ΝΑ ΤΑ ΜΑΣ ΠΑΛΙ!...

Να τα πάλι τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά.
Μαζί τους και όλοι εκείνοι που θέλουν να μας πείσουν για το χαρμόσυνο των ημερών.

Άκουγα κάποιον απ' αυτούς να παρουσιάζει τα σχέδια του για τις παραμονές της πρωτοχρονιάς. «Λοιπόν, τώρα όλοι σχεδιάζουμε πως θα περάσουμε την πρωτοχρονιά. Φυσικά, όσοι έχουν οικογένειες, θα κόψουν την βασιλόπιτα και μετά όλοι έξω...». Άλλοι θα πάνε εδώ, άλλοι θα πάνε εκεί, άλλοι θα κόψουν την βασιλόπιτα και μετά θα βγουν, άλλοι θα βγουν και θα κόψουν έξω την βασιλόπιτα. Άλλοι θα περάσουν με φίλους, είτε έξω είτε μέσα στο σπίτι. Και συνέχιζε να λέει τι θα κάνουν και άλλοι και άλλοι και άλλοι.

Στάσου ρε και μας τα έπρηξες με την φόρα σου. Εσύ κατάφερες και πήρες το χριστουγεννιάτικο δάνειο σου ή το δώρο σου.
Σκέφτηκες πως εκεί έξω, υπάρχουν άνθρωποι που είναι μόνοι; Ανήμποροι; Άρρωστοι;
Ή απένταροι που δεν θα περάσουν καλά τις γιορτές όπως θα επιθυμούσαν κι αυτοί; Αυτούς γιατί δεν τους αναφέρεις;
Για αυτούς δεν υπάρχουν Χριστούγεννα;
Τα Χριστούγεννα δηλαδή είναι μόνο για όσους έχουν φίλους, είναι πλούσιοι ή (έχουν πλούσιο αφεντικό), νέοι και υγιείς;
Για τους άλλους δεν γεννήθηκε ο Χριστός, όπως μας λένε 2007 χρόνια τώρα;
Για τους άλλους δεν θα αλλάξει ο χρόνος;

Τι υποκρισία, να ρίχνεις πέντε τάλιρα στην χούφτα του παιδιού στο φανάρι και στους άλλους αναξιοπαθούντες που όλο περιέργως πολλαπλασιάζονται τέτοιες μέρες, γιατί λες, μέρες που είναι, ας δώσω που δεν δίνω όλο τον χρόνο, να συγκαλύπτεις έτσι τις όποιες τύψεις νιώθεις γιατί εσύ έχεις ενώ αυτοί δεν έχουν τάχα, και μετά να προγραμματίζεις πως θα καλοπεράσεις ΕΣΥ, μέρες που είναι.

Δηλαδή να βγεις έξω, που βγαίνεις κάθε μέρα, να βοσκηθείς στις ταβέρνες που σκάρωσαν τα μενού του ρεβεγιόν, να σκάσεις στο φαγητό που σκας σχεδόν κάθε μέρα, να τα σπάσεις στα μπουζούκια που τα σπας σχεδόν κάθε μέρα, να βρεθείς με τους τόσο πια πολύτιμους φίλους σου που βρίσκεσαι κάθε μέρα και να κάνεις στο φινάλε τις ίδιες μαλακίες που κάνεις και κάθε μέρα. Μόνο που θα τις πληρώσεις πιο ακριβά αυτές τις μέρες, "για το καλό χρόνου" όπως σου λένε κι υπακούς πρόθυμα.

Και την Δευτέρα στη δουλειά σου, η κλασική ηλίθια ερώτηση των συναδέλφων: "πως πέρασες την πρωτοχρονιά";

Κι ας ξέρουν πως είσαι μόνος, ή έχεις την μάνα σου στο νοσοκομείο, κι ας ξέρουν πως δεν έχεις λεφτά, ή έστω στο φινάλε από πεποίθηση δεν θέλησες να πας πουθενά, να ανακατευτείς με τα καρακατσουλιά και έκατσες στο σπίτι σου ή κοιμήθηκες.

Εκεί έξω λοιπόν, παίζεται το μεγάλο κόλπο των ημερών που δεν είναι άλλο από την ανάγκη να κινηθεί το χρήμα.
Εξ ου και όλα τα μηνύματα των «εκδρομικών», «εξωτικών» «ζεστών», «οικογενειακών», «φιλικών», «σκυλάδικων», «μπαρ-άδικων» κλπ Χριστουγέννων. Πεταμένα λεφτά, να προσθέσετε στο εισόδημα των επιτήδειων επιχειρηματιών.

Αν μπορείτε να αντλήσετε από τις ημέρες αγάπη και ζεστασιά, μπορείτε να το κάνετε οπουδήποτε και με οποιουσδήποτε. Αν μπορείτε αυτή την αγάπη να την μοιραστείτε και με εκείνους που δεν έχουν από που λαμβάνειν, τότε κάντε το.

Αν θέλετε να είστε λιγότερο φλύαροι μην ρωτήσετε αύριο τον καθένα πως πέρασε τις γιορτές.
Και έχετε πάντα στο μυαλό σας πως, είτε είναι γιορτές είτε όχι, ο κόσμος παραμένει το ίδιο καθημερινός.

Πέντε δέκα λαμπιόνια παραπάνω δεν αρκούν να ζεστάνουν την παγωνιά των ψυχών γύρω μας.