ΠΑΙΔΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ...

Ο 8χρονος Τάκης έτρεξε από νωρίς στο κρεβάτι του. Όχι πως νύσταζε ιδιαίτερα, αφού θα κοιμόταν έτσι κι αλλιώς μιάμιση ώρα αργότερα, όπως κάθε μέρα.

Σήμερα όμως είχε έναν ιδιαίτερο λόγο να απομονωθεί νωρίτερα: ήθελε να τα πούνε με τον Ηρακλή, όπως είχε ονομάσει τον φανταστικό φίλο που ο ίδιος δημιούργησε και μαζί συζητούσαν τα προβλήματα που είχε στο μυαλό του ...

Όλα ξεκινούν από τα παιδικά χρόνια, με μια απλούστατη όσο κι αθώα ερώτηση "Γιατί μπαμπά;"

-         Πως γίνονται τα παιδιά, μπαμπά;

-         Γιατί σκοτεινιάζει νωρίς και κρυώνουμε τον χειμώνα;

-         Τι είναι το χαρτόμουτρο; 

-         Γιατί λειώνει το παγωτό όταν αργώ να το φάω;

-         Τι σημαίνει «πέθανε ο γείτονας» που είπες στη μαμά το πρωί;

-         Γιατί το δικό μας αυτοκίνητο είναι πιο μικρό από κείνο που έχει ο μπαμπάς του Αλέξη;

-         Γιατί μπαμπά θα γίνει πόλεμος στην Συρία όπως ακούω να λένε; Εμένα δε μου αρέσει ο πόλεμος! Οι άνθρωποι σκοτώνονται, γίνονται καταστροφές, τα παιδάκια πεινάνε, δεν έχουν παιχνίδια, χάνουν τους γονείς τους...

Αν πάρει απάντηση ησυχάζει κι όλα βαίνουν καλώς, αν μείνει η απορία ή αισθανθεί ότι παραπλανήθηκε  σκοπίμως, αναζητά εμμόνως τη λύση στο ερώτημα, με την βοήθεια τώρα του φανταστικού του φίλου...

Συνήθως στα παραπάνω ερωτήματα έπαιρνε κάποια απάντηση αργά ή γρήγορα. Σε άλλα όμως ζητήματα που ήθελε να ρωτήσει τον πατέρα του, ήξερε ήδη πως δεν θα είχε απάντηση κι έτσι δεν γίνονταν ερωτήματα θέματα όπως:

-         Γιατί μπαμπά σε διώξανε από τη δουλειά όταν ήρθε εκείνος ο Αλβανός;

-         Γιατί κάνω μάθημα μαζί με ξένα παιδιά που δεν καταλαβαίνουν κι εγώ βαριέμαι όταν η δασκάλα προσπαθεί να τους εξηγήσει;

-         Θα φέρουν και τσιγγανάκια στο σχολείο; Αφού δεν κάθονται παρά για λίγες μόνο μέρες και μετά δεν ξανάρχονται κι όλο κλέβουν από τις τσάντες ...

-         Γιατί έβριζες το κράτος μπαμπά, όταν άνοιξες εκείνο το γράμμα που έφερε ο ταχυδρόμος;

-         Γιατί φωνάζει και κάνει σαν παλαβός αυτός στην τηλεόραση; Τι είναι το μνημόνιο και τι λέει πως ψήφισε ο χοντρός με τη φάτσα σαν γουρουνιού;

-         Θα παντρευτούμε όταν μεγαλώσουμε με την Ελενίτσα που έρχεται συχνά και παίζουμε;

-         Τι τρώει το λαμόγιο; Πως είναι και γιατί το γράψανε στον τοίχο;

-         Γιατί να μην πάω στο πάρκο μόνος μου; Εσύ μου έλεγες πως όταν ήσουν μικρός πήγαινες με άλλα παιδιά στη θάλασσα όλη μέρα κι ερχόταν το βράδυ ο παππούς να σε πάρει στο σπίτι ...

-         Γιατί έριξαν τη γιαγιά κάτω στον δρόμο και της πήραν τον σταυρό που φορούσε, όπως μας είπε όταν πήγαμε να την δούμε στο νοσοκομείο που ήταν;

-         Τι είναι η επανάσταση που μας λέει ο νεαρός με τα μακριά και άλουστα μαλλιά κάθε Σάββατο που περνάμε από την αγορά; Τις άλλες μέρες που πάει;

Αφού δεν έπαιρνε τις απαντήσεις που ήθελε για να καταλάβει, προσπαθούσε να τις βρει μόνος του με τον Ηρακλή και γιαυτό ήθελε την ησυχία του και πήγαινε νωρίς στο κρεβάτι να μην τον ρωτάνε, που να τους εξηγεί τώρα ...

Έτσι τις ώρες της γόνιμης σκέψης του, κατέληξε στα δικά του συμπεράσματα:

Ότι κακοί άνθρωποι ήρθαν στον τόπο που ζούσε, έβλεπε κιόλας πολλούς από αυτούς όταν έβγαινε έξω να είναι μαζεμένοι και να τους κοιτούν, πολλοί ήταν μαύροι και μιλούσαν άγνωστη γλώσσα που δεν καταλάβαινε τι έλεγαν, παίρναν τα λεφτά και τα πολύτιμα αντικείμενα που είχαν οι άνθρωποι σαν κι εμάς, το κράτος δεν είχε λεφτά κι έπρεπε να πληρώνουμε εμείς, πώς όμως αφού ο μπαμπάς τώρα δούλευε  λιγότερο και κάποιες μέρες δεν πήγαινε πουθενά μα έλεγε στην μαμά πως γερνά και ο Αλβανός που ήρθε στη δουλειά ήταν νεαρός και του έδιναν λιγότερα, ο μπαμπάς μπορεί να έχανε τη δουλειά του μια μέρα και δεν θα έβγαζε λεφτά που χρειαζότανε παντού για να πάρουνε κάτι, κάποιοι άλλοι γέροι είχανε εξαφανίσει πολλά λεφτά και τα τρώγανε κρυφά μόνοι τους μέσα στη φυλακή που τους πήγε το δικαστήριο, η δασκάλα είχε άδικο που του έλεγε να αγαπάνε και να παίζουνε με τα ξένα παιδιά αφού κείνα δεν θέλανε, ο καινούριος δάσκαλος που είπε έναν πατέρα ένα πρωί «ρατσιστή», αυτός που τους έλεγε για κάποιον Μωάμεθ με την καμήλα σε κάποια έρημο και φαινόταν να υποστήριζε αυτούς που ρίξανε κάτω την γιαγιά να την κλέψουνε, αμέσως τον κατάλαβε, τους είπε προχθές να μην πάνε στην παρέλαση, αυτοί όμως πήγαν όπως ήθελε ο μπαμπάς με την μαμά και τον είδε να είναι εκεί, να θέλει να τη σταματήσει μαζί με άλλους που φώναζαν και κάποιοι τους κυνηγούσαν, είδε κι αυτόν που ήρθε στο σπίτι παλιά και τους έλεγε να ψηφίσουν να φεύγει με ένα μεγάλο μαύρο αυτοκίνητο με αστυνομικούς με μηχανές μπροστά...

Ο φίλος του ο Αλέξης του είπε πως ο δικός του μπαμπάς έκρυβε πολλά λεφτά στον τοίχο σε ένα σιδερένιο κουτί και ήταν αλήθεια, αφού μόλις προχθές πήρε καινούρια αθλητικά παπούτσια αυτός, ενώ τα δικά του τα είχε φέρει ο παππούς πριν μήνες, πήρε κι ένα ολοκαίνουριο κινητό με πολλά παιχνίδια μέσα που το έδειξε μόνο αυτουνού, μη  το δούνε και το πάρουν τα ξένα παιδιά.

Το παιδάκι που κάθονταν στο μπροστινό θρανίο μια μέρα δεν ήρθε στο σχολείο και η δασκάλα είπε πως σκοτώθηκε με τον μεγάλο του αδελφό, όταν ένα αυτοκίνητο χτύπησε την μηχανή του και υπήρχανε πολλά αυτοκίνητα που τρέχανε στους δρόμους και περίμενε πολύ ώρα για να περάσει απέναντι όταν ήθελε, αφού κανένα δεν σταματούσε ούτε για λίγο ...

Ήξερε πως κάτι πήγαινε στραβά, μα δεν μπορούσε να κάνει πολλά αυτός, που ήταν μόνο 8 χρονών τώρα...

Όμως ο Ηρακλής με το ρόπαλο του θα μπορούσε να νικήσει τους κακούς και να προστατέψει τη γιαγιά, τον μπαμπά τους γείτονες, τους μαθητές,,,

Κι αν δεν μπορούσε μόνος, θα καλούσε αυτός τον Θώρ, τον ξανθό γίγαντα με το τσεκούρι να διώξουνε τον Μωάμεθ με την καμήλα να πάει στην ξερή έρημο, ο δικός τους τόπος ήταν όμορφος, με δέντρα πολλά και νερό σε ποτάμια και θάλασσες όπως έβλεπε όταν πήγαινε στο χωριό, με πολλά νόστιμα φαγητά, γλυκά και φρούτα, υπέροχα μέρη να πάει να παίξει όποιος θέλει χωρίς να φοβάται και ο καιρός ήταν καλός για να είναι έξω, θα έστελναν και τον δάσκαλο τον καινούριο να πάει μαζί τους αφού τους θέλει πολύ, θα έδιωχναν και τους κακούς γέρους που κρύψανε τα λεφτά, θα τα βρίσκανε και θα φέρνανε πίσω, σε όλους που δεν είχανε ,οι πατεράδες θα είχανε όλοι δουλειές όπως παλιά, θα έπαιρναν λεφτά για τις οικογένειες τους και οι γιαγιάδες θα πηγαίνανε στην εκκλησιά κάθε Κυριακή πρωί άφοβα. Θάπαιρνε κι αυτός σίγουρα το ποδήλατο που σκόπευε να ζητήσει όταν θα τελείωνε την Τετάρτη τάξη, αν έβρισκε λεφτά δεν θα έλεγε όχι ο μπαμπάς...

Δεν ήταν μόνος τώρα, οι φίλοι του ήταν εδώ και θα τους έδειχναν αυτοί ...

Τι καλά θα ήταν να μπορούσαν να γίνουν όλα πραγματικότητα!

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΜΕ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...

28η Οκτωβρίου σήμερα, για τα καλά στο φθινόπωρο κι όπως βλέπετε ολοκάθαρα, ούτε ένα συννεφάκι δεν σκιάζει τον ορίζοντα στον καλοκαιρινό ουρανό των Χανίων...

Στην παρέλαση θα πάω αφού σταθώ για 1 ώρα τουλάχιστον χαλαρά στον ζεστό ήλιο να διατηρήσω το φετινό μου χρώμα, αφού έτσι θέλει ο καιρός φέτος...

Τώρα αν είναι να δώ άλλη μια φορά μισερή παρέλαση μόνο για τους "επίσημους" που θα είναι πάλι γελοιωδώς απομονωμένοι στην εξέδρα με τον κόσμο αλάργο και χώρια με κάγκελα παντού, ν' ακούσω τις κενές μπούρδες που θα εκστομίζουν όπου βρούνε πρόθυμη κάμερα απευθυνόμενοι στον ίδιο κόσμο που φοβούνται, και να υποστώ στο τέλος το κακόγουστο θέατρο της συντεχνίας των εκπαιδευτικών μην τύχει και μπει σε διαθεσιμότητα κανείς υπεράριθμος "συνάδελφος" και χάσει τα πενθήμερα, τις πολλές αργίες και τις διακοπές το καλοκαίρι (δηλαδή τις πραγμαμτικές αιτίες που μάζεψαν στην εκπαίδευση όλο τον συφερτό που αρνείται να δουλέψει αλλού), απαξιώ και βαρέθηκα...

ΠΑΡΑΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΙ ΛΑΙΚΕΣ...

Διαστάσεις έχει πάρει το παραεμπόριο  στους χώρους κοντά στους δρόμους που γίνονται οι λαϊκές αγορές.
Σχεδόν καθημερινά δεκάδες "πωλητές" που δεν έχουν άδεια και στήνουν πάγκους από οικιακά είδη μέχρι και βιομηχανικά εργαλεία, ακόμα και ανεξέλεγκτα αγροτικά προϊόντα σε σημεία κοντά στις λαϊκές αγορές, εκμεταλλευόμενοι και τη διάλυση της Δημοτικής Αστυνομίας, που μέχρι σήμερα έλεγε πως έλεγχε την κατάσταση.
Δεν τους αφήνουνε να ανοίξουν στον κεντρικό δρόμο της λαϊκής, αλλά ανοίγουν στους διπλανούς πιο πάνω ή πιο κάτω...
Δυστυχώς κάθε επιχείρηση "σκούπα" της αστυνομίας έχει διάρκεια 2-3 ωρών/ημερών το πολύ και μετά πάλι μία από τα ίδια.
Η αδυναμία να μπει οριστικά μιά τάξη στην ασυδοσία των λαθρομεταναστών μικρεμπόρων, σωματεμπόρων, ναρκωτικοεμπόρων και λοιπών παρανόμων κάθε είδους, δυστυχώς δεν προέρχεται από κρατική μεγαλοψυχία και συμπόνοια. Είναι ακόμη μιά απόδειξη του γενικού ξεχάρβαλου, που κράτος Ευρωπαϊκό και οργανωμένο, δεν το λες...
Αν θέλει κάποιος να πατάξει το παρεμπόριο, τσακώνει τους πωλητές, πληροφορείται τους προμηθευτές τους (μεγαλέμποροι - εισαγωγείς-παραγωγοί - διακινητές μαϊμουδοπροϊόντων), βρίσκει τις αποθήκες τους, κατάσχει-καταστρέφει και συνεχώς επαναλαμβάνει τη "συνταγή"...
Μεθοδικά και ήσυχα κι αθόρυβα.
Τα υπόλοιπα, επιλεκτικές, θορυβώδεις, εντυπωσιακές για το θεαθήναι επεμβάσεις που έχουν σαν αποτέλεσμα σε 2-3 ώρες οι πωλητές να βρίσκονται ξανά στη θέση τους με την πραμάτεια τους άθικτη, δεν κοροϊδεύουν πια κανέναν...

Ο ΨΥΛΛΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία σε σενάριο - σκηνοθεσία Δημήτρη Σπύρου, από το 1990.

Ψύλλος είναι ο τίτλος μια χειρόγραφης εφημεριδούλας, που εκδίδει και συντάσσει ένας δωδεκάχρονος μαθητής, σ' ένα απομονωμένο χωριό της ορεινής Ολυμπίας. ο Ηλίας Σεϊτανίδης.

«Ψύλλος» είναι όμως κι ο ίδιος ο μικρός Ηλίας, γιατί είναι τόσο πολύ ταυτισμένος με την εφημερίδα του, ώστε κανείς πια να μην τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα. Κι όπως γράφει ο ίδιος σ' ένα φύλλο της εφημερίδας του, «ο Ψύλλος είναι ένα όνειρο, τα ταξίδια που θέλω να κάνω, είναι το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου, είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά...».

Μια διεισδυτική ματιά στην ελληνική επαρχία στα τέλη της δεκαετίας του '60.
Πολυβραβευμένη ταινία σε παγκόσμιο επίπεδο και πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του σκηνοθέτη, με απολαυστικές ερμηνείες...

ΕΜΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ...

Και ξαφνικά το "δεν υπάρχει περιθώριο για νέα μέτρα" έγινε "στοχευμένες περικοπές στις δαπάνες"...

Συζητάμε για τα άμεσα οριζόντια μέτρα αλλά δεν κάνουμε κουβέντα για τα έμμεσα οριζόντια μέτρα. Αυτά που μπορεί να μην είναι νέοι φόροι, είναι όμως νέα χαράτσια που θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερη πτώχευση τον ελληνικό λαό.

Για παράδειγμα, ο νέος τρόπος κάλυψης των φαρμάκων. Από χθες όσοι παίρνουν πρωτότυπο φάρμακο αν και υπάρχει γενόσημο για να αγοράσουν, θα πληρώνουν περισσότερα από την τσέπη τους. Μια εκτίμηση κάνει λόγο για 150 εκατ. ευρώ που θα βγαίνουν από την τσέπη των Ελλήνων κάθε χρόνο.

Αυτό δεν είναι χαράτσι; Δεν είναι έμμεσο οριζόντιο μέτρο;

Λέει το υπουργείο ότι πρέπει να ενισχυθεί η χρήση γενόσημων τα οποία είναι εξίσου καλά και αποτελεσματικά. Πώς όμως θα πείσει χιλιάδες ασθενείς που παίρνουν για δεκαετίες ένα συγκεκριμένο φάρμακο να πάρουν κάποιο άλλο; Πώς θα πείσει χιλιάδες γεροντάκια και γριούλες που παίρνουν χρόνια ένα σκεύασμα για την πίεση, τον θυρεοειδή, το σάκχαρο ή άλλη χρόνια πάθηση και είναι απόλυτα ρυθμισμένος, να πάρει άλλο σκεύασμα; Το πιο πιθανό είναι να ψάξει να βρει λεφτά να πάρει αυτό που ξέρει. Που θα βρει τα λεφτά είναι άλλο ζήτημα, αλλά κατά το κράτος "θα κόψει το λαιμό του"...

Από την άλλη, τη συνταγογράφηση την κατευθύνουν οι ίδιοι οι γιατροί. Άμα ο γιατρός σου γράψει το φάρμακο που αυτός θέλει και δεν είναι το γενόσημο, εσύ το φάρμακο που σου είπε θα πάρεις, ακόμη κι αν πρέπει να το πληρώσεις από την τσέπη σου. Έτσι έχουν τα πράγματα δυστυχώς και πρόκειται για ένα μέτρο που πλήττει οριζόντια τις λαϊκές οικογένειες.

Όπως το ίδιο θα κάνει και το 25άρι ευρώ που πρέπει να πληρώνουν όσοι μπαίνουν για νοσηλεία σε κάποιο νοσοκομείο. Όπως χαράτσι είναι και η πληρωμή ενός ευρώ για κάθε συνταγή στα φαρμακεία.
Από τέτοιους έμμεσους φόρους αδειάζει η τσέπη των Ελλήνων και δε χρειάζονται άλλα μέτρα και περικοπές.

Φτάνουν τα έκτακτα χαράτσια που γίνονται μόνιμα, όπως π.χ. η πληρωμή φόρου εσαεί σε κάθε ιδιόκτητο ακίνητο, ακόμη και για το ξερό χωραφάκι με το κοτέτσι στο χωριό. Ακόμη και τα 10-20 ευρώ που θα κληθούν να πληρώσουν χιλιάδες Έλληνες είναι επιβάρυνση, όπως και να το κάνουμε, όπως και να το βαφτίσουμε.

Έτσι όμως οδηγείται ο λαός σε απόγνωση και δε χρειάζεται η τρόικα να έρθει να μας δώσει μια ακόμη "συμβουλή".

Δηλαδή εάν συνεχίσουμε τη λάθος συνταγή θα σωθούμε;

Εάν συνεχίσουμε φοροεισπρακτική επιδρομή χωρίς ανάπτυξη θα σωθούμε;

Εάν συνεχίσουμε τη στουρνάρειο συνταγή θα σωθούμε;

Εάν συνεχίσουμε την εξαθλίωση θα σωθούμε;

Εφόσον συνεχίσουμε να επιχειρηματολογούμε σε αυτή τη κατεύθυνση δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για την Ελλάδα...

ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Παύλου Φιλίππου, από το 1984.

Τέσσερις παιδικοί φίλοι που έχουν περάσει παρέα στα θρανία όλα τα μαθητικά τους χρόνια, κατατάσσονται μαζί στο στρατό για να υπηρετήσουν τη θητεία τους.

Η συμπεριφορά τους, ως στρατευμένων δεν διαφέρει πολύ από εκείνη ως μαθητών, και δημιουργούν προβλήματα στη μονάδα τους...

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ...

Με την επικαιρότητα για τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις - υποκλοπές ανθρώπων που υποτίθεται πως ανήκουν στους "φασίστες", τροποποίησα ένα ανέκδοτο:

Ενας μεγάλης ηλικίας τέτοιος "ακροδεξιός" κατά τους αριστερούληδες, τηλεφωνεί στον γιο του που λείπει για επαγγελματικούς λόγους αρκετό καιρό στο εξωτερικό και δεν τον περιμένει να γυρίσει σύντομα:

-  Είναι καιρός να φυτέψω στον κήπο μας καμιά πατάτα, κανένα λάχανο, λίγο απανάκι, αλλά πονεί η μέση μου και δεν μπορώ να τον σκάψω. Αν ήσουν τουλάχιστον κοντά ή αν γύριζες σύντομα, θα βοηθούσες...

Να η απάντηση που πήρε από τον γιο του:

- Πατέρα, άφησε ήσυχο τον κήπο, μη τον σκάψεις, ξέρεις εσύ γιατί...

Την άλλη μέρα πρωί - πρωί καταφθάνουν 3 τζίπ της αντιτρομοκρατικής, από όπου κατεβαίνουν  6 καλοσκαρωμένοι κουκουλοφόροι με σκαπτικά, φτυάρια και τσάπες και αρχίζουν να σκάβουν τον κήπο. Μη βρίσκοντας τίποτα σκάβουν βαθύτερα και πιο σχολαστικά, μα τελικά φεύγουν αφού δεν βρήκαν τίποτα, ευτυχώς χωρίς να συλλάβουν τον "ακροδεξιό" για να ικανοποιηθούν οι γείτονες του.

Ο οποίος λίγο αργότερα λαβαίνει άλλο ένα τηλεφώνημα από τον γιο του:

- Πατέρα, ελπίζω τώρα ο κήπος να είναι καλά σκαμμένος για να φυτέψεις τα ζαρζαβατικά που θέλεις και τις πατάτες. Λυπάμαι, αλλά από δω που είμαι δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο για σένα...

ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΓΙΑ ΚΟΥΛΟΥΚΙΑ...

Τον μπελά του με μια επιβάτιδα που ως φαίνεται δεν μπορεί να πάει πουθενά αν δεν αγκαλιάζει μια ζωντανή προβιά, βρήκε δρομολόγιο του ΚΤΕΛ Χανίων από την Θεσσαλονίκη για τα Χανιά.

Σε αυτό το λεωφορείο υπήρχε και άλλο μικρόσωμο, ασυνόδευτο ζώο, στο χώρο των αποσκευών κατά παράβαση της νομοθεσίας που απαγορεύει το ταξίδι ασυνόδευτου ζώου αλλά και την τοποθέτηση ζώων στις αποσκευές.

Αστυνομικοί που συνεργάστηκαν με τους φιλόζωους, τον ενημέρωσαν ότι εάν δεν ανεβάσει τα δύο σκυλιά επάνω θα αναγκαστούν να τον μεταφέρουν στο αυτόφωρο και να ειδοποιηθεί ο εισαγγελέας για την τύχη του λεωφορείου και των επιβατών.

Εθελοντής φιλόζωος περίμενε το λεωφορείο στη Λάρισα, αφού είχε ειδοποιήσει και την αστυνομία. Παράλληλα, ενημερώθηκε το Υπ. Μεταφορών και το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών  του  Υπουργείου  οι οποίοι επικοινώνησαν άμεσα με τον πρόεδρο του ΚΤΕΛ Χανίων για να τον ενημερώσουν για τη στάση του οδηγού.

Έτσι ειδοποιήθηκε και άλλος φιλόζωος εθελοντής, στη Λαμία. Μόλις έφτασε το λεωφορείο εκεί, ακολούθησε παρόμοιο σκηνικό και ο οδηγός αναγκάσθηκε και πάλι να ξεκινήσει με τα ζώα στην καμπίνα...

Tόση βαβούρα για ένα κουλούκι κάθε λίγο και λιγάκι. Δεν έχουνε τίποτα άλλο να κάνουνε οι "φιλόζωοι" και πήγανε να στηθούνε στα ΚΤΕΛ της Λάρισας και της Λαμίας να περιμένουνε το λεωφορείο να βάλουνε πόστα σε έναν εργαζόμενο που έχει να μεταφέρει όλους τους επιβάτες στον προορισμό τους κι όχι να κανακεύει μία μόνο, για τα δικαιώματα τάχα ενός κουλουκιού, μέρα εργάσιμη για τους υπόλοιπους, ή θαρρούνε πως τη λόξα της κάθε αγαμίας και του κάθε βλαμένου θα την κάνουμε ιδεολογία οι υπόλοιποι;

Να συμμεριστώ θέλω δεν θέλω τη λόξα της χοντρής αγαμίας που φωνάζει στο μικρόσωμο κουλούκι της "δεν ακούς που σου μιλά η μαμά;" ή του αλλουνού βαρεμένου που συζεί με ένα λυκόσκυλο 50 οκάδων, όντας ανίκανος να γαμήσει γυναίκα;

Αύριο - μεθαύριο που θα χωρίσουν με τους "συντρόφους" τους και τους παρατήσουν σε μια ερημιά, έχουν την απαίτηση να πηγαίνω εθελοντικά να τα νετάσω, ή όπως ζητούν να δημιουργηθεί ξεχωριστή δημοτική υπηρεσία να περιθάλπει τα διαζύγια τους;

Αν ήμουν επιβάτης και έπρεπε να πάω στον Πειραιά να φύγω ως το βράδυ μη χάσω το (πανάκριβο) εισιτήριο της ΑΝΕΚ που θα είχα προπληρώσει, θα περίμενα τι θα κάνουν οι μπάτσοι και ο εισαγγελέας σε ένα θέμα ασήμαντο κι αδιάφορο για μένα;

Κι αν είχε πράγματι αλλεργία ο οδηγός ή άλλος επιβάτης σε τρίχες και έφτανε να μη μπορεί να οδηγήσει ασφαλώς; Εδώ λουλούδι δεν αντέχουνε να μυρίσουνε μερικοί μεταξένιοι και αρρωσταίνουνε για μέρες...

Θα πληρώνανε οι  όψιμοι (τα 2 τελευταία χρόνια παράγινε το κακό με δαύτους και τα κουλούκια τους, αφού κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται για γάτες, κατσίκες, πρόβατα, γαιδάρους, άλογα, κουνέλια, όρνιθες) "φιλόζωοι" την ζημιά του καθενός από τους επιβάτες, από την πίεση να ικανοποιηθεί με κάθε τρόπο η λόξα τους;

Τέτοια έχουνε οι αγρότες, οι βοσκοί, οι κυνηγοί κι όποιος άλλος θέλει για να του δουλεύουν στη φύση, όχι να τα παίρνει στο κρεβάτι του, στους καναπέδες και στα μπαλκόνια, σε στενά διαμερίσματα.

Προς το παρόν, θα καθαρίσει πρώτα κανείς τους τα πεζοδρόμια που μαγαρίζουν τα δικά τους ζώα, που επίτηδες τα πάνε στην πόρτα του γείτονα;

ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΘΕΣ;

Να έχεις περάσει πια τα 45, να έχεις φορτωθεί γνώσεις, πτυχία, τίτλους κι εμπειρίες...

Να θεωρείσαι φημισμένος στον τομέα σου, μα να μην έχεις καταφέρει ακόμη να πλουτίσεις όπως ήθελες, ή έστω να αποκατασταθείς κάπου σίγουρα κι όπως - όπως να τα βγάζεις πέρα, να μη σε απασχολεί το αύριο τόσο έντονα...

Να πηγαίνεις σε μια δημόσια επιχείρηση κοινής ωφέλειας για υπόθεση σου και να συναντάς ανθρώπους που ήταν συμμαθητές σου, ήταν τελευταίοι στα μαθήματα, δεν συνέχισαν σπουδές και τώρα παραδόξως κατέχουν σπουδαίες θέσεις έως και "διευθυντικές"...

Όπως την παλιά σου συμμαθήτρια...

Αυτή που δεν "έπαιρνε τα γράμματα" όπως συμφωνούσανε ματαξύ τους οι καθηγητές, τότε που εσύ ήσουν πρώτος στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου...

Αυτή που τη βοηθούσες αρκετές φορές στα μαθηματικά, της έλυνες ασκήσεις φυσικής και της ψυθίριζες μερικές ιδέες να γράψει μια υποτυπώδη έκθεση, ενώ έγραφες μερικές σελίδες ασταμάτητα, που θα διαβάζονταν μετά στην τάξη ως υπόδειγμα γραπτού...

Αυτή που χάρη σε σένα τελείωσε το σχολείο και πήρε απολυτήριο...

Τώρα αυτή έφτασε να είναι προϊστάμενη μιας ΔΕΚΟ αν και ΔΕ, δεν αναγνωρίζει τη συνεισφορά σου στη ζωή της, μα σε εγκαλεί κιόλας γιατί "δεν είσαι συνεπής στους λογαριασμούς σου"...

Λογαριασμοί υπέρογκοι, που δεν θα πάνε για το κοινό καλό, μάλλον για τον υπερβολικό μισθό και το προκλητικό εφάπαξ της κυράς και των όμοιων της θα πάνε..

Που απολάμβαναν για 3 δεκαετίες τώρα όσα δεν μπορούσες εσύ και σου έστελναν τον λογαριασμό, τότε τους προλάβαινες μα έγιανν όλο και πιο αχόρταγοι και θρασείς, βοηθούσαν και οι προστάτες τους αφειδώς σε κάθε "αίτημα" τους κι έφτασε στο τέρμα και την γνωστή σου κρίση του 2009, όταν δεν προλάβαινες πια τις ορέξεις τους...

Και είναι και πολλοί, τόσοι που αν γίνει μια καταγραφή σε όλες τις Υπηρεσίες, πόσοι διορίστηκαν με το ΑΣΕΠ ή άλλου είδους διαγωνισμό και πόσοι με ρουσφέτι θα γελάσει όλη η κοινωνία...

Με το διάβασμα, η επιτυχία στη ζωή δεν είναι βέβαιη...

Μπορείς από τώρα νωρίς να πεις στα παιδιά σου πάρτε τη μεγαλύτερη μπλε ή πράσινη σημαία να την κουνάτε, περνάτε τακτικά για να σας θυμάται από το γραφείο του Άη Μαλακογιάννη προστάτη του ρουσφετιού και σε λίγο θα έχετε βρει εργασία και ανοιχτό δρόμο σταδιοδρομίας...

Πάντα είχες την απορία τι θέλουν όλοι αυτοί που συνωστίζονται σε ουρές σε πολιτικά, βουλευτικά γραφεία ...

Εσύ δεν το έλεγες ποτέ δυνατά, αν και ήξερες, η πραγματικότητα όμως το βοά. Σήμερα 30 χρόνια μετά δεν σκεφτόμαστε: Να τι μας έφερε (μεταξύ άλλων) την καταστροφή;

ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ...

Αν εμείς που απαρτίζουμε την Ελληνική κοινωνία, είχαμε νοιαστεί νωρίτερα για τη χαμένη τιμιότητα που όλοι απαιτούμε από τους άλλους σήμερα...

Αν η Πολιτεία με τους θεσμούς της εφάρμοζε πιστά τους νόμους, χωρίς να τους χρησιμοποιεί a la carte και κατά το δοκούν, δεν θα είχαμε περιπτώσεις Τσοχατζόπουλου, λιστών "Λαγκάρντ", ούτε υποδίκων βουλευτών να θεωρούν εαυτούς πολιτικά διωκόμενους...

Αν τα κόμματα εξουσίας δεν επάνδρωναν αναξιοκρατικά τις διευθυντικές (και λοιπές) θέσεις των δημόσιων υπηρεσιών μεταπολιτευτικά...

Αν ο συνδικαλισμός ήταν πραγματικά φιλεργατικός και όχι υποχείριο των κομμάτων...
Αν οι συντεχνίες - κομματικές πελατείες της ΓΣΕΕ, της ΓΕΝΟΠ, της ΑΔΕΔΥ κ.α δεν είχαν λάβει τόσο θάρρος και θράσος από τους προστάτες τους, ώστε να παραλύουν την οικονομική κι όχι μόνο ζωή του τόπου όταν θίγονται προνόμια τους και όπου η παραμικρή νύξη για απόλυση έστω και των επιόρκων υπαλλήλων, ξεσηκώνει ακόμη ρίγη "ιερής" αγανάκτησης...

Ίσως να μην φτάναμε σήμερα να θεωρείται η κάθε παρανομία "νόμιμη και ηθική", η Τ.Α. να είναι πρωταθλήτρια στη διαφθορά, οι δε εκβιασμοί συνδικαλοπατέρων για καταλήψεις ή ηρεμία να κοστολογούνται σε χιλιάδες ευρώ μετρητά στο χέρι...

Αν είχε γίνει προ πολλού πράξη η επί χρόνια αιτούμενη ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση που θα αποκαθιστούσε στη συνείδηση των πολιτών την ισονομία και την αλληλεγγύη των κοινωνικών στρωμάτων, αντί συνεχώς αυτή παραπέμπεται στο εν ευθέτω χρόνω...

Αν η δίκαιη και ισομερής φορολόγηση όλων των πολιτών και όχι η επιμέρους και συνεχής επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων ήταν γεγονός, τότε η οικονομική κρίση θα ήταν πολύ πιο ανώδυνη και σύντομη, αφού θα υπήρχε αλληλοεμπιστοσύνη πολιτών και κράτους...

Αν η ιστορία της Ελληνικής διαφθοράς και της παραδειγματικής τιμωρίας των κλεφτών, ήταν σε ημερήσια διάταξη, αν η πραγματική ιστορία του Ελληνικού λαού διδασκόταν στα σχολεία, τότε σίγουρα δεν θα ευδοκιμούσαν τα σημερινά πρόσωπα και θα ήταν αλλιώς το πολιτικό σκηνικό που φτάσαμε να μισούμε..

Αν ορισμένα Μ.Μ.Ε. δεν μετέδιδαν επιλεκτικά τις ειδήσεις τους, αν τα ρεπορτάζ τους δεν ήταν λεκτικές τρομοεπιθέσεις στα σπίτια μας με εικόνες ανείπωτης βίας...

Αν υπήρχε πολιτικός πολιτισμός και πλουραλισμός απόψεων με αποκλεισμό των φτηνών λαϊκισμών, αν η Παιδεία, η Υγεία και η Εργασία εθεωρείτο αυτονόητα ως θέμα εκτός κομματικών ανταγωνισμών όπως συμβαίνει αλλού, αν οι διάσπαρτοι σε όλη τη χώρα τηλεοπτικοί σταθμοί αναδείκνυαν τις πολλές και σκληρές προσπάθειες απλών ανθρώπων να επιβιώσουν υπερβαίνοντας την κρίση, αν κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν άλλαζαν τόσο συχνά "ατζέντες" αποπροσανατολίζοντας το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, αν η κάθε κυβέρνηση δεν υιοθετούσε ολέθρια αντιπολιτευτικά πολεμικά κλισέ...

Πολλά από αυτά που ζούμε σήμερα δεν θα τα βιώναμε.

Η χώρα σίγουρα θα ακολουθούσε μια άλλη πορεία, με άλλη παιδεία και κουλτούρα.

Όχι την πορεία της αδιέξοδης κρίσης στην οποία πρωτίστως μας οδήγησαν οι υπάρχοντες πολιτικοί.

Αντε να ξεβρωμίσουμε καμιά ώρα...

ΔΕΚΑ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ...

Τι κάνουμε στην περίπτωση σεισμού; Πόσο καλά προετοιμασμένοι είμαστε; Τι ισχύει πραγματικά και τι όχι από αυτά που ακούμε και μας έχουν μάθει;

Οι οδηγίες που ακολουθούν, αποτελούν αποσπάσματα από το άρθρο του Doug Copp στο "Triangle of Life". O Doug Copp είναι ο Αρχηγός Διάσωσης και Διευθυντής Καταστροφών της Αμερικανικής Ομάδας Διεθνούς Διάσωσης (American Rescue Team International, ARTI), που αποτελεί την πιο έμπειρη ομάδα διάσωσης του κόσμου.

1. Σχεδόν όλοι που απλά 'βουτούν και κρύβονται κάτω από κάτι' όταν καταρρέει ένα κτίριο συνθλίβονται μέχρι θανάτου. Οι άνθρωποι που χώνονται κάτω από αντικείμενα, όπως θρανία ή αυτοκίνητα, συνθλίβονται.

  

2. Οι γάτες, τα σκυλιά και τα μωρά πολύ συχνά και φυσικά διπλώνουν το σώμα τους στην εμβρυακή θέση. Πρέπει να κάνετε και εσείς το ίδιο σε περίπτωση σεισμού. Είναι ένα φυσικό ένστικτο ασφάλειας και επιβίωσης. Μπορείτε να επιβιώσετε σε ένα μικρό κενό. Πηγαίνετε δίπλα σε ένα αντικείμενο, δίπλα σε ένα καναπέ, δίπλα σε ένα ογκώδες αντικείμενο που θα συμπιεστεί ελαφρά αλλά θα αφήσει ένα κενό δίπλα του.

3. Τα ξύλινα κτίρια είναι η ασφαλέστερη κατασκευή που μπορεί κανείς να βρεθεί κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Το ξύλο είναι ελαστικό και κινείται με τη δύναμη του σεισμού. Αν όντως ένα ξύλινο κτίριο καταρρεύσει, δημιουργούνται μεγάλα κενά επιβίωσης. Επιπλέον, ένα ξύλινο κτίριο έχει λιγότερη συμπυκνωμένη μάζα όταν καταρρεύσει. Τα κτίρια από τούβλα θα σπάσουν σε πολλά ατομικά τούβλα. Τα τούβλα αυτά θα προκαλέσουν πολλούς τραυματισμούς, αλλά λιγότερα πολτοποιημένα πτώματα σε σύγκριση με πλάκες από μπετόν.

4.Αν είστε ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι τη νύχτα και συμβεί σεισμός, απλά κυλήστε έξω από το κρεβάτι. Ένα ασφαλές κενό θα υπάρχει γύρω από το κρεβάτι. Τα ξενοδοχεία θα είναι σε θέση να πετύχουν ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό επιβίωσης από σεισμό, απλά με το να αναρτήσουν μία πινακίδα στο πίσω μέρος της πόρτας κάθε δωματίου, που να λέει στους ενοίκους να ξαπλώσουν στο πάτωμα δίπλα στη βάση του κρεβατιού κατά τη διάρκεια ενός σεισμού.

5. Αν συμβεί ένας σεισμός και δεν μπορείτε εύκολα να ξεφύγετε με το να βγείτε έξω από τη πόρτα ή το παράθυρο, τότε ξαπλώστε κάτω και διπλώστε το σώμα σας στην εμβρυακή θέση δίπλα σε ένα καναπέ ή σε μία μεγάλη καρέκλα.

                          

6.Σχεδόν όλοι που πηγαίνουν κάτω από το κούφωμα της πόρτας όταν καταρρέει το κτίριο, σκοτώνονται. Και αυτό γιατί αν κάθεστε κάτω από το κούφωμα και η πόρτα πέσει προς τα μπρος ή προς τα πίσω θα συνθλιφτείτε από την οροφή από πάνω. Αν ή πόρτα πέσει προς τα πλάγια θα κοπείτε στη μέση από το κούφωμα. Και στις δύο περιπτώσεις θα σκοτωθείτε!

7. Ποτέ να μη πάτε στις σκάλες. Οι σκάλες έχουν διαφορετική ιδιοσυχνότητα (ταλαντώνονται διαφορετικά από το κεντρικό όγκο του κτιρίου). Οι σκάλες και το υπόλοιπο τμήμα του κτιρίου συνεχώς προσκρούουν μεταξύ τους μέχρις ότου οι σκάλες διαλυθούν εκ θεμελίων.

Οι άνθρωποι που πάνε στις σκάλες πριν λάβει χώρα η οριστική διάλυσή τους, ακρωτηριάζονται φρικτά από τα σκαλοπάτια της σκάλας τη στιγμή που αυτά διαλύονται.

Ακόμα και αν το κτίριο δεν καταρρεύσει, μείνετε μακριά από τις σκάλες, καθόσον αυτές είναι από τα πιο πιθανά μέρη του κτιρίου να υποστούν βλάβες.

Ακόμα και αν οι σκάλες δεν καταρρεύσουν από το σεισμό, μπορεί να καταρρεύσουν αργότερα από την υπερφόρτωσή τους από τον πανικόβλητο κόσμο που έχει στραφεί σ' αυτές για εκκένωση του κτιρίου. Οι σκάλες πρέπει πάντα να ελέγχονται για καταλληλότητα μετά από σεισμό, ακόμα και αν το υπόλοιπο κτίριο δεν έχει υποστεί ζημιές.

8. Πηγαίνετε κοντά στους εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου ή έξω από αυτούς αν είναι δυνατόν. Είναι πολύ καλύτερα να είστε κοντά στο εξωτερικό του κτιρίου παρά στο εσωτερικό. Όσο πιο μακριά είστε από την εξωτερική περίμετρο του κτιρίου, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να μπλοκαριστεί η οδός διαφυγής σας.

9. Οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στα οχήματά τους συνθλίβονται όταν ο δρόμος από πάνω (ανισόπεδοι δρόμοι) καταρρεύσει σε περίπτωση σεισμού και καταπλακώσει τα οχήματά τους. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που συνέβη με τις πλάκες ανάμεσα στα καταστρώματα στη λεωφόρο Nimitz. Τα θύματα του σεισμού του Σαν Φραντσίσκο έμειναν όλα μέσα στα αυτοκίνητά τους. Σκοτώθηκαν όλοι.

Θα μπορούσαν να είχαν σωθεί απλά με το να είχαν βγει έξω και να είχαν καθίσει ή ξαπλώσει δίπλα στα οχήματά τους. Όλα τα καταπλακωμένα αυτοκίνητα είχαν κενά ύψους ενός μέτρου δίπλα τους, εκτός από εκείνα στα οποία οι κολώνες από μπετόν είχαν πέσει εγκάρσια πάνω τους.

10. Ανακάλυψα, καθώς μπουσουλούσα μέσα σε γραφεία εφημερίδων που είχαν καταρρεύσει, καθώς και σε άλλα γραφεία με πολύ χαρτικό υλικό, ότι το χαρτί δεν συμπιέζεται. Μεγάλα κενά δημιουργούνται γύρω από στοίβες από χαρτί.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΡΑΞΗ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Τάκη Βουγιουκλάκη, από το 1988.

Δυο τεχνίτες βιοπαλαιστές προσπαθούν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς, αλλά καταστρέφουν με απίστευτο τρόπο τις συσκευές που αναλαμβάνουν να επισκευάσουν, επιδεικνύοντας παράλληλα θρασύτατη συμπεριφορά στους πελάτες τους...

ΞΑΝΑ ΣΠΙΤΙΚΑ ΚΟΛΑΤΣΙΑ...

Σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, η βίαιη πτώση στο βιοτικό επίπεδο του οικογενειακού περιβάλλοντος των μαθητών προκαλεί οικονομική ασφυξία σε όσους/ες δραστηριοποιούνται στα κυλικία που υπάρχουν σε σχολεία, ενώ αναβιώνει μετά από δεκαετίες το ξεχασμένο από τις νέες γενιές τεφτέρι.

Την τελευταία διετία λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης και της πρωτοφανούς κάμψης της οικονομίας, έχουν παρατηρηθεί τραγικά φαινόμενα στα σχολεία. Τα παιδιά που πεινάνε, είναι πολλά και κάθε ημέρα γίνονται ακόμη περισσότερα. Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με την περιοχή που μένει κανείς. Σε όλη τη χώρα έχουμε ομολογίες εκπαιδευτικών που αναφέρουν ότι κάποια παιδιά πεινάνε. Δεν αρκεί η μέριμνα της πολιτείας για διανομή φρούτων σε κάθε σχολείο. Χρειάζονται περισσότερο δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα...

Η κατάσταση επιβαρύνεται σημαντικά με τη νέα εγκύκλιο του υπουργείου Υγείας που καθορίζει τους κανόνες υγιεινής, αλλά και τις προδιαγραφές των προϊόντων που θα διαθέτουν τα κυλικεία. Επίσης λόγω της διατίμησης, αναμένεται ο τζίρος αυτών των καταστημάτων να έχει μειωθεί μέχρι και 50%, γεγονός που επηρεάζει τη βιώσιμη λειτουργία τους...

- Δεν θέλουμε παιδιά που μπορούν μόνο να βλέπουν. Θέλουμε παιδιά που μπορούν να τρώνε κιόλας. Και πώς θα γίνει όμως αυτό, όταν πολλοί από τους γονείς τους είναι άνεργοι ή πάμφτωχοι; λένε κάποιοι από τον χώρο...

Ένας 14χρονος μαθητής της Β΄ Γυμνασίου περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση:
- Παλιότερα όλοι αγοράζαμε κάτι από το κυλικείο, κάποιοι και δύο φορές την ημέρα. Τώρα τα χρήματα φτάνουν μόνο για ένα κουλούρι ή έναν χυμό. Συχνά όμως ντρεπόμαστε να πάρουμε κάτι, όταν οι άλλοι δεν έχουν ούτε για ένα κουλούρι...

Οι μαρτυρίες μαθητών που ζουν σε μεγάλη φτώχια και εξαθλίωση, είναι πολλές. Χαρακτηριστικά, οι κυλικειάρχες αναφέρουν πως οι περισσότεροι μαθητές έρχονται πλέον στο σχολείο με το πρόγευμα τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο.

Όπως κάναμε παλιά, στα δικά μου μαθητικά χρόνια, με σάντουιτς ή γλυκά της μαμάς...

Πχ: Να κρατούνε από το σπίτι 2 φέτες ψωμί μαύρο με στάκα και μέλι. Αυτό κρατούσα εγώ το ΄72 στην πρώτη τάξη του δημοτικού και θυμάμαι πως μου το απαγορεύανε οι δασκάλες που με βλέπανε, για να αγοράζω κουλούρι ή τυρόπιτα "όπως τα άλλα παιδιά", όπως μου λέγανε.

Τώρα θα τα ξαναδούνε τα σπιτικά κολατσιά και θα είναι θέμα των μανάδων να τα κάνουν νόστιμα και θρεπτικά...

ΜΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙΣ, ΧΟΡΕΥΕ...

Τα περιστατικά ανθρώπων που επιλέγουν το τέλος με την αυτοκτονία παρά την προσπάθεια μιας καινούριας αρχής, είναι συνεχή στην Κρήτη.

Η Κρήτη είναι η περιφέρεια με τον υψηλότερο δείκτη αυτοκτονιών στη χώρα σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Συγκεκριμένα το 2011 στην Κρήτη καταγράφηκαν 37 αυτοκτονίες, το 2012 49 αυτοκτονίες και το 2013 μέχρι τέλη Αυγούστου 34 αυτοκτονίες.

Όμως η λύση βρίσκεται στη ζωή με τις χαρές και τις λύπες της, ακόμα και όταν τα προβλήματα πνίγουν, η επόμενη ανάσα είναι αυτή που θα βγάλει το ναυαγό στη στεριά.

Για το λόγο αυτό ο παραδοσιακός χορευτικός σύλλογος "Βιγλάτορες" έστειλε με έναν ιδιαίτερο τρόπο, ένα μήνυμα χαράς για τη ζωή.
.
Εξω από τη σχολή τους στον Αλικιανό, έσυραν χορό. Με έναν αλλοιώτικο Μαλεβιζιώτη έδειξαν ότι ακόμα και αν λυγίσεις, ο διπλανός σου θα είναι αυτός που θα σε κρατήσει όρθιο στον χορό της ζωής.

ΑΕΡΟΛΟΓΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΛΥΣΕΙΣ...

Πέρα από τις λεπτομέρειες μέχρι αηδίας περί την ΧΑ που μονοπωλούν τα κανάλια της διαπλοκής μέρες τώρα, υπάρχει και η καθημερινότητα που τη βιώνουν εκατομμύρια συμπατριωτών μας, που περνά ανώνυμα κι ασχολίαστα.

Και δεν αρκεί απλά η διαπίστωση από το πολιτικό σύστημα για την ύπαρξη του προβλήματος, αλλά απαιτούνται λύσεις εδώ και τώρα. Άραγε είναι τόσο δύσκολο να το αντιληφθούν τα κυβερνητικά στελέχη;

Η φτώχεια που εξαπλώνεται, η ακάθεκτη ανεργία (φτάσαμε κοντά στα 2.000.000 άνεργους και συνεχίζουν τα λουκέτα και οι αναχωρήσεις για το εξωτερικό), η πολιτική παράλυση, οι σωσμένες τράπεζες που ξεσαλώνουν έναντι των (πρώην) πελατών τους, η κοινωνική αναστάτωση, τα συνεχιζόμενα κλειστά σχολεία και πανεπιστήμια δέσμια των συντεχνιών τους, η αυξανόμενη εγκληματική βία και αχαλίνωτη διαφθορά, διαποτισμένη με μια οξεία αίσθηση εθνικής ταπείνωσης, είναι ένα εκρηκτικό κοκτέιλ για τα θεμέλια της δημοκρατίας και θα πρέπει να γίνει κατανοητό.

 Μπορεί να αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες που υπάρχουν από την τραγική οικονομική κατάσταση που οδηγηθήκαμε όμως απαιτούμε από αυτούς που σήμερα κυβερνούν να δίνουν λύσεις, απλά χρειάζεται πολιτική βούληση.

Οι δημοκρατικοί θεσμοί εξαρτώνται στους δύσκολους αυτούς καιρούς από τη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος το οποίο τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις οικονομικές απολαβές τους δεν έχει δείξει τις καλύτερες συμπεριφορές.

Είναι εξοργιστικό να παρακολουθούμε σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ βουλευτές όλων των κομμάτων να σχολιάζουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε χωρίς όμως να ακούμε ουσιαστικές απαντήσεις και προτάσεις.

Οι ίδιοι που δέχονται στη συνέχεια έκπληκτοι τις "σφαλιάρες" που έρχονταν από παντού.

Ο Ελληνικός λαός έχει ανάγκη από  ένα όραμα, από μια νέα μεγάλη ιδέα από ένα εθνικό αφήγημα για να αφυπνισθεί και να ξεκινήσει την αντίστροφη πορεία της ανάκαμψης σε όλα τα επίπεδα, τώρα που σύμφωνα με αυτούς "τσακίσαμε τον φασισμό"...

Η βία που γέννησε τη Χρυσή Αυγή έχει συγκεκριμένα αίτια, που όσο θα εξακολουθούν να υπάρχουν, θα εξακολουθεί να είναι για πολλούς συμπολίτες μας η ακραία ψήφος διαμαρτυρίας.

Αυτό ας το έχουνε πάντα στο μυαλό τους οι "καλεσμένοι" στις διάφορες εκπομπές των πραγματικών αφεντικών (τους)...

EΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΑΣΤΕΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Γ. Κωνσταντίνου, από το 1988.

Ένα λαϊκό κόμμα κατεβαίνει στις εκλογές μοιράζοντας υποσχέχεις στον κόσμο για αλήθεια και διαφάνεια, αλλά όταν ο λαός το ψηφίζει και παίρνει στα χέρια του την εξουσία, όλες οι υποσχέσεις πάνε στο βρόντο...

ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΘΗΡΙΑ...

Την ώρα που την επικαιρότητα σχεδόν μονοπωλούν οι ειδήσεις σχετικά με τη Χρυσή Αυγή, υπάρχουν σειρά από άλλα θέματα που τρέχουν στην Ελλάδα και τον κόσμο και επίσης αφορούν περισσότερο την κοινωνία από τα παραπάνω. Μόνο που κοντεύουν να περάσουν απαρατήρητα από τους πολίτες, που για άλλα κυρίως νοιάζονται.

Η αγωνία όλων είναι στη νέα φοροεπιδρομή, στους απειλούμενους πληστειριασμούς και τις κατασχέσεις των καταθέσεων μισθών και συντάξεων καθώς και στα επερχόμενα νέα μέτρα και καθώς φαίνεται δεν υπάρχει κανένα κόλπο που να τους κάνει να τα ξεχάσουνε...

Άλλοι είναι εξοργισμένοι από τα κόμματα της μεταπολίτευσης, τη ρεμούλα, την ατιμωρησία, την έλλειψη δικαιοσύνης, την έλλειψη αξιοκρατίας.

Άλλοι υπέστησαν πανωλεθρία από τα μνημόνια αν και δεν έφταιγαν για την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας. Άλλοι έχασαν τις δουλειές τους και πένονται. Εν έτει 2013 λοιπόν, μιλάμε ακόμα για ανασφάλεια στην εργασία και για πολιτικές που ενισχύουν την ανεργία.

Πρέπει να δώσουν λύσεις και διεξόδους στους Έλληνες οι οποίοι βιώνουν ακόμη μια πρωτοφανή κατάσταση που συνεχίζεται επί 5 συναπτά έτη.

Αν συνεχίσουμε στο ίδιο βιολί, με τους τροικανούς να κάνουν και να επιβάλουν ότι γουστάρουν, με νέα μέτρα να σχεδιάζονται, με ακόμη μεγαλύτερη φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, με νέα δάνεια και μνημόνια τότε έχει γίνει μια τρύπα στο νερό.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αντιμετωπίσουμε τις γενεσιουργές αιτίες της επιλογής των άκρων.

Και κυρίως να πάψουν οι πολιτικοί να κοροϊδεύουν τον Ελληνικό λαό. Καθαρές κουβέντες και σταράτες για το πότε θα βγούμε από την κρίση, τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και στο εξής και τι θα πρέπει να περιμένουμε.

Γιατί μπορεί η κυβέρνηση να έδειξε ότι διαθέτει πυγμή στην υπόθεση της οργάνωσης για την οποία καλείται να αποφανθεί η δικαιοσύνη, ωστόσο τα μέτρα τα οποία ταλανίζουν την κοινωνία και την απομακρύνουν από το Ευρωπαϊκό όνειρο συνεχίζονται ακάθεκτα. Εκεί δεν υπάρχει όχι μόνο πυγμή μα ούτε αυτοκριτική.

Ομως αυτά ακριβώς τα μέτρα, σε συνδυασμό με την έλλειψη νέων προταγμάτων και οριζόντων, είναι που δίνουν τροφή σε θηρία. Γιατί τι να πει ο βολεμένος αστικός κόσμος στον άνεργο, στον οικογενειάρχη που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα, στον νέο άνθρωπο που μεγαλώνει σε ένα αβέβαιο περιβάλλον και με προβληματικό δημόσιο σύστημα Παιδείας;

Τι έχουν να πουν οι πολιτικοί μας σε όλον αυτόν τον κόσμο για τον οποίο αποφασίζουν ερήμην του οδυνηρά μέτρα;

Μάλλον δεν έχουν να πουν τίποτα. Αλλά εκεί βρίσκεται το κλειδί για την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και τη στήριξη της δημοκρατίας.

Είναι προφανές ότι μοναδική λύση στο πρόβλημα της χώρας είναι η πραγματική ανάπτυξη και ο εξοβελισμός των μνημονίων και των επακόλουθων πολιτικών. Αλλαγή πολιτικής και λύσεις από την Ευρώπη που το τελευταίο διάστημα δεν ακούει και δεν βλέπει. Αρκετά.

Και όσο από τα κέντρα λήψης αποφάσεων απουσιάζουν οι πολίτες, τόσο θα βλέπουμε να ανεβαίνουν επικίνδυνα φαινόμενα για το σύστημα (τους)...

ΤΣΑΜΠΑ REALITY...

Δεν ξέρω αν οι φωτογραφίες των Χρυσαυγιτών με αλυσίδες είναι καλό ή κακό θέαμα για τη δημοκρατία μας. Ο καιρός θα δείξει τελικά αν το όλο θέμα ήταν ένα κακοστημένο επικοινωνιακό σόου.

Ποιος διαρρέει τη δικογραφία της ΧΑ;Γιατί δεν αντιδρά η δικαιοσύνη; Παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες μια συστηματική διαρροή στοιχείων της δικογραφίας της Χρυσής Αυγής στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, η οποία γίνεται κατά παράβαση του νόμου που διατάσσει τη μυστικότητα των ανακρίσεων.

Και όλες αυτές οι επιλεκτικές "αποκαλύψεις" συνομιλιών ατόμων χωρίς ιδιαίτερη ευφυία που βρίσκονταν σε πανικό κι από την άλλη δεν έδειχναν ούτε ίχνος σεβασμού στον νεκρό, τόσες και τέτοιες που να ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες της δράσης τους σχετικά με τον τρόπο που επιβίωναν μέσα σε έναν υπόκοσμο που είχε να κάνει με νύχτα, χρήμα, ξύλο, στρατιωτική πειθαρχία και πόλεμο ενάντια σε ένα σύστημα που τους είχε για χρόνια στο περιθώριο, οι οποίες αναπαράγονται μέχρι αηδίας από τύπο και κανάλια ξανά και ξανά για μέρες, πού αποσκοπούν;

Να εμπεδώσουμε αλήθεια τί;

Γιατί πρέπει να ξέρω κι εγώ τι ακριβώς είπαν και μάλιστα πριν δικαστούν; Γιατί πρέπει να ξέρει ο κάθε πολίτης τι είπε η γυναίκα του Ρουπακιά με την κάθε κυρία Γιώτα στο τηλέφωνο; Ο Πατέλης να κλαίει και να λέει ότι σκέφτεται τη γυναίκα του και το παιδί του. Τι σχέση έχουν αυτά με την ενημέρωσή μου σκέφτομαι, πέρα από το να θρέψουν λίγο την περιέργεια μου;

Τσάμπα reality η ΧΑ για τα χρεωκοπημένα ΜΜΕ...

Που επιστράτευσαν πάλι τα παπαγαλάκια τους να μας εξηγήσουν με την γνωστή τους ακρίβεια τις τηλεφωνικές συνομιλίες που είχαν υποκλαπεί. Και φτάνοντας στο θέμα, να μας πούνε ως ηλίθιο συμπέρασμα τους, πως από δώ και πέρα "τέλος ο φασισμός"...

Κι όλοι εμείς θα συνεχίσουμε την καθημερινότητα μας, απαλλαγμένοι από το "τέρας της Χρυσής Αυγής", θα συνεχίσουμε  να παράγουμε και να καταναλώνουμε κοινωνικό φασισμό, δημοκρατικά κι ωραία όπως κάνουμε τόσα χρόνια.

Η σημασία των γεγονότων υποβαθμίζεται αν συνεχίσουμε να διαβάζουμε και να ακούμε το προσωπικό δράμα του κάθε Χρυσαυγίτη. Ας το σκεφτούν λίγο αυτό εκείνοι που δίνουν στη δημοσιότητα προσωπικές συνομιλίες που δεν εξελίσσουν σε τίποτα την υπόθεση, ούτε τη νοημοσύνη μας.

Οι κρατούμενοι πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και όχι ανθρωποφάγοι. Η δικαιοσύνη πρέπει να κάνει τη δουλειά της όπως σε άλλες υποθέσεις, σιωπηλά.

Ένα θέμα είναι πώς αφήσαμε αυτό το "μόρφωμα" να φτάσει τόσο ψηλά και ένα άλλο ερώτημα θα πρέπει να είναι γιατί δεν το θάβουμε με σοβαρότητα δείχνοντας ότι αντί για τηλεδικείο τηε πλάκας, μπορούμε να είμαστε πολιτεία με δημοκρατία που εμπνέει σεβασμό και πίστη στους θεσμούς της...
Ωστόσω οι πραγματικοί πρωταίτιοι, οι κατεξοχήν υπεύθυνοι της μεγένθυνσης αυτού του φασιστικού μορφώματος συνεχίζουν να κυβερνούνε, όπου με τις ενέργειες ή τις παραλείψεις τους κάνουν το παρόν μας όλο και πιο ζοφερό, το μέλλον μας όλο και πιο δυσοίωνο.

Απερίσπαστοι συνεχίζουν να κυβερνούν και τούτες τις ώρες "διαπραγματεύονται" με τους εκπρόσωπους των δανειστών. Διαπραγματεύονται περισσότερη φτώχεια περισσότερη δυστυχία, περισσότερους φόρους, περισσότερους κρεμασμένους αυτόχειρες;

Και τέλος πάντων την ΧΑ τή μπουζούριασαν,ας κάνουν λίγο κράττει και ας ψάξουν λίγο και την απέναντι πλευρά, μην  αφήσουν το "άλλο άκρο" να ξεσαλώσει σε πανηγυρισμούς και πάρει πολύ αέρα...

ΧΩΡΙΣ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ...

Πώς γίνεται κανείς υπάκουο παιδί, χωρίς να σηκώνει κεφάλι;

Υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος. Η μέθοδος της ανασφάλειας.

Τον αναγκάζεις να περιέλθει σε ανασφαλή ή ακόμη και σε φοβική θέση και τον λαλείς όπως θέλεις.
Πώς θα το πετύχεις; Ας δούμε την πορεία του Ελληνα τα τελευταία χρόνια για να το διαπιστώσουμε.
Ο Ελληνας είχε χρήματα στην άκρη για την κακή στιγμή. Του αφαιρέθηκαν όμως, με το τέχνασμα του Χρηματιστηρίου. Εξανεμίστηκε το κομπόδεμα της ώρας ανάγκης. Εχασε το ένα στήριγμα.

Ταυτόχρονα ήρθαν τα χαμηλά δάνεια και το πλαστικό χρήμα των καρτών και μπήκε ένα φέσι σε όλα τα νοικοκυριά σχεδόν. Ολα τα νοικοκυριά είναι υπερχρεωμένα. Δεν πρέπει φυσικά να ξεχνάμε την αγορά αυτοκινήτου με αιώνιες δόσεις, καθώς και την αγορά ηλεκτρικών και άλλων συσκευών που τα έπαιρνες σήμερα και τα πλήρωνες την άλλη δεκαετία...

Ηρθαν και τα μνημόνια, τα "κουρέματα", οι έξτρα φόροι, για να πάρουν ότι απόμεινε. Με μόνο ελάχιστα χρήματα για όπως - όπως επιβίωση, πώς να πληρώσει κανείς τα χρέη στις τράπεζες, πώς να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του έναντι του κράτους;

Ήρθε και το γερό χτύπημα στο τελευταίο θεμέλιο που είναι το σπίτι. Χωρίς δουλειά, με χρέη να σε κυνηγάνε σε τράπεζες και Εφορίες, και με τον κίνδυνο να χαθεί και η στέγη, φτάνεις στο στάδιο του πανικού, της απελπισίας.

Θα μας οδηγήσουν να εγκαταλείψουμε την ιδέα του "δικού μας σπιτιού". Ισως κάποιος απορεί για τους Γερμανούς παράδειγμα που οι 8 στους 10 δεν έχουν δικό τους σπίτι, αλλά νοικιάζουν. Ωραία, και ποιός κατέχει τα σπίτια; Ποιά εταιρεία είναι πίσω από αυτά; Και αυτή δεν έχει ιδιοκτήτες; Αυτούς γιατί τους συμφέρει να έχουν σπίτια προς ενοικίαση κι όχι τον Γερμανό πολίτη;

Αν χάσουμε και το τελευταίο προπύργιο της ασφάλειάς μας, τότε δεν θα έχουμε στον ήλιο μοίρα. Μπήκαμε σε μονόδρομο και εκεί μας ελέγχουν εύκολα.

Χάσαμε την δυνατότητα επιστροφής; Οδηγούμαστε στο τέρμα του δρόμου χωρίς την δυνατότητα αντίδρασης;

Η ανασφάλεια λοιπόν είναι ο καλύτερος τρόπος να ελέγξεις τον οποιονδήποτε. Ακόμη και οι ειδήσεις, συνειδητά ή ασυνείδητα παίζουν αυτό το παιχνίδι. Δημιουργούν ανασφάλειες. Καταπνίγουν και τις τελευταίες σκέψεις επιθυμίας και αντίδρασης δημιουργώντας μια και μόνη σκέψη: όλα είναι πια μονόδρομος που πρέπει να διαβούμε...

Ο μονόδρομος έγινε τούνελ και μέσα στο τούνελ πάψαμε να επιθυμούμε. Ελπίζουμε μόνο, που σημαίνει ότι περιμένουμε μόνον ένα θαύμα. Πάψαμε να πιστεύουμε στην δύναμή μας. Πάψαμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Δεν πιστεύουμε πουθενά.

Ποιος ωφελείται από την ανασφάλεια μας;