ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΟΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ / ΣΥΓΚΙΝΕΙ /ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ / ΑΡΕΣΕΙ / ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ
Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009
ΝΕΟ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΡΕΒΑΝΣ...
Η τυφλή ενέργεια της επίθεσης κατά αστυνομικών, αυτή την φορά στην Α. Παρασκευή Αττικής, δείχνει πως η βία δεν έχει όρια και πως έχουμε περάσει πια σε μια νέα εποχή περισσότερο ρεβανσισμού μεταξύ αστυνομίας και ένοπλων ομάδων...
Δύσκολα θα πίστευε κανείς πως μετά την εξάρθρωση κάποιων παλαιο-τρομοκρατών παλαιότερα, θα υπάρξει μελλοντικά τέτοια εξέλιξη που θα οδηγούσε σε μαζικές επιθέσεις νεο-τρομοκρατών κατά αστυνομικών τμημάτων και απλών αστυνομικών.
Φτάσαμε όμως στο σήμερα όπου πλέον η στόχευση όχι απλά είναι τυφλή, αλλά στρέφεται και ενάντια στο κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός νεαρού από αστυνομικό πέρυσι, έκανε όλους τους αστυνομικούς κινητούς στόχους στα όπλα των νεο-τρομοκρατικών οργανώσεων...
Όμως, ποιος δίδει το δικαίωμα σε κάποιους να αποφασίζουν για το πώς και με ποιο τρόπο θα ενταθεί η κρατική καταστολή με δικαιολογία αυτούς και τις ενέργειες τους;
Σίγουρα πολλοί από εμάς κατά καιρούς έχουμε αναρωτηθεί:
- Τι είναι εντέλει αυτή η "ελληνική" τρομοκρατία;
- Ποιες σκοτεινές και φανερές δυνάμεις την απαρτίζουν και την (υπο)στηρίζουν;
- Ποιες πολιτικές και ποια συμφέροντα (εξ)υπηρετεί;.
Απαντήσεις πολλές και ποικίλες έχουν δοθεί έως τώρα και θα δίδονται εφεξής.
Ποιος σκεπτόμενος πολίτης άραγε ευλογεί τα τυφλά χτυπήματα κατά νεαρών (προφανώς ρουσφετο-βολεμένων) ένστολων και με ποιο επιχείρημα;
Είπε κανείς πως η "επανάσταση" είναι υπόθεση της μονομαχίας μεταξύ μελών οργανώσεων επαναστατικής βίας και αστυνομίας;
Πως οπλίζεις και πυροβολείς όποιον ή όποια με μόνο επιχείρημα ότι είναι αστυνομικός;
Η επανάσταση δεν κρίνεται στις μονομαχίες της ασφάλτου μεταξύ αστυνομίας και τυχάρπαστων ένοπλων ανταρτών πόλης.
Πολύ περισσότερο όταν τη νύφη την πληρώνουν αθώοι που σε καμία περίπτωση δεν έχουν ανάμιξη με τις όποιες υποθέσεις τρομοκρατίας.
Από την άλλη πλευρά ουδείς θέλει να βλέπει τους αστυνομικούς με τα αυτόματα στα χέρια να κυκλοφορούν στους δρόμους των πόλεων, χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση σε ακραίες περιπτώσεις, με συμπεριφορά που θεωρείται πρόκληση. Το βλέπει κανείς στους δρόμους της Αθήνας και αλλού όπου ο καθείς περαστικός καθίσταται ύποπτος από την μια στιγμή στην άλλη.
Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με καλάσνικοφ, ρουκέτες και βόμβες, απομακρύνει τον σκεπτόμενο πολίτη από το να κάνει τις όποιες ελεύθερες σκέψεις αβίαστα, μακριά από τα κροταλίσματα των όπλων.
Και απομακρυσμένος πολίτης σημαίνει πειθήνιο όργανο και εύκολη λεία στα χέρια του όποιου ανάλγητου κράτους...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου