ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ;

Αφού δηλώνουμε πατριώτες γιατί δεν υψώνουμε στα σπίτια μας την σημαία μας κατά τις επετείους;

Η σημαία είναι εθνικό σύμβολο και αντιπροσωπεύει την πατρίδα, έτσι τουλάχιστον μας έμαθαν ιστορία, γονείς και δάσκαλοι (οι παλαιοί, οι νεώτεροι είναι πρώτοι μόνο σε κάθε είδους ταραχές) και θα έπρεπε να νοιώθουμε εθνική υπερηφάνεια όταν την αντικρίζουμε.

Πολύ δε περισσότερο κατά τις εθνικές επετείους που υπάρχουν για να μας θυμίζουν την ιστορία μας και τους αγώνες των πατεράδων, παππούδων και προγόνων μας.

Σήμερα όμως τα γεγονότα δείχνουν ότι καμαρώνουμε μόνο σε αθλητικούς αγώνες αν τύχει να  κερδίσουμε κάποιο μετάλλιο ή αν ομοίως τυχαία κερδίσει η εθνική μας ομάδα στο ποδόσφαιρο.
Όλες οι άλλες επέτειοι ξεχάστηκαν, ξεθύμαναν, δεν μας λένε τίποτα;

Προς επιβεβαίωση τούτων, όποιος έκανε μία βόλτα στην πόλη θα διαπίστωνε ότι πέρα από τις σημαίες στα επίσημα κτήρια και αυτές που έβαλε ο Δήμος, αραιά και πού έβλεπε κανείς σημαία σε σπίτι, σε μπαλκόνι.

Είμαστε τελικά πατριώτες και πόσο; Μήπως καταντήσαμε κρυφοπατριώτες (κατά το κρυφοχριστιανοί) και γιατί;

Μήπως φοβόμαστε την ταύτιση της χρήσης της σημαίας με το χαρακτηρισμό "φασίστας" που πολλοί απάτριδες θα σπεύσουν άμεσα να μας αποδώσουν κατά την συνήθεια τους;

Ή μήπως τελικά δεν είμαστε τόσο πατριώτες όσο θέλουμε να δηλώνουμε;

Αν την μη αντίδρασή μας στα σκληρά οικονομικά μέτρα, πέρα από καμιά απεργία μιας ημέρας κάπου - κάπου δεν κάνουμε τίποτε άλλο, πόσο αγαπάμε την πατρίδα μας που κατά πολλούς ετοιμάζεται να πουληθεί και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας;

Πάντως σημαίες δεν αναρτώνται στα σπίτια μας σήμερα, εκτός εξαιρέσεων. Φανταστείτε κάποιος να έβαζε στο σπίτι του σημαία και να έπαιζε και ο Εθνικός Ύμνος στο στερεοφωνικό του. Τι θα ήταν εντέλει: πατριώτης ή αρχιφασίστας;

Μαζί με τις αξίες που χάσαμε, φαίνεται ότι χάσαμε και την εθνική μας συνείδηση ή την αφήσαμε και ξεθύμανε πολύ. Να θυμίσω στους παλαιότερους και να μάθουν οι νεότεροι ότι όταν γινόταν έπαρση ή υποστολή της σημαίας στον Φιρκά, όλοι όσοι βρισκόταν στο λιμάνι στεκόντουσαν σε στάση προσοχής από σεβασμό στο εθνικό σύμβολο.Το ίδιο συνάντησα μόνο σε μια επίσκεψη στα Ιωάννινα πριν λίγα χρόνια, όπου με την έξοδο της στρατιωτικής μπάντας για την σημαία "κοκκάλωναν" πεζοί κι αυτοκίνητα επιτόπου.

Εδώ, αδιάφορα προς αυτό που συμβαίνει δίπλα μας, συνεχίζουμε τον πανάκριβο καφέ μας, το φαγητό μας, ή να κανακεύουμε τους αμέτρητους ξενόφερτους ζητιάνους που μας ενοχλούνε, κανείς δεν κοιτάζει καν την σημαία.

 Άλλαξε άραγε κάτι μέσα μας κι έξω μας, σε σχέση με την πατρίδα μας.

Αρκεί να μην ταυτίζουμε τους εκάστοτε κυβερνώντες με την πατρίδα, θα ήταν μέγα λάθος.

Άλλο Πατρίδα και άλλο επιλεγμένος από εμάς κυβερνών για ένα διάστημα...