ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΝΕΑ ΕΞΟΥΣΙΑ...

Τριάντα ημέρες εξουσίας δεν είναι πολλές για μια κυβέρνηση, ωστόσο τα πρώτα δείγματα γραφής έχουν δοθεί.

Μια κυβέρνηση κρίνεται από το όραμα και την υλοποίηση του.

Από τη μια βλέπουμε μια κυβέρνηση που δείχνει ότι θέλει να φέρει τα πάνω - κάτω στη διακυβέρνηση του τόπου.

Βασίζεται στην ορμή που της έδωσε η μεγάλη νίκη της 4ης Οκτωβρίου και προσπαθεί να φέρει μεγάλες ανατροπές. Άλλες φορές επιτυχημένα κι άλλες με εμφανή επικοινωνιακό χαρακτήρα, εγκλωβισμένη στο τι θα πει ο κόσμος και στο πως θα γίνουν πιο εύκολες οι αλλαγές.

Δυστυχώς σε πολλούς τομείς επικρατεί χάος με αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις ενώ σε άλλα υπουργεία το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ έχει ...; χαθεί στη μετάφραση. Κάποιοι υπουργοί δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν τολμούν να πάρουν αποφάσεις και αναβάλλουν για αργότερα τα μέτρα που έπρεπε να είχαν λάβει από χθες.

Η νέα κυβέρνηση στις εξαγγελίες και στις προγραμματικές δηλώσεις κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, την υλοποίηση των αυτονόητων που ισχύουν στον υπόλοιπο κόσμο και στην χώρα μας.

Το πρόβλημα είναι οι πράξεις, που ακόμα δεν έχουμε δει...

Το κράτος είναι σε χειμερία νάρκη και οι εξαγγελίες δεν αποτελούν κυβερνητικές πράξεις αλλά επιθυμητές πολιτικές. Tο επικοινωνιακό τρυκ της συνένωσης των Υπουργείων, το ΠΔ για τις αρμοδιότητες και τους Γ Γραμματείς που αναμένονται.

Η λειτουργική αξιοποίηση ένωσης οργανισμών Υπουργείων δεν μπορεί να γίνει σε μια χώρα σαν την Ελλάδα με εξαγγελίες.

Στη χώρα έχουν δημιουργηθεί μαγαζάκια συνδικαλιστών, συμφερόντων και στελεχών αυτά διοικούν και η εκάστοτε πολιτική ηγεσία κινείται στο πέπλο του λαβύρινθου της επιλεκτικής πληροφόρησης.

Δεν χρειάζεται έλεγχος των κρατικών αυτοκινήτων, περιορισμός χρειάζεται.

Δεν χρειάζεται νόμος για την πιστωτική πολιτική. Για την προστασία των δανειοληπτών ή την κατάργηση των καταχρηστικών χρεώσεων εφαρμογή νόμων και των δικαστικών αποφάσεων χρειάζεται.

Στην οικονομία αρκεί η τόνωση της κατανάλωσης, σε πρώτη φάση, να πέσει χρήμα στην αγορά.

Στο Υπόλοιπο Δημόσιο αρκεί να καταργηθεί η αυτοτελή φορολόγηση, να καταργηθούν οι οργανισμοί σφραγίδες και τα νομικά πρόσωπα των Προέδρων, ΔΣ και βολεμένων επιτροπών. Ας απολύσει έναν επίορκο υπάλληλο πιασμένο στα πράσα και μετά συζητάμε για διοικητική αναδιάρθρωση, αξιοκρατία, μισθολόγιο, προσλήψεις, συμβάσεις κλπ...

Στο ευαίσθητο ζήτημα της δημόσιας τάξης ξεκίνησαν με μεγαλόστομες διακηρύξεις για προστασία του πολίτη από αστυνομική αυθαιρεσία και πάταξη της τρομοκρατίας. Στην υπόθεση της τρομοκρατίας η κυβέρνηση περνά τώρα το πρώτο κρίσιμο τεστ έπειτα από την επίθεση στην Αγία Παρασκευή.

Στην Παιδεία ακόμη παπαγαλίζοντα κούτσουρα παράγουμε και δεν αλλάζει το σύστημα αν δεν αξιολογήσεις εκπαιδευτικούς, δεν βάλεις νέες τεχνολογίες δεν αλλάζεις το σύστημα. Τολμά να τα βάλει με εκπαιδευτικό σύστημα; (φροντιστήρια, ΑΕΙ, βιβλία, Εκκλησία κλπ).

Στην Υγεία τώρα ανακοινώσεις για ιατρεία σε όλους τους δήμους, οικογενειακό γιατρό, παιδίατρο, οδοντίατρο και αργότερα ακόμη και σεξολόγο όλο το 24ωρο μάλλον προκαλούν θυμηδία. Ας φτιάξει πρώτα το διαλυμένο ΕΣΥ και μετά βλέπουμε.

Στον Πολιτισμό επιχορηγούμενο πνεύμα και επιδοτούμενη δημοσιότητα έχουμε. Σε μια χώρα κλειστών Μουσείων, έρημων αρχαιολογικών χώρων, μηδενικής πολιτιστικής παραγωγής (εξαιρούνται οι επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις).

Ας αφήσουμε Δημόσια Έργα, ΜΜΕ, Δικαιοσύνη, Καποδίστρια 2 κλπ προς το παρόν...
Κοινή λογική είναι τα πάντα, σπάνιο μεν εφικτό δε, ποιός όμως θα το τολμήσει;