ΨΗΦΟΦΟΡΟΥ ΛΕΒΕΝΤΙΑ...

Από τη σειρά "ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΑ":

Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε προκηρύξει διαγωνισμό για προσλήψεις στο Λιμενικό Σώμα.

Τέκνο ψηφοφόρου που ήθελε διακαώς να συμμετάσχει και να ενταχθεί στο ΛΣ, κατάθεσε τα απαραίτητα χαρτιά του και για επικουρική βοήθεια έστειλε τον πατέρα του να ζητήσει παραπέρα βοήθεια από τον βουλευτή που είχανε προτιμήσει στις εκλογές του 2007...

Ο βουλευτής σωστός κι έντιμος, γνωρίζοντας πως δεν μπορούσε να κάνει πολλά στην συγκεκριμένη υπόθεση που την είχανε αναλάβει ανώτατοι αξιωματικοί του ΛΣ και θέλανε τούτη τη φορά ανθρώπους με προσόντα να περιπολούν το Αιγαίο και να αποτρέπουν τη λαθρομετανάστευση κι όχι τη συνήθη σαβούρα ανεπρόκοπων που τους φορτώνανε οι βουλευτές ρουσφετολογικά για να εξασφαλίσουν μισθό οι μεν και ψήφους οι δε, του ξεκαθάρισε αμέσως πως δεν μπορούσε να κάνει και πολλά πράγματα για την υπόθεση του αν και θα προσπαθούσε...

Καταλάβαινε ο πατέρας πως δύσκολα θα βόλευε τον υιό, μα θέλοντας το κάτι παραπάνω πήγε και σε έτερο βουλευτή του ιδίου κόμματος, με περισσότερη θητεία και πείρα σε τέτοιου είδους υποθέσεις. Αυτός εδώ με περισσή σιγουριά και αναίδεια προς το ΑΣΕΠ, του είπε:

- Αφού ήρθες και με βρήκες, πες πως έγινε κιόλας το αίτημα σου, θα το πάρουνε το παιδί σου στο Λιμενικό...

Έβαλε επιδεικτικά τους μπαρακεντέδες του να γράψουν το αίτημα του ψηφοφόρου ψηλά - ψηλά στον ρουσφετοκατάλογο που ο συγκεκριμένος βουλευτής έχει πάντα ανοιχτό και έτοιμο για κάθε καρυδιάς καρύδι που προσφεύγει στο γραφείο του, αποσπώντας του ταυτόχρονα την υπόσχεση πως στις επόμενες εκλογές θα ψήφιζε σωστά τον παλαιό (αυτόν δηλαδή), αντί να παιδεύεται με τους νέους κι ακάτεχους την τέχνη του ρουσφετιού...

Βγήκανε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού και ο υιός δεν ήταν στους επιτυχόντες, αφού ο φαφλατάς βουλευτής δεν έκανε το παραμικρό για τον καινούριο ψηφοφόρο του, πετώντας το αίτημα του στη βούτα μόλις έφυγε ο πατέρας από το γραφείο τότε...

Του θύμισε όμως τηλεφωνικά την υποχρέωση του να τον ψηφίσουν όλοι οικογενειακά, μόλις προκηρύχτηκαν οι εκλογές το 2009...

Ο πατέρας σαν πιστός οπαδός του κόμματος πήγαινε σε όλες τις προεκλογικές συγκεντρώσεις των υποψήφιων και σε κείνη του βουλευτή που δεν τον βοήθησε γιατί πραγματικά δεν μπορούσε...

Όταν τελείωσε την ομιλία του πήγε να τον συναντήσει και τον πήρε από τη χέρα παραπέρα, όπου με γνήσια λεβεντιά και ντομπροσύνη του είπε:

- Θυμάσαι που σου ζήτησα βοήθεια για τον γιο μου τότε με το Λιμενικό και είπες πως δεν γίνεται ειλικρινά; Δεν σε πίστεψα και πήγα κι αλλού, ήθελα να τον δω διορισμένο και με στολή βλέπεις, ούτε ο άλλος κατάφερε τίποτα μα μου είχε υποσχεθεί τα πάντα ψευδόμενος, αφού ήξερε καλά πως ο συγκεκριμένος διαγωνισμός ήταν αδιάβλητος και προχθές μου ζήτησε να τον ψηφίσω σαν αντάλλαγμα λέει για την εξυπηρέτηση, μα εγώ και θα πω και στην οικογένεια μου, θα σε στηρίξουμε εσένα που δεν μας κορόιδεψες, ,όπως θα έκανα έτσι κι αλλιώς ανεξάρτητα από το ποιος και αν διόριζε τον γιο μου αφού σε προτιμώ, άσε τον να ελπίζει ψεύτικα τον άλλο...

Μου την έφερε μια φορά αυτός, του τη φέρνω τώρα κι εγώ, πατσίσαμε!

ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Κοινωνική cult ταινία του 1982.

Δύο παρέες ναρκομανών νέων συγκρούονται μεταξύ τους και όταν ο αρχηγός της μιας πεθαίνει, ο αδελφός του προσπαθεί να βρει ποιοί του προμήθευαν ναρκωτικά...

Δείτε τη σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-3714735121641560543&hl=el&fs=true

THE GREAT GLOBAL WARMING SWINDLE (DOCUMENTARY)

Μήπως είναι υπερβολικά ή ακόμη και ψέμματα τα περί υπερθέρμανσης του πλανήτη;

Κάποιοι δραστήριοι χάκερς κατάφεραν να πάρουν στα χέρια τους κάποια e-mails που είχαν σταλεί από κορυφαίους επιστήμονες που ασχολούνται με τις κλιματικές αλλαγές, προειδοποιώντας τον κόσμο για τις ολέθριες συνέπειες.

Οι σκεπτικιστές της κλιματικής αλλαγής έχουν τώρα αναθαρρήσει. Όπως ισχυρίζονται, τα συγκεκριμένα ηλεκτρονικά μηνύματα αποδεικνύουν πως η παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση αποτελεί απλά μια υπερβολή κάποιων...Διόλου απίθανο.

Εξάλλου ο πλανήτης θερμαίνεται και ψύχεται ανά Χ αιώνες από μόνος του και η επιρροή που έχουμε εμείς οι άνθρωποι σε αυτό είναι αστεία. Άλλος ένας τρόπος χαλιναγώγησης των μαζών για να μας κρατούν απασχολημένους, για να αγοράσουμε το σωστό "παραμύθι", πράσινη ανάπτυξη προς πλουτισμό κάποιων εταιρειών, οικολογικό απορρυπαντικό, οικολογικό αυτοκίνητο.

Για να αισθανθούμε σύντομα δέος μπροστά στο δάσος των (εισαγόμενων και πανάκριβων) ανεμογεννητριών που θα ξεφυτρώσει έξω από το κάθε χωριό μας. Το κονταροχτύπημα για αιολικά δεν έιναι για ενέργεια, είναι για επιδοτήσεις. Οι πετρελαιάδες ωστόσο προωθούν αιολική ενέργεια για να αποτρέψουν σοβαρές λύσεις. Βιομηχανία με Α.Π.Ε. δεν γίνεται. Με πετρέλαιο ή κάρβουνο ή πυρηνικά γίνεται. Οι Α.Π.Ε. είναι το άλλοθι ή η διασφάλιση για να μείνουμε στο πετρέλαιο.

Για να μας πιάνουν κορόιδα στο θέμα των αυτοκινήτων με τους υπέρογκους δήθεν πράσινους φόρους και μάλιστα στις κατηγορίες των αυτοκινήτων που ως επί το πλείστον έχουν οι μη έχοντες, δηλαδή τα παλαιά αμάξια, όταν πχ τα πλοία ευθύνονται πολύ περισσότερο για ρύπους από όλα μαζί τα αυτοκίνητα...

Και εμείς σβήνουμε τα φώτα την ημέρα της Γης και αισθανόμαστε ενοχές αν δεν ανακυκλώσουμε, και προσωπική ευθύνη για τις πολικές αρκούδες που δεν έχουν που την κεφαλήν κλίναι...

Αλλο το ότι χρειάζεται δουλειά και επαγρύπνηση για την προστασία του αέρα, της χλωρίδας και της πανίδας.

Αλλο το να φροντίζουμε να μην ρυπαίνουμε (με τους πολύ συγκεκριμένους τρόπους που ρυπαίνουμε).

Αλλο το να αποκτήσουμε επιτέλους πλήρες δίκτυο ανακύκλωσης.

Αλλο το να φροντίζουμε τα δάση μας ως κόρη οφθαλμού.

Και άλλο ότι κατ' ανάγκην ο πλανήτης θερμαίνεται λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου (grenhouse gases) και άρα πρέπει να μπουν φόροι, κλπ. κλπ. και προπάντων να "γονατίσουν" κάποιες αναπτυσσόμενες οικονομίες λόγω δυσβάστακτων κανονισμών που θα τους επιβάλλει ο ΟΗΕ...

Ό,τι μπορούμε ας το κάνουμε εκεί που πρέπει (ανακύκλωση και διαχείριση απορριμάτων ας πούμε) αλλά το παραμύθι και τις ενοχές δεν πρόκειται να τις ενστερνιστούμε οι σκεπτόμενοι πολίτες εύκολα γιατί είναι φανερό ότι κάποια συμφέροντα πάλι μας κοροϊδεύουν.

Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΘΕΡΜΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΨΥΧΡΟΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΠΡΙΝ ΥΠΑΡΞΕΙ Η ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗ.
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΜΗΛΗ Η ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ.ΟΙ ΚΑΜΠΥΛΕΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΑΥΗΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΣΥΜΠΙΠΤΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ.

Υπάρχει και το ντοκυμαντέρ του CHANNEL 4 ΤΟΥ 2007 "The great global warming swindle" για το θέμα που μπορείτε να δείτε σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-5576670191369613647&hl=el&fs=true

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 8...

Ενώ περίμενε να δει μια αγγελία που θ' αποτελούσε την ευκαιρία της ζωής του, ο Κάκος προσπαθούσε εν τω μεταξύ να βολευτεί όπως - όπως σε μια υποδεέστερη δουλειά, για να βγάζει έστω τα προς το ζειν φτωχικώς μεν, αξιοπρεπώς και επαρκώς δε, όπως πολλοί άλλοι γύρω του που δεν μπορούσε να τους χαρακτηρίσει κανείς επιτυχημένους, μα είχαν μια δουλειά, κάποια έσοδα και τον τρόπο τους να ζούνε...

Μια τέτοια περίπτωση θα ήταν πχ να τον πάρουν υπάλληλο σε κάποιο μαγαζί...

Τότε ετοιμαζόταν να λειτουργήσει στην πόλη του ο "ΚΩΤΣΟΒΟΛΟΣ" που ήταν το πρώτο μεγάλο κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών που θα υπήρχε στην πόλη και δημοσίευσε μια αγγελία αναζήτησης προσωπικού, μέχρι τότε υπήρχαν μόνο μικρά μαγαζιά τοπικών εμπόρων.

Σαν λύση ανάγκης ο Κάκος έστειλε το βιογραφικό του, που σε τρεις βδομάδες απέρριψαν όπως έγραφε το ευχαριστήριο σημείωμα που του έστειλαν, ενημερώνοντας τον συνάμα πως "δεν διέθετε τα προσόντα να δουλέψει για αυτούς"...

Νόμιζε πως θα διάλεγαν τους τέλειους ανθρώπους με απίθανα προσόντα αφού απέρριψαν αυτόν, έτσι πήγε όταν μετά 2 μήνες έκαναν τα εγκαίνια να τους δει από κοντά...Αντί για αυτό είδε κάποια μίζερα ανθρωπάκια που δεν συγκρίνονταν μαζί του ούτε στην εμφάνιση και το παράστημα, ούτε σε γνώσεις και ικανότητες, να περιφέρονται στο ολοκαίνουργιο μεγάλο μαγαζί φορώντας τα ρούχα με τη φίρμα που τους είχαν δώσει, μη μπορώντας να μιλήσουν σωστά σε πελάτες, να επαναλαμβάνουν όσα διάβαζαν στα ταμπελάκια των συσκευών μόνο αφού δεν ήξεραν τίποτα περισσότερο και να επαναλαμβάνουν συχνά τη φράση "θα το πάρετε, να σας το φέρω;" εν είδη ερωτήσεως κλεισίματος στο υποψήφιο πελάτη...
Τέτοια πράγματα το μεγάλο όνομα στα ηλεκτρικά, με τις τσιμπημένες τιμές και τις πολλές δόσεις τάχα ευκολίας στο πόπολο...

Για να διασκεδάζει ο Κάκος πήγαινε πότε πότε στο μαγαζί και έκανε πως ενδιαφερόταν για κάποια συσκευή, έσπαζε πλάκα με την ανεπάρκεια των πωλητών της κακής ώρας και του γλύφτη που παρίστανε το αφεντικό του μαγαζιού, έπαιζε μαζί τους με τις γνώσεις του στις πωλήσεις παντός είδους που αποκτούσε σταδιακα κι έφευγε όταν χόρταινε, χωρίς να πάρει τίποτα με το κλασικό "θα το σκεφτώ" του αναποφάσιστου αγοραστή...

Στην πραγματικότητα ποτέ δεν θα πλήρωνε δεκάρα ούτε θ' αγόραζε οτιδήποτε από κείνους που του στερήσανε την δυνατότητα να βγάλει ένα εισόδημα, βασική αρχή του Κάκου. Αυτό βέβαια δεν εμπόδιζε τους "προσοντούχους" που επιλέχτηκαν, να πληρώνονται με σταθερό μισθό κάθε μήνα άσχετα αν κάνουν πωλήσεις και να έχουν τ' απαραίτητα χρήματα για σπίτια, αυτοκίνητα, παιδιά, οικογένεια, αγορές, ταξίδια, λούσα, διασκέδαση, όταν εκείνος στερούνταν και τον καφέ ακόμη όντας απένταρος και μόνος...

Το ίδιο πάνω κάτω σκηνικό επαναλήφθηκε τον επόμενο χρόνο όταν επρόκειτο να έλθει στην πόλη και η "ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ" άλλη αλυσίδα ηλεκτρικών που μάζεψε με τον ίδιο τρόπο ένα μάτσο ακόμη ηλίθιους υπάλλήλους, δυο δε πήραν μεταγραφή από το προηγούμενο για να συνεχίσουν τη μίζερη καριέρα τους εδώ...

Και ξανά με το "ONEWAY", το "ΠΛΑΙΣΙΟ" το "ΡΑΔΙΟΚΟΡΑΣΙΔΗΣ" το "ΣΕΗΟΣ- EURONICS", το "EXPERT", το "ΚΡΙΚΟΣ" και μερικά άλλα μικρότερα μαγαζιά και μαγαζάκια, ο Κάκος παντού ανεπιθύμητος...Δεν κάνεις για τέτοια εσύ...θα σε κουράσει αυτή η δουλειά και θα βαρεθείς γρήγορα...δεν έχεις τα προσόντα που θέλουμε...έχεις περισσότερα από αυτά που εμείς ζητάμε...που ήσουν πιο πρώτα...έχεις ξανακάνει πωλήσεις;...σε τέτοιο service έχεις ξαναδουλέψει;...δεν είσαι πια 20 χρονών...είσαι χοντρός και δεν μπορείς να ανεβαίνεις σκάλες να στήνεις συναγερμούς...θα σ' έχουμε υπόψιν μας για αργότερα...άργησες, πήραμε άλλον...θέλω κοπέλα υπάλληλο...κλπ φράσεις και δικαιολογίες να τον διώξουν.

Τότε ήταν που άρχισε ν' αναρωτιέται ο Κάκος τι διάολο γύρευε με αυτούς, γιατί έπρεπε σώνει και καλά να θέλει να γίνει υπάλληλος τους με μισθό, ενώ μπορούσε να κάνει τα ίδια και καλύτερα μόνος του με μια δική του δουλειά.

Μια σκέψη που όλο και φούντωνε μέσα του, αν και δεν είχε λεφτά να ξεκινήσει κάτι δικό του, μα έλα όμως που δεν του έδιναν και μια ευκαιρία να αρχίσει από κάπου αλλού...

Κάτι έπρεπε να κάνει...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΕΜΠΟΡΩΝ ΚΑΤΕΡΓΑΡΙΕΣ...

Αντιδράσεις στον εμπορικό κόσμο της πόλης έχει προκαλέσει η επικείμενη λειτουργία καταστήματος της αλυσίδας Zara, με ανδρικά και γυναικεία είδη. Και αυτό γιατί όπως υποστηρίζουν κάποιοι έμποροι, η μητρική εταιρεία αναπτύσσει σε απόσταση λιγότερη των 100 μέτρων καταστήματα (Berska, Pull and Bear και άλλα) το συνολικό εμβαδόν των οποίων ξεπερνά τα 1.500 τ.μ...

Αυτό απαγορεύεται υποστηρίζουν και η λειτουργία του συγκεκριμένου καταστήματος δεν θα είναι νόμιμη, βάσει κάποιας διάταξης που ως ρουσφέτι κάποτε πέτυχαν...

Και ο ελεύθερος ανταγωνισμός που πάει;

Επειδή κάποιοι κληρονόμησαν ex officio ένα εμπορικό μαγαζί από τον μπαμπά μα όχι και το εμπορικό δαιμόνιο του ιδρυτή και δεν τα βγάζουν πέρα μόνο και μόνο επειδή δεν ξέρουν τι να κάνουν, ούτε φρόντισαν ποτέ στη ζωή τους να εκπαιδευτούν με κάποια αληθινά σεμινάρια από ειδικούς, πέρα από τα πρόχειρα που οργανώνει ο σύλλογος τους αραιά και που, πρέπει να σταματήσει κάθε επένδυση από πραγματικούς επιχειρηματίες με όραμα, συνεχή ανάπτυξη, προγραμματισμό, ευελιξία και αποτελεσματικότητα στην αγορά, που απλώς θέλησαν να έρθουν και στην πόλη μας να προσφέρουν το κάτι παραπάνω...

Ζητούν υποκριτικά να τους συμπαρασταθεί η νομαρχία, το επιμελητήριο τους, οι λοιποί φορείς και όλοι μας εντέλει, έτοιμοι ν' αρχίσουν τα κλαψουρίσματα...

Λες και είναι δικό μας θέμα η αποκλειστικά δική τους ανεπάρκεια!

Γιατί πρέπει να ανέχομαι και να επιδοτώ πχ τον απατεώνα έμπορο που όσο ψώνιζα από το μαγαζί του έκανε τον έξυπνο μαζί μου για τη προέλευση των ρούχων του (που διάβαζα στα ταμπελάκια που ο ίδιος είχε αφήσει πάνω τους, σαν να μην ξέρω που βρίσκεται το Μιλάνο και που το Μπαγκλαντές) κι όταν έχασε τη φάση μια μέρα μου έστελνε τους μπάτσους κι απειλούσε να με μηνύσει πως τάχα παρενοχλώ την χαζή υπάλληλο - ερωμένη του, όντας νεώτερος, ωραιότερος και πιο ενδιαφέρων άντρας από δαύτον, μα χωρίς τις δικές του γνωριμίες ρουφιάνων που έκρυβε στο μαγαζί του σε κάθε πορεία "κοινωνικών αγωνιστών" και φωτογράφιζαν όσους διαδηλωτές κοιτούσαν προς το υπουργικό (τότε) γραφείο ακριβώς απέναντι του...

Γιατί πρέπει να πηγαίνω σε άλλη πόλη για να ντυθώ κάθε σεζόν, μη βρίσκοντας αυτό που θέλω εδώ, γιατί κάποιοι επιμένουν να ξεπουλήσουν όλη τη παλιά σαβούρα τους με το έτσι θέλω πριν κάνουν νέες παραγγελίες;

Γιατί να πληρώνω 60 - 80 ευρώ ένα ρούχο για να πληρώνονται οι μισθοί 3 - 4 - 5 θηλυκών υπαλλήλων (όλες όμορφες και πρόθυμες για τα αφεντικά) σε μαγαζιά που όλο λένε πως δεν βγαίνουν οικονομικά μα γεμάτα αργόσχολες νεαρές να χαχανίζουν μεταξύ τους ένα 8ωρο με τον απαραίτητο φραπέ ανά χείρας;

Πως κάποιοι Κινέζοι καταφέρνουν και ξεπουλούν τα άθλια προϊόντα τους σε πλήθη από πρόθυμους αγοραστές (κανείς δεν πάει με το ζόρι) στα πάντα γεμάτα μαγαζιά τους που συνέχεια αυγατίζουν σε αριθμό κι όλα ανθούν;

Πως κάποιοι πλανόδιοι γύφτοι καταφέρνουν να κάνουν περισσότερες πωλήσεις την ημέρα αν και στα μουλωχτά, καθότι κυνηγημένοι και φευγάτοι από κεντρικά σημεία, μα βρίσκουν τον τρόπο; Εξυπνότεροι είναι οι αγράμματοι;

Τα κέρδη θα έρθουν με δική σας βελτίωση, εκσυγχρονισμό κι εξυπηρέτηση κι όχι με κατεργαριές, ρουφιανιές, υποκρισία, κραυγές κι αβάσιμες απαιτήσεις, και προπαντός βάζοντας εμπόδια σε επιτυχημένους επιχειρηματίες...

Αν δεν τα καταφέρνετε εσείς έχετε μείνει πίσω, μα όχι να πρέπει να σκοντάφτουν οι άλλοι μπας και σηκωθείτε κάποτε...

Αει σιχτίρι πια, η μαλακία (κάποιων μελών του συλλόγου σας τουλάχιστον) έχει και όρια!

ΕΠΙΔΟΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ...

Υπάρχει το απαισιόδοξο ενδεχόμενο να βγει ο σημερινός πρωθυπουργός μια μέρα όχι πολύ μακρινή και να πει στον Ελληνικό λαό το "επτωχεύσαμεν", κανείς δεν το αποκλείει έτσι που κατάντησαν την οικονομία της χώρας και το διογκωμένο έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών...

Όταν το ΠΑΣΟΚ είχε κερδίσει τις πρώτες του εκλογές, έδωσε γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, αφενός μεν για να ενισχύσει τις υπαμειβόμενες κατηγορίες εργαζομένων και αφετέρου για να αναθερμάνει την οικονομία, ελπίζοντας ότι οι αυξήσεις θα έπεφταν σε αγορές ντόπιων προϊόντων και θα επέστρεφαν στους Έλληνες παραγωγούς και κατασκευαστές, μειώνοντας το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών που και τότε είχε τρελαθεί όπως και στην πρόσφατη περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ.

Δυστυχώς όμως οι τότε γενναίες αυξήσεις έγιναν αυτοκίνητα, έγχρωμες τηλεοράσεις και βίντεο, ηλεκτρικές συσκευές που δεν κατασκευάζονταν στην χώρα μας και άλλα εισαγόμενα πολυτελή και δευτερεύουσας ανάγκης προϊόντα, χρηματοδοτώντας ξένες οικονομίες και ενισχύοντας άλλους προϋπολογισμούς εκτός αυτού της Ελλάδας!

Στις μέρες μας, στο εσωτερικό της κυβέρνησης συζητείται η άποψη "τόνωσης της αγοράς" με επιδοματικού χαρακτήρα μέτρα, μέτρο καταρχήν σωστό, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που σημειώνουν ότι οι εισαγωγές κατέρρευσαν πολύ περισσότερο από τις εξαγωγές, όχι λόγω βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας της Ελληνικής Οικονομίας αλλά λόγω έλλειψης ρευστότητας στα οικονομικά των πολιτών και φοβούνται ότι το φαινόμενο του 1982 θα επαναληφθεί με διοχέτευση των εισοδηματικών ενισχύσεων σε αγορές ξένων προϊόντων, όπως υπέδειξε η επί ΝΔ απόσυρση αυτοκινήτων.

Το χρήμα προσφέρεται, οι δικαιούχοι αποκτούν γοργά το μέσο που θα καλύψει επείγουσες ή μη ανάγκες, ξοδεύουν άμυαλα και ασύστολα το πολύτιμο χρήμα σε φτηνά εισαγόμενα προϊόντα κυρίως, καταναλώνουν και ξεμένουν πριν καλά-καλά το καταλάβουν κι άντε πάλι απ' την αρχή...

Έτσι η διαφορά ανάμεσα στις εισαγωγές και εξαγωγές θα άνοιγε υπέρ των πρώτων, δυσκολεύοντας το έργο τιθάσευσης της οικονομικής θύελλας που συγκλονίζει την Ελληνική Οικονομία.

Σήμερα όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι οι σκεπτόμενοι πολίτες που έχουν καταλάβει ότι τα πράγματα είναι σκληρότερα από ότι φάνταζαν προεκλογικά και φέρονται πρόθυμοι να συζητήσουν ψύχραιμα με την κυβέρνηση, αρκεί και αυτή να αποδείξει ότι έχει σοβαρή και ειλικρινή ατζέντα συζήτησης επί των οικονομικών...

ΓΡΙΠΠΗ, ΕΜΒΟΛΙΑ, ΑΝΗΣΥΧΙΑ, ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ...

Μεγάλη η φασαρία με το εμβόλιο κατά της νέας γρίπης.

Οι περισσότεροι Έλληνες είναι επιφυλακτικοί στο να το δεχτούν, την ίδια στιγμή που η ιατρική κοινότητα είναι διχασμένη για τις παρενέργειες και την καταλληλότητά του.

Επιφανείς γιατροί αποτρέπουν τους ασθενείς από το να το κάνουν. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να διασφαλιστεί η υγεία των πολιτών από πλευράς παρενεργειών;

Τα αποτελέσματα δείχνουν μάλλον το αντίθετο. Οι περισσότεροι γιατροί αντιτίθενται στην καταλληλότητα του εμβολίου και μάλιστα με δριμύτητα. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.

Απόρρητο έγγραφο της βρετανικής κυβέρνησης που στάλθηκε στους διευθυντές των νευρολογικών κλινικών της Βρετανίας, βάσει δημοσιεύματος της «Μail on Sunday», αναφέρει ότι το εμβόλιο κατά του ιού της νέας γρίπης είναι πολύ πιθανό να συνδέεται με μια σοβαρή ασθένεια του νευρικού συστήματος. Επίσης γιατροί στο εξωτερικό μιλούν και για άλλες παρενέργειες καθώς δεν υπάρχει εμπειρία τέτοιου εμβολιασμού στον ευρύ πληθυσμό...

Από την άλλη πλευρά βλέπουμε ένα κράτος που με ηχηρά διαφημιστικά σποτ παροτρύνει τους πολίτες να κάνουν το εμβόλιο, που προς το παρόν το κάνουν οι υψηλού κινδύνου και οι ευπαθείς ομάδες. Με συνεχή βομβαρδισμό τηλεοπτικών σποτ, οι αρχές του Υπουργείου Υγείας επιχειρούν να περάσουν στον κόσμο ότι πρέπει να εμβολιαστεί και πως το εμβόλιο είναι ασφαλές.

Στο πλαίσιο αυτό ήταν και ο εμβολιασμός της ίδιας της υπουργού Υγείας, που με δηλώσεις της μετά μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ισχυρίζεται πως το εμβόλιο είναι ασφαλές, τονίζοντας πως για το εμβόλιο υπάρχει η έγκριση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων και υπάρχει έγκριση από τον ΕΟΦ εδώ στην Ελλάδα...

Όμως ειδικοί δεν είναι όλοι αυτοί οι γιατροί που αντιτίθενται στη χρήση του νέου εμβολίου και έχουν πείσει περίπου επτά στους δέκα Έλληνες να μην θέλουν να το κάνουν; Όλοι αυτοί από την ιατρική κοινότητα που αποτρέπουν τον κόσμο από το να κάνει το εμβόλιο με το επιχείρημα ότι δεν έχει δοκιμαστεί από πλευράς παρενεργειών, δεν είναι ειδικοί στο να τον κατατοπίσουν σχετικά;

- " Εμείς οφείλουμε να λέμε την αλήθεια στον κόσμο και από κει και πέρα οι πολίτες φυσικά κρίνουν, και σε συνεννόηση πάντα με τον γιατρό τους, κατά πόσο θα ανταποκριθούν. Εμείς ελπίζουμε ότι μέσα από αυτή την εκστρατεία θα υπάρχει και αντίστοιχη ευαισθητοποίηση" επιμένει η υπουργός...

Ευαισθητοποίηση και επαγρύπνηση ασφαλώς, όμως σε καμία περίπτωση πανικός και αγεληδόν εμβολιασμός επειδή κάποιοι από τη διεθνή φαρμακευτική βιομηχανία και τους εδώ αντιπροσώπους τους, στην προσπάθειά τους να πουλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα εμβόλια που μεταφράζεται σε κέρδη εκατομμυρίων ευρώ, έπεισαν σχεδόν όλες τις κυβερνήσεις πως το εμβόλιο δοκιμάστηκε τάχιστα και είναι ασφαλές για τον κόσμο.

Αλήθεια, θα θέλαμε να μάθουμε με στοιχεία πως σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δοκιμάστηκαν οι παρενέργειες και πως τόσο εύκολα επιτρέπεται ο εμβολιασμός των ομάδων υψηλού κινδύνου...

Τι θα γίνει τελικά; Ουδείς γνωρίζει.

Το σίγουρο είναι ότι τα κέρδη των εμπλεκομένων εταιρειών θα αυξηθούν κατακόρυφα.

Και πέρα από τον εμβολιασμό, καλό θα ήταν να μας αποκαλύψουν τον τρόπο που διαδόθηκε αυτός ο ιός. Υπάρχει πολύ παρασκήνιο και σε αυτή την πρόσφατη ιστορία με τον ιό Η1ΝΙ...

Και τα εύκολα θύματα είναι πάντα ο κόσμος. Που μέχρι στιγμής αντιστέκεται, άγνωστο για πόσο.

Γιατί κάθε πανδημία, δεν παύει να είναι πανδημία που προκαλεί πανικό στους πολίτες οι οποίοι μέσα στην απόγνωσή τους ίσως τρέξουν να εμβολιαστούν.

Τα επόμενα χρόνια θα δείξουν αν οι φόβοι των γιατρών θα επιβεβαιωθούν με τον πλέον τραγικό τρόπο. Και θα αποδείξουν του λόγου το αληθές, δηλαδή αν οι μισοί θα πεθαίνουν από τον ιό της γρίπης των χοίρων και οι άλλοι μισοί από τις παρενέργειες του εμβολίου...

ΠΑΠΑΣ ΣΕ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ...

Πάει μια μέρα μια γυναίκα που εύκολα ενδίδει ερωτικά να εξομολογηθεί στον παπά του χωριού της.

Της λέει ο παπάς:

- Για πες μου κορίτσι μου τις αμαρτίες σου.

- Μεγάλη η αμαρτία μου πάτερ, να πήγα με τον άντρα της γειτόνισσας μου...

- Δεν πειράζει τέκνο μου συγχωρείται η αμαρτία σου.

- Έκανα όμως και μια ακόμη αμαρτία πήγα και με τον μανάβη του χωριού.

- Συγχωρούνται οι αμαρτίες σου.

- Εεεεε, έκανα και μια άλλη αμαρτία πήγα και με τον χασάπη του χωριού.

Λέει τέλος πάντων στον πάτερ με όλους όσους πήγε.

- Να όμως πάτερ η πιο μεγάλη μου αμαρτία είναι ότι πήγα ακόμη και με τον παπά του διπλανού χωριού...

Και της απαντάει ο παπάς:

- Γιατί μωρή, το δικό σου το χωριό παπά δεν έχει;

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ...

Η πολιτική επικοινωνία για να είναι αποτελεσματική πρέπει να έχει ουσία.

Και η ουσία υπάρχει στην πολιτική και τον πολιτικό.

Αν ο πολιτικός ή η πολιτική που πρεσβεύει είναι άδειο τσουβάλι, όσο καλό κι αν είναι το επικοινωνιακό κομμάτι, το αποτέλεσμα θα είναι το απόλυτο μηδέν στη χειρότερη περίπτωση ή έστω ευκαιριακά μετρήσιμο στην καλύτερη...

Η επικοινωνία για να είναι αποτελεσματική πρέπει να συνοδεύεται από ουσία, τότε μόνο το μείγμα μπορεί να γίνει εκρηκτικό και να μην περάσει απαρατήρητο.

Κι από την άλλη πλευρά η ουσία, οι πολιτικές δηλαδή που ασκούν οι πολιτικοί και που μετουσιώνονται σε πράξη, αν δεν επικοινωνηθεί, αν δεν μεταλαμπαδευτεί στον πολύ κόσμο και γίνει γνωστή, είναι σαν να μην έγινε ποτέ...

Δεν υπάρχουνε ξεπερασμένες ιδέες, υπάρχουν αποτυχημένες πολιτικές που στηρίχτηκαν σε αυτές χωρίς τη συγκατάθεση του κόσμου. Γιατί είτε παρεξηγήθηκαν, είτε δεν προβλήθηκαν όπως έπρεπε να πείσουν το σύνολο των πολιτών που αναγνωρίζουν την ανάγκη αντιμετώπισης των σημαντικών κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων (οικονομία, ανεργία, παιδεία, ασφάλεια, εθνικά θέματα), υπεράνω των κομματικών προτιμήσεων...

Με διαχρονικά σταθερή πορεία αποδεκτή από την πλειοψηφία τους, ώστε να μειώνονται οι αγόμενοι και φερόμενοι με το κατά το πόσο τους βολεύουν τα προεκλογικά τερτίπια και οι συντεχνιακές αρπαχτές που τους παρουσιάζονται...

Οι εποχές που μιλούσαν κάποιοι "χαρισματικοί" τάχα, ώρες ατελείωτες χωρίς στην ουσία να λένε τίποτα κι όλοι όμως οι ακροατές έλεγαν "τι καλά τα λέει αυτός", έχουν περάσει ανεπιστρεπτεί...

Οι σκεπτόμενοι πολίτες θέλουμε πλέον πολιτικές που θα είναι εφικτές, θα μπορούν να γίνουν πράξη με αποτέλεσμα μετρήσιμο και όλο αυτό θα το βγάζει έξω ο δημιουργός τους, θα το επικοινωνεί στο κοινό που θέλει να το ακούσει, να το μάθει, να το αξιολογήσει...

Τότε μόνο η επικοινωνία θα είναι αποτελεσματική, μετρήσιμη, εκρηκτική, με ανατροπές και ρήξεις που φέρνουν αλλαγή.

Ας το ξέρουν οι επικοινωνιολόγοι που αναλαμβάνουν την κοινή γνώμη:

Ένα άκουσμα μπαίνει από το αυτί και πάει στο μυαλό. Εάν το μυαλό δεν μπορεί να το επεξεργαστεί δεν φταίει το αυτί, το μυαλό φταίει.

Αφού δεν βρίσκει ενδιαφέρον ν' ασχοληθεί με το άκουσμα...

Χωρίς ουσία τίποτα πια!

ΣΚΥΛΑΔΙΚΟ...

Θα έρθεις να πάμε σε κείνο το ξενυχτάδικο που θα τραγουδήσει ο τάδε τραγουδιστής (και λέει το όνομα ενός σκυλά διάσημου κάποτε στο κοινό του, ξεπερασμένου και σιτεμένου πια σήμερα);

- Φυσικά όχι, τι δουλειά έχω εγώ εκεί;

- Έλεγα, επειδή αύριο είναι αργία...

- Ακριβώς για αυτό σκέφτηκε και ο σκυλάς να τιμήσει με την παρουσία του την "επαρχία", όπως αποκαλεί αυτός και το σινάφι του υποτιμητικά τα σκυλάδικα τα μακρύτερα από τα πέριξ και την παραλιακή των Αθηνών, επ' ευκαιρία της αυριανής αργίας μόνο...

Δεν μπορώ να καταλάβω τι γυρεύω εγώ σ' ένα κλειστό περιβάλλον με υπερβολικό κίτς, γεμάτο καπνούς κι ένα πλήθος μεθυσμένους κάθε ηλικίας ανακατεμένους, να τους βλέπω να κουνιούνται όπως μπορούν και νομίζουν όντας άσχετοι από χορό, να πρέπει να πιώ απροσδιόριστης προέλευσης και περιεχομένου ποτά που θα μου χρεωθούν υποχρεωτικά και να πρέπει να ακούω και ν' ανέχομαι τον εν λόγω σκυλά ν' αλυχτά για τη χαμένη του αγάπη με ψεύτικο πάθος που σπα τύμπανα, χάνοντας συνάμα τον πολύτιμο ύπνο μου, αφού δεν πρόκειται να εμφανιστεί πριν τα δεύτερα μεσάνυχτα, επειδή κάποιος ξοφλημένος της νύχτας είπε να κάνει μια αρπαχτή στην πόλη μας...

- Δεν θες μια φορά εσύ ν' ακούσεις και να δεις κάποιον γνωστό τραγουδιστή από κοντά;

- Ποσώς με κόφτει ο κάθε "καλλιτέχνης" τέτοιου είδους χειρίστης διασκέδασης και το κλαψούρισμα που αποκαλεί τραγούδια και "δουλειά" του, δεν μου λέει τίποτα αυτή η απελπισία και μοιρολατρεία που εκπέμπει με τον τρόπο του...Ύστερα κι εγώ έχω γραμμένους αρκετούς στίχους που μπορούν να γίνου τραγούδια μια μέρα, που εκφράζουν κάποιες στιγμές μου, που έχουν να πουν αυτά που θέλω εγώ στον κόσμο, που θα θελήσει να τ' ακούσει...

- Και πως δεν τα προώθησες ακόμη;

- Επειδή ενώ φόρτωσα τον εαυτό μου μ' ένα σωρό γνώσεις, δεν έμαθα ακόμη να παίζω και να γράφω μουσική, να εκφράζομαι με νότες και μελωδία, αντιθέτως από μικρός μπορούσα να γράφω αυτά που ήθελα με άνεση λόγου.

Αν και έχω δημοσιευμένα μερικά χαρακτηριστικά δείγματα, δεν κατάφερα ακόμη να συνεργαστώ με συνθέτες και τραγουδιστές που ταιριάζουμε, ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστά κάποια από τα δικά μου τραγούδια...

- Κι αν κάποια από αυτά φτάσουν να παίζονται σε σκυλάδικα σαν κι αυτό που δεν θέλεις να βρεθείς μέσα;

- Έχω γράψει και μερικά τέτοια σε στιγμές ευθυμίας και διασκέδασης, που αν θέλει ο κόσμος να τ' ακούσει και να διασκεδάσει, δεν έχει σημασία ο χώρος, αν του λένε κάτι θα τα ψάχνει παντού...

Βέβαια σε άλλες στιγμές μου έχω γράψει κι άλλα διαφορετικά, για άλλο κοινό κι άλλους προβληματισμούς, μα όλα είναι εμπνευσμένα από την δική μου ζωή κι εμπειρίες, δεν αρκούμαι ν' ακούω μόνο αυτές των άλλων που περνούν στα τραγούδια τους, έχω κι εγώ την άποψη μου να καταθέσω...

- Και νομίζεις πως ενδιαφέρει τους ανθρώπους να την μάθουν και να την ακούνε με το αζημίωτο για σένα;

- Γιατί όχι; Κι εγώ σε αυτόν τον κόσμο ζω και κινούμαι, κάποια πράγματα που έχω γράψει αφορούν στιγμές και συναισθήματα κι άλλων πέρα από τα δικά μου που πολύς κόσμος δεν μπορεί να τα εκφράσει μα θάθελε να τα βρει έτοιμα και στο κάτω - κάτω είναι καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα από τα περισσότερα από εκείνα που κυκλοφορούν οι δισκογραφικές εταιρείες...

Κι επειδή είναι στίχοι για τραγούδια γραμμένοι για ν' ακούγονται κι όχι να διαβάζονται σαν τα ποιήματα, αν δεν μελοποιηθούν δεν θα θα τ' ακούσεις ποτέ και θ' αρκείσαι σε φτηνιάρικα κλαψουρίσματα σκυλάδων ή άλλων εναλλακτικών τάχα μου καλλιτεχνών της αρπαχτής, μόνο και μόνο επειδή μπορούν...

Ο ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Σπανιότατη Ελληνική Ταινία του 1968. Η ταινία μας μεταφέρει στα χρόνια της κατοχικής θύελλας του 1940 -1444, καθώς και στις προετοιμασίες και την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Σκηνοθεσία: Ηλίας Μαχαίρας.

Δείτε τη σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-5267007704833875130&hl=el&fs=true

MR BEAN: BUS STOP...

Mr Bean on Bus stop, trying to be the first to get the bus...

http://www.youtube.com/watch?v=T_3e5KUVdkI

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 7...

Μια ενδιαφέρουσα αγγελία που εντόπισε ο Κάκος μέρα στην πλημμύρα μικρών αγγελιών ζήτησης κυρίως εργατοτεχνιτών χαμηλής ειδίκευσης, που σχεδόν καθημερινά έψαχνε εξονυχιστικά στον τύπο, ήταν μια που αναφερόταν στην εταιρεία DORNIER - METEOR.

Η παραπάνω Γαλλο - Ιταλική κοινοπραξία εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, εκείνα τα χρόνια είχε αναλάβει τον εφοδιασμό με τηλεκατευθυνόμενους στόχους του ΠΒΚ, του χώρου δοκιμών, εκπαίδευσης και βολών βλημάτων του ΝΑΤΟ, που βρισκόταν στη περιοχή.

Και στο ΠΒΚ θα μπορούσε κι ήταν πρόθυμος να δουλέψει, μα λόγω του εκσυγχρονισμού του τότε και αναπροσαρμογής της αποστολής του, αρκούνταν στο υπάρχον προσωπικό που το μείωναν με τη συνταξιοδότηση των παλαιότερων και τη μη πρόσληψη νέων με τη προκήρυξη πλήρωσης θέσεων εργασίας...

Για τις ανάγκες της η εν λόγω εταιρεία αναζητούσε τεχνικό υψηλού επιπέδου, με κάποιες γνώσεις στον προγραμματισμό και κατεύθυνση από μακριά τέτοιων στόχων στο μέγεθος μικρού αεροσκάφους, που αφού απογειωνόταν εκτελούσε καθορισμένη πτήση, μάζευε τα στοιχεία των βολών και τα έστελνε για επεξεργασία κι αξιολόγηση στο ΠΒΚ και τέλος έπεφτε με αλεξίπτωτο, μαζευόταν - επισκευαζόταν και ξαναχρησιμοποιούνταν.

Τέτοια προσόντα είχε ο Κάκος και τον έλκυε η στρατιωτική τεχνολογία, έτσι τους έστειλε το βιογραφικό του. Δεν υπήρχαν και πολλοί άλλοι υποψήφιοι, ελάχιστοι ανταποκρίθηκαν και πληρούσαν τις απαιτήσεις. Σε χρόνο dt τους κάλεσαν, τον καθένα ξεχωριστά για συνέντευξη...

Το ραντεβού του Κάκου ορίστηκε μια Τετάρτη απόγευμα. Στις εγκαταστάσεις που είχαν παραχωρηθεί στην εταιρεία σε απομακρυσμένη κι ακατοίκητη περιοχή, μακριά από την πόλη. Αυτοκίνητο δεν διέθετε αφού δεν είχε δικά του λεφτά τότε, ούτε βρήκε διαθέσιμο κάποιον γνωστό να τον πάει εκεί στην καθορισμένη ώρα, αργά το μεσημέρι που θα ευκαιρούσε ο τοπικός διευθυντής και τα μέλη του ΔΣ που θα κάνανε τη συνέντευξη...

Βρήκε άλλη λύση. Πήρε το μεσημέρι στις 2.00 μμ το σχολικό λεωφορείο που μετέφερε τα παιδιά των γυμνασίων - λυκείων από τα χωριά της περιοχής κι αφού κατέβηκε στο πιο βολικό σημείο, περπάτησε τα κάμποσα χιλιόμετρα που ήταν η απόσταση της DORNIER - METEOR από το κοντινότερο χωριό.

Με τη προσμονή μιας ειδικευμένης και καλοπληρωμένης θέσης εργασίας, περπάτησε την απόσταση ο Κάκος χωρίς να κουραστεί καν, ξαφνιάστηκε ο φύλακας που τον είδε να καταφθάνει με τα πόδια, δυο λεπτά ακριβώς πριν την ώρα του ραντεβού του.

Για μια ολόκληρη ώρα μιλούσε με τους υπεύθυνους στα Αγγλικά και κάποια Ιταλικά (εκείνη την περίοδο εκτελούσε χρέη διευθυντού Ιταλός απεσταλμένος). Τα κατάφερε καλά με τους απόστρατους στρατηγούς που αποτελούσαν κυρίως το ΔΣ της κοινοπραξίας, την είχε σίγουρη την πρόσληψη...

Αν δεν είχε άλλη γνώμη κάποιος παρευρισκόμενος Έλληνας, με καθήκοντα σαν γραμματέας και μεταφραστής του διευθυντή, που είχε υπόψιν κάποιο δικό του πρόσωπο για τη θέση του τεχνικού που ήθελε και ο Κάκος...

Με δική του εισήγηση πήρε τελικά τη θέση ο γνωστός του μπαρακεντέ, δυστυχώς για τον Κάκο οι ξένοι απόστρατοι φύγανε μετά τις συνεντεύξεις και η γνώμη τους λίγο μέτρησε στον διευθυντή, καλύτερα άκουσε αυτόν που είχε όλη μέρα δίπλα του παρά τους προϊσταμένους του στην κοινοπραξία...

Πάντως ο άλλος που προσελήφθη τελικά δούλεψε μόνο για τα 2 επόμενα χρόνια, μετά έληξε το συμβόλαιο συνεργασίας της DORNIER - METEOR με το ΠΒΚ, δεν ανανεώθηκε και αποχώρησε η εταιρεία δίνοντας τη θέση της σε άλλη κι αφήνοντας άνεργους τους εργαζόμενους.

Έτσι και ο Κάκος θα καθόταν μόνο τόσο και θα έπρεπε μετά να κοιτάξει αλλού για νέα δουλειά...

[Για την ιστορία να προσθέσω πως όταν τελείωσε την συνέντευξη κι έπρεπε να φύγει, έκανε τον ίδιο δρόμο πάλι με τα πόδια κι ακόμη πολύ περισσότερο για να πάει στο σπίτι του, αφού το λεωφορείο που τον πήγε το μεσημέρι δεν θαρχόταν πριν σχολάσουν τα σχολεία το βράδυ κι όποτε έφτανε κι όποτε γυρνούσε πίσω άδειο μόνο με αυτόν μέσα, ο Κάκος προτίμησε αντί την πολύωρη παραμονή στον δρόμο ή το υψηλό κόστος για ταξί (ανύπαρκτο εξάλλου στην περιοχή) να γυρίσει με τα πόδια. Αν και περπάτησε πάλι για πάνω από 17 χλμ εκτός τα προηγούμενα, έφτασε στο σπίτι του αρκετά νωρίτερα πριν καν ξεκινήσει το λεωφορείο το βραδυνό του δρομολόγιο...]

ΠΟΣΟ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ...

Οι περισσότερες γυναίκες προσπαθούν να είναι όσο γίνεται πιο "προσεγμένες", για να προσελκύσουν πάνω τους τα ανδρικά βλέμματα.

Ωστόσο, μια μελέτη από τους εμπειρογνώμονες στο Πανεπιστήμιο του Leeds έχει έρθει στο φως της δημοσιότητας, υπολογίζοντας το ακριβές ποσοστό του σώματος που θα πρέπει να εκτίθενται για βέλτιστη γοητεία.

Μια επιστημονική έρευνα που διεξήγαγαν, έδειξε πως για να καταφέρουν να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες για την προσέλκυση των ανδρών πρέπει να φορούν τέτοια ρούχα, που το 40% του γυναικείου σώματος να παραμένει ακάλυπτο...


Τα συμπεράσματα βασίστηκαν σε μια εργασία που εκπόνησαν τέσσερις γυναίκες ερευνήτριες, παρατηρήθηκε ότι οι γυναίκες στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι περισσότερο προσεκτικές γύρω από το γοητευτικό ντύσιμο.

Για τους σκοπούς της μελέτης κάθε σκέλος αντιπροσώπευαν το 10% του σώματος, κάθε πόδι το 15% και ο κορμός το 50%.

Οι γυναίκες που αποκάλυψαν περίπου το 40% του δέρματός τους προσέλκυσαν διπλάσιο αριθμό ανδρών, όπως αυτές που καλύπτουν μεγαλύτερο μέρος του σώματος τους.



Ωστόσο εκείνες που εκτίθενται περισσότερο από αυτό τα πήγε χειρότερα.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι όταν παρουσιάζουν μεγαλύτερο μέρος από το προβλεπόμενο, απωθούν τους άνδρες επειδή υποδηλώνει την απιστία...

Ο ψυχολόγος δρ. Colin Hendrie, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης, δήλωσε:

- Περισσότερο από το 40%, υποδηλώνει απιστία. Καλύτερα η γυναίκα να περιοριστεί στο να δείξει λίγο πόδι και στήθος, αλλά όχι υπερβολές. Διαφορετικά θα έχουμε τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα...

Σύμφωνα με την μελέτη, ένα άλλο στοιχείο που βοηθά στην προσέλκυση των ανδρών είναι τα στενά ρούχα, που διαγράφουν τις γυναικείες καμπύλες.

ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΔΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ..

...που όμως δεν πρόκειται να το ακούσει ποτέ:

1) Αγάπη μου είσαι σίγουρος ότι ήπιες αρκετά; Μήπως πρέπει να πιεις μία μπύρα ακόμη;

2) Καλά, τι ρέψιμο ήταν αυτό; Ρίξε κι άλλο ένα!

3) Αποφάσισα ότι δεν θα φοράω πλέον ρούχα μέσα στο σπίτι.

4) Πάω μια στιγμή να φτιάξω τη πόρτα που χάλασε.

5) Μα καλά, δεν σε περιμένουν οι φίλοι σου να πάτε για μπύρες και κανένα γκομενάκι; Τι κάθεσαι εδώ;

6) Το ξέρω ότι είναι κάπως σφιχτά τα...οπίσθιά μου, αλλά δεν το δοκιμάζουμε άλλη μια φορά;

7) Είσαι τόσο sexy όταν είσαι πιωμένος!

8) Ε, σιγά, και του χρόνου θα έχω γενέθλια, φυσικά και να πας σήμερα γήπεδο με τα παιδιά...το ρωτάς;

9) Αχ, βαριέμαι, δεν έχω και τίποτα να κάνω, ας σου πάρω μία πίπα....

10) Αφού αγάπη μου εγώ κερδίζω αρκετά χρήματα, σταμάτα να δουλεύεις!

11) Αχ, μωρό μου, αυτό πρέπει να το δεις... μόλις βγήκε η νοστιμούλα κόρη του γείτονα στο μπαλκόνι, και δεν φοράει σχεδόν τίποτα... δεν είναι πολύ πρόστυχη;

12) Όχι, όχι, θα το πάω απλά στο συνεργείο, γιατί θέλει λάδια.

13) Λοιπόν, λέω σήμερα να νοικιάσουμε μια τσόντα, να πάρουμε και ένα κασόνι μπύρες, και να φωνάξω και την κολλητή μου που χαλβαδιάζεις τόσο καιρό, να κάνουμε στο σπίτι ένα τρίο.

14) Άσε τώρα τον άγιο Βαλεντίνο, και πάρε μου άμα θες για δώρο ένα διαρκείας για την ομάδα μου.

15) Φυσικά και δε με πειράζει που ξέχασες το καπάκι της τουαλέτας κάτω...

16) Πάω να μαγειρέψω κάτι... Δε παίζεις λίγο είτε με το PC είτε με το Playstation όσο θα είμαι στη κουζίνα;

ΝΕΑΝΙΚΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Η οικονομική και κοινωνική κρίση του καιρού μας έχει σοβαρό αντίχτυπο στην αγορά εργασίας. Γεγονός που βλέπουμε και ακούμε καθημερινά, πλαισιωμένο με πολλά ζωντανά παραδείγματα...

Χειρότερο κακό στο νέο σε ηλικία άνθρωπο ως ον που ζει και δρα σε μιαν κοινωνία δεν υπάρχει από την ανεργία.

Να έχει δαπανήσει χρόνια και χρήμα σε σπουδές και να παραμένει ακούσια άνεργος.

Να ψάχνει και να μη του δίνουν δουλειά, την ώρα που αντί να λιγοστεύουν, οι ανάγκες του μεγαλώνουν και πολλαπλασιάζονται και τα χρόνια του περνούν και καταλήγουν σε δικαιολογία μη αποδοχής του από μελλοντικούς εργοδότες...

Το πρόβλημα της ανεργίας ως γνωστό πλήττει κυρίως τους νέους ανθρώπους στο ξεκίνημα της αυτόνομης ζωής τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που επισημαίνεται ότι η ανεργία της νέας γενιάς είναι ολέθρια για την κοινωνία, εφόσον τους απογοητεύει όταν έχουν τη διάθεση και την ορμή και δεν τους δίνει θάρρος να αγωνίζονται για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος, πιο ανθρώπινος, δικαιότερος.

Την ίδια στιγμή, η καθεστηκυία τάξη κάθε κοινωνίας του καιρού μας δρα έτσι που λες και δε θέλει τους νέους ξύπνιους, με όρεξη για ζωή και δημιουργία, αλλά τους μετατρέπει σε υποχείρια κάποιων κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά "δυνατών", σε άβουλα και χωρίς επαναστατικότητα όντα, που χωρίς κοινωνική συνείδηση νοιάζονται μονάχα για τον εαυτούλη τους...

Εργασία όμως δεν σημαίνει κατ' ανάγκη κι αποκλειστικά διορισμός σε δημόσια θέση, ή μίσθωση από κάποιο αφεντικό, αιτίες που αποτελούν και τα κύρια αίτια της ανεργίας, αφού συνωστίζονται πολλοί μελλοντικοί υπάλληλοι σε λιγοστές ΜΙΣΘΩΤΕΣ θέσεις, αποκλείοντας τις υπόλοιπες δυνατότητες απασχόλησης...

Η ατομική ή συλλογική επιχειρηματικότητα θα μπορούσε ν' αποτελέσει διέξοδο για πολλούς δημιουργικούς νέους/ες που ονειρεύονται κάτι παραπάνω από το να γίνουν κλητήρες, γραφιάδες ή δασκαλίτσες με πολλές θεσμοθετημένες αργίες και σίγουρη δημόσια ασφάλιση...

Η επιχειρηματικότητα αποτελεί κατά κύριο λόγο νοοτροπία. Πρόκειται για την δραστηριοποίηση και την ικανότητα που έχει ένα άτομο, μεμονωμένα ή στο πλαίσιο ενός οργανισμού, να αναγνωρίζει τις ευκαιρίες και να τις εκμεταλλεύεται προκειμένου να επιτύχει προστιθέμενη αξία, να έχει οικονομικό όφελος, να αλλάξει ή ακόμη και να δημιουργήσει μια νέα αγορά.

Με επιπλέον οφέλη πέρα του (αυξημένου) οικονομικού, την πρωτοβουλία, την έμπνευση και δημιουργικότητα, την καινοτομία, το πείσμα για επιτυχία, την καταξίωση, την προσωπική ανάπτυξη κι ολοκλήρωση, πράγματα που αφορούν πρωτίστως νέους με δίψα για ζωή.

Η στήριξη της επιχειρηματικότητας είναι θέμα βούλησης κυρίως πολιτικής και κυβερνητικής και δευτερευόντως ιδιωτικής και ατομικής, με πρώτο λόγο να έχει ο τολμών το ρίσκο νέος επιχειρηματίας.

Εκεί θάπρεπε να κατευθύνεται η κύρια προσπάθεια μείωσης της ανεργίας από τους επίσημους φορείς.

Που έχουν το χρέος και την ευθύνη ν' αντιμετωπίζουν μετωπικά και δυναμικά την ανεργία και το σωρό των προβλημάτων που σχετίζονται έμμεσα ή άμεσα με αυτήν όπως κοινωνικός αποκλεισμός, υλική και πνευματική ένδεια, ασφάλιση - υγεία - πρόνοια κ.α.

Οι κοινωνικοί φορείς ακόμη θα πρέπει να μην παρασύρονται όταν ακούνε για προγράμματα νέων θέσεων εργασίας τύπου stage, ούτε να παίρνουν αμέσως θέση στηρίζοντας απροκάλυπτα όσους προσπαθούν απεγνωσμένα να γαντζωθούν από τέτοιες και να κολλήσουν σε μια υπηρεσία με δημοσιοϋπαλληλίστικο ωράριο, γραφειοκρατία, απαξιωτικές συμπεριφορές κι ανευθυνότητα προς τους πολίτες που καλούνται να εξυπηρετήσουν, κλπ παρεπόμενα που συνεπάγονται οι θέσεις που εποφθαλμιούν...

Στο κάτω κάτω δεν μας αφορά όλους το πλάγιο ρουσφέτι του κάθε εξυπνάκια, για να τον βλέπομε μπροστά μας να χοροπηδά για την "επιδοτούμενη" εργασία του, παντελώς ανίκανος να βρει άλλη πιο ενδιαφέρουσα και προσοδοφόρα εντέλει...

Βέβαια οι νέοι έχουν δικαιώματα για κοινωνική ισότητα, ανάπτυξη κι ευημερία και κάθε νέος και νέα μπορεί να αδράξει την δική του ευκαιρία για την προσωπική πνευματική πρόοδο και υλική ευημερία.

Που απαιτούν και το ανάλογο ρίσκο και προσπάθεια. Στα χέρια τους είναι.

12 ΕΝΤΟΣ ΜΙΣΑΩΡΟΥ...

Σε προχθεσινό ταξίδι μου - αστραπή στην πρωτεύουσα, είπα να καθίσω για μεσημεριανό φαγητό σε φημισμένο σουβλατζίδικο - εστιατόριο της πλατείας Μοναστηρακίου με μακρόχρονη παρουσία και ιστορία, όπου και πρωθυπουργοί τρώνε...

Κάθισα και δοκίμασα τις οβελιστηριακές σπεσιαλιτέ του, με πολύ συχνές όμως διακοπές από πολυάριθμους επαίτες και πλανόδιους πωλητές της κακής ώρας, όλων των τριτοκοσμικών φυλών κι αποχρώσεων που έχουν κουβαληθεί ακάλεστοι και με τα πάσης φύσεως εμπορεύματα ή ακόμη και θεάματα που σκαρφίζονται, προσπαθούν όπως μπορούν να βγάλουν καταρχήν το καθημερινό μεροκάματο κι αν τα καταφέρουν να πλουτίσουν μακρόχρονα...

12 τέτοιοι μ' ενόχλησαν το μισάωρο που χρειάστηκα να παραγγείλω και να φάω, αυτοί που τόλμησαν μόνο να με πλησιάσουν, εκτός από κείνους που με προσπέρασαν....ένας σε διάστημα λιγότερο των 3' στατιστικά...

Τέτοια εκτεταμένη επαιτεία πια στο κέντρο της πρωτεύουσας όπως διαπίστωσα αργότερα όταν περπατούσα στους γύρω δρόμους, σε ποιόν να πρωτοδώσω αν θέλω από τους κυριολεκτικά αρκετές δεκάδες που πάντηξα στην πορεία μου, ο ευκολότερος τρόπος που βρήκαν για λίγα ευρώ καθημερινά, αφού δουλειές δεν υπάρχουν για όλους και όλο και αυξάνονται οι πεινάλες...

Και ανάξια λόγου τα εμπορεύματα που τους έδωσαν να σπρώξουν οι νταβατζήδες τους, με τα κλειστά φορτηγάκια που τους ξεφορτώνουν το πρωί εκεί κοντά...

Η μόνη που κέρδισε την προσοχή μου ήταν μια 11,5 χρονη μελαχροινή τσιγγάνα, που τα έξυπνα επιχειρήματα της ήταν αντάξια σεμιναρίων πωλήσεων και το χαμόγελο της έσκιζε...Τελικά όμως προτίμησε να πάρει το ένα ευρώ που της έδωσα και να φύγει παρά να μου κάνει συντροφιά να φάμε μαζί, κάτι που θα μου κόστιζε πολύ περισσότερο μα χαλάλι της...

Τσιμπημένες οι τιμές στο φημισμένο σουβλατζίδικο, μα τουλάχιστον χορταστικές και καλοψημένες οι μερίδες του...

Με κάποιες σοβαρές ενστάσεις όμως προς τον ιδιοκτήτη και τη πρακτική των υπαλλήλων του:

- Δεν πιέζουν τους πελάτες να πάρουν εξτρά σαλάτες και ποτά με φτηνιάρικες δήθεν αυθόρμητες ατάκες, κάποιοι (όπως τώρα εδώ) ξέρουν πολύ περισσότερα για τις πωλήσεις και τις μεθόδους τους, από όσα τους είπαν αυτών οι πρόχειροι δάσκαλοι τους...

- Σε όσες παραγγελίες περιλαμβάνονται στο σερβίρισμα πίτες, γιατί φέρνουν και ψωμί χρεώνοντας το, ας ρωτήσουν πρώτα αν το θέλουν οι πελάτες...

- Όταν κάποιοι ζητούν λίγο νερό, οι σωστοί επαγγελματίες φέρνουν μια κανάτα κρύο από τη βρύση που να χωρά μερικά ποτήρια, όχι μπουκάλι μ' εμφιαλωμένο 1,5 λίτρο που το χρεώνουν κι αυτό χωριστά...

- Όταν διαπιστώσουν πως τελείωσαν το φαγητό τους, δεν περνούν κάθε 2' επιδεικτικά από το τραπέζι τους κοιτώντας το χαρτί με τον λογαριασμό επιμόνως και με νόημα, μπορεί να χρειάζεται ο συγκεκριμένος πελάτης κάποιο χρόνο να χωνέψει λιγάκι πριν ανηφορίσει με τα πόδια προς το Κολωνάκι (ή την παραλιακή με το τράμ καλύτερα) για τον καφέ του, δεν θέλει σώνει και καλά να μολάρει μόλις καταπιεί την τελευταία μπουκιά και τον δείτε να σκουπίζει το μουστρί του.

- Γιατί σε διπλανό ηλικιωμένο ζευγάρι που ζήτησαν να φάνε 2 απλά σουβλάκια σε τραπέζι, τους είπαν επί λέξει: "αυτά στο χέρι και στο δρόμο, εδώ στο τραπέζι θα παραγγέλνετε μερίδες σε πιάτα μόνο";

Δεν φαινόταν να σας λείπει η πελατεία και τα κέρδη εξάλλου, προς τι όλα τα παραπάνω και επιπλέον δείχνετε να ζείτε μόνο για την ώρα της πληρωμής του λογαριασμού;

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Κωμωδία του Νίκου Περάκη του 2007.

Ένα 24ωρο από τη ζωή μερικών νέων ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα προβλήματά τους.

Οι ιστορίες τους συχνά διασταυρώνονται ενώ μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις προσπαθούν να βρουν μια ισορροπία...

Δείτε τη σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=5012715701694619665&hl=el&fs=true

MR BEAN: WEDDING...

http://www.youtube.com/watch?v=SKfiMA9To60

Mr Bean: Wedding...

ULTIMO MEGA BOOST...

Το όνειρο πολλών γυναικών γίνεται τώρα πραγματικότητα!

Σχεδιάστηκε ένα σουτιέν, που αυξάνει το μέγεθος του στήθους κατά βούληση. Ο πρωτοποριακός στηθόδεσμος κυκλοφορεί σε τρία χρώματα και μπορεί να φορεθεί με διάφορους τρόπους και δεσίματα.

Το Ultimo Silicone προσθέτει βάρος από 30 έως 70 περίπου γραμμάρια στο στήθος, ανάλογα με το πραγματικό μέγεθος της εκάστοτε γυναίκας.

Όπως λέει η εμπνευστής του στηθόδεσμου Michelle Mone, το Ultimo Mega Boost αντικαθιστά την εγχείριση προσθετικής στήθους.



Κάτι που κάνει την γλυκειά μαυρούλα Jada Fire να γελά, αφού όπως φαίνεται ολοφάνερα δεν θα το χρειαστεί ποτέ...

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 6...

Δεν είχε έτοιμη δουλειά να κληρονομήσει ο Κάκος.

Πολλές φορές σκεφτόταν πως θα ήταν η ζωή του αν ο γέρος του ήταν επιτυχημένος ιδιοκτήτης μιας οποιασδήποτε μεγάλης επιχείρησης, από ναυπηγείο ή διυλιστήριο μέχρι ενός εργοστασίου, βιοτεχνίας, ξενοδοχείου, μαγαζιού ή και περιπτέρου ακόμη...

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις θα ξεμπέρδευε με τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, θα πήγαινε την άλλη μέρα κιόλας στο μαγαζί του μπαμπά και θα δούλευε σε δική του δουλειά, με κέρδη από την πρώτη μέρα.

Εδώ όμως δεν διέθετε τίποτα που να παράγει χρήμα δικό του.

Διέθετε βέβαια ένα πρώτο πτυχίο, που απόκτησε μετά από πανελλαδικές εξετάσεις, φοίτηση κάποια χρόνια σε σχολή, εξετάσεις, άσκηση και πτυχιακή εργασία. Με όσο χρόνο, κόπο και χρήματα συνεπάγονται όλα αυτά. Εκτός τα υπόλοιπα, ο Κάκος λογάριασε πως με τα λεφτά που ξόδεψε αυτά τα χρόνια, θα είχε σήμερα ένα αρκετά μεγάλο μαγαζί δικό του για πάντα...

Αντιθέτως, το μόνο που είχε στα χέρια του τώρα ήταν ένα κομμάτι χαρτί που θα περιέφερε από πόρτα σε πόρτα κι από αφεντικό σε αφεντικό, αν δεήσει να τον πάρει κάποιος στη δουλειά του. Γιατί το χαρτί του έγραφε βέβαια τι είχε σπουδάσει, μα δεν εγγυόταν σε κανέναν τι είχε πραγματικά μάθει τόσα χρόνια και περισσότερο τι μπορούσε να κάνει μ' αυτά για να παράξει χρήμα για τον εαυτό του και για τους άλλους (κι αυτό μόνο αν δούλευε για πάρτη του, σε μισθωτή δουλειά ισχύει το αντίστροφο, πρώτα θα κερδίζουν οι άλλοι κι έπειτα αυτός)...

Τώρα δεν μπορούσε να κάνει και τίποτα άλλο. Αφού κάποτε προτίμησε την ξηρά από τη θάλασσα.

Παλαιότερα πριν μπει στη σχολή που πήγε, τον είχαν αποτρέψει οι δικοί του να πάει στο Εμπορικό Ναυτικό, όπου σίγουρα θα γινόταν πλοίαρχος και με το θάρρος που τον διέκρινε θα έπιανε το τιμόνι του μεγάλου Cargo στα δύσκολα και θα έσπαγε τα εμπάργκο, τροφοδοτώντας αποκλεισμένους και σακκιάζοντας εκατομμύρια $$$, όταν οι άτολμοι θα κουβαλούσαν καλαμπόκι και σανό για ζωοτροφές με σκυλοπνίχτες. Αφού τα κατάφεραν κάποιοι άλλοι μπορούσε κι αυτός, δεν υστερούσε σε τίποτα από κείνους ο Κάκος. Θα γύριζε τον κόσμο όσο ήταν νέος, θα μάζευε ένα καλό κομπόδεμα και θα κατέληγε με μια βασιλική σύνταξη μόλις φτάσει τα 50 του, ή θα συνέχιζε με business στον χώρο...

Με κάποιο ρουσφέτι άρπα - κόλα μπορούσε να γίνει μπάτσος, μα δεν ήθελε ν' ασχολείται με ταραξίες κι εγκληματίες, ή κλητήρας χωρίς παραπέρα εξέλιξη. Ως εκεί μόνο μπορούσε ο βουλευτής του, αν ήθελε κάποια θέση με αξιώσεις κι ευθύνες θα έπρεπε να την διεκδικήσει σε κάποιον διαγωνισμό, είχε δε τα μέντια του αν προκηρυσσόταν κάποιος τέτοιος που τον ενδιέφερε να συμμετάσχει...

Για να γίνει παπάς να βολευτεί τεμπέλικα σε μια ενορία ούτε λόγος, δεν ήταν αυτός για ράσα, αλληλούια και θυμιατά, ήθελε να ζήσει και τη ζωή του ελεύθερα χωρίς κανόνες έστω και "ιερούς", μόνο και μόνο για να παριστάνει τον αγιασμένο στις αγράμματες γριές και να του βάζουν οικειοθελώς τον οβολό τους στην πάντα απλωμένη του χέρα, και να τον επικρίνουν μετά πίσω από την πλάτη του στις μεταξύ τους κουβέντες για έναν τρόπο αθέμιτου χρηματισμού εις βάρος τους και της πίστης τους.

Γνωστούς πλούσιους ή βολεμένους δεν είχε ο Κάκος. Όσοι γνώριζε είτε είχαν μια θεσούλα που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα να τον βοηθήσουν, είτε έψαχναν για δουλειά επίσης κυρίως στο δημόσιο, αν έβρισκαν κάτι θα φρόντιζαν τον εαυτό τους πρώτα κι όχι αυτόν, δεν τους ενόχλησε παραπέρα.

Είχε προς το παρόν μόνο μια διέξοδο να αναζητήσει εργασία: τις μικρές αγγελίες που δημοσιεύονταν στον τύπο...

Τις παρακολουθούσε σχεδόν καθημερινά να ξέρει τι παιζόταν στην αγορά.

Αφού δεν είχε εισόδημα ακόμη από πουθενά και ζούσε όπως - όπως με το μικρό χαρτζιλίκι που που έδινε η γριά μάνα του όταν έπαιρνε τη σύνταξη της, δεν ξόδευε λεφτά για την αγορά εφημερίδων, μάζευε κάθε πρωί από τους κάδους του δήμου και διάβαζε τις χθεσινές εφημερίδες, ή έβγαινε τα βράδια μετά που κλείνανε τα μαγαζιά και μάζευε αυτές της ημέρας που πετούσαν οι νοικοκύρηδες όταν τις διάβαζαν.

Δεν ήταν απαραίτητο να είναι φρεσκοτυπωμένες, οι αγγελίες συνήθως ισχύουν για μερικές μέρες από όταν δημοσιευτούν.

Στην αναζήτηση του αυτή που κράτησε πολύ καιρό, βρήκε αρκετές ενδιαφέρουσες αγγελίες που σαν έτοιμος από καιρό και με δίψα για μια απασχόληση επ' αμοιβή, ανταποκρίθηκε αμέσως...



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

COSCO, ΟΛΠ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ...

Το παρακάτω κείμενο κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες ως e-mail, από αποδέκτη σε αποδέκτη. Επειδή είναι εξαιρετικά καλογραμμένο και θεωρώντας ότι απηχεί τις απόψεις της συντριπτικής πλειονότητας των σκεπτόμενων αναγνωστών μου, αναδημοσιεύεται κι εδώ με κάποιο επιπλέον σχολιασμό στο τέλος, γιατί υπάρχουν κι άλλα πράγματα:

1. Γιατί σταδιακά θα φέρουν στη χώρα μας 4 δισ. ευρώ. Μέχρι τώρα οι σωστές ξένες επενδύσεις ήταν αυτές που έπαιρναν λεφτά από τη χώρα όχι που έδιναν.

2. Γιατί θα φτιάξουν υποδομές (που θα μας μείνουν) αξίας 350 εκατ. ευρώ. Δηλαδή να μας χαρίσουν υποδομές; Πού ξανακούστηκε; Εμείς δώρα δεν παίρνουμε. Είμαστε αδιάφθοροι...

3. Γιατί αυτοί οι Κινέζοι μας τα πρόσφεραν πριν από από τη διεθνή οικονομική κρίση. Και ενώ όταν ξέσπασε η κρίση όλοι οι επενδυτές διεθνώς αναίρεσαν τα προσυμφωνημένα μειώνοντας κατά πολύ τις προσφορές τους, ο πρόεδρος της Κίνας, κ. Hu Jintao, είχε το θράσος να μη μειώσει την προσφορά του και να έρθει και ο ίδιος στην Ελλάδα για την υπογραφή.

4. Γιατί για τα παραπάνω δεν τους πουλάμε τίποτα (ούτε κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε στρατηγικό τομέα, ούτε εκατοστό ελληνικής γης) παρά μόνο τους νοικιάζουμε τη ΜΙΑ μόνο προβλήτα των containers. Την άλλη θα τη δουλεύουμε εμείς οι Έλληνες.
5. Γιατί έτσι θα φανεί ότι η μία προβλήτα που θα δουλεύουν οι Κινέζοι θα τρέχει, ενώ η άλλη που θα δουλεύουμε εμείς θα...κάθεται.

6. Γιατί έτσι θα φανεί η απόδοση (και η διαφορά) των Ελλήνων εργαζομένων κάτω από την ελληνική κρατική διοίκηση και των Ελλήνων εργαζομένων κάτω από την κινεζική διοίκηση (για την ίδια ακριβώς δουλειά).

7. Γιατί πλήττονται 400 εργαζόμενοι του ΟΛΠ που σήμερα τη βγάζουν δεν τη βγάζουν με 80 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο νόμιμα (και με άλλα τόσα και περισσότερα μέσω ιδιωτικών εταιριών).

8. Γιατί έτσι θα φανεί ότι το κόστος λειτουργίας της κινεζικής προβλήτας θα είναι πολύ μικρότερο από το κόστος λειτουργίας της ελληνικής.

9. Γιατί υπάρχει κίνδυνος να φανούν σύντομα τα αποτελέσματα και έτσι να μας βάλουν όλους να δουλεύουμε για να πληρωνόμαστε και όχι όπως τώρα να πληρωνόμαστε χωρίς να δουλεύουμε.

10. Γιατί του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει. Φυσικά εννοούμε ζυγό...δουλειάς.

11. Γιατί υπάρχει ο πολύ μεγάλος κίνδυνος να γίνει ο Πειραιάς το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου. Και φυσικά το μεγαλύτερο λιμάνι θα έχει και περισσότερη δουλειά. Μακριά από εμάς!

12. Και γιατί τέλος κ. Κατσέλη, αν δεν διώξουμε τους Κινέζους υπάρχει περίπτωση να έρθουν και άλλοι ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα να δώσουν τα λεφτά τους κι έτσι να αυξηθεί η πραγματική απασχόληση (δουλειά δηλαδή!) και η χώρα μας να κινδυνέψει να θεωρηθεί καλύτερος τόπος για επενδύσεις από την Ουγκάντα και τη Ζιμπάμπουε.
Γι' αυτό ας πάνε πίσω στην πατρίδα τους οι άνθρωποι της COSCO και να μας αφήσουν ήσυχους και βολεμένους στη μιζέρια μας...

************************************************************************

Το λιμάνι ή τα χάλια μας ή τα χάλια του λιμανιού είναι η σημερινή κατάσταση του αυριανού αδιεξόδου της χώρας όπου κυριαρχεί η λογική ότι θέλω κάνω...

Άσε που ελοχεύει ο κίνδυνος αν έρθουν τελικά να έχουν οι Κινέζοι παράλογες απαιτήσεις, όπως να πληρώνουν υπερωρίες πραγματικές και όχι πλασματικές ή να καταβάλουν μισθό για όσες ώρες έχει κάποιος απασχοληθεί...

Παραδοσιακά, τα τελευταία 20 χρόνια στο ΣΕΜΠΟ, το κερδοφόρο κομμάτι του λιμανιού, λειτουργούσαν δύο μαφίες:

Η Ελληνική με κύριους εκπροσώπους «τα Μανιάτικα» και η Ναπολιτάνικη της ιταλο-ελβετικής MSC.

Η MSC είχε αποσπάσει μια συμφωνία μαμούθ από την τελευταία κυβέρνηση Αντρέα Παπανδρέου να μεταφέρει μέσω Πειραιά τον κύριο φόρτο των containers που διακινούσαν τα καράβια της προς την Ευρώπη (transhipment cargo στην επίσημη ορολογία, χρήση του ΣΕΜΠΟ σαν λιμανιού hub) διακινώντας 1,1εκ containers από τα 1,6 που περνάνε κάθε χρόνο από τον Πειραιά.

Στην συμφωνία είχαν προσχωρήσει και οι παράγοντες «Μανιάτικα», ο σκληρός πυρήνας δηλαδή της ΝΔ στην Β Πειραιά που εκλέγει 3 βουλευτές της αλλά και 1-2 Πασοκους, με ισχυρούς δεσμούς και στο Εργατικό Κέντρο, παίρνοντας μέρος της διακινούμενης πίτας.

Τι είναι η πίτα: Από την μια η παράνομη αλλαγή της προέλευσης προϊόντων. Κινέζικα ή ινδικά προϊόντα ανα-βαπτίζονται ευρωπαϊκής προστιθέμενης αξίας και αποκτούν έτσι πιστοποιητικά CE. Σε αντάλλαγμα, μέρος από το σύνολο των εμπορευμάτων που διακινούνται εκεί, η ελληνική μαφία τα κρατούσε για αντιπαροχή διοχετεύοντάς τα στην μαύρη αγορά (τα φτηνά πέτσινα και τα τζάμπα ηλεκτρονικά που βρίσκει κανείς σχεδόν παντού).

Η ΝΔ ήρθε σε συμφωνία με τους Κινέζους να κάνει επίσημα η Ελλάδα αυτή την «μεταγραφή» προϊόντων στον Πειραιά και την Θεσσαλονίκη με τις μίζες «κεντρικά», η MSC αντέδρασε μεταφέροντας την μπίζνα στο απόλυτα ελεγχόμενο από την ναπολιτάνικη μαφία λιμάνι Joya Tauro στην Μεσσήνα, και κλείστηκε η συμφωνία από τον Καραμανλή στο ταξίδι του στην Κίνα.

Η αντίδραση στην σημερινή συμφωνία με την COSCO έχει την ρίζα της στο ότι τα Μανιάτικά δεν τα έχουν βρει ακόμα με τους Κινέζουν για να συνεχιστεί η μπίζνα. Η προβλήτα νο1 που παραμένει υπό κρατικό έλεγχο είναι μικρή και πιάνουν ελάχιστα πλοία.

Φυσικά ανάμεσα στους εργαζόμενους του ΟΛΠ υπάρχουν και υγιείς δυνάμεις, κυρίως διοικητικοί εργαζόμενοι, αλλά δυστυχώς δεν έχουν έλεγχο σε τίποτα.

Επειδή το θέμα έχει βάθος αμέτρητο, σχετίζεται και με τις αλλαγές χρήσης γης από τα λιπάσματα μέχρι και το Πέραμα για να μεταφερθεί το εφοπλιστικού lobby του Αγγλικού city δημιουργώντας μια επιχειρηματική πολιτεία γραφείων κατά το πρότυπο των docklands (project που συντονίζει η Εθνική Τράπεζα), το θέμα λιμάνια, ή για να το πούμε σωστά το θέμα της παραδοσιακής έλλειψης λιμενικής πολιτικής από το Ελληνικό κράτος, θα απασχολήσει πολύ κόσμο και για πολύ καιρό.

Πέρα από τα καλυμμένα κλαψουρίσματα των λιμενεργατών, οι Κινέζοι και οι λοιποί τη δουλειά τους κάνουν και το συμφέρον τους κοιτούν...

MY BLOG WORLDWIDE IN YOUR LANGUAGE...

Translate all the contents of my blog in any language you like!

ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ...

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα αγγίζουν τις 834 χιλιάδες, δηλαδή σχεδόν ένας στους πέντε Έλληνες που μπορούν να δουλέψουν έχει πιάσει θέση στο δημόσιο...

Προφανώς οι υπόλοιποι τέσσερις είναι τα κοροΐδα της υπόθεσης ή εκείνοι που δεν κατάφεραν να "τρουπώσουν" όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι. Οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοντά στις 750 χιλιάδες ενώ οι συμβασιούχοι γύρω στις 90.000.

Τα στοιχεία που παρουσίασε προχθές ο Γιάννης Ραγκούσης θα έπρεπε να μας προβληματίσουν όλους, όχι μόνο τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τους ελεύθερους επαγγελματίες ή επιχειρηματίες (ανεξαρτήτως μεγέθους και τζίρου) που παίζουν κάθε μέρα το κεφάλι τους κορώνα γράμματα, αλλά και όλους τους δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι πρέπει να αναρωτηθούν που πάει αυτό το κράτος...

Που τελικά εργάζονται όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι και ποιος εξυπηρετούν όταν:

- στην υγεία οι ελλείψεις είναι τεράστιες

- στην παιδεία τα κενά είναι δραματικά, τα σχολεία υπολειτουργούν με 25 μαθητές ανά τμήμα και κάθε χρόνο προσλαμβάνονται περίπου 15.000 ωρομίσθιοι και 10.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί για να καλύψουν πάντα πάγιες και διαρκής ανάγκες.

- οι μηχανισμοί ελέγχου είναι ανύπαρκτοι, δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου της αγοράς, έτσι η φοροδιαφυγή είναι τεραστία.

- τα σύνορα της χώρας μας είναι "ξέφραγο αμπέλι" και καθημερινά μπαίνουν στην χώρα, τόνοι ναρκωτικά που καταλήγουν σε ολόκληρη την Ευρώπη και χιλιάδες ταλαίπωροι μετανάστες που σε λίγα χρόνια θα είναι περισσότεροι από το γηγενή πληθυσμό.

Κατ' αρχάς κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών, ούτε καν οι ίδιοι οι υπάλληλοι.

Δεν μπορεί δηλαδή να κάνουν τα αδύνατα - δυνατά, να τρέχουν από το ένα υπουργικό γραφείο στο άλλο για να πιάσουν μια θέση στο δημόσιο και εκεί να κάθονται. Και την ίδια στιγμή οι ίδιοι να σιχτιρίζουν την άδικη ζωή τους που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη μιζέρια, που παίρνουν 600 ευρώ και που σε τελική ανάλυση ενώ κάποιοι από αυτούς ίσως έχουν μυαλό και δημιουργικότητα να μην μπορούν να αποδώσουν και να αναδείξουν τα όποια πλεονεκτήματά τους.

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν κάνει έγκλημα που θα έπρεπε να είναι ιδιώνυμο και οι υπουργοί να πηγαίνουν φυλακή. Διόγκωσαν τον δημόσιο τομέα σε τέτοιο βαθμό που δεν έχει προηγούμενο. Πληρώνει το κράτος τεράστια ποσά για μισθούς ενός υδροκέφαλου δημόσιου τομέα και ενώ βλέπει ότι δεν οδηγεί πουθενά αυτό το μοντέλο συνεχίζει να το τροφοδοτεί. Οι πελατειακές σχέσεις ζουν και βασιλεύουν, η ψηφοθηρία είναι κυρίαρχο σπορ στην Ελλάδα, οι κυβερνήσεις πέφτουνε και το δημόσιο θεριεύει.

Και καλά να είναι ο δημόσιος τομέας παραγωγικός, να αποδίδει έργο και να προσφέρει στον πολίτη καλές υπηρεσίες άμεσα και με όλους τους νόμιμους κανόνες. Οταν όμως σε υπουργεία και υπηρεσίες δεν υπάρχουν καρέκλες και γραφεία για να καθίσουν οι εργαζόμενοι και την ίδια στιγμή χιλιάδες πολίτες συνωστίζονται για ένα χαρτί, μια συναλλαγή, μια απλή διαδικασία, ε αυτό είναι ντροπή για μια σύγχρονη χώρα. Κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι (οι πλειοψηφία τους βέβαια, οι φιλότιμοι και τίμιοι υπάλληλοι που κάνουν απλά καλά της δουλειά τους είναι σπάνιοι) είναι αυτοί που κάνουν τη ζωή δύσκολη εκατομμυρίων πολιτών κάθε ημέρα.

Μέσα σ' όλα αυτά έρχονται και όλες οι εκθέσεις της ίδιας της δημόσιας διοίκησης για τη διαφθορά για να βάλουν στην πρώτη θέση το δημόσιο, τις πολεοδομίες, τους δήμους και τις νομαρχίες. Εφόσον δηλαδή οι υπάλληλοι δεν πληρώνονται καλά και εφόσον κρατούν τα κλειδιά του κράτους παίρνουν και τις μίζες τους...

Τέλος θα πρέπει να μιλήσουμε και για την εγκληματική αδιαφορία των εκάστοτε κυβερνήσεων να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας εκτός του δημοσίου, να δώσουν ευκαιρίες στους νέους να δουλεύουν σε πιο δημιουργικούς χώρους. Το πρόβλημα φυσικά ξεκινά από την Παιδεία και την έλλειψη σύνδεσής της με την παραγωγική διαδικασία. Τα πανεπιστήμια απομονωμένα εξακολουθούν να βγάζουν σωρηδόν καθηγητές, δασκάλους και άλλους μελλοντικούς δημόσιους υπαλλήλους διαιωνίζοντας το πρόβλημα ή τροφοδοτώντας με πελάτες τα βουλευτικά γραφεία.

Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Πλησιάζουμε το ένα εκατομμύριο δημόσιους υπαλλήλους και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Μόνο και μόνο για να δικαιώνουν το ανέκδοτο:

Τι κοινό έχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα σπερματοζωάρια:
- Πολλοί μπαίνουν μα μόνο ένας κάνει δουλειά!

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΚΡΙΣΗΣ...

Real life entertainment, talent shows, ψυχαγωγικά παιχνίδια...Η μετάλλαξη των πάλαι ποτέ reality shows.

Που μπήκαν εδώ και χρόνια με φόρα στα τηλεοπτικό μας πράγματα, αφού είχαν να επιδείξουν θεαματικές επιτυχίες ως προς τον σκοπό τους στο εξωτερικό, όπου και δημιουργήθηκαν...

Ώσπου μετά την κατά κόρον προβολή τους αλά Ελληνικά η συγκεκριμένη έννοια έγινε συνώνυμη της έλλειψης ποιότητας και της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης προσωπικότητας. Τα ριάλιτι προγράμματα έχουν περίοπτη θέση στο τηλεοπτικό μας μέσο, αλλά μην τολμήσει κανείς σήμερα να τα αποκαλέσει με το πραγματικό τους όνομα - «είναι λάθος» θα πουν τα κανάλια...

Ο «Αγρότης μόνος ψάχνει» και το «Για λογαριασμό σας» δηλώνονται από τον Alpha ως real life πρόγραμμα, το «Κάτι ψήνεται» και το «Love bites» είναι ψυχαγωγικά παιχνίδια, το «Next top model» και το «X-Factor» είναι για τον ΑΝΤ1 talent shows, ενώ το άλλοθι μαζικής προβολής αυτών των φτηνών ριάλιτι κυρίως τη φετινή σεζόν, είναι η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση.

Σε αυτή τη δυσμενή για την οικονομία περίοδο το ζητούμενο είναι προφανές: παραγωγή και μετάδοση φτηνών από άποψη κόστους προγραμμάτων τα οποία υπόσχονται μια καλή τηλεθέαση στους τηλεοπτικούς σταθμούς.

Είναι πιο φτηνό να στηθεί ένα τέτοιου είδους πρόγραμμα από τη δημιουργία μιας καλής τηλεοπτικής σειράς. Πόσο μάλλον την δημιουργία μιας ταινίας με πολύ ψηλότερη προστιθέμενη αξία και διάρκεια ζωής...

Και σαφώς πιο πιθανό να συγκεντρώσει υψηλότερα ποσοστά τηλεθέασης το (δήθεν αυθόρμητο) κλάμα, η διένεξη μεταξύ των συμμετεχόντων, το ξεκατίνιασμα γενικώς.

Επιπλέον η ίντριγκα επιτρέπει την αναπαραγωγή αυτών των προγραμμάτων από τις πρωινές, μεσημεριανές, απογευματινές και όποιες άλλες εκ πομπές κουτσομπολιού, γεμίζοντας δωρεάν ώρες προγράμματος με τις απαραίτητες διαφημίσεις για τα κανάλια.

Τα φετινά ριάλιτι της οικονομικής κρίσης θα έπρεπε να μετονομαστούν σε ριάλιτι νευρικής κρίσης, διότι μάλλον προς τα εκεί οδηγούν τους παίκτες τους και μαζί και τους τηλεθεατές.

Τους ωθούν στα άκρα, προσπαθούν απεγνωσμένα να εξωτερικεύσουν τα πιο εκρηκτικά τους συναισθήματα και τουςεκθέτουν σε σημείο γελοιότητας, πολλές φορές μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε ο τηλεθεατής να κρίνει αρνητικά τον κάθε διαγωνιζόμενο - παίκτη επειδή "τα 'θελε και τα 'παθε, αφού βγήκε στην τηλεόραση"...

Καθιστούν τους παίκτες καρικατούρες μιας υποβαθμισμένης τηλεοπτικής πραγματικότητας και τους τηλεθεατές υπεύθυνους για τη διαιώνιση αυτού του τηλεοπτικού διασυρμού, ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, δεν θα πάψει να υφίσταται και να αποτελεί την πιο συμφέρουσα λύση για τα αφεντικά της τηλεόρασης.

Ίσως (αφού τα συνηθίσουν και τα στηρίξουν οι τηλεθεατές, που οι περισσότεροι ούτε επιλογές ούτε καμιά αντίσταση διαθέτουν) κι όταν η οικονομική κρίση αποτελέσει μακρινό παρελθόν.

Αφού η συνταγή δουλεύει έτσι κι αλλιώς...

ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ...

Ένας τύπος, γνωστός τσιγκούνης, μπαίνει στο καφενείο με ακεφιές, μπουρινιασμένος.

- Τι έπαθες πάλι; τον ρωτούν οι άλλοι θαμώνες...

- Με τέτοια γυναίκα που έχω, πως να μην είμαι μπουρινιασμένος και να μην έχω πάρει ανάποδες; Όλο λεφτά μου ζητάει!

- Και τι τα κάνει;

- Ξέρω κι εγώ; Σάμπως της έδωσα ποτέ;

Ι.Μ. ΑΡΚΑΔΙΟΥ 9 ΝΟΕ. 1866: ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ...

http://www.youtube.com/watch?v=y8FuGG0ZgK4

**********************************************************

Η Μονή του Αρκαδίου, αφιερωμένη στη μνήμη της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα και των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, έχει ιδιαίτερη σημασία ως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της Κρητικής Αναγέννησης, αλλά και λόγω της έντονης συμμετοχής της στους απελευθερωτικούς αγώνες των Κρητικών, με αποκορύφωμα την πολιορκία και την αυτοθυσία των κλεισμένων σε αυτή υπερασπιστών στις 9 Νοεμβρίου του 1866.

Το 1866 οι Τούρκοι την πολιόρκησαν και καθώς δεν έρχονταν ενισχύσεις, όσοι βρίσκονταν εκτός των τειχών κλείστηκαν στην πυριτιδαποθήκη. Πολεμώντας γενναία προκάλεσαν σημαντικές απώλειες στον εχθρό αλλά όταν είδαν ότι η μάχη θα χανόταν, περίμεναν τον εχθρό να πλησιάσει και ανατινάχθηκαν.

Ο τραγικός επίλογος ήταν 845 νεκροί, 114 αιχμάλωτοι και μόνο 3 - 4 άτομα κατάφεραν να διαφύγουν. Οι απώλειες για τους Τούρκους ήταν πολύ μεγαλύτερες και έφταναν τους 1.500 νεκρούς και τραυματίες.

Το Αρκάδι πατήθηκε μα δεν έπεσε. Στα κυπαρίσσια υπάρχουν ακόμα οι σφαίρες εκείνης της εποχής. Ο Τούρκος πασάς πίστεψε ότι με την νίκη του αυτή θα σταματούσε την επανάσταση στην Κρήτη, κάτι που δεν έγινε αφού με την πράξη αυτή μαθεύτηκε στην Ευρώπη ο αγώνας του Κρητικού λαού για την ελευθερία του...

"Σφαγή μεγάλη αρχινά, περίσσια φωνοκλήσι

ετούτ' η ώρα θ'ακουστεί σ' Ανατολή και Δύση.

Και μέσα στον αναβρασμό, που ο Χάρος εβρουχάτο

βροντή, σεισμός εγίνηκε, κι ο κόσμος άνω - κάτω

φωθιά, καπνός και κτήρια, κορμιά κομματιασμένα

άντρες και γυναικόπαιδα στα νέφελα ανεβαίνουν.

Τρόχαλος έγινε η Μονή κι' εσείστη ο Ψηλορείτης

κι' αντιλαλούνε τα βουνά κι απ' άκρου ως άκρου η Κρήτη"

Η μονή ανοικοδομήθηκε ξανά λίγα χρόνια αργότερα και έκτοτε αποτελεί σύμβολο της εθνικής ανεξαρτησίας.

Χαρακτηριστική είναι η επιγραφή που διαβάζει ο ευλαβικός προσκυνητής του Αρκαδίου στη Μπαρουταποθήκη, η οποία δείχνει περίτρανα την αδούλωτη ψυχή του Κρητικού λαού:

"Αυτή η φλόγα π' άναψε μέσα εδώ στη κρύπτη

κι απάκρου σ' άκρο φώτισε τη δοξασμένη Κρήτη,

ήτανε φλόγα του Θεού μέσα εις την οποία

Κρήτες ολοκαυτώθηκαν για την Ελευθερία "

Η UNESCO έχει χαρακτηρίσει το Αρκάδι Ευρωπαϊκό Μνημείο Ελευθερίας.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΚΑΙ ΗΓΕΤΕΣ...

Εδώ και δεκαετίες στην ελληνική πολιτική σκηνή έχουμε δυστυχώς, μόνο αρχηγούς παρατάξεων: απλούς δηλαδή διαχειριστές (καλούς ή κακούς) των δημόσιων πραγμάτων και της οικονομίας μας.

Δεν έχουμε πραγματικούς ηγέτες.

Επειδή, άλλο αρχηγός και άλλο ηγέτης...

Οι ηγέτες έχουν όραμα που επιδιώκουν την πραγμάτωσή του με τη βοήθεια των λαών τους. Είναι άνθρωποι που σμιλεύουν την πρόοδο και την ευτυχία του λαού τους.

Γι αυτό και πραγματοποιούν ουσιαστικές αλλαγές στην κοινωνία. Ηγούνται του λαού τους με στόχο την υλοποίηση του οράματος τους, λαό που τον τον παιδεύουν και τον καθοδηγούν. Δεν ακολουθούν τυχαίες δημοσκοπήσεις και επικοινωνιακά τεχνάσματα!

Τα μέλη των κομμάτων επιλέγουν τον αρχηγό της παράταξης τους, μα μόνο η άσκηση της εξουσίας σε κυβερνήσεις αποδεικνύει, αν ο εκλεκτός της (οποιασδήποτε) παράταξης, μπορεί να μετατραπεί και σε ηγέτη όλου του λαού του...

Γιατί ο αρχηγός μιας παράταξης παραμένει δέσμιος των τάσεων που επικρατούν σ΄ αυτήν.

Για αυτό συνήθως δεν τολμάει βαθιές τομές, αφού η κύρια έγνοια του είναι η διατήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών καθώς και η επόμενη εκλογή του όταν λήξει η θητεία του.

Είναι έρμαιο των βουλευτών του και παραμένει πολιτικάντης...

Αντίθετα ο ηγέτης δεν σκέφτεται το πολιτικό κόστος, αλλάζει τα δεδομένα της εποχής του και πάει το λαό ένα βήμα μπροστά...

Η πραγματική ηγεσία είναι μια επίπονη διεργασία της ιστορίας, με πολλές θυσίες και τολμηρές αποφάσεις.

Ο ηγέτης ακολουθεί μια μοναχική πορεία, για να είναι αμερόληπτος "στεγνώνει την ψυχή" του αν χρειαστεί και και προτάσσει μόνο το συμφέρον του λαού του.
Έστω και με τίμημα της ζωής του όπως ιστορικά παραδείγματα έχουν δείξει...

Πράγματα που οι πολιτικοί στην εποχή μας είναι αμφίβολο αν θα το έπρατταν...

AMERICA - AMERICA (MOVIE - Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Το "Αμέρικα, Αμέρικα" αποτελεί το πιο προσωπικό δημιούργημα του Elia Kazan το 1963, που αφηγείται την πραγματική ιστορία του αγώνα του θείου του να ξεφύγει από τη βίαιη μεταχείριση των Tούρκων και να μεταναστεύσει στην Aμερική -τη χώρα της ελευθερίας- στις αρχές του 20ου αιώνα.

Full screen. Δείτε τη σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=4057379210371832741&hl=el&fs=true

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ...

Η Ελληνική ΠΑ χρησιμοποίησε μέχρι σήμερα μια εντυπωσιακή ποικιλία αεροσκαφών υπό διάφορες επιχειρησιακές συνθήκες σε όλα τα μέτωπα στην ειρήνη και στον πόλεμο...

http://www.youtube.com/watch?v=6Yog_mObjSU

Από τα Πρώτα Βήματα το 1911, έως το 1974 και την ανάγκη Αεροπορικής υπεροχής με νέας γενιάς μαχητικά...

**************************************************************

Τώρα πια αποφάσισαν κάποιοι πως από το 2012 δεν θα υπηρετούν πλέον στρατεύσιμοι στην Πολεμική Αεροπορία, όσοι προλάβαμε και πήγαμε κρατήσαμε τις αναμνήσεις μας, καλά περάσαμε οι περισσότεροι...

Μα όσοι επιμένουν ακόμη πως η ΠΑ ήταν κολέγιο, ας διαβάσουν και μάθουν μια πραγματική ιστορία που συνέβη στη σειρά μου...

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 5...

Είναι αλήθεια πως από νωρίτερα ο Κάκος, από όταν δούλεψε για λίγο σ' έναν ραδιοφωνικό σταθμό σαν μουσικός παραγωγός με την άνθηση της ελεύθερης ραδιοφωνίας, ήθελε να μπει στον χώρο των media...

Είτε σαν τεχνικός, είτε να κάνει κάτι καλύτερο.

Στη διάρκεια ακόμη της στρατιωτικής του θητείας είχε λάβει μέρος σε έναν διαγωνισμό σεναρίου που είχε διοργανώσει ένα μεγάλο και νέο - λίγων χρόνων τότε κανάλι (το πρώτο με ιδιαίτερη αδυναμία στις ξανθιές, μια εκ των οποίων κατόρθωσε μάλιστα να παντρευτεί αργότερα τον πλούσιο ιδιοκτήτη του - καρικατούρα ανθρώπου)...

Ανάμεσα στις υπηρεσίες του κατάφερε ο Κάκος να γράψει ένα σενάριο αρκετών σελίδων, σαν πιλότο για μια σειρά αυτοτελών επεισοδίων, το οποίο αφού έδωσε σε μια έξοδο του να το δακτυλογραφήσουν, το έστειλε εντός της προθεσμίας που είχανε θέσει στο κανάλι, υπόψιν της κριτικής επιτροπής που είχε συστήσει από γνωστά τότε ονόματα της τηλεόρασης που σήμερα είναι παροπλισμένα, ευτυχώς...

Του στείλανε και μια ευχαριστήρια επιστολή με το λογότυπο του καναλιού πάνω - πάνω, που επιδείκνυε περήφανα στους άλλους στρατευμένους την ώρα που παρακολουθούσαν σύσσωμοι την πρώτη διδάξασα ξανθιά πρωϊνάδικου.

- Τυχερέ, όταν απολυθείς θα είσαι κι εσύ εκεί, του λέγανε...

Κάτι που ποτέ δεν έγινε τα αμέσως επόμενα χρόνια. Το σενάριο που έστειλε βέβαια το κρατήσανε, παίχτηκε κιόλας για μια τηλεοπτική σεζόν ύστερα από δυο χρόνια που το έστειλε, χωρίς να τον καλέσουν ποτέ ούτε να τον ρωτήσουν για το παραμικρό, μα έτσι που το είχαν καταντήσει και παρ-αλλάξει κατακρεουργώντας το κάποιοι κουνιστοί "σκηνοθέτες και λοιποί συντελεστές", ο Κάκος αισθανόταν τυχερός που δεν αναφερόταν πουθενά τ' όνομα του να ρεζιλευτεί...

Έκανε άλλη μια απόπειρα να εισέλθει σε πανελλαδικό κανάλι τρία χρόνια αργότερα, όταν ήταν να ξεκινήσει την λειτουργία του ένα άλλο, αυτό που σήμερα λέει τον καιρό το κοκαλιάρικο μα sexy νινί η Πετρούλα.

Έστειλε από τους πρώτους το βιογραφικό του όταν είδε κάπου μια σχετική αγγελία, μα ποτέ δεν πήρε απόκριση, ούτε του είπανε γιατί...

ίσως αν είχε προσφερθεί τότε να γαμήσει κάποιες κουνιστές "αδελφές" που γυρόφερναν τα κανάλια κάνοντας κουμάντο, να τον ήθελαν στις παρέες και τα κυκλώματα τους και θα είχε καλύτερη τύχη και καριέρα στον χώρο, μα δυστυχώς για όλους είχε άλλα γούστα ο Κάκος...

Δευτερευόντως δοκίμασε και στα υπόλοιπα δυο μικρά καναλάκια στον τόπο του, μα του λέγανε αφού πήγαινε και τον βλέπανε, πως είχαν βρει το προσωπικό που θέλανε.

Κατά τη συνήθεια της εποχής, παίρνανε ανθρώπους από το ραδιόφωνο και τους βάζανε στην τηλεόραση, όπου όσοι πετύχαιναν λίγο στην αρχή, έκαναν και κάποια "καριέρα" με μεταγραφή από το ένα στο άλλο, ή κάποιοι τυχερότεροι σε μεγαλύτερο.

Αφού τον Κάκο δεν τον θέλανε, θα έψαχνε δουλειά σε άλλο χώρο πέρα από τα media, το πτυχίο του του έδινε επιλογές...


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΝΕΑ ΕΞΟΥΣΙΑ...

Τριάντα ημέρες εξουσίας δεν είναι πολλές για μια κυβέρνηση, ωστόσο τα πρώτα δείγματα γραφής έχουν δοθεί.

Μια κυβέρνηση κρίνεται από το όραμα και την υλοποίηση του.

Από τη μια βλέπουμε μια κυβέρνηση που δείχνει ότι θέλει να φέρει τα πάνω - κάτω στη διακυβέρνηση του τόπου.

Βασίζεται στην ορμή που της έδωσε η μεγάλη νίκη της 4ης Οκτωβρίου και προσπαθεί να φέρει μεγάλες ανατροπές. Άλλες φορές επιτυχημένα κι άλλες με εμφανή επικοινωνιακό χαρακτήρα, εγκλωβισμένη στο τι θα πει ο κόσμος και στο πως θα γίνουν πιο εύκολες οι αλλαγές.

Δυστυχώς σε πολλούς τομείς επικρατεί χάος με αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις ενώ σε άλλα υπουργεία το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ έχει ...; χαθεί στη μετάφραση. Κάποιοι υπουργοί δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν τολμούν να πάρουν αποφάσεις και αναβάλλουν για αργότερα τα μέτρα που έπρεπε να είχαν λάβει από χθες.

Η νέα κυβέρνηση στις εξαγγελίες και στις προγραμματικές δηλώσεις κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, την υλοποίηση των αυτονόητων που ισχύουν στον υπόλοιπο κόσμο και στην χώρα μας.

Το πρόβλημα είναι οι πράξεις, που ακόμα δεν έχουμε δει...

Το κράτος είναι σε χειμερία νάρκη και οι εξαγγελίες δεν αποτελούν κυβερνητικές πράξεις αλλά επιθυμητές πολιτικές. Tο επικοινωνιακό τρυκ της συνένωσης των Υπουργείων, το ΠΔ για τις αρμοδιότητες και τους Γ Γραμματείς που αναμένονται.

Η λειτουργική αξιοποίηση ένωσης οργανισμών Υπουργείων δεν μπορεί να γίνει σε μια χώρα σαν την Ελλάδα με εξαγγελίες.

Στη χώρα έχουν δημιουργηθεί μαγαζάκια συνδικαλιστών, συμφερόντων και στελεχών αυτά διοικούν και η εκάστοτε πολιτική ηγεσία κινείται στο πέπλο του λαβύρινθου της επιλεκτικής πληροφόρησης.

Δεν χρειάζεται έλεγχος των κρατικών αυτοκινήτων, περιορισμός χρειάζεται.

Δεν χρειάζεται νόμος για την πιστωτική πολιτική. Για την προστασία των δανειοληπτών ή την κατάργηση των καταχρηστικών χρεώσεων εφαρμογή νόμων και των δικαστικών αποφάσεων χρειάζεται.

Στην οικονομία αρκεί η τόνωση της κατανάλωσης, σε πρώτη φάση, να πέσει χρήμα στην αγορά.

Στο Υπόλοιπο Δημόσιο αρκεί να καταργηθεί η αυτοτελή φορολόγηση, να καταργηθούν οι οργανισμοί σφραγίδες και τα νομικά πρόσωπα των Προέδρων, ΔΣ και βολεμένων επιτροπών. Ας απολύσει έναν επίορκο υπάλληλο πιασμένο στα πράσα και μετά συζητάμε για διοικητική αναδιάρθρωση, αξιοκρατία, μισθολόγιο, προσλήψεις, συμβάσεις κλπ...

Στο ευαίσθητο ζήτημα της δημόσιας τάξης ξεκίνησαν με μεγαλόστομες διακηρύξεις για προστασία του πολίτη από αστυνομική αυθαιρεσία και πάταξη της τρομοκρατίας. Στην υπόθεση της τρομοκρατίας η κυβέρνηση περνά τώρα το πρώτο κρίσιμο τεστ έπειτα από την επίθεση στην Αγία Παρασκευή.

Στην Παιδεία ακόμη παπαγαλίζοντα κούτσουρα παράγουμε και δεν αλλάζει το σύστημα αν δεν αξιολογήσεις εκπαιδευτικούς, δεν βάλεις νέες τεχνολογίες δεν αλλάζεις το σύστημα. Τολμά να τα βάλει με εκπαιδευτικό σύστημα; (φροντιστήρια, ΑΕΙ, βιβλία, Εκκλησία κλπ).

Στην Υγεία τώρα ανακοινώσεις για ιατρεία σε όλους τους δήμους, οικογενειακό γιατρό, παιδίατρο, οδοντίατρο και αργότερα ακόμη και σεξολόγο όλο το 24ωρο μάλλον προκαλούν θυμηδία. Ας φτιάξει πρώτα το διαλυμένο ΕΣΥ και μετά βλέπουμε.

Στον Πολιτισμό επιχορηγούμενο πνεύμα και επιδοτούμενη δημοσιότητα έχουμε. Σε μια χώρα κλειστών Μουσείων, έρημων αρχαιολογικών χώρων, μηδενικής πολιτιστικής παραγωγής (εξαιρούνται οι επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις).

Ας αφήσουμε Δημόσια Έργα, ΜΜΕ, Δικαιοσύνη, Καποδίστρια 2 κλπ προς το παρόν...
Κοινή λογική είναι τα πάντα, σπάνιο μεν εφικτό δε, ποιός όμως θα το τολμήσει;

ΜΠΑΡΑΚΙΑ...

Τρεις φίλοι που είναι παντρεμένοι τα πίνουν σ' ένα μπάρ.

Λέει ο ένας σε μια στιγμή προς τους άλλους:

- Ξέρω ένα μπαράκι που σε κάθε ποτό σε κερνάνε και ένα ακόμη...

- Άντε ρε λέει ο δεύτερος, αυτό δεν είναι τίποτα, εγώ ξέρω ενα μπαράκι που σε κερνάνε δυο ποτά για κάθε ένα που αγοράζεις...

- Τι λέτε ρε κακομοίρηδες, πετάγεται ο τρίτος...Εγώ ξέρω ένα μπαρ που είναι τζάμπα τα ποτά και μετά έχει και όσο σεξ θέλεις πάλι τσάμπα!

Οι άλλοι έπαθαν πλάκα...

- Σοβαρά; Έχεις πάει; Που είναι;

- Όχι εγώ ρε σεις, η γυναίκα μου πάει κάθε τόσο και μου τα λέει...

ΝΕΟ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΡΕΒΑΝΣ...

Η τυφλή ενέργεια της επίθεσης κατά αστυνομικών, αυτή την φορά στην Α. Παρασκευή Αττικής, δείχνει πως η βία δεν έχει όρια και πως έχουμε περάσει πια σε μια νέα εποχή περισσότερο ρεβανσισμού μεταξύ αστυνομίας και ένοπλων ομάδων...

Δύσκολα θα πίστευε κανείς πως μετά την εξάρθρωση κάποιων παλαιο-τρομοκρατών παλαιότερα, θα υπάρξει μελλοντικά τέτοια εξέλιξη που θα οδηγούσε σε μαζικές επιθέσεις νεο-τρομοκρατών κατά αστυνομικών τμημάτων και απλών αστυνομικών.

Φτάσαμε όμως στο σήμερα όπου πλέον η στόχευση όχι απλά είναι τυφλή, αλλά στρέφεται και ενάντια στο κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός νεαρού από αστυνομικό πέρυσι, έκανε όλους τους αστυνομικούς κινητούς στόχους στα όπλα των νεο-τρομοκρατικών οργανώσεων...

Όμως, ποιος δίδει το δικαίωμα σε κάποιους να αποφασίζουν για το πώς και με ποιο τρόπο θα ενταθεί η κρατική καταστολή με δικαιολογία αυτούς και τις ενέργειες τους;

Σίγουρα πολλοί από εμάς κατά καιρούς έχουμε αναρωτηθεί:

- Τι είναι εντέλει αυτή η "ελληνική" τρομοκρατία;

- Ποιες σκοτεινές και φανερές δυνάμεις την απαρτίζουν και την (υπο)στηρίζουν;

- Ποιες πολιτικές και ποια συμφέροντα (εξ)υπηρετεί;.

Απαντήσεις πολλές και ποικίλες έχουν δοθεί έως τώρα και θα δίδονται εφεξής.

Ποιος σκεπτόμενος πολίτης άραγε ευλογεί τα τυφλά χτυπήματα κατά νεαρών (προφανώς ρουσφετο-βολεμένων) ένστολων και με ποιο επιχείρημα;

Είπε κανείς πως η "επανάσταση" είναι υπόθεση της μονομαχίας μεταξύ μελών οργανώσεων επαναστατικής βίας και αστυνομίας;

Πως οπλίζεις και πυροβολείς όποιον ή όποια με μόνο επιχείρημα ότι είναι αστυνομικός;

Η επανάσταση δεν κρίνεται στις μονομαχίες της ασφάλτου μεταξύ αστυνομίας και τυχάρπαστων ένοπλων ανταρτών πόλης.

Πολύ περισσότερο όταν τη νύφη την πληρώνουν αθώοι που σε καμία περίπτωση δεν έχουν ανάμιξη με τις όποιες υποθέσεις τρομοκρατίας.

Από την άλλη πλευρά ουδείς θέλει να βλέπει τους αστυνομικούς με τα αυτόματα στα χέρια να κυκλοφορούν στους δρόμους των πόλεων, χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση σε ακραίες περιπτώσεις, με συμπεριφορά που θεωρείται πρόκληση. Το βλέπει κανείς στους δρόμους της Αθήνας και αλλού όπου ο καθείς περαστικός καθίσταται ύποπτος από την μια στιγμή στην άλλη.

Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με καλάσνικοφ, ρουκέτες και βόμβες, απομακρύνει τον σκεπτόμενο πολίτη από το να κάνει τις όποιες ελεύθερες σκέψεις αβίαστα, μακριά από τα κροταλίσματα των όπλων.

Και απομακρυσμένος πολίτης σημαίνει πειθήνιο όργανο και εύκολη λεία στα χέρια του όποιου ανάλγητου κράτους...

ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ...

Το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης που είναι θέμα εθνικό, είναι το μείζον αυτή τη στιγμή είπε ο υπουργός προστασίας του πολίτη Χρυσοχοΐδης στη Βουλή κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβερνήσεως...

Η μετανάστευση στην Ελλάδα άρχισε από το '90. Μετά το 2000 βλέπουμε ξαφνικά νάρχονται καραβάνια από χώρες της Αφρικής και της Ασίας, να βρουν εδώ δουλειά και ψωμί να φάνε...

Δεν έρχονται μόνοι τους. Τους φέρνουν με συγκεκριμένο στόχο. Φαίνεται πως υπάρχει κάποιο πρόγραμμα που ενεργοποιείται τα τελευταία χρόνια, γεμίζοντας τον τόπο με αταίριαστες μεταξύ τους εθνικότητες με φυλές εξαθλιωμένων, από τα πέρατα του κόσμου και μοναδικό προορισμό την Ελλάδα.

Γιατί επελέγη η χώρα μας ως μεταναστευτικός αγωγός, ως πανδοχείο ταξιδιωτών ως "ανθρωποαποθήκη" αναξιοπαθούντων;

Κάθε προσφυγιά ανέκαθεν σκοπούσε στην ανεύρεση καλύτερων τρόπων ζωής όπως συνέβαινε από αρχαιοτάτων χρόνων με εξαίρεση τις βίαιες μετακινήσεις.
Οι μετανάστες λαθραίοι και μη, που γαλουχούνται με την ελπίδα εύκολης δουλειάς εδώ, δημιουργούν παραμέτρους, που ενισχύουν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία στους ιθαγενείς κατοίκους.

Οι μόνοι που βολεύονται με την κατάσταση είναι κάποιοι εργολάβοι, κτηματίες, βιοτέχνες, μεταφορείς, μπακάληδες κλπ μικρο-αφεντικά, που βρίσκουν περιστασιακά φτηνά εργατικά χέρια.

Οταν δεν υπήρχε αντικείμενο μεταναστών, δεν είχαμε ξενοφοβία και ρατσισμό η δε καλλιέργεια της αναγνώρισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έφθανε σε υψηλά επίπεδα.

Όμως λόγω μη υπάρξεως μεταναστευτικής πολιτικής, βρεθήκαμε προ τετελεσμένων γεγονότων και εκ των υστέρων ψάχνουμε να βρούμε ποιος φταίει για να ρίξουμε πάνω του τη συσσωρευμένη δυσανασχέτηση του κόσμου, η οποία προκαλείται από πράξεις και παραλείψεις της διοίκησης.

Τι θα γίνει αν όλος αυτός ο ετερόκλητος συρφετός αργότερα αποκτήσει δικαίωμα μονίμου παραμονής στον τόπο μας, στο πνεύμα της σταδιακής κατάργησης των συνόρων για μια μελλοντική "Πανευρωπαϊκή Συμπολιτεία";

Θα πρέπει να δοθεί σε όλους Ελληνική υπηκοότητα και ιθαγένεια;

Ποιοι και πόσοι όμως απ' αυτούς θα ανταποκριθούν στον πολιτισμό και την κουλτούρα του Ελληνικού έθνους και δεν θα επιχειρήσουν να αλλοιώσουν τη γλώσσα μας, να διαστρεβλώσουν την ιστορία μας;

Μήπως υποχρεωθούμε να φτιάξουμε σχολεία με γνώσεις του δικού τους πολιτισμού και χώρους θρησκευτικής σύναξης δικούς τους;

Θα καταφέρουμε το αντίθετο, δηλαδή να τους πείσουμε ότι για να γίνουν πολίτες αυτής της χώρας πρέπει ν' αφομοιώσουν αυτό που εμείς είμαστε;

Η χώρα που επισκέπτονται για να ζήσουν δεν είναι δική τους και αν δεν τους αρέσει ο τρόπος ζωής της ή η επικρατούσα θρησκεία και ο θεός της ή δεν μένουν ευχαριστημένοι με τα αγαθά που τους προσφέρει, έχουν το δικαίωμα να φύγουν και να πάνε αλλού...

Και κανείς απ' τους διανοούμενους δεν βγαίνει ευθαρσώς να λάβει θέση, ώστε να εξαναγκαστούν οι πολιτικοί να πάρουν μέτρα.

Ο τάχα πνευματικός κόσμος σιωπά σαν να μην βλέπει τι γίνεται στο Αιγαίο με τις γκρίζες ζώνες, που η Τουρκία διεκδικεί ακόμα και κατοικημένα νησιά, στη Θράκη όπου Μουσουλμάνοι ελληνικής καταγωγής κατοικούντες στη Σμύρνη έρχονται με καραβάνια να ψηφίσουν Τούρκους βουλευτές και στη Μακεδονία, όπου οι σφετεριστές Σκοπιανοί έχουν για πατέρα τους τον Αλέξανδρο.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι το έθνος μας πουλιέται στη "λιανική" σε μικρά κομμάτια κι από λίγο σιγά - σιγά;

Σε άλλες χώρες οι αξιώσεις των Μουσουλμάνων πάνω στις θρησκευτικές τους αρχές που πίστευαν με σταθερότητα, έχουν αναδειχθεί σε διενέξεις, κάτι που οι αρμόδιοι αρχίζουν να το σκέπτονται σοβαρά.

Γιατί πχ αυτοί που μεταναστεύουν σε μια χώρα με οργανωμένη κοινωνία με δικά τους ήθη, έθιμα και θρησκεία, να μην προσαρμόζονται σ' αυτήν παρά να ζητούν να επιβάλλουν τη δική τους θρησκεία και καλλιέργεια;

Αυτό περιμένει η ελληνική κοινωνία από την κυβέρνηση: Να θεσπίσει κανόνες καταπολέμησης της λαθρομετανάστευσης και να ρυθμίσει την απορρόφηση στο κοινωνικό σύνολο, όσων θέλουν να παραμείνουν στη χώρα για να εκλείψει η ξενοφοβία, να ελαττωθεί η παραβατικότητα και να πάψει το φαινόμενο της γκετοποίησης των πόλεων.

Και ότι αποφασιστεί ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΚΙ ΑΥΣΤΗΡΑ...

ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ...

Το εκλογικό σώμα στις ημέρες μαs δεν συμπεριφέ­ρεται ως "κοπάδι προβάτων", δεν τιθασεύεται ούτε χαλιναγωγείται εντός των στενών ορίων του κομματισμού, έχει ξεπεράσει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στoυς πολιτικούς φορείς, ιδίως μάλιστα από την στιγμή που οι ιδεολογικές διαφοροποιήσεις, κυρίαρχη εστία των πολιτικών και κομματικών αντιπαραθέσεων κάπο­τε, έχουν αμβλυνθεί.

Τα κόμματα αποτελούν ενώσεις διαφορετικών ανθρώπων, με διαφορετικές αφετηρίες και σκοπιμότητες, οι οποίοι συγκλίνουν όμως με βάση κάποιες γενικές αρχές και προγράμματα. Βάση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι τα κόμματα και τέτοια χωρίς αυτά δεν νοείται.

Αναμφίβολα για να μπορέσει να απευθυνθεί κάποιο πρόσωπο στο κοινωνικό σύνολο, προϋποτίθεται ο κομματικός οργανισμός. Όμως τελικά ο λόγος και η πράξη είναι αυτά που πέρα από κοντοπρόθεσμη δημιουργία εντυπώσεων, μπορούν να πείσουν σε στέρεη βάση.

Αν λειτουργούν αμφότερα βέβαια σε αρμονία με την κοινωνία και τους ψηφοφόρους που τα επέλεξαν για να εκπροσωπούν τις θέσεις τους και τα συμφέροντα τους, που διασφαλίζουν και την ομαλή συνέχεια της ζωής τους...

Η κοινωνία δεν αναζητεί στην πολιτική το διαφορετικό και το απρόβλεπτο.

Αναζητεί το καλύτερο, αναζητεί λύση στα προβλήματα της ή για να είμαι πιο ακριβής ένα λειτουργικό πλαίσιο για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της.

Δεν είναι δουλειά των πολιτικών και των κομμάτων να "μαγέψουν" τον κόσμο και "να τον κάνουν να ονειρευτεί". Δουλειά τους είναι να ανοίξουν δρόμους και να προτείνουν πορείες. Δουλειά τους είναι να λειτουργήσουν ως παράδειγμα. Δουλειά τους είναι να βάλουνε κανόνες να ελέγχουν την τήρηση τους και όταν χρειάζεται να τους αναπροσαρμόζουν.

Τίποτα από τα πιο πάνω δεν αποκλείουν το νέο , το καινοτόμο, το διαφορετικό, αποκλείουν όμως την διαφορετικότητα και το απρόβλεπτο σαν αυτοσκοπό. Τίποτα από τα παραπάνω δεν σημαίνει ότι δεν απαιτείται όραμα μόνο που το όραμα στην πολιτική δεν σημαίνει "κάνω τον κόσμο να ονειρευτεί".

Οι πολιτικοί δεν δικαιώνονται από εκλογικά αποτελέσματα, αυτή η λογική αφορά όσους βλέπουν την εξουσία ως αυτοσκοπό. Δικαιώνονται ή δεν δικαιώνονται από τα αποτελέσματα των πολιτικών τους και της διακυβέρνησης τους.

Υπάρχει άραγε αυτήν την στιγμή η ωριμότητα στη βάση των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας ώστε να αντιληφθούν το αυτονόητο; Ότι οι αλλαγές και οι δυναμικές σε κόμματα και κοινωνίες δεν επέρχονται με φθαρμένα υλικά, ούτε ασφαλώς μέσω των εκλεκτών των media, των μεγαλοσυμφερόντων, των μηχανισμών και του Συστήματος.

Αντί να συζητάνε για πρόσωπα είναι καλύτερα να συζητάνε για πολιτικές, για ιδέες, για στρατηγικές και όταν έρθει η ώρα ήρεμα και χωρίς τα οπαδικά τους σημαιάκια να πάνε να ψηφίσουν όποιον νομίζουν ότι μπορεί να εκφράσει καλύτερα τα συμφέροντα του τόπου και τις ιδέες τους.

Και κυρίως όποιος κι αν βγει, όλοι να τον στηρίξουν...