ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Η ΤΡΟΪΚΑ;

Οι  περισσότεροι  γράφουμε και μιλάμε εναντίον της ξενόφερτης τρόϊκας...

Με αυτή την εικόνα που παρουσιάζουμε σαν κράτος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δεν έχουμε καμία διαπραγματευτική ισχύ ούτε πρόκειται να μας πάρει κανείς στα σοβαρά. Το πρόβλημα της χώρας είναι βασικά ένα, η έλλειψη μεταρρυθμιστικής αντίληψης της πολιτικής τάξης και της κοινωνίας...

Εντάξει, το πρόγραμμα  της τρόϊκας είναι ανεδαφικό, όμως:

Φταίει η τρόϊκα, που εδώ και ένα χρόνο ο αρμόδιος υπουργός δεν μπορεί να καταρτίσει ένα  σοβαρό σχέδιο για το δημόσιο;
Φταίει η τρόϊκα, που δεν μπορούμε να διώξουμε τους περιτούς δημοσίους υπαλλήλους;
Φταίει η τρόϊκα που το σχέδιο «Αθηνά», για την αναδιοργάνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καταποντίζεται από τα  μικροκομματικά και συντεχνιακά αιτήματα;
Φταίει η τρόϊκα, που το Υπουργείο Ανάπτυξης δεν κάνει τίποτα άλλο παρά  μεγαλόστομες  εξαγγελίες;
Φταίει η τρόϊκα που το Υπουργείο Οικονομικών εξαντλεί την δραστηριότητά του αναζητώντας έσοδα από τα γνωστά «υποζύγια», που πληρώνουν πάντα;
Φταίει η τρόϊκα, που ενώ συζητάμε συρρίκνωση του δημοσίου, κάποιοι αναγγέλλουν ανασύσταση γραμματείας, που είχε ήδη καταργηθεί;
Φταίει η τρόϊκα, που οι αποκρατικοποιήσεις εξαντλούνται σε περιφερειακά θέματα επειδή κανένας δεν τολμάει να αγγίζει τον βασικό πυρήνα;
Φταίει η τρόϊκα που ο μεν Βενιζέλος δεν μπορεί να καταστείλει το άγχος του για  μεγαλύτερη  συμμετοχή  στην εξουσία, ο δε Κουβέλης να υπερβεί τις αγκυλώσεις του κόμματος του;
Φταίει η τρόϊκα που, μια ολόκληρη χώρα, δείχνει ανίκανη  να αναθέσει σε 10 σοβαρούς ανθρώπους την  επεξεργασία μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης, που δεν θα μπορεί να αρνηθεί κανένας και την οποία στη συνέχεια θα υιοθετήσουμε ως εθνική στρατηγική;

Ο κόσμος έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια και της αντοχής και της υπομονής του. Δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί την κοροϊδία από κανέναν. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, αλλά για το σύνολον των παραγόντων του δημοσίου βίου της χώρας.

Επειδή λοιπόν σηκώνεται μεγάλος κουρνιαχτός  και η χώρα έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα, δεν μπορούμε να πορευόμαστε είτε αναμένοντας κάποιον από μηχανής θεό ή «προσμένοντας κάποιο θαύμα» ή τέλος εκλιπαρώντας για την μεγαλοθυμία των εταίρων μας.

Πρέπει να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας. Τη λύση οφείλουμε να τη βρούμε εμείς.  Μην την περιμένουμε από την  τρόϊκα. Δεν είναι βέβαιο αν θέλει, ούτε αν έχει λύση.

Ας αφήσουμε τις αδιέξοδες κατηγόριες προς τρίτους και ας ανασκουμπωθούμε να κάνουμε αυτά που είναι απαραίτητα για την σωτηρία της χώρας μας με ίδιες δυνάμεις...

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΤΡΟΙΚΑ...

Ένα νέο επιτραπέζιο παιχνίδι σήμα κατατεθέν της κρίσης, κυκλοφόρησε στην Πορτογαλία.

- Βαρέθηκες να αγοράζουν υποβρύχια με τους φόρους σου; Τώρα ήρθε η σειρά σου! Κι εσύ επίσης μπορείς να οδηγήσεις τη χώρα στη χρεοκοπία!

Με τη φράση αυτή διαφημίζεται το παιχνίδι "Προσοχή, έρχεται η Τρόικα".

Η βασική ιδέα είναι ο παίκτης να αναλάβει τα ηνία μιας φανταστικής χώρας, της Πορτουγαλανδίας.

Ασκώντας την εξουσία πρέπει να επεκτείνει την επιρροή του σε διάφορες ομάδες συμφερόντων και να συγκεντρώσει τα μεγαευρώ που τοποθετούνται σε φορολογικούς παραδείσους.

Ο ηγέτης προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία ασκώντας όση επιρροή διαθέτει, να φιμώσει τις φωνές των αντιπάλων του και να τοποθετήσει τον πακτωλό των χρημάτων του σε κάποιον φορολογικό παράδεισο πριν από την άφιξη της Τρόικας των πιστωτών.

Νικητής αναδεικνύεται ο ηγέτης που καταφέρνει να συνάψει τις περισσότερες πολιτικές συμμαχίες, να κερδίσει τις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις και να συγκεντρώσει τα περισσότερα χρήματα προτού εμφανιστεί η κάρτα της Τρόικας.

Πρόκειται για τρεις μαυροντυμένους άντρες που κρατούν χαρτοφύλακες με τα αρχικά ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ, δηλαδή των τριών πιστωτών των χωρών της ευρωζώνης που λαμβάνουν οικονομική βοήθεια.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν τους στόχους του νέου παιχνιδιού που αναμένεται να κάνει θραύση...

Το άξιο απορίας στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως δεν το σκέφτηκαν πρώτοι στην Ελλάδα!

ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ ΜΕΤΡΑ...

Είμαστε πάνω από δύο χρόνια μέσα σε αυτή τη δίνη των μέτρων που κατ' επανάληψη "λαμβάνονται", και ακόμα δεν είδαμε την αποτελεσματικότητα τους, ούτε έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε έναν δίκαιο και λειτουργικό φορολογικό νόμο.

Όλοι οι κλάδοι έχουν βγει και ζητούν από τη νέα κυβέρνηση να μην πειραχτούν αυτοί αλλά οι άλλοι. Να καεί ο γείτονας, όχι όμως οι ίδιοι.

Δεν έχει "τρέξει" ούτε μία σοβαρή αποκρατικοποίηση, δεν έχει κλείσει ένας αχρείαστος οργανισμός, δεν περικόπηκαν τα περιττά και τα σκανδαλώδη του δημοσίου σε αντίθεση με άλλα χρήσιμα, δεν απολύθηκε ακόμη ουδένας υπεράριθμος κλητήρας ή φύλακας, δεν άνοιξε ουσιαστικά κανένα επάγγελμα, η λογική του συντεχνιασμού, του βολέματος, της πάρτης εξακολουθεί να κυριαρχεί, η επιχειρηματικότητα σέρνεται σε απίθανα γραφειοκρατικά εμπόδια...

Αντιθέτως ρίχνανται στο τραπέζι ανώδυνες προτάσεις για αύξηση θητείας (αυτών που πάνε και κάνουν, οι υπόλοιποι που τη γλιτώνουν δεν ιδρώνουν), πως ίσως χρειαστεί να την πληρώσουν και οι παπάδες (η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων συμφωνούν με την πρόταση για τους μισθούς τους) ή ακόμη πως κάποιοι αιώνιοι φοιτητές πάψουν να τρέφονται από το κράτος και να σταματήσουν να είναι κρατικοδίαιτοι.

Μην κοροιδευομαστε.
Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και τα παραπάνω ακούγονται αστεία...

Η τρόικα πάντως δείχνει ότι στο βάθος δεν διαθέται καμία πρόθεση επαναδιαπραγμάτευσης.

Εκ των πραγμάτων, όταν οι εκπρόσωποι της τρόικας καθίσουν στο τραπέζι, πρώτα θα απαιτήσουν τα μέτρα που αποδίδουν σίγουρα και ύστερα θα επιτρέψουν στη φαντασία των δικών μας φωστήρων να εκφραστεί...

Μα με τις δηλώσεις της κυβέρνησης ότι δεν θα γίνουν απολύσεις Δ.Υ., με την εξαίρεση από τις περικοπές στα ειδικά - προνομιούχα μισθολόγια, με τα ημίμετρα στις περικοπές δαπανών των υπουργείων και τον συνήθη στρουθοκαμηλισμό στις μεταρρυθμίσεις, σιγά σιγά η ελπίδα αντικαθίσταται με την απογοήτευση ότι πάλι τίποτα δεν θα γίνει και το μάρμαρο θα το πληρώσουν όσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι κι επιχειρηματίες έχουν ακόμα δουλειά....