στα 2 σακιά τι είναι;

- Αυτά είναι κόκαλα με υπολείματα κρέατος. Τα φυλάω γιατί συχνά τα ζητούν κάποιοι που έχουν σκύλους...

- Άσε τώρα τους σκύλους, ξέρεις τι σούπες κάνουν αυτά για τους ξενύχτηδες; φέρτα...

Δεν ήξερε ο κρεοπώλης, ούτε βέβαια και οι εν λόγω ξενύχτηδες που από τα γύρω μπάρ και μπουζουκοκωλάδικα καταλήγουν εκεί να βοσκηθούν πριν πέσουν ξεροί για ύπνο, κοντά στην ώρα που οι εφημεριδοπώλες ξεκινούν τη διανομή τους...

Εγώ που όλως τυχαίως έμαθα, ποιόν να ευχαριστήσω που λόγω ιδιοσυγκρασίας και κάποιας τσιγκουνιάς τρώγω στο σπίτι πρωτού βγώ;

ΝΑ ΤΑ ΜΑΣ ΠΑΛΙ!...

Να τα πάλι τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά.
Μαζί τους και όλοι εκείνοι που θέλουν να μας πείσουν για το χαρμόσυνο των ημερών.

Άκουγα κάποιον απ' αυτούς να παρουσιάζει τα σχέδια του για τις παραμονές της πρωτοχρονιάς. «Λοιπόν, τώρα όλοι σχεδιάζουμε πως θα περάσουμε την πρωτοχρονιά. Φυσικά, όσοι έχουν οικογένειες, θα κόψουν την βασιλόπιτα και μετά όλοι έξω...». Άλλοι θα πάνε εδώ, άλλοι θα πάνε εκεί, άλλοι θα κόψουν την βασιλόπιτα και μετά θα βγουν, άλλοι θα βγουν και θα κόψουν έξω την βασιλόπιτα. Άλλοι θα περάσουν με φίλους, είτε έξω είτε μέσα στο σπίτι. Και συνέχιζε να λέει τι θα κάνουν και άλλοι και άλλοι και άλλοι.

Στάσου ρε και μας τα έπρηξες με την φόρα σου. Εσύ κατάφερες και πήρες το χριστουγεννιάτικο δάνειο σου ή το δώρο σου.
Σκέφτηκες πως εκεί έξω, υπάρχουν άνθρωποι που είναι μόνοι; Ανήμποροι; Άρρωστοι;
Ή απένταροι που δεν θα περάσουν καλά τις γιορτές όπως θα επιθυμούσαν κι αυτοί; Αυτούς γιατί δεν τους αναφέρεις;
Για αυτούς δεν υπάρχουν Χριστούγεννα;
Τα Χριστούγεννα δηλαδή είναι μόνο για όσους έχουν φίλους, είναι πλούσιοι ή (έχουν πλούσιο αφεντικό), νέοι και υγιείς;
Για τους άλλους δεν γεννήθηκε ο Χριστός, όπως μας λένε 2007 χρόνια τώρα;
Για τους άλλους δεν θα αλλάξει ο χρόνος;

Τι υποκρισία, να ρίχνεις πέντε τάλιρα στην χούφτα του παιδιού στο φανάρι και στους άλλους αναξιοπαθούντες που όλο περιέργως πολλαπλασιάζονται τέτοιες μέρες, γιατί λες, μέρες που είναι, ας δώσω που δεν δίνω όλο τον χρόνο, να συγκαλύπτεις έτσι τις όποιες τύψεις νιώθεις γιατί εσύ έχεις ενώ αυτοί δεν έχουν τάχα, και μετά να προγραμματίζεις πως θα καλοπεράσεις ΕΣΥ, μέρες που είναι.

Δηλαδή να βγεις έξω, που βγαίνεις κάθε μέρα, να βοσκηθείς στις ταβέρνες που σκάρωσαν τα μενού του ρεβεγιόν, να σκάσεις στο φαγητό που σκας σχεδόν κάθε μέρα, να τα σπάσεις στα μπουζούκια που τα σπας σχεδόν κάθε μέρα, να βρεθείς με τους τόσο πια πολύτιμους φίλους σου που βρίσκεσαι κάθε μέρα και να κάνεις στο φινάλε τις ίδιες μαλακίες που κάνεις και κάθε μέρα. Μόνο που θα τις πληρώσεις πιο ακριβά αυτές τις μέρες, "για το καλό χρόνου" όπως σου λένε κι υπακούς πρόθυμα.

Και την Δευτέρα στη δουλειά σου, η κλασική ηλίθια ερώτηση των συναδέλφων: "πως πέρασες την πρωτοχρονιά";

Κι ας ξέρουν πως είσαι μόνος, ή έχεις την μάνα σου στο νοσοκομείο, κι ας ξέρουν πως δεν έχεις λεφτά, ή έστω στο φινάλε από πεποίθηση δεν θέλησες να πας πουθενά, να ανακατευτείς με τα καρακατσουλιά και έκατσες στο σπίτι σου ή κοιμήθηκες.

Εκεί έξω λοιπόν, παίζεται το μεγάλο κόλπο των ημερών που δεν είναι άλλο από την ανάγκη να κινηθεί το χρήμα.
Εξ ου και όλα τα μηνύματα των «εκδρομικών», «εξωτικών» «ζεστών», «οικογενειακών», «φιλικών», «σκυλάδικων», «μπαρ-άδικων» κλπ Χριστουγέννων. Πεταμένα λεφτά, να προσθέσετε στο εισόδημα των επιτήδειων επιχειρηματιών.

Αν μπορείτε να αντλήσετε από τις ημέρες αγάπη και ζεστασιά, μπορείτε να το κάνετε οπουδήποτε και με οποιουσδήποτε. Αν μπορείτε αυτή την αγάπη να την μοιραστείτε και με εκείνους που δεν έχουν από που λαμβάνειν, τότε κάντε το.

Αν θέλετε να είστε λιγότερο φλύαροι μην ρωτήσετε αύριο τον καθένα πως πέρασε τις γιορτές.
Και έχετε πάντα στο μυαλό σας πως, είτε είναι γιορτές είτε όχι, ο κόσμος παραμένει το ίδιο καθημερινός.

Πέντε δέκα λαμπιόνια παραπάνω δεν αρκούν να ζεστάνουν την παγωνιά των ψυχών γύρω μας.