ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΦΩΣ...

Είχε τελειώσει ένας μεγάλος σε ηλικία την σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ με ειδικότητα ηλεκτροτεχνίτης.

Ψάχνοντας για δουλειά στις μικρές αγγελίες βλέπει μια που του τραβά τη προσοχή "Ζητείται υπάλληλος με γνώσεις ηλεκτρολόγου, υπεύθυνος σε αποθήκη ηλεκτρολογικού υλικού".

Πάει όπου έλεγε η αγγελία και βρίσκεται μπροστά σε έναν στριμμένο που μιλούσε ώρα στο τηλέφωνο. Αφότου δέησε να τελειώσει την κουβέντα, κοιτάζει τον νεοφερμένο και τον ζυγιάζει, με τη ματιά εκείνη που έχει ο κάθε μαλάκας που βρέθηκε ξαφνικά μ' ένα μικρό μαγαζάκι να παριστάνει το αφεντικό.

Χωρίς ιδιαίτερα προσόντα κι ικανότητες κι ως επι τούτου και χωρίς αυτοπεποίθηση, φοβούμενος και τη σκιά του ακόμη όσον αφορά το μέλλον του μαγαζιού του, δεν προσλαμβάνει κανέναν που να είναι καλύτερος ή εξυπνότερος, αντιθέτως παίρνει όποιον δείχνει μπουνταλάς και χειρότερος του, να έχει τέλος πάντων κάποιον να διατάζει και να βασανίζει όπως μπορεί κι αυτός, σαν "αφεντικό".

Δεν του άρεσε ο άνθρωπος που είχε μπροστά του, ήταν έξυπνος και καλοφτιαγμένος, είχε διακριθεί και στη σχολή από όπου αποφοίτησε με καλό βαθμό, η ανάγκη του για δουλειά τον έσπρωχνε τώρα να πάει για υπάλληλος, μα που ξέρεις αργότερα μπορεί να του έτρωγε τις δουλειές και νάκανε δική του επιχείρηση, σκέφτηκε ο μικροαστός μαλάκας νοικοκύρης και βάλθηκε να τον ξεφορτωθεί...

- Δύσκολα τα πράματα στη δουλειά αυτή, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρεις...Θα σου κάνω ένα τέστ, σαν ηλεκτρολόγος που λες πως είσαι πρέπει να ξέρεις...

- Τι τεστ; ρωτά ο υποψήφιος υπάλληλος το μελλοντικό του στριμμένο αφεντικό, θέλοντας να πιάσει δουλειά από ανάγκη χρημάτων.

- Να, θέλω να μου πείς που πηγαίνει το φως όταν ανοίγουμε τον διακόπτη και σβήνει η λάμπα...

- Μα ο ηλεκτρισμός είναι κίνηση ηλεκτρονίων, δεν μεταφέρεται το φως, απλά περνώντας μέσα από το λεπτό νήμα βολφραμίου το πυρακτώνει και θερμαινόμενο φεγγοβολά...

- Δεν θέλω να μου εξηγήσεις τις θεωρίες που σου μάθανε στη σχολή, σε ρώτησα κάτι συγκεκριμένο, σκέψου το και πέρνα αύριο να μου πεις την απάντηση, αν δεν τη ξέρεις μην έρθεις καθόλου, τον κόβει το ανθρώπινο σκουλήκι που έγραφε το όνομα του η ταμπέλα του μαγαζιού, που βρήκε εύσχημο τρόπο να τον ξεφορτωθεί...

Φεύγει απογοητευμένος ο άλλος, καταλαβάινοντας πια κατάληξη θα είχε η απόπειρα του βρεί μισθωτή δουλειά, μα σκεφτότανε τι λύση να εύρισκε μέχρι αύριο, μπας και γινότανε το θαύμα κι έπαιρνε τη δουλειά...

Το σκεφτότανε όλη την υπόλοιπη μέρα και την νύχτα που ακολούθησε μέχρι αργά. Ήξερε πως ότι και νάλεγε δεν θα έπειθε τον μαλάκα έμπορο καλωδίων και υλικών, που δεν τον ήθελε στα πόδια του.
Μα κάτι έπρεπε να βρεί να πεί, έτσι για την τιμή των όπλων...

Κα τα τις 3.00 τη νύχτα κι ενώ στριφογύριζε στο κρεβάτι του, σηκώνεται να πιεί νερό. Πάει προς τη κουζίνα μέσα στο σκοτάδι και την άλλη στιγμή του έρχεται από το πουθενά μια φαεινή ιδέα που θα μπορούσε να ήταν μια πρώτης τάξης απάντηση στο ερώτημα του αλλουνού...

Χωρίς να χάσει χρόνο και σκοπεύοντας να εκδικηθεί τον στριμμένο για το ολοήμερο καψώνι, βρίσκει το τηλέφωνο του και του τηλεφωνεί την ίδια ώρα...

Μετά από αρκετά χτυπήματα, ο αγουροξυπνημένος μαλάκας σηκώνει το ακουστικό κι ακούει:

- Έλα αφεντικό εγώ είμαι που πέρασα το πρωί για τη δουλειά. Είχες δίκιο, υπάρχει απάντηση για το που κρύβεται το φως όταν σβήνει η λάμπα. Μην χάνεις χρόνο, μάθε τη κι εσύ τώρα αμέσως και θάρθω αύριο το πρωί από το μαγαζί να μιλήσουμε για το αν θα με πάρεις υπάλληλο μετά το τέστ...

- Κια τι βρήκες μωρέ; τον ρωτά περίεργος να μάθει, το παραλίγο αφεντικό του ηλεκτρολόγου...

- Πήγαινε αθόρυβα στην κουζίνα κι άνοιξε σιγά - σιγά την πόρτα του ψυγείου!