ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ...

Το Ελληνικό οικονομικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι μάλλον άλυτο. Για να ξεκολλήσει η οικονομία χρειάζεσαι ευελιξία, την οποία δυστυχώς η δημόσια διοίκηση μας δε διαθέτει.

Οι αλλαγές δομών και νοοτροπίας θα πρέπει να είναι ο κυριότερος στόχος της κυβέρνησης. Ο σημαντικότερος παράγοντας που τίποτα δεν πετυχαίνει σε αυτή τη χώρα και καμιά κυβέρνηση δεν καταφέρνει να κάνει κάτι για τον κατήφορο, είναι η έλλειψη οράματος και στόχου.

Άντε να υποθέσουμε πως κατορθώνουμε και διορθώνουμε τα κακώς κείμενα της Ελληνικής οικονομικής ζωής, ανοίγουμε τα επαγγέλματα, κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές κλπ..

Μετά τι;

Είναι το οικονομικό περιβάλλον συνολικά της Ευρώπης και του ευρύτερου περίγυρου τέτοιο, που θα επιτρέψει στη χώρα μας να προσελκυθούν επενδύσεις και να υπάρξει ανάπτυξη;

Ποιας εθνικότητας κεφάλαια θα επενδυθούν; Υπάρχουν ικανά Ελληνικά κεφάλαια οπουδήποτε στον κόσμο για να πέσουν στην πραγματική οικονομία;

Τι επιτέλους είναι αυτά τα κεφάλαια, μόνον αεριτζήδικα - χρηματιστηριακά που παίζουν με τις φούσκες;

Τι είδους οικονομία θα προκύψει;

Που θα δοθεί έμφαση; Σε ποιους τομείς; Θα πρέπει η οικονομία της χώρας να βασίζεται που; Στη βιομηχανία, στη γεωργία, στον τουρισμό, στις ΑΠΕ, στην τεχνολογία και τις υπηρεσίες;

Η οικονομία θα είναι ελευθερη χωρίς περιορισμούς, θα υπόκειται σε κανόνες και ποιούς, θα ρυθμίζεται από το κράτος; Η υγεία θα είναι δωρεάν η όχι; Η ασφάλιση θα είναι κρατική η ιδωτική; κλπ

Υπάρχει συγκεκριμένη κατεύθυνση;

Θέλουμε ιδιωτικοποιήσεις. Βεβαίως, που και πότε όμως; Δεν πουλάς στην χαμηλότερη δυνατή τιμή. Είναι κανόνας, πουλάς στην ακριβότερη δυνατή. Και αν πουλήσεις κερδοφόρα επιχείρηση δεν την πουλάς σε τιμή ίση με τα κέρδη 2 ετών. Αν έχεις μια κότα που σου δίνει ενα αυγό την ημερα δεν την πουλάς για 2 αυγά...

Επίσης, δεν μπορείς να μην έχεις έλεγχο σαν χώρα στις βασικές παροχές σου, νερό και ρεύμα, διοτι θεωρούνται κοινωνικά αγαθά και δεν είναι προς εκμετάλευση.

Γιατί δεν βγαίνει κάποιος αρμόδιος να μας πει π.χ. καλλιεργείστε πατάτες ή φτιάξτε τουριστικά θέρετρα;

Τι μπορεί να κάνει ο ανενεργός ανθρώπινος παράγοντας μέσα στην Ελλάδα; Γιατί τόσο άξιο ανθρώπινο δυναμικό, τόσοι ανεκμετάλλευτοι πόροι μένουν στον πάγο;

Ο όποιος δημιουργικός κόσμος αυτής της χώρας κάθεται με σταυρωμένα χέρια και παρακολουθεί έντρομος την ολοένα αυξανόμενη παρακμή, χωρίς να μπορεί ν΄αντιδράσει, χωρίς όραμα και κατεύθυνση, χωρίς πράξη, χωρίς δράση, έτσι πλήρης αμηχανία. Έχουμε ένα μεγάλο παραγωγικό τμήμα της κοινωνίας που μένει άπρακτο περιμένοντας κάτι να συμβεί, ίσως μια θαυματουργή παρέμβαση...

Πως θα κινητοποιηθεί και μάλιστα γρήγορα;

Αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει ν΄απαντηθούν αν θέλουμε να γνωρίζουμε όλους τους παράγοντες για μια ρεαλλιστική έξοδο από την κρίση...

ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Αλέξανδρου Διαμαντή, από το 1985.

Μια συμμορία εκβιάζει έναν πρωτοπαλαιστή για να χάσει σε αγώνες και αυτός αρνείται.

Ο αρχηγός της συμμορίας απαγάγει την αδελφή του παλαιστή, την κακοποιεί και την βιάζει.

Ο παλαιστής ψάχνει να τον βρεί...

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΕΚΔΟΤΟΛΟΓΙΑ...

Ένα ανεκδοτάκι έγινε το νέο εθνικό μας θέμα.

Λύσσαξε το διαδίκτυο, τα blogs, το twitter και το FB, τα αριστερίστικα τουλάχιστον, επειδή κάποιοι μαλάκες αριστεροί μυγιάγγιχτοι μέχρι υπερβολής, θέλησαν να το ερμηνεύσουν ως κήρυγμα ρατσιστικού μίσους.

Σε μια χώρα που τα ανέκδοτα με τους Έλληνες Πόντιους και τις απανταχού ξανθιές σκορπούν  θυμηδία στις παρέες, οι δημοκρατικές συνειδήσεις εξεγέρθηκαν για το twit μιας αθλήτριας που δεν έπρεπε(:) να έχει γνώμη...

 Η Παπαχρήστου επειδή θέλησε κι εκείνη να φωνάξει, να κάνει ηχηρή την παρουσία τους στο μέσο αυτό με τον τρόπο που χρησιμοποιούν οι υπόλοιποι, είναι ο αδύναμος κρίκος, αυτή που δεν είναι φίρμα στο twitter, άρα δεν έχει προστασία  και θα της την πέσουν όλοι οι προοδευτικάριοι, όπως μόνο στην ελλάδα γίνεται...

Δεν θα έχαναν την ευκαιρία των αντιρατσιστικών λαβάρων και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ...
Έτσι βρέθηκε η αθλήτρια αποκλεισμένη από τους ολυμπιακούς αγώνες με απόφαση της Ολυμπιακής Επιτροπής αδικαιολόγητα μετά την ετοιμασία της, όπου ίσως διακρινόταν στο άθλημα της και τιμούσε την Ελληνική αποστολή και θα μπορούσε να είχε επιστρέψει ντυμένη τη γαλανόλευκη και με υποδοχή ηρωίδας στο αεροδρόμιο...

Εδώ πλέον τιμωρείται μια αθλήτρια για ένα χαζό ανέκδοτο στο διαδίκτυο, που δεν τεκμηριώνεται καν ως ρατσιστικής υφής ,πέρα πάο τα φουρτουνιασμένα μυαλά κάποιων. Είναι μια ευκλεής νίκη της κυβερνητικής ΔΗΜΑΡ στον αγώνα κατά του ρατσισμού. Θυμάμαι κι ένα παλαιότερο τέτοιο, που έκανει όλη την Ελλάδα να γελάει με τον Κεντέρη που νίκησε επειδή τον κυνηγούσαν επτά μαύροι. Ευτυχώς τότε δεν συγκυβερνούσε η ΔΗΜΑΡ, να σκούζει κατά των Ελλήνων.

Αντε και στην νομοθετημένη απαγόρευση των λοιπών ανεκδότων, όσων δεν αρέσουν στον Φώτη και στον Αλέξη. Και τις παροιμίες, αφού "τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς"!

ΜΑΓΙΚΟΣ ΠΩΛΗΤΗΣ...

Ο "μαγικός πωλητής" έχει το χάρισμα να πουλά ότι θέλει σε όποιον θέλει. Δεν έχει σημασία το είδος των προϊόντων ή των υπηρεσιών που πουλά, πάντα καταφέρνει να κλείνει επιτυχώς μια πώληση, κρατώντας ταυτόχρονα ευχαριστημένο τον πελάτη του...

Ένα καλό παράδειγμα με χιούμορ φάινεται παρακάτω, για έναν "μαγικό πωλητή" ο οποίος είχε ένα φίλο που ήθελε κι αυτός να γίνει πωλητής, οπότε του ζητάει να έρθει κάποια στιγμή στο μαγαζί του, να μάθει την τέχνη...

Πάει λοιπόν μια φορά και τον βλέπει να μιλάει με ένα πελάτη:

- Μια που πήρες και το καλάμι, δε θα χρειαστείς και μια απόχη;

- Α! Και βέβαια.

- Πάρε και μια απόχη. Αλλά δε θα χρειαστείς και ένα δίχτυ;

- Ε, ναι, πως...Δε λέω.

- Πάρε και δίχτυ. Αλλά τα μεγάλα τα ψάρια δε βρίσκονται στα ρηχά που θα  ψαρεύεις. Άρα θα χρειαστείς και μια βάρκα.

- Ε...Ναι...

- Ε, πάρε και μια βάρκα. Αλλά δε θα πάρεις βάρκα με κουπιά. Θα πάρεις με μηχανή...

- Σωστά!

-Α, μπράβο! Όμως πως θα την πηγαινοφέρνεις τη βάρκα; Πρέπει να πάρεις και ένα τρέιλερ...

- Χμ...Ναι!

- Ναι, αλλά το τρέιλερ δε θα το τραβάει κάνας γάιδαρος. Δε θες και ένα τζιπάκι γι' αυτό;
- Τώρα που το λές, να πάρω και ένα τζιπάκι...

Στο τέλος λοιπόν πληρώνει ο πελάτης γι' όλα αυτά που μόλις απόκτησε και φεύγει καταχαρούμενος.
Ο φίλος του μαγικού πωλητή είχε μείνει άναυδος:

-Καλά ρε σύ...Πώς τον έπειθες κάθε φορά;

- Α...Αυτό δεν ήταν τίποτα. Έχασες την αρχή. Ήρθε να αγοράσει ένα κουτί σερβιέτες για τη γυναίκα του που έχει περίοδο. Και του λέω:

- Δεν πηδάς που δε πηδάς, δεν αποφασίζεις να πας για ψάρεμα;

ΒΡΕΣ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Ακριβώς κάτω από το παρκόμετρο σε κεντρικό σημείο με πολύ κίνηση, καθότανε ο μαύρος και ζητούσε μισό ευρώ από κάθε άνθρωπο που έβλεπε να πλησιάζει, πως δεν είχε να φάει...

Ο δημοσιουπάλληλος με το ελεύθερο σαββατοκύριακο πάρκαρε το ολοκαίνουριο αμάξι και πήγε να πληρώσει το αντίτιμο στον δήμο, να αφήσει τον γυαλισμένο τενεκέ με ρόδες όσο θα ψώνιζε.

- Βρες μια δουλειά, τίποτα δεν σου λείπει, είπε στον μαύρο ζητιάνο που του ζήτησε κι αυτουνού το δόσιμο του...

Έτσι απλά;

Θα σηκωθεί από το βολικό του σημείο και θα πάει στο πρώτο μαγαζί που θα συναντήσει, θα ζητήσει να τον προσλάβουν κι αυτό είναι;

Θα βρεθεί την άλλη στιγμή εργαζόμενος με σίγουρο μισθό κι ασφάλιση και τα λοιπά δικαιώματα που συνήθισαν όλοι τόσα χρόνια;

Και θα κερδίζει περισσότερα από τα περίπου 100 ευρώ/μέρα από τώρα, εκμεταλλευόμενος αγαθούς ψυχοπονιάρηδες δήθεν με την πείνα του, αφού το καλό φαί της "κοινωνικής κουζίνας" δεν του λείπει...

Εσύ δημοσιουπάλληλε θα τον έπαιρνες στη δούλεψη σου αν τον έβλεπες μπροστά σου έτσι μαύρο, κουρελιάρη κι ανίκανο για εργασία, πέρα από απλές μεταφορές και καθάρισμα;

Πως θα τον φορτωθεί ένας άλλος, και το έχεις σίγουρο πως θα βρει δουλειά ως "αρτιμελής" Αυτό μόνο αρκεί;

Εσύ για να κάτσεις στην καρέκλα, ενοχλούσε γλύφοντας ο γέρος σου τον οικογενειακό σας βουλευτή 5 χρόνια κι ανεχόταν τις κοροϊδίες του ιδιαιτέρου του, μέχρι να τα καταφέρει να σε βολέψει και μείνανε άλλοι απέξω να περιμένουν ακόμη...

Οι δήθεν "αλληλέγγυοι" που θέλουν στη χώρα όλο και περισσότερους λαθρομετανάστες μαζί με τις λιμασμένες οικογένειες τους κιόλας, είναι ανέμελοι φοιτητές, κολλημένοι αριστεροί ιδεολόγοι, υπάλληλοι αλλονών, χαμηλόμισθοι δασκαλάκοι, που δεν μπορούν να νετάξουν το τομάρι τους, πόσο μάλον να βοηθήσουν και άλλο που έχει ανάγκη, από ποιόν ζητούν να δώσει δουλειά στον άλλο που τυχαίνει να είναι ξένος από τριτοκοσμική χώρα και με φάτσα που δεν γουστάρει κανείς να βάλει στο μαγαζί ή στο σπίτι του;

Σαν τον "νοικοκύρη" με το γωνιακό μαγαζί που έλεγε πως συμπαθούσε τον σιχαμένο τζαμοκαθαριστή που ζητιάνευε επίμονα για μέρες έξω από το πολυσύχναστο μαγαζί του ενοχλώντας πελάτες και περαστικούς καθημερινά, μα ο ίδιος ποτέ δεν του έδωσε τίποτα, ούτε έλεος ούτε μεροκάματο...

Μα πήγε να ζητήσει το λόγο από μερικά νεαρά πατριωτάκια που επιτέλους κατάλαβαν τι παίζεται κι άφησαν τους ψευτοφραπέδες και το τάβλι της αναγκαστικής ανεργίας για να οργανωθούν πολιτικά και να προσπαθήσουν να ξεβρωμέσουν τον δοξασμένο τόπο τους καταρχήν από την ξενόφερτη αλητεία που ύπουλα σχέδια πονηρών εγκεφάλων που σιτίζονται και προσκυνούν σε αλλόθρησκες στοές τον γέμισαν μέχρι αηδίας, μισώντας τον παθιασμένα και θέλοντας να τον καταστρέψουν στη ρίζα του.

Στο παραπέντε γλίτωσε το δίκαιο ξύλο κρυβόμενος στα βάθη του μαγαζιού του, σε αντίθεση με το παράσιτο απέξω που έφαγε όσο έπρεπε για να εξαφανιστεί δια παντός από το σημείο. Αν τον ήθελε και τον αγαπούσε ας τον έπαιρνε στο σπίτι του να θέτουνε μαζί, να τον παντρέψει με την κόρη του αύριο, να του μείνει προίκα το μαγαζί να νοικοκυρευτεί κι αυτός, ποιός περιμένει να το κάνει για τον ξένο; δεν έχουν οι υπόλοιποι την δική του λόξα να μοιράζονται τα υπάρχοντα τους με τον κάθε άγνωστο κατσαπλιά.

Ούτε και ο ίδιος θα το έκανε ποτέ, αν ήταν να παντρέψει την κόρη του ή να πάρει κάποιον στο μαγαζί, επιστήμονα καλοβαλμένο θάπαιρνε, να βγάλει το άχτι του αφού δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει το σχολείο, ποτέ με τον φτωχό αράπη ή τον γύφτο, μα περιμένει κι ενίοτε απαιτεί κάποιος άλλος να τη πατήσει...

Ε, δεν υπάρχει πιά πρόθυμος τέτοιος, αν έχουν πρόβλημα επιβίωσης να τους φροντίζει η δική τους κυβέρνηση με μέριμνα στον τόπο τους, αντί να τους ξαποστέλνει να βρίσκουν εδώ έτοιμα σίτιση και στέγη από προθυμοποιημένους (ή εξαγορασμένους;) μαλάκες και να μας ζητούν και τα ρέστα οι πρόξενοι τους...

Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ (DOCUMENTARY)...

Πρόκειται για μια ταινία ντοκιμαντέρ η οποία αναφέρεται στην δίκη των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου του 1967. Προβάλλονται ντοκουμέντα από την εν λόγω δίκη με τις απολογίες του Παπαδόπουλου, του Αγγελή, του Πατακού κ.ά.

Ο σκηνοθέτης ενδιάμεσα απ' τις σκηνές της δίκης παραθέτει ιστορικά ντοκουμέντα που φανερώνουν πως φτάσαμε στην Χούντα του 1967 (Μεταξικό καθεστώς, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος, δίκη Μπελλογιάννη, δολοφονία Λαμπράκη κ.ά.).

Από τον φακό περνάνε σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές εκείνης της ταραγμένης περιόδου όπως ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Γεώργιος και ο Ανδρέας Παπανδρέου, η Μελίνα Μερκούρη και πολλοί άλλοι.

Πρόκειται για ένα πολύ καλό ιστορικό ντοκιμαντέρ που παραχωρεί στην κρίση του θεατή πρωτογενές ιστορικό υλικό προς μελέτη...

ΙΣΟΒΙΤΕΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία από το 2008, σε σκηνοθεσία - σενάριο Θόδωρο Μαραγκού.

Υπάρχει ένας στην κοινωνία που ζούμε, ο οποίος έχει αγανακτήσει για το χάλι της και δεν αντέχει άλλο.

Αποφασίζει λοιπόν να κλειστεί στις φυλακές ως εθελοντής ισοβίτης για να αποδείξει ότι είναι καλύτερα εκεί μέσα παρά έξω.

Υπάρχει επίσης κι ένας άλλος, ο οποίος δεν μπορεί να μείνει ούτε ένα δευτερόλεπτο φυλακισμένος κι επιχειρεί να δραπετεύσει.

Αλλά για να μπορέσει να βγει έξω, θα πρέπει πρώτα να αποδείξει την αξία της ελευθερίας του...

ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ...

Ο δάσκαλος έβαλε έκθεση με θέμα: το βουνό.

Τα παιδιά έγραψαν κάτι για το βουνό.

Ο μικρός Μάνος έγραψε:

- Το βουνό είναι πολύ ωραίο. Στο βουνό ο παππούς μου έχει ένα κτήμα. Έχει μια άσπρη και μια μαύρη αγελάδα. Έχει κι έναν ταύρο. Ο ταύρος πήδηξε την άσπρη αγελάδα...

Ο δάσκαλος βλέπει ότι είναι εκτός θέματος και όχι μόνο, αλλά δεν λέει τίποτα.
Την επόμενη εβδομάδα βάζει έκθεση με θέμα: η λίμνη.
Τα παιδιά έγραψαν κάτι για τη λίμνη.

Ο  Μάνος πάλι έγραψε:

- Πολλές λίμνες είναι στο βουνό. Στο βουνό ο παππούς μου έχει ένα κτήμα. Έχει μια άσπρη και μια μαύρη αγελάδα. Έχει κι έναν ταύρο. Ο ταύρος πήδηξε την άσπρη αγελάδα...

Ο δάσκαλος βλέπει ότι είναι εκτός θέματος και πάλι, αλλά δεν λέει τίποτα.
Το επόμενο θέμα: το ποτάμι.
Τα παιδιά έγραψαν κάτι για το ποτάμι.

Ο Μάνος ξανά έγραψε:

- Το ποτάμι πηγάζει από το βουνό. Στο βουνό ο παππούς μου έχει ένα κτήμα. Έχει μια άσπρη και μια μαύρη αγελάδα. Έχει κι έναν ταύρο. Ο ταύρος πήδηξε την άσπρη αγελάδα...

Ο δάσκαλος βλέπει ότι είναι εκτός θέματος και πάλι, εκνευρίζεται και φωνάζει τον Μάνο και του λέει:

- Καλά βρε παιδί μου, εκτός του ότι δεν προσέχεις και ξεφεύγεις από το θέμα γράφεις μέσα και λέξεις που δεν επιτρέπονται, όπως τη λέξη πήδηξε. Δεν μπορούσες να το γράψεις αλλιώς αυτό, μια που σου έκανε τόση εντύπωση;

- Και τι να έγραφα κύριε;

- Να έγραφες: Της έκανε έκπληξη, να μην καταλάβαιναν και τα άλλα παιδιά.

Την επόμενη εβδομάδα βάζει έκθεση με θέμα: η θάλασσα.
Τα παιδιά έγραψαν κάτι για τη θάλασσα.

Ο Μάνος έγραψε:

- Στη θάλασσα χύνεται το ποτάμι που πηγάζει από το βουνό. Στο βουνό ο παππούς μου έχει ένα κτήμα. Έχει μια άσπρη και μια μαύρη αγελάδα. Ο ταύρος έκανε έκπληξη στην άσπρη αγελάδα. Πήδηξε τη μαύρη!

ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ ΜΕΤΡΑ...

Είμαστε πάνω από δύο χρόνια μέσα σε αυτή τη δίνη των μέτρων που κατ' επανάληψη "λαμβάνονται", και ακόμα δεν είδαμε την αποτελεσματικότητα τους, ούτε έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε έναν δίκαιο και λειτουργικό φορολογικό νόμο.

Όλοι οι κλάδοι έχουν βγει και ζητούν από τη νέα κυβέρνηση να μην πειραχτούν αυτοί αλλά οι άλλοι. Να καεί ο γείτονας, όχι όμως οι ίδιοι.

Δεν έχει "τρέξει" ούτε μία σοβαρή αποκρατικοποίηση, δεν έχει κλείσει ένας αχρείαστος οργανισμός, δεν περικόπηκαν τα περιττά και τα σκανδαλώδη του δημοσίου σε αντίθεση με άλλα χρήσιμα, δεν απολύθηκε ακόμη ουδένας υπεράριθμος κλητήρας ή φύλακας, δεν άνοιξε ουσιαστικά κανένα επάγγελμα, η λογική του συντεχνιασμού, του βολέματος, της πάρτης εξακολουθεί να κυριαρχεί, η επιχειρηματικότητα σέρνεται σε απίθανα γραφειοκρατικά εμπόδια...

Αντιθέτως ρίχνανται στο τραπέζι ανώδυνες προτάσεις για αύξηση θητείας (αυτών που πάνε και κάνουν, οι υπόλοιποι που τη γλιτώνουν δεν ιδρώνουν), πως ίσως χρειαστεί να την πληρώσουν και οι παπάδες (η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων συμφωνούν με την πρόταση για τους μισθούς τους) ή ακόμη πως κάποιοι αιώνιοι φοιτητές πάψουν να τρέφονται από το κράτος και να σταματήσουν να είναι κρατικοδίαιτοι.

Μην κοροιδευομαστε.
Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και τα παραπάνω ακούγονται αστεία...

Η τρόικα πάντως δείχνει ότι στο βάθος δεν διαθέται καμία πρόθεση επαναδιαπραγμάτευσης.

Εκ των πραγμάτων, όταν οι εκπρόσωποι της τρόικας καθίσουν στο τραπέζι, πρώτα θα απαιτήσουν τα μέτρα που αποδίδουν σίγουρα και ύστερα θα επιτρέψουν στη φαντασία των δικών μας φωστήρων να εκφραστεί...

Μα με τις δηλώσεις της κυβέρνησης ότι δεν θα γίνουν απολύσεις Δ.Υ., με την εξαίρεση από τις περικοπές στα ειδικά - προνομιούχα μισθολόγια, με τα ημίμετρα στις περικοπές δαπανών των υπουργείων και τον συνήθη στρουθοκαμηλισμό στις μεταρρυθμίσεις, σιγά σιγά η ελπίδα αντικαθίσταται με την απογοήτευση ότι πάλι τίποτα δεν θα γίνει και το μάρμαρο θα το πληρώσουν όσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι κι επιχειρηματίες έχουν ακόμα δουλειά....

ΕΛΕΝΗ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Η ταινία που πολεμήθηκε από τη μεγαλύτερη μερίδα του τύπου στην Ελλάδα και αγαπήθηκε από την πλειοψηφία του τύπου στο εξωτερικό.

Στις 28 Αυγούστου 1948 η Ελένη Γκατζογιάννη 41ετών με την γυναικαδέλφη της Αλέξω 56 ετών, τουφεκίσθησαν από τους κομμουνιστές από το ανταρτοδικείο, με την κατηγορία ότι κατέστρωσε την απόδραση από το χωριό τεσσάρων παιδιών της (καθώς και της μάνας της και της αδελφής της) και της ανιψιάς της, για να γλυτώσουν από το παιδομάζωμα των κομμουνιστών.

Γυρίστηκε και ταινία η οποία προβλήθηκε μόνο για λίγες ημέρες στην Ελλάδα αλλά λόγω "δημοκρατικών" απειλών, βομβιστικών επιθέσεων και προπηλακισμών των θεατών από τους οργανωμένους οπαδούς του ΚΚΕ τελικώς η προβολή της διεκόπη.

Το γύρισμα των κυρίων σκηνών του έργου στο χωριό Λιά της Ηπείρου, όπου διεδραματίσθησαν τα δραματικά γεγονότα της εκτελέσεως της μητέρας του Ελένης και της Θείας του Αλέξως από τους κομμουνιστές που περιγράφονται στο βιβλίο ''Ελένη'' του Νίκου Γκατζογιάννη, απογορεύτηκε από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εν ονόματι της επιλεκτικής λήθης.

*****************************************
Σημείωμα του συγγραφέα:

Ο κόσμος όπου έζησε και πέθανε η Ελένη αναπλάστηκε στο βιβλίο αυτό όχι μόνον από τις δικές μου αναμνήσεις και των αδερφάδων μου, αλλά και από τις θύμησες πάμπολλων ανθρώπων που ζουν τώρα σκορπισμένοι σε καμιά δεκαριά χώρες.

Όλα τα ονόματα, οι τόποι και οι ημερομηνίες είναι πραγματικά. Κάθε περιστατικό που περιγράφεται στο βιβλίο και που δεν το είδα με τα μάτια μου μου το έχουν περιγράψει τουλάχιστον δύο μάρτυρες με τους οποίους μίλησα χωριστά. Όλες οι συνομιλίες έχουν μαγνητοφωνηθεί, κρυφά στην περίπτωση κάποιων δύστροπων μαρτύρων.

Οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες και τα ντοκουμέντα που συγκέντρωσα (εφημερίδες, ημερολόγια, επιστολές, στρατιωτικές εκθέσεις, φωτογραφίες, χάρτες επιχειρήσεων) γεμίζουν ένα τοίχο με φακέλους στο σπίτι μου.

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕ ΤΟ ΔΟΛΑΡΙΟ...

Καλώς ήρθε το δολάριο...

Με την μορφή κρουαζιερο-τουριστών με 2 πλοία στο λιμάνι των Χανίων και ένα ακόμα στο λιμάνι της Σούδας, που τους αναμένουν πως και πως κάποιοι και πανηγυρίζουν κιόλας τις αφίξεις τους....

Έτσι γίναμε. Ανάσα για την οικονομία της Κρήτης και των Χανίων αποτελούν οι αφίξεις των τουριστών, εντόπιων και ξένων. Το παλιό λιμάνι της πόλης, έρχονται μέρες που βουλιάζει κυριολεκτικά από την πολυκοσμία.... 

 Ένα πλοίο και η Ελλάδα. Ένα τρελοβάπορο που ταξιδεύει στους αιώνες δίχως να βουλιάζει, κατά τον ποιητή. Ενα σαπιοκάραβο που μπάζει από παντού και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να το καταπιεί η θάλασσα, κατά κάποιους. Ενα κρουαζιερόπλοιο που την έχει αράξει στη Μεσόγειο, μεταξύ Ιονίου, Αιγαίου και Κρητικού πελάγου, κατά κάποιους άλλους....

Η ΜΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ...

Το ζούμε κάθε μέρα ολοένα και πιο έντονα στις οικογένειές μας: η νεολαία αδυνατεί να ζήσει μια φυσιολογική, ανθρώπινη ζωή, όπως είχανε συνηθίσει και προγραμματίσει οι παλαιότεροι.

Η ανασφάλεια για το μέλλον είναι διάχυτη σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, περισσότερο όμως στις αναπαραγωγικές ηλικίες. Το γεγονός αυτό λειτουργεί ανασταλτικά για  όποιους οικογενειακούς προγραμματισμούς.

Ο γάμος απομακρύνεται λόγω οικονομικής δυσπραγίας (και νεο-αποκτηθείσας νοοτροπίας των θηλυκών να μην δεσμεύονται μη στερηθούν προσωρινά τις εξόδους και τα λούσα), με το σκεπτικό αφενός ότι η απόκτηση παιδιών συνεπάγεται ένα επιπρόσθετο υπέρογκο οικονομικό κόστος και αφετέρου ότι οι προοπτικές διαγράφονται τόσο ζοφερές, που τα παιδιά που θα έλθουν στον κόσμο θα δυσκολευτούν αφάνταστα για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.

Οι δαπάνες για την ανατροφή παιδιών είναι δυσβάσταχτες, ασφάλιση ουσιαστικά δεν υπάρχει, γιατροί συμβεβλημένοι ελάχιστοι, εργασία δύσκολη και δυσεύρετη. Έτσι για πολλούς νέους ανθρώπους, που έχουν χάσει τη δουλειά τους ή έχουν υποστεί άγρια αφαίμαξη στο μισθό, ο γάμος αναβάλλεται επ΄ αόριστον.

Εξάλλου ο ένας στους δυο νέους θέλει να μεταναστεύσει, νομίζοντας πως θα βρει αλλού ότι δεν έχει εδώ. Κι αυτό είναι που διαλύει τελείως τη "μελλοντική μαγιά" του έθνους. Με τη συνεχή μετανάστευση νέων ατόμων, η Ελλάδα στερείται όχι μόνο το πλέον παραγωγικό με οικονομικούς όρους κομμάτι του πληθυσμού, αλλά και αυτό που είναι σε θέση να μεριμνήσει για την ανανέωση  - αναπαραγωγή του πληθυσμού, κάτι που μπορεί να έχει άμεσα καταστροφικές επιπτώσεις για την Ελλάδα μετατρέποντας την σε μια χώρα ηλικιωμένων.

Πώς το έλεγαν οι Αρχαίοι; Ενός κακού (κρίσης -ύφεσης), μύρια έπονται...

Και οι πολιτικοί μας να τυρβάζουν περί άλλα...

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων, παρουσίασε στοιχεία της διετίας που δείχνουν ότι σε περιπτώσεις ανθρωποκτονιών και ληστειών η συμμετοχή αλλοδαπών ξεπερνά το 51%. Είναι απίστευτα μεγάλος ο αριθμός των αλλοδαπών που μετέχει στο σοβαρό έγκλημα, είπε ο κ. Δένδιας και πρόσθεσε ότι πλέον αμφισβητείται ο ιδιωτικός χώρος του Ελληνα, το σπίτι και το γραφείο του...

Ο υπουργός χαρακτήρισε μέγιστη πρόκληση για τη χώρα μας την παράνομη μετανάστευση.
Όπως τόνισε υπάρχει μέγα θέμα στις διαδικασίες επαναπροώθησης και αν και η Ελλάδα έχει υποβάλει 112.000 αιτήματα επαναπροώθησης, μόνο οι 11.000 έχουν γίνει αποδεκτές και από αυτές μόλις 3.000 παράνομοι μετανάστες έχουν επιστρέψει, λόγω των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων...

Μήνυμα και προς τη Χρυσή Αυγή και την πρακτική της να υποκαθιστά το έργο της ΕΛ.ΑΣ. έστειλε από το βήμα της Βουλής.

Η Ελληνική Δημοκρατία δεν μπορεί να αποδεχθεί ούτε την αμφισβήτηση του ρόλου των Σωμάτων Ασφαλείας ούτε την οποιαδήποτε προσπάθεια υποκατάστασής τους..

Άντε λοιπόν κάντε επιτέλους τη δουλειά σας, να μην χρειάζεται να παίρνουν πρωτοβουλίες οι αηδιασμένοι με την κατάσταση των πόλεων και της υπαίθρου πολίτες.

Δουλειά της αστυνομίας πέρα από το να συλλαμβάνει τροχαίους παραβάτες, δήθεν φοροφυγάδες ή βοσκούς που ξεκαθαρίζουν τις διαφορές τους όπως πάντα έκαναν, είναι να κυνηγά τους πολλούς κι ανώνυμους ξενόφερτους εγκληματίες σε αντιστοιχία με κάθε μορφή που εκδηλώνονται, τους οπλισμένους με τα πολυβόλα και τους αδέσποτους αλήτες - διαρρήκτες - τσαντάκηδες με τα στελιάρια, να κυκλοφορούνε οι κάτοικοι χωρίς να χρειάζεται να κάνουν οι ίδιοι περίπολα και επιφυλακές στις γειτονιές τους...

Αφού από την άλλη τους το απαγορεύει και κάποιοι βρίσκονται ξαφνικά μπλεγμένοι επειδή απλώς προστατεύουν τα υπάρχοντα τους, τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους...

Δυναμικά και αποτελεσματικά λοιπόν και πέρα από μυξοκλάματα και ψευτο-ευαισθησίες των αριστερών αυτόκλητων προστατών κάθε αδέσποτου κατσαπλιά που μπήκε ακάλεστος και λεηλατεί τον τόπο μας...

Πριν μου πούνε οτιδήποτε, να μάθουν να ξεχωρίζουν τους εγκληματίες από τους εργάτες...

ΤΡΟΙΚΑ ΕΔΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥ...

Στις Βρυξέλλες επιβεβαιώνεται αυτό που διαπιστώθηκε τις προηγούμενες ημέρες και αφορά την αμετακίνητη στάση των τροικανών.

Οι οποίοι ψυχροί και αμείλικτοι αρνούνται οποιαδήποτε παραχώρηση επιμένοντας στο να φέρουμε το πρόγραμμα εντός τροχιάς και μετά βλέπουμε. Το πώς επιβεβαιώνεται θα το μάθουμε σύντομα...

Οι Ευρωπαίοι και η τρόικα θα πιέζουν για όλο και πιο σκληρά μέτρα για να μην πάρουμε θάρρος και να είμαστε και ευχαριστημένοι αν μας ρίχνουν και κάνα ψίχουλο, εκβιάζοντας μας πριν εκταμιεύσουν την κάθε δόση...

Κι εμείς περιοριζόμαστε να σκεφτόμαστε και ν' αναλύουμε τι θα γίνει αν οι εταίροι μας επιμένουν στην τωρινή τους διάθεση που είναι να συναρτούν την εκταμίευση της επόμενης δόσης με την πρόοδο του προγράμματος που έχουν επιβάλλει.

Αν η κυβέρνηση τούτη τουλάχιστον δεν τολμήσει να χτυπήσει και καμιά φορά το χέρι στο τραπέζι, να μην περιμέμουμε άσπρη μέρα.

Όμως δεν ακούστηκε ως τώρα από κυβερνητικά χείλη η λέξη "επαναδιαπραγμάτευση" (που ήταν του συρμού την προεκλογική περίοδο) τη στιγμή που καλείται να διαχειριστεί ένα χρεοκοπημένο οικονομικό περιβάλλον το οποίο δεν έχει ανάγκη από χρηστή διαχείριση αλλά από μικρές επαναστάσεις. Και παράλληλα στη βουλή το προηγούμενο τριήμερο περίσσευσε ο λαϊκισμός και η υποκρισία από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

Οι τροικανοί είναι ικανοί να θέλουν να βγάλουν από την Ελλάδα και λίγα από τα "σπασμένα" της Ισπανίας και της Ιταλίας γιατί αυτές τις χώρες δεν μπόρεσαν να τις βάλουν απόλυτα στο χέρι...

Εν τω μεταξύ βλέπουμε και το εξής παράδοξο: ενώ άλλες χώρες χρησιμοποιούν την έξοδό τους από το ευρώ ως μέσο εκβιασμού στην Ε.Ε για να πετύχουν καλύτερους όρους (Ιταλία, Ισπανία, Φινλανδία), εμείς χρησιμοποιούμε το ίδιο επιχείρημα ως μέσο εκβιασμού των Ελλήνων.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ...

Λέει ένας όμορφος Γαλλικός μύθος πως στην φύση τα χρώματα συγκεντρώθηκαν μια μέρα για να κρίνουν ποιο είναι το δυνατότερο, να το ανακηρύξουν βασιλιά τους.

Άρχισαν λοιπόν να μαλώνουν. Το καθένα υποστήριζε πως αυτό είναι το σπουδαιότερο, το ομορφότερο, το χρησιμότερο...

- Το πράσινο έλεγε πως είναι το σημαντικότερο, αφού αυτό εκπροσωπεί τη ζωή και την ελπίδα των ανθρώπων. Στο κάτω - κάτω, έλεγε πως είναι αυτό που βάφει το χορτάρι, τα δέντρα με τα φυλλώματά τους, τη φύση. Χωρίς εμένα, υποστήριζε, τα ζώα θα πέθαιναν αφού δεν θα υπήρχε τίποτε στον κάμπο για να φάνε. Ρίξτε μια ματιά στη γη και θα καταλάβετε...

- Το γαλάζιο αντιπρότεινε σε όλους να στραφούν προς τον ουρανό, ή να δουν τα βάθη των ωκεανών. Το νερό των ωκεανών, είπε, είναι η βάση της ζωής, ενώ ο ουρανός προσφέρει την πολύτιμη αναπνοή, ειρηνεύει τα πνεύματα και χαρίζει γαλήνη...

- Το κίτρινο χαμογέλασε υποστηρίζοντας με τη σειρά του πως αυτό είναι που φέρνει στους ανθρώπους το γέλιο, τη χαρά, τη θέρμη. Απόδειξη; Κίτρινο χρώμα έχει ο Ήλιος, τα αστέρια και η Σελήνη. Κάθε φορά που αντικρίζει κάποιος ένα ηλιοτρόπιο αισθάνεται ευτυχισμένος, κατέληξε...

- Το πορτοκαλί πήρε το λόγο σκεπάζοντας με τη φωνή του τις ενστάσεις των άλλων. Ισχυρίστηκε πως είναι το χρώμα της υγείας και της δύναμης. Ίσως ο κόσμος να έρχεται λιγότερο σε επαφή μαζί του, όμως αυτό καλύπτει τις βασικότερες  ανάγκες του ανθρώπου. Μεταφέρω μέσα μου τις πιο σημαντικές βιταμίνες. Σκεφθείτε τα καρότα, τις κολοκύθες, τα πορτοκάλια, τα μάνγκο, τις παπάγιες. Δεν με βρίσκετε πάντα και παντού, αλλά όταν χρωματίζω με την παρουσία μου τον ουρανό την αυγή ή το δείλι, την ομορφιά εκείνη κανένα άλλο χρώμα δεν τη φτάνει...

- Το κόκκινο που δεν μιλούσε μέχρι τότε, πήρε το λόγο και είπε πως αυτό πρέπει να γίνει αρχηγός, διότι είναι το αίμα της ζωής. Είναι το χρώμα του κινδύνου, της γενναιότητας. Είναι πάντα προετοιμασμένο για οποιαδήποτε κήρυξη πολέμου. Χωρίς την παρουσία μου, η γη θα ήταν άδεια σαν το φεγγάρι, είπε. Και επειδή εγώ εκφράζω το πάθος, τον έρωτα, το κόκκινο τριαντάφυλλο, το αλεξανδρινό, την παπαρούνα, είμαι η ζωή της ζωής...

- Το πορφυρό με τη σειρά του, ισχυρίστηκε πως αυτό, όντας το χρώμα των βασιλέων, της εξουσίας και της σοφίας, πρέπει να ηγηθεί των άλλων χρωμάτων...

Τελικά μίλησε και το λουλάκι. Υποστήριξε πως είναι το χρώμα της σιωπής και άρα το ισχυρότερο όλων. Εκπροσωπώ τη σκέψη και το στοχασμό, τη σκιά του σούρουπου και τα βάθη του νερού. Με χρειάζεστε για την ισορροπία σας, για την αντίθεση και την εσωτερική γαλήνη σας, είπε...

Ο καβγάς άρχισε να στρέφεται σε χάβρα, ώσπου μια αστραπή διέσχισε τον ουρανό ακολουθούμενη από ένα δυνατό κεραυνό. Μια βροχή άρχισε να πέφτει ραγδαία.

Φοβισμένα τα χρώματα κούρνιασαν το ένα δίπλα στο άλλο. Άρχισαν να τρέμουν. Τότε μίλησε η βροχή:

- Ανόητα! είπε. Όλη μέρα φλυαρείτε προσπαθώντας το καθένα σας να κυριαρχήσει πάνω στα άλλα. Και αγνοείτε ότι υπάρχετε για ένα ειδικό σκοπό, μοναδικό και διαφορετικό. Εκεί είναι και η ομορφιά  σας. Ενώστε τα χέρια σας, λοιπόν, και ακολουθείστε με...

Και έτσι έκαναν τα χρώματα. Η βροχή τους ξαναμίλησε:

- Από δω και πέρα όταν θα έρχομαι στη Γη, το καθένα σας θα ανεβαίνει στον ουρανό για να σχηματίζετε όλα μαζί ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο. Μόνο τότε θα μπορείτε να συμβιώνετε αρμονικά.

Το ουράνιο τόξο θα αποτελεί για το μέλλον όλης της γης ένα σημάδι αισιοδοξίας και ελπίδας. Και κάθε φορά που εγώ θα ξεπλένω τον κόσμο, θα με συνοδεύετε μετά εσείς για να θυμίζετε ότι οι άνθρωποι οφείλουν να εκτιμούν και να βοηθούν ο ένας τον άλλο...

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική δραματική ταινία του Νίκου Φώσκολου, από το 1971.

Ένας νεαρός παρασημοφορημένος στον πόλεμο κατηγορείται για τον εμπρησμό ενός εργοστασίου που στοίχησε τη ζωή του ιδιοκτήτη και δύο υπαλλήλων...

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ...

Η ιστορία είναι απολύτως αληθινή, είχε δημοσιευθεί αρχικά σε τοπική εφημερίδα 2006 με κάποιες υποθετικές πληροφορίες. Τώρα σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες είναι όλα τα γραφόμενα σίγουρα μα με ονόματα που δεν γράφονται.

Τα τελευταία χρόνια πριν αλλάξει ο αιώνας, ένας μεγάλης ηλικίας Άγγλος δήθεν τουρίστης έφθανε ως το ιστορικό Θέρισο και με ένα σχεδιαγραμμα - χάρτη στα χέρια αναζητούσε κάποιες τοποθεσίες της Μαδάρας. Γνώρισε τον αλησμόνητο Ηλία Λεβεντάκη που κατά τη διαφυγή του βασιλέα Γεωργίου το '41 ήταν ο αγωγιάτης του μέχρι τα Ποριά, την άλλη είσοδο του φαραγγιού Σαμαριάς. Μάλιστα του έστελνε και στις γιορτές κάρτες όπου αναγράφεται και η διεύθυνσή του.

Τριγύριζε και στο καταφύγιο Καλλέργη και με τον ίδιο χάρτη στα χέρια ρωτούσε διάφορα και μετά που έφυγε τον γύρευε η Ε.Υ.Π...

Τελικά επρόκειτο για τον γιο του Αγγλου Συνταγματάρχη Μπλαντ που είχε την ευθύνη της συνοδείας και της προστασίας των βασιλιά, πρωθυπουργού κ.λπ. μέχρι τη διαφυγή τους στην Αίγυπτο.

Από αυτά τα περιστατικά ξεκίνησε μια ιστορία απίστευτη αρχικά σαν παραμύθι μα επιβεβαιωμένη σήμερα από έγκυρες πηγές, για ορισμένα πράγματα από τα συμβάντα τον Μάη του 2000 στα Λευκά Όρη.

Μάης 1941. Ο βασιλιάς Γεώργιος Β' με τον πρίγκιπα Παύλο, τον πρωθυπουργό Τσουδερό και τη συνοδεία τους, είχαν εγκατασταθεί στο κτήμα Μάνου στην Πελεκαπίνα των Χανίων. Μάλιστα εκεί απ' έξω υπήρχαν οχυρωμένοι Νεοζηλανδοί στρατιώτες τους οποίους επισκεπτόταν ο Γεώργιος και τους είχε κάμει εντύπωση η απλότητά του. Οταν όμως άρχισε η θρυλική μάχη της Κρήτης, υπήρχε φόβος να συλληφθούν όλοι αυτοί από Γερμανούς αλεξιπτωτιστές που θα έπεφταν γύρω για τον σκοπό αυτό. Θεωρήθηκε καλό να μετακομίσουν στο Μετόχι Βολάνη στα Περιβόλια, έξω από την πόλη των Χανίων.

Από εδώ αρχίζει το παιχνίδι. Ο συνταγματάρχης Μπλαντ όπως σε ένα μοναδικό ντοκουμέντο αναφέρεται, δεν μετέφερε στου Βολάνη και κάποια βαριά κιβώτια, αλλά τα άφησε υπό φύλαξη στην Πελεκαπίνα και μάλιστα αναφέρεται ότι αυτά ήταν τάχα κιβώτια με κονσέρβες για τη διατροφή της βασιλικής παρέας.

Την πρώτη ημέρα της Μάχης προώθησε τη βασιλική παρέα προς το Θέρισο και την 21η κατευθύνθηκαν όλοι προς τα Ποριά, άλλοι πεζή και άλλοι σε μουλάρια, όπου διανυκτέρευσαν στο Μιτάτο Βίγλη και γεύθηκαν το σφακιανό βραστό από τους φιλόξενους βοσκούς.

Το γεγονός ότι ο Μπλαντ είχε αποσυρθεί για κάποιες ώρες από τη συνοδεία δεν είναι περίεργο, αφού εν τω μεταξύ είχε οργανωθεί η μεταφορά των μικρών κιβωτίων με τις δήθεν κονσέρβες από μουλάρια που βρήκε ο Μπλαντ και νύχτα πέρασαν από τις παρυφές του Θερίσου για την περιοχή Λουτσόκουρτα της κορυφής Μελινταού όπου ήταν ο προορισμός τους. Ο μακαρίτης πλέον γερο-Θερισιανός όταν τη νύχτα άκουσε τον θόρυβο από τα διερχόμενα μουλάρια, νόμιζε ότι είχαν φθάσει οι Γερμανοί, αλλά διαπίστωσε ότι ήταν Αγγλοι.

Εδώ πέρα από την προσωρινή εξαφάνιση του Μπλαντ, υπάρχουν ακόμη τα παρακάτω ερωτηματικά που δικαιολογούνται από τα επακολουθήσαντα. Γιατί ο Μπλαντ απομάκρυνε τους συνοδούς χωροφύλακες πριν από τα Ποριά; Γιατί απέσυρε και τους είκοσι περίπου Αγγλους στρατιώτες της συνοδείας και τον αξιωματικό και αυτοί παρέμειναν στη Λουτσόκουρτα;

Επειδή οι κονσέρβες των κιβωτίων ήταν ο χρυσός του βασιλικού στέμματος της Ελλάδος σε ράβδους και ίσως και λίρες χρυσές, που είχε μεταφερθεί στην Κρήτη με ελληνικό υποβρύχιο (ίσως προς Κολυμπάρι μεριά). Αυτό πλέον δεν σηκώνει αμφιβολία. Φυσικά αν ζούσαν σήμερα κάποιοι αξιωματικοί του τότε Βασιλικού Ναυτικού και ο φύλακας της βίλας στο κτήμα Μάνου, θα μπορούσαν να πουν περισσότερα.

Εκεί στη Λουτσόκουρτα οι στρατιώτες εργάσθηκαν πυρετωδώς και κατάχωσαν τον θησαυρό σε κάποια βραχοσκεπή, ο δε Μπλαντ κράτησε ένα πρόχειρο σχεδιάγραμμα, αυτό που κρατούσε ο γιος του μετά από 57 χρόνια και έψαχνε. Το μόνο σημείο όπου δεν είναι βέβαιο από όλη την ιστορία είναι η ποσότητα του χρυσού. Από εμπλακέντες στο περιστατικό λέχθηκε για δέκα τόνους, αλλά ίσως να μην ήταν και τόσο. Όπως επίσης κυκλοφόρησε η πληροφορία ότι οι είκοσι στρατιώτες εκτελέσθηκαν από τον Μπλαντ για να μην αποκαλύψουν τη θέση του θησαυρού και είπε ότι έπεσαν σε ενέδρα Γερμανών, αλλά και αυτό δεν μπορεί κανείς να το βεβαιώσει.

Μάης του έτους 2000. Ο υιός Μπλαντ επιτέλους ερευνώντας βρήκε άκρη, αλλά το δυσκολότερο ήταν πώς να φέρει στην επιφάνεια τον θησαυρό. Αν απευθυνόταν σε ντόπιους θα είχε πρόβλημα και από αυτούς και από την Πολιτεία. Ο από μηχανής θεός ήταν ο τότε υποδιοικητής της Αμερικανικής Βάσης Σούδας που πήρε και το μεγαλύτερο μερίδιο, το 40%, ως λέχθηκε. Το άξιζε όμως, γιατί είχε φτιάξει μια μοναδικής οργάνωσης επιχείρηση που τελικά πέτυχε απολύτως...

Αφού λοιπόν έγινε επί χάρτου αυτή η άψογη και θαυμαστή οργάνωση, επιχειρήθηκε η πρώτη φάση και επί εδάφους. Το ερευνητικό μηχάνημα όμως, έπεσε από το μουλάρι που το μετέφερε και έως ότου έλθει το ανταλλακτικό που χρειαζόταν πέρασαν λίγες ημέρες, αλλά ήταν τυχεροί και αυτό τους βγήκε σε καλό.

Γιατί μια παρέα Σφακιανών σαϊνιών είχαν πολύ ευπαθή μύτη, είχαν μυριστεί την υπόθεση. Εφτιαξαν αυτοί άλλα σχέδια καλύτερα από τα Αγγλοαμερικανικά. Θα κύκλωναν την περιοχή και με τα καλάσνικοφ ανά χείρας θα απαιτούσαν τουλάχιστον τον μισό χρυσό, αλλιώς θα τους καθάριζαν και θα ήταν όλος δικός τους. Καταλαβαίνει ο καθένας τις πιθανότητες να επακολουθούσε εκεί μια μάχη - μακελειό, με διεθνείς διαστάσεις. Με το να αναβληθεί όμως η επιχείρηση, λόγω του ατυχήματος, δεν πληροφορήθηκαν την ημερομηνία της νέας απόπειρας επιχείρησης και έτσι έμειναν με τα Καλάσνικοφ στο χέρι και με το όνειρο του θησαυρού που τον κλαίνε ακόμη. Φυσικά γύρω στις παρυφές της περιοχής του θησαυρού, είχαν αναλάβει την προστασία από ανεπιθύμητες προσεγγίσεις και μερικοί λεβέντες ορεινοί έμπιστοι, ντόπια γερά κόκαλα της Μαδάρας, εφοδιασμένοι με ανάλογα πολεμικά μέσα.

Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε αρχές του Μάη του έτους 2000, γιατί τότε βόλευε ώστε να μην έχουν βγει ακόμη οι κτηνοτρόφοι στη Μαδάρα, αλλά πολλοί βοσκοί από τα χαμηλότερα είχαν προβληματισθεί με τις αναγνωριστικές πτήσεις που έκανε ελικόπτερο μερικές ημέρες πριν, μπαίνοντας από τη χαράδρα του Δρύ ως τη Μελινταού και πέρα. Τις επίμαχες ημέρες είχαν αγκυροβολήσει αμερικανικά πλοία στο Μαράθι, μάλιστα κι ένα ελικοπτεροφόρο.

Τις ημέρες εκείνες επίσης είχε διοργανωθεί άσκηση Αμερικανών πεζοναυτών στην περιοχή σε συνδυασμό με άσκηση από τη Μοίρα Αλεξιπτωτιστών Μάλεμε που όμως τους είχαν καθορίσει τομέα μέχρι τα Ποριά και μάλιστα είχε προξενήσει εντύπωση γιατί οι Αμερικανοί πεζοναύτες πήγαιναν σε άσκηση χωρίς  να κκρατούν όπλα. Ισως να είχαν σκαλίδες και σκαπέτια.

Την ημέρα και τη νύχτα λοιπόν της τελικής επιχείρησης, μετά από το σκάψιμο και την ανάσυρση των εκατό κιβωτίων χρυσού, έφτασε ένα μεγάλο ελικόπτερο Σινούκ (δεν γνωρίζουμε αν ήταν στρατιωτικό USA ή ενοικιασμένο), στο οποίο οι ίδιοι άνδρες που έσκαψαν φόρτωσαν και τα κιβώτια. Φυσικά είχε διαμορφωθεί από πριν κάποιος χώρος κατάλληλος για το ελικόπτερο. Πιθανολογείται πως το ελικόπτερο προσγειώθηκε σε κάποιο δεξαμενόπλοιο ή άλλο μεγάλο πλοίο που έπλεε μεταξύ Κρήτης και Τυνησίας, αλλά δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει ότι η προσγείωση έγινε σε πολεμικό πλοίο αλλοδαπό ή ακόμη και σε κάποια στεριά.

Πληροφορίες αναφέρουν ακόμη ότι από κάποιο κιβώτιο που έσπασε έπεσαν ράβδοι (πλάκες στην πραγματικότητα) που είχαν επάνω τη στάμπα της Τράπεζας της Ελλάδος. Ετσι γινόταν σε όλα τα κράτη για τον χρυσό των βασιλικών οίκων. Φυλάσσονταν στην κρατική τράπεζα και με ευθύνη της.
Μετά την επιτυχία της μυστικής επιχείρησης, πραγματοποιήθηκε γλέντι σε σπίτι σε Χανιώτικο προάστιο, όπου πήρε μέρος και πολιτικός παρών σε κάθε ρεμούλα και ρουσφέτι, αλλά δεν γνωρίζουμε αν συνέβαλε με τον τρόπο του στην όλη επιχείρηση.

Ο Αμερικανός υποδιοικητής παραιτήθηκε μετά από λίγο καιρό και αναχώρησε προς USA πιο πλούσιος.

Φυσικά ο χρυσός αυτός κτήμα της βασιλικής οικογένειας, δεν είχε καμιά σχέση με τον επίσημο κρατικό χρυσό που μεταφέρθηκε αρχικά στο Ηράκλειο και μετά από τη Σούδα με το καταδρομικό "Διδώ" στην Αλεξάνδρεια, στη συνέχεια στη Νότια Αφρική και τέλος στην Αγγλία απ' όπου επανήλθε μετά το τέλος του πολέμου. Η μόνη σχέση ίσως να είναι ότι και οι δύο θησαυροί ανήκαν στον Ελληνικό λαό.

Κατά την ίδια περίπου διαδικασία είχε παραληφθεί από Βρετανικό αντιτορπιλικό από ακτή της Πελοποννήσου ο χρυσός του βασιλικού στέμματος της Σερβίας (Καραγεώργεβιτς), αλλά γι' αυτόν δεν ενδιαφέρθηκε κανείς τι απέγινε...

Ως γνωστόν τη στραταρχική ράβδο του βασιλέως, το στέμμα του και κάποια παράσημα ανέλαβε να τα φυλάξει κάποια οικογένεια Καστρινάκη από τα Περιβόλια και μετά τον πόλεμο που τα παράδωσαν στον Γεώργιο δεν δέχθηκαν καμιά αμοιβή.

Τώρα εσείς που διαβάσατε το δήθεν παραμύθι (για όσους βολεύονται έτσι) μη ρωτάτε τίποτε άλλο και ακόμη θέλω να είστε βέβαιοι πως όλη την ιστορία την πληροφορήθηκα και δεν πήρα ούτε μια ράβδο χρυσού.

Το λυπηρό πάντως είναι πως το χρυσάφι αυτό δεν έμεινε τουλάχιστον όλο σε ντόπια χέρια...

ΝΕΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ...

Το χρήμα έγινε πολύτιμο και ακριβό, μα η οικονομική κατάσταση φέρνει και καλά!

H καταναλωτική συμπεριφορά των Ελλήνων αλλάζει, πιθανόν αργά αλλά σταθερά...

Όλα αποδεικνύονται ότι είναι συνισταμένη του χρήματος που διαθέτει κανείς.

Όσο δε μειώνεται το οικογενειακό budget, τόσο πιο πολύ εξορθολογίζεται η νέα καταναλωτική συμπεριφορά μας.

Ετσι αρχίσαμε να βγάζουμε λιγότερα σκουπίδια, περιορίσαμε κρέας και ψάρι, ενώ αντίθετα αυξήσαμε όσπρια, κοτόπουλο και ζυμαρικά.

Οι βραδυνές εξόδοι σε ταβέρνες και σκυλάδικα μειώθηκαν, όπως και η γενική κατανάλωση εισαγώμενου αλκοόλ...

Το νοικοκυριό και οι γενικές δαπάνες περιήλθαν κυρίως στα χέρια των γυναικών που αποδεικνύονται πιο "σφιχτές". Αυτές λένε ή γράφουν σε αυστηρή λίστα τι θα ψωνίσουμε, αυτές κάνουν έρευνα αγοράς για τα είδη ένδυσης, αυτές συγκεντρώνουν ή ψωνίζουν με εκπτωτικά κουπόνια και προσφορές.

Ακόμη κήποι φυτεύονται, οι νυχτερινοί δρόμοι αδειάζουν από τα πολλά αυτοκίνητα, αλλοτινά σκουπίδια ανακυκλώνονται, ότι μπορεί να φτιαχτεί επισκευάζεται, κ.λ.π...

Αισιόδοξο μήνυμα άραγε για καλύτερη οργάνωση και αυτοπειθαρχία ενάντια στην υπερκατανάλωση των τελευταίων ετών,  ή μήπως δεν γίνεται κι αλλιώς;

ΤΟΥΡΚΟΣΗΡΙΑΛ...

Οι τηλεοπτικές τους σειρές έχουν βρει τον καλύτερο πελάτη στο Ελληνικό κοινό πλασάροντας την εικόνα που θέλουν στους αποχαυνωμένους Ρωμιούς, ενώ στην Τουρκία προβάλλονται καθημερινά σειρές με έντονο ανθελληνικό περιεχόμενο.

Είτε Ελληνικό είναι το χαζοσήριαλ είτε Τουρκικό θα το δεί αυτός/ή που το απόγευμα δεν έχει τί άλλο να κάνει και έχει προδιάθεση στα χαζοσήριαλ. Όταν αυτό συμβαίνει πέρα από γιαγιάδες και με νέους υπάρχει πρόβλημα. Εκτός του γεγονότος ότι δεν έχουν να περάσουν δημιουργικά το απόγευμά τους έχουν και προδιάθεση στα χαζοσήριαλ. Βέβαια αυτό είναι το αποτέλεσμα της κουλτούρας της τριακονταετίας αλλά για αυτό δεν γίνεται λόγος. Το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα είναι κοινωνικό, ηθικό και αξιακό...

Σενάρια πολλά και ποικίλα μας σερβίρουν απλόχερα οι γείτονες μας εξ ανατολών.

Η σύζυγος του πατέρα διατηρεί σχέση με τον ανιψιό του συζύγου της. Ο γόνος πλούσιας και επώνυμης οικογένειας έχει αφήσει έγκυο τη γυναίκα του αδερφού του την ώρα που ετοιμάζεται να παντρευτεί την αδερφή της ερωμένης του. Ο νεαρός αγάς προσπαθεί να είναι δίκαιος, αλλά αυτή του η επιθυμία «σκοντάφτει» στην τήρηση ενός πατροπαράδοτου εθίμου. Η πεθερά καλύπτει την κόρη της γνωρίζοντας τη σχέση της και παράλληλα ψάχνει για έναν πλούσιο ώριμο γαμπρό για να εξασφαλίσει την ευζωία της.

Ενα μείγμα πρωτόγονης και ανελαστικής παράδοσης παντρεύεται με έναν άγαρμπο κοσμοπολιτισμό σε μια κοινωνία όπου οι πολλοί δουλεύουν για τους λίγους και η ζωή εκάστου υπηκόου βρίσκεται στα χέρια του αφέντη. Μια παράξενη ποικιλία εξωτικών παραδείσων που μέσα τους κρύβουν ανθρώπινα δράματα, τρωικούς έρωτες, απύθμενα μίση και έντονα πάθη. Μια πολιτιστική βεντέτα που εκτυλίσσεται με φόντο πύργους, επαύλεις και αρχοντικά μέσα στην έρημο μεταξύ Τουρκίας και Συρίας...

Δεν θα δείτε τις αχανείς γειτονιές της φτώχειας, τα χιλιάδες καμμένα χωριά του αποικιοκρατούμενου Κουρδιστάν. Δεν θα δείτε τα ερείπια των αρμένικων και ελληνικών χωριών. Δεν θα σας δείξουν την φυλακή, όπου λέγεται πως έκαψαν με φλογοβόλο Έλληνες αγνοούμενους της Κύπρου. Ούτε τα λευκά κελιά, όπου έσβησαν στρατιές Κούρδων πατριωτών και άλλων αμφισβητιών του τουρκικού παραδείσου. Δεν θα σας δείξουν τον πατέρα κτήνος που σκότωσε την δεκαεξάχρονη κόρη του, με την συνέργια των αδερφών της και την γνώση της μάνας και την έθαψε στο κοτέτσι, γιατί μιλούσε, μόνο μιλούσε, σε άντρες και τόλμησε να προσφύγει στην Αστυνομία γιατί την χτυπούσε. Και φυσικά δεν θα δείτε πως μεγάλο τμήμα της τουρκικής κοινής γνώμης ενέκρινε το έγκλημα...

Παθιασμένοι έρωτες, ίντριγγες, χλιδή, ωραίες γκόμενες, μοιραίοι αρρενωποί εραστές, διάλογοι που κάνουν τον Ξανθόπουλο να μοιάζει με Βισκόντι. Οι φάτσες συχνά μοιάζουν εκπληκτικά μ' εμάς. Μην απορείτε. Το μεγάλο μυστικό που κάνει το καθεστώς τους να χάνει τον ύπνο του, είναι πως δεν υπάρχει Τουρκικό έθνος. Οι «Τούρκοι» ξέρουν πολύ καλά πως ήρθαν κατά τη θάλασσα και τι δεν είναι.
Οι φάτσες τους είναι συχνά ίδιες με τις δικές μας, για έναν απλό λόγο. Οι «Τούρκοι» είναι ο κακός μας εαυτός. Είναι εξισλαμισμένοι Έλληνες, Αρμένιοι, Σλάβοι, Αλβανοί κλπ. Οι μεγάλες μάζες του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας δεν εξαερώθηκαν. Προσκύνησε η ελίτ για να διατηρήσει την περιουσία και τα προνόμια της, προσκύνησε κι ο λαός. Κι όταν με το σπαθί και το ντουφέκι τους σπρώξαμε πίσω στην Ασία, πήραν μαζί τους και τους τουρκεμένους Βαλκάνιους...

Ενα απελπισμένο κι ανάδελφο έθνος  που πιάνεται από τα μαλλιά του για να σωθεί σε μια χώρα που καθημερινά βουλιάζει στα χρέη της.

Έτσι στην Ελλάδα του μνημονίου πολλοί συμπατριώτες(:) μας εδώ και έναν χρόνο ταξιδεύουν μέσα από τις τηλεοράσεις τους σε κόσμους ίσως όχι τόσο διαφορετικούς από τον δικό μας. Οι ίντριγκες, τα πάθη, οι απιστίες, οι παραδόσεις και τα έθιμα της γειτονικής μας χώρας, αλώνουν καθημερινά τους Ελληνες σε σημείο να μιλάνε ως δεύτερη γλώσσα τα τουρκικά.

Πολυπολιτισμική κοινωνία είμαστε θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος από τους μαλάκες που το πιστεύουν. Ναι, αλλά όλα έχουν ένα μέτρο. Κάποτε ο πρόεδρος της Τουρκίας Turgut Ozal είχε πει ότι: "δεν θα χρειαστεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα, αλλά αυτή θα πέσει σαν ώριμο φρούτο στις αγκαλιές μας". Είκοσι σχεδόν χρόνια μετά τη δολοφονία του (17.4.1993) επιβεβαιώνεται. Η μεγάλη Τουρκική τηλεοπτική επέλαση έχει καθηλώσει τους Ελληνες μπροστά στις οθόνες τους καθώς τα ιδιωτικά Ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια δίνουν την εντύπωση ότι βρισκόμαστε κάπου μεταξύ Κωνσταντινούπολης, Αγκυρας και Σμύρνης και όχι σε κάποια Ελληνόφωνη επικράτεια.

Η συνεχής δράση, οι εικόνες απίστευτης χλιδής, η επιλεγμένη ανατολίτικη μουσική και το κέρατο που αποτελεί το "αλατοπίπερο" κάθε τουρκικής παραγωγής, πέτυχαν να υπνωτίσουν ένα ελληνικό κοινό που είχε κουραστεί να παρακολουθεί χαμηλής ποιότητας Ελληνικά τηλεοπτικά σκουπίδια με συγκεκριμένες φάτσες ατάλαντων γυναικωτών σούργελων. Επιπλέον με ανελέητο καταιγιασμό επαναλήψεων, για να τις εμπεδώσουν στα καρακατσουλιά που τις παρακολουθούν αδιαμαρτύρητα και δίνουν και καλά ποσοστά θεαματικότητας από πάνω...

Tα τουρκοσίριαλ εντάσσονται στο ίδιο σχέδιο με την «δημιουργική» ιστοριογραφία τύπου Ρεπούση και αποβλέπουν στο να φέρουν πιο κοντά τους δύο λαούς ώστε να καταστεί ευκολότερη η δορυφοροποίηση μας στην Τουρκία.

Όπου αυτό τον καιρό προβάλλεται η σειρά Kirik Kanatlar. Τα Σπασμένα Φτερ» της τουρκικής τηλεόρασης δίνουν μια άλλη διάσταση στον «συνωστισμό της Σμύρνης» προς δικαίωση της νεοεκλεγείσης βουλευτού Ρεπούση.

Στην προκυμαία όπου αναχωρούν οι πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Τουρκικός στρατός όχι μόνο συνοδεύει ευγενικά και κουβαλά τα υπάρχοντα των προσφύγων, αλλά έχει στήσει κι έναν μεγάλο πάγκο όπου τους προσφέρει τρόφιμα και ποτά για να γίνει ευχάριστο το ταξίδι τους. Την ώρα που φτάνουν τα πλοία, οι Τούρκοι φαντάροι κλαίγοντας αποχαιρετούν τους πρόσφυγες κουνώντας τα μαντήλια τους...

Εμείς όμως τι κάνουμε; Τι κάνει η πολιτεία; Τα κανάλια δεν επενδύουν σε καλές ελληνικές παραγωγές, όπου θα δουλέψουν Έλληνες. Προτιμούν ν' αγοράζουν φτηνά τα σκουπίδια της Τουρκικής προπαγάνδας, τα οποία λόγω εντυπωσιασμού κι επειδή είναι εύληπτα θυμίζοντας τις παλιές Ελληνικές ταινίες, έχουν μεγάλη θεαματικότητα στα καρακατσουλιά φυσικά.

Νισάφι πια απατεώνες των τηλεοπτικών σταθμών της χώρας. Η αποκλεστικά σας αδυναμία να γυρίσετε μια σωστή τηλεοπτική σειρά (αφού απορρίπτετε όλες τις καλές ιδέες που σας έχουν προταθεί κατά καιρούς) ας μην υποκαθίσταται από τα τουρκοσήριαλ.

Στην Ελληνική τηλεόραση εδώ και χρόνια επικράτησε το καρακιτσαριό σε όλο του το μεγαλείο. Τα εγχώρια ΜΜΕ σέρβιραν και σερβίρουν κάθε λογής τηλεοπτικό σκουπίδι, προβάλλοντας μια διεφθαρμένη ελληνική κοινωνία γεμάτη από γκέι, ψυχασθενής, προβληματικούς, κτλ.  Είναι γεγονός ότι στις Ελληνικές τηλεοπτικές σειρές με ελάχιστες εξαιρέσεις, βασικός πρωταγωνιστής είναι η ηλιθιότητα, η διάσπαρτη χυδαιότητα, το τσίριγμα και η κοροϊδία του θεατή χωρίς αισθητική...

Όπως είναι λογικό, ο γνωστικός θεατής ποτέ δεν αποδέχτηκε όλα αυτά τα τηλεοπτικά σκουπίδια, αφού ήταν αδύνατο να αναγνωρίσει σημεία ταύτισης με τον εαυτό του.

Αντίθετα τα τούρκικα σήριαλ προβάλουν σχετικά υγιή πρότυπα ζωής, με φυσιολογικούς έως παραδοσιακούς χαρακτήρες και παλαιομοδίτικες για τα Ελληνικά ΜΜΕ αξίες, όπως η οικογένεια, η φιλία. Δεν προβάλλονται στα τουρκοσήριαλ ούτε γκέι κομμωτές να ξεσαλώνουν, ούτε ημίγυμνες παρουσίες να προκαλούν, ούτε ψυχάκηδες. Δηλαδή σαν αξίες και προβαλλόμενα κοινωνικά πρότυπα εκφράζουν τον απλό Έλληνα τηλεθεατή, ο οποίος μπορεί ως ένα βαθμό να ταυτιστεί με κάποιους από τους ήρωες. Ακόμη και να νοσταλγήσει μπορεί, ειδικά αν πρόκειται για προσφυγικής καταγωγής υπερήλικες.

Άρα δεν μιλάμε απλά για εξωραϊσμό, αλλά για εξιδανίκευση του Τουρκικού στοιχείου και του Τουρκικού τρόπου ζωής, με ταυτόχρονη απόρριψη και απαξίωση του Ελληνικού στοιχείου. Το τελευταίο έχει τη βάση του, όχι μόνο στα τηλεοπτικά σκουπίδια των ελληνικών ΜΜΕ, αλλά και στη συνολική αδιέξοδη πραγματικότητα στη χώρα.

Υπάρχουν δείγματα ανθρώπων που ξεκίνησαν να μαθαίνουν την Τουρκική γλώσσα γιατί τους φάνηκε ελκυστικός ο Τουρκικός τρόπος ζωής. Μην παραξενευτείτε πάλι και "πέσετε από τα σύννεφα" άλλη μια φορά, αν οι φανατικοί τηλεθεατές των Τουρκικών σειρών σύντομα θα φτάσουν όχι απλώς να αποδέχονται την Τουρκία, αλλά θα είναι ένα βήμα πριν το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω».

Ακόμη περιμένω να δω την κατάληξη μιας ιδέας μου για μια ενδιαφέρουσα σειρά αυτοτελών επεισοδίων που μην έχοντας τον απαιτούμενο εξοπλισμό να γυρίσω μόνος μου με την "Acanthus productions" ζήτησα συνεργασία με αθηναϊκό κανάλι του οποίου ένα μεγαλοστέλεχος με πλήρωσε μαύρα να του την πουλήσω να την παρουσιάσει ως δική του στο διαπλεκόμενο αφεντικό του, μετά εξαφανίστηκε, χαθήκαμε και νεώτερον ουδέν...

Ναι, ελεύθερη αγορά υποτίθεται πως έχουμε αλλά υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να έρθουν στα ίσα τους αυτοί που πρέπει...

Πχ, οι συχνότητες που χωρίς άδεια (ακόμη) χρησιμοποιούν για τους σκοπούς τους, είναι ή δεν είναι δημόσιο αγαθό, κτήμα του Ελληνικού λαού, ποιός έλεγξε ποτέ τους χρεωκοπημένους καταχραστές τους; καιρός δεν είναι με τη νέα κυβέρνηση να δούμε επιτέλους και τέτοιες πράξεις;