ΔΙΑΔΟΧΗ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ...

Οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες κορώνες προς το ίδιο κοινό, οι ίδιες κενολογίες, το ίδιο σκηνικό.

Εκείνοι που υμνούσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου στα '80'ς για να τον αποκηρύξουν το '96 υπέρ του Σημίτη, τον οποίο απαξίωσαν το 2004 υπέρ του Γ. Παπανδρέου, τώρα του γυρίζουν την πλάτη κι αυτουνού υπέρ του Βενιζέλου που φαίνεται σαν "φαβορί" για νέος αρχηγός...

Πρόσωπα γνώριμα, φθαρμένα και κουραστικά που λένε αυτά που λένε σε κάθε περίοδο για να τα ξεχάσουν την επόμενη και πάντα αρκούνται σε χειροκροτήματα. Αυτή ήταν η εικόνα από τη συνδιάσκεψη διαδοχής του ΠΑΣΟΚ.

Μια πολύ γνώριμη εικόνα τα τελευταία χρόνια Έτσι λειτουργεί το πολιτικό σύστημα και έτσι αντιδρούν οι θεσιθήρες. Οι περισσότεροι από όσους χειροκροτούν σήμερα τον Βενιζέλο, χθες τον Παπανδρέου, προχθές τον Σημίτη, θέλουν απλώς μια θέση κι έναν ρόλο στο σύστημα. Ένα ρόλο που να τους επιτρέπει να κάνουν αυτό που δεν μπορούν να κάνουν με τις προσωπικές τους δυνάμεις...

Οι τρεις βασικοί πρωταγωνιστές της παράστασης μιλούσαν ώρες χωρίς να λένε τίποτε. Χωρίς να προσθέτουν τίποτε περισσότερο σε αυτό που είπαν ήδη χθες. Και κυρίως χωρίς να αισθάνονται ότι κανείς δεν τους ακούει. Από το κομματικό τους ακροατήριο, πόσο μάλλον η υπόλοιπη κοινωνία...

Σαν να προέρχονται από ένα δικό τους κόσμο και να απευθύνονται σε ακροατήριο λωτοφάγων. Γιατί αυτά που έλεγαν ο καθένας από την πλευρά του, απλώς δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Είτε αυτή αφορά η χώρα, είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε τον εαυτό τους. Επικαλούνται πράγματα που δεν συνέβησαν ποτέ. Υποδύονται κάποιους που δεν είναι και δεν υπήρξαν ποτέ: «κύρος», «σωτηρία», «αξιοπιστία», «λαϊκή αποδοχή»...

Και οι τρεις είχαν ένα χαρακτηριστικό: καμιά καινούργια ιδέα, τίποτε που να καινοτομεί, να εμπνέει και να παρακινεί. Και καμιά πραγματική αυτοκριτική. Ούτε καν στα πρόσωπα, στις πράξεις, τις επιλογές.

Ως αυτοκριτική εννοούν την γενική αναφορά σε αόριστα λάθη και παραλείψεις που δεν ορίζονται συγκεκριμένα και ποτέ δεν προσωποποιούνται.

Αυτοί οι ίδιοι που έκαναν τα λάθη, αυτοί θα τα διορθώσουν, χωρίς να υπάρχει όμως καμιά ένδειξη ότι έχουν αλλάξει. Το όλο σκηνικό δείχνει ότι κάποιοι άνθρωποι είναι αμετανόητοι. Άνθρωποι χωρίς συναίσθηση της κοινωνίας που βράζει και ζητά ανανέωση...

Τι αλήθεια να περιμένουμε από δαύτους, αφού ότι κι αν βλέπουμε και πιστεύουμε εμείς, κάποιοι θα τους ψηφίσουν - εκλέξουν;