ΣΑΠΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ...

Η άσκηση εξουσίας στην Ελλάδα κυρίως μετά τη μεταπολίτευση, κατάντησε ένα ιδιότυπο ιδιωτικό καθεστώς ορισμένων προσώπων, οικογενειών και κομμάτων.

Με μια αλληλοδιαδοχή  στην εξουσία άλλοτε της αρτηριοσκληρωτικής δεξιάς και άλλοτε της ελπιδοφόρας(;) σοσιαλοδημοκρατίας, αλλά και τον εκμαυλισμό του Ελληνικού λαού γύρω από μια επίπλαστη ευημερία, ένα πελατειακό κράτος του ρουσφετιού, του κομματισμού και του άκρατου λαϊκισμού, σε συνδυασμό με μια σχεδόν κατοχυρωμένη διαφθορά και τον μικροαστικό ατομισμό του Έλληνα, νομοτελειακώς μας έφεραν στην τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.

Δυό μεγάλες κομματικές οικογένειες κυβέρνησαν ουσιαστικά τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, οι δεξιοί (παλιά ΕΡΕ - Ν.Δ.) και οι κεντρώοι - σοσιαλιστές (παλιά Ε.Κ. - ΠΑΣΟΚ).

Τα μέλη και οι κολλητοί αυτών των δυο πολιτικών οικογενειών έτρωγαν καλά για χρόνια, λεηλατώντας το κράτος και συνιστώντας μεταξύ τους μια ομερτά που δεν επέτρεπε σε άλλους να διαταράξουν την ησυχία τους. Κάπου - κάπου πετούσαν κατιτίς στους υπόλοιπους Έλληνες τους "μη προνομιούχους", με περιτυλίγματα κοινωνικής δικαιοσύνης και αυξήσεων. Κι αυτό βέβαια μετά από στημένους απεργιακούς "αγώνες" των κομματικών συνδικαλιστο-πατέρων που φταίνε όσο και οι πολιτικοί. Έτσι φτάσαμε ως εδώ, αφού σερνόμασταν χρόνια με το περίσευμα τους...

Μα και οι αριστερές δυνάμεις ή όσοι υποστηρίζουν ότι εκπροσωπούν την Αριστερά στη χώρα μας καλοπερνούσαν. Συμμετείχαν από κοινού με τους άλλους εθνοπατέρες στην περιχαράκωση του βασιλείου τους ψηφίζοντας τα ωραία προνόμια και τους παχυλούς μισθούς τους, τις αυξήσεις και τις άλλες παροχές τους, τις συνταγματικές ανευθυνο-ευθύνες τους, την ασυλία τους.

Σκορπισμένοι σε ολιγομελή γκρουπούσκουλα με ανεκδιήγητες ηγεσίες χαμένες στον κόσμο τους, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές του έθνους δεν λένε να ομονοήσουν και να προτείνουν έναν πειστικό κι εφικτό λόγο, με ρεαλιστικά επιχειρήματα εξόδου από την κρίση.

Με μοναδικό άλλοθι για την ύπαρξη τους τυποποιημένες διαδηλώσεις - πορείες με κάθε αιτία κι αφορμή, μα με κανένα αποτέλεσμα και όφελος για τον λαό που καλούσαν και καλούν ακόμη ν' "αγωνιστεί".

Πιθανόν η αριστερά να συμμετείχε λιγότερο στην επίσημη διαφθορά, αλλά οι βουλευτές της ήξεραν τι συνέβαινε τόσα χρόνια και δεν μιλούσαν; Πότε η Ελληνική αριστερά κατέβασε τον κόσμο εναντίον της διαφθοράς των άλλων κομμάτων, ή εναντίον της δημοσιονομικής σπατάλης που έβλεπε γύρω της ή των αβέρτα διορισμών τους οποίους και η ίδια πίεζε να γίνουν, ψηφίζοντας ανάλογους νόμους στη Βουλή;

Για τις βουλευτικές ή κομματικές απολαβές και τις οικονομικές διευκολύνσεις της ελέω κοινοβουλίου, δεν λέει κανείς τους κουβέντα σήμερα. Ακόμη και τώρα με τις εκλογές να πλησιάζουν, έκανε άραγε καμιά κίνηση να αποποιηθεί, έστω μέρος της κρατικής επιχορήγησης για τις εκλογές στα κόμματα, ώστε αυτή να πάει στους ανέργους και τον λαό για τον οποίο δείχνει ότι κόπτεται;

Έπρεπε να έλθει στη χώρα μας η ξένη τρόικα, ώστε να μαθαίνουμε κάθε μέρα πόσο σάπιο κράτος μας παρέδωσαν όλοι οι παλαιοπολιτικοί της Μεταπολίτευσης.

Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη νίκη της τρόικας. Με τις υπογραφές στα Μνημόνια οδήγησε όχι μόνο στην οικονομική υποτέλεια, αλλά και στην πλήρη απαξίωση των κομμάτων εξουσίας.

Επιτάχυνε το τέλος του μεταπολιτευτικού μοντέλου εξουσίας των κομμάτων. Στην θέση των οποίων προωθεί πλέον με όλα τα διαπλεκόμενα μέσα κυβερνήσεις τεχνοκρατών με τον Παπαδήμο, ή άλλον πιο ικανό.

Κι αφού οι ξένοι "σωτήρες"  διέλυσαν το πολιτικό σύστημα με την τακτική τους,  εμφανίστηκαν και οι νεόκοποι σωτήρες για να ευτελίσουν και να το γελοιοποιήσουν εντελώς...

Πολιτικοί παλαιάς κοπής και νοοτροπίας σαν τον Καμμένο, τον Κουβέλη, το Δημαρά ή τον Καστανίδη και την Λούκα, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια αν τους έλεγε κανείς ότι θα γινόντουσαν αρχηγοί κόμματος θα γελούσαν οι ίδιοι, παριστάνουν τώρα τους σωτήρες και τάχα πως έχουν ιδέες, λύσεις, δρόμους διεξόδου. Αλλά στην ουσία είναι σάρκες εκ της σαρκός του συστήματος.

Για ποιον λόγο λοιπόν η κοινωνία να μην αποστρέφεται όλο το παλαιο-πολιτικό σύστημα;
Η διάσταση κοινωνίας και πολιτικής θα συνεχίζεται, όσο θα υπάρχει έστω και ένας παλαιοπολιτικός στη Βουλή...