ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ...

Καλοκαιρινή αφόρητη ζέστη και σε κάθε περιζήτητη σκιά συναθροίσεις και συζητήσεις για το ένα μεγάλο και κοινό μας ζήτημα, αυτό που πρωτίστως απασχολεί όλους μας, μορφωμένους και αγράμματους, χειρώνακτες και γραφειοκράτες, νέους, μεσήλικες και γέρους...
Ο καθένας ανάλογα με τον τρόπο που ζει και εισπράττει την πραγματικότητα κάτι λέει, θυμωμένος ή παραιτημένος, έτοιμος να αντισταθεί στα επερχόμενα ή αποφασισμένος να δεχτεί μοιρολατρικά ό,τι είναι γραμμένο να συμβεί.
Τι θα γίνει;
Για πού τραβάμε;
Ποιος φταίει;
Τι κατάντια είναι αυτή;
Ποιον να πιστέψουμε;
Πώς ξεπέσανε έτσι οι πολιτικοί;
Τι θέλουν οι "ξένοι" από μας και μας πιέζουν όλο και με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα;
Υπάρχουν κρυφά σχέδια σκοτεινών δυνάμεων που έχουν τεθεί σε εφαρμογή;
Κανείς δεν πιστεύει πια κανέναν πολιτικό, αν συνεχίσουμε έτσι κινδυνεύουμε άμεσα να οδηγηθούμε στην εκτροπή, με ποια μορφή ακριβώς δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, αφού κανείς δεν θα τον ρωτήσει.
Κανείς δεν ξέρει τι θα μας ξημερώσει αύριο.
Το κράτος φταίει, οι πολιτικές που ακολουθήθηκααν φταίνε, οι άνθρωποι φταίνε, οι συγκυρίες φταίνε...
Οι νέοι δεν κάνουν τίποτα το δημιουργικό για ν' αλλάξουν την κατάσταση, παρά μόνο ελπίζουν σε άγνωστες ευκαιρίες μακριά παό εδώ, ή εκμεταλλεύονται τα τυχόν περιουσιακά στοιχεία των γονιών τους.
Η εκκρεμότητα, η αβεβαιότητα, το σκοτάδι του άγνωστου, συνεργάζονται στη δημιουργία στον κόσμο μιας ζοφερής ατμόσφαιρας μολυσμένης και άρρωστης, που δεν βοηθάει καθόλου...
Και όλα μαζί φέρνουν τους Έλληνες πιο κοντά σε ενστικτώδεις αντιδράσεις και στην αμφισβήτηση του πολιτικού καθωσπρεπισμού...