ΚΑΝΕΝΑΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ταινία του Χρήστου Νικολέρη.

Εκείνος είναι Ρώσσος. Εκείνη είναι Αλβανίδα. Θα καταφέρουν να μείνουν μαζί κόντρα στις προκαταλήψεις και το περιβάλλον τους;

Αντλώντας ιδέες από το διαχρονικό θεατρικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", η ταινία φέρνει μια νέα ματιά στην πιο όμορφη και συνάμα πιο τραγική ιστορία αγάπης όλων των εποχών...

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ ΚΑΙ ΝΟΤΟΣ...

Η υπόθεση της Κύπρου δείχνει ότι ο οικονομικός πόλεμος στην Ε.Ε. μεταξύ "Βορείων' και 'Νοτίων", καλά κρατεί. Και πως αυτό που μετράει στην σημερινή Ευρωπαική Ενωση δεν είναι η αλληλεγγύη, αλλά η εκμετάλλευση των ασθενέστερων από τους ισχυρότερους.
Στο όνομα δήθεν της οικονομικής τους εξυγίανσης...

Η Κύπρος βρίσκεται στο σταυροδρόμι 3 ηπείρων. Η στρατηγική της θέση είναι αιτία πολλών συγκρούσεων, επιδρομών και πολέμων. Επί της Κύπρου παίχθηκαν και παίζονται πολλών λογιών παιχνίδια. Οικονομικά και Γεωπολιτικά: κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Α.Ο.Ζ. της, αλλά και κέντρο ξεπλύματος κατά τους Γερμανογάλλους του Ρώσικου βρόμικου χρήματος.

Είναι σήμερα το μήλον της Εριδος ανάμεσα σε Ρωσία - Ε.Ε. - Αμερική. Από κοντά και η Τουρκία που σε τέτοιες ώρες ξέρει να προβάλει παράλογες επιδιώξεις από τις οποίες, βοηθούντων και των "συμμάχων" (τώρα και η Ρωσία) βγαίνει πάντα κερδισμένη...

Το ισχυρότερο όπλο στις μέρες μας, για να κάμψει κανείς τις αντιρρήσεις μιας χώρας της Ευρωζώνης, είναι ο οικονομικός αποκλεισμός - στραγγαλισμός της. Οχι με τη μορφή embargo, αλλά με τη μορφή μη χρηματοδότησης από την Ε.Κ.Τ. ρευστού στις τράπεζές της.

Η Κύπρος λόγω της γεωγραφικής της θέσης, πάντα είχε υπερτροφικό τραπεζικό σύστημα. Οι καταθέσεις στις τράπεζες της ήταν κατά πολύ υψηλότερες από τις παραγωγικές και οικονομικές δυνατότητές της. Ας πούμε από τα 70 δισεκατομμύρια των καταθέσεών της, σήμερα, μόνο το 37% ανήκει σε Κυπρίους καταθέτες.

Για το λόγο αυτό οι Γερμανογάλλοι μίλησαν για Κυπριακή οικονομία - καζίνο, εννοώντας προφανώς το μεγάλο παιχνίδι με τους Ρώσους και όχι μόνο καταθέτες και τα υψηλά επιτόκια που οι Κυπριακές τράπεζες χορηγούσαν για να προσελκύσουν χρήματα.

Αυτή τιμωρητική διάθεση των Γερμανών που θεωρούν ότι εμείς οι Νότιοι είμαστε έκλυτοι και πρέπει να πληρώσουμε το ξεχαρβάλωμα των οικονομιών μας (αλήθεια ποιοι χορηγούσαν χρήματα για το  ξεχαρβάλωμα;) δηλώνει και τις πραγματικές προθέσεις τους: ή πάμε σε μια Γερμανική Ευρώπη ή το ευρώ θα περιοριστεί στις φίλα κείμενες προς τη Γερμανία χώρες...

Όσο για δήθεν "εθνικές υπερηφάνειες" και αξιοπρέπειες που αποτελεί την καραμέλα ορισμένων αντιπολιταυόμενων, για τους τροϊκανούς φαίνεται να είναι ψιλά γράμματα.

Οι εξελίξεις στην Κύπρο δυστυχώς αποδεικνύουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι στη διεθνή σκακιέρα δεν μπορείς να διαπραγματευθείς ούτε με πατριωτικές κορώνες ούτε με τσαμπουκάδες ούτε με απειλές ούτε με κόκκινες γραμμές αλλά μόνο μέσα στα πραγματικά πλαίσια που οι οικονομικές σου δυνατότητες το επιτρέπουν.

Και όσο οι χώρες του Νότου δεν αποκτούν οικονομική αυτάρκεια ώστε να δανείζονται τόσα όσα θα μπορούν να ξεπληρώνουν, τόσο ο κλοιός των Βορειοευρωπαίων θα γίνεται βραχνάς για τους Νοτίους...

ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ;

Αφού δηλώνουμε πατριώτες γιατί δεν υψώνουμε στα σπίτια μας την σημαία μας κατά τις επετείους;

Η σημαία είναι εθνικό σύμβολο και αντιπροσωπεύει την πατρίδα, έτσι τουλάχιστον μας έμαθαν ιστορία, γονείς και δάσκαλοι (οι παλαιοί, οι νεώτεροι είναι πρώτοι μόνο σε κάθε είδους ταραχές) και θα έπρεπε να νοιώθουμε εθνική υπερηφάνεια όταν την αντικρίζουμε.

Πολύ δε περισσότερο κατά τις εθνικές επετείους που υπάρχουν για να μας θυμίζουν την ιστορία μας και τους αγώνες των πατεράδων, παππούδων και προγόνων μας.

Σήμερα όμως τα γεγονότα δείχνουν ότι καμαρώνουμε μόνο σε αθλητικούς αγώνες αν τύχει να  κερδίσουμε κάποιο μετάλλιο ή αν ομοίως τυχαία κερδίσει η εθνική μας ομάδα στο ποδόσφαιρο.
Όλες οι άλλες επέτειοι ξεχάστηκαν, ξεθύμαναν, δεν μας λένε τίποτα;

Προς επιβεβαίωση τούτων, όποιος έκανε μία βόλτα στην πόλη θα διαπίστωνε ότι πέρα από τις σημαίες στα επίσημα κτήρια και αυτές που έβαλε ο Δήμος, αραιά και πού έβλεπε κανείς σημαία σε σπίτι, σε μπαλκόνι.

Είμαστε τελικά πατριώτες και πόσο; Μήπως καταντήσαμε κρυφοπατριώτες (κατά το κρυφοχριστιανοί) και γιατί;

Μήπως φοβόμαστε την ταύτιση της χρήσης της σημαίας με το χαρακτηρισμό "φασίστας" που πολλοί απάτριδες θα σπεύσουν άμεσα να μας αποδώσουν κατά την συνήθεια τους;

Ή μήπως τελικά δεν είμαστε τόσο πατριώτες όσο θέλουμε να δηλώνουμε;

Αν την μη αντίδρασή μας στα σκληρά οικονομικά μέτρα, πέρα από καμιά απεργία μιας ημέρας κάπου - κάπου δεν κάνουμε τίποτε άλλο, πόσο αγαπάμε την πατρίδα μας που κατά πολλούς ετοιμάζεται να πουληθεί και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας;

Πάντως σημαίες δεν αναρτώνται στα σπίτια μας σήμερα, εκτός εξαιρέσεων. Φανταστείτε κάποιος να έβαζε στο σπίτι του σημαία και να έπαιζε και ο Εθνικός Ύμνος στο στερεοφωνικό του. Τι θα ήταν εντέλει: πατριώτης ή αρχιφασίστας;

Μαζί με τις αξίες που χάσαμε, φαίνεται ότι χάσαμε και την εθνική μας συνείδηση ή την αφήσαμε και ξεθύμανε πολύ. Να θυμίσω στους παλαιότερους και να μάθουν οι νεότεροι ότι όταν γινόταν έπαρση ή υποστολή της σημαίας στον Φιρκά, όλοι όσοι βρισκόταν στο λιμάνι στεκόντουσαν σε στάση προσοχής από σεβασμό στο εθνικό σύμβολο.Το ίδιο συνάντησα μόνο σε μια επίσκεψη στα Ιωάννινα πριν λίγα χρόνια, όπου με την έξοδο της στρατιωτικής μπάντας για την σημαία "κοκκάλωναν" πεζοί κι αυτοκίνητα επιτόπου.

Εδώ, αδιάφορα προς αυτό που συμβαίνει δίπλα μας, συνεχίζουμε τον πανάκριβο καφέ μας, το φαγητό μας, ή να κανακεύουμε τους αμέτρητους ξενόφερτους ζητιάνους που μας ενοχλούνε, κανείς δεν κοιτάζει καν την σημαία.

 Άλλαξε άραγε κάτι μέσα μας κι έξω μας, σε σχέση με την πατρίδα μας.

Αρκεί να μην ταυτίζουμε τους εκάστοτε κυβερνώντες με την πατρίδα, θα ήταν μέγα λάθος.

Άλλο Πατρίδα και άλλο επιλεγμένος από εμάς κυβερνών για ένα διάστημα...

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ;

Μέσα σε έναν καγκελόφραχτο κλοιό θα παρακολουθήσουν την παρέλαση οι επίσημοι και στην Κρήτη, όπου εφαρμόζεται ο γενικότερος αστυνομικός σχεδιασμός.

Σε όλες τις πόλεις που θα γίνουν παρελάσεις οι αστυνομικές αρχές έχουν μελετήσει και εφαρμόσει το σχέδιο που προβλέπει την πλήρη απαγόρευση παρουσίας πολιτών κοντά στις εξέδρες των επισήμων.

Η απόσταση διαφοροποιείται αναλόγως με τις τοπικές συνθήκες στους τόπους των παρελάσεων.

Στα Χανιά με σκοινιά και κάγκελα έχει αποκλειστεί το τμήμα της οδού Ανδρέα Παπανδρέου από το ύψος του Δεσποτικού μέχρι τον Δημοτικό Κήπο, αφού η εξέδρα των επισήμων τοποθετείται στο ύψος της οδού Κοραή.

Δηλαδή οι πολίτες θα μπορούν να δουν την παρέλαση μόνο για λίγες δεκάδες μέτρα μέχρι το Δεσποτικό ή από τον Κήπο μέχρι την αγορά όπου και τερματίζει..

Και εννοείται πως εκτός των κάγκελων παρούσες θα είναι και ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, για να κοιτάζουν μόνο αφού ποτέ δεν κάνουν τίποτα παραπάνω μερικούς δασκάλους και καθηγητές να χαλάσουν και φέτος την παρέλαση, συνεπικουρούμενοι από τους συνήθεις ύποπτους άπλυτους, που ψοφούνε για τέτοια αφού δεν έχουν καμιά επίπτωση...

Απορώ κι αναρωτιέμαι (για 3η συνεχόμενη χρονιά) γιατί γίνεται η παρέλαση και για ποιούς για να λέμε οτι κάνουμε παρέλαση έτσι.

Παρελάσεις με αποκλεισμούς και κάγκελα να μη μπορεί ο πολύς κόσμος να δει τα παιδιά του, είναι ευχαριστημένοι οι κυβερνώντες με αυτά τα χάλια; Αν είχαν λίγη τσίπα πάνω τους θα δήλωναν οτι δεν πάνε στην παρέλαση, να είναι ανοιχτοί οι δρόμοι να μπορεί ο κόσμος να δει τα παιδιά του, όχι να γίνεται αυτό το θέατρο του παραλόγου...

Γιατί γιορτάζουμε επαναστάσεις και επετείους ανεξαρτησίας εφόσον δεν πιστεύουμε σε αυτές; Είναι αργίες βέβαια, οπότε υπάρχει ένα νεο-Ελληνικό ισχυρότατο κίνητρο...

LEMON POPSICLE 7. ΓΡΑΝΙΤΑ ΑΠΌ ΛΕΜΟΝΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)

Aμερικάνικη ταινία με Ελληνικούς υπότιτλους.

Lemon Popsicle movie-Γρανίτα από λεμόνι: Ταινία του 1978, κύριο θέμα της ταινίας είναι 3 έφηβοι, ο Benji, ο Bobby και o Huey, οι οποίοι ζούν στο Tel Aviv στα μέσα της δεκαετίας των 50'ς.Ο Bobby είναι ο ωραίος της παρέας που πάντα έχει επιτυχίες στις γυναίκες. Ο Benji είναι ευαίσθητος και ντροπαλός & ο Huey είναι ο χοντρός και αστείος που του συμβαίνουν όλες οι χοντρές φάσεις...

Τότε που οι νεαροί έκλεβαν το αυτοκίνητο του μπαμπά για να πάνε την κοπέλα τους στο θερινό σινεμά...

Τότε που η μουσική ήταν το Α και το Ω στην ζωή των νέων και όχι μόνο...

Μία ταινία που χαρακτηρίζεται κωμωδία αλλά είναι γεμάτη από στοιχεία ακραίου ρομαντισμού.

ΚΥΠΡΟΣ: THE SUM OF ALL FUBAR...

Υπό τον τίτλο: "Cyprus: The Sum of ALL FUBAR", όπου FUBAR είναι τα αρχικά των λέξεων "Fucked up beyond all recognition" ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν προσπαθεί μέσα από τη στήλη του στους ΝΥΤ, να δώσει μια εξήγηση για ό,τι συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στην Κύπρο:

Η κατάσταση στην Κύπρο είναι πλέον ξεκάθαρη και αυτό δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό.

Στον αντίποδα, φαίνεται ότι η Κύπρος έχει καταφέρει να συνδυάσει όλα όσα πήγαν στραβά σε άλλες χώρες. 1. Τράπεζες εκτός πραγματικότητας. Τεράστιο τραπεζικό σύστημα με στοιχεία ενεργητικού 8 φορές το ΑΕΠ, βασισμένο σε ένα μοντέλο προσέλκυσης offshore κεφαλαίων με υψηλά επιτόκια και μεγάλες ευκαιρίες για φοροαποφυγή/φοροδιαφυγή.

Επίσημα μόνο το 40% των καταθέσεων στις Κυπριακές τράπεζες δεν ανήκουν σε μόνιμους κατοίκους, κάτι που σημαίνει ότι οι καταθέσεις των μόνιμων κατοίκων ανέρχονται στο 500% του ΑΕΠ, το οποίο είναι τελείως τρελό.

Αλλά η λέξη «κάτοικος» δεν σημαίνει αυτό που φαντάζεστε ότι σημαίνει. Ορισμένα από τα χρήματα προέρχονται από πλούσιους ξένους που ζουν στην Κύπρο. Ένα μεγάλο μέρος προέρχεται από πλούσιους ανθρώπους που έχουν αποκτήσει μόνιμη άδεια παραμονής, χωρίς στην πραγματικότητα να ζουν στο νησί. Οπότε πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι Κυπριακές καταθέσεις προέρχονται από μη Κύπριους, που τους προσέλκυσε αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο.

Και αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο σταμάτησε να λειτουργεί όταν υπήρξαν μεγάλες απώλειες κάπου αλλού. Από τη στιγμή που οι κυπριακές τράπεζες πραγματοποιούσαν επενδύσεις στην Ελλάδα και στην εγχώρια φούσκα του real estate, η καταστροφή ήταν αναπόφευκτη.
Το οποίο με οδηγεί στο εξής:

2. Μεγάλη εγχώρια αγορά real estate, του μεγέθους της Ισπανίας ή της Ιρλανδίας. Δεν έχει ακόμη ξεφουσκώσει πλήρως, που σημαίνει ότι θα έρθουν πολλές ακόμη απώλειες. Και ο συνδυασμός της φούσκας των ακινήτων με το εισόδημα από περίεργες τραπεζικές συναλλαγές, οδήγησε επίσης σε:

3. Μαζική υπερτίμηση, με το κόστος και τις τιμές στην Κύπρο να έχουν αυξηθεί πολύ περισσότερο απ' όσο στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Το 2008 το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών ήταν πάνω από 15% του ΑΕΠ! Τι μπορεί να γίνει; Πρώτα απ' όλα οι κυπριακές τράπεζες δεν μπορούν να τιμήσουν τα χρέη τους, τα οποία δυστυχώς έχουν σε συντριπτικό ποσοστό την μορφή καταθέσεων. Οπότε και είναι αναπόφευκτη κάποια στάση πληρωμών στις καταθέσεις. Όπως το αντιλαμβάνομαι τώρα, το αρχικό ...γ@%$#%, ήταν ένα κοινό σφάλμα των Ευρωπαίων και των Κυπρίων. Η Ευρώπη δεν ήθελε μια ανοιχτή τραπεζική εκκαθάριση, η οποία μεταξύ άλλων θα έδινε καθαρή προτεραιότητα (seniority) στους μικρούς, εξασφαλισμένους, καταθέτες.

Αντίθετα ήθελε αυτό το ουσιαστικά πλασματικό σχέδιο κουρέματος. Την ίδια ώρα η Κυπριακή κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει την ψευδαίσθηση ότι το τραπεζικό της μοντέλο μπορεί να επιβιώσει και ήθελε να περιορίσει το πλήγμα στους μεγάλους καταθέτες του εξωτερικού. Εξ ου και η διαμάχη για το κούρεμα των μικρών καταθέσεων.

Στο τέλος θα γίνει πιθανότατα αυτό που επρόκειτο να γίνει εξ αρχής, ίσως σε διαφορετική εκδοχή ένα μεγάλο κούρεμα στις καταθέσεις άνω των 100.000. Αλλά ούτε η τότε η κατάσταση θα έχει τεθεί υπό έλεγχο σε καμία περίπτωση.

Πρέπει ακόμη να σκάσει η φούσκα των ακινήτων και υπάρχει ακόμη τεράστιο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας (που χειροτερεύει επειδή μια μεγάλη εξαγωγική βιομηχανία, οι τράπεζες, έχει ήδη αποδημήσει εις τον δημιουργό της), και η διάσωση θα αφήσει την Κύπρο με κρατικό χρέος Ελληνικών διαστάσεων.

Οπότε τι γίνεται τελικά;

Όπως έχουν τονίσει αρκετοί παρατηρητές, Η Κύπρος είναι κατά κοινή ομολογία σε καλύτερη θέση από την Ισλανδία για να το κάνει όπως η Ισλανδία, γιατί η υποτίμηση και η επαναφορά της Κυπριακής λίρας θα φέρει πολύ τουρισμό.

Οι Κύπριοι που δεν έχουν ακόμη συμφιλιωθεί με την λήξη αυτής της ιδιώτυπης μεσολαβητικής επιχείρησης τους, θα είναι όμως σε θέση να το κάνουν;

Είναι πράγματι τρομαχτικά τα πράγματα...

Από το Euro2day.gr

ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ...

Σύζυγος κερασφόρος, με τα κέρατα του να σκαλώνουν στα κεραμίδια, αρνείται να παραδεχτεί ότι η πιστή για τον ίδιο γυνή του, είναι παραβάτης της εντολής ου μοιχευσεις.

Στις συμβουλές των φίλων του απαντά ότι έχει μεν υποψίες αλλά και σοβαρές αμφιβολίες και δεν μπορεί να την καταδικάσει.

Πείθεται στο τέλος να προσλάβει ντέτεκτιβ για να παρακολουθήσει την μοιχαλίδα.

Την ίδια κιόλας μέρα ο ερευνητής τον συναντά στο γραφείο του.

- Η γυναίκα σας σας απατάτου λέει με απόλυτη σιγουριά...

- Γεγονότα, θέλω γεγονότα και αποδείξεις για να πεισθώ απαντά ο κερασφόρος.

- Μόλις φύγατε απο το σπίτι, αρχίζει ο σπιούνος, τηλεφώνησε αμέσως στον εραστή της..

- Προχώρα παρακάτω, αυτό δεν λέει τίποτε.

- Σε δέκα λεπτά βγήκε κουνάμενη και μπήκε στο αυτοκίνητο που την περίμενε στη γωνιά

- Παρακάτω..

- Την φίλησε ένας άνδρας και ξεκίνησε το αυτκίνητο.

- Παρακάτω, αυτό δεν αποδεικνύει τίποτε.

- Πήγανε στην καλαμαριά φάγανε τα ψαράκια τους,μετά στο πανόραμα για παγωτό...

- Μετά;

- Μετά μόλις βράδυασε έφτασαν σε ένα ξενοδοχείο. Ανέβηκαν αμέσως στο δωμάτιο

- Μετά; ρωτάει με έκδηλη αγωνία ο πιστός σύζυγος.

- Τους ακολούθησα, ανέβηκα στο μπαλκόνι και έβλεπα απο τις γρύλιες...

- Και;

-Ο άντρας γδύθηκε και έπεσε στο κρεβάτι. Η γυναίκα σου γδύθηκε και αυτή και έπεσε πάνω του...Τον αγκάλιασε...

- Μετά;

- Μετά λεπτομέρειες δεν είδα γιατί έκλεισαν το φως...

- Αυτή η αμφιβολία θα με φάει, ανέκραξε αγανακτησμένος ο κερασφόρος και έδιωξε τον ερευνητή ως ανίκανο...

LEMON POPSICLE 6. ΓΡΑΝΙΤΑ ΑΠΌ ΛΕΜΟΝΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)

Aμερικάνικη ταινία με Ελληνικούς υπότιτλους.
 
Lemon Popsicle movie-Γρανίτα από λεμόνι: Ταινία του 1978, κύριο θέμα της ταινίας είναι 3 έφηβοι, ο Benji, ο Bobby και o Huey, οι οποίοι ζούν στο Tel Aviv στα μέσα της δεκαετίας των 50'ς.Ο Bobby είναι ο ωραίος της παρέας που πάντα έχει επιτυχίες στις γυναίκες. Ο Benji είναι ευαίσθητος και ντροπαλός & ο Huey είναι ο χοντρός και αστείος που του συμβαίνουν όλες οι χοντρές φάσεις...

Τότε που οι νεαροί έκλεβαν το αυτοκίνητο του μπαμπά για να πάνε την κοπέλα τους στο θερινό σινεμά...

Τότε που η μουσική ήταν το Α και το Ω στην ζωή των νέων και όχι μόνο...

Μία ταινία που χαρακτηρίζεται κωμωδία αλλά είναι γεμάτη από στοιχεία ακραίου ρομαντισμού.

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΝΤΥΣΙΜΟ...

Τσ' Απόκριες "κρίση" θα ντυθώ

που θα στοιχίσει λίγο,

για να σας δώσω και χαρά

Δευτέρα που θα φύγω!

Την κρίση όσοι μας φέρανε

χαρά να μη γνωρίσουν

να βγουν σε μια ψηλή κορφή

κι από 'κεια να τσουρήσουν...

Ηρθε, έφτασε και πάλι, η τρελή αποκριά ...

Το ζητούμενο όμως είναι να είμαστε κι εμείς στις Απόκριες, όσο καλούμαστε να είμαστε από τους οργανωτές των σχετικών εκδηλώσεων που δεν είναι και λίγες πανελλαδικά. Τόσες που δε θυμάμαι να έγιναν ποτέ άλλοτε. Όμως αλλού ο νούς μας.

Στα πολλά και διάφορα προβλήματα που μας απασχολούν και δεν μας αφήνουν να καρναβαλιστούμε...

Κι όμως υπάρχει ενδόμυχα σε κάθε άνθρωπο τάση, μια ανάγκη που θέλει να νιώσει, να ξεφύγει και να τολμήσει τη μεγάλη ανατροπή...

Πως ν' αφεθούμε στον ρυθμο της Αποκριάς, με όσα συμβαίνουν γύρω μας; θα πείτε. Με τι μυαλό λοιπόν και τι δύναμη να βγούμε στους δρόμους και να χαρούμε;

Αν ξεσυνοριστούμε ωστόσω, δύσκολα θα βρούμε μέρες να κλέψουμε του Χάρου!

ΣΧΟΛΙΚΟΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ...

Δεν θα αναφερθώ σε σημερινές μορφές σχολικού εκφοβισμού, που έφτασε να περιλαμβάνει και τα εργαλεία της σύγχρονης τεχνολογίας (e-mail, sms, facebook), για κόντρες λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές μεταξύ μαθητών και σχολείων...

Θα θυμηθώ τα πρώτα μαθητικά μου χρόνια, που και τότε εκδηλώνονταν το ίδιο φαινόμενο, που ποτέ δεν έλλειψε όπως δείχνουν τα πράγματα...

Από τότε που ήμουν 7 - 8 στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και πήγαινα στο σχολείο με μαχαίρι στην τσέπη και με οδηγίες από τον γέρο μου που να το καρφώσω και πως να το γυρίσω για να ξεκοιλιάσω όποιον μου κολλούσε στην αυλή...

Δεν χρειάστηκε να το χρησιμοποιήσω, αρκεί που το είχα μαζί μου και το ξέρανε, για να μην ασχολούνται πολύ μαζί μου, συνεχίζοντας όμως να ξεσπούν σε άλλους απροστάτευτους. Πάντα το οποιοδήποτε όπλο δημιουργεί σεβασμό κι αποτροπή, είτε ο αντίπαλος είναι 15 χρονών, είτε 35, είτε 55, είτε 85 και πάντα ο άοπλος θα είναι το σίγουρο θύμα, πάει και τελείωσε, νόμος της ζωής!

Και θα το έκανα χωρίς πολύ δισταγμό σε όποιον τολμούσε να με σπρώξει εσκεμμένα και με δόλο, να με κοροϊδέψει, να με πετραδίσει για την πλάκα του, να μου πάρει τη δραχμή που είχα για το κουλούρι μου, ή να θέλει να με δείρει κιόλας αποπάνω, πράγματα και καταστάσεις που δεν ήταν καθόλου σπάνια σε ώρα διαλλείματος...

Όπου βρισκόμασταν εμείς οι μικρότεροι μαζί με τους "μεγάλους" που στην πέμπτη κι έκτη τάξη έφταναν 15 - 16 - 17 χρονών κι ακόμη μεγαλύτεροι μερικοί, κάνοντας μερικά χρόνια σε κάθε τάξη, τότε που λειτουργούσαν οι κανόνες του σχολείου για ικανούς προβιβασμού και στάσιμους για σειρά ετών κυριολεκτικά...

Τότε που 6χρονος συνομήλικος μας "ταραξίας" κάθιζε για ώρες κλειδωμένος από τη νηπιαγωγό στη αποθήκη παρέα με τους ποντικούς στο σκοτάδι, μέχρι να δεήσει να τον περιλάβει ο διευθυντής του σχολείου με τη βέργα να τον περιποιηθεί όπως του χρειαζόταν τα χέρια και τα πόδια πριν τον παραδώσει στον κηδεμόνα του με πλήρη αναφορά στα πεπραγμένα του...

Όταν είχαμε κληρονομική έχθρα τα παιδιά (και ορισμένοι δάσκαλοι εκατέρωθεν) του 3ου σχολείου με κείνα του 4ου που είμασταν στο ίδιο προαύλιο μα σε διαφορετικά μέρη κι αλλίμονο αν κάποιο παιδί βρισκόταν σε λάθος τόπο την λάθος ώρα και γινόταν αντιληπτό από τον "εχθρό"...

Άστε τους πόλεμους μεταξύ παιδιών δοαοφρετικών μα όμορων γειτονιών, που αρκετές φορές κατάληγαν σε άγριους ξυλοδαρμούς και μετά σε πράξεις αντεκδίκησης και όλα καλά για την κοινωνία...

Τα χρόνια τα όχι και τόσο μακρινά, 70΄ς ήταν, που μεγαλώναμε κι ακούγαμε στα σπίτια μας για το απαγορευμένο τετράγωνο γύρω από τον παλαιό "Δαίδαλο" με τον ψηλό μαντρότοιχο και τα στρατιωτικά τόλ στην αυλή, όπου ο ενδοσχολικός μύθος ήθελε να μην τολμά να περάσει γυναίκα νέα κι ωραία εν ώρα διαλλείματος και σχολασμού, ή παπάς, ή κάποιος που νάξεραν οι μαθητές πως ήταν πούστης τότε γκέι σήμερα...

Αν περνούσε κι αν έφευγε χωρίς κουρελιασμένη γενετήσια αξιοπρέπεια από τους κρεμασμένους στον τοίχο 13χρονους  - 15χρονους της κατωτέρας ή 16 - 20ρηδες της μέσης σχολής, που το πρώτο πράγμα που μάθαιναν κι έκαναν ήταν να φτιάχνουν στον τόρνο δίκοπες λεπίδες, να τυλίγουν ένα φαρδύ λάστιχο στο μέρος που προοριζόταν για λαβή και να τα κουβαλούν συνέχεια μαζί τους καρφώνοντας ο ένας τον άλλο σε κάθε ευκαιρία στον χώρο της σχολής ή στους σινεμάδες τα βράδια, που οι συνετοί μαθητές και νοικοκύρηδες απόφευγαν να βρεθούν μαζί τους...

Τρομάζετε με την σημερινή κοινωνική βία όπως ευκαιριακά εκδηλώνεται σε κάποιον αδέσποτο αράπη διαρρήκτη ή τσαντάκια ή σπανιότερα σε κάποιον μεθύστακα;

Για μάθετε τι τραβούσε ο Παντελής ο Μπαλαμπάκος (μορφή των παλαιών Χανίων που τον πρόφτασα εν ζωή) από την στιγμή που έβγαινε από το σπίτι του για να πάει οπουδήποτε σέρνοντας τα πόδια του, πόσες εκατοντάδες "Χανιώτικα σαλπίσματα" του έριχναν κάθε μέρα μικροί - μεγάλοι παντού όπου εμφανιζόταν, πόσα γιαούρτια ή νερά έτρωγε συχνά καταπρόσωπο και πόσες φορές τον έριχναν κάτω με καλαπόδια και κλωτσιές ή τον σήκωναν στα χέρια μερικοί άντρες και τον πετούσαν στη θάλασσα στο λιμάνι για πλάκα, πράξεις που ήταν αποδεκτές και γινόταν από όλη σχεδόν την τοπική κοινωνία, επειδή ο Παντελής που ήταν κανονικός πολίτης, ψήφιζε σε όλες τις εκλογές, έγγαμος για χρόνια ώσπου πέθανε η πρώτη γυναίκα του και πάρει αυτός μια άλλη γραφική στα γεράματα του, δούλευε σκουπιδιάρης στον δήμο με μισθό και δικαιώματα όπως οι υπόλοιποι εργάτες κι όχι παντελώς ξεπεσμένος, έπινε λίγο παραπάνω κρασί όποτε είχε ευκαιρία και ήταν άβουλος ν΄αντιδράσει δυναμικά όταν τον μότσαραν έτσι...

Καθημερινή κατάσταση τα παραπάνω συνδεδεμένα στενά με τη ύπαρξη του, μαρτύριο που κράτησε δεκαετίες από τα εφηβικά του χρόνια μέχρι το τέλος της μίζερης ζωής του σε προχωρημένα γεράματα παρά τα παθήματα του...

Σήμερα που οι ευαισθητούληδες σκούζουν για δήθεν κοινωνική βία προς τάχα "ανήμπορους", έχουν εδώ και χρόνια εξαληφθεί τέτοιες καταστάσεις και ο κάθε περιθωριακός έχει περισσότερα προνόμια και παροχές από τους λοιπούς πολίτες και φτάνει να κάνει ότι θέλει ανενόχλητοςκι αλώβητος, ακόμη και να κυκλοφορεί με κουδούνια όπως ένας συγκεκριμένος κάποια χρόνια τώρα, ας τολμούσε να περάσει στα 70΄ς από σχολείο, γυμνάσιο, φροντιστήριο, καφενείο, ταβέρνα, μηχανουργείο ή σιδεράδικο να δει τι θα τραβούσε....

Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΑΝ...

Αποτελείς κι εσύ μέρος του διεφθαρμένου και νοσηρού πολιτικού συστήματος...
Κερδίζεις πολύ περισσότερα απ' όσα πληρώνεις στην άδικη, αποτρόπαιη και αντιδημοκρατική φορολογία που έχει δικτατορικά επιβληθεί στους Έλληνες....

Είσαι γόνος πολιτικού τζακιού ή εφοπλιστικής / εργολαβικής οικογένειας...

Λειτουργείς ως χειροκροτητής και υποτακτικός της νέας τάξης πραγμάτων...

Είσαι παντελώς ηλίθιος...

Διαφορετικά από τη στιγμή που η βάση της πυραμίδας των ανθρώπινων αναγκών βιάζεται συστηματικά και ο άνθρωπος στερείται όλα όσα τον προσδιόριζουν ως άνθρωπο, τότε φίλες και φίλοι, η ζωή δεν...

Και από τη στιγμή που "η ζωή δεν..." αυτοί που εξακολουθούν να επιβιώνουν σ΄ένα τέτοιο πλαίσιο παύουν να είναι άνθρωποι ή επαναστατούν...

Τελικά, εμείς σε ποια κατηγορία ανήκουμε;

LEMON POPSICLE 5. ΓΡΑΝΙΤΑ ΑΠΌ ΛΕΜΟΝΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)

Aμερικάνικη ταινία με Ελληνικούς υπότιτλους.

Lemon Popsicle movie-Γρανίτα από λεμόνι: Ταινία του 1978, κύριο θέμα της ταινίας είναι 3 έφηβοι, ο Benji, ο Bobby και o Huey, οι οποίοι ζούν στο Tel Aviv στα μέσα της δεκαετίας των 50'ς.Ο Bobby είναι ο ωραίος της παρέας που πάντα έχει επιτυχίες στις γυναίκες. Ο Benji είναι ευαίσθητος και ντροπαλός & ο Huey είναι ο χοντρός και αστείος που του συμβαίνουν όλες οι χοντρές φάσεις...

Τότε που οι νεαροί έκλεβαν το αυτοκίνητο του μπαμπά για να πάνε την κοπέλα τους στο θερινό σινεμά...

Τότε που η μουσική ήταν το Α και το Ω στην ζωή των νέων και όχι μόνο...

Μία ταινία που χαρακτηρίζεται κωμωδία αλλά είναι γεμάτη από στοιχεία ακραίου ρομαντισμού.

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ...

Στο μέσο της κρεατινής εβδομάδας, δηλαδή του Τριωδίου, βρίσκεται η Τσικνοπέμπτη, κατά την οποία παραδοσιακά καταναλώνεται μεγάλη ποσότητα κρέατος, ενόψει της επερχόμενης νηστείας της Σαρακοστής.

Από το μεσημέρι οι ψησταριές παίρνουν κυριολεκτικά φωτιά, ένεκεν της ημέρας.

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με την λαογραφία, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης».

Γουρουνόπουλο, αρνί γάλακτος, κοκορέτσι, κοντοσούβλι, σπαλομπριζόλα σούβλας, παϊδάκια, κοτόπουλο , ξυλάκια, μπιφτέκια, είναι κάποια από τα πιάτα που θα έχουν την τιμητική τους

"Ότι τσικνίζει να γυρίζει", αυτό είναι το μότο της ημέρας, η οποία απαιτεί κρέας, κρέας και ακόμα περισσότερο καλοψημένο κρέας. Το αλκοόλ ρέει άφθονο και η διασκέδαση (ασχέτως κρίσης για τους περισσότερους) είναι απαραίτητη.

 Ωστόσο εκτός από το γεγονός, ότι αφού υπάρχει φαγητό, ποτό και διασκέδαση είμαστε καλυμμένοι, μήπως πρέπει να μάθουμε γιατί γιορτάζουμε την Τσικνοπέμπτη;

Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η μέρα τελικά;

1. Η Τσικνοπέμπτη είναι μια ετήσια ως γνωστόν τελετή, που η ιστορία της χάνεται στους αιώνες. Σήμερα, έχει καθιερωθεί ως η ημέρα που τρώμε κρέας.

2. Γιορτάζεται 11 ημέρες πριν την Καθαρά ευτέρα, την Πέμπτη της 2ης εβδομάδας της Αποκριάς, γνωστή και ως Κρεατινή.

3. Οι άλλες εβδομάδες είναι η Προφωνή και η εβδομάδα της Τυροφάγου.

4. Το όνομά της φυσικά προέρχεται από τις λέξεις «τσίκνα», η μυρωδιά δηλαδή του καμένου ψημένου κρέατος και την ημέρα Πέμπτη.

5. Για τους Ελληνορθόδοξους προμηνύει την έναρξη της Σαρακοστής. Της σαρανταήμερης περιόδου νηστείας πριν από το Πάσχα.

6. Βέβαια, παρόμοιες γιορτές με την Τσικνοπέμπτη έχουν ακόμα οι Γερμανοί, την «Weiberfastnacht» και οι Γάλλοι, την «Mardi Gras», δηλαδή τη «Λιπαρή Τρίτη», η οποία ωστόσο αντιστοιχεί στην Ορθόδοξη Καθαρά Δευτέρα. Η «Mardi Gras» γιορτάζεται με ιδιαίτερη χλιδή και σε παλιές γαλλόφωνες περιοχές, όπως είναι η Νέα Ορλεάνη.

7. Λέγεται ότι επιλέχτηκε η Πέμπτη ως ημέρα κρεατοφαγίας, καθώς παραδοσιακά οι ημέρες νηστείας των Ελληνορθόδοξων είναι η Τετάρτη και η Παρασκευή.

8. Στη σημερινή εποχή θεωρείται ότι η Τσικνοπέμπτη είναι η επίσημη ημέρα έναρξης της αποκριάτικης περιόδου.

9. Η Τσικνοπέφτη όπως είναι επίσης γνωστή, ήταν η μέρα που ετοίμαζαν σε παλαιότερες εποχές, το «παστό». Έβραζαν δηλαδή το λίπος με λίγο νερό και το ράντιζαν ταυτόχρονα με νερό, πριν το σουρώσουν.

10. Μια εβδομάδα πριν από την Τσικνοπέμπτη, ξεκινούσε η διαδικασία της σφαγής των γουρουνιών, τα λεγόμενα «χοιροσφάγια». Γι' αυτό η εβδομάδα αυτή ονομαζόταν και σφαγαριά. Κάθε οικογένεια έτρεφε για έναν ολόκληρο χρόνο από ένα γουρούνι, το οποίο κατέληγε ...θύμα της αποκριάτικης κρεατοφαγίας.

11. Σε όλη την περιφέρεια της Πελοποννήσου, την Τσικνοπέμπτη σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνουν διάφορα άλλα τρόφιμα, μεταξύ των οποίων πηχτή, τσιγαρίδες, λουκάνικα, γουρναλοιφή και παστό.

12. Στις Σέρρες το έθιμο της Τσικνοπέμπτης επιβάλλει μεγάλες φωτιές, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, οι πιο τολμηροί πηδούν ανάμεσα από τις φλόγες. Τα «προξενιά» έρχονται στο τέλος, όπου κάποιος αναλαμβάνει να αναμείξει τα κάρβουνα με ένα ξύλο.

13. Λίγο πιο ψηλά, στην Κομοτηνή, πρωταγωνιστής είναι μία κότα, την οποία οι νοικοκυρές σχεδόν καίνε (καψαλίζουν στην ουσία) για να τη φάει η οικογένεια την Κυριακή της Αποκριάς. Η παράδοση μάλιστα αναφέρει, ότι την Τσικνοπέμπτη τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια πρέπει να ανταλλάξουν φαγώσιμα δώρα. Ο άντρας πρέπει να στείλει τον «κούρκο», δηλαδή μία κότα και η γυναίκα μπακλαβά και μια κότα γεμιστή.

14. Στην Πάτρα υπάρχει το έθιμο της Κουλούρας. Καθόλου παράδοξο για την ελληνική παράδοση και αυτό το συγκεκριμένο έθιμο έχει να κάνει με τον γάμο. Η ιστορία αναφέρει, ότι η Γιαννούλα η Κουλουρού θεωρούσε ότι Ναύαρχος Ουίλσων ήταν τόσο τρελά ερωτευμένος μαζί της, που είχε σκοπό να την παντρευτεί. Έτσι εκείνη ντύνεται νύφη και κατεβαίνει στο λιμάνι να τον υποδεχτεί με τη συνοδεία των συμπατριωτών της, οι οποίο διασκεδάζουν και χορεύουν με τα καμώματα της.

15. Τα «Κορφιάτικα Πετεγολέτσια» ή αλλιώς «Κουτσομπολιά» ή «Πέτε Γόλια» είναι μία παράδοση της Τσικνοπέμπτης, που ανήκει στην παλιά πόλη της Κέρκυρας. Η πετεγολέτσα ή πετεγουλιό, σύμφωνα με τους ντόπιους, είναι η προσφιλής, σε πολλούς, συνήθεια του κουτσομπολιού. Στην Κέρκυρα βέβαια, παραδοσιακά πραγματοποιείται με δόξα και καμάρι στην Πιάτσα της πόλης της Κέρκυρας, την Τσικνοπέμπτη το βράδυ. Στην ουσία, στήνεται κάτι σαν «θεατρικό», όπου οι ντόπιοι υποδύονται τους κουτσομπόληδες με σπαρταριστικές ιστορίες.

16. Στην Ιο, το βράδυ της Τσικνοπέμπτης μασκαράδες ζωσμένοι με κουδούνια προβάτων διασχίζουν τη Χώρα και επισκέπτονται σπίτια και καταστήματα, ενώ στον Πόρο, η παράδοση επιβάλλει στους νέους να κλέψουν ένα ...μακαρόνι, το οποίο θα βάλουν κάτω από το μαξιλάρι τους για να δουν ποια θα παντρευτούν.

17. Το ίδιο έθιμο ισχύει και την Ήπειρο, αλλά οι νέοι βάζουν στο μαξιλάρι τις κορδέλες από το παραδοσιακό γαϊτανάκι, οι οποίες κόβονται στον τελευταίο απογευματινό χορό την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς.

18. Πιστοί στο γλέντι που θέλει η Τσικνοπέμπτη, οι κάτοικοι της Σκοπέλου δίνουν ραντεβού κάθε χρόνο στο Πεύκο, για να συνεχίσουν το γλέντι και το φαγοπότι όλοι μαζί.

19. Η Νάουσα φημίζεται για την αποκριάτικη παράδοσΗ της. Με πρωταγωνιστές τους Γενίτσαρους και τις Μπούλες, η Τσικνοπέμπτη για της πόλη σημαίνει ραντεβού στην πλατεία Καρατάσου, με εκδηλώσεις από πολιτιστικούς συλλόγους.

20. Μία από τις πιο σύγχρονες παραδόσεις της Τσικνοπέμπτης είναι αυτή του Δήμου Θεσσαλονίκης, ο οποίος τα τελευταία τέσσερα χρόνια πηγαίνοντας κόντρα στις απαιτήσεις των κρεατοφαγικών καταχρήσεων διοργανώνει «Ποδηλατικό Καρναβάλι». Φέτος το θέμα είναι «Ό, τι λάμπει δεν είναι χρυσός».

-Στην Κρήτη μικροί και μεγάλοι κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι στους δρόμους και στις πλατείες σε πόλεις και χωριά, τραγουδώντας και χορεύοντας...

Aυτά για ενημέρωση και τώρα που μεσημέριασε πιά, καλή μας όρεξη!

ΣΧΕΔΙΟ "ΑΘΗΝΑ" ΙΙ...

Άγρια κόντρα ανάμεσα στον Δήμαρχο Αγίου Νικολάου και τον πρόεδρο του ΤΕΙ Κρήτης ξέσπασε με αφορμή το Σχέδιο «Αθηνά» και την έντονη αντίδραση του τελευταίου στο ενδεχόμενο μεταφοράς της Σχολής Γεωπονίας του ΤΕΙ στον Άγιο Νικόλαο από το Ηράκλειο. 

Ο δήμαρχος με σημερινές του δηλώσεις αποκάλεσε τον πρόεδρο του ΤΕΙ "γαϊδούρι που ξεχνά ότι είναι πρόεδρος του Ιδρύματος όλης της Κρήτης και όχι μόνο του Ηρακλείου''...

Ο Δήμαρχος Αγίου Νικολάου επιτέθηκε κατά πάντων ενώ άφησε αιχμές και για τα Χανιά και τις τοποθετήσεις του προέδρου, με αποκορύφωμα την φράση: ''Γιατί τα Χανιά να έχουν ΤΕΙ αφού έχουν Πολυτεχνείο;''

ΕΜΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΕΥΘΥΝΗ...

Ζητάτε ποτέ επιχειρηματικές συμβουλές πλουτισμού από ανθρώπους που είναι μπατίρηδες; Όχι βέβαια, κανείς δεν θέλει να ξέρει έναν ξοφλημένο μπατίρη, πόσο μάλλον να τον ακούει...

Όμως το ίδιο ακριβώς λάθος κάνουμε σαν λαός με τους πολιτικούς.

Εμπιστευόμαστε να μας διοικήσουν και ν' αποφασίζουν για μας άνθρωποι που στις μεταξύ μας συζητήσεις κατηγορούμε και σιχτιρίζουμε.

Εμπιστευόμαστε το εργασιακό μας μέλλον σε ανθρώπους που ποτέ στη ζωή τους δεν έχουν δουλέψει.

Εμπιστευόμαστε την ασφάλεια της χώρας μας σε ανθρώπους που δεν έχουν υπηρετήσει αλλά έχουν αποδεσμευτεί από τη στρατιωτική τους θητεία είτε λόγω τρέλλας ή λόγω ανικανότητας.

Επειδή μόνο και μόνο μπήκανε σε κάποιο κόμμα κι εφτασαν άγνωστο πως, να καταλάβουν θέσεις, τίτλους, αξιώματα με την κομματική ταυτότητα.

Τα κόμματα όμως είναι οι οπαδοί τους!

Κανείς δημοκρατικά εκλεγμένος δεν μπορεί να κυβερνήσει κόντρα στην θέληση των οπαδών του. Μην περιμένετε αλλαγή μοντέλου διακυβέρνησης αν δεν αλλάξουμε ως κοινωνία. Όταν εξακολουθούμε να "συχνάζουμε" σε υπουργικά, βουλευτικά και κομματικά γραφεία τίποτε δεν θα αλλάξει.

Παρακολουθώντας τους λόγους των πολιτικών μας ή διαβάζοντας τις συνεντεύξεις τους στον Τύπο, έχει κανείς την αίσθηση ότι όλοι τους βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.

Αυτό που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο τους, είναι μάλλον κάτι ουτοπίες, κόσμοι δηλαδή που τους φαντάζονται μόνον αυτοί.

Η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ο απλός πολίτης, δεν έχει θέση στους κόσμους τους...

Αν συμφωνούσαν σε δυο τρία πράγματα τουλάχιστον, για να βγούμε από την κρίση; Τίποτε!

Ας συνέλθουμε λοιπόν, γιατί όταν εξακολουθούμε να ανεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις και να συμβιβαζόμαστε και λειτουργούμε με τους παραπάνω τρόπους τελικά, δεν είμαστε χωρίς ευθύνη!

LEMON POPSICLE 4. ΓΡΑΝΙΤΑ ΑΠΌ ΛΕΜΟΝΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)

Aμερικάνικη ταινία με Ελληνικούς υπότιτλους.
 
Lemon Popsicle movie-Γρανίτα από λεμόνι: Ταινία του 1978, κύριο θέμα της ταινίας είναι 3 έφηβοι, ο Benji, ο Bobby και o Huey, οι οποίοι ζούν στο Tel Aviv στα μέσα της δεκαετίας των 50'ς.Ο Bobby είναι ο ωραίος της παρέας που πάντα έχει επιτυχίες στις γυναίκες. Ο Benji είναι ευαίσθητος και ντροπαλός & ο Huey είναι ο χοντρός και αστείος που του συμβαίνουν όλες οι χοντρές φάσεις...

Τότε που οι νεαροί έκλεβαν το αυτοκίνητο του μπαμπά για να πάνε την κοπέλα τους στο θερινό σινεμά...

Τότε που η μουσική ήταν το Α και το Ω στην ζωή των νέων και όχι μόνο...

Μία ταινία που χαρακτηρίζεται κωμωδία αλλά είναι γεμάτη από στοιχεία ακραίου ρομαντισμού.

ΜΑΡΤΗΣ...

Οπούχει κόρη ακριβή...του Μάρτη ο ήλιος μην την ιδεί...

Μια από τις παλιές παροιμίες αυτή, που έχει να κάνει με τον Μαρτιάτικο ήλιο που έτσι και βγει, βγαίνει για τα καλά και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών, προπάντων των κοριτσιών, που ο λαός μας τα θέλει άσπρα και ροδομάγουλα.

Να γιατί την 1η του Μάρτη όλα τα παιδιά και προπάντων τα κορίτσια έβαζαν στον καρπό του χεριού τους τον "Μάρτη", μια στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή.

Στην Ελληνική αρχαιότητα έχει τις ρίζες του το έθιμο αυτό με την κλωστή. Οσοι έπαιρναν μέρος στα Ελευσίνια Μυστήρια, λένε οι μαρτυρίες, έδεναν μια κλωστή γύρω από το δεξί χέρι και μια άλλη γύρω από το αριστερό πόδι.

Ετσι πίστευαν ότι έδιωχναν το κακό, αποτελεσματικά ίσως, αφού παρόμοια έθιμα ήταν και είναι διαδεδομένα και σε όλες τις Βαλκανικές χώρες...

Μα Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης! Πίσω έχει ο χειμώνας την ουρά. Μάρτης βρέχει; Ποτέ μην πάψει. Μάρτης βρέχει; Θεριστάδες χαίρονται. Με χαρά περίμεναν τις βροχές του Μάρτη μια φορά οι γεωργοί.

Οι περισσότερες μέρες του Μάρτη εξάλλου στον χειμώνα ανήκουν επισήμως. Μετά την 21η του μήνα μπαίνει, μην τον ξεχνάμε, η Ανοιξη, όχι την 1η...