ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ;

Ποιός θα πείσει του πεινασμένους;
Με αυτό κυρίως το ερώτημα θα οδηγηθούμε όλοι μπροστά στις κάλπες και στην επιλογή κόμματος και υποψηφίου βουλευτού.

Ποιος λοιπόν θα βγάλει τον πεινασμένο από την κατάσταση της πείνας και ποιός μπορεί να απομακρύνει την μορφή του θανάτου μπροστά από τον απελπισμένο λαό;

Ο πεινασμένος δεν πείθεται πλέον με λόγια, ούτε με υποσχέσεις του τύπου "θα".

Ο πεινασμένος, ο απελπισμένος, ζητά αμεσότητα, ζητά λύση εδώ και τώρα κι όχι κάποτε.

Όπως και αυτός που βλέπει τον θάνατο σαν λύση απαλλαγής από τα προβλήματα ή τον βλέπει να πλησιάζει επειδή τα οικονομικά του έφτασαν σε αρνητικό σημείο δεν αρκείται σε πολιτικές υποσχέσεις, όπως γινόταν μέχρι τώρα.

Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι οι υποσχέσεις φτάνουν από την μία εκλογική αναμέτρηση στην επομένη και διαιωνίζονται σε μέγα βάθος χρόνου. Που έχοντας να καταναλώνουν οι αποδέκτες, δεν τους πολυ-έννοιαζε αν απογοητεύονταν προ στιγμής, ελπίζοντας την ικανοποίηση τους σε άλλη δοθείσα ευκαιρία...

Τώρα όμως οι υποσχέσεις δεν πείθουν, και κυρίως όταν προέρχονται από τους παλιούς θιασώτες του "θα". Άλλωστε οι παλιοί λάτρεις του θα κρύφτηκαν και δεν συμμετέχουν σε αυτές τις εκλογές όπως δήλωσαν αρκετοί. Δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν ανάμεσα στους ψηφοφόρους τους. Γιατί άραγε; Γιατί φοβούνται την οργή του πεινασμένου; Αφού λένε ότι για όλα φταίνε "οι άλλοι"...

Ποιος θα πείσει τους πεινασμένους και τους απελπισμένους Έλληνες για ένα καλύτερο αύριο;
Κι όταν λέμε αύριο εννοούμε αύριο, κι όχι κάποτε στο βάθος του χρόνου.

Διότι αν δεν πεισθεί ο πεινασμένος για ένα βελτιωμένο αύριο, μπορεί να γίνει απρόβλεπτος και να οδηγηθεί στην οποιαδήποτε πράξη απελπισίας. Ο χαμένος δεν έχει πλέον τι άλλο να χάσει και βλέποντας τη φιγούρα του θανάτου να πλησιάζει θα ξεσηκωθεί για να απομακρύνει την επικίνδυνη φιγούρα όσο πιο μακρυά μπορεί. Έχει άλλη πειστική λύση;

Η μορφή του πεινασμένου, του απελπισμένου, αυτού που του εξαφάνισαν την ελπίδα, δεν επιτρέπει στους παλιούς λάτρεις του "θα" να κυκλοφορήσουν, να τους πλησιάσουν, να τους πουν κάτι.

Αλλωστε τι να τους πουν; "Σας φέραμε μεν εμείς εδώ αλλά θα σας βγάλουμε πάλι εμείς;" Μα ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν και για τον λόγο αυτό δεν κυκλοφορούν και κρύβονται. Αυτό δείχνει και την ευθύνη τους για τις μέχρι σήμερα επιτυχίες της πολιτικής τους.

Καιρός να φανούν οι υπεύθυνοι και οι ευθύνες τους, καιρός να βγούν δραστήριοι πατριώτες που να αγαπούν τον λαό κι όχι τον εαυτό τους μόνο και φυσικά και ο κάθε ψηφοφόρος να αναλάβει και τις δικές του μέχρι σήμερα ευθύνες και να μην τις ρίχνει μόνο εύκολα στους άλλους και αναλογιζόμενος τις ευθύνες του να κρίνει τις αποφάσεις που πρέπει να λάβει τώρα που ο κόμπος όχι μόνο έφτασε στο χτένι, αλλά άρχισε να σπάει δόντια του χτενιού.

Τα αποτελέσματα των εκλογών θα δείξουν αν ο λαός είναι έξυπνος, ξύπνιος και συνειδητός ή αν αυτοί που μας οδήγησαν ως εδώ είναι πιο καπάτσοι και παραμυθάδες.

Ευκαιρία για καταλογισμό ευθυνών στους φταίχτες και συνειδητών επιλογών όλων μαςσήμερα και αύριο μήπως και αποφύγουμε την πείνα, την απελπισία, τον θάνατο, σαν άτομα και σαν λαός.

Οι ευθύνες μας πρό των προεκλογικών εξξαγγελιών που ήδη άρχισαν να γίνονται γαλαντόμες και η επιλογή μας προ της κάλπης.