ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ...

Αν εμείς που απαρτίζουμε την Ελληνική κοινωνία, είχαμε νοιαστεί νωρίτερα για τη χαμένη τιμιότητα που όλοι απαιτούμε από τους άλλους σήμερα...

Αν η Πολιτεία με τους θεσμούς της εφάρμοζε πιστά τους νόμους, χωρίς να τους χρησιμοποιεί a la carte και κατά το δοκούν, δεν θα είχαμε περιπτώσεις Τσοχατζόπουλου, λιστών "Λαγκάρντ", ούτε υποδίκων βουλευτών να θεωρούν εαυτούς πολιτικά διωκόμενους...

Αν τα κόμματα εξουσίας δεν επάνδρωναν αναξιοκρατικά τις διευθυντικές (και λοιπές) θέσεις των δημόσιων υπηρεσιών μεταπολιτευτικά...

Αν ο συνδικαλισμός ήταν πραγματικά φιλεργατικός και όχι υποχείριο των κομμάτων...
Αν οι συντεχνίες - κομματικές πελατείες της ΓΣΕΕ, της ΓΕΝΟΠ, της ΑΔΕΔΥ κ.α δεν είχαν λάβει τόσο θάρρος και θράσος από τους προστάτες τους, ώστε να παραλύουν την οικονομική κι όχι μόνο ζωή του τόπου όταν θίγονται προνόμια τους και όπου η παραμικρή νύξη για απόλυση έστω και των επιόρκων υπαλλήλων, ξεσηκώνει ακόμη ρίγη "ιερής" αγανάκτησης...

Ίσως να μην φτάναμε σήμερα να θεωρείται η κάθε παρανομία "νόμιμη και ηθική", η Τ.Α. να είναι πρωταθλήτρια στη διαφθορά, οι δε εκβιασμοί συνδικαλοπατέρων για καταλήψεις ή ηρεμία να κοστολογούνται σε χιλιάδες ευρώ μετρητά στο χέρι...

Αν είχε γίνει προ πολλού πράξη η επί χρόνια αιτούμενη ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση που θα αποκαθιστούσε στη συνείδηση των πολιτών την ισονομία και την αλληλεγγύη των κοινωνικών στρωμάτων, αντί συνεχώς αυτή παραπέμπεται στο εν ευθέτω χρόνω...

Αν η δίκαιη και ισομερής φορολόγηση όλων των πολιτών και όχι η επιμέρους και συνεχής επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων ήταν γεγονός, τότε η οικονομική κρίση θα ήταν πολύ πιο ανώδυνη και σύντομη, αφού θα υπήρχε αλληλοεμπιστοσύνη πολιτών και κράτους...

Αν η ιστορία της Ελληνικής διαφθοράς και της παραδειγματικής τιμωρίας των κλεφτών, ήταν σε ημερήσια διάταξη, αν η πραγματική ιστορία του Ελληνικού λαού διδασκόταν στα σχολεία, τότε σίγουρα δεν θα ευδοκιμούσαν τα σημερινά πρόσωπα και θα ήταν αλλιώς το πολιτικό σκηνικό που φτάσαμε να μισούμε..

Αν ορισμένα Μ.Μ.Ε. δεν μετέδιδαν επιλεκτικά τις ειδήσεις τους, αν τα ρεπορτάζ τους δεν ήταν λεκτικές τρομοεπιθέσεις στα σπίτια μας με εικόνες ανείπωτης βίας...

Αν υπήρχε πολιτικός πολιτισμός και πλουραλισμός απόψεων με αποκλεισμό των φτηνών λαϊκισμών, αν η Παιδεία, η Υγεία και η Εργασία εθεωρείτο αυτονόητα ως θέμα εκτός κομματικών ανταγωνισμών όπως συμβαίνει αλλού, αν οι διάσπαρτοι σε όλη τη χώρα τηλεοπτικοί σταθμοί αναδείκνυαν τις πολλές και σκληρές προσπάθειες απλών ανθρώπων να επιβιώσουν υπερβαίνοντας την κρίση, αν κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν άλλαζαν τόσο συχνά "ατζέντες" αποπροσανατολίζοντας το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, αν η κάθε κυβέρνηση δεν υιοθετούσε ολέθρια αντιπολιτευτικά πολεμικά κλισέ...

Πολλά από αυτά που ζούμε σήμερα δεν θα τα βιώναμε.

Η χώρα σίγουρα θα ακολουθούσε μια άλλη πορεία, με άλλη παιδεία και κουλτούρα.

Όχι την πορεία της αδιέξοδης κρίσης στην οποία πρωτίστως μας οδήγησαν οι υπάρχοντες πολιτικοί.

Αντε να ξεβρωμίσουμε καμιά ώρα...