Ο ΝΕΚΡΟΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΙΑ...

Επίκαιρο για μεθαύριο που συμπληρώνονται 100 χρόνια: "1 Δεκ. 2013 Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα" και για πάντα, το κείμενο του Ν. Ποριώτη "Ο νεκρός και η σημαία", που ήταν για χρόνια στο "Ανθολόγιο" τεύχος Γ' του Δημ. Σχολείου (Ο.Ε.Δ.Β. 1975, σ. 325-6) αλλά στη νέα του έκδοση κάποιοι φωστήρες της παιδείας το αφαίρεσαν ...

Ένας γέρος Κρητικός εστεκόταν εμπρός στην έπαλξιν του Φιρκά και εκοίταζεν, εκοίταζεν, εκοίταζε την σημαία.

Είχε βγάλει το μαντήλι της κεφαλής του, ο ήλιος τον έψηνε· και αυτός, ακουμπησμένος στο προπέτασμα του μώλου, εκοίταζεν, εκοίταζε την σημαίαν.Ητο η δευτέρα ημέρα της επάρσεώς της, η τρίτη ημέρα μετά την λήξιν της διεθνούς Κατοχής.

Τον αντελήφθησαν δύο τρεις περαστικοί. Εξαναπέρασαν αργότερα· και αυτός εκοίταζεν, εκοίταζε την σημαία.

- Τί τηνέ θωρείς, καπετάνιε, τη σημαία; Δεν την εχόρτασες να τηνέ θωρής; Δεν την είδες εχτές! τον ερώτησεν ένας.

- Την είδα, παιδί μου· την είδα χτες για τον απατό μου! Σήμερα ... σήμερα τηνέ θωρώ για άλλονε, για ένα σύντεκνό μου, που λαβώθηκε στα 97 και πέθανε από την πληγή. Πριν να ξεψυχήση, όμως, απλώνοντας τη χέρα του κατά τα Χανιά, επρόφτασε και μου είπε:

- «Αν εσύ ζήσης, σύντεκνε, κι αξιωθής να δης τη σημαία μας να στηθή ετσά, στην ντάπια, να πας να τηνε δης, να τηνέ καλοδής, και να 'ρθης στο μνήμα μου να μου φωνάξης δυνατά:

- Την είδα σύντεκνε! Κι εγώ, έννοια σου, και θα σ' ακούσω ...»

Εσώπασεν ο γέρο - Κρητικός, κοιτώντας πάντα την σημαία και αυτοί που τ' άκουσαν εδάκρυσαν. Και τα δάκρυα έσβησαν την περιέργειαν να μάθουν το όνομα του γέρου και το όνομα του συντέκνου του.

- Ποιός ήταν ο γέρο-καπετάνιος; ερώτησα έναν που μου έλεγε το γεγονός, μετά πάροδον δύο εβδομάδων.

- Δεν το κατέχω. Δεν εσυλλογίστηκα να τον ρωτήσω...

Εφύγαμε ...

Εφυγαν - και ο γέρος εκοίταζε, εκοίταζε ...

Νικόλαος Ποριώτης (Από το πανηγυρικό Λεύκωμα της εφημ. Εστία, 1934).

ΕΞΥΠΝΟΣ ΒΛΑΚΑΣ: ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ...

Πίστευα τότε ότι είχα κάνει την καλύτερη επιλογή, και φυσικά το είχα πετύχει αυτό με την ευστροφία μου, αφού για να φτάσω εκεί είχα καταφέρει να μπω στην πιο δύσκολη σχολή της χώρας μου ανάμεσα σε χιλιάδες υποψηφίους. Μετά έδωσα εξετάσεις στον ΑΣΕΠ πάλι ανάμεσα σε 4 χιλιάδες υποψηφίους για να βγω μεσα στην πρώτη εικοσάδα και να έχω την πολυτέλεια να επιλέξω να διδάξω σε μία όμορφη πόλη όπως η Καλαμάτα ως καθηγητής πληροφορικής σε ένα τεχνικό σχολείο, ενώ παράλληλα αναλάμβανα και κάποια έργα web developing σαν freelancer.

Ωραία χρόνια. Χαλαρή δουλειά το πρωί, και μια πιο ενδιαφέρουσα δουλειά με ελέυθερο ωράριο για να έχω ένα πολύ καλό εισόδημα. Θεούλη μου, πόσο έξυπνος ήμουν, πραγματικό καμάρι της μάνας μου!

Στο τεχνικό σχολείο που δίδασκα το επίπεδο των μαθητών ήταν πολύ χαμηλό. Παιδιά από λαϊκές τάξεις, με χαμηλό εισόδημα, και συνήθως από γονείς χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Κάποια ευελπιστούσαν να μπουν σε κάποιο ΤΕΙ, κάποια να μάθουν μία εφαρμοσμένη τέχνη, όπως κομμωτική ή νοσηλευτική, και κάποια απλά περίμεναν να τελειώσουν το σχολείο χωρίς να ξέρουν τι θα κάνουν.

Σε αντίθεση με αυτό που περίμενα, ερχόμενος από την Αθήνα και γνωρίζοντας για τα τεχνικά σχολεία της Αθήνας, τα παιδιά στο τεχνικό λύκειο της Καλαμάτας, ήταν εξαιρετικοί χαρακτήρες και ευγενέστατα. Και με πολύ χιούμορ! Πραγματικά τα συμπαθούσα πολύ, και μερικά μάλιστα ήταν πολύ έξυπνα, και λυπόμουν για λογαριασμό τους που το περιβάλλον τους δεν θα τους επέτρεπε να αξιοποιήσουν το μυαλό τους όσο μπορούσαν.

Απέναντι από το σχολείο, υπήρχε ένα σαντουϊτσάδικο, το "Ποπάυ". Εκεί οι μαθητές έτρωγαν σάντουιτς, γέμιζαν δύναμη και ερχόντουσαν για μάθημα με όρεξη βασικά, χωρίς όρεξη, αφού μόλις είχαν φάει.

Μια μέρα, βγαίνοντας από το σχολείο, βλέπω στο "Ποπάυ" καμιά δεκαριά από τους μαθητές ενός τμήματος, κάτι μαντράχαλους μηχανολόγους, να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι, γεμάτο μπίρες. Πάνω από 40 άδεια μπουκάλια μπίρες πρέπει να ήταν. Φυσικά πήγα να κάνω την πλακίτσα μου σαν καθηγητής που σέβεται τον εαυτό του. "Καλώς τον δάσκαλο των ηλεκτρικών εγκεφάλων" μου είπαν για υποδοχή.

Αφου είπαμε δυο κουβέντες, πετάχτηκε ένας τύπος από την παρέα που δεν τον γνώριζα. Ένας αρκετά παχουλός τύπος, με φωνή γεμάτη αυτοπεποίθηση.

- Πόσα λεφτά βγάζεις ρε δάσκαλε το μήνα; μου λέει κοφτά χωρίς να συστηθεί
- Εφοριακος είσαι; του είπα
- Όχι χασάπης. Και βάζω στοίχημα πως όσα βγάζω εγώ σε ένα μήνα, εσύ δεν τα βγάζεις σε ένα χρόνο


Τσιτώθηκα με τον κομπλεξάρα, αλλά ήμουν καθηγητής, έπρεπε να δείξω ψύχραιμος. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα πόσα βγάζει ένας χασάπης, αλλά για να το έλεγε, θα το είχε ψάξει το κωλόπαιδο. Οπότε έπρεπε να το παίξω αλλιώς.

- Εσύ πόσα βιβλία διαβάζεις το μήνα;τον ρώτησα
- ????, κόμπιασε
- Βάζω στοίχημα ότι όσα βιβλία διαβάζω εγώ σε ένα μήνα, εσύ δεν τα διαβάζεις σε όλη σου τη ζωή...

Είχα νικήσει. Ήμουν σίγουρος. Το πνέυμα νίκησε την ύλη. Ο κόσμος των ιδεών είχε συντρίψει τον κόσμο του χρήματος.

Ο χασάπης ένιωσε χαζός, κοκκίνησε και δεν ήξερε τι να πει, ενώ η παρέα του τον ψιλοκοροϊδεψε. Φαινόμουν να τον έβαλα στη θέση του.

Για καιρό περιέγραφα αυτό το περιστατικό σε γνωστούς, ψιλοκαμαρώνοντας πόσο ετοιμόλογος ήμουν, και πως έβαλα στη θέση του έναν αμόρφωτο τύπο που προσπάθησε να φανεί καμπόσος επειδή είχε χρήματα.

Μέχρι που μια μέρα ξύπνησα. Η απάντηση που είχα δώσει στον χασάπη, έπρεπε να τον κάνει να νιώσει ακόμα πιο έξυπνος, και όχι χαζός. Και εμένα πιο βλάκα.

Έπρεπε να περάσουν χρόνια για να συνειδητοποιήσω πως μελετούσα ρομποτική από τα 15 μου, σπούδασα μηχανικός στο Πολυτεχνείο, ξεπερνούσα χιλιάδες ανθρώπων σε εξετάσεις, διάβαζα συνεχώς νέα βιβλία, για να βγάζω το 1/10 των χρημάτων που βγάζει ένας χασάπης σε ένα χωριό έξω από την Καλαμάτα.

Και μάλιστα όταν ο χασάπης μου το λέει κατάμουτρα, εγώ να τον χλευάζω ότι αυτός δεν διαβάζει βιβλία. Φαντάσου να διάβαζε!

Εδώ θα πεταχτούν οι υπερασπιστές του πνεύματος και θα πουν ότι ο πνευματικός πλούτος είναι ανώτερος από το χρήμα, και κάνει τον άνθρωπο πιο ολοκληρωμένο, ενώ ο αμόρφωτος χασάπης θα ζει μέσα σε έναν ρηχό κόσμο, μπλα μπλα μπλα.

Όχι αγαπητοί λάτρεις του πνεύματος. Το χρήμα πέρα από μέσο συναλλαγής, "μετράει" τις ικανότητές μας σε αυτό τον κόσμο. Την ικανότητά μας να αμοιβόμαστε περισσότερο, δουλεύοντας λιγότερο, επειδή η δουλειά μας είναι περιζήτητη, χρήσιμη και δυσεύρετη. Εκτός βέβαια εάν κάποιος λόγω ιδεολογίας θέλει να δουλεύει χωρίς αμοιβή, ή αν έχει αποφασίσει πως θα αφήνει απλήρωτους λογαριασμούς και θα τρέφεται με αγριόχορτα που φυτρώνουν στις παρυφές του Λυκαβηττού.

Η μόρφωση είναι ένα φτηνό χόμπι. Δεν είναι κακό να έχεις τρία πτυχία, δημοσιεύσεις, ερευνητικό έργο και άλλα πνευματικά επιτεύγματα.

Να ξέρεις όμως ότι το κάνεις από χόμπυ. Να ξέρεις ότι στην αγορά, εκεί που η κυρα Σούλα θα πιάσει δυο ντομάτες στα χέρια της για να διελέξει την καλύτερη, ανταμοίβεται αυτός που είναι περισσότερο χρήσιμος στον κόσμο. Ο αμόρφωτος ποδοσφαιριστής που δεν ξέρει να γράψει το όνομά του, βγάζει σε ένα χρόνο όσα δε βγάζουν 10 μαθηματικοί σε μια ζωή, επειδή ο κόσμος τον χρειάζεται περισσότερο, ή, τον χρειάζεται περισσότερος κόσμος.

Κανείς δε σου χρωστάει ανταμοιβή επειδή αποφάσισες να διαβάζεις βιβλία, να δίνεις εξετάσεις και να παίρνεις πτυχία. Είσαι εσύ, που θα πρέπει αυτο το συγκριτικό πλεονέκτημα της μόρφωσης που έχεις, να βρεις τρόπο να το "πουλήσεις" στην κοινωνία, και αυτή θα σε ανταμείψει με χρήμα, άρα χρόνο, άρα καλοπέραση. Αλλά αυτό, το να "πουλήσεις" δηλαδή τον εαυτό σου σε υψηλή τιμή, προϋποθέτει πραγματική ευφυία, όχι μόρφωση.

Την επόμενη φορά που θα δεις έναν άξεστο βλάχο σε ένα τζιπ και θα πεις "Κοίτα κάτι ζώα που έχουν λεφτά", προβληματίσου για τις ικανότητές σου. Γιατί, για να το λες αυτό, τα θες κι εσύ τα λεφτά, αλλά δεν κατάφερες να τα έχεις. Ενώ το "ζώο" τα κατάφερε...


Πηγή: medium

ΟΥΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΑΦΕΝΤΗ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ο τίτλος της ταινίας "Ούλοι εμείς εφέντη", έρχεται από την περίοδο της τουρκοκρατίας, όταν δύο χωρικοί της Ικαρίας σκότωσαν έναν Τούρκο και στις ανακρίσεις που έγιναν μετά, όλος ο πληθυσμός απαντούσε στο ερώτημα ποιός τον σκότωσε, με τη συγκεκριμένη φράση.

Πρόκειται για ταινία που βασίστηκε σε πραγματική ιστορία.1949 - 1955: Η πορεία της οκταμελούς ομάδας συμμοριτών του ΔΣΕστην Ικαρία.

Για να προστατευθούν από την αυθαιρεσία της χωροφυλακής και του στρατού οι οργανωμένοι κομμουνιστές Ικαριώτες και οι συμπαθούντες συμπατριώτες τους φτιάχνουν καταφύγια στα βουνά.Το κοινό αίσθημα στο νησί διαγράφεται σαφώς να υποστηρίζει τους αντάρτες. Κι αυτοί εξακολουθούν να παραμένουν κρυμμένοι, να αρνούνται την παράδοση ενώ προσπαθούν να συνεχίσουν τον "αγώνα" τους. Τελικά μετά από 6 χρόνια οι αντάρτες κατάφεραν να διαφύγουν με καΐκι στις σοσιαλιστικές χώρες.

Όπου και θα πήραν το μάθημα της ζωής τους για την πραγματικότητα και την κατάντια του υπαρκτού σοσιαλισμού...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΚΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ...

Διαβάζω ότι το δημοσιονομικό κενό θα καλυφθεί σε μεγάλο μέρος του από την "εισφοροδιαφυγή", που κατά τον ορισμό της κυβέρνησης περιλαμβάνει προπαντός ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ και άλλων ταμείων αυτασφάλισης, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές που τους χρεώνουν.

Η πολιτική αυτή είναι άδικη και παράλογη. Οι ασφαλιστικές εισφορές δεν είναι φόρος. Είναι υποχρεωτική αποταμίευση που δίνουν οι πολίτες για να έχουν μια σύνταξη όταν γεράσουν. Δεν επιτρέπεται ποτέ να ξεπερνούν τις αντικειμενικές δυνατότητες του πολίτη για αποταμίευση και το κράτος έχει υποχρέωση να τις επιστρέφει και με τόκο.

Οι περισσότεροι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ πλήρωναν κανονικά τις εισφορές τους όταν μπορούσαν. Τα χρήματά τους όμως εξανεμίστηκαν. Ο ισολογισμός του ΟΑΕΕ δεν εμπεριέχει καμία αποταμίευση και το κράτος που υποτίθεται ότι εγγυάται τις συντάξεις (στο αναδιανεμητικό σύστημα) χρεοκόπησε και το χρέος του είναι τόσο μεγάλο ώστε παρακαλάει τους δανειστές να του το περικόψουν. Ταυτόχρονα δεν έχει καν ως οφείλειεπικαιροποιημένη αναλογιστική μελέτη για τη συνολική βιωσιμότητα του συστήματος.

Τι μπορεί ένα τέτοιο κράτος να εγγυηθεί και γιατί βάζει αυτούς τους ανθρώπους στο στόχαστρο σε μια περίοδο που η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 25% και σε πολλούς κλάδους ο τζίρος μειώθηκε κατά 70% και 80%. Οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ είναι σε δεινή θέση. Οι επιχειρήσεις τους έκλεισαν ή κλείνουν, οι φόροι αυξάνονται και το εισόδημα των ελεύθερων επαγγελματιών έχει μειωθεί δραματικά.

Πρέπει να συνυπολογιστεί και το τέλος επιτηδεύματος που πληρώνουν και είναι ανεξάρτητο της κερδοφορίας τους.

Αναφέρονται συχνά οι μη μισθωτοί και συνταξιούχοι ως φοροφυγάδες, όταν είναι γνωστό σε όλους ότι το 60% των ελεύθερων επαγγελματιών δεν είναι ενήμεροι ασφαλιστικά και ουσιαστικά στερούνται υγειονομικής περίθαλψης. Αλήθεια αφού φοροδιαφεύγουν, γιατί δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν;

Πάνω από τους μισούς (370.000), δεν έχουν να πληρώσουν τις εισφορές τους και το κράτος τους καταδιώκει σαν εγκληματίες. Ποινικές διώξεις, κατασχέσεις, δεσμεύσεις περιουσίας, αποκλεισμός των ιδίων και των οικογενειών τους από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Η καταδίωξη αυτή δεν έχει κανένα ηθικό και πολιτικό έρεισμα. Η λύση δεν είναι η καταδίωξη των ασφαλισμένων.

Η λύση είναι να αποταμιεύουν για σύνταξη αυτά που μπορούν όσο και όπως μπορούν. Έτσι θα αυξηθεί ο αριθμός όσων πληρώνουν, έστω και λίγο και θα επανέλθουν στην κανονική παραγωγική οικονομία.

Και ταυτόχρονα το κράτος να μειώσει τις δαπάνες του και να μοιράζει με ισονομία την τριμερή χρηματοδότηση που τώρα πηγαίνει προνομιακά στα "ευγενή" ταμεία κάποιων συντεχνιών.

Η παραγωγικότητα της χώρας πνίγεται διότι ο αδηφάγος δημόσιος τομέας με τους υπέρογκους φόρους που απανωτά επιβάλει για τη δική του επιβίωση, καταβροχθίζει την μηδαμινή ρευστότητα και πνίγει τον ιδιωτικό.Οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν δει τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται κατά 80%, κλείνουν καθημερινά, και τους βρίζουν κι από πάνω οι μανδαρίνοι γιατί τάχα "δηλώνουν λίγα"...

Καιρός είναι τώρα να παρθεί η γενναία απόφαση να αποδεσμευτεί η αυτασφάλιση από τον ΟΑΕΕ και να επιλέξει ένας επαγγελματίας αν θέλει αυτόν ή μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία όπου θα πληρώνει ένα πρόγραμμα ασφάλισης - συνταξιοδότησης στα μέτρα του.

Αλλιώς θα βλέπουμε όλο και περισσότερους επαγγελματίες να "κλείνουν" τα βιβλία και τις νόμιμες επιχειρήσεις τους μα να συνεχίζουν να δουλεύουν σε ότι έκαναν και πριν, τώρα πια μαύρα. Οι ικανοί μπορούν (να βγάζουν και να κρύβουν) και δεν θα διαστάσουν μπροστά στις όποιες απειλές - μπούρδες αντιτάξει κάποιος γραβατωμένος ανευθυνο-υπεύθυνος, είναι θέμα επιβίωσης...

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

Για να θυμηθούμε τον Tony Benn (βουλευτή του Κόμματος των Εργατικών) στο Βρετανικό Κοινοβούλιο τον Μάρτιο του 2001:

Όταν συναντάτε πρόσωπα που ασκούν οιασδήποτε μορφής εξουσία, πρέπει να τους ρωτάτε πέντε πράγματα:

1. Τι εξουσία έχετε;
2. Πώς την αποκτήσατε;
3. Υπέρ ποίου την ασκείτε;
4. Σε ποιον λογοδοτείτε;
5. Πώς απαλλασσόμαστε από εσάς;

Εάν δεν υπάρχει τρόπος να απαλλαγείτε από αυτούς που σας κυβερνάνε, δεν ζείτε σε δημοκρατία...

Πώς θα απαντούσε σήμερα, ένας υπουργός ή βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας; Κάπως έτσι:

1. Λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που βρίσκεται η χώρα, έχουμε εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στους πολίτες.
2. Την αποκτήσαμε με εντολή του λαού, και συγκεκριμένα με το 26% των εχόντων δικαίωμα ψήφου.
3. Ασκούμε την εξουσία υπέρ του λαού. Εξ ανάγκης, όμως, συνομιλούμε και με μέλη μίας μικρής κλίκας. Τα μέσα που διαθέτουν οι άνθρωποι αυτοί, τους επιτρέπουν βέβαια να παραθέτουν περισσότερα του ενός πλούσια γεύματα, να έχουν δύο ή τρεις χρυσοποίκιλτους λακέδες, να ομιλούν περί θαλασσίων σπορ τα οποία οψίμως εγνώρισαν και να έχουν ένα ευπαρουσίαστο σπίτι, ασφαλώς όμως είναι και ικανοί να μεταβάλουν την οικονομική σύνθεση του τόπου, όπως συμβαίνει με τα μεγάλα κεφαλαιοκρατικά τραστ σε άλλες χώρες.
4. Λογοδοτούμε στον Ελληνικό λαό. Και όλως εξαιρετικά, σε μη εκλεγμένες γραφειοκρατίες στις Βρυξέλλες, την Ουάσιγκτον και τη Φραγκφούρτη, λόγω των συνθηκών.
5. Απαλλάσσεστε από εμάς με εκλογές σε 2,5 χρόνια. Στην πράξη όμως ποτέ, γιατί δεν υπάρχει κάτι αξιόπιστο να μας διαδεχθεί...

Επειδή όμως εκτός από τους βουλευτές της συμπολίτευσης , μέρος του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι και οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, το ερωτηματολόγιο θα μπορούσε να επεκταθεί:

          6. Πιστεύετε στον κοινοβουλευτισμό;
          7. Τηρείτε τα "υποσχεθέντα" βάσει των οποίων εκλεγήκατε;
          8. Ψηφίζετε κατά συνείδηση;
         9. Σε περίπτωση διλήμματος πώς ενεργείτε;
       10. Εκπροσωπείτε περισσότερο τον πολίτη ή τον εαυτό σας; κλπ.

Όσο για τον τρόπο απαλλαγής, έστω κι αν αυτός είναι τυπικός και όχι ουσιαστικός, δεν φαίνεται ότι πιστοποιεί την ύπαρξη ή μη δημοκρατίας. Ο τρόπος που αυτή ασκείται ποιοτικά πριν την απαλλαγή είναι που κάνει τη διαφορά.

Πόσο μάλλον όταν και μετά την απαλλαγή, περιμένεις τον ίδιο τρόπο, από όποιον άλλο εκλεγεί στη θέση τους...

Αλήθεια, ζούμε σε δημοκρατία;

ΚΑΛΛΥΜΕΝΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ...

Στην πολυσυζητημένη μεταπολιτευτική περίοδο που τα πάντα υποτίθεται πως έβαιναν καλώς μέχρι να μας βάλουν στα μνημόνια, η χαρακτηριζόμενη ως "ισχυρή" δημοκρατία μας ουδέποτε υπήρξε τέτοια.

Φασιστικές πρακτικές ενσωματώθηκαν στην καθημερινότητά μας, με ένδυμα την "κομματοκρατία", τη γραφειοκρατία, τη δήθεν ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα ΑΕΙ, την δυναμική αντίκρουση κάθε αντίθετης άποψης σε συντεχνιακές/συνδικαλιστικές συνελεύσεις, την τακτική των καταλήψεων δημοσίων χώρων, την προσβολή θεσμών, την αυθαίρετη ερμηνεία άρθρων του Συντάγματος από την εξουσία, τις άδικες διώξεις των μη "δικών μας", την εύκολη χρήση των ΜΑΤ εναντίον πολιτών, την κατάργηση των κεκτημένων, την επιβολή χαρατσιών, την άρση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, κ.λπ..

Η καθημερινότητα του πολίτη, όταν τα μέλη της κοινωνίας μες στην οποία ζει δεν έχουν παιδαγωγηθεί σωστά από την οικογένεια και το σχολείο, ούτε έχουν διαμορφώσει μια δημοκρατική "συνείδηση του πολίτη", δεν είναι σπάνιο να εκτρέφεται από φασιστικές συμπεριφορές. Ανεπαίσθητες μεν, αλλά πραγματικές και φυσιολογικές για τους περισσότερους.

Είναι ανεπαίσθητες επιφανειακά, γιατί μεγαλύτερη προσβολή για μια σωστή δημοκρατία δεν είναι άλλη από τον εθισμό των πολιτών της στην κρυφή έμμεση ή άμεση ατιμωρησία των αντιδεοντολογικών συμπεριφορών τους.

Ώστε μια επαναλαμβανόμενη παρανομία ή συμπεριφορά εύκολα να γεννά φασιστοειδή όχι οπωσδήποτε ακροδεξιά, μα πασίγνωστα σε όλους ανθρωπάκια του τύπου:

 -Θα σε κανονίσω! ή
- Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρέ;

Φτάσαμε στο σημείο να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα οποιοδήποτε καταδυναστευτικό, εξοντωτικό και βίαιο μέτρο...

Ένα από τα κατορθώματα του καθημερινού φασισμού είναι η δημιουργία της απάθειας ή του τρόμου...

Και φράσεις αφοπλιστικές όπως

- Καλά τους κάνανε ή
- Έτσι είναι, τι να κάνουμε;
κυριαρχούν ως σωστές και λογικοφανείς...

Οι συνειδήσεις γύρω μας σε ύπνο βαθύ, αφού εδώ και δεκαετίες μάθαμε να θεωρούμε κάθε νομιμόφρονα πολίτη γραφικό τύπο. Άρα, εξαίρεση...

Εγώ θα διορθώσω (σώσω) την Ελλάδα; λέμε.

Ας δούμε πόσες κοινές μορφές καθημερινής βίας και φασισμού βρίσκουμε μπροστά μας.  Δεν είναι φασισμός άραγε, όταν:

• Δουλεύεις 8 με 10 ώρες την ημέρα για 700 ευρώ (αν στα πληρώνουν κι αυτά); Και δεν είναι φασισμός να μη τολμάς να διαμαρτύρεσαι, γιατί σε απολύουν με άμεση πρόσληψη άλλου φθηνότερου εργάτη συνήθως ξένου στη θέση σου;
• Διαβάζεις πως η ανεργία έφτασε στο 27,7%, (59% στους νέους) και βολεύεσαι με ό,τι κάνεις, αφού σου λένε πως τουλάχιστον εσύ έχεις κι αυτή τη δουλειά;
• Δεν μπορείς να επιχειρήσεις ελεύθερα (ιδίως στα ΜΜΕ) αν δεν είσαι μέλος μιας από τις οικογένειες της διαπλοκής, ούτε δανοείσαι να πολιτευτείς με ελπίδες να εκλεγείς αν δεν είσαι γόνος πολιτικών τζακιών ή ευνοούμενος των παραπάνω...
• Σου κλείνουν ραντεβού στον ΕΟΠΠΥ (αφού πληρώσεις εσύ τα επανειλημένα τηλεφωνήματα) για μετά από μήνες κι όταν πηγαίνεις εκεί, ο γιατρός απουσιάζει απροειδοποίητα και ατιμώρητα;
• Αγωνίζεσαι γι' αυτά που κέρδισες μια ζωή με τον ιδρώτα και το αίμα σου και έρχονται τα ΜΑΤ και σε διαλύουν;
• Σε πετούν στο δρόμο στα σαράντα σου και δεν σε προσλαμβάνει πια κανείς, γιατί είσαι πάνω από σαράντα;
• Φασισμός κάποιων δεν είναι να σου κλείνουν τους δρόμους κάποιοι για ιδιοτελή αιτήματα τους ή να μην σε αφήνουν να χρησιμοποιείς όποτε θέλεις τα ΜΜΜ που χρυσοπλήρωσες για να υπάρχουν;
• Είσαι άνεργος, για μήνες, έχεις εξαντλήσει επιδόματα και βοηθήματα και μη έχοντας πού αλλού να εκτονωθείς, ξεσπάς στα μέλη της οικογένειάς σου;
• Διορίζεσαι με ΑΣΕΠ, μεταπτυχιακό και όνειρα ως νέος εκπαιδευτικός στα ξερονήσια του Αιγαίου και σε κρατάει η κομματοκρατία εκεί καθηλωμένο για 9 χρόνια; Ή, σε αναγκάζει να κομματιάζεσαι σε 3-4 σχολεία ενώ άλλοι συνάδελφοί σου παραμένουν αμετακίνητοι σε θέσεις ζηλευτές στο κέντρο τηςε πόλης, επειδή είναι "ημέτεροι";
• Παρκάρεις οπουδήποτε χωρίς καμιά επίπτωση; Δεν είναι φασισμός απέναντι στους πεζούς (Αμεα, γυναίκα με παιδί ή ηλικιωμένο) που αναγκάζονται έτσι να περπατούν στο δρόμο με κίνδυνο της ζωής τους; Κι αν σου κάνει κάποιος παρατήρηση, γι' αυτή σου την παρανομία, να του πετάς κατάμουτρα: - και σένα τι σε κόφτει, ρε;
• Είσαι 18 χρονών, έχεις μεταρρυθμιστεί δεόντως με όσους υπουργούς Παιδείας γνώρισες, έχεις κοπιάσει για να μπεις σε μια σχολή και βρίσκεις κλειστές τις πόρτες, γιατί αυτό επιτάσσουν Πρυτάνεις ή περιττοί διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, εκβιάζοντας την κοινωνία;
• Παρακολουθείς στα ΜΜΕ τα απανωτά επαχθή μέτρα, ενώ τα οικονομικά σκάνδαλα κομμάτων και ημετέρων κουκουλώνονται;
• Δεν μπαίνουν στη φυλακή, δεν κατάσχονται οι περιουσίες καταδικασθέντων για διαφθορά και όπως πάντα ο "ελλειμματικός" λογαριασμός του κράτους έρχεται σε σένα, τον απλό πολίτη;

Κι όμως αυτή η κοινωνία συνεχίζει βοηθούμενη κι απ' το σαθρό πολιτικό σύστημα να συντηρεί την διαφθορά, την ανισότητα μπροστά στους νόμους, την ατιμώρητη φοροκλοπή, τη συνεχή υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας. Αυτή η κοινωνία δεν επέτρεψε άραγε να απονεκρωθεί το μόνο αντίδοτο στον καθημερινό φασισμό και τη βία, που είναι η Παιδεία; Μια τέτοια κοινωνία που δεν εμπιστεύεται πια θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη, η Εκκλησία, η Αστυνομία, η πολιτική και γενικά κανένα, γιατί να μην είναι φυτώριο φασιστικών νοοτροπιών;

Μια τέτοια "άρρωστη σε όλα" κοινωνία, γιατί να μη θεωρείται, άραγε, ως η πρώτη γενεσιουργός αιτία της κρίσης αξιών που περνάμε; Δεν είναι αυτή που ψήφιζε τους ίδιους και τους ίδιους πολιτικούς σχηματισμούς που μας έφεραν μέχρι εδώ, γιγαντώνοντας παράλληλα τη Χ.Α;

Όταν κάποτε απο-φασιστοποιηθεί η κοινωνία μας, τότε πιθανόν να υπάρξει κι η ελπίδα για μια δημοκρατική πολιτεία "ισότιμων πολιτών" ...

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική αστυνομική ταινία του Ντίνου Κατσουρίδη, γραμμένη από τον Γιάννη Μαρή, από το 1960.

Μια περιβόητη για τα ερωτικά της σκάνδαλα ηθοποιός, βρίσκεται μαχαιρωμένη στο καμαρίνι της.

Την υπόθεση αναλαμβάνει ο επιθεωρητής Μπέκας που καλείται να δώσει τις εξής απαντήσεις: ποιος τη σκότωσε και πώς έγινε ο φόνος, αφού η πόρτα βρέθηκε κλειδωμένη από μέσα;

ΜΕΡΕΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΑΛΙ...

Όπως κάθε χρόνο γύρω στις 17 Νοέμβρη ξαναζούμε "μέρες του Πολυτεχνείου" και τη γενιά του '73 που σημαδεύτηκε τότε από αυτές. Οι συμμετέχοντες στα γεγονότα πλησιάζουν πια στην ηλικία συνταξιοδότησης. Έχουν παιδιά κι εγγόνια. Τα χρόνια που ακολούθησαν κάποιοι ήρθαν στο προσκήνιο κι άλλοι, οι περισσότεροι, έμειναν στο παρασκήνιο. Κάποιοι επένδυσαν σε αυτό, κάποιοι όχι. Κοιτώντας όμως πίσω, όλοι σίγουρα θα θεωρούν τις ημέρες αυτές ορόσημο στη ζωή τους. Είχαν θάρρος, είχαν και κόστος.

Σαράντα χρόνια κιόλας από τότε. Ελάχιστα για την Ιστορία, πάρα πολλά για τη χώρα:

Κατάρρευση της επανάστασης των λίγων συνταγματαρχών, έλευση Καραμανλή, αποκατάσταση και στερέωση της δημοκρατίας, ριζικές αλλαγές στην Παιδεία, το Σύνταγμα, την κοινωνία. Ακολουθούν Μεταπολίτευση, Ανδρέας, "Ευημερία" και ασυδοσία, Οικονομική κρίση του σήμερα ...

Με την δημόσια Παιδεία σήμερα διαλυμένη, με την ανεργία των νέων στο 59% με την δημόσια Υγεία κατεστραμμένη, με τη φτωχοποίηση του 1/3 του πληθυσμού και με τον λαό να μην ελπίζει πια τίποτε, μάλλον χρειαζόμαστε νέα "Πολυτεχνεία" ...

Είναι στη μοίρα των λαών και των αγώνων τους τόσο η απόδοση τιμής στους ήρωές τους, όσο κι η φθορά, η διαστρέβλωση και παραφθορά τους από τους μετέπειτα.

Σκεφτείτε μόνο πόσο τα μηνύματα εκείνου του αγώνα της νεολαίας του 1973 ("Ψωμί -Παιδεία - Ελευθερία") παραμένουν και σήμερα (ίσως σε εντονότερο βαθμό) επίκαιρα...

Αλλά και πόσοι επικίνδυνοι τυχοδιώκτες πολιτικοί - επιβήτορες της εξουσίας, προερχόμενοι από όλα σχεδόν τα κόμματα της μεταπολίτευσης, εκμεταλλευόμενοι ασύστολα εκείνον τον αγώνα λίγων ημερών, τον εξαργύρωσαν αχρείως αναρριχόμενοι σε θέσεις από τις οποίες διέφθειραν θεσμούς, κοινωνικές τάξεις και ανθρώπους ...

Η διαβρωτική τροπή των πραγμάτων στη χώρα μας, συνεπικουρούμενη από έναν άκρατο λαϊκισμό στα χρόνια της μεταπολίτευσης, προκάλεσε αργά και σταθερά την κατάρρευση των οραμάτων των παιδιών του Νοέμβρη του 1973.

Και δυστυχώς για άλλη μια φορά, το κυρίαρχο τότε σύνθημα "Ψωμί" (πόσοι άραγε το εξασφαλίζουν σήμερα;), "Παιδεία" (έγινε και πάλι για πολύ λίγους), "Ελευθερία" (περιορίστηκε επικίνδυνα αφού καταστρατηγείται κάθε μέρα το Σύνταγμα), επικαιροποιείται...

Ποιο θα ήταν σήμερα ένα ανάλογο, νέο σύνθημα που θα εξέφραζε με τρεις λέξεις τις αγωνίες ενός νέου φοιτητή, ενός νέου ανθρώπου; Στο μυαλό κάθε σκεπτόμενου έρχεται το «Δουλειά, ουσία, προοπτική».

Υπάρχουν στ' αλήθεια περιθώρια ηρωισμού στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης; Ρητορικό το ερώτημα. Ιδιαίτερα σήμερα, είναι καιρός για ήρωες...

Μπορεί να είμαστε πάντα άοπλοι μπροστά στην βία...

...όμως τα συναισθήματα και οι λέξεις που βγαίνουν από μέσα μας είναι οι πιο αποτελεσματικές σφαίρες για τα κάθε είδους αυταρχικά καθεστώτα.

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ...

Το βασικό στοιχείο που προκαλεί ολοένα και μεγαλύτερη διάσπαση στην Ελληνική κοινωνία είναι ότι κανένας πολιτκός χώρος δεν λέει την πραγματική αλήθεια στον Ελληνικό λαό και άπαντες βολεύονται σε τακτικισμούς.

Και ο λαός; Χαμένος σε παράλογα μίση, αντί να σηκώσει το κεφάλι απλώς βρίζει. Και βεβαια δεν φταίει πουθενά...

Μα μέχρι εδώ και 2-3 χρόνια οι Έλληνες ψήφιζαν συγκεκριμένα κόμματα μαζικά με ανταλλάγματα τους διορισμούς, τις μεταθέσεις, τα ρουσφέτια, την τακτοποίηση αυθαιρέτων, τα δάνεια, τις επιτροπές, τις κομπίνες, τις μικρο-μεγαλο-εξυπηρετήσεις κλπ. Η μεγάλη πλειοψηφία όσων άνηκαν στα κόμματα εξουσίας "έγλυψαν" από ένα κοκκαλάκι, κάποιοι βεβαίως πήραν πολύ περισσότερα.

Όσοι δεν πήραν το "κατιτίς" τους δεν είναι επειδή δεν ήθελαν αλλά επειδή δεν πρόλαβαν, σοβαροί να είμαστε. Εδώ και 1-2 χρόνια έγιναν όλοι ανεξάρτητοι και ακομμάτιστοι, έχουν εξαγριωθεί με τους πολιτικούς και ζητούν την κεφαλή τους επί πίνακι...

Είναι πικρή η αλήθεια, αλλά όλοι "μαζί τα φάγαμε", οπότε δεν σας φταίνε οι πολιτικοί.

Εσείς κυρίως, τα κομματόσκυλα (δηλ. το 80% του Ελληνικού λαού) ξημεροβραδιαζόσασταν στα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία για ρουσφέτια.

Οπότε τέρμα η εύκολη ατάκα ότι σας φταίνει "οι πολιτικοί", εάν πράγματι σας έφταιγαν θα είχατε φροντίσει να κάνετε και να ψηφίσετε κάτι διαφορετικό..

Τόση ανωριμότητα και συνάμα ανευθυνότητα!

Και το μεγάλο ερώτημα - πρόκληση είναι:

- Πότε και πώς θα εκπαιδευτούν οι πολιτικοί, ώστε να αποκτήσουν κάποτε πολιτική συνείδηση;

Βέβαια όταν γενιές ολόκληρες από δαύτους γαλουχούνται μέσα σε άρρωστο κλίμα ρουσφετιού, διαφθοράς, ανευθυνότητας κλπ., θα ήταν ουτοπία να περιμέναμε την μεταστροφή και το "θαύμα" μέσα σε καιρό.

Αλλά τουλάχιστον ας βλέπαμε μια πρόθεση, μια εκκίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση...

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ...

Τις τελευταίες δεκαετίες παραπλανητικής ευμάρειας, γιγαντώσαμε φαινόμενα παρακμής και παράνοιας γιατί απλά δεν κοιτάζαμε δίπλα μας.

Όταν με δανεικά και υποτιθέμενη ανάπτυξη "τύπου 2004" και με λογικές προσωπικής ανόδου - πλουτισμού πορευθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια, σήμερα μας κακοφαίνεται...

Τα σημερινά Ελληνόπουλα είναι άνεργα σε ποσοστό 50%, γιατί οι πατεράδες τους προτίμησαν για τους εαυτούς τους μια εύκολη "δανεική" ζωή με υπεράριθμους διορισμούς στο δημόσιο, με συντάξεις στα 50, με παχυλά εφάπαξ, με αναίτια πλουσιοπάροχα επιδόματα, με κλειστά προνομιούχα επαγγέλματα, με εσαεί επιδοτούμενες άγαμες θυγατέρες, με πανάκριβες εθελουσίες ρουσφετοβολεμένων, με συντάξεις δήθεν "αντιστασιακών", με πολύ χαμηλή μέχρι το 2008 φορολόγηση και έτσι εν έτει 2013 καταλήξαμε σε μια ημιθανή οικονομία που στηρίζεται ακόμη σε παρασιτικές υπηρεσίες και στην μειωμένη εσωτερική κατανάλωση λόγω φτώχειας των υπόλοιπων...

Δεν μας ενοχλεί που αφήσαμε στους αγράμματους χώρο, στους λαϊκιστές δικαίωμα εκπροσώπησης, δώσαμε έδρες στους ανεπάγγελτους βουλευτές γόνους βουλευτών, που ανεχόμαστε να απειλούνται σπίτια και ιδιοκτησίες για να διατηρήσουν οι "κολλητοί" τραπεζίτες τις τράπεζες που οι ίδιοι χρεοκόπησαν φορτώνοντας το βάρος στις πλάτες του Ελληνικού λαού, δώσαμε εξουσία στους διαπλεκόμενους εργολάβους - εκδότες - προμηθευτές - ιδιοκτήτες των media και στους κατώτερους των περιστάσεων πολιτικούς να μας αντιπροσωπεύουν, αλλά μας φταίει η κυβέρνηση που οι ίδιοι ψηφίζουμε...

Η σημερινή κρίση, αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί των εργοδοτών, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την ανεργία και με όπλο μια ιδιότυπη οιονεί τρομοκρατία, εφαρμόζουν εργατικές συνθήκες αγγίζοντας εργατικό μεσαίωνα. Συνεπικουρούμενοι και από την κρατική νομοθεσία ,που με την απειλή ότι θα πάρουν "τις δουλειές" σε άλλη χώρα, τους κάνει όλα μα όλα τα νομοθετικά χατίρια!

Τι μας κάνει να ανεχόμαστε την βλακεία και την ηλιθιότητα του καθενός στο μεγαλείο της, την πνευματική μας μιζέρια και την υποκουλτούρα στο άπειρο, που τα καθημερινώς κακώς κείμενα που βλέπουμε γύρω δεν τα καταγγέλλουμε αλλά αφήνουμε τους καπάτσους να αλωνίζουν...

Αυτή την καθημερινότητα που την αντιλαμβανόμαστε με το μποτιλιάρισμα στους δρόμους, με τις διαδηλώσεις - πορείες των πενήντα και εκατό δήθεν αγωνιστών που δημιουργούν κυκλοφοριακό καθημερινό έμφραγμα στην πόλη.

Αυτή η καθημερινότητα είναι αποτέλεσμα της διάλυσης της παιδείας, της χαμένης από τον νεοέλληνα σπιρτάδας κι ευρηματικότητας, της γνώσης που  φεύγει στο εξωτερικό μα δεν επανέρχεται δυστυχώς και της χαμένης μας αξιοπρέπειας ως πολιτών...

Το χρήμα πάντα θα πηγαίνει στους ικανούς, στους εργατικούς και στους έξυπνους. Βάλτε τώρα οτι οι συγκεκριμένοι "έξυπνοι" φοροκλέβουν ασύστολα, οι συγκεκριμένοι "εργατικοί" δημιουργούν τις κατάλληλες γνωριμίες-συμμαχίες ώστε να απολαμβάνουν ασυλίας και οι εν λόγω "ικανοί" δεν έχουν ιερό και όσιο, η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη! Απλά κοιτάξτε γύρω σας. Τι φταίνε αυτοί που περιτριγυρίζονται από τόσο πολυπληθή πειθήνια κοπάδια προβάτων;

Εκ φύσεως ο άνθρωπος αρέσκεται στο να είναι "κακομαθημένος" στα εύκολα. Το κακό στην Ελλάδα είναι ότι από το 1981 υπήρξε συστηματική προσπάθεια από το πολιτικό σύστημα, ώστε εσκεμμένα να γίνουμε κακομαθημένοι. Έτσι, για να μπορούν και οι κρατούντες να κάνουν πιο εύκολα τη δουλειά τους.

Περίεργα πράγματα που αρχίζουν και γίνονται μέρος μιας ανόητης πραγματικότητας που δεν βγάζει όλο και περισσότερο νόημα.

Εκτός από το ότι οι λίγοι παράφρονες άρχοντες μαζί με μια ομάδα ηλιθίων προδοτών προσπαθούν να καταστρέψουν τα πάντα, νομίζοντας ότι στο τέλος αυτοί θε μείνουν έξω από το ολοκαύτωμα...

Αναρωτιέμαι τελικά, αν ακόμα υπάρχουν αφελείς που πιστεύουν ότι η ανθρώπινη ηλιθιότητα δεν είναι η μεγαλύτερη μάστιγα όλων των εποχών;

ΝΙΑΤΑ ΣΤΗΝ ΛΑΣΠΗ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική κοινωνική ταινία του Δημήτρη Αθανασιάδη, από το 1984.

Ένας πλούσιος ομοφυλόφιλος βρίσκεται δολοφονημένος και έξι νεαροί ύποπτοι ανακρίνονται από τον επιφορτισμένο με την υπόθεση αστυνομικό.

Από τις ομολογίες τους αποκαλύπτεται πώς κατέληξαν στην πορνεία. Ένας από αυτούς, γόνος εύπορης οικογένειας αλλά με προβλήματα στη σχέση με τον πατέρα του, θα αποδειχτεί πως είναι τελικά ο ένοχος...

ΧΑΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ...

Στην Ελλάδα όλα άλλαξαν αλλά και όλα ίδια έμειναν, όπως με κάθε ευκαιρία φαίνεται.

Όπως οι καταχρεωμένοι μα ανέγγιχτοι μιντιάρχες - καναλάρχες - εργολάβοι - εθνικοί νταβατζήδες, οι ίδιοι εδώ και 30 τουλάχιστον χρόνια, λες και άλλος άξιος επιχειρηματίας δεν υπάρχει να μπεί στον χώρο. Ένας που ήθελε πολύ να μπεί κι αυτός, βρέθηκε ξαφνικά στη φυλακή...

Σε μια κραυγαλέα εκδήλωση διαπλοκής πολιτικής εξουσίας και βαρόνων των media, η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία νομιμοποίησε την δωρεάν εκχώρηση ψηφιακών τηλεοπτικών συχνοτήτων στους ιδιοκτήτες των μεγάλων καναλιών, δίνοντας τους παράλληλα άφεση αμαρτιών για την 23χρονη παράνομη λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών.

Με μια τροπολογία η οποία  είχε μάλιστα ενσωματωθεί σε παντελώς άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας...

Το αίσχος με τους διαπλεκόμενους καναλάρχες που κρατάει από το 89, τότε που η συγκυβέρνηση της αριστεροδεξιάς με πρωθυπουργό τον Τζανετάκη χάρισε τις κρατικές συχνότητες στους καναλάρχες που τη στήριζαν, ακόμα και τώρα στον καιρό της κρίσης συνεχίζεται.

Προχθές πέρασε στη Βουλή με ονομαστική ψηφοφορία η τροπολογία για την αδειοδότηση των ψηφιακών καναλιών, η ρύθμιση με την οποία εντάσσονται σε νομίμως αδειοδοτημένο πάροχο δικτύου για ψηφιακή εκπομπή όσα τηλεοπτικά κανάλια εξέπεμπαν έως την 31η Αυγούστου. (Κατά σύμπτωση η ΕΡΤ δεν εξέπεμπε από τον Ιούνιο)...

Εξοφλούνται παλιά γραμμάτια του Σαμαρά, Βενιζέλου και του Κουβέλη προς τα διαπλεκόμενα συγκροτήματα των ΜΜΕ. Ο Καραμανλής έδειξε για μια ακόμα φορά τη δειλία του και δεν τόλμησε να παρουσιαστεί και να καταψηφίσει. Διάλεξε τον γνωστό του δρόμο, κρύφτηκε και δεν πήγε.
Αντίθετα ο Γ. Παπανδρέου είπε βροντερό όχι εδώ και καταψήφισε, ομοίως ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης και τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής, όμως τελικά πέρασε, όπως ήθελαν - ήξεραν οι ενδιαφερόμενοι...

Χαρίζονται για άλλη μια φορά οι ψηφιακές συχνότητες με το πρόσχημα της "παράτασης"...

Η Κομισιόν αρνείται να συμφωνήσει στους όρους παράδοσης των ψηφιακών συχνοτήτων με έναν πάροχο δικτύου με τους οποίους φωτογραφίζεται η δημιουργία ενός ισχυρού μονοπωλίου στην Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας τις αντιδράσεις των φορέων της αγοράς που μετείχαν στη δημόσια διαβούλευση και προειδοποίησαν ακριβώς για αυτό το γεγονός.

Στο στόχαστρο της έντονης αμφισβήτησης μπαίνουν οι όροι που σχετίζονται με την παράδοση των ψηφιακών συχνοτήτων χωρίς προηγουμένως να υπάρχουν επίσημες άδειες λειτουργίας για τους πελάτες του παρόχου δικτύου δηλαδή τα τηλεοπτικά κανάλια αλλά και τα "παράθυρα" της προκήρυξης με τα οποία ευνοείται συγκεκριμένη εταιρεία στην Ελλάδα (με όλους τους παραπάνω) που μετείχε στο μεταβατικό στάδιο της ψηφιακής τηλεόρασης και εμφανίζεται περισσότερο έτοιμη να κερδίσει τον διεθνή διαγωνισμό ψηφιακών συχνοτήτων.

Ας περάσει ένας χρόνος ακόμα, ας ξεχαστούν οι ψηφιακές συχνότητες που δόθηκαν "προσωρινά". Να δούμε πόσες δεκαετίες θα κρατήσει αυτή η παράταση...

ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΜΑ ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΜΕΝΑ...

Όταν μιλάμε για "καλοπληρωμένα" επαγγέλματα, σκεφτόμαστε συνήθως γιατρούς, δικηγόρους, φαρμακοποιούς, συμβολαιογράφους, πολιτικούς ή αρχιτέκτονες (και μόνο) μηχανικούς, πιλότους αεροσκαφών, πλοιάρχους, στάρ του σινεμά και της ΤV και φυσικά τους "επαγγελματίες" πολιτικούς.

Δείτε μερικά ακόμη επαγγέλματα με καλές αμοιβές, μερικά τελείως ασυνήθιστα στη χώρα μας:

1. Ταριχευτής νεκρών, μέσο ετήσιο εισόδημα 43.680 δολάρια
2. Πωλητής - τποποθετητής hot - dog(;), από 30.000 έως 100.000 δολάρια
3. Προσωπικός αγοραστής (Κάποιος που αναλαμβάνει να κάνει τα ψώνια από καταστήματα για λογαριασμό τρίτων), από 25.000 έως πάνω από 100.000 δολάρια το χρόνο
4. Δοκιμαστής παγωτών (επιστήμονας τροφίμων), 56.000 δολάρια
5. Εικονικός "κυνηγός κεφαλών" (Κάποιος επαγγελματίας ανθρώπινου δυναμικού που αναλαμβάνει να στελεχώσει κενές θέσεις εργασίας με ιδιαίτερες απαιτήσεις, χωρίς ωστόσω να διαθέτει δικό του γραφείο. Αντί να κάνει συνεντεύξεις πρόσωπο με πρόσωπο με τους υποψηφίους για τη θέση, χρησιμοποιεί άλλα μέσα όπως είναι το τηλέφωνο και το ίντερνετ). Από 250 έως και 10.000 δολάρια ανά «κεφάλι»
6. Παροχή υπηρεσιών κηδειών. Μέσο ετήσιο εισόδημα 79.930 δολάρια
7. Ακέφαλο μοντέλο (Κάποιος/α που διαθέτει μέρη του σώματός του για κοντινή φωτογράφιση φορώντας διάφορα προϊόντα, όπως π.χ. βραχιόλια, σκουλαρίκια, μπλούζες κτλ που χρησιμεύουν σε διάφορους καταλόγους ρούχων, κοσμημάτων, υποδημάτων). Μπορεί να βγάλει από 20 δολάρια έως και πάνω από 1.000 μέσα σε ένα απόγευμα
8. Ζωντανό μανεκέν / Ανθρώπινο άγαλμα (Κάποιος/α που στέκεται ακίνητος σαν κούκλα μέσα σε βιτρίνες καταστημάτων). Έως και 100 δολάρια την ώρα
9. Σύμβουλος γενετικής (Επαγγελματίας στον τομέα της Υγείας κατάλληλα εκπαιδευμένος, ο οποίος βοηθάει τις οικογένειες να καταλάβουν τις γενετικές ανωμαλίες και τους παρέχει υποστήριξη και συμβουλευτικές υπηρεσίες), 55.820 δολάρια ετησίως
10. Διασκεδαστής σε κρουαζιερόπλοια. Από 3.000 - 4.500 δολάρια/μήνα και πληρωμένη διαμονή και εισιτήριο.

Αν ξέρετε κι άλλα τέτοια με τις αμοιβές της αγοράς, προσθέστε τα στα σχόλια...

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ...

Η στοχοποίηση της πολιτικής ομαλότητας με την επιλογή δολοφονιών μελών τής ΧΑ είναι προφανής. Της οποίας η πρόσφατη δικαστική δίωξη και προφυλάκιση του ηγετικού πυρήνα ήταν μια πολιτική απόφαση τής κυβέρνησης, για εξάρθρωση του ενός "άκρου". Πρόδρομος αυτών των κινήσεων αποτέλεσε η αντισυστημικότητα που αποδίδονταν στην ΧΑ και η είσοδος της στο πολιτικό παιχνίδι πού επέφερε το εκλογικό αποτέλεσμα και στη συνέχεια οι δημοσκοπήσεις...

Γιατί το έκαναν; Η απάντηση δεν είναι μόνο μία.

Όμως η πιο ισχυρή είναι ότι θέλουν να βάλουν τορπίλη στην ομαλότητα.

Ακόμη κι αν είναι ιδεολογικά εχθροί με τη Χρυσή Αυγή, με την επίθεση αυτή την πριμοδοτούν, αλλά δεν τους ενδιαφέρει αυτό.

Το μόνο που ζητούν είναι να υπάρχουν θύματα. Να ανοίξουν έναν κύκλο αίματος που δύσκολα θα κλείνει. Να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας που δύσκολα θα φύγει πάνω από την ελληνική κοινωνία.

Το βασικό ζητούμενο είναι η αποφυγή με κάθε τρόπο συνεπειών που επεδίωξαν με την πράξη τους Αυτό απαιτεί πολιτική ωριμότητα και σύνεση από όλους μας.

Όσοι επιχαίρουν και βλέπουν επιβεβαίωση της θεωρίας των δύο άκρων είναι τα πρώτα θύματα αυτής της πράξης, αφού αυτός ήταν ένας από τους στόχους των τρομοκρατών.

Η αποσταθεροποίηση βολεύει όσους θέλουν συγκρούσεις και πολιτικές ανατροπές.

Και εκείνους που θα ήθελαν πρόωρες εκλογές...

Η καταδίκη της αριστερίστικης και φασιστικής τρομοκρατικής βίας δεν θέλει συζήτηση και φανφάρες, η καταδίκη της είναι αυτονόητη. Οι συνήθεις όμως πολιτικές αντιπαραθέσεις ακόμη και για κορυφαία θέματα δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση καθεστωτική διαμάχη.

Είναι λάθος του Σύριζα να κάνει κριτική στην δεξιά για συμπεριφορές της ΧΑ, και είναι τραγικό να ταυτίζονται όλα τα κόμματα της αριστεράς με τρομοκρατικές ενέργειες ενόπλων οργανώσεων. Είναι φαινόμενα με συμπτώματα εθνικής παράκρουσης...

Όλο το πολιτικό σύστημα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική στον τρόπο που επέλεξαν να πλήξουν την ΧΑ. Στο όνομα επιβολής του νόμου έγιναν πολλές ατιμίες, ιδίως με την ξεχειλωμένη θεωρία της εγκληματικής οργάνωσης, που δεύτερο θύμα είχε το Πασόκ και έπεται συνέχεια.

Η τροπή που παίρνουν τα πράγματα είναι πολύ άσχημη, και με επιλεγμένη μεροληψία, οδηγούμαστε σε διχασμό προς όφελος των ξένων. Ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και αισθάνεται τρομοκρατημένος και απεγνωσμένος όχι μόνον από τα γεγονότα των δολοφονιών, αλλά κυρίως από την ανοχή και τα ξύλινα πολιτικά λόγια "του καταδικασμου της βιας απο οπου και αν προερχεται" ...

Με την δολοφονία Φύσσα στοχοποιήθηκε και μπήκε στην φυλακή το ένα άκρο. Ηρθε και η σειρά του άλλου; Παιγνίδια με την φωτιά για να κρατηθούν στην εξουσία οι "πρόθυμοι", πιθανόν να υπήρξε και βοήθεια απέξω. Ανεξάρτητα των κινήτρων και των δραστών κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τώρα την κλιμάκωση της βίας. Η απάντηση στην δολοφονία του Φύσσα θα φέρει άλλη ανταπάντηση κ.ο.κ. Το φάντασμα του εμφυλίου αρχίζει να πετά πάλι πάνω από την χώρα, σε συνδυασμό με την κοινωνική έκρηξη που θεωρείται θέμα χρόνου.

Ωριμότητα και σύνεση το ζητούμενο.

Αίμα νέων ανθρώπων κυλάει άδικα στους δρόμους αλλά δεν πρεπει να μας αγριέψει και να μας φανατισει. Δεν περισσεύει κανένας Έλληνας κι εμφύλιοι δεν χωρούν σε μία κοινωνία που χειμάζεται ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης κι έχει μόνο κοινούς και συγκεκριμένους εχθρούς.

Όλοι μαζί κι απέναντι μας τα αδηφάγα κι αδίστακτα όρνια ντόπια και ξένα, που επιβουλεύονται τη χώρα, τις περιουσίες μας και τις ζωές μας ακόμη...

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Ν. Δημόπουλου και σενάριο Ν. Φώσκολου, από το 1966.

Ένας πρώην πιλότος ο Άγγελος Μουρούζης, το έχει ρίξει στο ποτό και τη χαρτοπαιξία.

Κάποια μέρα ορίζεται ως πρόεδρος μιας επιτροπής που θα ερευνήσει τα αίτια μιας αεροπορικής τραγωδίας, στην οποία σώθηκε μόνο μία επιβάτις. Τα μέλη της επιτροπής είναι άνθρωποι της απολύτου εμπιστοσύνης του Σέργιου, αδελφού του Άγγελου, ο οποίος είναι επικεφαλής της πολιτικής αεροπορίας και εξυπηρετεί συμφέροντα ξένων αεροπορικών εταιρειών, γι' αυτό άλλωστε θέλει να συγκαλύψει τα αίτια της αεροπορικής τραγωδίας.

Όμως ο Άγγελος δεν δέχεται να κατευθύνουν άλλοι το έργο του και απολύτως άτεγκτος, αγωνίζεται να αποκαλύψει τους πραγματικούς ενόχους...

100 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΧΑΝΙΩΝ...

Στις 13/6/1908 συζητείται σε ολομέλεια του Δημοτικού Συμβουλίου το θέμα ανέγερσης Δημοτικής Αγοράς. Το Δημοτικό Συμβούλιο ψηφίζει την πρόταση, που ήταν σε άμεση συνάρτηση και με άλλα έργα ανάπλασης και εξωραϊσμού της πόλης.

Στις 7/12/1910 η Τράπεζα Κρήτης εγκρίνει την παροχή δανείου 300.000 δρχ. με υποθήκη το ίδιο το κτίσμα και τα μελλοντικά ενοίκια των καταστημάτων και στις 23/12/1910 γίνεται δημοπρασία για την εκτέλεση του έργου.

Η θεμελίωση πραγματοποιείται ανεπίσημα από το δήμαρχο Εμμ. Μουντάκη τη 14η/8/1911 και το έργο ξεκινά άμεσα. Το δεύτερο εξάμηνο του 1913 αποπερατώνεται το κυρίως έργο, η Αγορά αρχίζει ανεπίσημα να λειτουργεί από τη 1/11/1913. Τα επίσημα εγκαίνια της έγιναν από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελ. Βενιζέλο στις 4 Δεκεμβρίου 1913, τρεις μέρες δηλαδή μετά την επίσημη τελετή της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα.

Καταρτίστηκε ο κανονισμός λειτουργίας της Αγοράς και συγκροτήθηκε ο Σύλλογος "Νέα Αγορά Χανίων" από τους καταστηματάρχες. Οι χώροι εξωτερικά απαλλοτριώθηκαν επίσης και διαμορφώθηκαν διαφορετικά, ενώ έγιναν κι άλλα παραπλήσια έργα. Κατά κύριο λόγο, στο ανατολικό και δυτικό τμήμα στεγάζονταν κρεοπωλεία, στο άκρο της δυτικής στοάς τα ιχθυοπωλεία και στο βόρειο και νότιο τα οπωρολαχανοπωλεία.

Ελάχιστες μέρες πριν από τη Μάχη της Κρήτης το Μάιο του 1941, αποπερατώθηκε και το αντιαεροπορικό καταφύγιο στη νοτιοανατολική πλευρά της Αγοράς. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής και παρά τη δυναμική αντίδραση του τότε δημάρχου Ν. Σκουλά, οι Γερμανοί κατέλαβαν όλη την εγκάρσια στοά, την απομόνωσαν και τη χρησιμοποίησαν για τις ανάγκες του στρατού κατοχής.

Κτίσμα πρωτότυπο σε σχήμα σταυρού, με εισόδους απ' όλα τα σημεία του ορίζοντα και μελετημένο, φιλοξενεί με μικρές αλλαγές ως σήμερα διάφορα καταστήματα όπως: κρεοπωλεία, ψαράδικα, μανάβικα, καταστήματα διάθεσης αρωματικών φυτών και βοτάνων καθώς και καταστήματα γενικού εμπορίου, κι αποτελεί όχι μόνο κέντρο μεγάλης επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά και μια χειροπιαστή εικόνα της ιδέας της Αγοράς της Αρχαίας Ελλάδας.

Το 1980 η Δημοτική Αγορά Χανίων χαρακτηρίστηκε από το υπουργείο Πολιτισμού ως διατηρητέο...
Πάντως εκδηλώσεις - κιτσ θέαμα τύπου "περνάμε καλά και γιορτάζουμε τα 100 χρόνια" δε λένε στους γνωστικούς πολίτες τίποτα. Κανονικά θα έπρεπε να γιορτάσουμε την επέτειο με μια όμορφη ανακαίνιση (κυρίως στην παλαιά στέγη που βάζει νερά σε κάθε βροχή και το φθαρμένο δάπεδο, αλλά και στον εξωτερικό χώρο), να δοθεί μια νέα πνοή στην δημοτική αγορά που αποτελεί μνημείο για τα Χανιά.

Νομίζω ότι η τωρινή κατάσταση δεν την τιμά καθόλου και ούτε φυσικά την εικόνα που περνά το κέντρο  στα Χανιά στους χιλιάδες επισκέπτες που την διασχίζουν καθημερινά...