ΤΡΙΑΝΤΑΡΗΣΕΣ; ΓΕΡΑΣΕΣ!

Πολλά χρόνια είχα να μιλήσω με τον Λευτέρη. Στην πραγματικότητα δυο δεκαετίες. Από τότε που βρισκόμασταν μαζί τακτικά στο γυμναστήριο και χτίζαμε σώματα σηκώνοντας εκατοντάδες κιλά σίδερα σε εξουθενωτικές ασκήσεις κι επαναλήψεις...

Τα σώματα τα διαθέτουμε σε καλή κατάσταση και σήμερα με κάποια ήπια άσκηση καθημερινά, όπως διαπιστώσαμε όταν μιλούσαμε για κείνες τις μέρες, περπατώντας ένα απόγευμα στα περίχωρα της πόλης.
Είχαμε χρόνο στη διάθεση μας να τα πούμε, από τη μια η καλή φυσική κατάσταση και συμπαγή μυική μάζα που διατηρούμε κι από την άλλη η επίδραση των βιταμινών και των άλλων διατροφικών στοιχείων που έχουμε φουλάρει τον οργανισμό μας, μας επιτρέπουν να περπατάμε για ένα τρίωρο πριν αρχίσουμε να κουραζόμαστε...

Δυστυχώς αυτό δεν μετρά καθόλου για τους άλλους, που κοιτούν τι γράφει η ταυτότητα όταν είναι να πάρουν έναν άνθρωπο στη δουλειά τους. Το έζησε ο Λευτέρης όταν τον έδιωξε ο ιδιοκτήτης από το μηχανουργείο που δούλευε χρόνια και σήμερα δουλεύει σαν courier κάνοντας μεταφορές δεμάτων.

- Ξέρεις τι είναι να δουλεύεις όλη την ζωή σου σε ένα μαγαζί, να περάσεις τα νιάτα σου χτυπώντας σίδερα με τη βαριά, μέσα σε μουντζούρες κι αναθυμιάσεις και μια μέρα να έρχεται ένας αλλοδαπός αληταράς από το πουθενά, να σου παίρνει τη δουλειά και τα λεφτά μόνο και μόνο επειδή αυτός είναι τώρα 20 χρονών κι εσύ πέρασες τα 35 όπως είναι φυσικό, δεν μπορεί κανείς να σταματήσει τον χρόνο...

- Δεν ξέρω Λευτέρη, εμένα δεν με προσέλαβε κανείς σαν υπάλληλο για να μπορεί να με διώξει κατόπιν, πάντα δούλευα μόνος με κάποια αμοιβή κι όχι μισθό, μα αυτό που λες το βλέπω συχνά, άσχετα αν δεν συνέβηκε σε μένα...
Και το πρώην αφεντικό τι είπε, με ποια δικαιολογία σ' έδιωξε;

- Τι να σε κάνω ακόμη, ο νέος κατουρεί ψηλά κι εσύ τώρα πια κατουρείς πίσω, καλά έκατσες τόσα χρόνια κι έφαες ψωμί από μένα, τώρα είναι η σειρά του άλλου...
Άκου τι βρήκε να πει σε μένα που δεν φαίνομαι καν πεσμένος, τους πατώ κάτω σαν γατάκια κι αυτόν και τον ξένο εργάτη εύκολα...

- Τα σκοτώνουνε τ' άλογα όταν γεράσουνε Λευτέρη, το βλέπεις παντού να γίνεται, και σε σένα και στους παίχτες που παίζουν μπάλα από νεαροί, και στις γυναίκες που δύσκολα βρίσκουνε δουλειά μετά τα 25 αν δεν έχουν εξειδικευμένες σπουδές ή απλά κάνουν παιδιά πριν τις πάρουν τα χρόνια...

- Τι πιθανότητες έχει μια 30άρα αλήθεια να ανταγωνιστεί μια 18άρα που μόλις τελείωσε το λύκειο και ψοφά για λεφτά με μια οποιαδήποτε απλή δουλειά, να μπορεί να βάφει τα νύχια και τα μαλλιά και να ξοδεύει κάθε βράδυ σε ποτά και φούμαρα, τη ζωή που όλες ονειρεύονται;

- Και να διαθέτει μουνί κεράσι, να επωφελείται ο γερο-μπερμπάντης από το μαγαζί με τα καλλυντικά που την προσέλαβε...

- Αλλιώς τι να την πληρώνει να την κάνει, αν είναι να της τα τρώει άλλος παριστάνοντας τον αγαπητικό της. Γιατί αυτή τα παίρνει εύκολα τα λεφτά στο κεντρικό μαγαζί, ενώ αυτός θα έπρεπε να ψάχνει τις οικοδομές και τα μηχανουργεία σαν εμένα, να λερώνεται και να κουράζεται...

- Και η δουλειά που βρήκες τώρα;

- Προσωρινή είναι κι αυτή, επειδή μπορώ και κουβαλώ φορτία σε μεγάλες αποστάσεις καθημερινά, δεν ξέρω για πόσο καιρό θα την κάνω, εσύ Κωστή τους ξεφορτώθηκες τους αφεντικούς κι έγινες επιχειρηματίας;

- Ίδρυσα πρόσφατα την "Acanthus Productions", να κάνω αυτά που θέλω, συνδυάζοντας όλα όσα ξέρω, από τα ηλεκτρονικά, το διαδίκτυο, την διοίκηση επιχειρήσεων, τη φωτογραφία και την σκηνοθεσία, μα προπαντός την ικανότητα να γράφω γλαφυρά για πράγματα κι αλήθειες της ζωής...
Προς το παρόν δεν με πληρώνει κανένας για όλα αυτά.

...Να, αυτή η ιστορία θα μπορούσε να γίνει μια δυνατή τηλεταινία, να ψυχαγωγεί, να σοκάρει και να δείχνει κάτι πραγματικό από τη ζωή, ποιός θα με βοηθήσει να την φτιάξω που είμαι μόνος, χωρίς συνεργάτες ικανούς και χωρίς ιδιαίτερα κεφάλαια να επενδύσω...

Υπάρχει κανάλι να την προβάλλει, θα βρεθούν κι άλλα όταν έχω κάτι αξιόλογο και μοναδικό να δείξω, μα υπάρχει ένα γελοίο κώλυμα. Αν δεν την φτιάξω δεν μπορώ να κερδίσω θέαση και λεφτά από διαφημίσεις και χωρίς αυτά τα κέρδη δεν μπορώ να την κάνω ταινία τώρα, έχεις καμιά ιδέα ή πρόταση;

- Δεν ξέρω από τέτοια Κωστή, εσύ πάντα έβρισκες λύση σε προβλήματα που έλεγες προσωρινά κι έτσι ήταν, θα την κάνεις την ιστορία γνωστή με κάποιο τρόπο, κι αυτή και πολλές άλλες που ξέρεις ή θα βρεις, εγώ και οι υπόλοιποι θα τις βλέπουμε μετά να μαθαίνουμε...

- Δεν περιμένω το πόπολο να μάθει κάτι ή να ξυπνήσει, εγώ θα τους δείχνω όμως τη ζωή τους όπως πραγματικά είναι και τι φέρνει, όσοι ενδιαφέρονται να τη βλέπουν θα τη βλέπουν, οι άλλοι ας βλέπουν τις μαλακίες του Λαζόπουλου ή τους παλαβούς της Πάνια, αυτά τους αξίζουν...

Δεν θα κάνω τον σωτήρα κανενός, ούτε τον αφυπνιστή της κοινωνίας, την δική μου άποψη μου θα καταθέσω για πράγματα και καταστάσεις που βλέπω γύρω μου, κάποιοι θα την παρακολουθούν γιατί θα τη βρίσκουν ρεαλιστική, αν μάθουν και κάτι παραπάνω, έχει καλώς...

- Δεν φτάνει που με πετούν στην άκρη όταν περάσουν τα χρόνια της νιότης, έχω και μουρμούρα από την αρραβωνιαστικιά που με λέει άχρηστο κι ανεπρόκοπο που δεν είχα δική μου δουλειά να μην με διώχνει κανείς, μα δεν ξέρει κι αυτή τρόπο να την κάνουμε μαζί, αφού κοινό είναι το πρόβλημα, εσύ έχεις τέτοια Κωστή ή σαν διανοούμενος δεν...;

- Δεν έχω γκρίνια τώρα. Θέλω να γνωρίσω καλύτερα την Βίκυ που είναι απλή κοπέλα υπάλληλος σε επώνυμο μαγαζί, ασχημούλα μα τόσο χαριτωμένη και γλυκιά όταν με βοηθά να διαλέξω ρούχα, δεν είναι και κείνη αρνητική αφού βλέπω πως μαθαίνει και γνωρίζει αρκετά για μένα και τη δουλειά μου, μα νομίζω πως πλανάται όπως ο πολύς κόσμος με τις ηλικίες...

- Δηλαδή;

- Να ίσως πιστεύει κι αυτή το ίδιο με το παλιό αφεντικό σου για τους νέους, μα σίγουρα θα της αποδείξω πως δεν ισχύει όταν την βάλω στο κρεβάτι μου!