ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ...

Μεγάλωσε αρκετά η διάρκεια της ημέρας το τελευταίο διάστημα, που σήμερα θεωρητικά έφτασε ακριβώς σε διάρκεια τη νύχτα και μετά την 21η Μαρτίου θα πάρει το προβάδισμα σε χρόνο.

Βρισκόμαστε στην εαρινή ισημερία, έναν από τους τέσσερις σημαντικούς σταθμούς της Γης κατά τη διάρκεια του έτους.

Θα τη διαδεχτεί στη συνέχεια το θερινό Ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου, η φθινοπωρινή Ισημερία στις 23 Σεπτεμβρίου και τέλος το χειμερινό Ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου.

Εαρινή Ισημερία σημαίνει και την αρχή της Άνοιξης για το Βόρειο Ημισφαίριο της Γης και φυσικά του τόπου μας. Οπως γνωρίζουμε η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο και συμπληρώνει μια πλήρη περιστροφή σε 365 και 1/4 ημέρες...

Τι είναι όμως αυτό που κάνει τις εποχές να αλλάζουν συνεχώς, δίδοντας η μια τη σκυτάλη στην άλλη;

Είναι αρκετή μόνο η κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο να αλλάζει διαδοχικά τις εποχές;

Όλο το μυστικό βρίσκεται σε μια γωνία που λέγεται λόξωση της εκλειπτικής. Με απλά λόγια η Γη δεν έχει τον άξονα περιστροφής της κάθετα με το επίπεδο περιφοράς της γύρω από τον Ήλιο, αλλά με μια γωνία 23,7 μοιρών. Από σήμερα ο πλανήτης Γη θα κινηθεί προς στο θερινό Ηλιοστάσιο, με τη μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου και το μέγιστο ύψος του Ηλίου.

Ετσι ένας τόπος κατά την περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο, αναλόγως την εποχή στην οποία βρισκόμαστε,δέχεται τις ακτίνες του Ηλίου από διαφορετική γωνία.

Είναι πράγματι ένας αξιοθαύμαστος τρόπος, απλός, ακριβής, σοφός για να αλλάζουν συνεχώς και αρμονικά οι εποχές του έτους. Με αυτόν τον τρόπο που στηρίζεται καθαρά στη Γεωμετρία, κάθε τόπος της Γης έχει διαφορετική εποχή. Δηλαδή όταν το Βόρειο Ημισφαίριο έχει χειμώνα το Νότιο έχει καλοκαίρι και το αντίστροφο.

Αν δεν υπήρχε αυτή η κλίση του άξονα, τότε όλοι οι τόποι της Γης θα είχαν συνεχώς την ίδια εποχή όλο τον χρόνο, δηλαδή ο Ισημερινός θα είχε πάντα καλοκαίρι, οι δε ενδιάμεσοι τόποι προς τον Βόρειο και Νότιο Πόλο φθινόπωρο και χειμώνα. Φυσικά αυτό θα σήμαινε παντελή έλλειψη ζωής στον πλανήτη Γη. Αν η γωνία ήταν μεγαλύτερη, δεν θα υπήρχαν πάγοι στους πόλους και οι υπόλοιπες περιοχές της Γης θα είχαν ακραίες θερμοκρασίες, τόσο υψηλές όσο και χαμηλές, με επακόλουθο τη μη ύπαρξη ζωής στη Γη.

Τελικά αυτό που χαρακτηρίζει την εποχή του τόπου είναι η λήψη της θερμότητας από τον Ήλιο. Αυτή η λήψη εξαρτάται από την καθετότητα των ακτίνων του Ηλίου στο έδαφος και όχι από την απόσταση της Γης από τον Ήλιο...

Ο Ήλιος στην εαρινή και χειμερινή ισημερία είναι σε ενδιάμεση θέση και το καλοκαίρι κοντά στο κατακόρυφο, δηλαδή έχει φτάσει στο μέγιστο ύψος του. Από εκεί αρχίζει την κάθοδό του προς τον Νότο με το ελάχιστο ύψος του και πάλι τον χειμώνα. Η ανατολή του Ηλίου την εποχή αυτή της εαρινής Ισημερίας καθώς και της φθινοπωρινής, γίνεται ακριβώς από την Ανατολή το καλοκαίρι από βορειότερα και τον χειμώνα από νοτιότερα.

Η αέναος κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο με την ακριβή ταχύτητα και απόσταση αλλά και η ιδανική γωνία της πλαγιότητας της Γης, μας δίνουν όλη τη ζωή και αρμονία.

Θαυμαστό είναι το δημιούργημα της Φύσης και του Σύμπαντος, πάνω στο οποίο βασίστηκε η δημιουργία της τελειότερης μορφής ζωής και αλυσίδας που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα...