ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΜΑ ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΜΕΝΑ...

Όταν μιλάμε για "καλοπληρωμένα" επαγγέλματα, σκεφτόμαστε συνήθως γιατρούς, δικηγόρους, φαρμακοποιούς, συμβολαιογράφους, πολιτικούς ή αρχιτέκτονες (και μόνο) μηχανικούς, πιλότους αεροσκαφών, πλοιάρχους, στάρ του σινεμά και της ΤV και φυσικά τους "επαγγελματίες" πολιτικούς.

Δείτε μερικά ακόμη επαγγέλματα με καλές αμοιβές, μερικά τελείως ασυνήθιστα στη χώρα μας:

1. Ταριχευτής νεκρών, μέσο ετήσιο εισόδημα 43.680 δολάρια
2. Πωλητής - τποποθετητής hot - dog(;), από 30.000 έως 100.000 δολάρια
3. Προσωπικός αγοραστής (Κάποιος που αναλαμβάνει να κάνει τα ψώνια από καταστήματα για λογαριασμό τρίτων), από 25.000 έως πάνω από 100.000 δολάρια το χρόνο
4. Δοκιμαστής παγωτών (επιστήμονας τροφίμων), 56.000 δολάρια
5. Εικονικός "κυνηγός κεφαλών" (Κάποιος επαγγελματίας ανθρώπινου δυναμικού που αναλαμβάνει να στελεχώσει κενές θέσεις εργασίας με ιδιαίτερες απαιτήσεις, χωρίς ωστόσω να διαθέτει δικό του γραφείο. Αντί να κάνει συνεντεύξεις πρόσωπο με πρόσωπο με τους υποψηφίους για τη θέση, χρησιμοποιεί άλλα μέσα όπως είναι το τηλέφωνο και το ίντερνετ). Από 250 έως και 10.000 δολάρια ανά «κεφάλι»
6. Παροχή υπηρεσιών κηδειών. Μέσο ετήσιο εισόδημα 79.930 δολάρια
7. Ακέφαλο μοντέλο (Κάποιος/α που διαθέτει μέρη του σώματός του για κοντινή φωτογράφιση φορώντας διάφορα προϊόντα, όπως π.χ. βραχιόλια, σκουλαρίκια, μπλούζες κτλ που χρησιμεύουν σε διάφορους καταλόγους ρούχων, κοσμημάτων, υποδημάτων). Μπορεί να βγάλει από 20 δολάρια έως και πάνω από 1.000 μέσα σε ένα απόγευμα
8. Ζωντανό μανεκέν / Ανθρώπινο άγαλμα (Κάποιος/α που στέκεται ακίνητος σαν κούκλα μέσα σε βιτρίνες καταστημάτων). Έως και 100 δολάρια την ώρα
9. Σύμβουλος γενετικής (Επαγγελματίας στον τομέα της Υγείας κατάλληλα εκπαιδευμένος, ο οποίος βοηθάει τις οικογένειες να καταλάβουν τις γενετικές ανωμαλίες και τους παρέχει υποστήριξη και συμβουλευτικές υπηρεσίες), 55.820 δολάρια ετησίως
10. Διασκεδαστής σε κρουαζιερόπλοια. Από 3.000 - 4.500 δολάρια/μήνα και πληρωμένη διαμονή και εισιτήριο.

Αν ξέρετε κι άλλα τέτοια με τις αμοιβές της αγοράς, προσθέστε τα στα σχόλια...

ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΕΔΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥ...

Επειδή δηλαδή στη Μανωλάδα είναι δυο τρεις παραγωγοί τυχοδιώχτες και ανεγκέφαλοι, πρέπει να καταστραφούν και οι υπόλοιποι; Αυτοί οι δυο - τρεις μεγαλοπαραγωγοί ανταγωνίζονταν επί σειρά ετών αθέμιτα τους άλλους παραγωγούς έχοντας παρανόμως μικρότερο κόστος.

Είναι άδικο να πάρουν αυτοί οι ελάχιστοι στο λαιμό τους τους άλλους που όχι απλά δε φταίνε, αλλά στην ουσία είναι και τα θύματα των παράνομων πράξεων των ελάχιστων κακών παραγωγών...

Οι επιλεκτικές συνήθως εκστρατείες κατά ορισμένων προσώπων, εταιρειών ή χωρών για ρατσιστική ή εκμετάλευση κινούνται πιό πολύ επικοινωνιακά, εξαντλούν το επίκαιρο συναίσθημα της κοινωνίας και απλά ωφελούν κάποιους άλλους ανταγωνιστές να χωθούν στην αγορά καλύπτοντας το πρόσκαιρο κενό.

Γιατί μπορεί να βγούν απο την Ευρώπη πχ οι Ελληνικές φράουλες με το μποϊκοτάζ που πολυ εντέχνως μερικοί προώθησαν αμέσως, αλλά οι φράουλες Τουρκίας ή Μαρόκου ή Ινδίας πχ παράγονται τηρώντας την Γερμανική εργατική νομοθεσία;

Το να πληρώνει κανείς παραγωγός 20 ευρώ τον εργάτη και άλλα 20 το ΙΚΑ για να είναι νόμιμα όλα, και αυτό δεν είναι λύση για τους αγρότες, ούτε για αστείο δεν μπορείς να πείς σε έναν αγρότη ότι θα του κοστίσει 40 ευρώ την ημέρα μέσες άκρες ο εργαζόμενος.

Το να δώσει απο τα 20 ευρώ που πέρνει ο εργαζόμενος τα μισά στο ΙΚΑ για να ασφαλιστεί είναι ακόμη πιό δύσκολο,άσε που δεν γίνεται τυπικά και νόμιμα.

Είναι μια δύσκολη εξίσωση αυτή της εποχικής αγροτικής ασχολίας, η ένταση και η μαζικότητα των αναγκών σε χέρια για συγκομιδή ή φύτευση διαρκεί πολύ λίγο. Δεν ξέρω αν για όλες τις καλλιέργειες μπορεί να εφαρμοστεί επιτυχώς η πλήρης μηχανοποίηση, όμως όπως δείχνει και η παγκόσμια εμπειρία πάντα θα υπάρχουν φάσεις και προϊόντα που απαιτούν χειρονακτική δουλειά...

Επι της ουσίας δεν υπάρχει παραγωγική διαδικασία στην Κίνα, Ινδία, Μπαγκλαντές, Πακιστάν κι αλλού όπου έχουν μεταφερθεί όλες σχεδόν οι βιομηχανικές αλλά και αγροτικές μονάδες της δύσης, που θα μπορούσε να σταθεί μιά μέρα σε λειτουργία εφαρμόζοντας την "δυτική" ή Ευρωπαική νομοθεσία.

Οι εκεί εργαζόμενοι που δουλεύουν σαν τα σκυλιά 15 ώρες και αμείβονται 1 ευρώ την ημέρα, το να έρθουν στη ελλάδα και να δουλεύουν πάλι 15 ώρες αλλά να παίρνουν 20-25 ευρώ είναι σαν φεύγεις απο την κόλαση και να είσαι στον παράδεισο και γιαυτό μαζεύονται τόσοι πολλοί και εργάζονται και ζουν σε άθλιες συνθήκες.

Όσους φράχτες και αν βάλουμε, όσες συμφωνίες και αν κάνουμε αυτοί θα προσπαθήσουν να έρθουν και πολλοί θα τα καταφέρνουν...

Το ότι είμαστε εντελώς μπάχαλο διευκολύνει όσους έρχονται, αλλά και όλους όσους έχουν ανάγκη απο εργατικό προσωπικό για δύσκολες ή αγροτικές εργασίες, αφού η δική μας νεολαία δεν πρόκειται ποτέ να πάει να μαζέψει φράουλες για 20 ευρώ την ημέρα...

Όσο το βρίσκει με άλλους τρόπους και φαίνεται ότι οι δομές της κοινωνίας μας κρατάνε ακόμη, έτσι πάντα θα υπάρχει ανάγκη κάποιος να δουλέψει στα χωράφια για λίγες μέρες που υπάρχει ανάγκη.

Όποιος έχει λύση για το δύσκολο πρόβλημα της διαφορετικής αμοιβής των εργαζομένων που παράγουν το ίδιο προιόν θα πρέπει να γίνει παγκόσμιος ήρωας της απανταχου εργατιάς.

Παλαιότερα λύνονταν το πρόβλημα μέσα των δασμών και φόρων στα φτηνά εισαγόμενα. Πιθανως να αναγκαστούμε να ξαναγυρίσουμε πάλι πίσω αν φανεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση.

Εκτός και αρχίσουν οι πολίτες της Κίνας, της Ινδίας και άλλων "χάρτινων" τίγρεων να ζητούν δικαιώματα όπως αυτά των δυτικών, γιατί το να επαναφέρουν στην δύση καθεστώς βιετνάμ και μπαγκλαντές δεν φαίνεται να είναι υλοποιήσιμο.

Θα δείξει η ιστορία του μέλλοντος πιά πορεία θα ακολουθηθεί..

ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗ ΚΙ ΑΜΟΙΒΗ...

Ο Χότζας βρέθηκε κάποτε σε μια μακρινή πόλη στην οποία κανείς δεν τον γνώριζε.

Αφού τέλειωσε τις δουλειές του, πριν πάρει τη στράτα του γυρισμού σκέφτηκε να πάει να κάνει ένα λουτρό στο χαμάμ της πόλης το οποίο ήταν ονομαστό.

Όπως ήταν κείνη τη μέρα φτωχικά ντυμένος, οι υπάλληλοι δεν τον περιποιήθηκαν. Δεν τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια άπλυτη πετσέτα και ένα απλό σαπουνάκι και κανείς δε φρόντισε να τον τρίψει.

Όταν τελείωσε παρόλα αυτά, έδωσε στους υπαλλήλους από ένα χρυσό νόμισμα. Οι υπάλληλοι τα έχασαν και μετάνιωσαν για την επιπολαιότητα τους να παρασυρθούν από την εξωτερική εμφάνιση και να μην περιποιηθούν τον πελάτη τους όπως του έπρεπε...

Μετά από μια εβδομάδα ο Χότζας ξαναβρέθηκε στην ίδια πόλη και αφού ξεμπέρδεψε τις δουλειές του ξαναπήγε στο χαμάμ, πάντα το ίδιο φτωχικά ντυμένος.

Οι υπάλληλοι που το θυμήθηκαν τον περιποιήθηκαν αρχοντικά. Τούτη τη φορά τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια πεντακάθαρη μεταξωτή πετσέτα, του πήγαν αρωματισμένα σαπούνια, τον άλειψαν με χίλια μυρωδικά και τον έτριψαν καλά.

Και όταν ήταν έτοιμος να φύγει έτειναν χαμογελαστοί τις παλάμες τους λαχταρώντας ένα ακόμη χρυσό νόμισμα. Ο Χότζας όμως τώρα τους έδωσε από ένα χάλκινο πιάστρο.

Βλέποντας την έκπληξη ζωγραφισμένη στα μάτια τους, ο Χότζας τους λέει:

- Για τη σημερινή περιποίηση σας πλήρωσα την προηγούμενη εβδομάδα. Τώρα σας πληρώνω για την προηγούμενη περιποίηση!