ΜΑΝΤΙΝΑΔΟΛΟΓΟΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ...

Όταν ζούσε ακόμη ο Καμινοκωστής ο μαντιναδολόγος είχε πάει για επίσκεψη μια φορά στον φίλο του τον Παπαδάκη ή Λαγό στην Κουδουμαλιά στο Λασίθι.

Ο Παπαδάκης χάρηκε που είδε τον καλό του φίλο ύστερα από πολύ καιρό, τον φιλοξένησε καλά όπως ξέρουνε οι Κρητικοί, μα το σπίτι του ήταν μικρό και δεν είχε πολύ χώρο.

Έτσι αργά το βράδυ όταν ήρθε η ώρα να κοιμηθούνε, ξαπλώνουνε και οι τρείς, ο Καμινοκωστής, ο Παπαδάκης και η γυναίκα του στο ίδιο κρεββάτι, το μοναδικό που είχανε.

Κοιμηθήκανε όπως μπορούσανε, ένα βράδυ ήτανε και πέρασε όπως - όπως...

Το πρωί που ξυπνήσανε ο Καμινοκωστής καλέι τον φίλο του σε μια γωνιά παράμερη και του λέει εμπιστευτικά κι έμμετρα όπως συνήθιζε να φτιάχνει αυτοσχέδιες μαντινάδες:

Σύντεκνε μάθε πως η συντέκνισσα
δεν είναι μπιστεμένη
ούλη τη νύχτα με τη χέρα της
μου την είχε κρατημένη.

Μα ο Παπαδάκης του απαντά αμέσως κοφτά και άμεσα:

Σύντεκνε εγώ σου την εκράτουνα
με τη δεξιά μου χέρα
μην τύχει η αφιλότιμη
και πάει παραπέρα!

ΦΕΡΕ - ΦΕΡΕ...

Σε παραλιακή ταβέρνα είχε καταλύσει ο τύπος. Κλασσικός τύπος νεοέλληνα, από αυτούς που η μόνες διαδρομές που επιτρέπουν στον εαυτό τους να κάνουν, είναι δουλειά - σπίτι - καναπές - τηλεόραση - ταβέρνα - κρεβάτι.

Η ταβέρνα φαίνεται πως αποτελούσε βασικό κομμάτι της ζωής του, όπως έδειχνε φανερά η μεγαλοπρεπής κοιλιά του και τακτικό προορισμό του, όπως τώρα που έπιανε ένα τραπέζι.

Μετά της χοντροκώλας συμβίας και ενός ακόμη ζευγαριού με παρόμοια εμφάνιση κι ενδιαφέροντα...

Καθότανε στις 4 πλευρές του τραπεζιού και βόσκανε μετά μανίας. Την τελετουργία τους αυτή τη διέκοπτε μια φράση μόνο που ακουγόταν τακτικά από τον τύπο:

- Φέρε - φέρε...

Απευθυνόταν προς τον σερβιτόρο που σχεδόν αποκλειστικά ασχολούνταν με το τραπέζι τους και η εντολή συνοδευόταν από τις εκάστοτε γαστριμαργικές επιθυμίες των 4, που συγκέντρωνε και παράγγελνε ο τύπος...

Το τραπέζι είχε καλυφτεί από 3 - 4 στρώσεις άδειων πιάτων σε όλη την επιφάνεια του, πιάτα που άδειαζαν αστραπιαία από τους παραγγέλοντες κι αντικαθίσταντο με άλλα. Περιελάμβαναν όλο το μενού της ταβέρνας, που η βουλιμία τους οδηγούσε να δοκιμάσουν και να ανακατέψουν στα στομάχια τους αδιακρίτως.

Μπροστά στα μάτια όσων περπατούσαμε στην παραλία εκείνο το Σαββατιάτικο σούρουπο, αφού το τραπέζι τους καταλάμβανε μέρος του πεζοδρομίου απέναντι από την ταβέρνα προς το μέρος της θάλασσας.

Φαίνεται πως τα κήτη νοιώθουν καλύτερα όταν βρίσκονται κοντά στο νερό και την άμμο να βρέχονται από το κύμα, ή μήπως θέλουν ν' απλώσουν τα πόδια τους στον καφά μας;

Το βλέπουν οι ταβερνιάρηδες και απαιτούν λέει να βάζουν κάθε μέρα κι ώρα τα τραπέζια τους εκεί ακριβώς, γιατί αλλιώς τα κήτη θα φύγουν και θα αντιμετωπίσουν οικονομικά προβλήματα οι επιχειρήσεις τους.
Είναι δε αποφασισμένοι να "αγωνιστούν με κινητοποιήσεις" όπως απειλούν τη δημοτική αρχή, να το πετύχουν όπως γίνεται κι αλλού η δικαιολογία τους...

Για μη χάνουμε το θέαμα των χορτάτων καλοφαγάδων κοιλιόδουλων που αφού βοσκηθούν του σκασμού θα ρίχνουν πίσω το κορμί προτάσσοντας την γεμάτη κοιλιά τους και αφού τη χαιδέψουν φιλάρεσκα θα καμαρώνουν μεταξύ τους:

- Βάλαμε πάλι μέσα μπόλικο πράμα, έ; Αυτά είναι επενδύσεις... όπως άκουσα το κήτος να μονολογεί στη συμβία και τους άλλους, ενώ διαλαλούσε τον κορεσμό του με τον γνωστό ήχο...

ΣΤΗΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΤΑ ΝΕΡΑ...

Μετά από επιθυμία κάποιων απόδημων Κρητικών που διαβάζουν τακτικά το blog και μέχρι να τους δούμε από κοντά στα "Γραμβούσεια 2008"...

http://www.youtube.com/watch?v=8o5F4NuFpgM

Όσο για την ενημέρωση που ζητάτε επιμόνως, έχω δημιουργήσει το καθαρά ενημερωτικό/ειδησεογραφικό blog cretetoday.

Σύντομα κοντά σας όπου κι αν βρίσκεστε.

ΣΗΜΑΔΑΚΙ ΜΕΛΑΝΟ...

Στον λαιμό, κάπου αλλού τολμηρότερα, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία...

Θα υπάρχει μερικές μέρες μόνο, μα θα μείνουν όταν εξαφανιστεί, σαν ανάμνηση οι στιγμές της δημιουργίας του...

Αφέσου ελεύθερα Βίκυ κι αναλαμβάνω την ευθύνη!

http://www.youtube.com/watch?v=ODL6-6rQj9g

ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΟΙ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ...

Είχα αναφερθεί παλιότερα σε μια ιστορία γελοίου ανώμαλου με τίτλο "Ε ΚΑΙ Ε: ΠΟΘΟΣ ΠΟΥ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙ".

Αν σας ενδιαφέρει να θυμηθείτε τα καμώματα του, ανατρέξετε στο αρχείο να τη διαβάσετε.

Φαίνεται όμως πως το σιχαμένο υποκείμενο βρήκε τρόπο να εκδικηθεί το γυναικείο φύλο, που δεν του καθότανε και καθόλου. Αφού δεν μπορούσε να έχει τις εικοσάρες αδερφές που ποθούσε, το έριξε σε μικρότερες ηλικίες, μα πολύ μικρότερες από 20...

Θύματα του έχουν πέσει φτωχές παιδούλες, συνήθως τσιγγανάκια που με λίγα ευρώ που παίρνανε στο χέρι μετρητά χωρίς να χρειαστεί να ζητιανεύουν ώρες, καθότανε να τις χαϊδεύει και στη συνέχεια τον εκτονώνανε με κάποιον τρόπο...

Τρείς είναι οι τρόποι όλοι κι όλοι, ήθελε ποικιλία ο γελοίος και τους εφάρμοζε εναλλάξ...

Που το ξέρω εγώ; Ο ίδιος κοκορευόταν σε φίλους του υπό την επήρεια αρκετής ποσότητας τσικουδιάς στην "Ρέμβη" που είναι τακτικός θαμώνας, την μοναδική φορά την τελευταία δεκαετία που έτυχε να κάτσω κι εγώ, για ένα κέρασμα από τον ηλικιωμένο γνωστό μου που κάποτε βοήθησα να σηκωθεί από χάμω ύστερα από γλίστρημα και πέσιμο στο πεζοδρόμιο μια μέρα που ψιλόβρεχε...

Έτσι πίνοντας έναν μέτριο ελληνικό καφέ άκουγα για αρκετή ώρα μια σιχαμένη αφήγηση για τις λεπτομέρειες που ο κάθε τρόπος ερωτικής εκτόνωσης εφαρμόζεται σε 9χρονες μελαχροινές τσιγγανούλες, ή πιθανές παραλλαγές του σε λίγο μεγαλύτερες ή ευτραφέστερες...

Δεν είναι κι ότι καλύτερο ν' ακούω μια τέτοια ιστορία, μάλιστα για παιδιά που ήξερα κι έβλεπα καθημερινά, αφού κοιμότανε με τις οικογένειες τους στο μεγάλο πάρκινγκ ακριβώς από κάτω από το παραδοσιακό καφενείο της "Ρέμβης" όπου σε κάποιες γωνιές κρυμμένες από φυλλωσιές εκτελούσε το έργο του...

Δεν χρειαζότανε και πολύ ώρα στην ηλικία του, μερικά λεπτά που ήθελε να ολοκληρώσει τα ανεχότανε οι μικρές άπορες τσιγγάνες. Τα λίγα ευρώ που τους έδινε φτάνανε για ψωμί και μερικές κονσέρβες να βγει μια ακόμη μέρα.
Μαζί με κάποιες κόκα - κόλες για αυτές και μπύρες για τον μπαμπά...

Ποιός νοιάζεται για τ΄άλλα όταν δεν γνωρίζει αν μπορέσει να φάει αύριο;
Η ιστορία του όμως εύρισκε ευήκοους ακροατές άλλους ξοφλημένους της ζωής, αποκτηνωμένα πατσαούρια κι αυτοί της οικοδομής, κακοπαντρεμένοι με σαβουρογυναίκες γλωσσοκοπάνες, με ελάχιστη ή ανύπαρκτη ερωτική ικανοποίηση κι αυτοί.

Φαινεται πως αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό των καρπαζωμένων να αναζητούν επιβεβαίωση του θιγμένου αντρισμού τους με άβουλες μικρούλες, όπως και το να συχνάζουν στο εν λόγω καφενείο που σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκεται δημοτικό σχολείο, το συγκεκριμένο μάλιστα με τον μεγαλύτερο αριθμό αλλοδαπών παιδιών στην πόλη, που από τη μια η φτώχεια απο την άλλη οι γονείς που λείπουν δουλεύοντας πολλές ώρες κάθε μέρα, τα κάνει ιδανικό στόχο για ανώμαλες ορέξεις...

Τα γούστα διαφέρουν άλλοι προτιμούν τις ρωσοπόντιες, άλλοι αλβανίδες ή μολδαβές, κάποιοι αγοράκια σαν πιο πιστά κι εχέμυθα...

Γεγονός πάντως είναι πως μερικοί κάπου, κάποτε, τις είχαν τις εμπειρίες τους και με την ευκαιρία του αλλουνού τις έβγαζαν στην επιφάνεια και τις κοινοποιούσαν μεταξύ τους.

Ιδανικό στέκι τους το καφενείο μόνο ένα τετράγωνο από το πάντα θυμάμαι υποβαθμισμένο σχολείο.

Άσε από την μια πλευρά είναι σε κεντρικό δρόμο που έχουν την ευκαιρία να βλέπουν αρκετές "μεγάλες" να περνούν, που αποκαλούνται ψυθιριστά πουτάνες αφού δεν καταδέχονται να τους κοιτάξουνε...

Ενώ τα θύματα σας σας λατρεύουν, έ ρεμάλια;

Τα τσαλακωμένα χαρτονομίσματα που τους βάζετε στα χέρια αφού κουμπώσετε το φερμουάρ σας κάνουν εραστές, έτσι νομίζετε;

Μη ζητάτε να σας φέρω αποδείξεις για τις σιχαμένες συνουσίες τους, δεν με κάλεσαν να τις κινηματογραφήσω κιόλας...

Οι σεμνότυφοι υποκριθείτε πως δεν συμβαίνει τίποτα, οι αδιάφοροι καναπεδάτοι ασχοληθείτε με τον δολοφόνο του επώνυμου gay "καλλιτέχνη" που συνελήφθη τελικά (αναρωτηθείτε τουλάχιστον από που το πρωτογνώρισε κι αυτός το βίτσιο που τον σκότωσε τελικά), οι φτωχότεροι δουλέψτε υπερωρίες "για τα παιδιά" αφήνοντας τα συγχρόνως αμολητά στον δρόμο όλη μέρα που λείπετε...

Αυτοί που είναι να τα βλάψουν το ξέρουν και καραδοκούν. Αν τύχει και πιαστούν κάποτε θα παριστάνουν κι αυτοί τους εργατικούς νοικοκυραίους ή τους σεβαστούς παππούδες που θίχτηκαν... Α σιχτίρι..

ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ...ΓΙΑ 3 ΕΥΡΩ...

"Βάλε μου ότι κρέας θέλεις, αρκεί να μου το δώσεις μέχρι 3 ευρώ το κιλό"...

Η φράση όπως ακριβώς είναι παραπάνω, δεν ακούστηκε από κάποιον φτωχό βρωμομετανάστη ή άλλον απελπισμένο αναξιοπαθούντα στην προσπάθεια του να χορτάσει όπως - όπως...

Είναι η επίσημη παραγγελία ίδιοκτήτη ονομαστής εξοχικής ταβέρνας σε περιοχή με μεγάλη τουριστική κίνηση, προς τον κρεοπώλη που καθημερινά τον προμηθεύει κρέας για τις ανάγκες του μαγαζιού.

Μαγαζί που διαφημίζεται ως "στην διάθεση σας από το μεσημέρι εως αργά το βράδυ" και λόγω της τοποθεσίας που βρίσκεται αποτελεί σταθμό για φαγητό εκατοντάδων Ελλήνων και ξένων τουριστών.

Που γεμίζουν τα τραπέζια του καθημερινά, τα στομάχια τους και το ταμείο του μαγαζιού, πληρώνοντας για κάθε πιάτο με κρεατικό που αδειάζουν τιμή 3 - 5πλάσια, από ότι είναι αποφασισμένος να προσφέρει ο ιδιοκτήτης για την προμήθεια του...

Αφού ο κρεοπώλης μάζεψε τη σαβούρα του ψυγείου του, η ποσότητα της οποίας δεν ικανοποίησε τον ταβερνιάρη λόγω Ιούλη, Κυριακής και σημερινού τοπικού πανηγυριού όπως ο ίδιος είπε...

Ρίχνει μια ματιά ο ίδιος στο ψυγείο...

- Αυτά εκεί μέσα στα 2 σακιά τι είναι;

- Αυτά είναι κόκαλα με υπολείματα κρέατος. Τα φυλάω γιατί συχνά τα ζητούν κάποιοι που έχουν σκύλους...

- Άσε τώρα τους σκύλους, ξέρεις τι σούπες κάνουν αυτά για τους ξενύχτηδες; φέρτα...

Δεν ήξερε ο κρεοπώλης, ούτε βέβαια και οι εν λόγω ξενύχτηδες που από τα γύρω μπάρ και μπουζουκοκωλάδικα καταλήγουν εκεί να βοσκηθούν πριν πέσουν ξεροί για ύπνο, κοντά στην ώρα που οι εφημεριδοπώλες ξεκινούν τη διανομή τους...

Εγώ που όλως τυχαίως έμαθα, ποιόν να ευχαριστήσω που λόγω ιδιοσυγκρασίας και κάποιας τσιγκουνιάς τρώγω στο σπίτι πρωτού βγώ;

ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ SHOW...

Από το 1990 μα πάντα διασκεδαστική η σάτιρα του Χάρρυ Κλύνν.

Απολαύστε τη την ώρα που επιθυμείτε, προτιμότερα σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-3778748762385483963&hl=el&fs=true

ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΑ...

Είναι ο πατέρας με τον μικρό του γιο στο σουπερμάρκετ, όπου το πιτσιρίκι βλέπει το ράφι με τα προφυλακτικά.

- Μπαμπά, τί είναι αυτό;

- Είναι κάτι που φοράνε οι άνδρες, παιδί μου, όταν κάνουν έρωτα. Αλλά όταν μεγαλώσεις θα στο εξηγήσω καλύτερα...

- Και γιατί στο κουτί έχει μόνο τρία;

- Α, αυτό παιδί μου είναι για τους μαθητές του Λυκείου. Ένα την Παρασκευή το βράδυ, ένα το Σάββατο, και ένα την Κυριακή.

- Και αυτό γιατί έχει 6;

- Α, αυτό παιδί μου είναι για τους φοιτητές. Δύο την Παρασκευή το βράδυ, δύο το Σάββατο, και δύο την Κυριακή.

- Εντάξει, αλλά αυτό γιατί έχει 12;

- Αυτό παιδί μου είναι για τους παντρεμένους. Ένα τον Ιανουάριο, ένα τον Φεβρουάριο, ένα τον Μάρτιο...

ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΑ...

Καλοκαιριάτικα με το πόπολο στις παραλίες, δημοσκόποι ιχνηλατούν τις προθέσεις της κοινωνίας για το αν είναι έτοιμη να δεχτεί ένα ακόμη κόμμα, αυτή τη φορά επιχειρηματιών...

Εν το μεταξύ καθημερινά αποκαλύπτονται νέες πτυχές και μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για τον χρηματισμό κομμάτων...

Με καλοκαιρινή αμφίεση στην καυτή άμμο, να τίθεται το δίλημμα:

Κόμμα του πολύ χρήματος από επιχειρηματίες, ή το πολύ χρήμα των κομμάτων πάλι από επιχειρηματίες;

Εσύ τι θα διάλεγες Κάρλα;

Δεν θα με εξέπληττε αν πριν αποφασίσεις ρωτήσεις κάτι ακόμη, αυτό που όλοι θέλουμε ν' ακούσουμε:

- ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΩ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ;

ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ...

Τέτοιες καλοκαιρινές μέρες ήταν και τότε, Ιούλης του '74 που η δικτατορία κατέρρεε υπό το βάρος της Κυπριακής τραγωδίας.

Το τέλος της 7χρονης καταπίεσης εκφράστηκε σαν ομαδικός στεναγμός ανακούφισης από μια ιστορική συναυλία με "Τα τραγούδια της φωτιάς" με συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών της εποχής, που κινηματογράφησε και σκηνοθέτησε ο Νίκος Κούνδουρος.

Από αυτή τη συναυλία ένα ιδιαίτερα αγαπητό απόσπασμα, "τα μαλαματένια λόγια":

http://www.youtube.com/watch?v=-s9dofQwRvM

ΨΑΞΕ ΜΕ...

1.
Όταν δεν είμαι κοντά σου
κι όταν λείπω για δουλειές
υποψίες σε κυριεύουν
και πως σ' απατάω λές.

2.
Περιμένεις να γυρίσω
μου ζητάς ένα φιλί
και με τρόπο με ρωτάεις
αν η άλλη ήταν καλή.

3.
Ψάξε το κορμί μου αν θέλεις
χιλιοστό προς χιλιοστό
θα σου αποδείξει ότι
έχεις σύντροφο πιστό.

4.
Όταν κάπου με καλούνε
κι όταν μου τηλεφωνούν
μου θυμώνεις κι επιμένεις
πως μου κλείνουν ραντεβού.

5.
Σαν κατήγορος σε δίκη
παρωδία απ' την αρχή
προσπαθείς ν' αποδείξεις
μια ανύπαρκτη ενοχή.

6.
Ψάξε με αν επιμένεις
χιλιοστό προς χιλιοστό
μα η έρευνα θα δείξει
έχεις σύντροφο πιστό.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ...

Συγγενικό μου πρόσωπο είναι, μα σε αντίθεση με μένα "δεν τάπαιρνε τα γράμματα" όπως εύκολα διαπίστωσε ο δάσκαλος του στο χωριό όπου τέλειωσε με το ζόρι το μονοθέσιο δημοτικό σχολείο.

Κείνα τα χρόνια υπήρχε τεχνική εκπαίδευση, υπήρχανε και εργοστάσια και βιοτεχνίες κι εργαστήρια που απασχολούσανε πολύ κόσμο πριν την ξηλώσουν εν βαθέων και μετατρέψουνε τη χώρα σε απέραντο ξενοδοχείο και καφενείο που χρειαζότανε σερβιτόρους και καθαρίστριες καμπινέδων κι όχι τεχνικούς με ουσιαστικές γνώσεις.

Με προτροπή του δασκάλου προς τους αγρότες γονείς του και για να μην καταλήξει από 13 χρονών ντελόγο στα χωράφια, δοκίμασε να μάθει μια τέχνη τουλάχιστον. Αφού εξασφάλισε διαμονή στο δικό μας σπίτι, τον έγραψε ο γέρος του σε μια κατωτέρα τεχνική σχολή που λειτουργούσε και δεχότανε απόφοιτους δημοτικού, να γίνει τεχνίτης: τορναδόρος - εφαρμοστής.

Εκεί μπορεί να τα κατάφερνε μιας και χρησιμοποιούσε τα χέρια του, γιατί για ηλεκτρολόγος ή ηλεκτρονικός - ραδιοτεχνίτης τότε, ούτε λόγος να γινότανε που απαιτούνταν και αρκετό θεωρητικό υπόβαθρο.

Μετά τις εγγραφές μαζευτήκανε κάμποσοι μαθητές, από χωριά οι περισσότεροι, μπας και ξετελέψουνε στις τέχνες που διαλέξανε και ειδικευτούνε σαν τεχνίτες, να μην κάνουνε εργάτες όλη τους τη ζωή στα χωράφια και τις οικοδομές.
Άτιμη μοίρα για όποιον δεν γινότανε γραμματικός να κάτσει σε καρέκλα ή να κληρονομήσει ένα μαγαζί απο τον γέρο του να κάνει από νωρίς τον νοικοκύρη, ίδια και τότε και τώρα...

Τους μοιράσανε και βιβλία, εκείνα τα καταπληκτικά βιβλία που είχε εκδώσει το Ίδρυμα Ευγενίδου για όλες τις τεχνικές σχολές όλων των βαθμίδων, που ξεχωρίζανε με τα πράσινα και τα κόκκινα εξώφυλλα ανάλογα το επίπεδο αυτών που απευθυνότανε..

Σπουδαία η προσφορά του εφοπλιστή - φιλανθρώπου στην έλληνική εκπαίδευση, με τα καλοπροσεγμένα σε ύλη βιβλία επιμελημένα από κορυφαίους καθηγητές της εποχής, που ακόμη και σήμερα νομίζω πως δεν έχουνε ξεπεραστεί, αντιθέτως με τα βιβλία που εκδόθηκαν αργότερα κι ήταν και είναι ανούσια κι αδιάφορα για τους μαθητές.
Ο ίδιος προσέφερε και το πλοίο "Ευγένιος Ευγενίδης" για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των σχολών του Ναυτικού.

Τη σημασία κι αξία των βιβλίων την ξέρω πολύ καλά γιατί κατάληξαν σχεδόν ανέγγιχτα στα χέρια μου, από όταν ήμουν στη μέση του δημοτικού.
Αυτό γιατί ο άλλος, ο συγγενής δεν τ' άνοιγε καν πέρα από ελάχιστες φορές που τα ξεφύλλισε άγαρμπα, μόνο για να τα τσαλακώσει κάπως...

Μαθημένος στο χωριό να κορφολογά τα καρποφόρα δέντρα και να κυνηγά πουλιά αντί να διαβάζει, συνέχιζε κι εδώ να μη τον συγκινούν βιβλία και να το ρίχνει στις βόλτες σε άγνωστα για αυτόν μέρη, μερικά άκρως γοητευτικά για την εφηβεία του όπως τα κλασικά μπορντέλλα, που έχοντας πάρει κατευθυντήριες οδηγίες από άλλους στη σχολή, ανακάλυψε κι εξερευνούσε τακτικά...

Στη σχολή τα κατάφερνε στα εργαστήρια, έμαθε να χειρίζεται μηχανές κι εργαλεία πρακτικά. Στην τάξη δε, ήταν κουτσούρι σκέτο, όποιος ξέρει τι εξισώσεις κρύβει ένα απλό τρυπάνι καταλαβαίνει, αν όχι αναρρωτηθείτε τι μπορεί να είναι η "γωνία διαφυγής αποβλήτου" ή το βήμα μιας βίδας. Να μην πούμε για λόγους γραναζιών ή αντοχή υλικών...

Τα καλογραμμένα βιβλία περιείχαν κι αυτά κι άλλα πολλά και χρήσιμα πράγματα ακόμη και για διπλωματούχους μηχανολόγους γραμμένα σε καθαρεύουσα μα κατανοητά από ένα μέσο άτομο. Εγώ στην τετάρτη δημοτικού που τα είχα διαβάσει εν συντομία μαζί με τα σχολικά μου κι αμέτρητα κόμικς και περιοδικά (αφού τηλεόραση μπήκε στο σπίτι όταν ήμουν πια 15), τα ήξερα καλά και μ' άρεσαν σαν "αντρίκιες δουλειές" που ήταν.

Πράγματα που δεν ήξερε όμως αυτός και πάτωσε στις εξετάσεις του πρώτου εξαμήνου...

Τότε τα ήθη στην εκπαίδευση δεν ήταν λάσκα όπως σήμερα που δεν απομένει κανείς και παίρνουν και οι άχρηστοι απολυτήριο. Καλέσανε τη μάνα μου που εκτελούσε χρέη κηδεμόνα στην σχολή, της δείξανε τα γραπτά των εξετάσεων του κι ακολούθησε ο αυθεντικός διάλογος:

- Γιός σας είναι ο ....;

- Όχι, ανηψιός μου παιδί του αδελφού μου γιατί;

- Ευτυχώς...

- Τι έκανε πάλι;

- Δεν έχουμε πρόβλημα με τη γενική συμπεριφορά του μα κοιτάξτε...στη σχολή δεν υπάρχει λόγος να ξανάρθει...Πιάνει τζερεμέ ένα θρανίο που μπορεί να καθίσει άλλος, να μάθει πέντε πράγματα να δουλέψει αύριο...

- Τι λέτε να κάνει;

- Να φροντίσει ο πατέρας του να τον βάλει σ' ένα μηχανουργείο να ασχολείται και να βλέπει, μαθαίνοντας τη δουλειά, εδώ σπαταλά τον χρόνο του και τον δικό μας...

Έτσι τελείωσε η σχέση του με κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης.
Έφυγε από τη σχολή και σε 2 μήνες κατάφερε ο γέρος του να τον βάλει σε ένα μεγάλο μηχανουργείο σε κεντρικό δρόμο.

Πολύ δουλειά το μαγαζί, την έμαθε καλά ο ξάδερφος σε λίγους μήνες, έπαιρνε κάποια λεφτά στην αρχή περισσότερα αργότερα, πήρε το πρώτο του ολόκληρο πεντακοσάρικο (μεγάλη αξία τότε) σαν φιλοδώρημα από έναν παπά όταν συγκόλλησε επιτυχώς το στήριγμα της πεσμένης μεταλλικής πόρτας του γειτονικού τους νεκροταφείου, είχε δικά του λεφτά να ξοδεύει από νωρίς κι αρκετά μαζεμένα όταν ήρθε ο καιρός να πάει στρατιώτης...

Έγινε καλός τορναδόρος εκ πείρας. Μα και τη σχολή να τελείωνε με άριστα, πάλι τορναδόρος θα ξετέλεβε, μικρή η ζημιά που δεν συνέχισε...

Σήμερα κοντεύει 30 χρόνια στην ίδια δουλειά, με μόνη διακοπή τη θητεία του.

Το μόνο κέρδος από την εποχή της σχολής ήταν τα βιβλία του Ιδρύματος Ευγενίδου. Που μου μείνανε εμένα και μου μάθανε τόσα πράματα τεχνικά κι άλλα.
Ακόμη δεν διάβασα καλύτερο σαφέστερο και πιο περιεκτικό βιβλίο πρόληψης εργατικών ατυχημάτων από το "Ασφάλεια κι Υγιεινή στην εργασία". Που γράφτηκε κάπου στα '60ς...

Αφού τα διέσωσα από το να γίνουν προσάναμμα στην παρασιά στο χωριό όταν τον έδιωξαν από τη σχολή...

ΘΕΛΩ ΠΑΓΩΤΟ ΤΩΡΑ...

Η επιτακτική επιθυμία της μπαμπούρας έπρεπε να ικανοποιηθεί αμέσως...
Εκεί επιτόπου στην παραλία, ντάλα καλοκαιριάτικο μεσημέρι με συνθήκες καύσωνα, εν μέσω πλήθους λουομένων κι ακουσίων θεατών...

Τεσάρρων χρονών η μπαμπούρα κι 60 πόντοι περίπου το ύψος της, μα το πείσμα της πολλαπλάσιο. Όπως και η φωνή που αντηχούσε από το μικροσκοπικό λαρυγγάκι και διατράνωνε τη επιθυμία της σε αρκετή ακτίνα τριγύρω με ένταση 60 db.
Αν έχετε τεχνικές γνώσεις θα ξέρετε σε τι ήχο αντιστοιχεί...

Αφού εκδήλωσε αμετακίνητη κι ανυποχώρητη την επιθυμία της για μεσημεριανό παγωτό περί τις 40 φορές σερί, βρήκε συμπαραστάτη τη μαμά κι ήρθε η πολυπόθητη αρωγή:

- Μπάμπη δεν ακούς, το παιδί θέλει παγωτό, άντε να πάρεις λοιπόν...

Ο Μπάμπης λες και περίμενε τη διαταγή, έσπευσε αμέσως να την εκτελέσει σαν καλός σύζυγος και πατέρας, ή πειθήνιο προβατάκι, όπως θέλει το βλέπει ο καθένας. Ως επι τούτου έπρεπε να περαπατήσει μερικές εκατοντάδες μέτρα στην καυτή άμμο, να πάει στο κοντινότερο μίνι - μάρκετ που υπήρχε, ν' αγοράσει το αντικείμενο του πόθου της μικρής και να επιστρέψει γρήγορα πίσω...

Έκανε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, μα ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος.
Μέχρι να επιστρέψει ανάμεσα από τους άλλους λουόμενους, το μεγάλο παγωτό χωνάκι είχε μισολιώσει, πράγμα που αηδίαζε την μπαμπούρα που δεν το ήθελε πια, πετώντας το κάτω πεισμωμένη όταν της το έδωσε...

Κάλμαρε η στιγμιαία της επιθυμία για παγωτό, ησύχασε για λίγο μα επανήλθε πεινασμένη σε ένα εικοσάλεπτο, ζητώντας αυτή τη φορά "τοστάκι" και νερό κρύο.

Τότε ήταν η ώρα να τα μαζέψει και να φύγει η οικογένεια από την παραλία, πριν αρχίσει νέος γύρος ορεκτικών απαιτήσεων της τετράχρονης μπαμπούρας.

Μπάμπη, δεν αφιερώνεις λίγο χρόνο να της εξηγήσεις πως οι επιθυμίες δεν ικανοποιούνται πάντα, ιδίως όταν εκφράζονται σε λάθος τόπο και χρόνο, ή έστω κάποιο πασπαλάκι δεν μπορείς να δώσεις όσο είναι νωρίς;

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΒΟΥΖΑ; (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

...Ρωτούσε ο Θανάσης Βέγγος το 1978...

Σήμερα τα πράγματα είναι πιο απλά: όποιο δρόμο και να ακολουθήσει, όλο και κάποια χαβούζα, μικρή ή μεγάλη, επίσημη ή ανεπίσημη, θα συναντήσει στη διαδρομή ή θα καταλήγει στο τέρμα...

Και μια γλαφυρήκαταγραφή της τότε κοινωνικής πραγματικότητας, που με πίκρα διαπιστώνεις πως 30 χρόνια μετά δεν έχει αλλάξει πολύ...
Θα συμπλήρωνε τον τίτλο το: ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ;

Καλύτερα σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=66413235445187057&hl=en

ΔΕΙΤΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ...

Δεν ξέρω ποιός τους προέτρεψε με το παραπάνω σύνθημα, το βέβαιο είναι πως κάνουν ότι μπορούν να το εφαρμόσουν...

Μιά παρέα γέρων συνταξιούχων είναι, που δίνουν νόημα στη φτωχή και μίζερη ζωή τους με το να μαζεύονται κάθε πρωί σε συγκεκριμένα παγκάκια σε κομβικό σημείο - πέρασμα...

Για πολλές νεαρές και καλοφτιαγμένες κοπέλες που τέτοια ώρα πηγαίνουνε στα μαγαζιά που δουλεύουνε, με αποκαλυπτικά top, διάφανα παντελόνια και μίνι φούστες τώρα το καλοκαίρι...

Οι γέροι έχουνε αντικείμενο απασχόλησης να παρατηρούν επισταμένως ότι αφήνουν να φαίνεται ή υπονοείται οι εμφανίσημες κοπέλες, πολλές εκ των οποίων δεν είναι παρά τσουλάκια των αφεντικών τους, ελέω του μισθού που παίρνουν εύκολα κι άκοπα...

Έτσι βολεύονται και οι γέροι απολαμβάνοντας οπτικά ένα μικρό μερος από όσα απολαμβάνει καθημερινά κι εκ του ασφαλούς το κάθε αφεντικό με ένα μαγαζάκι ρούχων ή καλλυντικών...

Δυο μάλιστα δεν αρκούνται να βλέπουν μόνο, έχουν βρεί μέθοδο να την παίζουν με τρόπο από την τσέπη, αθέατοι νομίζουνε μέχρι να τους προδώσει ο λεκές που εμφανίζεται ξαφνικά...

Μην ακούσω εβδομηντάρηδες είναι δεν τους σηκώνεται, δεν χρειάζεται να είναι εν πλήρη στύση αφού ποτέ δεν θα πήγαινε καμιά τέτοια ομορφονιά με ξοφλημένους μικροσυνταξιούχους, αρκεί λίγο να την τρίβουνε, ξέρουν αυτοί πολύ καλά να ικανοποιούνται όπως νομίζουν, τι να τους νοιάξει αν τους δει και κανείς, θα κάνουν τους κακομοίρηδες και θιγμένους σοβαροφανείς σεβαστούς γέροντες...

Και κάποιοι θα πέσουνε πάλι από τα σύννεφα όταν μιά μέρα δεν αρκεστούν ένας ή δυο ή να ακολουθούν με το βλέμμα την πορεία κάποιας που τον κουνά, μα θελήσουν να αγγίξουν κιόλας...

Υποκριτική μικροαστική κοινωνία πάλι θα εκπλαγείς!

ΑΦΙΣΕΣ ΚΑΙ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ...

Πελατειακές σχέσεις πολιτικών - πολιτών, συναλλαγές ψήφων κι εξυπηρετήσεων...
Και λοιπόν, τι σε νοιάζει, δεν χαλά κι ο κόσμος, να τι μπορεί να συμβεί αν ενδώσεις:

Να μην κολλάς αφίσες και να μη διοριστείς ποτέ (τότε το παίζεις αποστασιοποιημένος δηλώνοντας αξιοπρέπεια, ενώ κατά βάθος μόνο ατομιστής είσαι)...

Να κολλάς αφίσες και να διοριστείς όπου ζητήσεις (δούλεψες και πέτυχες τον σκοπό σου μπαγάσα)...

Να μην κολλάς αφίσες και να διοριστείς (τόσο τυχερός αλήθεια; ή μήπως κολλούσε ο γέρος σου για σένα κόπρε;)...

Να κολλάς αφίσες χρόνια και να μην έχεις διοριστεί ακόμη (είσαι ο μαλάκας της υπόθεσης)...

Ιδίως αν συνεχίζεις ακόμη να υπηρετείς αυτούς που σε δουλεύουν με ψευτοϊδεολογίες και να σε αποκαλούν "μάζα" αυτοχριζόμενοι ηγέτες.

Όπως και να έχει σε κάποια περίπτωση εμπίπτεις κι εσύ, άνθρωπος είσαι, το επιδιώκεις το ρουσφέτι σου!

Άσχετα αν δεν σου καθίζει πάντα...

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ...

Ολόφωτη ασημένια, λίγο παρακάτω από τον Δία, δεν άφηνε τη νύχτα να ολοκληρώσει την σκοτεινιά της.

Νύχτα που δεν θέλεις να κοιμηθείς, για να τη ζήσεις αν ξέρεις από ζωή, όχι βέβαια σε μπουζουκοκωλάδικο...

Νύχτα που το γαλαζωπό ημίφως της πρέπει να το βιώσεις σε βουνοκορφή ή ακροθαλασσιά, για να αισθανθείς εσώψυχα το μεγαλείο της Δημιουργίας...

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΠΑΓΑΠΟΝΤΙΕΣ...V

Καρκίνο είχε ο άνθρωπος και πέθαινε. Είχε δεν είχε 3 μήνες ζωής ακόμη κι αυτούς μέσα σε φρικτούς πόνους, εξάντληση κι αγωνία για το τέλος του.

Στην αρχή που του παρουσιάστηκε η επάρατος ασθένεια δοκίμασε να την αντιμετωπίσει με θεραπείες που του συνιστούσαν. Λόγω του οτι ήταν "επιθετικής μορφής" όπως του διέγνωσαν οι γιατροί, δεν κατάφερε τίποτα.
Μόνο ξόδεψε το μικρό κομποδεματάκι που διέθετε από οικονομίες μιας ζωής και πρόσθεσε υψηλά υπόλοιπα σε μερικές πιστωτικές κάρτες που είχε....

Όταν απόειδε πως η ζήση του είναι λίγη και μετρημένη, πήρε την απόφαση να αφήσει τις κάρτες όπως ήταν χρεωμένες, δεν διέθετε εξάλλου δεκάρα να περάσει όπως ήθελε τις τελευταίες του 100 μέρες, τις τράπεζες θα φρόντιζε πρώτα;

Δεν τον άφησαν όμως αυτές...

Διαπιστώνοντας πως καθυστερούσε για τρίμηνο τις ελάχιστες καταβολές που πλήρωνε ως τότε, τον ενοχλούσαν καθημερινά με αμέτρητα τηλεφωνήματα που του το θύμιζαν. Από το πρωί στις 9.00πμ ως το βράδυ την ίδια ώρα του τηλεφωνούσαν πολλές φορές τη μέρα, ζητώντας του να πληρώσει γιατί θα είχε συνέπειες, τονίζοντας του πως "την τράπεζα δεν την ενδιαφέρει κάποιο προσωπικό του πρόβλημα" μα να φροντίσει να τακτοποιήσει άμεσα τις οφειλές του, πριν αφήσει τον κόσμο...

Μάταια εξηγούσε σε κάποια ανάλγητα νεαρά ανθρωπάκια που ήταν στην άλλη άκρη της γραμμής την κατάσταση του. Μόλις πήγαινε να πει την τραγική ιστορία του και το μαρτύριο, του έκλειναν το τηλέφωνο...
Το δήθεν καθήκον τους περιοριζόταν να υπενθυμίσουν την καταβολή της δόσης, όχι ν' ακούσουν τον λόγο της καθυστέρησης και μια ανθρώπινη ιστορία...

Είχαν και απόκρυψη αριθμού, να μην μπορεί να πάρει εκείνος να μιλήσει με έναν προϊστάμενο τους, να μάθει πόση αξία επιτέλους είχαν κάποια χρωματιστά χαρτάκια που τα λένε λεφτά και στην δική του περίπτωση περιοριζόταν σε λίγες χιλιάδες ευρώ...

Ποτέ δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με τον καλά κρυμένο αριθμό τους.
Σερνότανε στο πάτωμα κάθε που άκουγε να χτυπά το τηλέφωνο μπας κι ήταν κάποιος δικός του άνθρωπος στην άλλη άκρη αυτή τη φορά, μα τον είχανε ξεχάσει κι αυτοί στις τελευταίες του στιγμές ένεκα απένταρος.

Μόνο τα υπαλληλάκια του θύμιζαν καθημερινά με εμμονή πως εξαιτίας του η Eurobank, η τράπεζα Πειραιώς, η τράπεζα Κύπρου και η Alpha Bank έχαναν κάποια ελάχιστα κέρδη, που οι managers δεν θα μπορούσαν να παρουσιάσουν στα πάμπλουτα αφεντικά τους στο επόμενο εξάμηνο...

Το ίδιο έκαναν και μια μέρα που καθυστέρησε πολύ να σηκώσει το τηλέφωνο...
Αυτή τη φορά το σήκωσε άλλος, μάλλον κάποιος από το γραφείο κηδειών, που άκουσε να ρωτούν μόλις έμαθαν τον λόγο της απουσίας του, (αφού πέρασαν οι 100 μέρες περιθώριο ζωής που είχε) έτσι ακριβώς):

- "Και τώρα εμείς πως θα πάρουμε τα λεφτά μας;"

Τους σιχτίρησε όπως έπρεπε και τους έστειλε αηδιασμένος στον άρχοντα της κόλασης να τα γυρεύουν...

ΙΕΡΕΣ ΕΠΑΙΤΕΙΕΣ...

Υπέρ αποπερατώσεως του ιερού ναού του αγίου....

Βάλτε ότι όνομα θέλετε, μέσα θα είστε. Παντού το ίδιο γίνεται. Με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού επι της ονομαστικής εορτής του αγίου/ας. Παπάδες κι επίτροποι συνεπικουρούμενοι από τις "ευλαβεστάτες" κυράτσες και δεσποινίδες της ενορίας, ασκούν συστηματική επαιτεία...

Διαθέτουν δε πολλά μέσα για την επίτευξη του σκοπού τους, την αρπαγή δηλαδή του οβολού του χριστεπώνυμου πλήθους που συρρέει κατά εκατοντάδες σε ναούς και ξωκλήσια.

Τα επιστρατεύουν όλα μαζί: κεριά, λαμπάδες, τάματα, εικονισματάκια, χειροτεχνήματα των κυριών, σουβλάκια από μερικούς επιτήδειους κυρίους των κυριών, βιβλία με τον βίο του τιμώμενου αγίου, κληρώσεις δώρων, ακόμη και τα οστά του αγίου αν διατίθενται πρόχειρα.

Ακόμη απροσχημάτιστη περιφορά καλαθιών από ομολογουμένως ελκυστικές δεσποινίδες και παιδούλες κι άντε να έχεις καρδιά ν' αρνηθείς να συνεισφέρεις τον πολύτιμο οβολό σου όταν σε κοιτούν επίμονα δυό αθώα και γλυκά ματάκια...

Κι ο ιερός ναός που δεν λέει να αποπερατωθεί χρόνια τώρα...
Παρά τις συντονισμένες προσπάθειες ρασοφόρων και λαϊκών για χάρη του.

Που για να έχουν αποκλειστικότητα στην επαιτεία τους δεν διστάζουν να διώχνουν κατά διαστήματα τους υπόλοιπους μίζερους κι αναξιοπαθούντες που συρρέουν επίσης κατά μπουλούκια, μπας κι αρπάξουν το μερίδιο τους από την πίτα των φιλεύσπλαχνων προσκυνητών, είτε ζητιανεύοντας είτε πουλώντας την δική τους πραμάτεια, μπαλόνια, στυλούς, μπιχλιμπίδια και χαρτομάντηλα.

Εκδιώχνονται από τον χώρο του ναού και του προαυλίου του με εκφράσεις και χειρονομίες που δεν αρμόζουν κανονικά στο παπαδαριό, για να επιστρέψουν λίγα λεπτά αργότερα για να προκαλέσουν πάλι την ιερή οργή άλλου ρασοφόρου που τους αντιλήφθηκε και προσπαθεί εκ νέου να τους απομακρύνει μη και χάσει κανένα δίφραγκο το δικό τους ταμείο, προτρέποντας τους διχασμένους πιστούς από αυτά που βλέπουν ζωντανά μπροστά τους, να κατευθύνουν τις εισφορές τους μόνο εκεί, γιατί λέει τους βλέπει η αγία Μαρίνα...

Δυστυχώς για αυτούς, ήμουν κι εγώ εκεί και βρήκα θέμα...

Τώρα να ευχαριστήσω την αγία για την έμπνευση της στιγμής αν και δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τα θεουσιλίκια, ή τη μάνα μου που μας πήγαινε οικογενειακώς σε πολλά παρόμοια καλοκαιρινά ιερά πανηγύρια και το φολκλορικό της υπόθεσης έχει ριζωθεί μέσα μου και δεν το χάνω όποτε έχω την ευκαιρία;

ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΟΡΓΗΣ...

Οι περισσότεροι μύθοι υπάρχουν μέχρι να καταρριφθούν...

Γνωστός ο μύθος μεταξύ σκύλων και γατών, μα φάινεται πως κάποια ζώα δεν τον ξέρουνε κι αναπτύσσουνε ιδιαίτερα στοργικές σχέσεις αλληλοτρυφερότητας...

Όπως αυτά της χαρακτηριστικής φωτογραφίας, μιας από τις πολλές που πρόσθεσαν στην συλλογή μου, αφού δεν έδειχναν να ενοχλούνται καθόλου από την επιμονή κι αδιακρισία του φακού...

ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ...

Ένας βοσκός, ενώ έβοσκε τα πρόβατα του σε μια απόμερη τοποθεσία του Ψηλορείτη, βλέπει από μακριά να πλησιάζει μια αστραφτερή ΒΜW από τον κατσικόδρομο που οδηγούσε στη στάνη του.

Ο οδηγός, ένας φλώρος νεαρός ντυμένος με κοστούμι Versace, παπούτσια Gucci, γυαλιά ηλίου Ray Ban και Yves Saint Laurent γραβάτα, σταματάει δίπλα του, κατεβάζει το παράθυρο και του λέει:

- Αν σου πω ακριβώς πόσα πρόβατα έχεις στο κοπάδι σου, θα μου δώσεις ένα;

Ο βοσκός κοιτάει τον απρόσκλητο νεαρό, που ήταν φανερά ένας τύπος γιάπη άγνωστος στα μέρη του, κοιτάει και το κοπάδι και του απαντά ήρεμα:

- Ναι, γιατί όχι;

Αμέσως λοιπόν ο φέρελπις γιάπης κατεβαίνει από το αυτοκίνητο μαζί με ένα Dell laptop το οποίο και συνδέει με ένα Sony Ericsson κινητό με παγκόσμια σύνδεση της AT&T.

Αφού συνδέεται με το Internet, πηγαίνει σε μια σελίδα της NASA, και επιλέγει ένα σύστημα δορυφορικού προσδιορισμού τοποθεσίας GPS το οποίο υπολογίζει την ακριβή τοποθεσία στην οποία βρίσκονται και αποστέλλει τα στοιχεία αυτά σε ένα άλλο δορυφόρο της NASA ο οποίος σκανάρει την περιοχή και βγάζει μια φωτογραφία υπέρ-υψηλής ανάλυσης.

Αφού επεξεργάζεται τη φωτογραφία με το πρόγραμμα Adobe Photoshop, στέλνει την εικόνα σε ένα εργαστήριο ερευνών στο Αμβούργο, στη Γερμανία και μετά από μερικά δευτερόλεπτα λαμβάνει στο Palm Pilot του ένα e-mail που επιβεβαιώνει ότι η φωτογραφία έχει αναλυθεί και τα στοιχεία έχουν καταχωρηθεί σε μια βάση δεδομένων.

Μέσω μίας σύνδεσης ΟDBC εισχωρεί σε μια MS-SQL database και καταχωρεί όλα τα στοιχεία σε ένα φύλλο εργασίας Excel το οποίο και στέλνει μέσω e-mail στο Blackberry του.

Μετά από λίγα λεπτά εκτυπώνει μια έκθεση 150 σελίδων με έγχρωμες φωτογραφίες από τον καινούργιο του HP LaserJet εκτυπωτή και αφού τη διαβάζει λέει στο βοσκό:

- Έχεις ακριβώς 1586 πρόβατα.

- Ακριβώς. Καλώς λοιπόν, μπορείς να πάρεις όποιο πρόβατο θέλεις, λέει ο βοσκός και κοιτάζει το νεαρό καθώς διαλέγει το ζώο και το μεταφέρει στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου.

Εκείνη τη στιγμή, λέει ο πονηρός βοσκός στο νεαρό:

- Να σου πω για να είμαστε πάτσι, αν βρω ακριβώς τι δουλειά κάνεις θα μου επιστρέψεις το πρόβατο;

Ο γιάπης το σκέφτεται για μια στιγμή και μετά λέει γελώντας στο βοσκό:

- ΟΚ, γιατί όχι;

- Είσαι σύμβουλος επιχειρήσεων, λέει κατευθείαν ο βοσκός.

- Απίστευτο, λέει αποσβολωμένος ο νεαρός, έτσι είναι! Μα πως το μάντεψες έτσι αμέσως;

- Δεν είναι και τόσο δύσκολο, λέει ήρεμα ο βοσκός...

Ήρθες χωρίς να στο ζητήσει κανείς, θέλεις να πληρωθείς για μια απάντηση την οποία ήδη ξέρω, σε μια ερώτηση που δεν σε ρώτησε κανείς και όλα αυτά ενώ δεν έχεις ιδέα για τη δουλειά μου...

Τώρα λοιπόν δώσε μου πίσω το σκύλο μου, που πήρες αντί για πρόβατο!

ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΠΑΙΤEΙΑ...

Γεμάτη από απλωμένα χέρια που ζητάνε εκτός από χρήματα και μια τρυφερή ματιά, ενδιαφέρον και υποστήριξη είναι η πόλη τις τελευταίες ημέρες, ιδίως στις "τουριστικές" γειτονιές της.

Οι ανήλικοι επαίτες αυξάνονται μέρα με τη μέρα και αυτό γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτό από τους θαμώνες των καταστημάτων του κέντρου που έρχονται αντιμέτωποι με παιδικά μάτια που εκλιπαρούν για λεφτά και βρώμικα χεράκια απλωμένα...

Το φαινόμενο της επαιτείας κι εδώ κι αλλού γιγαντώνεται καθημερινά και προβληματίζει όχι μόνο το κοινωνικό σύνολο αλλά κυρίως τους φορείς και τις αρχές που όμως παρακολουθούν χωρίς να αντιδρούν.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες οι αρχές γνωρίζουν καλά ότι το σύστημα που εφαρμόζεται και είναι το ίδιο σε όλες τις χώρες όπου το φαινόμενο της επαιτείας έχει μεγάλες διαστάσεις.

Γονείς και κηδεμόνες εκμεταλλεύονται τα ανήλικα παιδιά τους ή εγγόνια ή ανίψια τους βάζοντας τα να ζητάνε λεφτά και φαγητό από περαστικούς και θαμώνες καταστημάτων.
Στη συνέχεια οι εισπράξεις αυτές καταλήγουν στις τσέπες τους όσο για το πληρωμένο φαγητό των ανηλίκων, τις περισσότερες φορές το καταναλώνει η γυναίκα ή άντρας που τα περιμένει σε μια γωνιά παρακάτω.

"Βλέπουμε που έρχονται εδώ πολίτες και τους αγοράζουν σουβλάκι και στη συνέχεια αυτά πάνε παρακάτω και το δίνουν σε αυτές που τα περιμένουν το έχουμε δει το σκηνικό πολλές φορές" λένε ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος από κεντρικές πλατείες της πόλης που βλέπουν καθημερινά αυτά τα παιδιά να τους πλησιάζουν και να τους ζητάνε φαγητό.

Την ίδια ώρα η πολιτεία είναι ανήμπορη ως φαίνεται να αντιδράσει.
Το σύστημα που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί αναποτελεσματικό αφού μπορεί μεν να συλλαμβάνονται για επαιτεία γονείς και κηδεμόνες αυτών των παιδιών ωστόσο μετά την αυτόφωρη διαδικασία που ακολουθείται αφού πρόκειται για πλημμέλημα, τα παιδιά επιστρέφουν στις οικογένειες τους.

Κι αύριο πάλι στους ίδιους δρόμους για μια ακόμη μέρα ζητιανιάς...

ΤΟ ΒΑΣΑΝΟ ΜΟΥ...

1.
Όταν γυρνάω
μόνος μου από ξενύχτι
κάτι μου λείπει
πιο πολύ απ' άλλη φορά.

2.
Τον καημό μου
δεν τον βάζει όλο το σπίτι
όταν μου λείπει
μια ελεύθερη αγκαλιά.

3.
Κάτι γυρεύω
που δεν είναι κι αμαρτία
είναι η σπίθα
να μ' αλλάξει τη ζωή.

4.
Το βάσανο μου
πως να κάνω γνωριμία
αφού σε βλέπω
μοναχά για μια στιγμή.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

ΕΞΩ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Όχι θα κάτσεις να σκάσεις, Ιούλη μήνα με ζέστες, να παρακολουθείς ποιός γελοίος πήρε πόσα από που και για ποιό λόγο.

Παραμερίζοντας την δική σου ζωή να μαθαίνεις άχρηστες λεπτομέρειες που σου πασάρουν για πράξεις άλλων, που δεν είναι εξυπνότεροι ή καλύτεροι από σένα, απλά είχαν την ευκαιρία να κονομήσουν από μίζες εύκολα λόγω θέσης ή απλά ονόματος ή φιλίας και συγγένειας, με μοναδικό σκοπό να ζήσουν τη δική τους...

Ας τους να πάνε στο διάολο, μην ξαναψηφίσεις τους ίδιους σαν αιώνιο κορόϊδο, αναζήτα την δική σου ευκαιρία να πεις επιτέλους "ΕΞΩ ΦΤΩΧΕΙΑ". Καλή καρδιά δεν είναι απαραίτητη, κάνουν ότι μπορούν να στη χαλάσουν αν τους συνορίζεσαι...

Μη βλέπεις που ο Βέγγος την έχει πάντα, αυτό είναι άλλο σενάριο...

Προτιμότερα απολαύστε τον σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-4266845269978120262&hl=el&fs=true

ΖΗΤΙΑΝΙΑ...

Τουλάχιστον 150 ευρώ ημερησίως θα έπρεπε να διαθέτω αν ήθελα να ικανοποιήσω το πλήθος των ζητιάνων που συναντώ κάθε μέρα και στα ίδια σημεία της πόλης που όπως φαίνεται τους βολεύουν.

Ποιους να ικανοποιήσω φιλοδωρώντας τους και ποιους ν' αφήσω παραπονεμένους σήμερα;

Κι αύριο άλλους ή τους ίδιους;

Τον δύστυχο που ποιός ξέρει πού σακατεύτηκε και ζητά να μοιραστούμε όλοι το κόστος για τα χάλια του;

Τον φτωχό γέρο που με την ξεκούρδιστη κιθάρα και κάποιες αυτοσχέδιες μελωδίκές ευχές προσπαθεί να εξασφαλίσει το πιάτο της ημέρας;

Τον σιχαμένο σκυλάραπα που όλο λέει "πεινώ" μα ποτέ δεν φαίνεται να χορταίνει; Γιατί όποιος πεινά πραγματικά, αγοράζει μισό κιλό ψωμί να ξεπεινάσει, δεν γυρεύει μπύρες και χασίσια όπως κάνει του λόγου του, να μαθαίνουν οι αφελείς φιλάνθρωποι...

Τους άλλους αραπάδες που παριστάνουν τους εμπόρους ενώ θάπρεπε να βρίσκονται στα χωράφια για θέρισμα, αλώνισμα και αργότερα τρύγο, δουλειές που προσφέρει ένας τόπος κατά βάση αγροτικός.

Τους δεκάδες Κινέζους που ενώ η χώρα τους βρίσκεται σε συνεχή κι αλματώδη ανάπτυξη, αυτοί θεώρησαν καλό να ξενιτευτούν και να καταλήξουν εδώ, ενοχλώντας επίμονα τους περαστικούς ν' αγοράσουν τα σκουπιδοκούρκουτα που πουλούν, σε φτωχοδιαόλους σαν κι αυτούς συνήθως...

Τους ξεπεσμένους αλκοολικούς και ναρκωμανείς που νομίζουν πως οφείλουμε να πληρώσουμε εμείς τα λάθη τους και την εξάρτηση τους από κάθε είδους ουσίες;
Την μια και μοναδική οικογένεια των αλλοδαπών τσιγγάνων που έχουνε την αποκλειστικότητα στη κλασική επαιτεία σε όλες της τις μορφές, σκορπίζονται σε συγκεκριμένες θέσεις όλοι, παππούς, γιαγιά, γιοί, κόρες, θείοι, ξαδέρφια, ανήψια, παιδιά κι εγγόνια, μαζεύοντας καθημερινά συνολικά αρκετές χιλιάδες ευρώ;

Γιατί όχι την μικρή Ρομάνα, την πιο γλυκιά από τα μέλη της παραπάνω οικογένειας, που την βλέπω από μωρό να δουλεύει στο δρόμο μαζεύοντας χρήματα για τις βραδυνές μπύρες του μπαμπά και του θείου, από την οποία θα εισπράξω τουλάχιστον ένα μεγάλο χαμόγελο ευχαρίστησης...

Μερικές μόνο από τις πολλές περιπτώσεις αναξιοπαθούντων ή επαγγελματιών ζητιάνων, που σκοντάφτω πάνω τους θέλω δεν θέλω κινούμενος στο δρόμο...

Και κοντά σε αυτούς υπάρχουνε και πολλές εκατοντάδες άλλοι από όλες σχεδόν τις ράτσες της Γης που περιστασιακά κάνουν ένα μεροκάματο σαν εργάτες, τις άλλες μέρες και τις αργίες τι απογίνονται;

Τι τρώνε, που μένουν, πως ικανοποιούν τις σεξουαλικές τους ανάγκες αφού όλοι είναι νέοι και γεροί, πως περνούν τις μέρες τους;
Να η εγκληματικότητα κάθε λογής στα ύψη μετά...

Ταιριάζουν τα δικά τους ήθη και οι συνήθειες με αυτά που βρήκαν ερχόμενοι εδώ;

Μπορούν Βαλκάνιοι, Καυκάσιοι, Ασιάτες κι Αφρικάνοι να συνυπάρξουν με κάποια αρμονία μεταξύ τους στα στενά όρια μιας φτωχογειτονιάς;

Κι έρχονται κι άλλοι συνεχώς, ελπίζοντας να πλουτίσουν σε ένα τόπο που έχει φτωχούς ανθρώπους κι ανίκανους κυβερνήτες, που δεν έχουν ιδία γνώση των πσαραπάνω. μην καταδεχόμενοι να περπατήσουν τους δρόμους με την πλέμπα, αρκούμενοι σε πάρτυ με ευνοούμενους και σπόνσορες όπου μπορούνε ασφαλείς να μοιράζονται βαλίτσες με μίζες και να κατηγορούνται μεταξύ τους ποιός έλαβε πρώτος και περισσότερα...

Αφήνοντας όλους εμάς να λασπώνουμε στα κατακάθια της κοινωνίας που κύρια με δική τους ευθύνη έγινε έτσι...

Ακούγοντας από παντού δεν έχω να φάω, δεν έχω να πιω, δώσε μου εσύ.

Ούτε ο Δημιουργός φαίνεται να νοιάζεται πια για τα πλάσματα του, ή δεν τ' αγαπά και τόσο όσο λένε οι γραφές, αφήνοντας τα στο έλεος της καλής προαίρεσης αλλονών...

Παραγίνανε πολλοί οι παρείσακτοι, δεν επαρκεί πλέον ο οβολός του φιλανθρώπου να τους ζήσει...

ORIENTAL - DERVISIS...

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος «ΧΟΡΟΡΑΜΑ» ιδρύθηκε το 2005 στα Χανιά.

Σε αυτά τα τρία χρόνια της λειτουργίας του και της παράλληλης παρουσίας του στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας, το «ΧΟΡΟΡΑΜΑ» δραστηριοποιείται στην εκμάθηση παραδοσιακών Κρητικών κι Ελληνικών χορών, Ευρωπαϊκών, Λάτιν και Οριεντάλ, συμμετέχοντας παράλληλα και σε εκδηλώσεις.

Η παράσταση στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου την Τετάρτη 9 Ιουλίου, είναι η δεύτερη ανοικτή εκδήλωση του συλλόγου.
Το πάντρεμα του χορού με την μουσική από αξέχαστες κινηματογραφικές ταινίες, δίνουν το στίγμα της παράστασης στην οποία θα συμμετάσχουν καταξιωμένοι δάσκαλοι από την Κρήτη και την Αθήνα.

Μια από τις χορογραφίες τους, ο Δερβίσης, καταγράφεται στο παρακάτω video:

http://www.youtube.com/watch?v=TwkJjN1-kls

INTERNET ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΤΥΩΣΗ...

Profiles, Blogs, Facebook, My space, κλπ σύγχρονοι τρόποι επικοινωνίας, δικτύωσης, σχέσεων...

Τσάμπα τρόποι να προωθήσεις ΕΣΥ τον εαυτό σου, να δημοσιοποιείς τις σκέψεις και τις αγωνίες σου που αλλιώς τις ξέρεις μόνο εσύ, να εκφράζεις τη γνώμη σου που δεν την ζητούν παρά μονάχα προεκλογικά μα δεν παύει να υπάρχει εσαεί, να δείξεις τη δουλειά σου, να προκύψουν συνεργασίες, δεν μπορείς εσύ να τα ξέρεις και να τα κάνεις όλα...

Συμπληρώνεις την φυσική σου παρουσία κι αφήνεις το σύστημα να μιλά για σένα 24 ώρες το 24ωρο μέρα νύχτα, μήνα μα τον μήνα, να διαδίδει τα μηνύματα σου σε όλον το κόσμο (μεγάλο ψέμα, βλέπε παρακάτω) με την πολλαπλασιαστική του δύναμη...

Η εμπειρία δείχνει πως ενδιαφέρονται να τα μαθαίνουν πολύ περισσότερα άτομα από όσα φαντάστηκες όταν δοκίμαζες να επικοινωνήσεις...Δεν ξέρεις τι βρίσκουν ενδιαφέρον σε σένα μα είναι εκεί, σε παρακολουθούν κι αυξάνονται ραγδαία...

Δεν σου χρησιμεύουν άμεσα, δεν βελτιώνουν τη ζωή σου με το να διαβάζουν για σένα ή ν' ανταλλάσετε απλά μηνύματα, ώφελος ελάχιστο αν δεν μπορείτε να μιλήσετε χαλαρά με τον νέο σου φίλο πίνοντας ουζάκι εκεί γύρω την ώρα του ηλιοβασιλέματος, ούτε θα ικανοποιηθείς ποτέ με την πανέμορφη φίλη σου που σε κατανοεί αν βρίσκεται στην Φλώρινα, το Σικάγο ή στην Αυστραλία, αφού δεν μπορείτε να τα λέτε αγκαλιά κάθε που βραδιάζει και να καταλήγετε ευτυχείς στο κρεββάτι...

Αυτά είναι το πραγματικό μέρος της ζωής και δεν αναπληρώνεται με virtual reallity..

Κάποιοι θα σου πούνε πως κινδυνεύει ο ιδιωτικός σου χώρος, τα προσωπικά σου δεδομένα στα χέρια εταιριών, της CIA, της DIA, της KIA και της ΙΚΕΑ...

Εσύ ξέρεις πολύ καλά πως μπορούν να μάθουν μόνο όσα εσύ θέλεις και γράφεις ή διαδίδεις για σένα, για να μάθουν κάτι περισσότερο πρέπει να ρισκάρουν να σε γνωρίσουν προσωπικά...

Μη νομίζεις δα πως ξέρουν ή θα μάθουν περισσότερα για σένα από όσα ο περιπτεράς της γειτονιά σου, που σου παριστάνει τον καλοκάγαθο εργαζόμενο...

Μπορεί κι εσύ να χρησιμοποιείς το όλο σύστημα προς όφελος σου, γιατί ξέρεις πως για να πετύχεις αυτό που θέλεις πρέπει να ξεφύγεις από τα στενά όρια της γειτονιά σου και των δικών σου και να κάνεις σε όλους γνωστό ποιός είσαι και τι κάνεις.

Σε όλους; Να το μεγάλο ψέμα κι η αυταπάτη!

Γιατί η online δικτύωση αφορά προς το παρόν μια μικρή μα δυναμική κοινότητα που απλά επεκτείνεται με αργό ρυθμό, κερδίζοντας καινούρια μέλη.
Μα θ' αργήσει πολύ να συμπεριλάβει όλα όσα θάθελες να επικοινωνείς και να γνωρίσεις, ακόμη δε περισσότερο εκείνα που θέλεις να σχετιστείς στενότερα...

Η Βίκυ που θέλω κι επιδιώκω να ξέρει για μένα, δεν έχει καν υπολογιστή ακόμη...

ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣ...

...Κι ένα πρωί επέρχεται το μοιραίο...

Σε σένα που δούλευες σαν σκύλος που λέει ο λόγος όλη σου τη ζωή.

Να κάνεις το εργαστήριο σου βιοτεχνία, να φτιάξεις ένα, δυο, τρία, τέσσερα ακόμη μαγαζιά σκορπισμένα στην πόλη να κονομάς από παντού ταυτόχρονα...

Να προσλαμβάνεις τους πιο ηλίθιους υπαλλήλους που μπορούσες, να μη σου κοστίζουν πολύ για να μπαίνουν περισσότερα στη τσέπη σου και να τους απολύεις με το έτσι θέλω πριν συμπληρώσουν τριετία να αποκτήσουν δικαιώματα...

Να μην κλείνεις για δεκαετίες, ούτε αργίες ούτε Κυριακές μη χάσεις κανένα δίφραγκο, μόνο να παριστάνεις υποκριτικά τον ευσεβή θεούσο κάθε Μεγάλη Παρασκευή κλείνοντας τα φώτα και την πόρτα 5΄ λεπτά πριν περάσει ο επιτάφιος από τη τζαμαρία σου μπροστά στον κεντρικό δρόμο, για να συνεχίσεις την δουλειά 5΄λεπτά αργότερα αφού στρίψει κι ο τελευταίος της πομπής...

Να σε βρίσκει ο θάνατος αιφνιδίως ένα πρωινό, εσένα με τη φαινομενικά καλή υγεία, σε ηλικία που κόντευες να πάρεις σύνταξη, αν πλήρωνες βέβαια τις ασφαλιστικές σου εισφορές, ή τις έκανες κι αυτές διαμερίσματα;

Να τα βρούνε έτοιμα οι τυχεροί κληρονόμοι, μαγαζιά - πολυκατοικίες και δουλειά στρωμένη κι επώνυμη, εσύ όσο ζούσες δεν κατάλαβες και πολλά από το νόημα της ζωής, δεν φαινόσουν να απολαμβάνεις καν ούτε ένα ηλιοβασίλεμα, μην πω εκδρομές ή ταξίδια, δεν ήταν για σένα έλεγες, περίμενε τώρα από κεί που μετέβηκες αιφνιδίως ν΄ακούσεις κάποιο μπράβο ή ευχαριστώ από τους αποκατεστημένους γόνους και γαμπρούς...

Ή κανένα κολακευτικό επικήδιο από τους αχάριστους "φίλους" που καθημερινά κερνούσες; ή μήπως από το επιμελητήριο που πρωτοστατούσες με πείσμα υποστηρίζοντας τα στενά συντεχνιακά σου συμφέροντα και μόνο;...

Ανθρωπάκι μίζερο και μουλωχτό, ήλθες, είχες ευκαιρία να δράσεις κι απήλθες άδοξα "αιφνιδίως" κατά δήλωση γιατρού...

Αν μπορούσες να πείς και τι κατάλαβες όσο ήσουν εδώ...

FUCKING OFFER: ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΣΤΙΚΟ...

Έτσι προσφέρονται πολλά ebony κορμιά σαν τα παρακάτω, όχι σε κρυφά γκέτο μα σε κεντρικούς δρόμους, πίσω από το δημαρχείο της Αθήνας και ποιός είδε που αλλού...

Απορίας άξιο το σκόντο στην τιμή, αφού είναι σκάλες ανώτερα από τα υποδεέστερα Βαλκανικά που προσφέρονται ακόμη και στα συνοικιακά καφενεία κάθε πόλης και χωριού, ας μην κρυβόμαστε...

Όμως αυτή είναι η ζωή κι ας αντιδρά όπως θέλει ο καθένας:

Ο φλούφλης με τον πλούσιο μπαμπά που με προξενιό παντρεύτηκε παρθενομπεμπέκα με τρανή προίκα και τρανταχτό όνομα, μένει με το στόμα ανοιχτό...

Όπως ακριβώς και οι νοικοκυραίοι της διπλανής πόρτας...

Οι αγάμητες φεμινίστριες γκρινιάζουν ως συνήθως, δεν είναι κανείς εκεί να τις ακούει...

Οι gay ζηλεύουν αυτό που δείχνουνε οι μαυρούλες, μα ποτέ δεν θα καταφέρουν να τον κουνάνε σαν αυτές, εκ του φυσικού...

Κάποιοι δημαγωγοί πολιτικάντηδες παίρνουν "πρωτοβουλίες" να εξαλείψουν το φαινόμενο λέει, οι αφελείς...

Δημοσιογράφοι θα καταγράψουν κι αύριο θα ξεχάσουν το γεγονός για να γεμίσουν σήμερα άλλη μια σελίδα του αφεντικού τους...

Κοινωνιολόγοι θα προσπαθούν να δώσουν κοινωνικές εξηγήσεις με πολιτικές προεκτάσεις του φαινομένου, σε αναλύσεις που δεν ενδιαφέρουν ούτε απασχολούν κανέναν από αυτούς/ες που το βιώνουν καθημερινά.

Κάποιοι δημαγωγοί πολιτικάντηδες παίρνουν "πρωτοβουλίες" να εξαλείψουν το φαινόμενο λέει, οι αφελείς...

Οι υπόλοιποι, οι φυσιολογικοί άντρες με εξωτικές ανησυχίες, απλώς επωφελούνται της προσφοράς!

Αν δεν σας αρέσουν κλείστε υποκριτικά τα μάτια στην πραγματικότητα, αλλιώς απολαύστε την!

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Με ένα ερωτηματικό στο τέλος γίνεται επίκαιρο κουίζ...

Μην ψάχνετε την απάντηση, θ' απογοητευτείτε...

Δείτε καλύτερα την ταινία, όπου στο σενάριο μπορεί και να υπάρχει κάπου, κάποτε:
Προτιμότερα σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-6567021485596379578&hl=el

ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΦΩΣ...

Είχε τελειώσει ένας μεγάλος σε ηλικία την σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ με ειδικότητα ηλεκτροτεχνίτης.

Ψάχνοντας για δουλειά στις μικρές αγγελίες βλέπει μια που του τραβά τη προσοχή "Ζητείται υπάλληλος με γνώσεις ηλεκτρολόγου, υπεύθυνος σε αποθήκη ηλεκτρολογικού υλικού".

Πάει όπου έλεγε η αγγελία και βρίσκεται μπροστά σε έναν στριμμένο που μιλούσε ώρα στο τηλέφωνο. Αφότου δέησε να τελειώσει την κουβέντα, κοιτάζει τον νεοφερμένο και τον ζυγιάζει, με τη ματιά εκείνη που έχει ο κάθε μαλάκας που βρέθηκε ξαφνικά μ' ένα μικρό μαγαζάκι να παριστάνει το αφεντικό.

Χωρίς ιδιαίτερα προσόντα κι ικανότητες κι ως επι τούτου και χωρίς αυτοπεποίθηση, φοβούμενος και τη σκιά του ακόμη όσον αφορά το μέλλον του μαγαζιού του, δεν προσλαμβάνει κανέναν που να είναι καλύτερος ή εξυπνότερος, αντιθέτως παίρνει όποιον δείχνει μπουνταλάς και χειρότερος του, να έχει τέλος πάντων κάποιον να διατάζει και να βασανίζει όπως μπορεί κι αυτός, σαν "αφεντικό".

Δεν του άρεσε ο άνθρωπος που είχε μπροστά του, ήταν έξυπνος και καλοφτιαγμένος, είχε διακριθεί και στη σχολή από όπου αποφοίτησε με καλό βαθμό, η ανάγκη του για δουλειά τον έσπρωχνε τώρα να πάει για υπάλληλος, μα που ξέρεις αργότερα μπορεί να του έτρωγε τις δουλειές και νάκανε δική του επιχείρηση, σκέφτηκε ο μικροαστός μαλάκας νοικοκύρης και βάλθηκε να τον ξεφορτωθεί...

- Δύσκολα τα πράματα στη δουλειά αυτή, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρεις...Θα σου κάνω ένα τέστ, σαν ηλεκτρολόγος που λες πως είσαι πρέπει να ξέρεις...

- Τι τεστ; ρωτά ο υποψήφιος υπάλληλος το μελλοντικό του στριμμένο αφεντικό, θέλοντας να πιάσει δουλειά από ανάγκη χρημάτων.

- Να, θέλω να μου πείς που πηγαίνει το φως όταν ανοίγουμε τον διακόπτη και σβήνει η λάμπα...

- Μα ο ηλεκτρισμός είναι κίνηση ηλεκτρονίων, δεν μεταφέρεται το φως, απλά περνώντας μέσα από το λεπτό νήμα βολφραμίου το πυρακτώνει και θερμαινόμενο φεγγοβολά...

- Δεν θέλω να μου εξηγήσεις τις θεωρίες που σου μάθανε στη σχολή, σε ρώτησα κάτι συγκεκριμένο, σκέψου το και πέρνα αύριο να μου πεις την απάντηση, αν δεν τη ξέρεις μην έρθεις καθόλου, τον κόβει το ανθρώπινο σκουλήκι που έγραφε το όνομα του η ταμπέλα του μαγαζιού, που βρήκε εύσχημο τρόπο να τον ξεφορτωθεί...

Φεύγει απογοητευμένος ο άλλος, καταλαβάινοντας πια κατάληξη θα είχε η απόπειρα του βρεί μισθωτή δουλειά, μα σκεφτότανε τι λύση να εύρισκε μέχρι αύριο, μπας και γινότανε το θαύμα κι έπαιρνε τη δουλειά...

Το σκεφτότανε όλη την υπόλοιπη μέρα και την νύχτα που ακολούθησε μέχρι αργά. Ήξερε πως ότι και νάλεγε δεν θα έπειθε τον μαλάκα έμπορο καλωδίων και υλικών, που δεν τον ήθελε στα πόδια του.
Μα κάτι έπρεπε να βρεί να πεί, έτσι για την τιμή των όπλων...

Κα τα τις 3.00 τη νύχτα κι ενώ στριφογύριζε στο κρεβάτι του, σηκώνεται να πιεί νερό. Πάει προς τη κουζίνα μέσα στο σκοτάδι και την άλλη στιγμή του έρχεται από το πουθενά μια φαεινή ιδέα που θα μπορούσε να ήταν μια πρώτης τάξης απάντηση στο ερώτημα του αλλουνού...

Χωρίς να χάσει χρόνο και σκοπεύοντας να εκδικηθεί τον στριμμένο για το ολοήμερο καψώνι, βρίσκει το τηλέφωνο του και του τηλεφωνεί την ίδια ώρα...

Μετά από αρκετά χτυπήματα, ο αγουροξυπνημένος μαλάκας σηκώνει το ακουστικό κι ακούει:

- Έλα αφεντικό εγώ είμαι που πέρασα το πρωί για τη δουλειά. Είχες δίκιο, υπάρχει απάντηση για το που κρύβεται το φως όταν σβήνει η λάμπα. Μην χάνεις χρόνο, μάθε τη κι εσύ τώρα αμέσως και θάρθω αύριο το πρωί από το μαγαζί να μιλήσουμε για το αν θα με πάρεις υπάλληλο μετά το τέστ...

- Κια τι βρήκες μωρέ; τον ρωτά περίεργος να μάθει, το παραλίγο αφεντικό του ηλεκτρολόγου...

- Πήγαινε αθόρυβα στην κουζίνα κι άνοιξε σιγά - σιγά την πόρτα του ψυγείου!

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΣ;

1.
Τι έχουν τούτα τα ματάκια
κι είναι πάλι δακρυσμένα
τι τους έφταιξα και ρίχνουν
κάτι βέλη πυρωμένα;

2.
Τι κακό έκανα πάλι
και πώς να επανορθώσω
στο γλυκό σου προσωπάκι
το χαμόγελο να δώσω;

****************************************
Αν κάτι που είχα πει
σε πείραξε και κλαίς
γιατί δεν μου το λές;

Μπορεί καμιά φορά
δυο φράσεις να σου πω
μα όμως δεν θα πει
πως δεν σ' αγαπώ!
***************************************

3.
Τι έχει αυτό το κεφαλάκι
και γιατί δεν μου μιλάει
όταν πάω να του μιλήσω
όλο σπόντες μου πετάει.

4.
Αν κατάφερα και πάλι
την καρδιά σου να πληγώσω
πές μου που έχω κάνει λάθος
κι αν μπορώ να το διορθώσω.

[Ξανά: Αν κάτι που έχω πει
σε πείραξε και κλαίς.....]

Από την συλλογή στίχων: ΤΑ "ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΤΡΙΑΝΤΑΡΗΣΕΣ; ΓΕΡΑΣΕΣ!

Πολλά χρόνια είχα να μιλήσω με τον Λευτέρη. Στην πραγματικότητα δυο δεκαετίες. Από τότε που βρισκόμασταν μαζί τακτικά στο γυμναστήριο και χτίζαμε σώματα σηκώνοντας εκατοντάδες κιλά σίδερα σε εξουθενωτικές ασκήσεις κι επαναλήψεις...

Τα σώματα τα διαθέτουμε σε καλή κατάσταση και σήμερα με κάποια ήπια άσκηση καθημερινά, όπως διαπιστώσαμε όταν μιλούσαμε για κείνες τις μέρες, περπατώντας ένα απόγευμα στα περίχωρα της πόλης.
Είχαμε χρόνο στη διάθεση μας να τα πούμε, από τη μια η καλή φυσική κατάσταση και συμπαγή μυική μάζα που διατηρούμε κι από την άλλη η επίδραση των βιταμινών και των άλλων διατροφικών στοιχείων που έχουμε φουλάρει τον οργανισμό μας, μας επιτρέπουν να περπατάμε για ένα τρίωρο πριν αρχίσουμε να κουραζόμαστε...

Δυστυχώς αυτό δεν μετρά καθόλου για τους άλλους, που κοιτούν τι γράφει η ταυτότητα όταν είναι να πάρουν έναν άνθρωπο στη δουλειά τους. Το έζησε ο Λευτέρης όταν τον έδιωξε ο ιδιοκτήτης από το μηχανουργείο που δούλευε χρόνια και σήμερα δουλεύει σαν courier κάνοντας μεταφορές δεμάτων.

- Ξέρεις τι είναι να δουλεύεις όλη την ζωή σου σε ένα μαγαζί, να περάσεις τα νιάτα σου χτυπώντας σίδερα με τη βαριά, μέσα σε μουντζούρες κι αναθυμιάσεις και μια μέρα να έρχεται ένας αλλοδαπός αληταράς από το πουθενά, να σου παίρνει τη δουλειά και τα λεφτά μόνο και μόνο επειδή αυτός είναι τώρα 20 χρονών κι εσύ πέρασες τα 35 όπως είναι φυσικό, δεν μπορεί κανείς να σταματήσει τον χρόνο...

- Δεν ξέρω Λευτέρη, εμένα δεν με προσέλαβε κανείς σαν υπάλληλο για να μπορεί να με διώξει κατόπιν, πάντα δούλευα μόνος με κάποια αμοιβή κι όχι μισθό, μα αυτό που λες το βλέπω συχνά, άσχετα αν δεν συνέβηκε σε μένα...
Και το πρώην αφεντικό τι είπε, με ποια δικαιολογία σ' έδιωξε;

- Τι να σε κάνω ακόμη, ο νέος κατουρεί ψηλά κι εσύ τώρα πια κατουρείς πίσω, καλά έκατσες τόσα χρόνια κι έφαες ψωμί από μένα, τώρα είναι η σειρά του άλλου...
Άκου τι βρήκε να πει σε μένα που δεν φαίνομαι καν πεσμένος, τους πατώ κάτω σαν γατάκια κι αυτόν και τον ξένο εργάτη εύκολα...

- Τα σκοτώνουνε τ' άλογα όταν γεράσουνε Λευτέρη, το βλέπεις παντού να γίνεται, και σε σένα και στους παίχτες που παίζουν μπάλα από νεαροί, και στις γυναίκες που δύσκολα βρίσκουνε δουλειά μετά τα 25 αν δεν έχουν εξειδικευμένες σπουδές ή απλά κάνουν παιδιά πριν τις πάρουν τα χρόνια...

- Τι πιθανότητες έχει μια 30άρα αλήθεια να ανταγωνιστεί μια 18άρα που μόλις τελείωσε το λύκειο και ψοφά για λεφτά με μια οποιαδήποτε απλή δουλειά, να μπορεί να βάφει τα νύχια και τα μαλλιά και να ξοδεύει κάθε βράδυ σε ποτά και φούμαρα, τη ζωή που όλες ονειρεύονται;

- Και να διαθέτει μουνί κεράσι, να επωφελείται ο γερο-μπερμπάντης από το μαγαζί με τα καλλυντικά που την προσέλαβε...

- Αλλιώς τι να την πληρώνει να την κάνει, αν είναι να της τα τρώει άλλος παριστάνοντας τον αγαπητικό της. Γιατί αυτή τα παίρνει εύκολα τα λεφτά στο κεντρικό μαγαζί, ενώ αυτός θα έπρεπε να ψάχνει τις οικοδομές και τα μηχανουργεία σαν εμένα, να λερώνεται και να κουράζεται...

- Και η δουλειά που βρήκες τώρα;

- Προσωρινή είναι κι αυτή, επειδή μπορώ και κουβαλώ φορτία σε μεγάλες αποστάσεις καθημερινά, δεν ξέρω για πόσο καιρό θα την κάνω, εσύ Κωστή τους ξεφορτώθηκες τους αφεντικούς κι έγινες επιχειρηματίας;

- Ίδρυσα πρόσφατα την "Acanthus Productions", να κάνω αυτά που θέλω, συνδυάζοντας όλα όσα ξέρω, από τα ηλεκτρονικά, το διαδίκτυο, την διοίκηση επιχειρήσεων, τη φωτογραφία και την σκηνοθεσία, μα προπαντός την ικανότητα να γράφω γλαφυρά για πράγματα κι αλήθειες της ζωής...
Προς το παρόν δεν με πληρώνει κανένας για όλα αυτά.

...Να, αυτή η ιστορία θα μπορούσε να γίνει μια δυνατή τηλεταινία, να ψυχαγωγεί, να σοκάρει και να δείχνει κάτι πραγματικό από τη ζωή, ποιός θα με βοηθήσει να την φτιάξω που είμαι μόνος, χωρίς συνεργάτες ικανούς και χωρίς ιδιαίτερα κεφάλαια να επενδύσω...

Υπάρχει κανάλι να την προβάλλει, θα βρεθούν κι άλλα όταν έχω κάτι αξιόλογο και μοναδικό να δείξω, μα υπάρχει ένα γελοίο κώλυμα. Αν δεν την φτιάξω δεν μπορώ να κερδίσω θέαση και λεφτά από διαφημίσεις και χωρίς αυτά τα κέρδη δεν μπορώ να την κάνω ταινία τώρα, έχεις καμιά ιδέα ή πρόταση;

- Δεν ξέρω από τέτοια Κωστή, εσύ πάντα έβρισκες λύση σε προβλήματα που έλεγες προσωρινά κι έτσι ήταν, θα την κάνεις την ιστορία γνωστή με κάποιο τρόπο, κι αυτή και πολλές άλλες που ξέρεις ή θα βρεις, εγώ και οι υπόλοιποι θα τις βλέπουμε μετά να μαθαίνουμε...

- Δεν περιμένω το πόπολο να μάθει κάτι ή να ξυπνήσει, εγώ θα τους δείχνω όμως τη ζωή τους όπως πραγματικά είναι και τι φέρνει, όσοι ενδιαφέρονται να τη βλέπουν θα τη βλέπουν, οι άλλοι ας βλέπουν τις μαλακίες του Λαζόπουλου ή τους παλαβούς της Πάνια, αυτά τους αξίζουν...

Δεν θα κάνω τον σωτήρα κανενός, ούτε τον αφυπνιστή της κοινωνίας, την δική μου άποψη μου θα καταθέσω για πράγματα και καταστάσεις που βλέπω γύρω μου, κάποιοι θα την παρακολουθούν γιατί θα τη βρίσκουν ρεαλιστική, αν μάθουν και κάτι παραπάνω, έχει καλώς...

- Δεν φτάνει που με πετούν στην άκρη όταν περάσουν τα χρόνια της νιότης, έχω και μουρμούρα από την αρραβωνιαστικιά που με λέει άχρηστο κι ανεπρόκοπο που δεν είχα δική μου δουλειά να μην με διώχνει κανείς, μα δεν ξέρει κι αυτή τρόπο να την κάνουμε μαζί, αφού κοινό είναι το πρόβλημα, εσύ έχεις τέτοια Κωστή ή σαν διανοούμενος δεν...;

- Δεν έχω γκρίνια τώρα. Θέλω να γνωρίσω καλύτερα την Βίκυ που είναι απλή κοπέλα υπάλληλος σε επώνυμο μαγαζί, ασχημούλα μα τόσο χαριτωμένη και γλυκιά όταν με βοηθά να διαλέξω ρούχα, δεν είναι και κείνη αρνητική αφού βλέπω πως μαθαίνει και γνωρίζει αρκετά για μένα και τη δουλειά μου, μα νομίζω πως πλανάται όπως ο πολύς κόσμος με τις ηλικίες...

- Δηλαδή;

- Να ίσως πιστεύει κι αυτή το ίδιο με το παλιό αφεντικό σου για τους νέους, μα σίγουρα θα της αποδείξω πως δεν ισχύει όταν την βάλω στο κρεβάτι μου!

ΑΔΙΕΞΟΔΑ...

Siemens, μίζες, λεφτά σε βαλίτσες, λογαριασμοί σε off - shore εταιρίες, όλα με αποδέκτες πολιτικούς. Δεν έχει σημασία ποιανής ψευτοϊδεολογίας και ποιανού χρώματος.

Κατηγορίες εκτοξεύονται κι ανακυκλώνονται μεταξύ των εμπλεκομένων.
Μια βαρετή συζήτηση στη Βουλή, όπου ο κάθε αρχηγός εμφανίστηκε περίπου ως ο αρχάγγελος μιας νέας ηθικής κάθαρσης, λέξη που έχει ακουστεί πολλές φορές για πολλά χρόνια τώρα και δεν την πιστεύουμε καθόλου τώρα πια...

Οι σώφρονες πολίτες ξέρουμε πως στο φινάλε οι πάντες θ' απαλλαγούν για τα πάντα. Αυτό εννοούν μεταξύ τους με το σύνθημα "φως για όλους και για όλα" που στοχεύει τις άβουλες σκατομάζες των χαχόλων οπαδών και μόνο.

Τα γκάλοπ και τα on line panel που συμμετέχω (τώρα τελευταία όλο και πιο συχνά με καλούν να εκφράσω τη γνώμη μου) το δείχνουν στους ειδικούς των αναλύσεων: 8 στους 10 πολίτες με λογική αντιλαμβάνονται ως κωμωδία την επικείμενη σύσταση εξεταστικής επιτροπής με την οποία οι ελεγχόμενοι θα ελέγξουν τους εαυτούς τους.

Αυτοί που κυρίως φταίνε για τη σημερινή άθλια κατάσταση, αυτοί έχουν την ευθύνη να αποκαταστήσουν τα πράγματα; Αν αυτό μπορεί να γίνει...

Και ο κόσμος που παρακολουθεί μουρμουρίζει κατ' ιδίαν ή σε παρέες:
"Δεν ξέρω τι να κάνω. Τίποτα και κανείς δεν με εκφράζει. Βρίσκομαι στο απόλυτο αδιέξοδο, ακούσιος θεατής. Κανείς δεν μ' ενδιαφέρει από τον πολιτικό κόσμο. Ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλο. Τι να μου πει εμένα ο Κωστάκης, ο Γιωργάκης, ο Βενιζέλος, οι Μητσοτοί, ο Αλέκος, η Αλέκα, ο Αλέξης κι από κοντά όλο το συνονθύλεμα...

...Έχουνε αυτοί σχέση με τη δική μου ζωή και τα προβλήματα;
Πολλά δε από αυτά τα προβλήματα οφείλονται σε αυτούς.
Η διαφθορά παράγεται και πολλαπλασιάζεται από αυτούς. Παράγεται από την μακρόχρονη παρουσία των ίδιων στα πολιτικά πράγματα, την επαγγελματοποίηση της πολιτικής, την διαδοχή του επώνυμου μα γερασμένου μπαμπά και τις σχέσεις που αναπτύσσουν με επιχειρηματίες που επιδιώκουν να κάνουν τη δουλειά τους, που οι ίδιες οικογένειες τους εξυπηρετούν διαχρονικά..."

Αν ήταν να κάνουμε μια αρχή, να καθιερωθεί ανώτατος αριθμός κοινοβουλευτικών θητειών (2- 3) για τον καθένα, να έχουν πρόσβαση κι άλλοι πολίτες στα πολιτικά αξιώματα, να χαλαρώσουν οι παραπάνω σχέσεις με τα επιχειρηματικά δωράκια των εκατομμυρίων, να περιοριστεί λιγάκι η διαφθορά...

Γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι, δεν πρόκειται να εξαλειφτεί ΠΟΤΕ...