ΜΑΡΤΗΣ...

Οπούχει κόρη ακριβή...του Μάρτη ο ήλιος μην την ιδεί...

Μια από τις παλιές παροιμίες αυτή, που έχει να κάνει με τον Μαρτιάτικο ήλιο που έτσι και βγει, βγαίνει για τα καλά και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών, προπάντων των κοριτσιών, που ο λαός μας τα θέλει άσπρα και ροδομάγουλα.

Να γιατί την 1η του Μάρτη όλα τα παιδιά και προπάντων τα κορίτσια έβαζαν στον καρπό του χεριού τους τον "Μάρτη", μια στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή.

Στην Ελληνική αρχαιότητα έχει τις ρίζες του το έθιμο αυτό με την κλωστή. Οσοι έπαιρναν μέρος στα Ελευσίνια Μυστήρια, λένε οι μαρτυρίες, έδεναν μια κλωστή γύρω από το δεξί χέρι και μια άλλη γύρω από το αριστερό πόδι.

Ετσι πίστευαν ότι έδιωχναν το κακό, αποτελεσματικά ίσως, αφού παρόμοια έθιμα ήταν και είναι διαδεδομένα και σε όλες τις Βαλκανικές χώρες...

Μα Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης! Πίσω έχει ο χειμώνας την ουρά. Μάρτης βρέχει; Ποτέ μην πάψει. Μάρτης βρέχει; Θεριστάδες χαίρονται. Με χαρά περίμεναν τις βροχές του Μάρτη μια φορά οι γεωργοί.

Οι περισσότερες μέρες του Μάρτη εξάλλου στον χειμώνα ανήκουν επισήμως. Μετά την 21η του μήνα μπαίνει, μην τον ξεχνάμε, η Ανοιξη, όχι την 1η...