ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣ...

...Κι ένα πρωί επέρχεται το μοιραίο...

Σε σένα που δούλευες σαν σκύλος που λέει ο λόγος όλη σου τη ζωή.

Να κάνεις το εργαστήριο σου βιοτεχνία, να φτιάξεις ένα, δυο, τρία, τέσσερα ακόμη μαγαζιά σκορπισμένα στην πόλη να κονομάς από παντού ταυτόχρονα...

Να προσλαμβάνεις τους πιο ηλίθιους υπαλλήλους που μπορούσες, να μη σου κοστίζουν πολύ για να μπαίνουν περισσότερα στη τσέπη σου και να τους απολύεις με το έτσι θέλω πριν συμπληρώσουν τριετία να αποκτήσουν δικαιώματα...

Να μην κλείνεις για δεκαετίες, ούτε αργίες ούτε Κυριακές μη χάσεις κανένα δίφραγκο, μόνο να παριστάνεις υποκριτικά τον ευσεβή θεούσο κάθε Μεγάλη Παρασκευή κλείνοντας τα φώτα και την πόρτα 5΄ λεπτά πριν περάσει ο επιτάφιος από τη τζαμαρία σου μπροστά στον κεντρικό δρόμο, για να συνεχίσεις την δουλειά 5΄λεπτά αργότερα αφού στρίψει κι ο τελευταίος της πομπής...

Να σε βρίσκει ο θάνατος αιφνιδίως ένα πρωινό, εσένα με τη φαινομενικά καλή υγεία, σε ηλικία που κόντευες να πάρεις σύνταξη, αν πλήρωνες βέβαια τις ασφαλιστικές σου εισφορές, ή τις έκανες κι αυτές διαμερίσματα;

Να τα βρούνε έτοιμα οι τυχεροί κληρονόμοι, μαγαζιά - πολυκατοικίες και δουλειά στρωμένη κι επώνυμη, εσύ όσο ζούσες δεν κατάλαβες και πολλά από το νόημα της ζωής, δεν φαινόσουν να απολαμβάνεις καν ούτε ένα ηλιοβασίλεμα, μην πω εκδρομές ή ταξίδια, δεν ήταν για σένα έλεγες, περίμενε τώρα από κεί που μετέβηκες αιφνιδίως ν΄ακούσεις κάποιο μπράβο ή ευχαριστώ από τους αποκατεστημένους γόνους και γαμπρούς...

Ή κανένα κολακευτικό επικήδιο από τους αχάριστους "φίλους" που καθημερινά κερνούσες; ή μήπως από το επιμελητήριο που πρωτοστατούσες με πείσμα υποστηρίζοντας τα στενά συντεχνιακά σου συμφέροντα και μόνο;...

Ανθρωπάκι μίζερο και μουλωχτό, ήλθες, είχες ευκαιρία να δράσεις κι απήλθες άδοξα "αιφνιδίως" κατά δήλωση γιατρού...

Αν μπορούσες να πείς και τι κατάλαβες όσο ήσουν εδώ...