Γαι να μην επαναλαμβάνω τα ίδια κάθε πρωτομαγιά, ένα απάνθισμα από
παλαιότερες δημοσιεύσεις μου, που πάντα θα είναι επίκαιρες τέτοια μέρα:
ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Δευτέρα 30 Απριλίου 2012
ΕΚΛΟΓΩΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ...
Άνθρωποι που σε λίγες μέρες θα προσέλθουν στις κάλπες και θα ψηφίσουν.
Άνθρωποι που στην τωρινή κατάσταση φαίνεται να έχουν χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Έμειναν άνεργοι ή βλέπουν τις δουλειές τους να καταστρέφονται, ενώ οι ίδιοι φορτώνονται με χρέη και έχουν φτάσει στο σημείο που δεν τους νοιάζει τίποτα.
Σου λένε "αφού εγώ χάνω τα πάντα (ακόμη και αν δεν ισχύει απολύτως αυτό), δεν πάει να καεί το σύμπαν"; Δεν τους νοιάζει αν θα υπάρχει κυβέρνηση το βράδυ της 6ης Μαϊου, ούτε μπαίνουν στην συζήτηση για το πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα;
Αυτοί μπορεί να ψηφίσουν οτιδήποτε. Είναι απολύτως απρόβλεπτοι, αλλά σε μεγάλο ποσοστό τους βλέπω απλώς να διαλέγουν κάτι άλλο από αυτό που συνήθιζαν.Είναι έξαλλοι γενικώς με το πολιτικό σύστημα και τα πρόσωπα που το συναπαρτίζουν.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι άνθρωποι στους οποίους ανέθεσαν με τις ψήφους τους να κυβερνήσουν ευθύνονται κατά μείζονα λόγο για την καταστροφή. Χρεώνουν μεγάλο μερίδιο στα κόμματα που κυβέρνησαν επειδή αδράνησαν ή έχασαν χρόνο, όταν ακόμη μπορούσαν να γίνουν πράγματα που θα περιόριζαν την έκταση της κρίσης.
Ειδικά σε αυτές τις εκλογές, πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να σκεφθούμε περισσότερο και για περισσότερα πράγματα, όχι μόνο για τα πρόσωπα και τα κόμματα.
Έτσι κι αλλιώς στους αναποφάσιστους που είναι κατά κανόνα και οι περισσότερο προβληματισμένοι ψηφοφόροι, σχεδόν όλα τα πρόσωπα της πολιτικής είναι πολύ γνωστά και διόλου ελκυστικά.
Δεν είναι καινούρια. Το ίδιο και τα κόμματα.
Γιατί πλην μικρών εξαιρέσεων τα σχημάτισαν άνθρωποι που προέρχονται από τα "παλιά".
Χρησιμότερο είναι να σκεφθεί κανείς τί δρόμο θέλει να πάρουν τα πράγματα. Με ποιό τρόπο μπορεί να διορθωθεί το πολιτικό σύστημα, ή να αλλάξει. Για άλλους, να ανατραπεί.
Ποιά Ελλάδα θα θέλαμε; Στην Ευρώπη ή έξω από αυτήν;
Ποιοί μας φταίνε πραγματικά για την τροπή που πήραν τα πράγματα; Από πού ξεκίνησε το λάθος;
Ποιούς εμπιστευόμασταν για να μας κυβερνούν και πώς έμειναν ανεξέλεγκτοι; Θέλουμε να ελέγχονται ουσιαστικά και πώς μπορεί να γίνει αυτό; Και από ποιόν;
Τί θα θέλαμε να είναι η Ευρώπη και τί είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε από αυτήν; Ποιές χώρες έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα με την οικονομική κρίση και γιατί η Ελλάδα είναι στην χειρότερη θέση από αυτές;
Πώς μπορεί κανείς με την ψήφο του να συμβάλλει λίγο για να αρχίσει κάτι να αλλάζει, στα αλήθεια;
Φτάνουν οι δηλώσεις ή οι προθέσεις των αρχηγών για να πειστεί ο λαός;
Άνθρωποι που στην τωρινή κατάσταση φαίνεται να έχουν χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Έμειναν άνεργοι ή βλέπουν τις δουλειές τους να καταστρέφονται, ενώ οι ίδιοι φορτώνονται με χρέη και έχουν φτάσει στο σημείο που δεν τους νοιάζει τίποτα.
Σου λένε "αφού εγώ χάνω τα πάντα (ακόμη και αν δεν ισχύει απολύτως αυτό), δεν πάει να καεί το σύμπαν"; Δεν τους νοιάζει αν θα υπάρχει κυβέρνηση το βράδυ της 6ης Μαϊου, ούτε μπαίνουν στην συζήτηση για το πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα;
Αυτοί μπορεί να ψηφίσουν οτιδήποτε. Είναι απολύτως απρόβλεπτοι, αλλά σε μεγάλο ποσοστό τους βλέπω απλώς να διαλέγουν κάτι άλλο από αυτό που συνήθιζαν.Είναι έξαλλοι γενικώς με το πολιτικό σύστημα και τα πρόσωπα που το συναπαρτίζουν.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι άνθρωποι στους οποίους ανέθεσαν με τις ψήφους τους να κυβερνήσουν ευθύνονται κατά μείζονα λόγο για την καταστροφή. Χρεώνουν μεγάλο μερίδιο στα κόμματα που κυβέρνησαν επειδή αδράνησαν ή έχασαν χρόνο, όταν ακόμη μπορούσαν να γίνουν πράγματα που θα περιόριζαν την έκταση της κρίσης.
Ειδικά σε αυτές τις εκλογές, πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να σκεφθούμε περισσότερο και για περισσότερα πράγματα, όχι μόνο για τα πρόσωπα και τα κόμματα.
Έτσι κι αλλιώς στους αναποφάσιστους που είναι κατά κανόνα και οι περισσότερο προβληματισμένοι ψηφοφόροι, σχεδόν όλα τα πρόσωπα της πολιτικής είναι πολύ γνωστά και διόλου ελκυστικά.
Δεν είναι καινούρια. Το ίδιο και τα κόμματα.
Γιατί πλην μικρών εξαιρέσεων τα σχημάτισαν άνθρωποι που προέρχονται από τα "παλιά".
Χρησιμότερο είναι να σκεφθεί κανείς τί δρόμο θέλει να πάρουν τα πράγματα. Με ποιό τρόπο μπορεί να διορθωθεί το πολιτικό σύστημα, ή να αλλάξει. Για άλλους, να ανατραπεί.
Ποιά Ελλάδα θα θέλαμε; Στην Ευρώπη ή έξω από αυτήν;
Ποιοί μας φταίνε πραγματικά για την τροπή που πήραν τα πράγματα; Από πού ξεκίνησε το λάθος;
Ποιούς εμπιστευόμασταν για να μας κυβερνούν και πώς έμειναν ανεξέλεγκτοι; Θέλουμε να ελέγχονται ουσιαστικά και πώς μπορεί να γίνει αυτό; Και από ποιόν;
Τί θα θέλαμε να είναι η Ευρώπη και τί είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε από αυτήν; Ποιές χώρες έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα με την οικονομική κρίση και γιατί η Ελλάδα είναι στην χειρότερη θέση από αυτές;
Πώς μπορεί κανείς με την ψήφο του να συμβάλλει λίγο για να αρχίσει κάτι να αλλάζει, στα αλήθεια;
Φτάνουν οι δηλώσεις ή οι προθέσεις των αρχηγών για να πειστεί ο λαός;
Σάββατο 28 Απριλίου 2012
Η ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΩΝ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...
Ελληνική ταινία του Δήμου Αβδελιώτη από το 1999.
Νήσος Χίος, 1960. Μετά το θάνατο του αγροφύλακα του χωριού και την απροθυμία που παρατηρείται ως προς τη διαδοχή του, το κοινοτικό συμβούλιο προσφέρει ένα πρόσθετο οικονομικό κίνητρο.
Έτσι ο προιστάμενος αγρονόμος Ροδοκανάκης βρίσκει τελικά αντικαταστάτη του αποθανόντος...
Πέμπτη 26 Απριλίου 2012
ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ 2012...
Να γίνεται προεκλογική ομιλία του βουλευτή (κι εσαεί υποψήφιου) σε
ελάχιστο επιλεγμένο κοινό, αυτουνού που ήταν στο πρώτο τραπέζι σε κάθε
πανηγύρι και σύναξη, που μας έπρηξε στις μπούρδες όποτε του προσφερόνταν
βήμα, με τα 30 ακίνητα και τα 2.000.000 ευρώ καταθέσεις στο εξωτερικό,
να φυλάνε το μέρος και το τομάρι του δυο λεωφορεία ΜΑΤ και παρεκεί
μαζεμένοι είτε οι χρυσαυγίτες της περιοχής, είτε οι συριζαίοι, οι
ανταρσύες και λοιποί αντιεξουσιαστές με τα γιαούρτια να καραδοκούν να
προβάλλει όξω ο λεγάμενος...
Έχω εγώ θέση σε τέτοιο σκηνικό;
Ξέροντας πως είναι πρόθυμος να εφαρμόσει όσα του προτείνει ο κάθε τυχάρπαστος image maker μα δεν θ' ακούσει τη δωρεάν συμβουλή μου να μην γελοιοποιείται, ούτε θα εξυπηρετήσει ποτέ την όποια απαίτηση μου σαν ρουσφέτι, δεν θα με καλέσει ποτέ στο σπίτι του να φάμε μαζί, δεν θα προσφέρει τίποτα στον τόπο πέρα από κάτι ανώδυνες επερωτήσεις για το θεαθήναι και μόνο, θα φροντίσει μόνο την οικογένεια του και τους κολλητούς του και θα στοιχίσει εκατοντάδες χιλίαδες ευρώ το πέρασμα του από την πολιτική να μας δουλεύει...
Και θα επανεκλεγεί δυστυχώς για πολλοστή συνεχόμενη φορά, υποστηριζόμενος ξανά από τις άβουλες μάζες πρόθυμων ψηφοφόρων του, που θα σπεύσουν αγεληδόν άλλη μια φορά στο εκλογικό του γραφείο μόλις το ανοίξει ενόψι εκλογών, κατάφορτες από "αιτήματα", που θα υποσχεθεί να προωθήσει ο βουλευτής, ακκιζόμενος πως "ακούει τη φωνή του κόσμου"...
Η απάντηση δυστυχώς, πάντα η ίδια: η ιδιοτέλεια και το συμφέρον.
Το προσωπικό συμφέρον, κοντόφθαλμο σε αξιοπρέπεια αλλά μακροπρόθεσμο σε οφέλη και επιδιώξεις, που κάνει τους ανθρώπους γελοίους, υπερφίαλους και παντελώς αναξιόπιστους.
Χωρίς αξίες, χωρίς αρχές, χωρίς όρια και κυρίως χωρίς ηθικούς φραγμούς...
Μα έτσι λαέ, τι ελπίζεις να αλλάξει μετά τις εκλογές;
Έχω εγώ θέση σε τέτοιο σκηνικό;
Ξέροντας πως είναι πρόθυμος να εφαρμόσει όσα του προτείνει ο κάθε τυχάρπαστος image maker μα δεν θ' ακούσει τη δωρεάν συμβουλή μου να μην γελοιοποιείται, ούτε θα εξυπηρετήσει ποτέ την όποια απαίτηση μου σαν ρουσφέτι, δεν θα με καλέσει ποτέ στο σπίτι του να φάμε μαζί, δεν θα προσφέρει τίποτα στον τόπο πέρα από κάτι ανώδυνες επερωτήσεις για το θεαθήναι και μόνο, θα φροντίσει μόνο την οικογένεια του και τους κολλητούς του και θα στοιχίσει εκατοντάδες χιλίαδες ευρώ το πέρασμα του από την πολιτική να μας δουλεύει...
Και θα επανεκλεγεί δυστυχώς για πολλοστή συνεχόμενη φορά, υποστηριζόμενος ξανά από τις άβουλες μάζες πρόθυμων ψηφοφόρων του, που θα σπεύσουν αγεληδόν άλλη μια φορά στο εκλογικό του γραφείο μόλις το ανοίξει ενόψι εκλογών, κατάφορτες από "αιτήματα", που θα υποσχεθεί να προωθήσει ο βουλευτής, ακκιζόμενος πως "ακούει τη φωνή του κόσμου"...
Η απάντηση δυστυχώς, πάντα η ίδια: η ιδιοτέλεια και το συμφέρον.
Το προσωπικό συμφέρον, κοντόφθαλμο σε αξιοπρέπεια αλλά μακροπρόθεσμο σε οφέλη και επιδιώξεις, που κάνει τους ανθρώπους γελοίους, υπερφίαλους και παντελώς αναξιόπιστους.
Χωρίς αξίες, χωρίς αρχές, χωρίς όρια και κυρίως χωρίς ηθικούς φραγμούς...
Μα έτσι λαέ, τι ελπίζεις να αλλάξει μετά τις εκλογές;
Τρίτη 24 Απριλίου 2012
ΑΝΟΔΟΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ...
Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Δείτε τη Λεπέν
στις Γαλλικές εκλογές που πήρε 20% και παρ' ολίγο να κερδίσει και τον
Σαρκοζί.
Στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή διεκδικεί και ίσως πετύχει είσοδο στη Βουλή χαιρετώντας ναζιστικά. Για να δούμε τότε το πολιτικό σύστημα πώς θα αντιδράσει. Διότι για την άνοδο των άκρων υπεύθυνα είναι τα πολιτικά κόμματα και η πολιτική τους. Η ανικανότητα, η διαφθορά, ο παράνομος πλουτισμός, η αδιαφορία για τη χώρα και το λαό και πολλά άλλα είναι θέματα που οδηγούν στη στροφή των πολιτών στα άκρα.
Βασική αιτία της ανόδου της ακροδεξιάς είναι η εγκατάλειψη του κέντρου της Αθήνας και των λοιπών πόλεων στην ξενόφερτη ιδίως εγκληματικότητα και η αδυναμία διαχείρισης της μεταναστευτικής εισβολής από μια ανεπιθύμητη αφρο-ασιατική-βαλκανική πλέμπα που μαγαρίζει τον τόπο όπου κι αν την πάνε. Και αυτή η επικίνδυνη σαβούρα δεν είναι οι Φιλλιππινέζες που ζουν μαζί μας τόσα χρόνια χωρίς προβλήματα, ούτε εκείνοι από όποιον τόπο που ήρθαν να ζήσουν στον τόπο μας με τις οικογένειες τους δουλεύοντας έντιμα σεβόμενοι την χώρα που τους φιλοξενεί και δεν βλέπω να τους κυνηγά κανείς.
Υπάρχουν όμως πολλές χιλιάδες περιφερόμενοι αλήτες που κουβαλήθηκαν με μοναδικό σκοπό να λεηλατήσουν και να πλιατσικολογήσουν στη χώρα μας. Τα ίδια έκαναν και στις δικές τους χώρες στους άλλους κατοίκους ή στους τουρίστες, πριν τους δοθεί η ευκαιρία για μετανάστευση, να τους φορτωθούμε εμείς. Ακούω καλοκάγαθες γριούλες που ζούνε σε γειτονιές που κατάντησαν γκέτο βορειο-αφρικανών κι έχουν πέσει θύματα τους πολλαπλώς, να λένε μεταξύ τους: όχι να διώξουν απλώς τους ανεπιθύμητους ξένους, μα να τους ξεκάνουν όλους εδώ μην τύχει να ξαναγυρίσουν, είναι "φασίστες" οι γριές; Ποιός τους έκανε να μιλάνε έτσι;
Αυτοί πρέπει να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με όποιον τρόπο, πάει και τελείωσε!
Στο κάτω - κάτω κάποιος πρέπει να κάνει την βρωμοδουλειά, δεν είναι πρόθυμος να βγεί κανείς άλλος να κυνηγά μαυριδερούς εγκληματίες κι αλήτες, έλαχε σε αυτούς ο κλήρος. Και αν στη θέση του γελοίου σημερινού αρχηγού ήταν ηγέτης της Χρυσής Αυγής ένας άλλος τύπος πιο συγκροτημένος, έξυπνος κι...εμφανίσιμος, υπό τις παρούσες συνθήκες στα γκέτο των πόλεων θα έπαιρνε ως και αυτοδυναμία...
Εδώ και χρόνια ικετεύουν οι κάτοικοι στο κέντρο της πρωτεύουσας και σε άλλες πόλεις της χώρας, για αντιμετώπιση του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης. Ικευτεύουν για λίγη ασφάλεια στην καθημερινότητα τους. Και δε ζητούν τον Χρυσοχοϊδη να κάνει αυτοψία στο κέντρο με καμιά 10αριά επίλεκτους μπάτσους και τις κάμερες να τον ακολουθούν όπως έκανε σε μια εκπομπή. Όταν λοιπόν την ασφάλεια δεν τους την παρέχει το κράτος αλλά η Χρυσή Αυγή, τότε ας μην παραξενεύονται για την ακροδεξιά που ανεβαίνει.
Την τελευταία 5ετία οι Χρυσαυγίτες έχουν οργανώσει ομάδες βοήθειας ηλικιωμένων και ανήμπορων στις περιοχές γκέτο, εκεί που δεν πατάει αστυνομία. Το γνωρίζει το επίσημο κράτος, έκανε όμως τίποτε για να το αποτρέψει;
Κι όταν μπήκε για πρώτη φορά νόμιμα στο δήμο της Αθήνας με σύνθημα την ασφάλεια στον Αγιο Παντελεήμονα κι αλλού, γιατί οι κυβερνήσεις αδιαφόρησαν, γιατί δεν άκουσαν το καμπανάκι;
Άλλωστε, είτε κόκκινος, είτε μαύρος είτε πράσινος είτε μπλέ ο φασισμός είναι ένας. Καταστρέφει, δεν αποδέχεται την άλλη άποψη, ομνύει σε ιδεολογίες ακραίες, βιαιοπραγεί.
Καμιά διαφορά δεν μπορεί να βρει κανείς στους ναζιστές Χρυσαυγίτες και στους δήθεν "επαναστάτες", ακραριστερούς ή αναρχικούς. Το ίδιο θρασύδειλοι είναι που χτυπάνε και τρομοκρατούν. Και πρέπει να έχουν την ίδια αντιμετώπιση, απομόνωση, καταδίκη, πάταξη. Να βγάλουν όλοι τις κουκούλες...
Για να ανακοπεί η άνοδος της Χρυσής Αυγής το πολιτικό σύστημα που θα προκύψει από τις εκλογές πρέπει να δώσει άμεση λύση στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και της ασφάλειας των πολιτών, πειστικά με πράξεις όμως και όχι με ευχολόγια.
Κάποιοι από τους "φωστήρες" που πάντα πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους βαυκαλίζονται ότι η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή είναι απλώς ένα συγκυριακό φαινόμενο που ως τις επόμενες εκλογές θα ξεφουσκώσει, μα όσο δεν θα δίνεται αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα, η Χρυσή Αυγή θα αποδεικνύεται ότι ήρθε για να μείνει και ίσως καταφέρει να οργανωθεί αποτελεσματικότερα στο μέλλον.
Εμένα προσωπικά το μόνο που με ενοχλεί στο θέμα, είναι ότι ιδιοποιήθηκαν σύμβολα Ναζιστικά που δεν έχουν καμιά θέση στην Ελληνική Ιστορία...
Στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή διεκδικεί και ίσως πετύχει είσοδο στη Βουλή χαιρετώντας ναζιστικά. Για να δούμε τότε το πολιτικό σύστημα πώς θα αντιδράσει. Διότι για την άνοδο των άκρων υπεύθυνα είναι τα πολιτικά κόμματα και η πολιτική τους. Η ανικανότητα, η διαφθορά, ο παράνομος πλουτισμός, η αδιαφορία για τη χώρα και το λαό και πολλά άλλα είναι θέματα που οδηγούν στη στροφή των πολιτών στα άκρα.
Βασική αιτία της ανόδου της ακροδεξιάς είναι η εγκατάλειψη του κέντρου της Αθήνας και των λοιπών πόλεων στην ξενόφερτη ιδίως εγκληματικότητα και η αδυναμία διαχείρισης της μεταναστευτικής εισβολής από μια ανεπιθύμητη αφρο-ασιατική-βαλκανική πλέμπα που μαγαρίζει τον τόπο όπου κι αν την πάνε. Και αυτή η επικίνδυνη σαβούρα δεν είναι οι Φιλλιππινέζες που ζουν μαζί μας τόσα χρόνια χωρίς προβλήματα, ούτε εκείνοι από όποιον τόπο που ήρθαν να ζήσουν στον τόπο μας με τις οικογένειες τους δουλεύοντας έντιμα σεβόμενοι την χώρα που τους φιλοξενεί και δεν βλέπω να τους κυνηγά κανείς.
Υπάρχουν όμως πολλές χιλιάδες περιφερόμενοι αλήτες που κουβαλήθηκαν με μοναδικό σκοπό να λεηλατήσουν και να πλιατσικολογήσουν στη χώρα μας. Τα ίδια έκαναν και στις δικές τους χώρες στους άλλους κατοίκους ή στους τουρίστες, πριν τους δοθεί η ευκαιρία για μετανάστευση, να τους φορτωθούμε εμείς. Ακούω καλοκάγαθες γριούλες που ζούνε σε γειτονιές που κατάντησαν γκέτο βορειο-αφρικανών κι έχουν πέσει θύματα τους πολλαπλώς, να λένε μεταξύ τους: όχι να διώξουν απλώς τους ανεπιθύμητους ξένους, μα να τους ξεκάνουν όλους εδώ μην τύχει να ξαναγυρίσουν, είναι "φασίστες" οι γριές; Ποιός τους έκανε να μιλάνε έτσι;
Αυτοί πρέπει να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με όποιον τρόπο, πάει και τελείωσε!
Στο κάτω - κάτω κάποιος πρέπει να κάνει την βρωμοδουλειά, δεν είναι πρόθυμος να βγεί κανείς άλλος να κυνηγά μαυριδερούς εγκληματίες κι αλήτες, έλαχε σε αυτούς ο κλήρος. Και αν στη θέση του γελοίου σημερινού αρχηγού ήταν ηγέτης της Χρυσής Αυγής ένας άλλος τύπος πιο συγκροτημένος, έξυπνος κι...εμφανίσιμος, υπό τις παρούσες συνθήκες στα γκέτο των πόλεων θα έπαιρνε ως και αυτοδυναμία...
Εδώ και χρόνια ικετεύουν οι κάτοικοι στο κέντρο της πρωτεύουσας και σε άλλες πόλεις της χώρας, για αντιμετώπιση του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης. Ικευτεύουν για λίγη ασφάλεια στην καθημερινότητα τους. Και δε ζητούν τον Χρυσοχοϊδη να κάνει αυτοψία στο κέντρο με καμιά 10αριά επίλεκτους μπάτσους και τις κάμερες να τον ακολουθούν όπως έκανε σε μια εκπομπή. Όταν λοιπόν την ασφάλεια δεν τους την παρέχει το κράτος αλλά η Χρυσή Αυγή, τότε ας μην παραξενεύονται για την ακροδεξιά που ανεβαίνει.
Την τελευταία 5ετία οι Χρυσαυγίτες έχουν οργανώσει ομάδες βοήθειας ηλικιωμένων και ανήμπορων στις περιοχές γκέτο, εκεί που δεν πατάει αστυνομία. Το γνωρίζει το επίσημο κράτος, έκανε όμως τίποτε για να το αποτρέψει;
Κι όταν μπήκε για πρώτη φορά νόμιμα στο δήμο της Αθήνας με σύνθημα την ασφάλεια στον Αγιο Παντελεήμονα κι αλλού, γιατί οι κυβερνήσεις αδιαφόρησαν, γιατί δεν άκουσαν το καμπανάκι;
Άλλωστε, είτε κόκκινος, είτε μαύρος είτε πράσινος είτε μπλέ ο φασισμός είναι ένας. Καταστρέφει, δεν αποδέχεται την άλλη άποψη, ομνύει σε ιδεολογίες ακραίες, βιαιοπραγεί.
Καμιά διαφορά δεν μπορεί να βρει κανείς στους ναζιστές Χρυσαυγίτες και στους δήθεν "επαναστάτες", ακραριστερούς ή αναρχικούς. Το ίδιο θρασύδειλοι είναι που χτυπάνε και τρομοκρατούν. Και πρέπει να έχουν την ίδια αντιμετώπιση, απομόνωση, καταδίκη, πάταξη. Να βγάλουν όλοι τις κουκούλες...
Για να ανακοπεί η άνοδος της Χρυσής Αυγής το πολιτικό σύστημα που θα προκύψει από τις εκλογές πρέπει να δώσει άμεση λύση στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και της ασφάλειας των πολιτών, πειστικά με πράξεις όμως και όχι με ευχολόγια.
Κάποιοι από τους "φωστήρες" που πάντα πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους βαυκαλίζονται ότι η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή είναι απλώς ένα συγκυριακό φαινόμενο που ως τις επόμενες εκλογές θα ξεφουσκώσει, μα όσο δεν θα δίνεται αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα, η Χρυσή Αυγή θα αποδεικνύεται ότι ήρθε για να μείνει και ίσως καταφέρει να οργανωθεί αποτελεσματικότερα στο μέλλον.
Εμένα προσωπικά το μόνο που με ενοχλεί στο θέμα, είναι ότι ιδιοποιήθηκαν σύμβολα Ναζιστικά που δεν έχουν καμιά θέση στην Ελληνική Ιστορία...
Δευτέρα 23 Απριλίου 2012
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ;
Ποιός θα πείσει του πεινασμένους;
Με αυτό κυρίως το ερώτημα θα οδηγηθούμε όλοι μπροστά στις κάλπες και στην επιλογή κόμματος και υποψηφίου βουλευτού.
Ποιος λοιπόν θα βγάλει τον πεινασμένο από την κατάσταση της πείνας και ποιός μπορεί να απομακρύνει την μορφή του θανάτου μπροστά από τον απελπισμένο λαό;
Ο πεινασμένος δεν πείθεται πλέον με λόγια, ούτε με υποσχέσεις του τύπου "θα".
Ο πεινασμένος, ο απελπισμένος, ζητά αμεσότητα, ζητά λύση εδώ και τώρα κι όχι κάποτε.
Όπως και αυτός που βλέπει τον θάνατο σαν λύση απαλλαγής από τα προβλήματα ή τον βλέπει να πλησιάζει επειδή τα οικονομικά του έφτασαν σε αρνητικό σημείο δεν αρκείται σε πολιτικές υποσχέσεις, όπως γινόταν μέχρι τώρα.
Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι οι υποσχέσεις φτάνουν από την μία εκλογική αναμέτρηση στην επομένη και διαιωνίζονται σε μέγα βάθος χρόνου. Που έχοντας να καταναλώνουν οι αποδέκτες, δεν τους πολυ-έννοιαζε αν απογοητεύονταν προ στιγμής, ελπίζοντας την ικανοποίηση τους σε άλλη δοθείσα ευκαιρία...
Τώρα όμως οι υποσχέσεις δεν πείθουν, και κυρίως όταν προέρχονται από τους παλιούς θιασώτες του "θα". Άλλωστε οι παλιοί λάτρεις του θα κρύφτηκαν και δεν συμμετέχουν σε αυτές τις εκλογές όπως δήλωσαν αρκετοί. Δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν ανάμεσα στους ψηφοφόρους τους. Γιατί άραγε; Γιατί φοβούνται την οργή του πεινασμένου; Αφού λένε ότι για όλα φταίνε "οι άλλοι"...
Ποιος θα πείσει τους πεινασμένους και τους απελπισμένους Έλληνες για ένα καλύτερο αύριο;
Κι όταν λέμε αύριο εννοούμε αύριο, κι όχι κάποτε στο βάθος του χρόνου.
Διότι αν δεν πεισθεί ο πεινασμένος για ένα βελτιωμένο αύριο, μπορεί να γίνει απρόβλεπτος και να οδηγηθεί στην οποιαδήποτε πράξη απελπισίας. Ο χαμένος δεν έχει πλέον τι άλλο να χάσει και βλέποντας τη φιγούρα του θανάτου να πλησιάζει θα ξεσηκωθεί για να απομακρύνει την επικίνδυνη φιγούρα όσο πιο μακρυά μπορεί. Έχει άλλη πειστική λύση;
Η μορφή του πεινασμένου, του απελπισμένου, αυτού που του εξαφάνισαν την ελπίδα, δεν επιτρέπει στους παλιούς λάτρεις του "θα" να κυκλοφορήσουν, να τους πλησιάσουν, να τους πουν κάτι.
Αλλωστε τι να τους πουν; "Σας φέραμε μεν εμείς εδώ αλλά θα σας βγάλουμε πάλι εμείς;" Μα ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν και για τον λόγο αυτό δεν κυκλοφορούν και κρύβονται. Αυτό δείχνει και την ευθύνη τους για τις μέχρι σήμερα επιτυχίες της πολιτικής τους.
Καιρός να φανούν οι υπεύθυνοι και οι ευθύνες τους, καιρός να βγούν δραστήριοι πατριώτες που να αγαπούν τον λαό κι όχι τον εαυτό τους μόνο και φυσικά και ο κάθε ψηφοφόρος να αναλάβει και τις δικές του μέχρι σήμερα ευθύνες και να μην τις ρίχνει μόνο εύκολα στους άλλους και αναλογιζόμενος τις ευθύνες του να κρίνει τις αποφάσεις που πρέπει να λάβει τώρα που ο κόμπος όχι μόνο έφτασε στο χτένι, αλλά άρχισε να σπάει δόντια του χτενιού.
Τα αποτελέσματα των εκλογών θα δείξουν αν ο λαός είναι έξυπνος, ξύπνιος και συνειδητός ή αν αυτοί που μας οδήγησαν ως εδώ είναι πιο καπάτσοι και παραμυθάδες.
Ευκαιρία για καταλογισμό ευθυνών στους φταίχτες και συνειδητών επιλογών όλων μαςσήμερα και αύριο μήπως και αποφύγουμε την πείνα, την απελπισία, τον θάνατο, σαν άτομα και σαν λαός.
Οι ευθύνες μας πρό των προεκλογικών εξξαγγελιών που ήδη άρχισαν να γίνονται γαλαντόμες και η επιλογή μας προ της κάλπης.
Με αυτό κυρίως το ερώτημα θα οδηγηθούμε όλοι μπροστά στις κάλπες και στην επιλογή κόμματος και υποψηφίου βουλευτού.
Ποιος λοιπόν θα βγάλει τον πεινασμένο από την κατάσταση της πείνας και ποιός μπορεί να απομακρύνει την μορφή του θανάτου μπροστά από τον απελπισμένο λαό;
Ο πεινασμένος δεν πείθεται πλέον με λόγια, ούτε με υποσχέσεις του τύπου "θα".
Ο πεινασμένος, ο απελπισμένος, ζητά αμεσότητα, ζητά λύση εδώ και τώρα κι όχι κάποτε.
Όπως και αυτός που βλέπει τον θάνατο σαν λύση απαλλαγής από τα προβλήματα ή τον βλέπει να πλησιάζει επειδή τα οικονομικά του έφτασαν σε αρνητικό σημείο δεν αρκείται σε πολιτικές υποσχέσεις, όπως γινόταν μέχρι τώρα.
Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι οι υποσχέσεις φτάνουν από την μία εκλογική αναμέτρηση στην επομένη και διαιωνίζονται σε μέγα βάθος χρόνου. Που έχοντας να καταναλώνουν οι αποδέκτες, δεν τους πολυ-έννοιαζε αν απογοητεύονταν προ στιγμής, ελπίζοντας την ικανοποίηση τους σε άλλη δοθείσα ευκαιρία...
Τώρα όμως οι υποσχέσεις δεν πείθουν, και κυρίως όταν προέρχονται από τους παλιούς θιασώτες του "θα". Άλλωστε οι παλιοί λάτρεις του θα κρύφτηκαν και δεν συμμετέχουν σε αυτές τις εκλογές όπως δήλωσαν αρκετοί. Δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν ανάμεσα στους ψηφοφόρους τους. Γιατί άραγε; Γιατί φοβούνται την οργή του πεινασμένου; Αφού λένε ότι για όλα φταίνε "οι άλλοι"...
Ποιος θα πείσει τους πεινασμένους και τους απελπισμένους Έλληνες για ένα καλύτερο αύριο;
Κι όταν λέμε αύριο εννοούμε αύριο, κι όχι κάποτε στο βάθος του χρόνου.
Διότι αν δεν πεισθεί ο πεινασμένος για ένα βελτιωμένο αύριο, μπορεί να γίνει απρόβλεπτος και να οδηγηθεί στην οποιαδήποτε πράξη απελπισίας. Ο χαμένος δεν έχει πλέον τι άλλο να χάσει και βλέποντας τη φιγούρα του θανάτου να πλησιάζει θα ξεσηκωθεί για να απομακρύνει την επικίνδυνη φιγούρα όσο πιο μακρυά μπορεί. Έχει άλλη πειστική λύση;
Η μορφή του πεινασμένου, του απελπισμένου, αυτού που του εξαφάνισαν την ελπίδα, δεν επιτρέπει στους παλιούς λάτρεις του "θα" να κυκλοφορήσουν, να τους πλησιάσουν, να τους πουν κάτι.
Αλλωστε τι να τους πουν; "Σας φέραμε μεν εμείς εδώ αλλά θα σας βγάλουμε πάλι εμείς;" Μα ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν και για τον λόγο αυτό δεν κυκλοφορούν και κρύβονται. Αυτό δείχνει και την ευθύνη τους για τις μέχρι σήμερα επιτυχίες της πολιτικής τους.
Καιρός να φανούν οι υπεύθυνοι και οι ευθύνες τους, καιρός να βγούν δραστήριοι πατριώτες που να αγαπούν τον λαό κι όχι τον εαυτό τους μόνο και φυσικά και ο κάθε ψηφοφόρος να αναλάβει και τις δικές του μέχρι σήμερα ευθύνες και να μην τις ρίχνει μόνο εύκολα στους άλλους και αναλογιζόμενος τις ευθύνες του να κρίνει τις αποφάσεις που πρέπει να λάβει τώρα που ο κόμπος όχι μόνο έφτασε στο χτένι, αλλά άρχισε να σπάει δόντια του χτενιού.
Τα αποτελέσματα των εκλογών θα δείξουν αν ο λαός είναι έξυπνος, ξύπνιος και συνειδητός ή αν αυτοί που μας οδήγησαν ως εδώ είναι πιο καπάτσοι και παραμυθάδες.
Ευκαιρία για καταλογισμό ευθυνών στους φταίχτες και συνειδητών επιλογών όλων μαςσήμερα και αύριο μήπως και αποφύγουμε την πείνα, την απελπισία, τον θάνατο, σαν άτομα και σαν λαός.
Οι ευθύνες μας πρό των προεκλογικών εξξαγγελιών που ήδη άρχισαν να γίνονται γαλαντόμες και η επιλογή μας προ της κάλπης.
Σάββατο 21 Απριλίου 2012
ΕΝΑ ΤΑΝΚ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...
Ελληνική ταινία του Γ. Δαλιανίδη από το 1975.
Στις αρχές του 1967 ένας νομοταγής πολίτης, ένας ανθρωπάκος που μένει με τη μητέρα του, την αδελφή του και τον μικρότερο αδελφό του, δουλεύει νυχθημερόν στο ψιλικατζίδικό τους, βιώνοντας παράλληλα την καθημερινότητα και την πιλιτική αναταραχή της εποχής.
Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου κείνης της χρονιάς, τον αναγκάζει να πάει με τα νερά των κρατούντων, αναρτώντας κάθε φορά στο μαγαζί του τη φωτογραφία του εκάστοτε ισχυρού, προσπαθώντας από φόβο να τα έχει καλά με το σύστημα...
*************************
Μη παραλείψετε σήμερα να απολαύσετε τα διάφορα μηνύματα των πολιτικών για την 21η Απριλίου, όπου φυσικά για όλα έφταιγαν οι Αμερικανοί, όπως σήμερα φταίνε οι Γερμανοί.
Το πολιτικό κενό που υπήρχε τότε εξαιτίας των φαύλων προσώπων της εποχής και οδηγούσε προς το χάος, δεν είχε ούτε έχει καμιά ευθύνη, έ...
Παρασκευή 20 Απριλίου 2012
ΑΧΡΕΙΑΣΤΟΙ...
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές και έχουμε γεμίσει με προτάσεις για το ποιους πρέπει να ψηφίσουμε.
Δεν μπορώ να προτείνω ποιον εκλεκτό να ψηφίσετε αλλά δεν μ' εμποδίζει κανείς να αναφερθώ σε όσους/ες μ' ενοχλεί και προκαλεί η στάση τους και φυσικά κανείς σόφρωνας πολίτης δεν θάπρεπε να σκεφτεί καν να ψηφίσει...
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε αυτούς που υπόσχονται ότι θα δώσουν έστω και ένα ευρώ παραπάνω. Εκτός του προφανές ότι δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα ευρώ περίσσευμα, η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε γιατί μάθαμε να μετράμε τα πάντα με χρήματα. Και όσο υπήρχαν τα δανεικά δεν μας ένοιαζε η κατάσταση της παιδείας, της υγείας, η λειτουργία του κράτους κτλ. Νομίζαμε ότι τα χρήματα θα κάλυπταν όλη την ασχήμια μας ως κράτος εσαεί...
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε όλους αυτούς που μας λένε να καταψηφίσω τους άλλους. Δεν θα ψηφίσουμε όσους στηρίζονται στο θυμικό και στην άρνηση. Δεν χρειαζόμαστε αυτούς που μη έχοντας μια ουσιαστική και ρεαλιστική πρόταση για το μέλλον της χώρας μου, θεωρούν ότι πρέπει να τους ψηφίσουμε έτσι απλώς για να μην ψηφίσουμε τους "άλλους".
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε όσους δεν περιγράφουν με αρκετή ακρίβεια τι πρέπει να αλλάξει στη χώρα. Δεν περιμένουμε τίποτα από αυτούς που θα μιλήσουν για θεωρητικές λύσεις χωρίς συγκεκριμένους στόχους και μέτρα. Για τους θεσμούς και τις δομές αυτού του κράτους που είναι οι πρώτοι που χρεοκόπησαν και αν δεν αλλάξουν αυτοί, όσα δάνεια και να πάρουμε δεν πρόκειται να ορθοποδήσουμε ποτέ...
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε όσους η κούφια ρητορική τους αναλώνεται μεταξύ συνομωσιολογίας και ευχολογίων. Όσους θεωρούν ότι φτάσαμε ως εδώ λόγω κάποιων σκοτεινών παγκόσμιων κέντρων και θα γλιτώσουμε με μαγικές λύσεις χωρίς αιτιολόγηση. Αρκεί να τους ακολουθήσουμε τυφλά και σωθήκαμε...
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε αυτούς που θεωρούν ότι για να προχωρήσουμε ως έθνος πρέπει να απομονωθούμε από τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν πριμοδοτούμε όλους αυτούς που μας θεωρούν ένα έθνος ευλογημένο από τον Δημιουργό, λες και όλα τα υπόλοιπα έθνη της γης είναι κατώτερα.
Δεν θ' αφήσουμε να μας δουλέψουνε προεκλογικά όσοι χρησιμοποιούν δεσμευτικό λόγο με χρήση ρημάτων όπως δεσμευόμαστε, υποσχόμαστε, εγγυώμαστε: δεσμεύσεις για το καλό όλων, οι οποίες όμως για τον συγκεκριμένο ακριβώς λόγο ενδέχεται να περιέχουν αντιφάσεις. Συνήθως το καλό μιας κοινωνικής ομάδας ή τάξης συνιστά αυτομάτως ζημιά προς κάποια άλλη. Βλέπετε, η κοινωνία είναι τόσο σύνθετα δομημένη που δεν γίνεται τόσο εύκολα να εξυπηρετούνται όλοι, ταυτόχρονα και ανώδυνα.
Δεν θα δημαγωγήσει σε βάρος μας κανείς με διαρκή επίκληση προς τον άμεμπτο Ελληνικό λαό, με φράσεις όπως ο σοφός, ο κυρίαρχος λαός, έχουμε εμπιστοσύνη στην ψήφο σας, το αλάνθαστο αισθητήριο του λαού, κτλ. που μας έφτασε εδώ με πρότερες επιλογές...
Δεν παρέχουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτούς που από συνήθεια αντιπαραθέτουν πολυφορεμένες και φθαρμένες στο πεδίο της πολιτικής ρητορείας έννοιες όπως ομαλότητα-ασταθεια, πρόοδος-συντήρηση, πατριώτες-ανθέλληνες, κάποιες φορές ενσωματωμένες σε ρητορικές ερωτήσεις που εκβιάζουν την απάντηση, π.χ. θέλετε σταθερότητα ή αστάθεια; Στις εκλογές δεν αναμετρώνται τα κόμματα, αναμετράται το παρελθόν με το μέλλον...
Δεν θα ψηφίσουμε την άρνηση, το μίσος, τη μιζέρια, την απαισιοδοξία, το ψεύτικο, το αλαζονικό, το εύκολο.
Δεν πρόκειται να μας παρασύρει η υποκριτική κάποιες φορές βεβαιότητα του αρχηγού περί επικράτησης του κόμματός του στις εκλογές. Τούτη τη φορά είναι αλλιώς τα πράγματα...
Ας ελπίσουμε ωστόσο, ότι μέσα σε τόσους που θα προτάσσουν τα παραπάνω θα βρεθούν έστω κάποιοι που θα αρθρώσουν ένα καινούργιο, ειλικρινή και απαλλαγμένο από αγκυλώσεις κάθε είδους, πολιτικό λόγο.
Και βεβαίως θα φροντίσουν μετά την εκλογή τους να τον μετουσιώσουν σε μια νέα, ρεαλιστική και επωφελή για τον τόπο πολιτική. Δύσκολο βέβαια, αλλά...
Και για να γίνει αυτό θα πάμε ΌΛΟΙ να ψηφίσουμε κείνη τη μέρα. Δεν θ' αφήσουμε τους άλλους ν' αποφασίσουν για εμάς με την απουσία μας από την κάλπη όταν πρέπει!
Δεν μπορώ να προτείνω ποιον εκλεκτό να ψηφίσετε αλλά δεν μ' εμποδίζει κανείς να αναφερθώ σε όσους/ες μ' ενοχλεί και προκαλεί η στάση τους και φυσικά κανείς σόφρωνας πολίτης δεν θάπρεπε να σκεφτεί καν να ψηφίσει...
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε αυτούς που υπόσχονται ότι θα δώσουν έστω και ένα ευρώ παραπάνω. Εκτός του προφανές ότι δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα ευρώ περίσσευμα, η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε γιατί μάθαμε να μετράμε τα πάντα με χρήματα. Και όσο υπήρχαν τα δανεικά δεν μας ένοιαζε η κατάσταση της παιδείας, της υγείας, η λειτουργία του κράτους κτλ. Νομίζαμε ότι τα χρήματα θα κάλυπταν όλη την ασχήμια μας ως κράτος εσαεί...
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε όλους αυτούς που μας λένε να καταψηφίσω τους άλλους. Δεν θα ψηφίσουμε όσους στηρίζονται στο θυμικό και στην άρνηση. Δεν χρειαζόμαστε αυτούς που μη έχοντας μια ουσιαστική και ρεαλιστική πρόταση για το μέλλον της χώρας μου, θεωρούν ότι πρέπει να τους ψηφίσουμε έτσι απλώς για να μην ψηφίσουμε τους "άλλους".
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε όσους δεν περιγράφουν με αρκετή ακρίβεια τι πρέπει να αλλάξει στη χώρα. Δεν περιμένουμε τίποτα από αυτούς που θα μιλήσουν για θεωρητικές λύσεις χωρίς συγκεκριμένους στόχους και μέτρα. Για τους θεσμούς και τις δομές αυτού του κράτους που είναι οι πρώτοι που χρεοκόπησαν και αν δεν αλλάξουν αυτοί, όσα δάνεια και να πάρουμε δεν πρόκειται να ορθοποδήσουμε ποτέ...
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε όσους η κούφια ρητορική τους αναλώνεται μεταξύ συνομωσιολογίας και ευχολογίων. Όσους θεωρούν ότι φτάσαμε ως εδώ λόγω κάποιων σκοτεινών παγκόσμιων κέντρων και θα γλιτώσουμε με μαγικές λύσεις χωρίς αιτιολόγηση. Αρκεί να τους ακολουθήσουμε τυφλά και σωθήκαμε...
Δεν σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε αυτούς που θεωρούν ότι για να προχωρήσουμε ως έθνος πρέπει να απομονωθούμε από τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν πριμοδοτούμε όλους αυτούς που μας θεωρούν ένα έθνος ευλογημένο από τον Δημιουργό, λες και όλα τα υπόλοιπα έθνη της γης είναι κατώτερα.
Δεν θ' αφήσουμε να μας δουλέψουνε προεκλογικά όσοι χρησιμοποιούν δεσμευτικό λόγο με χρήση ρημάτων όπως δεσμευόμαστε, υποσχόμαστε, εγγυώμαστε: δεσμεύσεις για το καλό όλων, οι οποίες όμως για τον συγκεκριμένο ακριβώς λόγο ενδέχεται να περιέχουν αντιφάσεις. Συνήθως το καλό μιας κοινωνικής ομάδας ή τάξης συνιστά αυτομάτως ζημιά προς κάποια άλλη. Βλέπετε, η κοινωνία είναι τόσο σύνθετα δομημένη που δεν γίνεται τόσο εύκολα να εξυπηρετούνται όλοι, ταυτόχρονα και ανώδυνα.
Δεν θα δημαγωγήσει σε βάρος μας κανείς με διαρκή επίκληση προς τον άμεμπτο Ελληνικό λαό, με φράσεις όπως ο σοφός, ο κυρίαρχος λαός, έχουμε εμπιστοσύνη στην ψήφο σας, το αλάνθαστο αισθητήριο του λαού, κτλ. που μας έφτασε εδώ με πρότερες επιλογές...
Δεν παρέχουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτούς που από συνήθεια αντιπαραθέτουν πολυφορεμένες και φθαρμένες στο πεδίο της πολιτικής ρητορείας έννοιες όπως ομαλότητα-ασταθεια, πρόοδος-συντήρηση, πατριώτες-ανθέλληνες, κάποιες φορές ενσωματωμένες σε ρητορικές ερωτήσεις που εκβιάζουν την απάντηση, π.χ. θέλετε σταθερότητα ή αστάθεια; Στις εκλογές δεν αναμετρώνται τα κόμματα, αναμετράται το παρελθόν με το μέλλον...
Δεν θα ψηφίσουμε την άρνηση, το μίσος, τη μιζέρια, την απαισιοδοξία, το ψεύτικο, το αλαζονικό, το εύκολο.
Δεν πρόκειται να μας παρασύρει η υποκριτική κάποιες φορές βεβαιότητα του αρχηγού περί επικράτησης του κόμματός του στις εκλογές. Τούτη τη φορά είναι αλλιώς τα πράγματα...
Ας ελπίσουμε ωστόσο, ότι μέσα σε τόσους που θα προτάσσουν τα παραπάνω θα βρεθούν έστω κάποιοι που θα αρθρώσουν ένα καινούργιο, ειλικρινή και απαλλαγμένο από αγκυλώσεις κάθε είδους, πολιτικό λόγο.
Και βεβαίως θα φροντίσουν μετά την εκλογή τους να τον μετουσιώσουν σε μια νέα, ρεαλιστική και επωφελή για τον τόπο πολιτική. Δύσκολο βέβαια, αλλά...
Και για να γίνει αυτό θα πάμε ΌΛΟΙ να ψηφίσουμε κείνη τη μέρα. Δεν θ' αφήσουμε τους άλλους ν' αποφασίσουν για εμάς με την απουσία μας από την κάλπη όταν πρέπει!
Πέμπτη 19 Απριλίου 2012
ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ;
Ο υπουργός και ο βουλευτής που εμείς στείλαμε στη Βουλή, νομίζει πως
μας έχει τυλίξει όλους σε μια κόλλα χαρτί. Με περίσσια αλαζονεία, έπαρση
όταν έρχεται στην "επαρχία" του, άποψη επί παντός επιστητού, με
αυτοκρατορικές συμπεριφορές, με μπουρδολογία όπου δει κάμερα και λοιπές
συνήθειες πολιτικών προ γιαουρτιών και γιούχα.
Μέχρι που τους βλέπουμε τώρα να μας παρουσιάζεται ως αναδυομένη νεαρή παρθένα της πολιτικής, μη έχοντας ευθύνες για το παρελθόν κι ελπίζοντας να μας οδηγήσει ο ίδιος/α στο μέλλον.
Για αυτού του είδους των πολιτικών, οι κρατικοί μηχανισμοί βρισκονται στην υπηρεσία της φιλοδοξίας τους.
Αφού το πολιτικό μας σύστημα παραμένει αναλοίωτο τι περιμένουμε να καταλάβους αυτοί που το υπηρετούν;
Και γιατί να εργαστεί ο εξ επαγγέλματος λόγω κομματικού σωλήνα πολιτικός;
Εργάστηκε μια φορά στη ζωή του όταν ήταν αφισοκολλητής, κλακαδόρος και "αγωνιστής" του κόμματος του. Από τότε και μετά εκποιεί υπερήφανα τους αγώνες του και καλοπληρώνεται γι' αυτό.
Τι τον νοιάζει ο κάτοικος της πόλης και του χωριού, ο εργάτης, ο έμπορος, ο επιχιερηματίας (πλην ολίγων κρατικοδίαιτων στων οποίων τη λίστα υπάρχει pay roll με το όνομα του), ο διαδηλωτής και τόσοι άλλοι. Ο άνθρωπος δεν έχει καμμιά σχέση με αυτούς.
Αυτουνού η δουλειά του είναι να διασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία του συστήματος που τον θρέφει τόσα χρόνια, όπως κάθε συνετός και καθωσπρέπει υπάλληλος.
Αυτό που αφορά εμάς, τους πολίτες είναι άλλο. Γιατί τους ψηφίζουμε, γιατί τους έχουμε εκεί;
Μήπως ήρθε ο καιρός όταν θα ξαναπάμε στην κάλπη τον Φλεβάρη να σκεφθούμε ποιοί είμαστε εμείς και ποιοί είναι αυτοί που μας τη δίνουν με τα καμώματα τους και να πράξουμε ανάλογα;
Η ευθύνη δεν είναι δικιά τους παρά αποκλειστικά δική μας. Και ας μή πέφτουμε στα ψευτοδιλήμματα "ποιόν να ψηφίσεις".
Ενδεχομένως και κανέναν πάντως όχι αυτούς που δεν θέλουμε. όχι όμως αδιαφορία και αποχή. Πρέπει ο λαός να τους λήξει μίας και διά παντός και να τους βλέπουμε μόνο στο μουσείο της φαυλότητας.
Να προτάξουμε άλλους υποψήφιους όπως τους θέλουμε και να τους έχουμε από κοντά όταν πάνε να ποραστρατήσουν.
Αφού τους κάνουμε να καταλάβουν πως το να είναι βουλευτές είναι εθνική τιμή και όχι τιμή βουλευτικής αποζημίωσης και πρόωρης σύνταξης.
Για να δούμε, αυτή τη φορά θα είμαστε εκεί όταν πρέπει;
Μέχρι που τους βλέπουμε τώρα να μας παρουσιάζεται ως αναδυομένη νεαρή παρθένα της πολιτικής, μη έχοντας ευθύνες για το παρελθόν κι ελπίζοντας να μας οδηγήσει ο ίδιος/α στο μέλλον.
Για αυτού του είδους των πολιτικών, οι κρατικοί μηχανισμοί βρισκονται στην υπηρεσία της φιλοδοξίας τους.
Αφού το πολιτικό μας σύστημα παραμένει αναλοίωτο τι περιμένουμε να καταλάβους αυτοί που το υπηρετούν;
Και γιατί να εργαστεί ο εξ επαγγέλματος λόγω κομματικού σωλήνα πολιτικός;
Εργάστηκε μια φορά στη ζωή του όταν ήταν αφισοκολλητής, κλακαδόρος και "αγωνιστής" του κόμματος του. Από τότε και μετά εκποιεί υπερήφανα τους αγώνες του και καλοπληρώνεται γι' αυτό.
Τι τον νοιάζει ο κάτοικος της πόλης και του χωριού, ο εργάτης, ο έμπορος, ο επιχιερηματίας (πλην ολίγων κρατικοδίαιτων στων οποίων τη λίστα υπάρχει pay roll με το όνομα του), ο διαδηλωτής και τόσοι άλλοι. Ο άνθρωπος δεν έχει καμμιά σχέση με αυτούς.
Αυτουνού η δουλειά του είναι να διασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία του συστήματος που τον θρέφει τόσα χρόνια, όπως κάθε συνετός και καθωσπρέπει υπάλληλος.
Αυτό που αφορά εμάς, τους πολίτες είναι άλλο. Γιατί τους ψηφίζουμε, γιατί τους έχουμε εκεί;
Μήπως ήρθε ο καιρός όταν θα ξαναπάμε στην κάλπη τον Φλεβάρη να σκεφθούμε ποιοί είμαστε εμείς και ποιοί είναι αυτοί που μας τη δίνουν με τα καμώματα τους και να πράξουμε ανάλογα;
Η ευθύνη δεν είναι δικιά τους παρά αποκλειστικά δική μας. Και ας μή πέφτουμε στα ψευτοδιλήμματα "ποιόν να ψηφίσεις".
Ενδεχομένως και κανέναν πάντως όχι αυτούς που δεν θέλουμε. όχι όμως αδιαφορία και αποχή. Πρέπει ο λαός να τους λήξει μίας και διά παντός και να τους βλέπουμε μόνο στο μουσείο της φαυλότητας.
Να προτάξουμε άλλους υποψήφιους όπως τους θέλουμε και να τους έχουμε από κοντά όταν πάνε να ποραστρατήσουν.
Αφού τους κάνουμε να καταλάβουν πως το να είναι βουλευτές είναι εθνική τιμή και όχι τιμή βουλευτικής αποζημίωσης και πρόωρης σύνταξης.
Για να δούμε, αυτή τη φορά θα είμαστε εκεί όταν πρέπει;
Τρίτη 17 Απριλίου 2012
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΑΒΕΒΑΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...
Φαίνεται μια αποστροφή της μεγάλης πλειοψηφίας στην σκέψη μίας
αυτοδύναμης κυβέρνησης στις επόμενες εκλογές. Υπάρχουν πολλοί ψηφοφόροι
οργισμένοι με τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, δηλαδή με
τα κόμματα και με τα πρόσωπα που τα συναπαρτίζουν.
Οτι το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα εδώ στην Ελλάδα θεωρούνται συνώνυμα του ρουσφετιού, της διαφθοράς, του διορισμού ημετέρων, της αναξιοκρατίας και της αναποτελεσματικότητας όταν πρόκειται για το συμφέρον του πολίτη.
Το πραγματικό πρόβλημα των κομμάτων σε αυτές τις εκλογές είναι ότι θα έχουν απέναντί τους ένα διαφορετικό εκλογικό σώμα, εξαπατημένο, υποψιασμένο και πολύ θυμωμένο.
Με διάθεση να τιμωρήσει τους πάντες.
Υπάρχει διάχυτη μια αμφιβολία για το κατά πόσο τα κόμματα το έχουν αντιληφθεί.
Για τις απαντήσεις που καλούνται να δώσουν τις επόμενες προεκλογικές εβδομάδες: Για τα δύσκολα που θα συνεχιστούν και τα ακόμη δυσκολότερα που θα προκύψουν.
Για το αν διαθέτουν την τόλμη, να πάρουν καθαρή θέση από τώρα σχετικά με την προοπτική της μετεκλογικής συνεργασίας. Να πουν με ποιόν θα μπορούσαν να συνεργαστούν και υπό ποιές προϋποθέσεις.
Και όχι να πασάρουν την σχεδόν απίθανη προσδοκία περί αυτοδυναμίας, που θα διαψευτεί την επομένη των εκλογών. Να μας πουν με ποιούς θα κυβερνήσουν. Τα ονόματα να είναι στο τραπέζι.
Και το κυριότερο το ζήτημα που προκύπτει είναι ποιο κόμμα θα ενημερώσει με ειλικρίνεια προεκλογικά ποιά θα είναι και πως προτίθεται να ψηφίσει τα νέα μέτρα που θ' απαιτηθούν μετεκλογικά...
Είναι απαντήσεις που απαιτεί κάθε (γνωστικός) ψηφοφόρος πριν από αυτές τις εκλογές...
Οτι το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα εδώ στην Ελλάδα θεωρούνται συνώνυμα του ρουσφετιού, της διαφθοράς, του διορισμού ημετέρων, της αναξιοκρατίας και της αναποτελεσματικότητας όταν πρόκειται για το συμφέρον του πολίτη.
Το πραγματικό πρόβλημα των κομμάτων σε αυτές τις εκλογές είναι ότι θα έχουν απέναντί τους ένα διαφορετικό εκλογικό σώμα, εξαπατημένο, υποψιασμένο και πολύ θυμωμένο.
Με διάθεση να τιμωρήσει τους πάντες.
Υπάρχει διάχυτη μια αμφιβολία για το κατά πόσο τα κόμματα το έχουν αντιληφθεί.
Για τις απαντήσεις που καλούνται να δώσουν τις επόμενες προεκλογικές εβδομάδες: Για τα δύσκολα που θα συνεχιστούν και τα ακόμη δυσκολότερα που θα προκύψουν.
Για το αν διαθέτουν την τόλμη, να πάρουν καθαρή θέση από τώρα σχετικά με την προοπτική της μετεκλογικής συνεργασίας. Να πουν με ποιόν θα μπορούσαν να συνεργαστούν και υπό ποιές προϋποθέσεις.
Και όχι να πασάρουν την σχεδόν απίθανη προσδοκία περί αυτοδυναμίας, που θα διαψευτεί την επομένη των εκλογών. Να μας πουν με ποιούς θα κυβερνήσουν. Τα ονόματα να είναι στο τραπέζι.
Και το κυριότερο το ζήτημα που προκύπτει είναι ποιο κόμμα θα ενημερώσει με ειλικρίνεια προεκλογικά ποιά θα είναι και πως προτίθεται να ψηφίσει τα νέα μέτρα που θ' απαιτηθούν μετεκλογικά...
Είναι απαντήσεις που απαιτεί κάθε (γνωστικός) ψηφοφόρος πριν από αυτές τις εκλογές...
Σάββατο 14 Απριλίου 2012
ΑΝΑΣΤΑΣΗ 2012...
Χρόνια πολλά, καλή Aνάσταση απ' όλα τα δεινά του τόπου καί πολλές ευχές...
Η Λαμπρή να φωτίσει την καρδιά και τον νού μας!
***********************************************************
Τα Ελληνικά έθιμα του Πάσχα, ανακατεμένα λόγω εποχής με τις μυρωδιές της άνοιξης, είναι όμορφα.
Με τον μυστικισμό του Θείου Πάθους,
εμπλουτισμένα στο διάβα των αιώνων με λατρεία και μεράκι, μπολιασμένα με
την αγνότητα της πίστης και της λαϊκής παράδοσης, προσαρμοσμένα ανά
τόπο και κοινότητα.
Ωστόσο δεν ανήκει σε αυτά η πρόσφατη
νεοπλουτίστικη εμβόλιμη συνήθεια να έρχεται με τιμές αρχηγού κράτους το
Άγιο Φως από την Ιερουσαλήμ, με κρατικό αεροσκάφος συνοδεία κουστωδίας
επισήμων, όπου θα πάει πρώτα στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στην Πλάκα,
και θα διαμοιραστεί στην επικράτεια ακόμη και με ειδικές πτήσεις, να το
παραλάβουν εγκαίρως οι απανταχού Έλληνες πιστοί.
Αν δηλαδή με την παρέμβαση του Δημιουργού συμβαίνει ένα υπερφυσικό γεγονός με ετήσια περιοδικότητα και ωρολογιακή ακρίβεια.
Από τη Βικιπαίδεια: "Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί πριν από την τελετή του Αγίου Φωτός γίνεται πρώτα ένας σχολαστικός έλεγχος του Παναγίου Τάφου και αμέσως μετά τον σφραγίζουν με το μελισσοκέρι που είχε ετοιμαστεί το πρωί. Ο έλεγχος γίνεται για να διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε μέσα στον Πανάγιο Τάφο το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει φωτιά. Αφού σφραγιστεί ο Πανάγιος Τάφος με το μελισσοκέρι, οι αρχές τοποθετούν πάνω στο κερί τις σφραγίδες τους.
Μεγάλο ενδιαφέρον για τον έλεγχο δείχνουν και τα άλλα δόγματα τα οποία έχουν από παλιά αποκτήσει δικαιώματα στον Πανάγιο Τάφο. Το ενδιαφέρον αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αν τύχει κάποια χρονιά να μη βγάλει το Άγιο Φως ο Ορθόδοξος Πατριάρχης τότε θα αναλάβουν το προβάδισμα της τελετής του Αγίου Φωτός άλλοι Χριστιανοί...
Ο έλεγχος αρχίζει στις 10 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και τελειώνει στις 11. Όσο γίνεται ο έλεγχος Ορθόδοξοι Άραβες νέοι διαδηλώνουν μέσα στον Ιερό Ναό υπέρ των ορθοδόξων δικαιωμάτων. Πρέπει να σημειωθεί ότι τον έλεγχο του Παναγίου Τάφου παρακολουθούν εκπρόσωποι των Αρμενίων και άλλων δογμάτων"...
Αυτά τα θαυμαστά συμβαίνουν κάθε τέτοια
μέρα στα Ιεροσόλυμα, περιπεπλεγμένα με εθνοτικές ασκήσεις γεωπολιτικής
επιρροής, που δεν είναι του παρόντος.
Όμως αυτό που ένα τμήμα των πιστών θεωρεί
ως εκ Θεού σταλθέν, το κράτος με την παρέμβασή του αίρει την μυσταγωγία
και την κατάνυξη που υποβάλλει, το εκκοσμικεύει, το μεταβάλλει σε
κρατική γραφειοκρατική υποχρέωση. Αυτό το εν πολλοίς παγανιστικό γεγονός
(καθώς η λατρεία της φωτιάς, έρχεται από την προϊστορία του ανθρώπου),
χάνει την ιερότητα και θρησκευτικότητά ερχόμενο στη χώρα ως αρχηγός
κράτους, με ταρατατζούμ και παράτες.
Και για να κάνουμε και λίγο χιούμορ: αφού ο
Δημιουργός δίνει το Άγιο Φως μόνο σε μας από όλο τον πλανήτη, δεν
μπορούμε να το αξιοποιήσουμε κάπως, τώρα που οι περιστάσεις είναι
δύσκολες; Με αποκλειστικά δικαιώματα, κ.λ.π.
ΜΙΑ ΡΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΦΡΕΝΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...
Ελληνική κωμωδία του Γιώργου Σκαλενάκη από το 1989.
Μια ώριμη σε ηλικία πολυεκατομμυριούχος η Ρένα, αισθάνεται φοβερή πλήξη...
Μη έχοντας κάτι καλύτερο να κάνει για να γεμίσει τον άφθονο ελεύθερο χρόνο της, μπλέκει με μια ομάδα περιθωριακών και ζει την απόλυτη περιπέτεια...
Πέμπτη 12 Απριλίου 2012
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΤΙΓΜΑ...
Με την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου (αφού θα έχουν
μεσολαβήσει τα Πάθη, η Σταύρωση και η Ανάσταση) θα αρχίσει η πιο σκληρή
και αμφίροπη μάχη που έχει δοθεί μέχρι σήμερα πριν από εθνικές εκλογές.
Διαπλεκόμενοι, κρατούντες, άλλα συμφέροντα και κάποιοι που δεν θέλουν να αποδεχθούν ότι ανήκουν ήδη στο παρελθόν θα προσπαθήσουν να διασωθούν μαχόμενοι με λύσσα.
Προσπαθώντας να μπούνε εμπόδιο στην ανάδειξη νέων πολιτικών και νοοτροπιών...
Σε αυτή την ίστατη προσπάθεια να αποτρέψουν το μοιραίο θα επιστρατεύσουν κάθε τρόπο, κάθε μέσο. ΜΜΕ, ανίερες συμμαχίες, πιέσεις προς κάθε κατεύθυνση θα αποτελέσουν τα "εργαλεία" στην τελευταία τους γραμμή άμυνας πριν περάσουν οριστικά στα αζήτητα της ιστορίας...
Φαίνεται οτι στην παρούσα ιστορική στιγμή αποφασίσθηκε και υλοποιήθηκε τάχιστα η πολιτική και κοινωνική αστάθεια, με τον κατακερματισμό του πολιτικού και πιθανώς εθνικού χώρου. Η τελευταία μοδάτη πολιτική έκφραση είναι η ψήφος τιμωρίας μέσω νεόκοπων πολιτικών σχημάτων παλαιών πολιτικών και διαφαινόμενη τάση όχι η ανάδειξη ρεαλιστικών λύσεων στα προβλήματα της χώρας, αλλά μια έντονη μισαλλοδοξία και προσωπικές πικρίες και μικροσυμφέροντα...
Αυτοί χαμένοι είναι, άχουν φάει και ρημάξει ότι μπορούσαν και δεν έχουν να χάσουν κάτι περισσότερο.
Τουναντίον ο λαός θα έχει χάσει ίσως τα πάντα.
Οι επιλογές είναι συγκεκριμένες, το πολιτικό στίγμα του καθενός μετρημένο, η πορεία του και στάση του γνωστή. Η κρισιμότητα των περιστάσεων, επιβάλλει στον κάθε ένα πολιτικό που διεκδικεί την ψήφο των συμπολιτών του, να κάνει γνωστές με πολύ σαφή θέση τρόπο τις πολιτικές του θέσεις και προτεραιότητες.
Και είναι να απορείς ποιοι θα αποφασίσουν τώρα να κατέλθουν για πρώτη φορά στον πολιτικό στίβο.
Οι μέρες που ζούμε τώρα είναι οι χειρότερες για την προσέλκυση στην πολιτική νέων, ικανών και άδολων ανθρώπων.Τι θα είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα μπούνε υποψήφιοι σε αυτές τις εκλογές; Πατριώτες με διάθεση προσφοράς; Μεγαλομανείς που πιστεύουν ότι αυτοί θα σώσουν τη χώρα; Επηρμένοι με άγνοια κινδύνου; Λαμόγια που βλέπουν άδεια θέση και τρέχουν να την αρπάξουν;
Όλοι ωστόσω είμαστε Έλληνες και κανένας δεν μπορεί να καπηλεύεται για λογαριασμό του την εθνική ανεξαρτησία, τον πατριωτισμό, την ελευθερία, την δημοκρατία, την πρόοδο, με φανφαρόνικες εξαγγελίες σε καταστατικά κομμάτων κι αποκομμάτων όλων των αποχρώσεων και τάσεων.
Μόνο που στο βάθος οι επιλογές δεν είναι όσες και οι διακδικητές της ψήφου, αλλά μόνο δύο.
Φυγή προς τα εμπρός ή καθήλωση, απαξίωση και συνθλιβή.
Εμείς σαν ψηφοφόροι κι όχι χαχόλοι όπως μας θέλουν κάποιοι (με τις επιλογές προσώπων που έχουν κάνει για τα ψηφοδέλτια τους και σύντομα θα τα δούμε), διαλέγουμε, "ζυγιάζουμε" και ψηφίζουμε...
Διαπλεκόμενοι, κρατούντες, άλλα συμφέροντα και κάποιοι που δεν θέλουν να αποδεχθούν ότι ανήκουν ήδη στο παρελθόν θα προσπαθήσουν να διασωθούν μαχόμενοι με λύσσα.
Προσπαθώντας να μπούνε εμπόδιο στην ανάδειξη νέων πολιτικών και νοοτροπιών...
Σε αυτή την ίστατη προσπάθεια να αποτρέψουν το μοιραίο θα επιστρατεύσουν κάθε τρόπο, κάθε μέσο. ΜΜΕ, ανίερες συμμαχίες, πιέσεις προς κάθε κατεύθυνση θα αποτελέσουν τα "εργαλεία" στην τελευταία τους γραμμή άμυνας πριν περάσουν οριστικά στα αζήτητα της ιστορίας...
Φαίνεται οτι στην παρούσα ιστορική στιγμή αποφασίσθηκε και υλοποιήθηκε τάχιστα η πολιτική και κοινωνική αστάθεια, με τον κατακερματισμό του πολιτικού και πιθανώς εθνικού χώρου. Η τελευταία μοδάτη πολιτική έκφραση είναι η ψήφος τιμωρίας μέσω νεόκοπων πολιτικών σχημάτων παλαιών πολιτικών και διαφαινόμενη τάση όχι η ανάδειξη ρεαλιστικών λύσεων στα προβλήματα της χώρας, αλλά μια έντονη μισαλλοδοξία και προσωπικές πικρίες και μικροσυμφέροντα...
Αυτοί χαμένοι είναι, άχουν φάει και ρημάξει ότι μπορούσαν και δεν έχουν να χάσουν κάτι περισσότερο.
Τουναντίον ο λαός θα έχει χάσει ίσως τα πάντα.
Οι επιλογές είναι συγκεκριμένες, το πολιτικό στίγμα του καθενός μετρημένο, η πορεία του και στάση του γνωστή. Η κρισιμότητα των περιστάσεων, επιβάλλει στον κάθε ένα πολιτικό που διεκδικεί την ψήφο των συμπολιτών του, να κάνει γνωστές με πολύ σαφή θέση τρόπο τις πολιτικές του θέσεις και προτεραιότητες.
Και είναι να απορείς ποιοι θα αποφασίσουν τώρα να κατέλθουν για πρώτη φορά στον πολιτικό στίβο.
Οι μέρες που ζούμε τώρα είναι οι χειρότερες για την προσέλκυση στην πολιτική νέων, ικανών και άδολων ανθρώπων.Τι θα είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα μπούνε υποψήφιοι σε αυτές τις εκλογές; Πατριώτες με διάθεση προσφοράς; Μεγαλομανείς που πιστεύουν ότι αυτοί θα σώσουν τη χώρα; Επηρμένοι με άγνοια κινδύνου; Λαμόγια που βλέπουν άδεια θέση και τρέχουν να την αρπάξουν;
Όλοι ωστόσω είμαστε Έλληνες και κανένας δεν μπορεί να καπηλεύεται για λογαριασμό του την εθνική ανεξαρτησία, τον πατριωτισμό, την ελευθερία, την δημοκρατία, την πρόοδο, με φανφαρόνικες εξαγγελίες σε καταστατικά κομμάτων κι αποκομμάτων όλων των αποχρώσεων και τάσεων.
Μόνο που στο βάθος οι επιλογές δεν είναι όσες και οι διακδικητές της ψήφου, αλλά μόνο δύο.
Φυγή προς τα εμπρός ή καθήλωση, απαξίωση και συνθλιβή.
Εμείς σαν ψηφοφόροι κι όχι χαχόλοι όπως μας θέλουν κάποιοι (με τις επιλογές προσώπων που έχουν κάνει για τα ψηφοδέλτια τους και σύντομα θα τα δούμε), διαλέγουμε, "ζυγιάζουμε" και ψηφίζουμε...
Τετάρτη 11 Απριλίου 2012
Δευτέρα 9 Απριλίου 2012
ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ...
Σε μια ακόμη επίδειξη "επαναστατικής γυμναστικής" οι ναυτεργάτες
(αυτοί που κάνουν τους αρχηγούς τουλάχιστον, που άγονται και φέρονται
από το ΠΑΜΕ και τον Περισσό), αποφάσισαν να τα κάνουν όλα μπάχαλο λίγες
μέρες πριν το Πάσχα και τις καθιερωμένες "εξόδους" του κόσμου της
πρωτεύουσας.
Φέτος θα προστεθεί και ένα ακόμη μπάχαλο στα ΚΤΕΛ, όπου μερικοί αχρείαστοι - υπεράριθμοι οδηγοί ζητούν τα ρέστα από τους ιδιοκτήτες - εκμεταλλευτές των υπεραστικών λεωφορείων, εμποδίζοντας με καραγκιοζιλίκια τα δρομολόγια που εξυπηρετούν φτωχό κόσμο της επαρχίας.
Καλοκαίρι είχαμε τα ταξί, στις γιορτές των Χριστουγέννων απεργούσε η καθαριότητα, μετά τα βυτία και τα φορτηγά, τώρα μαζί με τους παραπάνω το σκέφτονται πάλι οι υπάλληλοι στην καθαριότητα. Καθε πότε κάνουν εκβιαστική απεργία οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ; Παραμονές των μεγάλων εορτών και της παραπάνω κατανάλωσης με τους όγκους σκουπιδιών στους δρόμους.
Όταν όλες οι συντεχνίες ικανοποιηθείτε, αφήστε και την υπόλοιπη κοινωνία να λειτουργήσει...
Το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν έχουμε ιδέα ποια από τα επιχειρήματά τους είναι δίκαια και ποια άδικα. Ποιοι πράγματι έχουν αδικηθεί, ποιοί εκβιάζουν ρουσφετολογικά προνόμια και ποιοι τους τα τρώνε. Έχουν κουκουλωθεί τα πάντα από τον λαϊκισμό και την παράνοια.
Από την άλλη δίκιο όμως έχουν και όσοι (πάρα πολλοί) υπομένουν τις επιπτώσεις της απεργίας.
Αλήθεια ποιος υφίσταται τις ταλαιπωρίες από όλες αυτές τις κινητοποιήσεις κυρίως αυτό τον καιρό που μετακινείται ο κόσμος και αρχίζει παραδοσιακά και η τουριστική περίοδος;
Σίγουρα όχι οι υπουργοί, οι λοιποί πολιτικοί και οι κρατούντες "κεφαλαιοκράτες - ιμπεριαλιστές", οι οποίοι έχουν τον τρόπο (συν τα κότερα και ελικόπτερα) να βγαίνουν αλώβητοι από κάθε κινητοποίηση στις συγκοινωνίες...
Εξάλλου με τις περιουσίες και τα μέσα των "αφεντικών" βολεύτηκαν αυτοί για να τα λειτουργούν, όποιος δεν του αρέσει να είναι υπάλληλος ας κάνει μια δική του δουλειά να κερδίζει όσα αξίζει. Να δούμε πόσο αξίζει στην ελεύθερη αγορά ένας μούτσος ή καμαρώτος που τώρα βάζει στην τσέπη 3.500 ευρώ/μήνα για ένα απλό ακτοπλοϊκό ταξίδι 3 - 10 ώρες από λιμάνι σε λιμάνι.
Υπό το βάρος αυτού του εκβιασμού όμως κάθε λίγο και λιγάκι, ούτε η Ελλάδα θα ανακάμψει, ούτε η οικονομία έχει ελπίδες να αναπτυχθεί. Και δεν μπορεί μια μερίδα δήθεν εργαζόμενων - συνδικαλιστών που μάλιστα λέγεται ότι παίρνουν και μισθούς διεθνείς σαν ναυτικοί τέτοιους που δε φαντάζεται ο μέσος Έλληνας μισθωτός, να αποφασίζουν για το μέλλον της πατρίδας όποτε θέλουν να εκβιάσουν τον αρμόδιο υπουργό. Με μοχλό πίεσης πάντα την ακτοπλοία και την κρουαζιέρα και ποτέ τα ποντοπόρα πλοία...
Δεν μπορούν να διαλύουν άλλες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες στο όνομα της επανάστασης που ονειρεύονται οι ίδιοι, μα δυστυχώς δεν πρόκειται ποτέ να δούνε στην Ελλάδα!
Φέτος θα προστεθεί και ένα ακόμη μπάχαλο στα ΚΤΕΛ, όπου μερικοί αχρείαστοι - υπεράριθμοι οδηγοί ζητούν τα ρέστα από τους ιδιοκτήτες - εκμεταλλευτές των υπεραστικών λεωφορείων, εμποδίζοντας με καραγκιοζιλίκια τα δρομολόγια που εξυπηρετούν φτωχό κόσμο της επαρχίας.
Καλοκαίρι είχαμε τα ταξί, στις γιορτές των Χριστουγέννων απεργούσε η καθαριότητα, μετά τα βυτία και τα φορτηγά, τώρα μαζί με τους παραπάνω το σκέφτονται πάλι οι υπάλληλοι στην καθαριότητα. Καθε πότε κάνουν εκβιαστική απεργία οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ; Παραμονές των μεγάλων εορτών και της παραπάνω κατανάλωσης με τους όγκους σκουπιδιών στους δρόμους.
Όταν όλες οι συντεχνίες ικανοποιηθείτε, αφήστε και την υπόλοιπη κοινωνία να λειτουργήσει...
Το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν έχουμε ιδέα ποια από τα επιχειρήματά τους είναι δίκαια και ποια άδικα. Ποιοι πράγματι έχουν αδικηθεί, ποιοί εκβιάζουν ρουσφετολογικά προνόμια και ποιοι τους τα τρώνε. Έχουν κουκουλωθεί τα πάντα από τον λαϊκισμό και την παράνοια.
Από την άλλη δίκιο όμως έχουν και όσοι (πάρα πολλοί) υπομένουν τις επιπτώσεις της απεργίας.
Αλήθεια ποιος υφίσταται τις ταλαιπωρίες από όλες αυτές τις κινητοποιήσεις κυρίως αυτό τον καιρό που μετακινείται ο κόσμος και αρχίζει παραδοσιακά και η τουριστική περίοδος;
Σίγουρα όχι οι υπουργοί, οι λοιποί πολιτικοί και οι κρατούντες "κεφαλαιοκράτες - ιμπεριαλιστές", οι οποίοι έχουν τον τρόπο (συν τα κότερα και ελικόπτερα) να βγαίνουν αλώβητοι από κάθε κινητοποίηση στις συγκοινωνίες...
Εξάλλου με τις περιουσίες και τα μέσα των "αφεντικών" βολεύτηκαν αυτοί για να τα λειτουργούν, όποιος δεν του αρέσει να είναι υπάλληλος ας κάνει μια δική του δουλειά να κερδίζει όσα αξίζει. Να δούμε πόσο αξίζει στην ελεύθερη αγορά ένας μούτσος ή καμαρώτος που τώρα βάζει στην τσέπη 3.500 ευρώ/μήνα για ένα απλό ακτοπλοϊκό ταξίδι 3 - 10 ώρες από λιμάνι σε λιμάνι.
Υπό το βάρος αυτού του εκβιασμού όμως κάθε λίγο και λιγάκι, ούτε η Ελλάδα θα ανακάμψει, ούτε η οικονομία έχει ελπίδες να αναπτυχθεί. Και δεν μπορεί μια μερίδα δήθεν εργαζόμενων - συνδικαλιστών που μάλιστα λέγεται ότι παίρνουν και μισθούς διεθνείς σαν ναυτικοί τέτοιους που δε φαντάζεται ο μέσος Έλληνας μισθωτός, να αποφασίζουν για το μέλλον της πατρίδας όποτε θέλουν να εκβιάσουν τον αρμόδιο υπουργό. Με μοχλό πίεσης πάντα την ακτοπλοία και την κρουαζιέρα και ποτέ τα ποντοπόρα πλοία...
Δεν μπορούν να διαλύουν άλλες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες στο όνομα της επανάστασης που ονειρεύονται οι ίδιοι, μα δυστυχώς δεν πρόκειται ποτέ να δούνε στην Ελλάδα!
Κυριακή 8 Απριλίου 2012
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ...
Η ερωτική γεωγραφία του ανθρώπινου σώματος δεν περιλαμβάνει μόνο την πασίγνωση διακεκαυμένη ζώνη των γεννητικών οργάνων.
Υπάρχουν πολλές άλλες περιοχές κυριολεκτικά: από κορυφής μέχρι τα πόδια που διψούν για χάδια, γλειψίματα, ελαφρές δαγκωματιές και οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει ηδονικά ρίγη, ακόμα και οργασμό.
Ανδρες και γυναίκες έχουν ερωτογενή σημεία διάσπαρτα σε ολόκληρο το σώμα, με διαφορετική απόδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάποιοι μπορεί να ερεθίζονται από ένα ελαφρό χάδι στην πατούσα. Αλλοι με ένα απαλό άγγιγμα της γλώσσας στις βλεφαρίδες ή τα φρύδια και άλλοι με ελαφριές δαγκωματιές στον σβέρκο.
Ξεκινώντας από το κεφάλι και πηγαίνοντας προς τα κάτω, μάθετε μερικά σημεία που μπορούν να κάνουν το ερωτικό ηφαίστειο μέσα μας να εκραγεί:
Αυτιά
Αν μπουν οι ψύλλοι της γνωστής έκφρασης, προκαλούν υποψίες. Αν όμως χωθεί εκεί μέσα μια υγρή γλώσσα, τότε μπορεί να προκληθεί ηδονική παράλυση. Κάθε χιλιοστό των αυτιών είναι υπερευαίσθητο. Πολλοί απλώς γαργαλιούνται, άλλοι όμως διεγείρονται όταν νιώθουν την καυτή ανάσα τού/της συντρόφου στο αυτί τους. Παρόμοια συμπτώματα προκαλεί το γλείψιμο, το δάγκωμα, ή τα φιλιά στον λοβό και στα εσωτερικά τοιχώματα. Τα ερωτικά λόγια μπορούν να ειπωθούν ψιθυριστά στο αυτί την κατάλαληλη στιγμή...
Αυχένας
Ο λαιμός έχει το όνομα, αλλά ο σβέρκος έχει τη χάρη. Οσο ευαίσθητος είναι ο πρώτος στα ρουφηχτά φιλιά και τα γλειψίματα, τόσο κι ακόμα περισσότερο είναι ο δεύτερος στις ερωτικές θωπείες. Ορισμένοι/ες λατρεύουν τις ελαφρές δαγκωματιές σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δημιουργούνται οι γνωστές «πιπιλιές» που εμφανίζονται συνήθως στην μπροστινή πλευρά.
Μασχάλες
Εχουν διπλή ερωτική ιδιότητα: διεγείρονται στην αφή και διεγείρουν με την οσμή τους, εκκρίνοντας ένα (μεθυστικό για πολλούς/ές) άρωμα από τους σμιγματογόνους αδένες. Ειδικά ο ιδρώτας της ανδρικής μασχάλης περιέχει τόσο ισχυρές φερορμόνες, ώστε πολλές γυναίκες λιγώνονται μόλις το μυρίσουν. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που αυτή η τριχωτή περιοχή έχει ονομαστεί "Μυστική Ζούγκλα της Ηδονής".
Δάκτυλα
Είτε μιλάμε για εκείνα των χεριών, είτε των ποδιών (στα τελευταία προσθέστε και τις πατούσες) το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Μετά τη γλώσσα, τα ακροδάκτυλα είναι το δεύτερο περισσότερο ευαίσθητο σημείο του ανθρώπινου σώματος διαθέτοντας πολυάριθμες νευρικές απολήξεις. Γεγονός που προκαλεί μεγάλο ερεθισμό σε κάθε είδους άγγιγμα, όπως το πέρασμα της γλώσσας, το ελαφρύ ξύσιμο του νυχιού, μικρές τρυφερές δαγκωματιές κ.λπ.
Θηλές
Για εκείνες του γυναικείου στήθους είναι αυτονόητη η πολλαπλή ερωτική λειτουργία: υπερευαίσθητες σε κάθε άγγιγμα, με εμφανή τα σημάδια της διέγερσης στο ευμεγέθες σχήμα τους, δέχονται και την ίδια στιγμή προσφέρουν ερωτική απόλαυση.
Τι γίνεται όμως με τις ανδρικές θηλές; Από πολλούς ανθρωπολόγους θεωρούνται άχρηστα βιολογικά υπολείμματα του γυναικείου είδους στην εμβρυογένεσή του. Σε αντίθεση με τις γυναικείες θηλές που προσφέρουν ζωοδόχο τροφή, οι ανδρικές θηλές υπάρχουν μόνο για να προσφέρουν την σαρκική απόλαυση. Πρώτος ένας Ολλανδός γυναικολόγος ο Θίοντορ βαν ντε Βέλτε, περιέγραψε το 1937 την ανδρική θηλή ως ερωτογενή ζώνη, ορισμός που αποδίδει απόλυτα την ερωτική λειτουργία τους.
Γόνατα (πίσω πλευρά)
Αυτή η μαλακή «τσέπη της απόλαυσης» στα πόδια, είναι μια από τις πιο αναπάντεχες ζώνες ερωτισμού: όσο πιο απαλό είναι το χάδι ή το γλείψιμο σε αυτή την κλείδωση, τόσο μεγαλύτερη η απόλαυση που δημιουργεί...
Υπάρχουν πολλές άλλες περιοχές κυριολεκτικά: από κορυφής μέχρι τα πόδια που διψούν για χάδια, γλειψίματα, ελαφρές δαγκωματιές και οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει ηδονικά ρίγη, ακόμα και οργασμό.
Ανδρες και γυναίκες έχουν ερωτογενή σημεία διάσπαρτα σε ολόκληρο το σώμα, με διαφορετική απόδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάποιοι μπορεί να ερεθίζονται από ένα ελαφρό χάδι στην πατούσα. Αλλοι με ένα απαλό άγγιγμα της γλώσσας στις βλεφαρίδες ή τα φρύδια και άλλοι με ελαφριές δαγκωματιές στον σβέρκο.
Ξεκινώντας από το κεφάλι και πηγαίνοντας προς τα κάτω, μάθετε μερικά σημεία που μπορούν να κάνουν το ερωτικό ηφαίστειο μέσα μας να εκραγεί:
Αυτιά
Αν μπουν οι ψύλλοι της γνωστής έκφρασης, προκαλούν υποψίες. Αν όμως χωθεί εκεί μέσα μια υγρή γλώσσα, τότε μπορεί να προκληθεί ηδονική παράλυση. Κάθε χιλιοστό των αυτιών είναι υπερευαίσθητο. Πολλοί απλώς γαργαλιούνται, άλλοι όμως διεγείρονται όταν νιώθουν την καυτή ανάσα τού/της συντρόφου στο αυτί τους. Παρόμοια συμπτώματα προκαλεί το γλείψιμο, το δάγκωμα, ή τα φιλιά στον λοβό και στα εσωτερικά τοιχώματα. Τα ερωτικά λόγια μπορούν να ειπωθούν ψιθυριστά στο αυτί την κατάλαληλη στιγμή...
Αυχένας
Ο λαιμός έχει το όνομα, αλλά ο σβέρκος έχει τη χάρη. Οσο ευαίσθητος είναι ο πρώτος στα ρουφηχτά φιλιά και τα γλειψίματα, τόσο κι ακόμα περισσότερο είναι ο δεύτερος στις ερωτικές θωπείες. Ορισμένοι/ες λατρεύουν τις ελαφρές δαγκωματιές σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δημιουργούνται οι γνωστές «πιπιλιές» που εμφανίζονται συνήθως στην μπροστινή πλευρά.
Μασχάλες
Εχουν διπλή ερωτική ιδιότητα: διεγείρονται στην αφή και διεγείρουν με την οσμή τους, εκκρίνοντας ένα (μεθυστικό για πολλούς/ές) άρωμα από τους σμιγματογόνους αδένες. Ειδικά ο ιδρώτας της ανδρικής μασχάλης περιέχει τόσο ισχυρές φερορμόνες, ώστε πολλές γυναίκες λιγώνονται μόλις το μυρίσουν. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που αυτή η τριχωτή περιοχή έχει ονομαστεί "Μυστική Ζούγκλα της Ηδονής".
Δάκτυλα
Είτε μιλάμε για εκείνα των χεριών, είτε των ποδιών (στα τελευταία προσθέστε και τις πατούσες) το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Μετά τη γλώσσα, τα ακροδάκτυλα είναι το δεύτερο περισσότερο ευαίσθητο σημείο του ανθρώπινου σώματος διαθέτοντας πολυάριθμες νευρικές απολήξεις. Γεγονός που προκαλεί μεγάλο ερεθισμό σε κάθε είδους άγγιγμα, όπως το πέρασμα της γλώσσας, το ελαφρύ ξύσιμο του νυχιού, μικρές τρυφερές δαγκωματιές κ.λπ.
Θηλές
Για εκείνες του γυναικείου στήθους είναι αυτονόητη η πολλαπλή ερωτική λειτουργία: υπερευαίσθητες σε κάθε άγγιγμα, με εμφανή τα σημάδια της διέγερσης στο ευμεγέθες σχήμα τους, δέχονται και την ίδια στιγμή προσφέρουν ερωτική απόλαυση.
Τι γίνεται όμως με τις ανδρικές θηλές; Από πολλούς ανθρωπολόγους θεωρούνται άχρηστα βιολογικά υπολείμματα του γυναικείου είδους στην εμβρυογένεσή του. Σε αντίθεση με τις γυναικείες θηλές που προσφέρουν ζωοδόχο τροφή, οι ανδρικές θηλές υπάρχουν μόνο για να προσφέρουν την σαρκική απόλαυση. Πρώτος ένας Ολλανδός γυναικολόγος ο Θίοντορ βαν ντε Βέλτε, περιέγραψε το 1937 την ανδρική θηλή ως ερωτογενή ζώνη, ορισμός που αποδίδει απόλυτα την ερωτική λειτουργία τους.
Γόνατα (πίσω πλευρά)
Αυτή η μαλακή «τσέπη της απόλαυσης» στα πόδια, είναι μια από τις πιο αναπάντεχες ζώνες ερωτισμού: όσο πιο απαλό είναι το χάδι ή το γλείψιμο σε αυτή την κλείδωση, τόσο μεγαλύτερη η απόλαυση που δημιουργεί...
Σάββατο 7 Απριλίου 2012
Ο ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...
Σπάνια δραματική και χιουμοριστική ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα από το 1952
Η ταινία είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην όμορφη παλαιά Πλάκα του ΄50 κάτω από την Άκροπολη, με πρωταγωνιστή τον αξέχαστο ηθοποιό Ορέστη Μακρή.
Ένας γκρινιάρης «γρουσούζης» καφετζής βρίσκει έξω από το καφενείο του ένα έκθετο μωρό και προς μεγάλη έκπληξη όλων, αποφασίζει να το υιοθετήσει...
Παρασκευή 6 Απριλίου 2012
(Ν)ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ...
Λίγο πριν από το κλείσιμο της Βουλής και την κήρυξη της προεκλογικής
περιόδου, οι εθνοπατέρες μας ξαναθυμήθηκαν τον παλιό εαυτό και τις
πρακτικές τους.
Ετσι, υπουργοί του ΠΑΣΟΚ σε απόλυτη συμφωνία με τους συναδέλφους τους, τους προερχόμενους από τη ΝΔ, επιχειρούν αυτές τις μέρες να περάσουν τροπολογίες (ντροπολογίες, όπως τις λέει ο λαός) σε νομοθετήματα με τα οποία δεν υπάρχει καμιά συνάφεια.
Το να μιλήσει κανείς για καταστρατήγηση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής, είναι ψιλά πράγματα! Εδώ κατάργησαν θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος που αφορούν σε δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα, στις τροπολογίες θα σκόνταφταν; Δεν είχε άραγε δίκαιο ο λαός με τα προσβλητικά του συνθήματά του έξω από τη Βουλή, τότε με το κίνημα των Αγανακτισμένων;
Το πιο περίεργο στην υπόθεση είναι ότι πολλές από αυτές τις διατάξεις έρχονται σε πλήρη αντίθεση και καταργούν παλαιότερα άρθρα μνημονιακών νομοσχεδίων με σωστή διαρθρωτική στόχευση. Προέχει βλέπετε όχι το συμφέρον του συνόλου του λαού, αλλά και πάλι ορισμένων ομάδων κατοίκων ή συντεχνιών που τους ψηφίζουν ή θα ήθελαν να τους ψηφίσουν τώρα, για αυτό και οι παρεμβάσεις μέσω τροπολογίες...
Υπάρχουν ευτυχώς και ορισμένοι βουλευτές που αντιστέκονται σε τέτοιες τακτικές. Στη πρόσφατη χρυσή εποχή του δικομματισμού ποιος το ξεχνάει; οι τροπολογίες περνούσαν τις μεταμεσονύκτιες ώρες με ρελάχιστους βουλευτές παρόντες. Και πάλι από τους υπουργούς των εκάστοτε κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, αν και λίγο δυσκολότερα, αφού το κάθε κόμμα τότε ήθελε για τον εαυτό του την υπογραφή των προσθηκών.
Η καταιγίδα των σημερινών τροπολογιών (περί τις 90) δεν είναι μόνο εξαιτίας των εκλογών. Πηγάζει κι από την νεόκοπη νοοτροπία των δυο πρώην μεγάλων κκομμάτων που, όπως λένε σημαίνοντα στελέχη του Κοινοβουλίου τώρα που συγκυβερνούν θεωρούν ότι μπορούν να περάσουν ότι θέλουν, όποτε το θέλουν ελεύθερα χωρίς μικροκομματικές κραυγές δήθεν αντίστασης κι αντιπολίτευσης.
Κι όμως πολλούς από αυτούς θα κληθούμε να ξαναψηφίσουμε. Που όπως δείχνουν, δεν αλλάζουν με τίποτα...
Ρουσφετολόγοι από γεννησιμιού τους, οι εθνοπατέρες μας είναι αδύνατο να λησμονήσουν τακτικές του παρελθόντος. Αδιόρθωτοι, απαράδεκτοι, αμετανόητοι, θα διεκδικήσουν με το θράσος που τους χαρακτηρίζει και πάλι την ψήφο μας, για να μας σώσουν!
Ετσι, υπουργοί του ΠΑΣΟΚ σε απόλυτη συμφωνία με τους συναδέλφους τους, τους προερχόμενους από τη ΝΔ, επιχειρούν αυτές τις μέρες να περάσουν τροπολογίες (ντροπολογίες, όπως τις λέει ο λαός) σε νομοθετήματα με τα οποία δεν υπάρχει καμιά συνάφεια.
Το να μιλήσει κανείς για καταστρατήγηση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής, είναι ψιλά πράγματα! Εδώ κατάργησαν θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος που αφορούν σε δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα, στις τροπολογίες θα σκόνταφταν; Δεν είχε άραγε δίκαιο ο λαός με τα προσβλητικά του συνθήματά του έξω από τη Βουλή, τότε με το κίνημα των Αγανακτισμένων;
Το πιο περίεργο στην υπόθεση είναι ότι πολλές από αυτές τις διατάξεις έρχονται σε πλήρη αντίθεση και καταργούν παλαιότερα άρθρα μνημονιακών νομοσχεδίων με σωστή διαρθρωτική στόχευση. Προέχει βλέπετε όχι το συμφέρον του συνόλου του λαού, αλλά και πάλι ορισμένων ομάδων κατοίκων ή συντεχνιών που τους ψηφίζουν ή θα ήθελαν να τους ψηφίσουν τώρα, για αυτό και οι παρεμβάσεις μέσω τροπολογίες...
Υπάρχουν ευτυχώς και ορισμένοι βουλευτές που αντιστέκονται σε τέτοιες τακτικές. Στη πρόσφατη χρυσή εποχή του δικομματισμού ποιος το ξεχνάει; οι τροπολογίες περνούσαν τις μεταμεσονύκτιες ώρες με ρελάχιστους βουλευτές παρόντες. Και πάλι από τους υπουργούς των εκάστοτε κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, αν και λίγο δυσκολότερα, αφού το κάθε κόμμα τότε ήθελε για τον εαυτό του την υπογραφή των προσθηκών.
Η καταιγίδα των σημερινών τροπολογιών (περί τις 90) δεν είναι μόνο εξαιτίας των εκλογών. Πηγάζει κι από την νεόκοπη νοοτροπία των δυο πρώην μεγάλων κκομμάτων που, όπως λένε σημαίνοντα στελέχη του Κοινοβουλίου τώρα που συγκυβερνούν θεωρούν ότι μπορούν να περάσουν ότι θέλουν, όποτε το θέλουν ελεύθερα χωρίς μικροκομματικές κραυγές δήθεν αντίστασης κι αντιπολίτευσης.
Κι όμως πολλούς από αυτούς θα κληθούμε να ξαναψηφίσουμε. Που όπως δείχνουν, δεν αλλάζουν με τίποτα...
Ρουσφετολόγοι από γεννησιμιού τους, οι εθνοπατέρες μας είναι αδύνατο να λησμονήσουν τακτικές του παρελθόντος. Αδιόρθωτοι, απαράδεκτοι, αμετανόητοι, θα διεκδικήσουν με το θράσος που τους χαρακτηρίζει και πάλι την ψήφο μας, για να μας σώσουν!
Πέμπτη 5 Απριλίου 2012
Τετάρτη 4 Απριλίου 2012
ΣΑΠΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ...
Η άσκηση εξουσίας στην Ελλάδα κυρίως μετά τη μεταπολίτευση, κατάντησε
ένα ιδιότυπο ιδιωτικό καθεστώς ορισμένων προσώπων, οικογενειών και
κομμάτων.
Με μια αλληλοδιαδοχή στην εξουσία άλλοτε της αρτηριοσκληρωτικής δεξιάς και άλλοτε της ελπιδοφόρας(;) σοσιαλοδημοκρατίας, αλλά και τον εκμαυλισμό του Ελληνικού λαού γύρω από μια επίπλαστη ευημερία, ένα πελατειακό κράτος του ρουσφετιού, του κομματισμού και του άκρατου λαϊκισμού, σε συνδυασμό με μια σχεδόν κατοχυρωμένη διαφθορά και τον μικροαστικό ατομισμό του Έλληνα, νομοτελειακώς μας έφεραν στην τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.
Δυό μεγάλες κομματικές οικογένειες κυβέρνησαν ουσιαστικά τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, οι δεξιοί (παλιά ΕΡΕ - Ν.Δ.) και οι κεντρώοι - σοσιαλιστές (παλιά Ε.Κ. - ΠΑΣΟΚ).
Τα μέλη και οι κολλητοί αυτών των δυο πολιτικών οικογενειών έτρωγαν καλά για χρόνια, λεηλατώντας το κράτος και συνιστώντας μεταξύ τους μια ομερτά που δεν επέτρεπε σε άλλους να διαταράξουν την ησυχία τους. Κάπου - κάπου πετούσαν κατιτίς στους υπόλοιπους Έλληνες τους "μη προνομιούχους", με περιτυλίγματα κοινωνικής δικαιοσύνης και αυξήσεων. Κι αυτό βέβαια μετά από στημένους απεργιακούς "αγώνες" των κομματικών συνδικαλιστο-πατέρων που φταίνε όσο και οι πολιτικοί. Έτσι φτάσαμε ως εδώ, αφού σερνόμασταν χρόνια με το περίσευμα τους...
Μα και οι αριστερές δυνάμεις ή όσοι υποστηρίζουν ότι εκπροσωπούν την Αριστερά στη χώρα μας καλοπερνούσαν. Συμμετείχαν από κοινού με τους άλλους εθνοπατέρες στην περιχαράκωση του βασιλείου τους ψηφίζοντας τα ωραία προνόμια και τους παχυλούς μισθούς τους, τις αυξήσεις και τις άλλες παροχές τους, τις συνταγματικές ανευθυνο-ευθύνες τους, την ασυλία τους.
Σκορπισμένοι σε ολιγομελή γκρουπούσκουλα με ανεκδιήγητες ηγεσίες χαμένες στον κόσμο τους, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές του έθνους δεν λένε να ομονοήσουν και να προτείνουν έναν πειστικό κι εφικτό λόγο, με ρεαλιστικά επιχειρήματα εξόδου από την κρίση.
Με μοναδικό άλλοθι για την ύπαρξη τους τυποποιημένες διαδηλώσεις - πορείες με κάθε αιτία κι αφορμή, μα με κανένα αποτέλεσμα και όφελος για τον λαό που καλούσαν και καλούν ακόμη ν' "αγωνιστεί".
Πιθανόν η αριστερά να συμμετείχε λιγότερο στην επίσημη διαφθορά, αλλά οι βουλευτές της ήξεραν τι συνέβαινε τόσα χρόνια και δεν μιλούσαν; Πότε η Ελληνική αριστερά κατέβασε τον κόσμο εναντίον της διαφθοράς των άλλων κομμάτων, ή εναντίον της δημοσιονομικής σπατάλης που έβλεπε γύρω της ή των αβέρτα διορισμών τους οποίους και η ίδια πίεζε να γίνουν, ψηφίζοντας ανάλογους νόμους στη Βουλή;
Για τις βουλευτικές ή κομματικές απολαβές και τις οικονομικές διευκολύνσεις της ελέω κοινοβουλίου, δεν λέει κανείς τους κουβέντα σήμερα. Ακόμη και τώρα με τις εκλογές να πλησιάζουν, έκανε άραγε καμιά κίνηση να αποποιηθεί, έστω μέρος της κρατικής επιχορήγησης για τις εκλογές στα κόμματα, ώστε αυτή να πάει στους ανέργους και τον λαό για τον οποίο δείχνει ότι κόπτεται;
Έπρεπε να έλθει στη χώρα μας η ξένη τρόικα, ώστε να μαθαίνουμε κάθε μέρα πόσο σάπιο κράτος μας παρέδωσαν όλοι οι παλαιοπολιτικοί της Μεταπολίτευσης.
Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη νίκη της τρόικας. Με τις υπογραφές στα Μνημόνια οδήγησε όχι μόνο στην οικονομική υποτέλεια, αλλά και στην πλήρη απαξίωση των κομμάτων εξουσίας.
Επιτάχυνε το τέλος του μεταπολιτευτικού μοντέλου εξουσίας των κομμάτων. Στην θέση των οποίων προωθεί πλέον με όλα τα διαπλεκόμενα μέσα κυβερνήσεις τεχνοκρατών με τον Παπαδήμο, ή άλλον πιο ικανό.
Κι αφού οι ξένοι "σωτήρες" διέλυσαν το πολιτικό σύστημα με την τακτική τους, εμφανίστηκαν και οι νεόκοποι σωτήρες για να ευτελίσουν και να το γελοιοποιήσουν εντελώς...
Πολιτικοί παλαιάς κοπής και νοοτροπίας σαν τον Καμμένο, τον Κουβέλη, το Δημαρά ή τον Καστανίδη και την Λούκα, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια αν τους έλεγε κανείς ότι θα γινόντουσαν αρχηγοί κόμματος θα γελούσαν οι ίδιοι, παριστάνουν τώρα τους σωτήρες και τάχα πως έχουν ιδέες, λύσεις, δρόμους διεξόδου. Αλλά στην ουσία είναι σάρκες εκ της σαρκός του συστήματος.
Για ποιον λόγο λοιπόν η κοινωνία να μην αποστρέφεται όλο το παλαιο-πολιτικό σύστημα;
Η διάσταση κοινωνίας και πολιτικής θα συνεχίζεται, όσο θα υπάρχει έστω και ένας παλαιοπολιτικός στη Βουλή...
Με μια αλληλοδιαδοχή στην εξουσία άλλοτε της αρτηριοσκληρωτικής δεξιάς και άλλοτε της ελπιδοφόρας(;) σοσιαλοδημοκρατίας, αλλά και τον εκμαυλισμό του Ελληνικού λαού γύρω από μια επίπλαστη ευημερία, ένα πελατειακό κράτος του ρουσφετιού, του κομματισμού και του άκρατου λαϊκισμού, σε συνδυασμό με μια σχεδόν κατοχυρωμένη διαφθορά και τον μικροαστικό ατομισμό του Έλληνα, νομοτελειακώς μας έφεραν στην τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.
Δυό μεγάλες κομματικές οικογένειες κυβέρνησαν ουσιαστικά τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, οι δεξιοί (παλιά ΕΡΕ - Ν.Δ.) και οι κεντρώοι - σοσιαλιστές (παλιά Ε.Κ. - ΠΑΣΟΚ).
Τα μέλη και οι κολλητοί αυτών των δυο πολιτικών οικογενειών έτρωγαν καλά για χρόνια, λεηλατώντας το κράτος και συνιστώντας μεταξύ τους μια ομερτά που δεν επέτρεπε σε άλλους να διαταράξουν την ησυχία τους. Κάπου - κάπου πετούσαν κατιτίς στους υπόλοιπους Έλληνες τους "μη προνομιούχους", με περιτυλίγματα κοινωνικής δικαιοσύνης και αυξήσεων. Κι αυτό βέβαια μετά από στημένους απεργιακούς "αγώνες" των κομματικών συνδικαλιστο-πατέρων που φταίνε όσο και οι πολιτικοί. Έτσι φτάσαμε ως εδώ, αφού σερνόμασταν χρόνια με το περίσευμα τους...
Μα και οι αριστερές δυνάμεις ή όσοι υποστηρίζουν ότι εκπροσωπούν την Αριστερά στη χώρα μας καλοπερνούσαν. Συμμετείχαν από κοινού με τους άλλους εθνοπατέρες στην περιχαράκωση του βασιλείου τους ψηφίζοντας τα ωραία προνόμια και τους παχυλούς μισθούς τους, τις αυξήσεις και τις άλλες παροχές τους, τις συνταγματικές ανευθυνο-ευθύνες τους, την ασυλία τους.
Σκορπισμένοι σε ολιγομελή γκρουπούσκουλα με ανεκδιήγητες ηγεσίες χαμένες στον κόσμο τους, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές του έθνους δεν λένε να ομονοήσουν και να προτείνουν έναν πειστικό κι εφικτό λόγο, με ρεαλιστικά επιχειρήματα εξόδου από την κρίση.
Με μοναδικό άλλοθι για την ύπαρξη τους τυποποιημένες διαδηλώσεις - πορείες με κάθε αιτία κι αφορμή, μα με κανένα αποτέλεσμα και όφελος για τον λαό που καλούσαν και καλούν ακόμη ν' "αγωνιστεί".
Πιθανόν η αριστερά να συμμετείχε λιγότερο στην επίσημη διαφθορά, αλλά οι βουλευτές της ήξεραν τι συνέβαινε τόσα χρόνια και δεν μιλούσαν; Πότε η Ελληνική αριστερά κατέβασε τον κόσμο εναντίον της διαφθοράς των άλλων κομμάτων, ή εναντίον της δημοσιονομικής σπατάλης που έβλεπε γύρω της ή των αβέρτα διορισμών τους οποίους και η ίδια πίεζε να γίνουν, ψηφίζοντας ανάλογους νόμους στη Βουλή;
Για τις βουλευτικές ή κομματικές απολαβές και τις οικονομικές διευκολύνσεις της ελέω κοινοβουλίου, δεν λέει κανείς τους κουβέντα σήμερα. Ακόμη και τώρα με τις εκλογές να πλησιάζουν, έκανε άραγε καμιά κίνηση να αποποιηθεί, έστω μέρος της κρατικής επιχορήγησης για τις εκλογές στα κόμματα, ώστε αυτή να πάει στους ανέργους και τον λαό για τον οποίο δείχνει ότι κόπτεται;
Έπρεπε να έλθει στη χώρα μας η ξένη τρόικα, ώστε να μαθαίνουμε κάθε μέρα πόσο σάπιο κράτος μας παρέδωσαν όλοι οι παλαιοπολιτικοί της Μεταπολίτευσης.
Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη νίκη της τρόικας. Με τις υπογραφές στα Μνημόνια οδήγησε όχι μόνο στην οικονομική υποτέλεια, αλλά και στην πλήρη απαξίωση των κομμάτων εξουσίας.
Επιτάχυνε το τέλος του μεταπολιτευτικού μοντέλου εξουσίας των κομμάτων. Στην θέση των οποίων προωθεί πλέον με όλα τα διαπλεκόμενα μέσα κυβερνήσεις τεχνοκρατών με τον Παπαδήμο, ή άλλον πιο ικανό.
Κι αφού οι ξένοι "σωτήρες" διέλυσαν το πολιτικό σύστημα με την τακτική τους, εμφανίστηκαν και οι νεόκοποι σωτήρες για να ευτελίσουν και να το γελοιοποιήσουν εντελώς...
Πολιτικοί παλαιάς κοπής και νοοτροπίας σαν τον Καμμένο, τον Κουβέλη, το Δημαρά ή τον Καστανίδη και την Λούκα, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια αν τους έλεγε κανείς ότι θα γινόντουσαν αρχηγοί κόμματος θα γελούσαν οι ίδιοι, παριστάνουν τώρα τους σωτήρες και τάχα πως έχουν ιδέες, λύσεις, δρόμους διεξόδου. Αλλά στην ουσία είναι σάρκες εκ της σαρκός του συστήματος.
Για ποιον λόγο λοιπόν η κοινωνία να μην αποστρέφεται όλο το παλαιο-πολιτικό σύστημα;
Η διάσταση κοινωνίας και πολιτικής θα συνεχίζεται, όσο θα υπάρχει έστω και ένας παλαιοπολιτικός στη Βουλή...
Τρίτη 3 Απριλίου 2012
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ;
Tην ώρα που κόβονται συντάξεις, οι μισθοί όσων ακόμη εργάζονται είναι
εντελώς απαξιωτικοί και οι περισσότεροι Έλληνες αναζητούν μάταια
τρόπους να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες και να αντεπεξέλθουν
στηαπανωτή ή φορολογία, τα κόμματα θα εισπράξουν 7.030.714,29 ευρώ ως
τακτική χρηματοδότηση και 689.285,71 ευρώ ως οικονομική ενίσχυση για
ερευνητικούς (;) και επιμορφωτικούς σκοπούς. Σύνολο: 7.720.000 ευρώ για
τους πρώτους τρεις μήνες του 2012.
Το 2010 και το 2011 τα κόμματα είχαν λάβει για ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς 4.357.140 ευρώ και 4.823.089 ευρώ αντίστοιχα.
Και η εύλογη απορία είναι τι ερευνητικούς σκοπούς έχουν να υλοποιήσουν οι κομματικοί φωστήρες, όταν μάλιστα βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο; Ποιά άραγε να είναι η καλύτερη θέση για τις αφίσες που πρόκειται να γεμίσουν τους τοίχους σε λίγο; ποιό το αποτελεσματικότερο καμουφλάζ για να κυκλοφορούν οι νυν βουλευτές στις επαρχίες τους χωρίς να τους αναγνωρίζει και να τους μοτσάρει ο κόσμος; ποιό χρώμα και κόμπος γραβάτας κρύβει καλύτερα την ανικανότητα σκέψης και ομιλίας; ή με τι φάρμακο θα γίνουν πιο εύπεπτες οι προεκλογικές μπούρδες που θ' αμολούν τα στελέχη τους στις προεκλογικές περιοδείες;
Νομίζουν πως τους δίνει κανείς γνωστικός πολίτης σημασία ακόμη;
Την ίδια ώρα τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά Ιδρύματα αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες σε ερευνητικό προσωπικό και υποδομές και κάποια κλείνουν...
Και για να έχουμε μέτρο σύγκρισης: Πέντε νέοι ερευνητές κοστίζουν περίπου 120.000, ένα κινητό εργαστήριο αναλύσεων για την τεχνική στήριξη των αγροτών κοστίζει 160.000, η δημιουργία ενός τεστ για την ταυτοποίηση της αυθεντικότητας (ποικιλία κ.λπ.) κοστίζει 700.000.
Αλήθεια πιστεύουν κάποιοι ακόμα και σήμερα ότι η έρευνα και η καινοτομία την οποία όλοι προβάλουν ως μοχλό ανάπτυξης, θα πρέπει να γίνεται από τα πολιτικά κόμματα και τα ερευνητικά Ιδρύματα της χώρας (κάποια με αξιόλογο ερευνητικό έργο στην επαρχία κι άγνωστα στο κέντρο) πρέπει να κλείσουν;
Το 2010 και το 2011 τα κόμματα είχαν λάβει για ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς 4.357.140 ευρώ και 4.823.089 ευρώ αντίστοιχα.
Και η εύλογη απορία είναι τι ερευνητικούς σκοπούς έχουν να υλοποιήσουν οι κομματικοί φωστήρες, όταν μάλιστα βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο; Ποιά άραγε να είναι η καλύτερη θέση για τις αφίσες που πρόκειται να γεμίσουν τους τοίχους σε λίγο; ποιό το αποτελεσματικότερο καμουφλάζ για να κυκλοφορούν οι νυν βουλευτές στις επαρχίες τους χωρίς να τους αναγνωρίζει και να τους μοτσάρει ο κόσμος; ποιό χρώμα και κόμπος γραβάτας κρύβει καλύτερα την ανικανότητα σκέψης και ομιλίας; ή με τι φάρμακο θα γίνουν πιο εύπεπτες οι προεκλογικές μπούρδες που θ' αμολούν τα στελέχη τους στις προεκλογικές περιοδείες;
Νομίζουν πως τους δίνει κανείς γνωστικός πολίτης σημασία ακόμη;
Την ίδια ώρα τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά Ιδρύματα αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες σε ερευνητικό προσωπικό και υποδομές και κάποια κλείνουν...
Και για να έχουμε μέτρο σύγκρισης: Πέντε νέοι ερευνητές κοστίζουν περίπου 120.000, ένα κινητό εργαστήριο αναλύσεων για την τεχνική στήριξη των αγροτών κοστίζει 160.000, η δημιουργία ενός τεστ για την ταυτοποίηση της αυθεντικότητας (ποικιλία κ.λπ.) κοστίζει 700.000.
Αλήθεια πιστεύουν κάποιοι ακόμα και σήμερα ότι η έρευνα και η καινοτομία την οποία όλοι προβάλουν ως μοχλό ανάπτυξης, θα πρέπει να γίνεται από τα πολιτικά κόμματα και τα ερευνητικά Ιδρύματα της χώρας (κάποια με αξιόλογο ερευνητικό έργο στην επαρχία κι άγνωστα στο κέντρο) πρέπει να κλείσουν;
Δευτέρα 2 Απριλίου 2012
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΕΣ ΦΑΡΣΕΣ...
πάρχουν διάφορες θεωρίες για τις ρίζες του εθίμου της Πρωταπριλιάς. Μπορεί η πρώτη αναφορά να εμφανίζεται σε βρετανικό μυθιστόρημα του 14ου αιώνα, παρ' όλα αυτά οι περισσότεροι ερευνητές ισχυρίζονται ότι το έθιμο είναι πολύ παλαιότερο.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα πρωταπριλιάτικα ψέματα έχουν τις ρίζες τους στους Κέλτες, οι οποίοι, παρότι ήξεραν ότι ο Απρίλιος ήταν κακός μήνας για ψάρεμα, κάθε χρόνο ξεκινούσαν τα ταξίδια τους την πρώτη του μηνός. Καθώς επέστρεφαν με άδεια δίχτυα στα χωριά τους, αναγκάζονταν να ψεύδονται όταν οι συντοπίτες τους τους ρωτούσαν για την ψαριά τους!
Γάλλοι ερευνητές δηλώνουν πεπεισμένοι ότι το έθιμο της Πρωταπριλιάς προέρχεται από τη χώρα τους. Και αυτό γιατί μέχρι το 1564 οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την πρώτη Απριλίου, έθιμο που ορισμένοι δυσκολεύτηκαν πολύ να ξεχάσουν, ενώ άλλοι ενημερώθηκαν για αυτή την αλλαγή αρκετά χρόνια αργότερα. Οταν η γιορτή μεταφέρθηκε την 1η Ιανουαρίου κάποιοι δεν το ήξεραν και συνέχισαν να γιορτάζουν το νέο χρόνο τον Απρίλιο. Οι υπόλοιποι τους έστελναν δώρα για να τους κοροϊδέψουν.
Αλλά ιδού οι πέντε πιο επιτυχημένες φάρσες όλων των εποχών
Σοδειά μακαρονιών στην Ελβετία
«Καλή σοδειά είχαν φέτος οι καλλιεργητές μακαρονιών στην Ελβετία έπειτα από έναν ήπιο χειμώνα», ανέφερε σε ρεπορτάζ δημοσιογράφος του BBC το 1957. Οσο κι αν ακούγεται περίεργο, δεκάδες ακροατές τηλεφώνησαν άμεσα στο βρετανικό τηλεοπτικό σταθμό για να ρωτήσουν πού θα μπορούσαν και αυτοί να αγοράσουν ένα μακαρονόδεντρο και πώς έπρεπε να το περιποιούνται. Οι τηλεφωνήτριες είχαν εντολή να απαντούν: «Βάλτε ένα μακαρόνι σε ένα τενεκεδάκι τοματοχυμού και ευχηθείτε να πάνε όλα καλά» ...; Η φάρσα ήταν εξαιρετικά καλοστημένη και οι υπεύθυνοι είχαν φροντίσει να δημιουργήσουν ακόμα και βίντεο που συνόδευε το «θέμα». Οι εικόνες, φυσικά, δεν παρουσίαζαν τίποτε άλλο παρά δέντρα με μακαρόνια κρεμασμένα στα κλαδιά τους!
Ο Ρίτσαρντ Νίξον βάζει ξανά υποψηφιότητα
Το 1992 το τηλεφωνικό κέντρο του ραδιοφωνικού σταθμού «National Public Radio» πήρε φωτιά, καθώς δεκάδες ακροατές εξαπατήθηκαν και πίστεψαν ότι ο Ρίτσαρντ Νίξον θα κατέβαινε υποψήφιος στις επόμενες εκλογές! Σε μια γνωστή πολιτική εκπομπή της εποχής, που ονομαζόταν «Talk of the Nation», ένας κωμικός υποδύθηκε τη φωνή του Νίξον και ανακοίνωσε ότι σκόπευε να ...; διεκδικήσει για δεύτερη φορά τη θέση του προέδρου των ΗΠΑ σχεδόν 18 χρόνια μετά την παραίτησή του! Μάλιστα, παρουσίασε και το ...; σύνθημα της πολιτικής του καμπάνιας: «Δεν έκανα τίποτα λάθος και δεν θα το ξανακάνω». Η φωνή του κωμικού Ριτς Λιτλ ήταν τόσο πειστική, που πολλοί ακροατές κάλεσαν το σταθμό για να πουν στον Ρίτσαρντ Νίξον ότι δεν ήθελαν καθόλου να δουν το όνομά του στα ψηφοδέλτια!
Το Διαδίκτυο κλείνει λόγω καθαρισμού
Το γύρο του κόσμου έκανε το 1997 ένα e-mail, που ανέφερε ότι το Διαδίκτυο θα κλείσει την 1η Απριλίου για συντήρηση και ...; καθαρισμό. Στο μήνυμα, που προωθήθηκε σε εκατομμύρια ανθρώπους από όλο τον κόσμο, οι φαρσέρ ανέφεραν ότι η κίνηση αυτή ήταν απαραίτητη για να μπορέσουν ειδικά ρομπότ να «καθαρίσουν» τον παγκόσμιο ιστό από παλιές ιστοσελίδες, e-mails και ιούς. Μάλιστα, ανέφεραν ότι ύστερα από αυτόν τον καθαρισμό το Διαδίκτυο θα ήταν ταχύτερο και οι χρήστες θα μπορούσαν να συνδεθούν πιο γρήγορα. Σε μια εκδοχή του το e-mail «υπέγραφε» το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (MIT) και σε μια άλλη ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών Υποθέσεων των ΗΠΑ.
Χάμπουργκερ για αριστερόχειρες
Χάμπουργκερ για αριστερόχειρες ισχυρίστηκε ότι είχε δημιουργήσει μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες φαστ φουντ του κόσμου, το «Burger King». Την 1η Απριλίου του 1998, η εφημερίδα «USA Today» φιλοξενούσε διαφήμιση που ανέφερε ότι τα υποκαταστήματα του «Burger King» πλέον προσφέρουν χάμπουργκερ περιστραμμένο κατά 180 μοίρες για να μπορεί να καταναλώνεται πιο εύκολα από αριστερόχειρες! Οπως ανακοίνωσε την επόμενη ημέρα η ίδια η εταιρία, η πρωταπριλιάτικη φάρσα της είχε τεράστια επιτυχία και χιλιάδες άνθρωποι από τις ΗΠΑ κατευθύνθηκαν προς τα καταστήματα και ζήτησαν το νέο αυτό χάμπουργκερ! Την ίδια ώρα, αρκετοί δεξιόχειρες διευκρίνιζαν στην παραγγελία τους ότι θέλουν το ...; κανονικό μπέργκερ και όχι αυτό που προορίζεται για αριστερόχειρες!
Αναζήτηση στο Ιντερνετ μέσω της σκέψης
«Παράδοση» στις πρωταπριλιάτικες φάρσες έχει και η Google! Ο κολοσσός πληροφορικής αποφάσισε να εξαπατήσει τους πελάτες του για πρώτη φορά το 2000 και κάθε χρονιά από τότε. Η πρώτη φάρσα της θεωρείται από τις πιο επιτυχημένες, καθώς η Google εξέδωσε ανακοίνωση Τύπου η οποία ανέφερε ότι δημιουργήθηκε η νέα τεχνολογία Mentalplex που θα φέρει «επανάσταση» στο Διαδίκτυο. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ίδιας της εταιρίας, η τεχνολογία Mentalplex είχε τη δυνατότητα να διαβάζει τη σκέψη του χρήστη και ο ίδιος δεν θα χρειαζόταν να γράψει λέξεις-κλειδιά για να κάνει την αναζήτησή του. Μάλιστα η συγκεκριμένη υπηρεσία εμφανιζόταν και στη μηχανή αναζήτησης του κολοσσού και αρκετοί χρήστες αποφάσισαν να τη χρησιμοποιήσουν. Η Google ζητούσε από όσους κατευθύνθηκαν στην ιστοσελίδα να παρακολουθήσουν για μερικά λεπτά ένα περιστρεφόμενο σχήμα και μετά να κάνουν ...; κλικ με το ποντίκι τους. Στη συνέχεια άνοιγε ένα «παράθυρο» που τους έλεγε ότι επρόκειτο για πρωταπριλιάτικη φάρσα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Έτρεχε λοιπόν ο κόσμος στο χωριό του ιδιοκτήτη της κότας να τη δει, αυτός περήφανος την έβαζε σ'ένα τραπέζι του καφενείου και σε λίγες στιγμές έβγαινε το χρυσό αυγό μπροστά στα κατάπληκτα μάτια όλων.
Έφτασε η είδηση στο νομάρχη, αρχικά δεν το πίστεψε, μετά τον έπεισαν να πάει να δεί. Πήγε και δεν πίστευε στα μάτια του.
Ειδοποίησαν και τον περιφερειάρχη, πήγε κι αυτός στο χωριό, στήθηκε η κότα μπροστά του και να ένα ακόμη χρυσό αυγό...
Τρελάθηκαν όλοι, ειδοποίησαν το Υπουργείο στην Αθήνα, ήρθε ο υπουργός με μια επιτροπή από 15 τεχνοκράτες και 23 συμβούλους, μελέτησαν την κότα, εξέτασαν τα χρυσά αυγά και εντυπωσιάστηκαν...
Λένε στο αφεντικό της κότας:
- Εδώ μιλάμε για κάτι συγκλονιστικό, θέμα Εθνικής σημασίας, θα πρέπει να μας παραδώσεις την κότα να την πάρουμε στην Αθήνα να την μελετήσουμε...
Με τα πολλά δέχτηκε να την πουλήσει στο κράτος για ένα αστρονομικό ποσό, πήρε λοιπόν η επιτροπή την κότα στην Αθήνα και την παρέδωσε στον "Δημόκριτο" για να την μελετήσουν.
Σε λίγες μέρες παίρνουν έξαλλοι τον αγρότη τηλέφωνο και του λένε:
- Απατεώνα μας γέλασες, από τότε που την φέραμε στην Αθήνα η κότα δεν έχει κάνει ούτε ένα χρυσό αυγό...
Τι να κάνει αυτός, παίρνει το αγροτικό και βούρ για την Αθήνα, όπου πάει στον "Δημόκριτο" και βρίσκει την κότα:
- Βρέ κοτούλα μου της λέει, τι έπαθες; Θες να με εκθέσεις; Γιατί έπαψες να γεννάς χρυσά αυγά;
Και του απαντάει η κότα:
- Σιγά που θα κάτσω να ξεσκίζομαι τώρα που βολεύτηκα στο Δημόσιο!