ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική δραματική κοινωνική ταινία από το 1961.

Μια φτωχογειτονιά της Αθήνας ο Ασύρματος, είναι το κέντρο του κόσμου για τους ανθρώπους που ζουν εκεί και προσπαθούν με κάθε τρόπο να ξεφύγουν από την φτώχεια και την ανέχεια...

Ένας άρτι αποφυλακισμένος νέος θα σκαρφιστεί μια δουλειά με τον περίγυρο του για να βγάλει χρήματα, ώσπου όλοι ηττημένοι και απογοητευμένοι εξαιτίας των προσδοκιών που δεν ευοδώθηκαν ποτέ, θα αναγκαστούν να συμβιβαστούν με την ωμή πραγματικότητα...

Πρόκειται για μια ταινία γυρισμένη πάνω στα νεορεαλιστικά πρότυπα, με ένα πολύ δυνατό καστ ηθοποιών, η οποία εντυπωσίασε λόγω της ευαίσθητης σκηνοθετικής ματιάς του Αλέκου Αλεξανδράκη και των δυνατών κοινωνικών μηνυμάτων της.

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΣΑΧΛΑΜΑΡΑΣ...

Υπάρχει ένα μέρος μέσα στο Ελληνικό κράτος που ζει σε μια γυάλα αποστειρωμένη και παρακολουθεί τα γεγονότα και τις βίαιες αλλαγές κάτω από το πρίσμα μιας ιδιάζουσας κουλτούρας: της χαζοχαρούμενης σαχλαμάρας.

Στο βασίλειο των πρωινάδικων - μεσημεριανών της ιδιωτικής τηλεόρασης βασιλεύει η εξεζητημένη αφέλεια, ο χαχανουλισμός, η επιμελημένη έκπληξη και η απορία για το ποιός/α κεράτωσε ποιά/ον και πόσες φορές, για το ποιό φόρεμα, βρακί και χρώμα είχε αυτό που φορούσε μια "διάσημη" μεταξύ τους τηλεπερσόνα, για τα νύχια, τα ματοτσίνορα, τη γόβα, το μακιγιάζ, τα ρούχα, τα μεθύσια και τα κουνήματα στα ξενυχτάδικα...

Κι όλα αυτά με την πρόθυμη συνδρομή μή γνωστών καλεσμένων της κοτσάνας, ώστε το κατά παραγγελία χάχανο να πέφτει σύννεφο...

Φαίνεται πως σ' αυτό το βασίλειο αγνοούν ότι η διαφθορά στη χώρα μας καλά κρατεί, η ανεργία ξεπέρασε κατά πολύ το εκατομμύριο στη χώρα μας, ότι ο έξω κόσμος αγωνίζεται με νύχια και με δόντια για να επιβιώσει, ότι οι νέοι άνθρωποι επινοούν απεγνωσμένες (δι)εξόδους από την κρίση (πάνω από ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι που ζουν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αλλά και στις άλλες μεγάλες πόλεις, ενδιαφέρονται να επιστρέψουν στην πατρώα γη και να ασχοληθούν με την πρωτογενή παραγωγή), ότι η λαθρομετανάστευση είναι από τα σοβαρότερα προβλήματα της χώρας, ότι η ζωή είναι αγώνας και όχι άνοστα σχόλια και κουτσομπολιά...

Βάλε και τα συνεχώς αυξανόμενα τουρκο-σήριαλ που βλέπουν οι θείτσες κατά κόρον, την μπάλλα με κάθε αφορμή για τους "φίλαθλους" του καναπέ, οι χωρίς νόημα και συμπεράσματα ατέρμονες πολιτικές συζητήσεις ομιλούντων κεφαλών (για ποιούς;), τα πανομοιότυπα μπατσο-σήριαλ που παρηγορούν φοβισμένους μικροαστούς με συνεχείς συλλήψεις, ανακρίσεις, καταδίκες υπόπτων που τους πρόδωσε μια ασήμαντη τρίχα κι έχεις το πλήρες σκηνικό της αφασικής τηλοψίας.

Που καλλιεργήθηκε συστηματικά για χρόνια από τα ιδιωτικά κανάλια, ώστε να δημιουργηθούν πολίτες απολιτικοί. Για να περάσει ίσως αλώβητο το πολιτικό κατεστημένο την κουλτούρα του καναπέ και του μη αγώνα. Μια μελέτη κατέδειξε πώς χρειάζεται μια μειονότητα της τάξης μόλις του 5% για να επηρεαστεί η κατεύθυνση ενός πλήθους, ενώ το υπόλοιπο 95% θα ακολουθήσει χωρίς να συνειδητοποιεί πλήρως τι συμβαίνει...

ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ...

Βουλευτές καταψηφίζουν στη Βουλή το δεύτερο μνημόνιο. Η απόφασή τους αυτή τους/τις οδηγεί αυτομάτως εκτός κόμματος (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ).

Λίγες ημέρες αργότερα αρκετοί εξ αυτών των βουλευτών υπερψηφίζουν τη δανειακή σύμβαση.

Με αποτέλεσμα να ανοίγουν διάπλατα ή να μισοανοίγουν οι πόρτες για την επανένταξή τους στις ίδιες κοινοβουλευτικές ομάδες, από τις οποίες διεγράφησαν πολύ πρόσφατα...

Τα ίδια πολιτικά πρόσωπα είναι πολύ πιθανό μετά τις εκλογές, να κληθούν να στηρίξουν δια της ψήφου τους τα ήδη ψηφισθέντα μέτρα που περιλαμβάνονται στο δεύτερο μνημόνιο. Αλλά και άλλα, σκληρότερα.

"Επαναστάτησαν" για λίγο και ψήφησαν όχι προς μηνός στο μνημόνιο. Τώρα μετανοήσαν για εκείνη την πράξη τους και ψηφίζουν ναι στους εφαρμοστικούς νόμους;

Γεμίσαμε μετανοούσες μαγδαληνές. Δεν ντρέπονται, δεν αλλάζουν...

Τι να περιμένει κανείς όμως όταν τα κόμματα εκπροσωπούν διάφοροι ξεπερασμένοι από την κοινωνία τη στιγμή που εκατοντάδες νέα πρόσωπα, φρέσκα, με δυναμισμό και όρεξη για προσφορά χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας και άρα καμία διάθεση για συμβιβασμούς με το πολιτικό κατεστημένο βρίσκονται μακριά από την πολιτική, επειδή η παρουσία τους θα σήμανε και το τέλος των διαχρονικά βολεμένων και ανίκανων.

Λεπτομέρειες της Ελληνικής πολιτικής ζωής όλα τούτα. Σε περίοδο εντονότατης κρίσης.

Που δείχνουν ολοφάνερα όμως ότι ακόμη και σήμερα η μικροπολιτική εξακολουθεί δυστυχώς, να αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της καθημερινής πολιτικής ζωής...

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΛΑΘΡΑΙΩΝ...

Έχουν γεμίσει τη χώρα μας, τις φυλακές, νοσηλεύονται τζάμπα στα νοσοκομεία, επιβαρύνουν τα συσσίτια των πράγματι δεινοπαθούντων, καταστρέφουν την οικονομία με το παράνομο εμπόριο, διακινούν ναρκωτικά, μπαίνουν στα σπίτια, τα αυτοκίνητα και τα μαγαζιά όπου αρπάζουν ότι βρούνε, σκοτώνουν αδίστακτα για λίγα ευρώ, ένα κινητό ή έναν χρυσό σταυρό στον λαιμό κάποιας γριάς...

Εδώ και πολύ καιρό οι πολίτες πέρα από τους αριστεριστές έχουν πραγματικά αντιληφθεί οτι ο κύριος κίνδυνος για τη χώρα και το έθνος είναι η πλημμυρίδα των αγράμματων, βαρβάρων ισλαμιστών ασιατο-αφρικανών εισβολέων που θεωρούν χρέος τους να υποτάξουν εμάς, τους γηγενείς " απίστους". Το πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες δεν είναι υπαρκτό μόνο στην Αθήνα. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα σε όλες τις επαρχιακές πόλεις και όσο το αφήνουμε θα μας εξαφανίσει σαν χώρα.

Πόσο άλλο θα ανεχτούμε αυτήν την κατάσταση;

Συμφωνώ με τα στρατόπεδα κράτησης των παράνομων μεταναστών, αλλά διαφωνώ με τη λογική του ότι παίρνουμε το πρόβλημα από τους Αθηναίους και το μεταθέτουμε στην Κοζάνη κι όπου αλλού στην επαρχία.

Η καλύτερη λύση θα είναι να διατεθεί ένα ακατοίκητο νησί όπου θα συγκεντρωθεί το σύνολο των παρανόμων μεταναστών σε ειδικές εγκαταστάσεις που θα χτιστούν εξαρχής γι'αυτό το σκοπό αποφεύγοντας τα ημίμετρα των κοντέινερ σε εγκαταλελειμένα στρατόπεδα, διάσπαρτα στο σύνολο της Ελληνικής επικράτειας...

Και παραπέρα η καλύτερη λύση είναι μία: μηδενική ανοχή. Εκεί που έφτασε το πράγμα με τους λαθρομετανάστες, μόνο οι ριζικές και δραστικές λύσεις θα φέρουν αποτέλεσμα...

Βυθίζεις σαν κράτος μερικές βάρκες ή σαπιοκάραβα στο Αιγαίο, πυροβολείς και κανά δυο λαθραίους στον Έβρο, τελειώνεις μια και καλή αποφασιστικά με τους διακινητές τους. Να δούμε μετά θα συνεχίσουν να έρχονται; Και στο κάτω κάτω δεν θα σώσει η Ελλάδα όλο τον ξεπεσμένο κόσμο, αρκετά προβλήματα έχουμε και μόνοι μας.

Γεγονός είναι ένα, ότι αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Έχουμε πολλά και σοβαρά προβλήματα σαν χώρα για να έχουμε φορτωθεί όλους αυτούς τους παράνομους που ως τέτοιοι στην εγκληματικότητα θα στραφούν για να επιβιώσουν.

Ο νόμιμος μετανάστης έχει ονοματεπώνυμο, χαρτιά και χώρα προέλευσης και γνωρίζει τα δικαιώματα του και τις υποχρεώσεις του και τις κυρώσεις που θα υποστεί εαν παρανομήσει.

Οι βασανισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν πατρίδα και αναζητούν ένα καλύτερο αύριο δουλεύουν, αποκτούν χαρτιά και κυρίως, ενσωματώνονται στη νέα χώρα ως νομοταγείς πολίτες. Η πλειοψηφία αυτών των ασιατο-αφρικανών όμως γυρίζει άσκοπα στους δρόμους είτε ζητιανεύοντας, είτε αναπτύσοντας παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά.

Το κακό αρχίζει στα σύνορα και εκεί πρέπει και να τελειώνει. Η Ελλάδα πρέπει να πάψει να είναι προορισμός έλξης για τους μετανάστες. Κατάργηση του Δουβλίνο ΙΙ, συγκέντρωση σε χώρους (παλιά στρατόπεδα ή παρόμοιους) και απέλαση με ταχείες διαδικασίες στις χώρες τους χωρίς επιστροφή.

Αυτό που ενδιαφέρει τον πολύ κόσμο που υφίσταται τις συνέπειες της παρουσίας τους είναι να φύγουν από την Ελλάδα κι όχι να βρίσκονται εδώ με οποιαδήποτε ιδιότητα.

Αυτό όμως γίνεται με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης. Ως τότε όσα κέντρα κι αν φτιάξουμε, αν τα σύνορά μας είναι ξέφραγο αμπέλι, τι νόημα έχει όλο αυτό το τωρινό σόου του νεόφερτου στο αρμόδιο υπουργείο;

Τέλος, γιατί όλη αυτή η προεκλογική πρεμούρα της κυβέρνησης;

Δήθεν ότι θα μας πετάξουν από τη ζώνη Σένγκεν ή γιατί το θέμα πουλάει στη Β' Αθηνών κι όχι μόνο; Εκεί που χιλιάδες Έλληνες ζουν με το φόβο της καθημερινότητας κι επομένως θα ψήφιζαν ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να ανακουφιστούν από το μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα;

Τώρα αν και αυτό το μέτρο είναι προεκλογική φούσκα, θα φανεί...

ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΕΛΑΣΗ...

Κράτος που βασίζεται στην αστυνομοκρατία της παρέλασης είναι κράτος της ελιτ και έχει χρεοκοπήσει στην συνείδηση των πολιτών. Κράτος απονομιμοποιημένο στη συνείδηση των πολιτών παύει να είναι κράτος.

Να μην μπερδευουμε την αστυνόμευση του εγκλήματος, των λαθρομεταναστών και των πάσης φύσεως μπαχαλάκηδων με την αστυνόμευση των πολιτών που θέλανε να παρακολουθήσουν την παρέλαση τιμώντας την μνήμη των πραγματικών ηρώων του έθνους μας, μα δεν μπορούσαν να το κάνουν λόγω είτε κάγκελων, είτε προσκλήσεων, είτε υπερβολικής "επιτήρησης" στον χώρο που άλλοτε έπαιρναν θέσεις.

Γελοίο το θέαμα να γίνεται μια παρέλαση-παρωδία μερικών μέτρων μόνο μπροστά σε καραβανάδες, αφού οι υπόλοιπες "τοπικές αρχές" έσπευσαν να εξαφανιστούν μετά τις πρώτες μούτζες, αφήνοντας πάλι ελεύθερο το πεδίο να δράσουν οι γνωστοί φωνασκούντες των επεισοδίων, χωρίς καμιά συνέπεια για το τομάρι τους όπως αποδείχτηκε άλλη μια φορά μετά τις ψευτο-συλλήψεις και κατόπιν ελευθερώσεις μερικών, για τα μάτια του (απόντως) κόσμου...

Δεν μένει τίποτα άλλο ενόψι Μ. Παρασκευής και Ανάστασης, παρά να μας απαγορεύσουν κάποιοι εκλεγμένοι φωστήρες και την είσοδο στις εκκλησίες, για να εκκλησιάζονται πριβέ και χωρίς κίνδυνο μερικοί γελοίοι πολιτικοί με τους καλεσμένους τους με προσκλήσεις.

Και να μπουρδολογούν ανενόχλητοι μετά μπροστά στις πάντα πρόθυμες κάμερες, κάτι που έπραξαν και χθές νομίζοντας πως τους δίνουμε σημασία...

Τέτοια παρέλαση μη σώσει και ξαναγίνει!

Ακόμα περισσότερο όμως δεν πρέπει να γίνει τελικά δεκτό αυτό που κάποιοι επιχειρούσαν από χρόνια, να καταργηθούν δηλαδή οι παρελάσεις. Είναι μια προσπάθεια που υπονομεύει συνειδητά το αίσθημα της εθνικής ταυτότητας και της ιστορικής συνέχειας.

Να φροντίσουμε λοιπόν οι μειοψηφίες της τυφλής αγανάκτησης και διαμαρτυρίας να μην επιβάλλονται στη σιωπηλή πλειοψηφία. Ας πάψει η σιωπηλή πλειοψηφία να παραμένει σιωπηλή...

Όσο κι αν ο κόσμος είναι αγανακτισμένος δικαιολογημένα με την κατάσταση της πατριδας μας, στην πλειοψηφία του θέλει να παραμείνουμε οργανωμένη κοινωνία, κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην καρδιά της Ευρώπης. Οι επαναστάσεις δε γίνονται με μούτζες, ούτε με εκ του ασφαλούς διαμαρτυρίες, ούτε στοχεύοντας τυφλά τους πάντες και τα πάντα.

Αρκετά με τους επαναστάτες του γλυκού νερού. Ας μη συγχέουμε καταστάσεις και πράγματα...

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ (H ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ιστορική ταινία του Φ. Φυλακτού από το 1973.

Μια μοναδική στο είδος της ταινία μεγάλου μήκους,που δικαίως χαρακτηρίστηκε από ειδικούς ως η πλουσιότερη και αυθεντικότερη υπερπαραγωγή στον Ελληνικό κινηματογράφο.

Φέρνει σε άμεση επαφή με τα ιστορικά εθνικά και πολεμικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στις αρχές του 20ου αιώνα με πρόσωπα επώνυμα και ανώνυμα που αγωνίστηκαν για τα μεγάλα ιδεώδη της Φυλής...

Στα τέλη του 19ου αιώνα, η υπό τουρκική κατοχή Μακεδονία και οι Ελληνικοί πληθυσμοί της υποφέρουν διπλά, μιας και οι Βούλγαροι κομιτατζήδες δρουν στην περιοχή παράλληλα με τις Τουρκικές δυνάμεις.

Ο Έλληνας αξιωματικός Παύλος Μελάς, μέλος της Εθνικής Εταιρείας από τα χρόνια του στην Σχολή Ευελπίδων, αποφασίζει το 1904 να αναλάβει την ηγεσία του αγώνα στη Μακεδονία.

Μαζί με τους άνδρες του θα φέρουν σε πέρας τρεις αποστολές, αλλά στο τέλος θα παγιδευτούν κατόπιν προδοσίας και ο Μελάς θα σκοτωθεί από Τούρκους στρατιώτες στην Σιάτιστα...

ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΑ;

Πάμε λοιπόν όπως πάμε, για εκλογές. Από κόμματα και κομματάκια άλλο τίποτα...

Στη Ν Δ το σύνθημα περί οικονομικής ενίσχυσης του κόμματος συνοψίζεται στο "Δυνατή Νέα Δημοκρατία". Απλά στέλνει όποιος γαλάζιος μπουνταλάς θέλει ένα μήνυμα με χρέωση 1,48 ευρώ υπέρ του κόμματος του.

Το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται μετά την εκλογή Βενιζέλου στη προεδρία, με κείνο το κλασικό πια "το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό", με τα 2 ευρώ που πλήρωσαν για να ψηφίσουν αρχηγό όσοι πράσινοι μπουνταλάδες απέμειναν.

Κοντά σ' αυτούς το σταλινικό ΚΚΕ επιμένει να θέλει "Δυνατό ΚΚΕ", το ίδιο δε επιθυμούν για πάρτη τους ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΛΑΟΣ, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ που τελευταία βρίσκει απήχηση στους αηδιασμένους πολίτες, η "Δημοκρατική Αριστερά" οι Οικολόγοι Πράσινοι, (οι πάλαι ποτέ βασιλόφρονες τι απογίνανε;) κλπ από τα παλαιότερα.

Αλλά και με την Κοινωνική Συμφωνία, το Άρμα Πολιτών, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τη ΔΗΣΥ, τη Δράση και ότι άλλο νεώτερο από-κομμα προκύψει ως τις εκλογές, χώρια το αδιόρατο κόμμα του "Κανένα" που θα προσελκύσει πάλι αρκετούς ψηφοφόρους...

Με όλα ν' απευθύνονται στους οικονομικά εξαθλιωμένους ψηφοφόρους που το τελευταίο που τους νοιάζει είναι οι έδρες κάποιων, δεν είναι πολιτικό θράσος να ζητούν τα κόμματα να είναι και δυνατά;

Πως θα γίνει αυτό όταν όλα τραβάνε πολωτικές διαχωριστικές γραμμές για να μεγιστοποιήσουν τη θέση τους την επόμενη μέρα;

Και η εύλογη απορία, για να φτιάξει κάποιος ένα κόμμα με κάποιες υποτυπώδεις δομές στο κέντρο και στην περιφέρεια, χρειάζονται αρκετά χρήματα. Αλήθεια που τα βρίσκουν οι πολλοί "αρχηγοί";

Κόμματα όλων των αποχρώσεων, ιδεολογιών και για όλα τα γούστα θα έχουν οι φετινές εκλογές κι ότι βγάλουν τα κουκιά. Έτσι ο καθένας και ανάλογα με την ιδεολογία του πρέπει να επιλέξει εκείνο το κόμμα που του λέει αλήθειες, όσο πικρές και αν είναι και όχι αυτά που θέλει να ακούσει...

Διάλεξε ψηφοφόρε.

Και μην ξεχνάς. Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται...

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ...

Μεγάλωσε αρκετά η διάρκεια της ημέρας το τελευταίο διάστημα, που σήμερα θεωρητικά έφτασε ακριβώς σε διάρκεια τη νύχτα και μετά την 21η Μαρτίου θα πάρει το προβάδισμα σε χρόνο.

Βρισκόμαστε στην εαρινή ισημερία, έναν από τους τέσσερις σημαντικούς σταθμούς της Γης κατά τη διάρκεια του έτους.

Θα τη διαδεχτεί στη συνέχεια το θερινό Ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου, η φθινοπωρινή Ισημερία στις 23 Σεπτεμβρίου και τέλος το χειμερινό Ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου.

Εαρινή Ισημερία σημαίνει και την αρχή της Άνοιξης για το Βόρειο Ημισφαίριο της Γης και φυσικά του τόπου μας. Οπως γνωρίζουμε η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο και συμπληρώνει μια πλήρη περιστροφή σε 365 και 1/4 ημέρες...

Τι είναι όμως αυτό που κάνει τις εποχές να αλλάζουν συνεχώς, δίδοντας η μια τη σκυτάλη στην άλλη;

Είναι αρκετή μόνο η κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο να αλλάζει διαδοχικά τις εποχές;

Όλο το μυστικό βρίσκεται σε μια γωνία που λέγεται λόξωση της εκλειπτικής. Με απλά λόγια η Γη δεν έχει τον άξονα περιστροφής της κάθετα με το επίπεδο περιφοράς της γύρω από τον Ήλιο, αλλά με μια γωνία 23,7 μοιρών. Από σήμερα ο πλανήτης Γη θα κινηθεί προς στο θερινό Ηλιοστάσιο, με τη μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου και το μέγιστο ύψος του Ηλίου.

Ετσι ένας τόπος κατά την περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο, αναλόγως την εποχή στην οποία βρισκόμαστε,δέχεται τις ακτίνες του Ηλίου από διαφορετική γωνία.

Είναι πράγματι ένας αξιοθαύμαστος τρόπος, απλός, ακριβής, σοφός για να αλλάζουν συνεχώς και αρμονικά οι εποχές του έτους. Με αυτόν τον τρόπο που στηρίζεται καθαρά στη Γεωμετρία, κάθε τόπος της Γης έχει διαφορετική εποχή. Δηλαδή όταν το Βόρειο Ημισφαίριο έχει χειμώνα το Νότιο έχει καλοκαίρι και το αντίστροφο.

Αν δεν υπήρχε αυτή η κλίση του άξονα, τότε όλοι οι τόποι της Γης θα είχαν συνεχώς την ίδια εποχή όλο τον χρόνο, δηλαδή ο Ισημερινός θα είχε πάντα καλοκαίρι, οι δε ενδιάμεσοι τόποι προς τον Βόρειο και Νότιο Πόλο φθινόπωρο και χειμώνα. Φυσικά αυτό θα σήμαινε παντελή έλλειψη ζωής στον πλανήτη Γη. Αν η γωνία ήταν μεγαλύτερη, δεν θα υπήρχαν πάγοι στους πόλους και οι υπόλοιπες περιοχές της Γης θα είχαν ακραίες θερμοκρασίες, τόσο υψηλές όσο και χαμηλές, με επακόλουθο τη μη ύπαρξη ζωής στη Γη.

Τελικά αυτό που χαρακτηρίζει την εποχή του τόπου είναι η λήψη της θερμότητας από τον Ήλιο. Αυτή η λήψη εξαρτάται από την καθετότητα των ακτίνων του Ηλίου στο έδαφος και όχι από την απόσταση της Γης από τον Ήλιο...

Ο Ήλιος στην εαρινή και χειμερινή ισημερία είναι σε ενδιάμεση θέση και το καλοκαίρι κοντά στο κατακόρυφο, δηλαδή έχει φτάσει στο μέγιστο ύψος του. Από εκεί αρχίζει την κάθοδό του προς τον Νότο με το ελάχιστο ύψος του και πάλι τον χειμώνα. Η ανατολή του Ηλίου την εποχή αυτή της εαρινής Ισημερίας καθώς και της φθινοπωρινής, γίνεται ακριβώς από την Ανατολή το καλοκαίρι από βορειότερα και τον χειμώνα από νοτιότερα.

Η αέναος κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο με την ακριβή ταχύτητα και απόσταση αλλά και η ιδανική γωνία της πλαγιότητας της Γης, μας δίνουν όλη τη ζωή και αρμονία.

Θαυμαστό είναι το δημιούργημα της Φύσης και του Σύμπαντος, πάνω στο οποίο βασίστηκε η δημιουργία της τελειότερης μορφής ζωής και αλυσίδας που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα...

ΕΝΑ ΠΡΑΜΑ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΓΙΑ ΚΑΛΟ...

ην περασμένη εβδομάδα μεταδόθηκε ότι μια πιθανή αιτία του πολύνεκρου δυστυχήματος στην Ελβετία με θύματα παιδιά ήταν η προσπάθεια του οδηγού του λεωφορείου να αλλάξει το cd, ενώ διέσχιζε μια σήραγγα.

Ετσι μια απλά φαινομενικά κίνηση ρουτίνας πολλών οδηγών στοίχησε παιδικές ζωές.

Το ίδιο συμβαίνει και στην εθνική οδό, όταν η προσπάθεια κάποιων οδηγών να επιδείξουν την δήθεν "πολυ-λειτουργικότητα" τους επιδεινούμενη από την ταχύτητα, οδηγεί σε θανατηφόρα ατυχήματα.

Ο κίνδυνος από τη φυσιολογική μας αδυναμία να επιδείξουμε πολυ-λειτουργικότητα επιδεινώνεται, αν συνυπάρχει το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής.

Σχετικές έρευνες δείχνουν ότι αυτή η σύγχρονη τάση αποκαλύπτει την αδυναμία μας επεξεργασίας πολλών πληροφοριών, τις ελλείψεις μας και τους θανάσιμους κινδύνους που ελλοχεύουν εξ αιτίας της.

Ενας ορισμός της πολυ-λειτουργικότητας είναι η ικανότητα ενός ατόμου να ασχολείται με μια σειρά δραστηριότητες ταυτόχρονα, χωρίς η μια να φαίνεται ότι η μια επηρεάζει την άλλη.

Ετσι παρατηρούμε ανθρώπους που οδηγούν στο κέντρο της πόλης να μιλάνε στο κινητό τους, ενώ ταυτόχρονα ακούνε μουσική από το ηχοσύστημα του αυτοκινήτου τους, χαιρετάνε γνωστούς τους, στα φανάρια ρίχνουν κλεφτές ματιές στην εφημερίδα, στέλνουν μηνύματα ή απλά φλερτάρουν. Γενικά προσπαθούν να ζουν σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα...

Ο καθημερινός χρόνος του είναι σε ανεπάρκεια, έτσι η λύση της ταυτόχρονης εκτέλεσης πολλών εργασιών φαίνεται να είναι για αυτούς η μόνη λύση...

Τα μειονεκτήματα της συνήθειας να κάνουμε 2 ή 3 πράγματα ταυτόχρονα έχουν τεκμηριωθεί από πολλές έρευνες.

Ετσι πχ ένας απόλυτα φυσιολογικός μαθητής που κατακλύζεται από ήχους και εικόνες ενώ ισχυρίζεται ότι μελετά, δεν καταφέρνει να κάνει τίποτα. Κατ' αρχήν αδυνατεί να ξεχωρίσει τις άσχετες πληροφορίες επειδή η μνήμη εργασίας του πλημμυρίζει από ερεθίσματα και δεν μπορεί να τα επεξεργαστεί. Η συνήθεια των σημερινών μαθητών να έχουν μια τηλεόραση ανοικτή, να ακούν δυνατή μουσική, να στέλνουν μηνύματα, να είναι στο facebook, ενώ προσπαθούν να γράψουν ή μελετήσουν είναι καταστροφική για την πρόοδό τους.

Δεύτερο έλλειμμα είναι η αδυναμία αποτελεσματικής εστίασης αυτών των δήθεν πολυ-λειτουργικών ατόμων με αποτέλεσμα να μην ολοκληρώνουν τις εργασίες τους.

Τρίτο μειονέκτημα είναι η χρονική υστέρηση που έχουν στο να περνάνε από την μία κύρια δραστηριότητα στην άλλη.

Η ικανότητα της ανθρώπινης μνήμης στην επεξεργασία πληροφοριών δεδομένων και καταστάσεων είναι περιορισμένη, ιδιαίτερα σε κατάσταση άγχους, κούρασης και ψευδοκοινωνικότητας. Σε έρευνα διαπιστώθηκε ότι οδηγοί που μιλάνε στο κινητό τους ή στέλνουν μηνύματα χάνουν το 50% της παρατηρητικότητας τους.

Δεν τα καταφέρνουν όλοι, αφού μόνο το 2.5% του πληθυσμού είναι πολυ-λειτουργικοί.

Ετσι οι μικροσυγκρούσεις, οι διαπληκτισμοί, το άγχος, τα λάθη, η απροσεξία, η μη παρατήρηση είναι καθημερινές σκηνές.

Ας θυμούνται λοιπόν:

"Αν ένας άνδρας προσπαθεί να οδηγεί ένα αυτοκίνητο με ασφάλεια ενώ ταυτόχρονα φιλάει μια γυναίκα, ε, τότε μάλλον το φιλί του είναι ψεύτικο"!
Αλμπερτ Αϊνστάιν

ΟΛΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ...

Είναι αλητεία να δίνεις στον κόσμο ότι απαιτούσε και μια ωραία μέρα να λες ξέρεις δεν είναι δικά σου και δώστα πίσω.

Αυτός που ήτανε ο υπεύθυνος, που είχε πάρει τη μερίδα του λέοντος, τι θα δώσει;

Αρα φταίμε και εμείς, η έπαρση και η αλλαζονεία είναι κοινά γνωρίσματα και των δύο πλευρών.

Ολοι αυτοί δεν ήξεραν όταν μοίραζαν χρήμα, δεν γνώριζαν ότι ήτανε δανεικά;

Οταν έφτιαχναν κομματικούς στρατούς δεν ήξεραν ότι ήτανε υπεράριθμοι οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Όταν έχριζαν ψευτο-ανάπηρους - παζαβούς - αρρωστάρηδες - έγκυους (και άντρες!) και μοίραζαν επιδόματα τυφλά δεν ήξεραν ποιοί επωφελούνταν;

Οταν μοίραζαν επιδοτήσεις αβέρτα, δεν ήξεραν που πήγαιναν τα χρήματα;

Οταν χρησιμοποιούσαν τον μαθηματικό τύπο στα δημόσια έργα δεν ήξεραν ποιός κέρδιζε;

Οταν έδιναν χρήματα στις επιχειρήσεις για μετεγκατάσταση σε άλλες χώρες δεν ήξεραν ότι αποδυναμώνουν τη παραγωγή της χώρας;

Τώρα οι ευθύνες σε μας;

Ολοι είμαστε συνεπεύθυνοι. Εκείνοι για τα πολλά και εμείς για τα λίγα.

Εκείνοι πιστεύουν ότι θα γλιτώσουν γιατί πάντα αυτοί βγαίνουν λάδι και εμείς πληρώνουμε.

Άρα πρέπει να πάει και σ΄αυτούς ο λογαριασμός. Αυτή τη στιγμή το να κοιτάμε τη πάρτη μας και μόνο είναι μεγάλο λάθος.

Μονιασμένοι μπορούμε να τους νικήσουμε.

Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να πολεμήσουμε την διαφθορά, την ατιμία, την αδικία για τη νέα γενιά να τους δώσουμε όραμα...

Και μετά να την ξανακτίσουμε όλοι μαζί με σύνεση μακρυά από κομματικά μίση και διαχωρισμούς.

Δεξιοί, αριστεροί, ανεξάρτητοι, όλοι Ελληνες...

Πρέπει να ανασυνταχθούμε στις επόμενες εκλογές, να ψηφίσουμε ανθρώπους που δεν έχουν φθαρεί.

Υπάρχουν ακόμη μερικοί στην Βουλή και υπάρχουν σίγουρα στα χωριά, στις πόλεις, στην πρωτεύουσα, άντρες και γυναίκες που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα βάζοντας μπρός το καλό της χώρας και όχι να γεμίσουν με παρά την βαθιά τους τσέπη...

ΟΙ ΙΠΠΕΙΣ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ο δημοφιλής κωμικός Νίκος Καλογερόπουλος γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε μια σουρεαλιστική και αλληγορική κωμωδία από το 2011, με πολιτικές προεκτάσεις αλλά και αναφορές στου μύθους της αρχαιότητας.

Ένας ηθοποιός με ένδοξο παρελθόν και αβέβαιο μέλλον, εγκαταλείπει στα πενήντα του την Αθήνα για να γλυτώσει από τις τράπεζες.

Με την βοήθεια ενός φίλου του βρίσκει καταφύγιο σ' ένα ερημωμένο κάστρο στην καρδιά της Μεσσηνίας, όπου θα γνωρίσει μια σειρά από παράξενους ανθρώπους και ακόμη πιο παράξενες περιπέτειες...

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΗΓΕΤΗΣ...

Εκλογές εθνικές, τοπικές, εσωκομματικές, συντεχνιακές, ο λαός αναζητά το νέο ηγέτη που θα μπορέσει να δώσει λύση στα προβλήματα του τόπου και των ανθρώπων του.

Επιλέγει, δοκιμάζει, πάντα απογοητεύεται στο τέλος, στρέφεται αλλού προς αναζήτηση ελπίδας κια ξανά τα ίδια...

Για να μπορέσει να προ-αξιολογήσει πριν επιλέξει, ακολουθούν μερικά βασικά προσόντα ενός υποψήφιου ηγέτη, απο κείνα που δεν διδάσκονται σε σχολές ή άλλα πολιτικά- κομματικά φυτώρια, από όπου ξεφύτρωναν ως τώρα οι ανεπαρκείς μας "ηγέτες" της φανφάρας και του μπαλκονιού.

Αναρρωτηθήκαμε ποτέ; αν διέθεταν:

Συναισθηματική νοημοσύνη και σεβασμό στους άλλους, έτσι ώστε η συνεργασία ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες να γίνεται απρόσκοπτα. Ο κάθε άνθρωπος αναγνωρίζει, εκτιμά και μιμείται γνήσιες συμπεριφορές σεβασμού από όταν είναι ακόμη νήπιο. Ο υποψήφιος ηγέτης μας πρέπει να είναι ζωντανό παράδειγμα τέτοιων συμπεριφορών.

Δημιουργικότητα, ένας ηγέτης πρέπει να μπορεί να διαμορφώνει και να υλοποιεί νέα οράματα, να είναι σε θέση να προτείνει απλοποιήσεις και καινοτομίες. Για να φθάσει όμως ένας υποψήφιος ηγέτης σ' αυτό το επίπεδο είναι απαραίτητο να ξέρει τα παρακάτω:

Σύνθεση, που είναι η ικανότητα ενός ηγέτη να επιλέγει τις κατάλληλες από μια πληθώρα πληροφοριών και στοιχείων που είναι διαθέσιμα σήμερα. Η διάχυση των πληροφοριών υποχρεώνει το σύγχρονο ηγέτη (και απαρίτητα γνώστη και χρήστη του Internet), να επιλέξει ανάμεσα σε χιλιάδες σε πληροφορίες για να συνθέσει μια πρόταση ή μια εισήγηση. Η ικανότητα της σύνθεσης ενός υποψήφιου ηγέτη είναι το αντίδοτο του στη συντήρηση, στην επιλεκτική ακρόαση και στη μια μόνο αντίληψη.

Οργάνωση, πειθαρχία και λογική είναι το τρίπτυχο που βοηθά τον ηγέτη, μα και κάθε επιστήμονα, επαγγελματία, εγαζόμενο να εργάζεται και να βελτιώνεται σταθερά. Και φυσικά να συνεχίζει να μαθαίνει σ' όλη του τη ζωή. Μια συμπεριφορά που ξεκινά στην εφηβεία και κατακτιέται με επίπονη άσκηση μιας ζωής, ιδίως μετά την ολοκλήρωση των πρώτων σπουδών ή της επαγγελματικής εκπαίδευσης.

Ηθική που αρχίζει όταν το άτομο σκέφτεται για το ρόλο του σαν πολίτης, εργαζόμενος και συμμέτοχος της κοινότητας του. Έχει την ικανότητα του να γνωρίζει τον εαυτό του, να προσδιορίζει τη μελλοντική του βελτίωση χωρίς να βλάπτει ηθικά ή υλικά την κοινότητα, διαδίδει και προασπίζεται τις αξίες του χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό του κόστος. Κι ο ιδανικός υποψήφιος ηγέτης μας είναι το άτομο που έχει ωριμάσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον.

Προνοητικότητα, απαραίτητο προσόν που ήταν το κύριο έλλειμμα της πλειοψηφίας των γνωστών ηγετών μας τις προηγούμενες δεκαετίες. Να βλέπει μπροστά όταν χαράσσει την πορεία του λαού του, να μετράει τους κινδύνους όταν παίρνει τα ρίσκα του και να θυσιάζεται στην πολιτική τρικυμία για να σώσει τους ανθρώπους του.

Δύσκολο το έργο του γνωστικού πολίτη που θα πρέπει να αναγνωρίσει και ν' αξιολογήσει τους εκκολαπτόμενους ηγέτες που του παρουσιάζονται, χρησιμοποιώντας τα παραπάνω προαπαιτούμενα. Κάποιοι θα ισχυριστούν "ψηλά είναι ο πήχης" κι άλλοι "αυτή δεν είναι η Ελληνική πραγματικότητα"...

Μα μόνο με αυτά θα προ-αξιολογήσουμε τους μελλοντικούς μας ηγέτες, εκείνους που ίσως καταφέρουν να πετύχουν να μας οδηγήσουν σε πορεία θετική, αντί να "λουζόμαστε" τους εκλεκτούς διαπλεκόμενων, ξένων κέντρων και στοών που μας ρίχνουν ουρανοκατέβατους κι επητηδευμένα σαν "εκλεκτούς"...

ΦΘΑΡΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΕ ΝΕΑ ΚΟΜΜΑΤΑ...

Το μνημόνιο και εξ αυτού διαγραφές γέννησαν και θα συνεχίσουν να γεννούν νέα κόμματα, που στην πολιτική κρίση θα περίμενε κανείς να είναι οργανώσεις νέων προσώπων που έρχονται με νέες νοοτροπίες και φρέσκιες ιδέες, να αλλάξουν τα πράγματα.

Tα πρόσωπα όμως είναι τα ίδια που υπήρχαν χρόνια στη βουλή σαν άβουλοι βουλευτές άλλων αρχηγών και βλέπουμε τώρα να μας περικυκλώσουν ασφυκτικά από παντού με μια μικρή παραλλαγή σε ίδιες ιδέες, πρακτικές, αντιλήψεις...

Συνήθως οι νεόκοπες "πολιτικές κινήσεις" έχουν ως αφετηρία ένα από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα και διαθέτουν ως βασικό κορμό τη διχοτόμηση, τον εμφύλιο προσώπων που έχει ενσκήψει στο ξεπερασμε΄νο και διεθφαρμένο εσωτερικό τους

Kαι το κακό είναι πως αυτά τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα έχουν προσδώσει αναβαθμισμένο ρόλο στους εαυτούς τους. Tώρα έγιναν είτε αρχηγοί, είτε υπαρχηγοί, είτε μέλη της ιδρυτικής ομάδας.

Η περίοδος αυτή που είναι προεκλογική προσφέρεται για κόμματα και αρχηγούς, πόσο μάλλον πρώτης τάξης ευκαιρία για να μοιράσουν υποσχέσεις και όνειρα στους απελπισμένους "Έλληνες πολίτες και που ξέρεις, ίσως κάποιοι βρεθούν στα ίδια έδρανα με άλλη κάλυψη.

Όλοι μπορούν να κάνουν ένα δικό τους κόμμα και δει αντιμνημονιακό χωρίς να έχουν άλλον αρχηγό πάνω απ' το κεφάλι τους.

Κατά αυτή την τακτική ή τη χρονική σύμπτωση, το ενδιαφέρον πολλών στελεχών και ψηφοφόρων των κομμάτων στρέφεται στους συσχετισμούς παύλα συμμαχίες που θα διαμορφωθούν στην κάλπη των εθνικών εκλογών...

Και στο κατά πόσον οι προερχόμενες από το τάδε κόμμα πολιτικές κινήσεις και πρωτοβουλίες θα προσελκύσουν ψηφοφόρους του κόμματος. Αν προσελκύσουν δηλαδή, επειδή πάντα υπάρχει ορατό το ενδεχόμενο να παραμείνουν μια φρούδα φιλοδοξία κάποιων θιγμένων και ριγμένων...

Δεν θα το κάνουν για τον εαυτό τους και το μέλλον τους, για τους Έλληνες θα το κάνουν, γιατί προφανώς θεωρούν ότι είναι τόσο απελπισμένοι που δεν έχουν άλλη επιλογή...

Οι εκλογές έρχονται, αλλά το θέμα είναι τι θα ψηφίσουμε στο τέλος, όταν και όποτε αυτές γίνουν, ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι, από ποιο κόμμα προήλθαν, με ποιους τσακώθηκαν, από ποιους πολιτικούς συσχετισμούς-πολιτικές κινήσεις κατέφτασαν, αν ψήφισαν ναι στο μνημόνιο ή όχι, κ.λπ.

Ποιος δεν θέλει να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο;

Οι υποψήφιοι στις εκλογές θα είναι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους.

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ...

Το μόνο που σχεδίασαν και συντήρησαν με όλες τους τις δυνάμεις οι πολιτικοί μας εδώ και 40 χρόνια, ήταν η δημιουργία μιας δημόσιας διοίκησης απόλυτα ελεγχόμενης από την εκάστοτε κυβέρνηση: πράσινη ή γαλάζια, λίγο διέφερε.

Αρκούσε ότι ήταν κομματική.

Η Ελληνική δημόσια διοίκηση όταν άλλαζε χρώμα η κυβέρνηση, άλλαζε και πρόσωπα. Από την κορυφή μέχρι τις παρυφές της. Το δημόσιο αυξανόταν χωρίς ποτέ να ελαττώνεται, ενώ ο αριθμός των "σφραγιδοφυλάκων" διατηρούνταν χωρίς αξιοκρατία, με γραφεία και τμήματα του τίποτε...

Σίγουρα μεσα στον εσμό αυτόν υπήρχαν και υπάρχουν και σήμερα εργατικοί, αθόρυβοι, φιλότιμοι και αποδοτικοί υπάλληλοι, που δυστυχώς δεν μπορούν να ανατρέψουν τη γενικότερη αντίληψη που καλλιεργήθηκε και ανατροφοδοτήθηκε από τα κόμματα εξουσίας και όχι μόνο: αυτήν που ήθελε έναν υπάλληλο με τη μεγίστη οικονομική απολαβή δια της ελάσσονος προσπάθειας, αρκεί να ήταν «ημέτερος»: ακώλυτη μισθολογική/ιεραρχική προαγωγή δίχως αξιολόγηση, χωρίς κανένα έλεγχο για το τι προσφέρει...

Η ανέλεγκτη αυτή χρόνια διόγκωση του δημόσιου τομέα εδράζονταν και στις πιέσεις της μεταπολιτευτικής Αριστεράς. Που με τη λαϊκίστικη νοοτροπία της περί συνεχών διορισμών και όπου πάει, ψηφοθηρούσε με τον τρόπο της. Στήριξε προνόμια και αγκυλώσεις της δημόσιας διοίκησης, που δημιούργησαν ακυβερνησία και όργιο σπατάλης...

Ε, όλη αυτή η φούσκα κάποτε θα έσκαγε.

Ένα κράτος στο οποίο καταμετρήθηκαν 157 γενικές δ/νσεις, 1.978 απλές δ/νσεις, 5.027 τμήματα, 27.995 αρμοδιότητες (!), 10.765 επιτελικές υπηρεσίες, 9.816 υποστηρικτικές, 998 παροχικές, 1.563 ελεγκτικές κ.λπ., ένα τέτοιο κράτος πώς ήταν δυνατό να μη χρεοκοπήσει;

Δυστυχώς σήμερα και οι άξιοι υπάλληλοι καλούνται να πληρώσουν τα τεράστια σφάλματα των πολιτικών μας, με απολύσεις κι εφεδρείες που είναι σίγουρο πως θα πλήξουν όσους δεν πρέπει, ενώ οι κομματικοί θα τη σκαπουλάρουν κι από δω.

Το θέμα είναι ο λαός επιτέλους(;) να τιμωρήσει όλους εκείνους τους πολιτικάντηδες που χρόνια τώρα είχαν ως μόνη φροντίδα την επανεκλογή τους βασισμένοι στην ανταποδοτική πελατειακή τους καπατσοσύνη σε βάρος του γενικότερου συμφέροντος...

Αυτό είναι μια καλή αρχή που μπορεί να μας βγάλει μελλοντικά από τη μιζέρια που σήμερα μας έχουν οδηγήσει ανίκανοι πολιτικοί...

ΟΠΛΑ ΚΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Δε φτάνει στους Έλληνες που βρίσκονται στα όρια της χρεοκοπίας, αναγκάζονται να υφίστανται και μια κοινωνία ζούγκλα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία για την εγκληματικότητα, γίνονται 11 ληστείες, κλοπές και διαρρήξεις κάθε μία ώρα που περνά και συνολικά σε ένα χρόνο έχουν ξεπεράσει τις 100.000 τότε τι είναι τελικά χειρότερο;

Η κοινωνία που βρίσκεται στα νύχια του εγκλήματος ή κάποιες φήμες για αυτο-οργάνωση πολιτών;

Όταν κάθε δύο ημέρες σκοτώνεται ένας άνθρωπος από εγκληματική ενέργεια, με βασική αιτία κυρίως τη ληστεία ακόμη και για λίγα ευρώ ή ένα κόσμημα, πώς ο κάθε πολίτης θα υπερασπιστεί τη ζωή του;

Όταν εκατοντάδες χιλιάδες άχρηστοι νεαροί μετανάστες ασιάτες κι αφρικάνοι χαμηλού επιπέδου περνούν τα σύνορα κάθε χρόνο χωρίς κανέναν να τους εμποδίζει και πεινασμένοι, ρακένδυτοι, χωρίς καμιά ουσιατική βοήθεια απ' όσους δηλώνουν αλληλέγυοι, κυκλοφορούν ελεύθεροι σε όλη την επικράτεια χωρίς καμιά διάθεση για δουλειά, τότε είναι παραπάνω από σίγουρο ότι θα υπάρχει συνεχή αύξηση της εγκληματικότητας..

Το Ελληνικό κράτος δυστυχώς και σε τούτο το θέμα είναι αλλού. Κι ενώ από τις βασικές υποχρεώσεις της πολιτείας είναι και η προστασία του πολίτη, βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια ο λαός είναι απροστάτευτος.

Όταν η αστυνομία είναι διαλυμένη, όταν το αρμόδιο υπουργείο λέγεταιαι κατ'ευφημισμόν και μόνο υπουργείο "Προστασίας του Πολίτη" ενώ απασχολεί μια διμοιρία μπάτσων να φυλάνε τον κάθε βουλευτή στις εξόδους του από τα γιαούρτια και το γραφείο του από τις πέτρες του λαού, όταν τα σύνορα της χώρας είναι ξέφραγο αμπέλι κι όταν όλες οι μεταναστευτικές πολιτικές που ακολουθούνται δεν έχουν κανένα σχεδιασμό, είναι σίγουρο ότι η κοινωνία θα στραφεί στα άκρα...

Όσο λοιπόν δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος σ' ένα τόσο κρίσιμο τομέα όπως αυτός της ασφάλειας, οι ακρότητες (για κάποιους) που ακούγονται είτε για εντυπωσιασμό είτε ως απειλή τώρα, θα αρχίσουν σύντομα να υλοποιούνται από τους πολίτες. Φυσικό είναι!

Η εισβολή οπλισμένων ληστών ακόμη και σε σπίτια αποτελεί νέο τύπο εγκλήματος και απαιτεί νέα αντιμετώπιση.

Τώρα που γίναμε ξέφραγο αμπέλι από όλα τα ξένα κατακάθια που μαζεύονται στην χώρα μας και είτε δρούν μόνοι είτε συνεργάζονται με τους ντόπιους κακοποιούς, όλοι δε έχουν εύκολη πρόσβαση σε στρατιωτικού τύπου ευθύβολα ραβδωτά όπλα κι όχι μόνο απλά κυνηγετικά όπως η πλειονότητα των "οπλισμένων" πολιτών, κάποιοι φοβισμένοι κομπλεξικοί προοδευτικάριοι (καλά φυλασσόμενοι οι ίδιοι), επισείουν τον κίνδυνο των νέων "Ταγμάτων Ασφαλείας".

Ας αυτοοργανωθούν οι πολίτες όσο μπορούν καλύτερα. Καιρός είναι επιτέλους να αλλάξει και ο νόμος για την οπλοφορία και την αυτο-άμυνα, όπου κάθε χρήση του νόμιμου δικαιώματος αυτοάμυνας διώκεται αντανακλαστικά από τις δικαστικές αρχές και ο κάθε παθών πολίτης θα πρέπει να αποδείξει μόνος του ότι ήταν σε νόμιμη άμυνα στην αίθουσα του δικαστηρίου....

Το ένστικτο της επιβίωσης του καθενός και η ευθύνη να προστατέψει την οικογένεια και την περιουσία του είναι πάνω από όλα, αν και πολλές φορές θολώνει το μυαλό.

Μα ποιός είναι πρόθυμος να πέσει θύμα ληστείας, μαχαιρώματος ή πυροβολισμού μέρα μεσημέρι στο κέντρο, βιασμού, ή ακόμη αδίστακτου θανάτου για λίγα ευρώ και θα προτάξει ιδεολογικές μαλακίες;

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΣΤΕΓΗ...

"Παντρεμένο ζευγάρι ζητάει άστεγη κυρία μη καπνίζουσα ως οικιακή βοηθό και εκτελώντας χρέη baby-sitter σε βρέφος.Αντί ενοικίου θα εκτελεί τα άνωθεν προαναφερθέντα και διατίθεται δικό της δωμάτιο".

Τα παραπάνω αναφέρονται σε αγγελία που δημοσιεύτηκε σε τοπική εφημερίδα των Χανίων, στη στήλη εύρεσης εργασίας...

Και αποκαλύπτει την ιστορία μιας ακόμη οικογένειας που αγωνίζεται καθημερινά να επιβιώσει.

Μια 22χρονη κοπέλα που σε λίγες ημέρες θα φέρει στον κόσμο το μωρό της και ο 30χρονος σύζυγός της σκέφτηκαν αυτόν τον τρόπο για να μπορέσουν να βρουν δωρεάν μπέιμπι σίτερ για το μωρό τους, καθώς δεν έχουν χρήματα για να πληρώσουν ούτε για τα στοιχειώδη για το νέο μέλος της οικογένειάς τους, αφού η δουλειά του άντρα δεν επαρκεί για να καλύψουν τα έξοδά τους και ότι λόγω οικονομικής κρίσης δεν αισιοδοξούν ότι κάτι θα αλλάξει στο μέλλον.

Οι διαστάσεις που έχει πάρει το φαινόμενο των αστέγων και η προβολή του από τις ειδήσεις, τους οδήγησε όπως αναφέρουν στο να σκεφτούν να καλέσουν στο σπίτι τους έναν/μια άστεγο με αντάλλαγμα να προσέχει το βρέφος για να μπορεί και η μητέρα αφενός να βοηθηθεί και αφετέρου να έχει χρόνο ώστε να ψάξει για δουλειά.

Μέσα σε 3 μέρες που έχει δημοσιευτεί η αγγελία 8 άτομα πήραν τηλέφωνο, ντόπιοι και αλλοδαποί που τώρα μένουν σε σπίτι αλλά αντιμετωπίζουν το φόβο του να μείνουν άμεσα άστεγοι καθώς αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο τους, ενώ επιθυμούν να μετακομίσουν με τις οικογένειές τους στο δωμάτιο που προσφέρεται...

Που όμως είναι μικρό και ακατάλληλο για να φιλοξενήσει μια ακόμη οικογένεια...

ΔΙΑΔΟΧΗ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ...

Οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες κορώνες προς το ίδιο κοινό, οι ίδιες κενολογίες, το ίδιο σκηνικό.

Εκείνοι που υμνούσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου στα '80'ς για να τον αποκηρύξουν το '96 υπέρ του Σημίτη, τον οποίο απαξίωσαν το 2004 υπέρ του Γ. Παπανδρέου, τώρα του γυρίζουν την πλάτη κι αυτουνού υπέρ του Βενιζέλου που φαίνεται σαν "φαβορί" για νέος αρχηγός...

Πρόσωπα γνώριμα, φθαρμένα και κουραστικά που λένε αυτά που λένε σε κάθε περίοδο για να τα ξεχάσουν την επόμενη και πάντα αρκούνται σε χειροκροτήματα. Αυτή ήταν η εικόνα από τη συνδιάσκεψη διαδοχής του ΠΑΣΟΚ.

Μια πολύ γνώριμη εικόνα τα τελευταία χρόνια Έτσι λειτουργεί το πολιτικό σύστημα και έτσι αντιδρούν οι θεσιθήρες. Οι περισσότεροι από όσους χειροκροτούν σήμερα τον Βενιζέλο, χθες τον Παπανδρέου, προχθές τον Σημίτη, θέλουν απλώς μια θέση κι έναν ρόλο στο σύστημα. Ένα ρόλο που να τους επιτρέπει να κάνουν αυτό που δεν μπορούν να κάνουν με τις προσωπικές τους δυνάμεις...

Οι τρεις βασικοί πρωταγωνιστές της παράστασης μιλούσαν ώρες χωρίς να λένε τίποτε. Χωρίς να προσθέτουν τίποτε περισσότερο σε αυτό που είπαν ήδη χθες. Και κυρίως χωρίς να αισθάνονται ότι κανείς δεν τους ακούει. Από το κομματικό τους ακροατήριο, πόσο μάλλον η υπόλοιπη κοινωνία...

Σαν να προέρχονται από ένα δικό τους κόσμο και να απευθύνονται σε ακροατήριο λωτοφάγων. Γιατί αυτά που έλεγαν ο καθένας από την πλευρά του, απλώς δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Είτε αυτή αφορά η χώρα, είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε τον εαυτό τους. Επικαλούνται πράγματα που δεν συνέβησαν ποτέ. Υποδύονται κάποιους που δεν είναι και δεν υπήρξαν ποτέ: «κύρος», «σωτηρία», «αξιοπιστία», «λαϊκή αποδοχή»...

Και οι τρεις είχαν ένα χαρακτηριστικό: καμιά καινούργια ιδέα, τίποτε που να καινοτομεί, να εμπνέει και να παρακινεί. Και καμιά πραγματική αυτοκριτική. Ούτε καν στα πρόσωπα, στις πράξεις, τις επιλογές.

Ως αυτοκριτική εννοούν την γενική αναφορά σε αόριστα λάθη και παραλείψεις που δεν ορίζονται συγκεκριμένα και ποτέ δεν προσωποποιούνται.

Αυτοί οι ίδιοι που έκαναν τα λάθη, αυτοί θα τα διορθώσουν, χωρίς να υπάρχει όμως καμιά ένδειξη ότι έχουν αλλάξει. Το όλο σκηνικό δείχνει ότι κάποιοι άνθρωποι είναι αμετανόητοι. Άνθρωποι χωρίς συναίσθηση της κοινωνίας που βράζει και ζητά ανανέωση...

Τι αλήθεια να περιμένουμε από δαύτους, αφού ότι κι αν βλέπουμε και πιστεύουμε εμείς, κάποιοι θα τους ψηφίσουν - εκλέξουν;

PUMPING IRON (MOVIE)...

Pumping Iron is a 1977 docudrama about the world of bodybuilding. The book as well as the movie are about the run-up to the 1975 Mr. Olympia bodybuilding competition.

The documentary follows the two main bodybuilding competitions, the IFBB Mr. Universe (for amateurs) and the Mr. Olympia (for professionals) in Pretoria, South Africa.

Though the documentary focuses on Schwarzenegger, many notable bodybuilders make appearances, including Lou Ferrigno, Franco Columbu, Mike Mentzer, Robby Robinson, Mike Katz, Albert Beckles, Ken Waller, Frank Zane, Paul Grant, Ed Corney, Serge Nubret and Danny Padilla...

It was based on the book of the same name by Charles Gaines and George Butler (Simon and Schuster, 1974).

Pumping Iron documents and to some extent dramatises, what is commonly referred to as "The Golden Age" of bodybuilding, a time when mass and size mattered less and symmetry and definition of the body was preferred. Bodybuilders from the 70s and 80s look so much better than today's bodybuilders. It's no longer a work of art. It's nothing but a freak show today.

O ΠΑΤΟΥΧΑΣ (H TAINIA)...

Ελληνική ταινία από το 1972, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Ι. Κονδυλάκη.

Στα απάτητα βουνά της (υπό τουρκική κατοχή ακόμη) Κρήτης, ζει ο Μανωλιός που έχει περάσει τη ζωή του βόσκωντας τα πρόβατα του απομονωμένος από τους ανθρώπους. Δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με κανέναν άλλον άνθρωπο εκτός από τον πατέρα του, έναν τυπικό παλαιό Κρητικό.

Μια μέρα ο πατέρας του τον καλεί να κατέβει στο χωριό. Εκεί βλέποντας για πρώτη φορά ξένους ανθρώπους, συμπεριφέρεται αδέξια σαν αγρίμι και οι χωριανοί του δίνουν το παρανόμι "Πατούχας".

Ερωτεύεται μια κοπέλα, αλλά δεν έχει το θάρρος να της το πει. Μια όμορφη χήρα θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τις ντροπές του, αλλά ο πατέρας του θα τον στείλει πίσω στο βουνό και τα πρόβατα.

Ο Μανωλιός έχοντας γνωρίσει τον έρωτα θα γυρίσει στο χωριό, θα συναντήσει την κοπέλα που αγαπά και θα πάρει την άδεια να την παντρευτεί, αφού πρώτα ελευθερωθεί το νησί από τους Τούρκους...

ΤΟ ΕΛΛΑΤΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ...

Ένας παπάς κάποτε σ' ένα μικρό χωριό είχε ένα γραφικό ελάττωμα: στις κηδείες που έκανε δεν άφηνε κανέναν άλλο να μπει μέσα στην εκκλησία, μήτε και τους συγγενείς του νεκρού, για όσο διαρκούσε η τελετή, παρά κάθονταν όλοι απ' έξω και περίμεναν το "δι' ευχών" και το τέλος της τελετής..

.Αυτό το έκανε γιατί δεν σκάμπαζε καθόλου από κηδείες, δεν ήξερε τα λόγια και τους ψαλμούς της εξόδιου ακολουθίας, παρά καθόταν μόνος του μέσα χωρίς νά λέει τίποτα μέχρι να περάσει λίγο η ώρα και να πάνε γιά την ταφή...

Ο κόσμος του χωριού παραξενευόταν, παραπονούνταν, αλλά τί νά κάνουν...

Σε μια ψευτο-κηδεία που οργάνωσαν μια φορά μερικοί νεαροί, αποφάσισαν να μπει ένας τους μέσα στο φέρετρο για να διαπιστώσουν τι κάνει ο παπάς στις κηδείες.

Κάθησε λοιπόν ο παπάς δίπλα στον υποτιθέμενο νεκρό αμίλητος, τον πήρε και λίγο ο ύπνος, βαρέθηκε ο νεαρός ακίνητος μέσα στο φέρετρο, δίνει μια στο καπάκι και πετιέται επάνω.

Τρομάζει ο παπάς, πιάνει μια καρέκλα, του φέρνει μια στην κεφαλή, σέκος στον τόπο ο δικός μας... Βγαίνει τότε έξω από την εκκλησία ο γραφικός παπάς μας καί έντρομος φωνάζει στον κόσμο:

- Τέκνα μο,υ άλλη φορά να μου τους φέρνετε κάργα πεθαμένους, δεν μπορώ να κοψοχολιάζω έτσι για να βγάλω μια κηδεία!

ΕΚΤΡΟΠΑ ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ...

Όσα συνέβησαν χθες στην Ρόδο, δείχνουν να είναι απλώς το προίμιο αυτών που θα συμβούν στις παρελάσεις για την 25η Μαρτίου που πλησιάζει...

Μια εντονότερη επανάληψη της παρέλασης του παρασμένου Οκτώβρη και συνέχεια όσων συμβαίνουν συχνά σε εκδηλώσεις, πίτες, ομιλίες, συναυλίες, κλπ όπου παρίστανται βουλευτές ή άλλα "ανεπιθύμητα" για κάποιους πρόσωπα.

Ο κόσμος εμπαίζεται με τον χειρότερο τρόπο από τους σημερινούς πολιτικούς. Η πείνα και η εξαθλίωση εν ονόματι μιας νεφελώδους διασώσεως που επαγγέλονται, δεν κάνουν διάκριση μεταξύ δεξιών και αριστερών, μικρομεσαίων ή περιθωριακών...

Ο παρακινούμενος όχλος θα ψάχνει κάποιον να κρεμάσει για την υποβάθμιση του βιοτικού του επιπέδου και τα περιθώρια πειθούς και λογικής θα είναι ανύπαρκτα. Ο ευκολότερος στόχος θα είναι εκείνος που θα προσπαθήσει να πείσει για τα ίσως απαραίτητα αλλά επαχθή μετρα που θα πρεπει να παρθούν μέσα στο καλοκαίρι.

Ξέχειλη κι εύκολα καθοδηγούμενη η οργή του κόσμου για την μόνιμη ύφεση, την κατάντια πολλών χωρίς ορατό μέλλον, η χρήση του κρατικού μηχανισμού για την επιβολή έκτακτων χαρατσιών από την μαφία που λυμαίνεται το κράτος 30+ χρόνια τώρα και που ευθύνεται για την κατάρρευσή του και η συνέχιση της κοροϊδίας και της σύγχυσης με το φορολογικό που αλλάζει κάθε τρεις και λίγο, όταν θυμούνται ότι τους λείπουν λεφτά που οι ίδιοι έκλεψαν από το δημόσιο ταμείο...

Η αγανάκτηση είναι κατανοητή, μα η προκλητική συμπεριφορά των ρακών της μεταπολίτευσης καταδικαστέα και απαράδεκτη.

Η επικείμενη αλλαγή πολιτικού σκηνικού εξαγριώνει και απελευθερώνει τέτοιες εξαλλοσύνες...

Εάν όμως διαλυθεί και ότι έχει απομείνει από το Ελληνικό διαλυμένο κράτος, δεν θα σηκώσωμε ποτέ κεφάλι σε ξένους αφέντες...

ΑΝΗΣΥΧΟΥΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ...

Επί μέρες βομβαρδιζόμαστε από πληρωμένες διαφημίσεις των ιατρικών και φαρμακευτικών συλλόγων της χώρας που πραγματικά έχουν τρομάξει τον κόσμο.

Όταν οι καθ' ύλην αρμόδιοι επιστήμονες προειδοποιούν τους πολίτες ότι " η ζωή κοστολογείται 23 ευρώ", "έχουμε ασθενείς δύο κατηγοριών", "η υγεία παρέχεται σε δόσεις", "θα γεμίσουμε επικίνδυνα φάρμακα", "η ζωή των πολιτών μπαίνει σε κίνδυνο", "μας δολοφονούν με φάρμακα από το Πακιστάν," ή να καλούν σε συλλαλητήριο (και για αυτό;) για να "σταματήσουν τα φάρμακα-δολοφόνοι."

Εύλογο είναι να προκαλέσουν μεγάλη αναστάτωση στην κοινωνία.

Οπως συχνά συμβαίνει στην Ελλάδα, φωνές που αντιπροσωπεύουν συμφέροντα διατυμπανίζουν η καθεμία την "αλήθεια" της.

Τα επώνυμα γενόσημα φάρμακα συγκεκριμένων και γνωστών παραγωγών, είναι εξίσου ασφαλή, ποιοτικά και πιστοποιημένα με τα πρωτότυπα, όπως αποδεικνύεται άλλωστε από το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται ευρύτατα και σε πολύ μεγάλο βαθμό σε όλες τις χώρες του κόσμου. Οι κίνδυνοι δεν αφορούν το γενόσημο - πρωτότυπο, αλλά π.χ. τη δυνατότητα να παρεισφρήσουν στην αγορά πλαστά φάρμακα, όπως συμβαίνει με τις αγορές από το Ιντερνέτ ή όταν άσχετες ή απελπισμένες κυβερνήσεις προωθούν αποκλειστικά το πιο φθηνό...

Κάποιοι από τους πολύπαθους κατοίκους της χώρας αυτής θα πέσουν στην παγίδα.

Η πιο άμεση αντίδραση θα είναι να ωθηθούν οι ασφαλισμένοι να πληρώσουν απ΄το υστέρημά τους πανάκριβα πρωτότυπα φάρμακα γιατί θα φοβούνται να πάρουν τα πολύ φτηνότερα γενόσημα που δικαιολογούν τα ασφαλιστικά ταμεία τους.

Αναμενόμενο ν' αντιδρούν οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και όλοι οι διάφοροι εμπλεκόμενοι στο κύκλωμα του φαρμάκου που παχυλά αμοίβονται από αυτές για να τους βοηθούν να κερδίζουν εκατομμύρια...

Είναι όμως τέτοια η λυσσαλέα τους μανία να προσπαθήσουν με κάθε μέσο να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους, δηλαδή να τους πληρώνουμε εσαεί με τα λεφτά που σαν κράτος κόβουμε από τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς που δεν σταματάνε να λένε τέτοια τέρατα για να τρομάξουν ακόμα περισσότερο τον ήδη κατατρεγμένο από παντού Ελληνα, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να βγάλει τον μήνα...

Γιατί μέχρι τώρα η χρήση των γενοσήμων φαρμάκων κινείτο στη χώρα μας στα επίπεδα του 18% όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 50% και στις ΗΠΑ 70%; Στις χώρες αυτές οι ασφαλισμένοι κινδυνεύουν ή οι μέθοδοι ελέγχου των γενοσήμων που διενεργούνται εκεί είναι ασφαλείς; Γιατί απλώς δεν ζητούν και εδώ ανάλογης ασφάλειας ελέγχους της βιοισοδυναμίας των φαρμάκων;

Ο προέδρος των φαρμακοποιών, υπήρξε για πολλά χρόνια Διοικητής του ΙΚΑ και τότε κατήγγειλε την υπερβολική φαρμακευτική δαπάνη. Με τη νέα του ιδιότητα έχει να καταγγείλει μόνο το Κράτος;

Η δαπάνη για φάρμακο στη χώρα μας αυξήθηκε σε μιά δεκαετία 400%, φτάνοντας στα 5,2 δις ετησίως όταν στο ίδιο διάστημα ο μέσος ευρωπαϊκός όρος αυξήθηκε 50%. Είναι εντάξει αυτό; Κι αν όχι, υπάρχουν μέλη του συλλογου που με πράξεις ή παραλείψεις συνέβαλαν στην παράδοξη αύξηση αυτής της δαπάνης; Και τι έχουν κάνει οι ίδιοι για αυτό το φαινόμενο;

Οι απλοί φαρμακοποιοί στην πλεοψηφία τους είναι εξιλαστήρια θύματα, μια και υποχρεώνονται επί μόνιμης βάσης να δανείζουν εκατομμύρια το κράτος, που πληρώνει τα φάρμακα των ασφαλιστικών ταμείων όποτε του καπνίσει υποθηκεύοντας τα σπίτια τους στις τράπεζες και πληρώνοντας τόκους για κεφάλαια κίνησης, αφού οι βιομηχανίες και οι φαρμακαποθήκες δεν τους κάνουν πίστωση.

Αντί για κραυγές κι εδώ, διαφωτίσουν τον πολίτη αν οι επιλογές της κυβέρνησης είναι προς το συμφέρον του ή όχι. Κάποιες μεμονωμένες φωνές που νηφάλια εξήγησαν ορισμένους κινδύνους (αλλεργίες στα έκδοχα, μη επαρκές δείγμα στους ελέγχους βιοισοδυναμίας κλπ.) οπωσδήποτε συμβάλλουν σε διεξοδικότερη επιστημονική συζήτηση και ενημέρωση.

Η αμιγώς συντεχνιακή και συνδικαλιστική συμπεριφορά των (επιστημονικών) συλλόγων όχι.

ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ...

Πολλοί τόνοι πατάτας πουλήθηκαν απευθείας στους καταναλωτές της Κατερίνης πριν λίγες μέρες.

Το γεγονός ίσως να αλλάξει κατά πολύ τον τρόπο διάθεσης των αγροτικών προϊόντων, αφού η ιδέα της παράκαμψης των μεσαζόντων και της απευθείας πώλησης στους καταναλωτές παρουσιάζεται ιδιαιτέρως ελκυστική.

Πάντως δείχνει να είναι πιο ρεαλιστική και να έχει μεγαλύτερη προοπτική από τα δίκτυα ανταλλακτικής οικονομίας που στήνονται σε όλους τους νομούς της χώρας, σε μια προσπάθεια των κατοίκων της περιφέρειας να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια.

Ουδείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τώρα κατά πόσον η αποφυγή των χονδρεμπόρων είναι εφικτή σε ευρεία κλίμακα.

Ποιοι είναι οι μεσάζοντες σε μια κοινωνία που θα πρέπει να εκλείψουν;

Πρακτικά όλο το εμπόριο. Η αλυσίδα δηλαδή που ενώνει τον παραγωγό με τον καταναλωτή.

Είναι μια αλυσίδα άχρηστων παράσιτων που παράγει μόνο κόστος χωρίς ωφέλεια; Όχι βέβαια.

Το υγιές εμπόριο συγκεντρώνει, επιλέγει, συσκευάζει, συντηρεί, μεταφέρει, προβάλλει, ενημερώνει, απασχολεί κόσμο, μηχανές, μεταφορικά μέσα, πληρώνει φόρους και προσθέτει αξία στο προϊόν μέχρι να φτάσει στη γειτονιά του καταναλωτή. Είναι χρήσιμο και αναγκαίο στη σύγχρονη κοινωνία, δεν είναι παρασιτισμός.

Παράλληλα πολλοί έμποροι είναι αισχροκερδείς, φτιάχνουν καρτέλ, κάνουν κομπίνες, κλέβουν, εκβιάζουν κ.λπ.

Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα. Αυτό να διορθώσουμε. Άνοιγμα των αγορών, των μεταφορών, έλεγχοι.

Οι παραγωγοί από την άλλη γιατί δεν τα έκαναν αυτά τόσα χρόνια;

Πόσο καιρό τους βλέπουμε να χύνουν το γάλα στις νομαρχίες, να πετάνε τα ροδάκινα στις χωματερές, τα πορτοκάλια να σαπίζουν και άλλα πολλά.

Γιατί δεν είχαν οργανωθεί νωρίτερα σε πλατείες και σημεία πώλησης;

Από κάπου πρέπει να αρχίσει η μείωση των τιμών. Είναι εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό σε τρόφιμα εισάγεται.

Και οι αγρότες είναι καιρός να δουν και το μερίδιο της δικής τους ευθύνης.

Κόστη και ποιότητες που να στέκουν στον διεθνή ανταγωνισμό, αφού τα εισαγόμενα θα είναι πάντα μπροστά τους. Νέες υγιείς μορφές συνεταιριστικής οργάνωσης, σε αντίθεση με τα αναποτελεσματικά διαφθορεία προηγούμενων δεκαετιών.

Μόνο με τέτοια οργάνωση θα μπορέσουν να διαπραγματεύονται επιτυχώς με τα μεγάλα κυκλώματα διανομής ή ακόμη και να δημιουργήσουν δικά τους σε παράλληλη ανταγωνιστική λειτουργία.

ΚΛΕΦΤΕΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Μάκη Παπαδημητράτου, από το 2007.

Δυο μικροκλέφτες στην Αθήνα του 2006. Μπαίνουν σε σπίτια και παίρνουν μόνο όσα τους χρειάζονται για να ξανάρθουν και να ξαναπάρουν λίγα χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα!

Η παρανομία είναι η ζωή τους, μια σειρά από περιπέτειες. Μια ζωή χωρίς ζωή, απαθείς θεατές μπροστά στην τηλεόραση. Τέλμα.

Και ξαφνικά ένας στόχος: Ένα ταξίδι στο Άμστερνταμ. Όχι κανένας μεγάλος στόχος, αλλά ένας στόχος.

Τώρα πρέπει να σκαρφιστούν το τέλειο κολπο για να κερδίσουν τα χρήματα για το ταξίδι. Ένα καλό σπίτι ακόμα και το Άμστερναμ είναι κοντά. Κάτι όμως θα πάει στραβά, εντελώς τυχαία θα γίνουν μάρτυρες σε ένα γεγονός που θα τους βάλει σε μπελάδες...

ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΣ ΦΑΡΣΕΡ...

Είχε βάλει ένας μια αγγελία πως πουλούσε το αυτοκίνητο του. 'Έγραφε: "Πωλείται αυτοκίνητο 1600 κκ, μοντέλο του 2005, με 80.000 χλμ, τιμή 5.000 ευρώ".

Μια νύχτα κατά τις 1.30πμ ενώ κοιμόταν όπως ήταν φυσικό, χτυπά το τηλέφωνο του:

- Με συγχωρείτε που σας ενοχλώ τέτοια ώρα, είμαι νυχτοφύλακας και για να περάσει η ώρα διαβάζω μια εφημερίδα, όπου είδα πως πουλάτε ένα αυτοκίνητο...

- Ναι...

- 1600 κυβικά...

- Ναι...

- Με 80.000 χλμ...

- Ναι...

- Για 5.000 ευρώ...

- Ναι...

- Πήρα να σας πω, πως δεν ενδιαφέρομαι! λέει η φωνή και κλείνει το τηλέφωνο.

Μετά από μερικές μέρες ξαναχτυπά το τηλέφωνο του πωλητή τις 2.00πμ αυτή τη φορά και ακούγεται η ίδια φωνή πάλι:

Είμαι αυτός που πήρα πριν λίγες μέρες, για την αγγελία σας για το αυτοκίνητο..

- Ναι...

- 1600 κυβικά...

- Ναι...

- Με 80.000 χλμ...

- Ναι...

- Για 5.000 ευρώ...

- Ναι...

- Πήρα να σας πω, πως το είπα του αδελφού μου και δεν ενδιαφέρεται ούτε αυτός! λέει η φωνή και κλείνει το τηλέφωνο.

Ξανά πάλι μετά από μερικές μέρες ξαναχτυπά το τηλέφωνο του πωλητή τις 3.00πμ αυτή τη φορά και ακούγεται η ίδια φωνή πάλι:

Είμαι αυτός που πήρα πριν λίγες μέρες, για την αγγελία σας για το αυτοκίνητο..

- Ναι...

- 1600 κυβικά...

- Ναι...

- Με 80.000 χλμ...

- Ναι...

- Για 5.000 ευρώ...

- Ναι...

- Πήρα να σας πω, πως το είπα κι ενός ξαδέλφου μου και δεν ενδιαφέρεται ούτε αυτός! λέει η φωνή, μα πριν προλάβει αυτή τη φορά να κλείσει το τηλέφωνο, του λέει ο πωλητής:

- Κερατά, έμου δεν μ' αφήνεις να κοιμηθώ, έμου δεν θέλεις να πάρεις το αυτοκίνητο και με ενοχλείς, μα βρήκα ποιος είσαι απο το τηλέφωνο σου και αν δεν μ' αφήσεις ήσυχο θα σε βρω και θα γαμήσω τη μάνα σου κι όλο σου το σόι...

Περνά ακόμη μια βδομάδα πριν ξαναχτυπήσει το τηλέφωνο του πωλητή στις 3.00πμ και η ίδια φωνή ακούγεται στην άλλη άκρη της γραμμής να λέει:

- Είμαι αυτός που σε πήρα για την αγγελία για ένα αυτοκίνητο που πωλείται, σου είπα πως δεν ενδιαφέρομαι, σε ξαναπήρα και σου είπα πως ο αδελφός μου δεν ενδιαφέρεται επίσης, σε ξαναπήρα να σου πως πως ο ξάδελφος μου δεν ενδιαφέρεται ούτε αυτός...

Κι ενώ ο πωλητής ετοιμάζεται να τον διαολοστείλει, εκείνος απτόητος συνεχίζει:

- Αυτή τη φορά σε πήρα να σου πω, πως είπα στη μάνα μου τι σκοπεύεις να μας κάνεις όταν μας βρεις κι αυτή ενδιαφέρεται!

ΚΟΜΜΑ Ή ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ;

Οι διαγραφέντες βουλευτές της ΝΔ ετοιμάζονται να επιστρέψουν στο μαντρί τους μετά από ανοιχτή πρόσκληση του Σαμαρά. Βασική προϋπόθεση ώστε να δείξουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη συστράτευσή τους στις ιδέες του κόμματος είναι να υπερψηφίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους της νέας δανειακής σύμβασης.

Μιλάμε για τον ίδιο πολιτικό αρχηγό που πριν μέρες εκβιάζοντας και απειλώντας με διαγραφή τους "αντάρτες" βουλευτές του και επιβάλλοντας κομματική πειθαρχία, ως απόδειξη ρητή και κατηγορηματική της απόλυτης υποταγής του, αλλά και του κόμματος του στις προσταγές της τρόικας, πραγματοποίησε μέχρι κεραίας τις απειλές του.

Και φυσικά μιλάμε για τους ίδιους βουλευτές που με σειρά δηλώσεών τους μας τόνιζαν σε όλους τους τόνους, ότι, ούτε η συνείδησή τους, αλλά ούτε και η προσωπική και εθνική τους αξιοπρέπεια τους επέτρεπαν να υπερψηφίσουν αυτή την ίδια, την κατάπτυστη όπως την αποκαλούσαν δανειακή σύμβαση.

Η απάντηση λοιπόν, κάποιων βουλευτών στο δίλημμα: το κόμμα ή η συνείδησή μου; Ενα ηχηρό όχι ή η απουσία γιατί δεν τόλμησαν καν να μπουν στην αίθουσα.

Το αποτέλεσμα; Η διαγραφή.

Η συνέχεια; Η σιωπή ή η αρχή μιας κλάψας του τύπου "το κόμμα πάντα ήταν, είναι και θα είναι το σπίτι μου" μετανοημένοι με την ουρά στα σκέλια.
Την επόμενη μέρα; Η αγωνιώδης εύρεση τρόπου επιστροφής στο σπίτι...

Τι είναι άραγε τώρα αυτό που κάνει και τον μεν αλλά και τους δε να παρουσιάζουν μια συμπεριφορά στην καλύτερη περίπτωση αλλοπρόσαλλη στη χειρότερη δε, απαράδεκτη και απολύτως ασύμβατη με τους θεσμικούς τους ρόλους;

Να είναι το "ο σκοπός (επανεκλογή) αγιάζει τα μέσα" καλή ευκαιρία να χωθούνε και πάλι στο κομματικό μαντρί;

Από ιδιοτέλεια και συμφέρον ξανά στα ίδια, ή έχουν άραγε όραμα κι ελπίδα αλλαγής και μας το κρύβουν;