Σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, η βίαιη πτώση στο βιοτικό επίπεδο
του οικογενειακού περιβάλλοντος των μαθητών προκαλεί οικονομική ασφυξία
σε όσους/ες δραστηριοποιούνται στα κυλικία που υπάρχουν σε σχολεία, ενώ
αναβιώνει μετά από δεκαετίες το ξεχασμένο από τις νέες γενιές τεφτέρι.
Την τελευταία διετία λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης και της πρωτοφανούς κάμψης της οικονομίας, έχουν παρατηρηθεί τραγικά φαινόμενα στα σχολεία. Τα παιδιά που πεινάνε, είναι πολλά και κάθε ημέρα γίνονται ακόμη περισσότερα. Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με την περιοχή που μένει κανείς. Σε όλη τη χώρα έχουμε ομολογίες εκπαιδευτικών που αναφέρουν ότι κάποια παιδιά πεινάνε. Δεν αρκεί η μέριμνα της πολιτείας για διανομή φρούτων σε κάθε σχολείο. Χρειάζονται περισσότερο δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα...
Η κατάσταση επιβαρύνεται σημαντικά με τη νέα εγκύκλιο του υπουργείου Υγείας που καθορίζει τους κανόνες υγιεινής, αλλά και τις προδιαγραφές των προϊόντων που θα διαθέτουν τα κυλικεία. Επίσης λόγω της διατίμησης, αναμένεται ο τζίρος αυτών των καταστημάτων να έχει μειωθεί μέχρι και 50%, γεγονός που επηρεάζει τη βιώσιμη λειτουργία τους...
- Δεν θέλουμε παιδιά που μπορούν μόνο να βλέπουν. Θέλουμε παιδιά που μπορούν να τρώνε κιόλας. Και πώς θα γίνει όμως αυτό, όταν πολλοί από τους γονείς τους είναι άνεργοι ή πάμφτωχοι; λένε κάποιοι από τον χώρο...
Ένας 14χρονος μαθητής της Β΄ Γυμνασίου περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση:
- Παλιότερα όλοι αγοράζαμε κάτι από το κυλικείο, κάποιοι και δύο φορές την ημέρα. Τώρα τα χρήματα φτάνουν μόνο για ένα κουλούρι ή έναν χυμό. Συχνά όμως ντρεπόμαστε να πάρουμε κάτι, όταν οι άλλοι δεν έχουν ούτε για ένα κουλούρι...
Οι μαρτυρίες μαθητών που ζουν σε μεγάλη φτώχια και εξαθλίωση, είναι πολλές. Χαρακτηριστικά, οι κυλικειάρχες αναφέρουν πως οι περισσότεροι μαθητές έρχονται πλέον στο σχολείο με το πρόγευμα τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο.
Όπως κάναμε παλιά, στα δικά μου μαθητικά χρόνια, με σάντουιτς ή γλυκά της μαμάς...
Πχ: Να κρατούνε από το σπίτι 2 φέτες ψωμί μαύρο με στάκα και μέλι. Αυτό κρατούσα εγώ το ΄72 στην πρώτη τάξη του δημοτικού και θυμάμαι πως μου το απαγορεύανε οι δασκάλες που με βλέπανε, για να αγοράζω κουλούρι ή τυρόπιτα "όπως τα άλλα παιδιά", όπως μου λέγανε.
Τώρα θα τα ξαναδούνε τα σπιτικά κολατσιά και θα είναι θέμα των μανάδων να τα κάνουν νόστιμα και θρεπτικά...
Την τελευταία διετία λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης και της πρωτοφανούς κάμψης της οικονομίας, έχουν παρατηρηθεί τραγικά φαινόμενα στα σχολεία. Τα παιδιά που πεινάνε, είναι πολλά και κάθε ημέρα γίνονται ακόμη περισσότερα. Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με την περιοχή που μένει κανείς. Σε όλη τη χώρα έχουμε ομολογίες εκπαιδευτικών που αναφέρουν ότι κάποια παιδιά πεινάνε. Δεν αρκεί η μέριμνα της πολιτείας για διανομή φρούτων σε κάθε σχολείο. Χρειάζονται περισσότερο δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα...
Η κατάσταση επιβαρύνεται σημαντικά με τη νέα εγκύκλιο του υπουργείου Υγείας που καθορίζει τους κανόνες υγιεινής, αλλά και τις προδιαγραφές των προϊόντων που θα διαθέτουν τα κυλικεία. Επίσης λόγω της διατίμησης, αναμένεται ο τζίρος αυτών των καταστημάτων να έχει μειωθεί μέχρι και 50%, γεγονός που επηρεάζει τη βιώσιμη λειτουργία τους...
- Δεν θέλουμε παιδιά που μπορούν μόνο να βλέπουν. Θέλουμε παιδιά που μπορούν να τρώνε κιόλας. Και πώς θα γίνει όμως αυτό, όταν πολλοί από τους γονείς τους είναι άνεργοι ή πάμφτωχοι; λένε κάποιοι από τον χώρο...
Ένας 14χρονος μαθητής της Β΄ Γυμνασίου περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση:
- Παλιότερα όλοι αγοράζαμε κάτι από το κυλικείο, κάποιοι και δύο φορές την ημέρα. Τώρα τα χρήματα φτάνουν μόνο για ένα κουλούρι ή έναν χυμό. Συχνά όμως ντρεπόμαστε να πάρουμε κάτι, όταν οι άλλοι δεν έχουν ούτε για ένα κουλούρι...
Οι μαρτυρίες μαθητών που ζουν σε μεγάλη φτώχια και εξαθλίωση, είναι πολλές. Χαρακτηριστικά, οι κυλικειάρχες αναφέρουν πως οι περισσότεροι μαθητές έρχονται πλέον στο σχολείο με το πρόγευμα τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο.
Όπως κάναμε παλιά, στα δικά μου μαθητικά χρόνια, με σάντουιτς ή γλυκά της μαμάς...
Πχ: Να κρατούνε από το σπίτι 2 φέτες ψωμί μαύρο με στάκα και μέλι. Αυτό κρατούσα εγώ το ΄72 στην πρώτη τάξη του δημοτικού και θυμάμαι πως μου το απαγορεύανε οι δασκάλες που με βλέπανε, για να αγοράζω κουλούρι ή τυρόπιτα "όπως τα άλλα παιδιά", όπως μου λέγανε.
Τώρα θα τα ξαναδούνε τα σπιτικά κολατσιά και θα είναι θέμα των μανάδων να τα κάνουν νόστιμα και θρεπτικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου