Οι περισσότεροι γράφουμε και μιλάμε εναντίον της ξενόφερτης τρόϊκας...
Με αυτή την εικόνα που παρουσιάζουμε σαν κράτος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δεν έχουμε καμία διαπραγματευτική ισχύ ούτε πρόκειται να μας πάρει κανείς στα σοβαρά. Το πρόβλημα της χώρας είναι βασικά ένα, η έλλειψη μεταρρυθμιστικής αντίληψης της πολιτικής τάξης και της κοινωνίας...
Εντάξει, το πρόγραμμα της τρόϊκας είναι ανεδαφικό, όμως:
Φταίει η τρόϊκα, που εδώ και ένα χρόνο ο αρμόδιος υπουργός δεν μπορεί να καταρτίσει ένα σοβαρό σχέδιο για το δημόσιο;
Φταίει η τρόϊκα, που δεν μπορούμε να διώξουμε τους περιτούς δημοσίους υπαλλήλους;
Φταίει η τρόϊκα που το σχέδιο «Αθηνά», για την αναδιοργάνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καταποντίζεται από τα μικροκομματικά και συντεχνιακά αιτήματα;
Φταίει η τρόϊκα, που το Υπουργείο Ανάπτυξης δεν κάνει τίποτα άλλο παρά μεγαλόστομες εξαγγελίες;
Φταίει η τρόϊκα που το Υπουργείο Οικονομικών εξαντλεί την δραστηριότητά του αναζητώντας έσοδα από τα γνωστά «υποζύγια», που πληρώνουν πάντα;
Φταίει η τρόϊκα, που ενώ συζητάμε συρρίκνωση του δημοσίου, κάποιοι αναγγέλλουν ανασύσταση γραμματείας, που είχε ήδη καταργηθεί;
Φταίει η τρόϊκα, που οι αποκρατικοποιήσεις εξαντλούνται σε περιφερειακά θέματα επειδή κανένας δεν τολμάει να αγγίζει τον βασικό πυρήνα;
Φταίει η τρόϊκα που ο μεν Βενιζέλος δεν μπορεί να καταστείλει το άγχος του για μεγαλύτερη συμμετοχή στην εξουσία, ο δε Κουβέλης να υπερβεί τις αγκυλώσεις του κόμματος του;
Φταίει η τρόϊκα που, μια ολόκληρη χώρα, δείχνει ανίκανη να αναθέσει σε 10 σοβαρούς ανθρώπους την επεξεργασία μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης, που δεν θα μπορεί να αρνηθεί κανένας και την οποία στη συνέχεια θα υιοθετήσουμε ως εθνική στρατηγική;
Ο κόσμος έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια και της αντοχής και της υπομονής του. Δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί την κοροϊδία από κανέναν. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, αλλά για το σύνολον των παραγόντων του δημοσίου βίου της χώρας.
Επειδή λοιπόν σηκώνεται μεγάλος κουρνιαχτός και η χώρα έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα, δεν μπορούμε να πορευόμαστε είτε αναμένοντας κάποιον από μηχανής θεό ή «προσμένοντας κάποιο θαύμα» ή τέλος εκλιπαρώντας για την μεγαλοθυμία των εταίρων μας.
Πρέπει να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας. Τη λύση οφείλουμε να τη βρούμε εμείς. Μην την περιμένουμε από την τρόϊκα. Δεν είναι βέβαιο αν θέλει, ούτε αν έχει λύση.
Ας αφήσουμε τις αδιέξοδες κατηγόριες προς τρίτους και ας ανασκουμπωθούμε να κάνουμε αυτά που είναι απαραίτητα για την σωτηρία της χώρας μας με ίδιες δυνάμεις...
Με αυτή την εικόνα που παρουσιάζουμε σαν κράτος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δεν έχουμε καμία διαπραγματευτική ισχύ ούτε πρόκειται να μας πάρει κανείς στα σοβαρά. Το πρόβλημα της χώρας είναι βασικά ένα, η έλλειψη μεταρρυθμιστικής αντίληψης της πολιτικής τάξης και της κοινωνίας...
Εντάξει, το πρόγραμμα της τρόϊκας είναι ανεδαφικό, όμως:
Φταίει η τρόϊκα, που εδώ και ένα χρόνο ο αρμόδιος υπουργός δεν μπορεί να καταρτίσει ένα σοβαρό σχέδιο για το δημόσιο;
Φταίει η τρόϊκα, που δεν μπορούμε να διώξουμε τους περιτούς δημοσίους υπαλλήλους;
Φταίει η τρόϊκα που το σχέδιο «Αθηνά», για την αναδιοργάνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καταποντίζεται από τα μικροκομματικά και συντεχνιακά αιτήματα;
Φταίει η τρόϊκα, που το Υπουργείο Ανάπτυξης δεν κάνει τίποτα άλλο παρά μεγαλόστομες εξαγγελίες;
Φταίει η τρόϊκα που το Υπουργείο Οικονομικών εξαντλεί την δραστηριότητά του αναζητώντας έσοδα από τα γνωστά «υποζύγια», που πληρώνουν πάντα;
Φταίει η τρόϊκα, που ενώ συζητάμε συρρίκνωση του δημοσίου, κάποιοι αναγγέλλουν ανασύσταση γραμματείας, που είχε ήδη καταργηθεί;
Φταίει η τρόϊκα, που οι αποκρατικοποιήσεις εξαντλούνται σε περιφερειακά θέματα επειδή κανένας δεν τολμάει να αγγίζει τον βασικό πυρήνα;
Φταίει η τρόϊκα που ο μεν Βενιζέλος δεν μπορεί να καταστείλει το άγχος του για μεγαλύτερη συμμετοχή στην εξουσία, ο δε Κουβέλης να υπερβεί τις αγκυλώσεις του κόμματος του;
Φταίει η τρόϊκα που, μια ολόκληρη χώρα, δείχνει ανίκανη να αναθέσει σε 10 σοβαρούς ανθρώπους την επεξεργασία μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης, που δεν θα μπορεί να αρνηθεί κανένας και την οποία στη συνέχεια θα υιοθετήσουμε ως εθνική στρατηγική;
Ο κόσμος έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια και της αντοχής και της υπομονής του. Δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί την κοροϊδία από κανέναν. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, αλλά για το σύνολον των παραγόντων του δημοσίου βίου της χώρας.
Επειδή λοιπόν σηκώνεται μεγάλος κουρνιαχτός και η χώρα έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα, δεν μπορούμε να πορευόμαστε είτε αναμένοντας κάποιον από μηχανής θεό ή «προσμένοντας κάποιο θαύμα» ή τέλος εκλιπαρώντας για την μεγαλοθυμία των εταίρων μας.
Πρέπει να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας. Τη λύση οφείλουμε να τη βρούμε εμείς. Μην την περιμένουμε από την τρόϊκα. Δεν είναι βέβαιο αν θέλει, ούτε αν έχει λύση.
Ας αφήσουμε τις αδιέξοδες κατηγόριες προς τρίτους και ας ανασκουμπωθούμε να κάνουμε αυτά που είναι απαραίτητα για την σωτηρία της χώρας μας με ίδιες δυνάμεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου