Η
παρακάτω ιστορία ανώνυμου συγγραφέα περιγράφει με ένα τραγικό και
συγκινητικό τρόπο την υποχρέωση που έχουμε όλοι μας να ακούμε το
συνάνθρωπό μας.
Να ακούμε, ώστε να μπορούμε να καταλάβουμε. Να αντιληφθούμε τα πράγματα μέσα από τη δική του σκοπιά. Σωστή ή λάθος δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι η κατανόηση και όχι το δίκιο σε κάποιες περιπτώσεις.
Ειδικά οι γονείς που παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους δεν τους ακούν. Μήπως τα παιδιά δεν τους ακούν, γιατί ποτέ δεν τους δόθηκε οι ευκαιρία να γίνουν οι δικές τους απόψεις σεβαστές, κατανοητές και εισακουστές;
Ας μάθουμε πως να ακούμε, αν θέλουμε να μάθουν και οι άλλοι άνθρωποι πως να μας ακούν.
Μια μητέρα διηγείται:
Είναι ακριβώς μεσάνυχτα. Το τηλέφωνο κουδουνίζει άγρια μέσα στη νύχτα. Με δυσκολία ανοίγω τα μάτια μου και πιάνω το ακουστικό γεμάτη λαχτάρα.
"Μαμά;" ακούω να ψιθυρίζει μια κοριτσίστική φωνή, και ξάφνου ο νους μου πάει στην κόρη μου.
«Μαμά, ξέρω πως είναι αργά, αλλά σε παρακαλώ μην πεις λέξη μέχρι να τελειώσω. Ναι μαμά, δεν χρειάζεται να ρωτήσεις, είμαι πιωμένη. Κόντεψα να πέσω στο χαντάκι όχι μακρυά από δω και.....»
Πήρα μια βαθιά ανάσα κι έφερα το χέρι στο μέτωπό μου. Στην θολούρα μου ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά.
«Φοβήθηκα τόσο πολύ! το μόνο που σκέφτηκα ήταν πως θα ένιωθες αν σ' έπαιρναν τηλέφωνο από την αστυνομία να σου πουν ότι είμαι νεκρή. Θέλω ........να γυρίσω σπίτι. Ξέρω ότι έκανα άσχημα που έφυγα, και θα' πρεπε να σου' χω τηλεφωνήσει από μέρες τώρα, αλλά φοβόμουνα....φοβόμουνα....
«Θα έλεγα....» έκανα να απαντήσω.
«Μη ! Σε παρακαλώ άσε με να τελειώσω ! Σε παρακαλώ !» Συνέχισε γεμάτη απελπισία «Είμαι έγκυος, μαμά.Ξέρω ότι στην κατάστασή μου δεν πρέπει να πίνω, αλλά φοβάμαι, φοβάμαι πολύ, μαμά !»
Ο άντρας μου ξύπνησε, και πήρε το ασύρματο τηλέφωνο, η άλλη άκουσε το κλίκ, και φώναξε «Με ακούς ! Μη μου το κλείσεις, σε παρακαλώ ! Σε έχω ανάγκη. Νιώθω τόσο μόνη.»
«Σ' ακούω, δεν το κλείνω.» απάντησα
«Θα' πρεπε να στο' χα πει, μαμά, σίγουρα έτσι είναι. Όποτε μιλήσουμε όμως, ολοένα μου λές τι πρέπει να κάνω. Διαβάζεις όλα αυτά τα φυλλάδια για το πως πρέπει να μιλάμε για το σεξ, και τα παρόμοια, όμως δεν κάνεις τίποτ' άλλο απ' το να μιλάς. Ποτέ σου δεν με άκουσες, ποτέ σου δεν μ' άφησες να σου πω τι και πως νιώθω, σαν να μην έχουν καμιά σημασία τα δικά μου συναισθήματα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαι μάνα μου, έχεις όλες τις απαντήσεις. Μερικές φορές όμως δε θέλω απαντήσεις, θέλω μόνο κάποιος να μ' ακούει.»
Κατάπια ένα κόμπο στο λαιμό μου και ψιθύρισα «Σ' ακούω»
«Όταν συνήλθα κάπως απ' το ταρακούνημα, άρχισα να σκέφτομαι το μωρό και τη φροντίδα του. Τότε είδα κοντά ένα τηλεφωνικό θάλαμο, κι ένιωσα πως θα μου κάνεις κήρυγμα ότι δεν πρέπει να πίνουμε όταν οδηγάμε. Κι έτσι κάλεσα ένα ταξί. Θέλω να γυρίσω σπίτι.»
«Πολύ σωστά, καλή μου» είπα ανακουφισμένη.
«Νομίζω πως μπορώ να οδηγήσω.»
«Όχι, για το Θεό !» ξεφώνησα. «Σε παρακαλώ περίμενε για το ταξί, και μη κλείσεις τη γραμμή μέχρι να φτάσει το ταξί κοντά σου. Σιγή γεμάτη τρόμο ακολούθησε, και σε λίγο πάλι η φωνή της «Ήρθε το αμάξι». Όμως εγώ ξένοιασα όταν ακούστηκε η φωνή του οδηγού να ρωτάει ποιος ζήτησε ταξί.
«Μαμά, έρχομαι.» Και η γραμμή έκλεισε.
Με δάκρυα στα μάτια, και με τον άντρα να με αγκαλιάζει στους ώμους, πήγαμε στο δωμάτιο της δεκαεξάχρονης κόρης μας. «Θα πρέπει να μάθουμε ν' ακούμε», του είπα, κι εκείνος απάντησε «Νομίζει ότι θα μάθει ποτέ πως πήρε λάθος νούμερο;»
Κοιτάζοντας τη μικρή που κοιμόταν, απάντησα «Ίσως και να μην ήταν τόσο λάθος.»
«Τι κάνετε εδώ ;» ακούστηκε η νυσταγμένη φωνή της κάτω από τις κουβέρτες.
«Μαθαίνουμε», είπα πλησιάζοντας. «Τι μαθαίνετε ;» μουρμούρισε.
«Να ακούμε» ψιθύρισα, και της χάϊδεψα το μάγουλο.
Επικοινωνία σημαίνει πρώτα να μάθεις να ακούς, αν θέλεις οι άλλοι να σε ακούσουν!
Να ακούμε, ώστε να μπορούμε να καταλάβουμε. Να αντιληφθούμε τα πράγματα μέσα από τη δική του σκοπιά. Σωστή ή λάθος δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι η κατανόηση και όχι το δίκιο σε κάποιες περιπτώσεις.
Ειδικά οι γονείς που παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους δεν τους ακούν. Μήπως τα παιδιά δεν τους ακούν, γιατί ποτέ δεν τους δόθηκε οι ευκαιρία να γίνουν οι δικές τους απόψεις σεβαστές, κατανοητές και εισακουστές;
Ας μάθουμε πως να ακούμε, αν θέλουμε να μάθουν και οι άλλοι άνθρωποι πως να μας ακούν.
Μια μητέρα διηγείται:
Είναι ακριβώς μεσάνυχτα. Το τηλέφωνο κουδουνίζει άγρια μέσα στη νύχτα. Με δυσκολία ανοίγω τα μάτια μου και πιάνω το ακουστικό γεμάτη λαχτάρα.
"Μαμά;" ακούω να ψιθυρίζει μια κοριτσίστική φωνή, και ξάφνου ο νους μου πάει στην κόρη μου.
«Μαμά, ξέρω πως είναι αργά, αλλά σε παρακαλώ μην πεις λέξη μέχρι να τελειώσω. Ναι μαμά, δεν χρειάζεται να ρωτήσεις, είμαι πιωμένη. Κόντεψα να πέσω στο χαντάκι όχι μακρυά από δω και.....»
Πήρα μια βαθιά ανάσα κι έφερα το χέρι στο μέτωπό μου. Στην θολούρα μου ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά.
«Φοβήθηκα τόσο πολύ! το μόνο που σκέφτηκα ήταν πως θα ένιωθες αν σ' έπαιρναν τηλέφωνο από την αστυνομία να σου πουν ότι είμαι νεκρή. Θέλω ........να γυρίσω σπίτι. Ξέρω ότι έκανα άσχημα που έφυγα, και θα' πρεπε να σου' χω τηλεφωνήσει από μέρες τώρα, αλλά φοβόμουνα....φοβόμουνα....
«Θα έλεγα....» έκανα να απαντήσω.
«Μη ! Σε παρακαλώ άσε με να τελειώσω ! Σε παρακαλώ !» Συνέχισε γεμάτη απελπισία «Είμαι έγκυος, μαμά.Ξέρω ότι στην κατάστασή μου δεν πρέπει να πίνω, αλλά φοβάμαι, φοβάμαι πολύ, μαμά !»
Ο άντρας μου ξύπνησε, και πήρε το ασύρματο τηλέφωνο, η άλλη άκουσε το κλίκ, και φώναξε «Με ακούς ! Μη μου το κλείσεις, σε παρακαλώ ! Σε έχω ανάγκη. Νιώθω τόσο μόνη.»
«Σ' ακούω, δεν το κλείνω.» απάντησα
«Θα' πρεπε να στο' χα πει, μαμά, σίγουρα έτσι είναι. Όποτε μιλήσουμε όμως, ολοένα μου λές τι πρέπει να κάνω. Διαβάζεις όλα αυτά τα φυλλάδια για το πως πρέπει να μιλάμε για το σεξ, και τα παρόμοια, όμως δεν κάνεις τίποτ' άλλο απ' το να μιλάς. Ποτέ σου δεν με άκουσες, ποτέ σου δεν μ' άφησες να σου πω τι και πως νιώθω, σαν να μην έχουν καμιά σημασία τα δικά μου συναισθήματα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαι μάνα μου, έχεις όλες τις απαντήσεις. Μερικές φορές όμως δε θέλω απαντήσεις, θέλω μόνο κάποιος να μ' ακούει.»
Κατάπια ένα κόμπο στο λαιμό μου και ψιθύρισα «Σ' ακούω»
«Όταν συνήλθα κάπως απ' το ταρακούνημα, άρχισα να σκέφτομαι το μωρό και τη φροντίδα του. Τότε είδα κοντά ένα τηλεφωνικό θάλαμο, κι ένιωσα πως θα μου κάνεις κήρυγμα ότι δεν πρέπει να πίνουμε όταν οδηγάμε. Κι έτσι κάλεσα ένα ταξί. Θέλω να γυρίσω σπίτι.»
«Πολύ σωστά, καλή μου» είπα ανακουφισμένη.
«Νομίζω πως μπορώ να οδηγήσω.»
«Όχι, για το Θεό !» ξεφώνησα. «Σε παρακαλώ περίμενε για το ταξί, και μη κλείσεις τη γραμμή μέχρι να φτάσει το ταξί κοντά σου. Σιγή γεμάτη τρόμο ακολούθησε, και σε λίγο πάλι η φωνή της «Ήρθε το αμάξι». Όμως εγώ ξένοιασα όταν ακούστηκε η φωνή του οδηγού να ρωτάει ποιος ζήτησε ταξί.
«Μαμά, έρχομαι.» Και η γραμμή έκλεισε.
Με δάκρυα στα μάτια, και με τον άντρα να με αγκαλιάζει στους ώμους, πήγαμε στο δωμάτιο της δεκαεξάχρονης κόρης μας. «Θα πρέπει να μάθουμε ν' ακούμε», του είπα, κι εκείνος απάντησε «Νομίζει ότι θα μάθει ποτέ πως πήρε λάθος νούμερο;»
Κοιτάζοντας τη μικρή που κοιμόταν, απάντησα «Ίσως και να μην ήταν τόσο λάθος.»
«Τι κάνετε εδώ ;» ακούστηκε η νυσταγμένη φωνή της κάτω από τις κουβέρτες.
«Μαθαίνουμε», είπα πλησιάζοντας. «Τι μαθαίνετε ;» μουρμούρισε.
«Να ακούμε» ψιθύρισα, και της χάϊδεψα το μάγουλο.
Επικοινωνία σημαίνει πρώτα να μάθεις να ακούς, αν θέλεις οι άλλοι να σε ακούσουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου