ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ...

Πιστεύω πως το Internet δημιουργεί μια νέα πολιτιστική - επικοινωνιακή πραγματικότητα, ξεπερνώντας τους καταναγκασμούς των παραδοσιακών εντύπων και ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας, για όσους το χρησιμοποιούμε.

Τo Internet και τα εκατομμύρια blogs μπορεί να προσφέρουν δημιουργική επικοινωνία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, αλλά οι καταστρατηγήσεις των άγραφων κανόνων κοινωνικής ευθύνης με δόλιους σκοπούς αποτελούν μια αποδυνάμωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας μας να εκφράζουμε την άποψη μας.

Όμως, όσο κι αν θέλουμε να παραγνωρίσουμε τις μεγάλες και πολλές κακοποιήσεις αυτής της ηλεκτρονικής ελευθερίας (για τις οποίες πρέπει να υπάρξει μια ευθύνη και παραμερισμός αυτών που αμαυρώνουν το τοπίο), τότε θα κινδυνεύουμε να αποδυναμώσουμε αυτή την πραγματική και δημιουργική ελευθερία, με δόλιες καταχρήσεις της.
Γι' αυτό ένας κανόνας θα πρέπει να ισχύει: τα blogs θα πρέπει να είναι επώνυμα και να φέρει ο δημιουργός τους την ευθύνη για το περιεχόμενο τους.
Γιατί το κάνω εγώ κι όχι άλλοι;
Αν δεν τολμούν κι εδώ, τότε no blogging (γι' αυτούς και μόνο, να μην την πληρώσουμε οι υπόλοιποι).
Αυτό ήταν αυτονόητο από την αρχή.

Η ΣΑΚΑΡΑΚΑ...

Ο Αρίστος τόχε καημό να πάρει αυτοκίνητο. Μα δεν ήθελε όποιο κι όποιο της σειράς, αυτά που φτιάχνουνε για το πόπολο να "κάνει τη δουλειά του" και να το αλλάζει κάθε 3 - 5 χρόνια.

Ήθελε αμάξι μεγάλο και πλατύ, να πιάνει τόπο στον δρόμο, να τον προσέχουν οι περαστικοί μιας και δεν είχε άλλο τρόπο ή προσόν να τραβά την προσοχή, να ξεχωρίζει παρκαρισμένο μπροστά από το καφενείο και να καμαρώνει στους γνωστούς του.

Τα φράγκα του ήταν μετρημένα, ποτέ δεν θα κατάφερνε να αγοράσει εκείνο που πραγματικά ήθελε καινούριο, γι' αυτό στράφηκε στην αγορά των μεταχειρισμένων. Με μιά επίμονη περιοδεία σε όλες σχεδόν τις μάντρες της Αττικής που διαφημίζονται στα σχετικά περιοδικά, εντόπισε τελικά ένα αυτοκίνητο 20ετίας εισηγμένο από την Γερμανία σε τιμή ευκαιρίας που μπορούσε να πληρώσει άνετα και με όλα τα "εξτρά" σύμφωνα με τον πωλητή του, κάτι μεταξύ ανθρώπου και σκουληκιού όπως του φάνηκε του Αρίστου.

Πήρε το αμάξι κι άρχισε να το κυκλοφορεί. Πλήρωσε κατ' αρχήν την ασφάλεια του και τα τέλη κυκλοφορίας που λόγω μεγάλου κυβισμού ήταν ακριβούτσικα. Μετά άρχισε τις μετασκευές: Το αμάξι διέθετε "στέρεο" με αρκετά ηχεία, μα δεν έπαιζε τα CD του Αρίστου που δεν είχαν εφευρεθεί όταν το κατασκεύαζαν. Έπρεπε να το αντικαταστήσει με άλλο σύγχρονο.
Ο καταλύτης του ήταν από τους πρώτους που φτιάχτηκαν όταν τα κράτη άρχισαν να μετρούν τους ρύπους των τροχοφόρων, απαιτούσε άμεση αλλαγή μαζί με την εξάτμιση που ήταν σκουριασμένη.

Στο συνεργείο που το σήκωσαν διαπίστωσαν πως από κάτω ήταν ολότελα σκουριασμένο και σάπιο από το αλάτι που ρίχνουν άφθονο οι Γερμανοί στους δρόμους όταν χιονίζει, το ίδιο πρόβλημα έχουν όλα τα αυτοκίνητα τους μετά λίγα χρόνια που θα κυκλοφορήσουν τον ενημέρωσαν τον Αρίστο που έχασκε βλέποντας τις λαμαρίνες να υποχωρούν με το άγγιγμα.

Στον δρόμο διαπίστωνε σχεδόν καθημερινά κι άλλα προβλήματα που ενέσκηπταν από το πουθενά. Το πλαίσιο τράβαγε από τη μιά μπάντα στις στροφές, το τιμόνι δεν ήταν υπάκουο σε γρήγορους ελιγμούς, το αυτόματο κιβώτιο δεν είχε καμιά συγγένεια με τα σημερινά S-tronic και DSG που αποκρίνονται άμεσα στις εντολές του οδηγού και του γκαζιού, αυτό του Αρίστου είχε τον δικό του ρυθμό και δεν τον άλλαζε. Και αυτόν τον χιλιομετρητή, κάποιο χέρι πονηρό τον είχε γυρίσει πολλές δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα πίσω...

Μόνο τα καθίσματα ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, σωστοί δερμάτινοι καναπέδες. Σκέφτηκε να το εκμεταλλευτεί με τη Σούλα που τον σέρβιρε στο καφενείο και όποτε είχε ευκαιρία έκανε και κάποιο ραντεβού με πελάτη να βγάζει τα έξοδα του βαμένου μαλλιού του λιμαρίσματος των νυχιών, της κάρτας του κινητού και των τσιγάρων.
Δεν δυσκολεύτηκε να την πάρει ο Αρίστος, στα μάτια της το σαράβαλο ήταν υπουργική λιμουζίνα, μα μόλις μπήκε να καθίσει μέσα και τραβήχτηκε πάνω το μίνι, βρήκε η μίζα την ώρα να τα τινάξει, αφού είχε δουλέψει πλήρη 20ετία με άπειρες εκκινήσεις στο ενεργητικό της.

Αυτή η εκκίνηση δεν έγινε ποτέ για κακή τύχη του Αρίστου, όσες φορές κι αν γύρισε το κλειδί, η Σούλα ξαναγύρισε μέσα στο καφενέιο βρίζοντας και οι λιγοστοί θαμώνες που μπροστά στα μάτια τους εκτυλίχτηκε η σκηνή δεν συγκρατούσαν τα γέλια τους με το πάθημα του φίλου τους.

Αυτό ξεχείλισε το ποτήρι για τον Αρίστο που δεν είχε μούτρα να εμφανίζεται στο καφενείο αφού οι ξέροντες του υπενθύμιζαν τα παραπάνω και ρωτούσαν αν τώρα θάπαιρνε μπρός η μίζα κι ο ίδιος.
Μιά βραδιά σε τοποθεσία ερημική ξεφορτώθηκε τη σακαράκα με μιά εμπρηστική χειροβομβίδα κι έβαλε πλώρη γιά άλλο, μα τώρα πιά ξέροντας όχι από σκουλήκι μεταπράτη με φτηνές "προσφορές" μα από μιά επίσημη αντιπροσωπεία που φέρει την ευθύνη για τα αυτοκίνητα της, καινούρια ή μεταχειρισμένα σε καλή κατάσταση.

Διασκεδάζοντας την ολιγόμηνη περιπέτεια του με το σαράβαλο, έφτιαξε και μιά μαντινάδα που την έλεγε στο καφενείο να ξανακερδίσει τη Σούλα:

Όποιος δεν έχει βάσανα και θέλει να περάσει
ένα παλιό αυτοκίνητο να πάει ν' αγοράσει...

ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΦΩΤΟΣ...

Εσείς πώς το βλέπετε;

Υπάρχει μιά χαραμάδα φωτός κι ελπίδας όταν όλα φαίνονται μαύρα, βαριά κι αδιαπέραστα;
ή φωτίζει επιλεκτικά όπου κι όποιους θέλει;

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΝΟΣ Η ΕΥΡΩΠΗ...

Η Ευρώπη έχει παραδοθεί στην Αμερική. Ήταν άραγε υποχρεωτικό να γίνει έτσι;

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο με την ανακήρυξή του ως ανεξάρτητου κράτους έδειξαν ότι κανείς δεν πιστεύει ότι, η Ευρώπη των «27» μπορεί να παίξει ηγετικό πολιτικό ρόλο στην περιοχή, αφού άφησε την Αμερική να επεμβαίνει σαν κυρίαρχο αφεντικό στη γειτονιά της.

Το μόνο διεθνές καθήκον στο οποίο ανταποκρίνεται με πληρότητα η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αυτό του υποτακτικού της Αμερικής, την οποία αφήνει εν λευκώ και αδιαμαρτύρητα να είναι μοναδική υπερδύναμη.

Το παράδοξο είναι πως όταν η Ευρώπη ήταν λιγότερο ενωμένη τα χρόνια της ΕΟΚ, ήταν πιο ανεξάρτητη. Οι ηγέτες που υπήρχαν τότε είχαν διαμορφωθεί πολιτικά πριν από την μονοκρατορία των ΗΠΑ, όταν οι μεγάλες Ευρωπαϊκές χώρες καθόριζαν οι ίδιες την εξωτερική πολιτική τους και δεν δίσταζαν ν' αγνοήσουν ή ν' αψηφήσουν την Αμερική αν αυτό επέβαλλαν τα συμφέροντα τους.

Όμως αυτό δεν γίνεται πια από τη δεκαετία του '90 αν και η Ευρώπη έχει διπλασιαστεί, έχει αποκτήσει ισχυρότερο από το δολάριο ενιαίο νόμισμα και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της έχει ξεπεράσει το αμερικάνικο.

Ποτέ άλλωτε οι συνθήκες δεν ήταν τόσο πρόσφορες για μια ανεξάρτητη και πανίσχυρη Ευρώπη, μα όμως αυτός ο οικονομικός γίγαντας παραμένει ένας πολιτικός νάνος. Και αυτό επειδή υπονόμευσε την εθνική κυριαρχία των κρατών της, χωρίς να κατορθώσει να δημιουργήσει μια υπερεθνική κυριαρχία σεβαστή από όλους και να την επιβάλλει αν χρειαστεί. Η κυριαρχία της αγοραίας σκέψης κατέστρεψε την πολιτική και οι οραματιστές μιας ενιαίας ευρωπαϊκής ταυτότητας βγήκαν χαμένοι.

Ο πρώτος που έσπευσε να αναχωρήσει για το Κόσοβο, προκειμένου να συναντήσει τον πρωθυπουργό της νέας χώρας, ήταν ο Χαβιέ Σολάνα, ύπατος εκπρόσωπος της Ευρώπης σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας.

Με τέτοιες πολιτικές μετριότητες, που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή της Ευρώπης, γιατί αυτή θα έπρεπε να έχει ψηλότερο πολιτικό ανάστημα;

ΣΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΡΗΓΑ...

Έγραφαν απέξω "Εντευκτήριον - Αναψυκτήριον" μα κανείς από τους θαμώνες τους δεν καταλάβαινε ακριβώς τι σήμαιναν οι λέξεις.

Τα σφαιριστήρια της εποχής, εκεί προς το τέλος των '70s και αρχές των '80s, μάζευαν τον νεαρόκοσμο, από κοπανατζήδες του Γυμνασίου, μαθητές του "Δαιδάλου" από χωριά που έρχονταν έφηβοι στην πόλη να μάθουν μιά τέχνη, λίγο μεγαλύτερους εργάτες και τεχνίτες που είχαν ένα φτηνό τρόπο να περνούν την ώρα τους καθώς και μεγαλύτερους αργόσχολους που κάθονταν με τις ώρες παίζοντας τα παιχνίδια...

Οι επιλογές λίγες: μπιλιάρδο για όσους ήξεραν, το κλασικό ξύλινο ποδοσφαιράκι που τραβούσε την προσοχή με τον θόρυβο που έκαναν οι παίκτες χτυπώντας το σκληρό ξύλινο μπαλάκι και τα νεόφερτα για την εποχή ηλεκτρονικά παιχνίδια, τεράστια ορθογώνια κουτιά που ήθελαν ένα κερμάτινο τάληρο για να λειτουργήσουν.

Για τους πιό μικρούς ήταν ένα τέστ επιβεβαίωσης της απαρχής της εφηβείας τους αν τους επιτρέπονταν να μπούν στου Θανάση, συνήθως ύστερα από διαπραγματεύσεις τύπου "είσαι μαθητής Γυμνασίου ή δεν τέλειωσες το Δημοτικό ακόμη;" "τι τάξη πας;" και συστάσεις από παλιότερους θαμώνες που είχαν περάσει επιτυχώς το δικό τους τεστ. Φρόντιζε για αυτό ο Θανάσης, που καθόταν κέρβερος κοντά στην πόρτα και παρατηρούσε τους πάντες με ξεχωριστή επιμέλεια, άλλες εποχές τότε, λειτουργούσε ο νόμος και σινεμά πήγαινε κανείς ασυνόδευτος μετά τα 13 του.

Ο Ρήγας δεν έδινε και τόση σημασία στους μικρούς, στο δικό του σφαιριστήριο πήγαιναν συνήθως οι άνω των 18 που επιδίδονταν σε πολύωρες μάχες στα μπιλιάρδα και με στοιχήματα, ήταν και μακρύτερα από τα σχολεία αυτός, δεν άρεσε στους γυμνασιόπαιδες.

Την δική μου προσοχή και το χαρτζιλίκι τραβούσε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι όπου έπρεπε να οδηγήσω ένα αυτοκίνητο στην οθόνη μέσα από στροφές κι εμπόδια με αρκετή ταχύτητα, έχοντας κανονικό τιμόνι, ταχύτητες και πεντάλ γκαζιού.
Η επιτυχής οδήγηση αμοιβόταν με επιπλέον χρόνο παιχνιδιού από το μηχάνημα το ίδιο, πράγμα που σύντομα έγινε καθεστώς για μένα κι επέσυρα τον θαυμασμό των υπόλοιπων 14χρονων. Μετά έμαθα να οδηγώ στ' αλήθεια το AUTOBIANCHI ABARTH το καλύτερο μίνι που υπήρχε τότε και δεν ξανάπαιξα το ανούσιο στατικό παιχνίδι...

Και στο ποδοσφαιράκι είχα καλές επιδόσεις χάρη στα αντανακλαστικά μου, μπιλιάρδο δεν έμαθα ούτε σήμερα και ποτέ δεν με συγκίνησαν τα νεώτερα ηλεκτρονικά παιχνίδια, εκείνα με τα UFO που έπαιζαν μανιωδώς άλλοι μα δεν εύρισκα λόγο να εξηγήσω γιατί.

Ο Θανάσης είχε κι άλλο προτέρημα που τον έκανε περιζήτητο: ήταν ειδήμων στο ΠΡΟ- ΠΟ. Ήξερε τα πάντα για τις ομάδες, τους προπονητές, τους παίχτες, ακόμη και τους διαιτητές και ξόδευε πολλές ώρες ημερησίως στο μαγαζί του μελετώντας στατιστικές, επιδόσεις, από μιά στοίβα αθλητικές εφημερίδες που έγραφαν προγνώσεις για τα ματς της επόμενης Κυριακής.
Έκανε και δικές του προβλέψεις που τις συζητούσε φωναχτά κι έντονα με τους μεγάλους που σύχναζαν εκεί, με στόχο το 13άρι κι αυτοί, να πιάσουν την καλή και να ξεφύγουν από τη σκατοζωή του μεροκαματιάρη εργάτη και τεχνίτη ή ταξιτζή που ήταν οι κύριες δουλειές τους...

Όταν διαπίστωσα πως οι περισσότερες προγνώσεις του έβγαιναν, κρατούσα το δικό μου δελτίο ΠΡΟ - ΠΟ και συμπλήρωνα όσα σημεία άκουγα, τα υπόλοιπα τα έβαζα στην τύχη.
Πέτυχα αρκετά 11άρια και κάποτε ένα 12άρι με σημαντικό κέρδος, σε μιά μέρα πήρα πίσω όλα τα λεφτά που είχα καταθέσει στα παιχνίδια του και είχα κι αρκετά να παίρνω τα επόμενα εφηβικά μου χρόνια μοντέρνα τζίν Lois, Levis, ακριβά παπούτσια Nike και Adidas όταν οι περισσότεροι φορούσαν τα φτηνιάρικα Armoutis και Ζήτα Hellas, να αγοράζω χρήσιμα τεχνικά βιβλία που ακόμη έχω κι επιπλέον τα τεύχη του "Θαυμάσιο" σαν μικρή σπατάλη δώρο στον εαυτό μου, να διαβάζω σε συνέχειες την "Ζυστίν" του ντε Σαντ κι άλλα τέτοια που μ' έπλασαν.

Χρόνια των αρχών των '80s, λίγο πριν πάρει ο Αντρέας την εξουσία...

Έ, ρε Θανάση λίγο καλύτερα να τα κατάφερνες τότε με τα προγνωστικά σου να πετύχω το μοναδικό 13άρι, νάφτιαχνα την ζωή μου από νωρίς όπως την ήθελα εγώ κι ας πάνε στο διάολο και οι σπουδές και οι δουλειές και οι επιχειρήσεις...

Ή να το κέρδιζες εσύ, που τόσο επίμονα προσπαθούσες, μα πέρασες όλη τη ζωή σου εκεί στο γωνιακό μαγαζί στον κεντρικό δρόμο, γνωστό στους πάντες ως "στου Θανάση".

ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ...

Ο Σωτήρης έχει φτάσει τα 35. Πέρασε μόνος τη ζωή του, με παρέα τους γονείς του, συγγενείς και κάποιους φίλους που βρίσκονταν πότε - πότε να τα λένε.

Με τις γυναίκες δεν τα πήγαινε καλά ποτέ, δεν ήταν ο τύπος που τις προσέλκυε, ήθελε κι αυτός μιά σχέση στη ζωή του μα συναντούσε λάθος θηλυκά από κάποιο καπρίτσιο της μοίρας του, και σε λίγες μέρες ή βδομάδες διαλύονταν πριν προχωρήσουν.

Δεν είναι άσχημος στην εμφάνιση, ψηλός και καλοφτιαγμένος είναι, τον είχαν επιλέξει στην προεδρική φρουρά κατά τη θητεία του και την έβγαλε στην Αθήνα.
Αυτή του η εμφάνιση του εξασφάλισε απασχόληση σαν security σε σούπερ μάρκετ κατόπιν, δουλειά κατάλληλη για τα προσόντα του, αφού είχε ξετελέψει με το ζόρι το λύκειο και δεν ήξερε να κάνει τίποτα άλλο.

Αφού είδε πως δεν βγάζει άκρη με γυναίκα να συνάψουν σχέση με διάρκεια που μπορεί να καταλήξει και σε γάμο, αποφάσισε να δοκιμάσει το προξενιό.

Επί τούτου απευθύνθηκε σε ένα "CLUB Γνωριμιών" από τα αρκετά που υπάρχουν. Πλήρωσε και συνδρομή για να γίνει μέλος, μα γρήγορα είδε πως τα υπόλοιπα μέλη ήταν κάποιες πουτάνες άνω των 40 που δεν είχαν πιά μέλλον στα μπάρ και τα καφενεία που δρούσαν μέχρι τώρα κι έψαχναν πλούσιο γαμπρό, κάποιες σαβουρόγριες με δεκάδες παραξενιές η καθεμιά και μερικοί σαν του λόγου του που έλπιζαν κι αυτοί σε μιά ενδιαφέρουσα γνωριμία μα την είχαν πατήσει το ίδιο με τον Σωτήρη.

Εκείνος δοκίμασε και την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής του, όταν του σύστησαν μιά γυναίκα στην ηλικία του, παλιά γνωστή του από όταν ήταν και οι δυό 20 χρονών, από κείνες που δεν ήθελαν να βγούν μαζί του τότε, ούτε ποτέ μέχρι τώρα.

- Αυτή σου ταιριάζει του έλεγαν, έχετε την ίδια ηλικία και θα μπορέσετε να τα βρείτε, να παντρευτείτε και να ζήσετε μαζί τα υπόλοιπα χρόνια σας, να κάνετε κι οικογένεια, τι άλλο θές;

Τι άλλο να θέλει λέει;

Αυτά που ήθελε εκμυστηρεύτηκε σε μένα που ξέρω να ακούω, στην διάρκεια της επιστροφής μας με το καράβι της γραμμής από τον Πειραιά πρόσφατα, όταν κάθισε δίπλα μου στον άνετο καναπέ που ήμουν, είπε πως με ξέρει εξ όψεως από τον δρόμο και προσφέρθηκε να πληρώσει 2 μπύρες να μιλήσουμε μερικές ώρες, να τα πεί να ξεσπάσει.

Τόσα χρόνια ήθελε κι αυτός μιά κοπέλα δίπλα του και μιά από όσες προσπάθησε να γνωρίσει ήταν κι αυτή η συγκεκριμένη. Κοινή κοπέλα, χωρίς ιδιαίτερη ομορφιά και χάρη, χαζούλα και γλυκούλα, που νόμισε πως θα ταίριαζαν, αφού κι ο ίδιος δεν ήταν δα και διανοούμενος.

Εκείνη τον απέφευγε και τον σνόμπαρε κιόλας, λέγοντας του πως έκανε ανυπόληπτη δουλειά χωρίς κοινωνική καταξίωση, κέρδιζε λίγα και παραήταν έντιμος και κουτός για να κονομήσει αργότερα. Χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση κι αυτή, η μοναδική της ασχολία ήταν τα μαλλιά και τα νύχια που φρόντιζε επιμελώς κι ολημερίς. Και το καθημερινό ξεφύλλισμα σχετικών περιοδικών να ενημερώνεται για τις νέες τάσεις της μόδας που αποφάσιζαν οι gay κομμώτριες κια μοδίστρες.

Τώρα ήταν η σειρά μου να μείνω έκπληκτος, αφού όσο μου περιέγραφε τη επιθυμητή του, έβγαινε και δική μου γνωστή, ήταν αυτή που είχε σκοπό της ζωής της να ανακουφίζει τα βράδια έναν γέρο φωτογράφο. Τόξερε ο Σωτήρης, όπως τόξερα κι εγώ (έχω γράψει σχετικό παλιότερο κείμενο), όπως τόξεραν κι οι γείτονες του "καλλιτέχνη φωτογράφου" με το κεντρικό μαγαζί, που του κόστιζαν 200 ευρώ τη φορά οι υπηρεσίες της χαζούλας.

Δεν του είπα του Σωτήρη πως κι εμένα μου τράβηξε το ενδιαφέρον η κοκινομάλλα (τότε) για να ικανοποιήσω τις δικές μου διαστροφές, αρκετά είχε με τον χωρίς ανταπόκριση έρωτα του, που είχε και την ευκαιρία να γνωρίσει από το CLUB γνωριμιών τώρα.

- Μα είναι το ίδιο πλάσμα που ήξερες κάποτε που είσασταν και οι 2 νέοι;

- Τώρα βέβαια έχει αλλάξει αρχίζει να ζαρώνει το προσωπάκι που ήξερα, η χαλάρωση και η κυτταρίτιδα είναι παντού στο αγύμναστο σώμα της, μα ακόμη παριστάνει τη δύσκολη...

- Αφού ήρθε κι αυτή για γνωριμία, κατάλαβε πως τα χρόνια της περνούν τα νιάτα τέλειωσαν, κι ο φωτογράφος ούτε στεφάνι της βάζει αφού έχει οικογένεια και δεν θα είναι κι αυτός νεαρός, μα στη σύνταξη σύντομα και δεν θα υπάρχει το μαγαζί να βγάζει τα γαμησιάτ...

- Μην το πείς φίλε, το ξέρω τι είναι μα ξέρω πως θα μπορούσαμε να ταιριάξουμε αν γνωριζόμασταν νωρίτερα, να ζούσαμε μαζί να είχαμε κοινές αναμνήσεις και βιώματα, με πειράζει που ζητά να την πάρω στα γεράματα της, που δεν έχει να μου προσφέρει αυτά που χάρισε στον άλλο, μόνο γκρίνια και ψυχολογικά προβλήματα να της λύνω...Και ζητούν και τα ρέστα από πάνω, αυτή και το γραφείο πως έτσι θα μείνω για πάντα μαγκούφης...

- Δηλαδή ή την χαζοπουτάνα του φωτογράφου ή τίποτα καλό για σένα;

- Δεν βγάζω λένε και λεφτά αρκετά να γνωρίσω εκλεκτή γυναίκα, για αυτές κάποιος μαλάκας με λεφτά θα βρεθεί αύριο να θέλει γάμο και σύντροφο, το έχουν δεί να γίνεται κι άλλες φορές...

-Πόσο μαλάκας πρέπει νάναι για να φορτωθεί εθελοντικά μιά ώριμη γυναίκα, άσχημη, φτωχή, αγράμματη, γλωσσοκοπάνα που συνήθισε τη ρέμπελη ζωή, να ξοδεύει χρήματα άλλων μόνο για τα λούσα και τώρα στο τέλος έμεινε ξεπατωμένη και θα πρέπει ο σύζυγος να επισκευάζει την ακράτεια και τα ψυχολογικά της προβλήματα που δεν θάχουν τελειωμό, αυτά μένουν στο τέλος από τέτοια ζωή, μα δεν τα διδάσκουν σε κανένα σχολείο να τα ξέρουν τα τσουλάκια από νωρίς...
Κι άμα έχει λεφτά, γιατί να πάρει μιά σαβούρα μόνιμη, αφού μπορεί να νοικιάζει άλλες νεώτερες και φρέσκες, να ικανοποιεί τις ορέξεις του και να του κοστίζει λιγότερα από την πολυμεταχειρισμένη σύζυγο που θ' αποκτήσει...

- Εσύ τι θάκανες στη θέση μου Κωστή;

- Εγώ Σωτήρη θα αξιολογούσα τις δικές μου προτεραιότητες, αν ήταν να παντρευόμουν θάθελα για ταίρι μου κάποια που με συμπληρώνει, να έχουμε μιά αμοιβαία σχέση συμπάθειας και κατανόησης, να έχει ερωτική επιθυμία εφάμιλλή με την δική μου να με ικανοποιεί στο κρεβάτι να μην έχω ανάγκη να κοιτώ ή να ψάχνω άλλες, να ζήσουμε μαζί κάμποσο να γνωρίζουμε αν μπορούμε να συμβιώνουμε αρμονικά και να αντιδρούμε το ίδιο και να φάω κι ένα πιάτο φαί μαγειρεμένο.
Πρώτα αυτά κι έχουνε συνέχεια ο γάμος και τα παιδιά.

Αν είναι να έχω φόρτωμα γυναίκα ακατάλληλη, να μην με ικανοποιεί ερωτικά, να μου γκρινιάζει εμένα για προβλήματα που της δημιούργησαν άλλοι, να πληρώνω εγώ τα χάλια της, θα πάρω καλύτερα μιά κατσίκα να μου κάνει και γάλα τουλάχιστον, τι να κάνω μιά που δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα και ζητά τα πάντα;

Αυτή που μου ταιριάζει δεν θα τη συναντήσω σε CLUB που μου ζητούν την φορολογική μου δήλωση να με κάνουν μέλος, δεν ανταλλάσονται λεφτά με μουνί, είναι ανόμοια πράγματα διαφορετικής αξίας, ή συμφωνούμε και προχωρούμε μαζί ή...

Ή να αρχίσω κι εγώ να ζητώ λεφτά και περιουσίες οπότε στο διάολο όλα τα προηγούμενα, παίρνω μιά προίκα και δεν με νοιάζει τίποτα άλλο όσο μετρώ λεφτά, όσο για sex υπάρχουν συνοδοί πολυτελείας για όλα τα γούστα και από φαί το φέρνει στη πόρτα ζεστό το delivery ότι και να παραγγείλω...Η πλήρη σχέση είναι το δύσκολο...

- Εμένα τι μου συνιστάς να κάνω;

- Δεν μπορώ να σου πώ Σωτήρη, αυτή είναι η δική σου ζωή, εσύ μόνος σου θ' αποφασίσεις αν δικαιούσαι μιά ζωή όπως τη θέλεις με κάποια που συννενοείστε, ή αν είναι ώρα να εκπληρώσεις τον παλιό σου έρωτα με κάποια που έφτασε στο τέρμα, δεν έχει κρατήσει τίποτα να σου δώσει, μόνο θα γεράσετε μαζί με μιά πικρή ιστορία να σας τσιμπά την καρδιά, για όσα δεν κάνατε μαζί όταν μπορούσατε....

Με τον Σωτήρη χωρίσαμε όταν το καράβι έφτασε στο λιμάνι, μα η ιστορία του παραμένει.

Μιά αληθινή κοινωνική ιστορία, που αφορά πολλούς και πολλές, δεν χωρά ευαισθησίες και ψευτοκλάματα, σκληρή όπως και η ζωή χωρίς ένα αληθινό σύντροφο να την μοιράζεστε.

Εγώ μίλησα ειλικρινά με τον άνθρωπο, που δικαιούται να φτιάξει την ζωή του αντί να τη χεοτερέψει, του είπα την δική μου άποψη ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΩ ΠΙΑ. Αν νομίζετε πως ξέρετε κάτι περισσότερο ή καλύτερο, τότε καταθέστε το με επώνυμα σχόλια.
Να μπορώ να πω και κάτι διαφορετικό αν με ξαναρωτήσει ο Σωτήρης...

ΤΣΑΜΠΑ ΘΑ ΠΛΗΓΩΘΕΙΣ...

1.
Πες μου τι φύλαξες
σε μένανε να δώσεις
αφού επέλεξες
σ' άλλον να χαριστείς.

2.
Πίκρα αισθάνεσαι
αφού τον εκτονώσεις
κι όλο θα ψάχνεις
κάτι για να ζεσταθείς.

3.
Πες μου τι νόμιζες
το κέφι σου θα κάνεις
κι όταν χορτάσεις
σ' άλλον θα φορτωθείς.

4.
Λάθος κατάλαβες
μα τώρα θα πληρώσεις
για ψεύτη έρωτα
τζάμπα θα πληγωθείς.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ...

Δυό λόγια ξηγημένα προς τους επαγγελματίες δημοσκόπους:

Όταν πριν μήνες μου ζητήσατε να συμμετέχω εθελοντικά σε online δημοσκοπήσεις κι έρευνες, δέχτηκα να με συμπεριλάβετε στο πάνελ, να μπορώ να λέω τη γνώμη μου.

Αυτή τη γνώμη δεν μ' αφήνετε να την εκφράζω ελεύθερα κι ανεξάρτητα όπως κάνω ζωντανά, με βάζετε να διαλέγω από τυποποιημένες απαντήσεις με ελάχιστες επιλογές, που κατευθύνουν το αποτέλεσμα να είναι αρεστό σε όποιον παράγγειλε την "'έρευνα" με λίγη επεξεργασία.

Θέλουν να ξέρουν δηλαδή αν προτιμώ τον Γωγάκη από τον Κωστάκη, αν έχει ρόλο η Ντόρα ή ο Αβραμόπουλος, ή αν καταφέρει ο Αλέκος να την φέρει στην Αλέκα, την στιγμή που δεν καταφέρνουν τίποτα ουσιαστικό στα κοινά παρά ν' ανακυκλώνουν την ανικανότητα, τις φοβίες τους και τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργούν.

Να επιλέξω ποιός είναι ο λιγότερο χειρότερος από 5- 6 διαλεγμένους (από ποιόν και με ποιά κριτήρια;) να πάει όπου θέλει τον τόπο;

Στην επόμενη δημοσκόπηση που θα μου στείλετε, ας αφήσετε κι ένα κενό δίπλα από κάθε ερώτηση, να το συμπληρώσω εγώ άφοβα κι αντικειμενικά, αν δεν μου φτάνουν οι επιλογές που σας είπαν να μου δώσετε.

Να ξέρουν πραγματικά τι πιστεύω και τι προτείνω εγώ και πολύς άλλος κόσμος που μιλεί καθημερινά μα δεν ακούει κανείς την φωνή του γιατί δεν υπάρχει σε κανένα δείγμα.
Δεν ήταν εκεί όταν το έφτιαχναν, ή δεν τόλμησε να μπεί όπως εγώ, όταν ζητήθηκε...

Να μάθουν και κάτι παραπάνω, όσα δεν θα τους πουν ποτέ οι ψευτοσύμβουλοι που έχουν.

Πως αλλιώς; αφού δεν με καλούν, ούτε έρχονται σε μένα, το "δείγμα" με φίλτρο εσάς...

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ...

Με την χειμωνιάτικη λιακάδα προβάλλανε και οι περιθωριακοί "καλλιτέχνες" του δρόμου.
Τραβούν την προσοχή μόνο και μόνο επειδή έχουν ένα φολκλορικό τρόπο να ζητιανεύουν, δίνοντας αυτοσχέδια παράσταση σοτν δρόμο, αντί να επικαλούνται σιχαμένες προσωπικές ιστορίες σαν αιτία του εξοβελισμού τους στο περιθώριο...

Όλο και κάτι μαζεύουν από τα ψιλά των περαστικών. Για να φάνε το μεσημέρι.
Για το βράδυ ίσως να μεριμνήσει ο Δημιουργός.

Με την αυριανή λιακάδα, στο ίδιο μέρος θα είναι....

http://www.youtube.com/watch?v=mJvFYiArWfw

ΚΙ ΑΛΛΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΥ...

Και είναι η τρίτη σε λίγες βδομάδες του 2008. Δεν απασχόλησε κανένα μέσο ενημέρωσης, δεν προσφέρεται για δημαγωγία το θέμα, πέρα από κάποιους άμεσα ενδιαφερόμενους που θα κραυγάσουν πάλι αορίστως για το «σύστημα».

Μα δεν παύει να έχει πεθάνει ένας νέος άνθρωπος στην θητεία του, σε καιρό ειρήνης χωρίς ιδιαίτερο λόγο και με νεφελώδεις εξηγήσεις από τους ανωτέρους του.

Οι ασκούντες εξουσία στο στράτευμα μπορούσαν άμεσα να επέμβουν με μερικά απλά ερωτήματα και να διόρθωναν πολλά που κατάντησαν τη θητεία βραχνά κι όχι δημιουργική περίοδο κι απαραίτητο κομμάτι της ζωής ενός νέου και ικανού ανθρώπου πριν να βγει στην ζωή σώφρων κι αρτιμελής.
Τα ερωτήματα που θα έπρεπε να ζητούσαν άμεσες απαντήσεις είναι:

1. Γιατί εκφυλίστηκε το σύστημα κατάταξης και παρουσιάζονται όλο και λιγότεροι κάθε φορά, με αποτέλεσμα να τραβούν αυτοί όλο τον φόρτο των υπηρεσιών στις μονάδες;
2. Ως πότε θα βγάζει τα απωθημένα του στους στρατεύσιμους ο κάθε εις κομπλεξικός αξιωματικός, υπαξιωματικός ή άχρηστος «επαγγελματίας οπλίτης» που το είδε στρατοκράτης κι αυτός, ενώ μπήκε στο στρατό με ρουσφέτι να φάει ένα κομμάτι ψωμί, που ήταν ανίκανος να βγάλει αλλού;
3. Διαχωρίζονται η εκπαίδευση και τα καθήκοντα αυτουνού που πάει να κάνει θητεία για λίγο καιρό, να μάθει μερικά πράγματα για την άμυνα της χώρας του αν χρειαστεί, με εκείνα του μόνιμου στελέχους που οφείλει να συμμορφώνεται στις υποχρεώσεις της χώρας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ (αλλιώς υπάρχει και η παραίτηση, αν δεν του πάει η στρατιωτική ζωή τι διάολο την επιζητά, μόνο για τον μισθό και την δημόσια ασφάλιση με φόρους όλων;)
4. Με τι κριτήρια επιλέχτηκε ο τελευταίος αυτόχειρας να γίνει δόκιμος έφεδρος αξιωματικός αφού αποδείχτηκε ανεπαρκής, ποιος έκρινε ότι μπορεί να ηγηθεί άλλων, αφού ούτε τον εαυτό του δεν κατάφερνε να ελέγξει;

Ξέρω πως απαντήσεις δεν θα δοθούν ούτε τώρα, θα τις σκεπάσει μια αόριστη ανακοίνωση και κάποιοι αφορισμοί, μα εδώ θα περιμένουν αμείλικτα τα ερωτήματα, που θα ισχύουν αυτούσια και στην επόμενη αυτοκτονία που δεν θ' αργήσει, οι στατιστικές περιμένουν 20 - 25 τον χρόνο σαν φυσικό γεγονός.

Δεν αφορά άμεσα εμένα που έκανα πλήρη θητεία σε πτέρυγα μάχης φορτώνοντας όπλα τα μαχητικά αεροπλάνα, κινδύνεψα μερικές φορές από γκάφες άλλων με τα πυρομαχικά, μα πέρασα καλά στη θητεία μου και θα περνούσα το ίδιο κι οπουδήποτε αλλού πήγαινα, γιατί προσέχω τον εαυτό μου, μα αφορά όλους τους αυριανούς στρατεύσιμους και τους γονείς τους που θα διστάζουν να τους στείλουν, μην ξέροντας αν γυρίσουν πίσω λόγω ανικανότητας; ανευθυνότητας; ΑΛΛΩΝ.

ΑΠΛΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ...

Όλα ξεκινούν από τα παιδικά χρόνια, με μιά απλούστατη όσο κι αθώα ερώτηση

"Γιατί μπαμπά;"

Αν πάρει απάντηση ησυχάζει κι όλα βαίνουν καλώς, αν μείνει η απορία ή παραπλανηθεί αναζητά εμμόνως τη λύση στο ερώτημα, όχι χωρίς συνέπειες...

Για αυτό αν ξέρουμε απαντάμε νωρίς και κατανοητά, αλλιώς Ουγκαγκαμπούμ....

http://www.youtube.com/watch?v=FwSEKgR5eL0

ΚΡΑΤΑΩ ΤΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΣΟΥ ΣΦΙΧΤΑ...

1.

Πλησίασε λιγάκι πιο κοντά
να σκεπαστούμε και οι δυό απ' την ομπρέλλα
βρέχει ραγδαία κι είναι κρύο, παγωνιά
οι δυό μας όμως νοιώθουμε ωραία.

2.
Κρατάω το κορμάκι σου σφιχτά
ρουφάω το φιλί σου και με καίει
ρωτάω την καρδιά σου που χτυπά
κι αυτή πως μ' αγαπάς μου λέει.

3.
Προχώρα να βρεθούμε στα στεγνά
στο τζάκι μας κοντά να ζεσταθούμε
και πάνω στο χαλί που είναι μπροστά
έχουμε όλο τον καιρό ν' αγαπηθούμε.

4.
Να σφίγγω το κορμάκι σου σφιχτά
να πίνω τα φιλιά σου που με καίνε
να νοιώθω την καρδιά σου να χτυπά
κι οι χτύποι της πως μ' αγαπάς θα λένε.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΗΓΕΤΗΣ Η MANAGER?

Η Διοίκηση (Management) και η Ηγεσία (Leandership) είναι δυό διαφορερικές μέθοδοι να οργανώσει κάποιος μιά ομάδα ανθρώπων να πετύχει ένα στόχο.
Είναι απαραίτητα στοιχεία για να φτάσει κανείς στην επιτυχία του σκοπού του, μα όχι απαράιτητα συμβατά μεταξύ τους.
Να περιληπτικά τι κάνει τη διαφορά τους:

• 
  Ο Manager διοικεί, ο Ηγέτης καινοτομεί.
  Ο Manager διατηρεί, ο Ηγέτης αναπτύσσει.
  Ο Manager αποδέχεται την πραγματικότητα, ο Ηγέτης εξετάζει την πραγματικότητα.
  Ο Manager δίνει έμφαση σε συστήματα και δομές, ο Ηγέτης στους ανθρώπους.
  Ο Manager βασίζεται στον συνεχή έλεγχο, ο Ηγέτης εμπνέει εμπιστοσύνη ο ίδιος.
  Ο Manager διαθέτει μιά βραχυπρόθεσμη αντίληψη των πραγμάτων, ο Ηγέτης μακροπρόθεσμη αντίληψη.
  Ο Manager αναρωτιέται πως και πότε, ο Ηγέτης αναρωτιέται τι και γιατί.
  Ο Manager μιμείται, ο Ηγέτης πρωτοτυπεί.
  Ο Manager αποδέχεται το κατεστημένο, ο Ηγέτης προκαλεί το κατεστημένο.

Οι Managers είναι καλοί στο να διατηρούν το κατεστημένο, να προσθέτουν σταθερότητα και τάξη σε αυτούς που έχουν βολευτεί μ' αυτό.
Δεν τα καταφέρνουν να προκαλούν αλλαγές και να οραματίζονται το μέλλον.
Όμως οι Ηγέτες είναι καλοί σ' αυτά ακριβώς, επειδή κινητοποιούν τα συναισθήματα των ανθρώπων, ανυψώνουν τις επιδιώξεις τους και τους πηγαίνουν προς νέες κατευθύνσεις, προσθέτοντας όραμα στην ζωή τους.

Χρήσιμα μαθήματα διοίκησης, αν σκοπεύετε να ασχοληθείτε με ανθρώπους ή να πολιτευτείτε. Πριν το αποφασίσετε, κάντε το δικό σας test αν είστε ηγέτης:

Γυρίστε το κεφάλι πίσω και κοιτάξτε αν σας ακολουθεί κανείς!

ΟΜΗΡΟΙ...

Θεωρούν τους εαυτούς τους ομήρους του κράτους και δέσμιους κενών προεκλογικών υποσχέσεων πολιτικάντηδων.

Ο μοναδικός λόγος της κατ' αυτούς ομηρίας, η μη εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων στην ώρα και την ηλικία που μπορεί κάποιος να πάει, να προσφέρει κάτι ελάχιστο στην πατρίδα που τον νετάσει κι όχι βέβαια στον κάθε μισότρελο καραβανά κάθε βαθμού.

Από τον καλομαθημένο λαλάκη της μαμάς, τον αιώνιο 35άρη φοιτητή, τον άκακο κι άβουλο μάρτυρα του Ιεχωβά ή τον περιθωριακό "αναρχικό" κι επαναστάτη του κώλου, διαιωνίζουν μόνοι τους αυτό το καθεστώς ιδιώτυπης ομηρείας τους και καμιά φορά υφιστανται και τις συνέπειες του νόμου,παραβλέποντας συνειδητά κάποιοι λίγοι, από δειλία κι ατολμία οι περισσότεροι υπόλοιποι, πως αυτό τερματίζεται με μιά ολιγόμηνη κι ανώδυνη θητεία τώρα πια, που οι καιροσκόποι πολιτικάντηδες την έφεραν στα μέτρα τους για να αρπάξουν κι αυτωνών τις χιλιάδες ψήφους, πέρα από τις δικές μας.

Εμάς, των εκατομμυρίων ικανών προς στράτευση που διακόψαμε για λίγο την ζωή μας, εκπληρώσαμε τις υποχρεώσεις μας και βγήκαμε σώοι κι αρτιμελείς να συνεχίσουμε τον βίο μας σαν πολίτες, αφού είχαμε τα κότσια να τα καταφέρουμε, δεν είμαστε όμηροι δικών μας παραλείψεων και μόνο γέλια μας προκαλούν οι "ευαισθησίες" και δικαιολογίες τους.

Αλήθεια αυτός ο Αιβαλιώτης που πολιτεύτηκε κιόλας, τι περιμένει να κάνει την δική του ολιγόμηνη ψευτοθητεία με κάποιο πιστευτό πρόσχημα τώρα στα γεράματα αφού έκανε ότι μπορούσε να αποφύγει την πραγματική όταν έπρεπε;

Περιμένει να τον πάρουμε στα γιαούρτια όταν του ξεφύγει και μας πουλήσει εθνικισμούς και πατριωτισμούς ο άκαπνος λαλάκης ή περιμένει κι αυτός να δείξουμε "ευαισθησία" στην καραμπινάτη περίπτωση του αποφυγής στράτευσης και δουλέματος μας;
ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙ!

ΛΥΠΑΜΑΙ ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ...

Περίμενα μερικές μέρες, μάταια όπως διαπιστώνω τώρα, να δω κάποιο αφιέρωμα στο μουσικό σου έργο, 8 Φλεβάρη έφυγες απο τη ζωή πριν χρόνια που ξεχάστηκαν, ιδίως από κάποιους "θαυμαστές" που όψιμα σε αντιγράφουν.

Δεν το είδα να γίνεται ούτε σε καναλάκια του τόπου σου καν.

Τι σκας αν μπήκαν στην πόλη οι οχτροί;

Εσύ πέθανες νωρίς κι εγώ έχω λάβει τα μέτρα μου...

Για τους υπερευαίσθητους μαλάκες που θα βάλουν την κεφαλή στην άμμο όπως συνήθως, έχοντας ηθελημένα τον κώλο ψηλά και προτεταμένο, δεν χρειάζεται να νοιαζόμαστε εμείς, οι οχτροί όμως αφήνοντας στη άκρη τις ψευτοευαισθησίες, θα το γλεντήσουν δεόντως....

http://www.youtube.com/watch?v=mrA6Lka2NUk

Οστόσω εσύ Νίκο, με τέτοια δημιουργήματα
Αθάνατος απόμεινες για τα χαρίσματα σου
η μιά γενιά τσ' άλλης γενιάς, θα λέει τ' όνομα σου...

ΤΑΡΑΞΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ...

Για πολλοστή φορά σημειώθηκε επεισόδιο με ξυλοδαρμό κατοίκου των Χανίων από Αμερικανό που βρέθηκε σε ολιγοήμερες διακοπές από πολεμικό πλοίο.
Οι συνήθεις αμερικανόφοβοι ειρηνιστές της κακής ώρας, ένα τσούρμο άπλυτοι μαλλιάδες που παριστάνουν τους αιώνιους φοιτητές και βολεί τους να "διαμαρτύρονται" κατόπιν εορτής πάντα, οργανώνουν για αντίστοιχη πολλοστή φορά ανώφελες κινητοποιήσεις, που δεν διαφεύγουν του σχολιασμού των Κυριοζάκη κι Ιγκνοτάκη:

- Πάλι ξυλοδαρμός, πάλι κατόπιν ανώδυνες διαμαρτυρίες από άσχετους...

- Αυτά γίνονταν και θα γίνονται πολλά χρόνια τώρα, σχεδόν κάθε που καταπλεύσει πλοίο από εμπόλεμη ζώνη...

- Και αντιμετωπίζονται επι τόπου, από τους παρόντες στα επεισόδια, χωρίς επίκληση ούτε αστυνομίας, ούτε "δικαιοσύνης"...

- Θυμάσαι τότε το '86 που βρεθήκαμε πρωταγωνιστές σε βίαιο καυγά με μεθυσμένους αμερικάνους ναύτες στο παλιό λιμάνι;

-Τότε που έδωσαν ένα καλό μάθημα στον φαφλατά ταραξία της εποχής τον Καντάφι κι ύστερα ήρθε εδώ το αεροπλανοφόρο; Καθόμασταν στην πρώτη σειρά καθισμάτων, περιμέναμε τις μπύρες μας, όταν...

-...Περνούσε ένα μπουλούκι ναυτάκια με γελοία κουρέματα ουρλιάζοντας και χοροπηδώντας. Ένας μάλιστα άρπαξε το μεγάλο ποτήρι με τη μπύρα μου όταν την έφερνε ο σερβιτόρος και την ήπιε μονορούφι...

- Πριν σηκωθείς και τον πιάσεις από τον λαιμό...

- Τα επόμενα δευτερόλεπτα όλοι μπλεχτήκαμε σε άγριο καυγά, θαμώνες και ναύτες...

- Τους δώκαμε να καταλάβουνε, δεν θα αφήναμε να τους περάσει στον τόπο μας. Κλωτσούσες το γομάρι αλύπητα στο πρόσωπο κι αυτός όλο σηκωνόταν με το "I 'll kill you" στο στόμα...

- Μέχρι που τράβηξα το μαχαίρι μου και του έφτιαξα 6-7-8 βαθιές γραμμές, να τον γνωρίζω και να τον περιμένω να με σκοτώσει...

- Να τον αποτέλειωνες δικαιολογημένα. Τι έγινε, πραγματοποίησε την απειλή τους;

- Πού να τολμήσει; Προτίμησε να μείνει κάτω επιτέλους, να γλιτώσει τα χειρότερα...

- Φύγαμε ανενόχλητοι όλοι μετά, πολύ πριν καταφτάσουν οι μπάτσοι.

- Αχρείαστοι σε τέτοια επεισόδια, που τα κανονίζουμε μεταξύ μας...

-Έτσι κανονίσαμε αυτούς που μας χάλασαν την ησυχία, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά...

- Ούτε πείραξε τους άλλους αμερικάνους που παρακολουθούσαν ατάραχοι από μακριά πως καταστέταμε τους μεθυσμένους συναδέλφους τους...

- Τι τους νοιάζει αυτούς, μιά βόλτα θέλανε να κάνουν και παραλίγο να τους την χαλάσουν κι αυτονών οι άλλοι μισότρελοι...

- Τώρα γιατί δεν πέφτει και λίγο σωτήριο ξύλο, όποτε χρειάζεται;

- Οι σημερινοί νέοι είναι άκαπνοι, κρύβονται στα δύσκολα και διαμαρτύρονται μετά, αφού σαλπάρει το πλοίο με τους ναύτες...

- Που δεν υπάρχει κίνδυνος, να χοροπηδούν εκ του ασφαλούς, γενικώς κι αορίστως.

- Και χωρίς νόημα ή αποτέλεσμα,τα ίδια επεισόδια θα επαναληφτούν στον επόμενο κατάπλου πολεμικού...

- Αφού δεν κάνουν τον ένοχο να νιώσει στο πετσί του τις συνέπειες της πράξης τους..

- Απαγορεύεται λένε η αυτοδικία, θα τον δικάσουν αυτοί με τους δικούς τους νόμους...

- Εμείς τον προλάβαμε επ' αυτοφόρω, του δώκαμε και κατάλαβε που τον γράφουμε, πάρτον τώρα εσύ σακατεμένο κι εφάρμοσε την δική σου δικαιοσύνη...μα μη ζητάς και τα ρέστα αποπάνω. Γιατί...

- Ότι έπαθε αυτός, μπορούμε να το κάνουμε και σε σένα, επαυξημένο με προμήθεια μεσιτείας...

- Αφού δεν σε κάλεσε κανείς ν' ανακατευτείς εκεί που δεν σε σπέρνουν...

- Έτσι λεβέντικα θάπρεπε ν' αντιδρούν οι θρασύδειλοι "ειρηνοποιοί" και να ρίχνουν και μερικές σβουριχτές σε ταραξίες όποτε ενοπίσουν να παρεκτρέπονται, αμερικάνους, δικούς μας μεθύστακες χωριάτες και τριτοκοσμικούς αλλοδαπούς που κάνουν χειρότερα επεισόδια και πιο συχνά από τους ναύτες...

- Μα πάντα περνούνε στο ντούκου αυτοί...

- Τα υπόλοιπα καλέσματα για δυναμικό παρών στις κινητοποιήσεις τους...

- Είναι σκέτες τρίχες!

Α, ΡΕ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ...

Εσύ τα έγραψες καλά για την εποχή σου, μα τα πράγματα και οι εποχές αλλάζουν.
Τώρα το φιλότιμο δεν φτάνει για να πάει κανείς μπροστά, οι αεριτζήδες ανεβαίνουν όλο και ψηλότερα λόγω ελαφρότητας.

Ξέχωσε αυτό το μαύρο γιαταγάνι κι έλα για λίγο πίσω.

Όσο χρειαστεί μόνο να κάνεις το στραβό ίσιο, γιατί οι σημερινοί άκαπνοι δεν...

http://www.youtube.com/watch?v=D0XT1kwhbUE

ΛΑΔΩΜΑΤΑ SIEMENS...

Εξανίστανται πάλι οι γνωστοί "παραθυρόβιοι παντογνώστες" τώρα που έχει προχωρήσει η δικαστική έρευνα για την υπόθεση Siemens και γίνεται γνωστό στο πόπολο αυτό που γνωρίζουν όλα τα ανώτερα διοικητικά στελέχη όλων των εταιρειών μικρών ή μεγάλων που λειτουργούν σε περιβάλλον ελεύθερης αγοράς με έντονο ανταγωνισμό.

Για να επιβιώσει και να μεγαλώσει μιά οποιδήποτε εταιρία χρειάζεται κέρδη. Ιδίως οι μεγαλύτερες, που απασχολούν χιλιάδες προσωπικό, χρηματοδοτούν πρωτοποριακά τμήματα έρευνας κι ανάπτυξης νέων καινοτόμων προϊόντων και χρειάζεται να κατανοήσουν και να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες εκατομμυρίων πελατών σε κάθε μέρος του κόσμου.

Τα κέρδη προέρχονται αποκλειστικά από πωλήσεις προϊόντων σε πελάτες. Φυσικά οι πιο επιθυμητοί πελάτες με τις μεγαλύτερες αγορές είναι τα κράτη και οι κρατικές επιχειρήσεις. Γιατί κλείνουν μακροχρόνιες συμφωνίες με τους προμηθευτές τους και τις τηρούν με ρήτρες.

Τις συμφωνίες αυτές τις διαπραγματεύονται και τις συνάπτουν οι έξυπνοι πωλητές κορυφαίου επιπέδου των εταιριών, οι μόνοι που γνωρίζουν την συνολική εικόνα της επιχείρησης κι αξιολογούνται με τα αποτελέσματα των ενεργειών τους.

Κακά τα ψέμματα, η εταιρία δεν στηρίζεται στους αποθηκάριους, στους εργάτες της γραμμής παραγωγής, τους λογιστές ή τις γραμματείς που απαντούν στα τηλέφωνα. Όλοι οι παραπάνω είναι βοηθητικοί στη λειτουργία της, δεν αξιολογείται η απόδοση τους κι επιπλέον είναι έτοιμοι να στραφούν ενάντια στην εταιρία που τους ταίζει αν απλώς καθυστρήσει την καταβολή των μισθών και των άλλων "κεκτημένων" παροχών τους.

Αυτό το γνωρίζουν καλά στο τμήμα πωλήσεων και κάνουν ότι είναι δυνατόν να πετύχουν πωλήσεις. Οι πιο ισχυρές μάλιστα εταιρίες διεθνώς επιστρατεύουν πρώην πρωθυπουργούς, υπουργούς, πρέσβεις και στρατηγούς εν αποστρατεία, κλπ ανθρώπους με κύρος, πειθώ, γνωριμίες και ικανότητες να προωθήσουν τα προϊόντα τους σαν κορυφαίοι πωλητές, έναντι κάποιας σημαντικής αμοιβής, αν τα καταφέρουν και μόνο.

Εδώ εμπλέκονται οι πολιτικοί των κρατών - πελατών που χρειάζονται τα προϊόντα των εταιριών κι έτυχε να είναι στην εξουσία την περίοδο που γίνονταν οι διαπραγματεύσεις για την αγορά τους, πήραν αποφάσεις κι υπόγραψαν τις σχετικές συμφωνίες.

Πρόκειται για πολιτικούς που εκτέθηκαν σε εκλογικές διαδικασίες, ψηφίστηκαν ελεύθερα από τους ψηφοφόρους της περιοχής τους που τους γνώριζαν, ανέλαβαν θέσεις ευθύνης για να προσφέρουν έργο στον τόπο τους, άνθρωποι στην πρώτη γραμμή της κοινωνίας.

Οι εταιρίες υπέβαλλαν τις προσφορές τους, εφάρμοσαν και τα κόλπα τους στο παρασκήνιο που είναι θεμιτό για όσους γνωρίζουν από πωλήσεις, κέρδισε μιά εταιρία από όλες που όπως φαίνεται ήξερε την δουλειά καλύτερα λόγω και μακρόχρονης εμπειρίας στον χώρο της και γίνεται σήμερα λόγος για λαδώματα πολιτικών για να υπογράψουν.

Ε, απόλυτα φυσικό είναι να περιλαμβάνεται στο πακέτο προώθησης της εταιρίας και κάποιο "δωράκι" σε όσους εμπλέκονται στις διαδικασίες που περιέγραψα.
Το μόνο μεμπτό που μπορεί να διερευνηθεί και να καταλογιστεί ευθύνη, είναι αν το προϊόν αγοράστηκε στην τρέχουσα τιμή διεθνώς για την αξία του ή υπερτιμολογήθηκε και γιατί.

Και ιδιαίτερα αν αυτό το επιπλέον κόστος επέβαλε και καρπώθηκε αυτός ο πολιτικός σαν "δωράκι προς τον εαυτό του", αυτό δεν το ανέχεται η ελεύθερη αγορά.

Όσο για τα ποσά που ακούγονται με βδελυγμία από τους φωνασκούντες των "ειδήσεων" απλά είναι ανάλογα του κόστους της αγοράς που έγινε. Άλλο το εισόδημα ενός πωλητή σύγχρονων οπλικών ή τηλεπικοινωνιακών συστημάτων κορυφαίας τεχνολογίας κι άλλο ενός πωλητή κουλουριών ή παπουτσιών.
Πάει και τελείωσε!

Οι φωνές είναι για να συγκινούνται οι ξοφλημένοι που δεν κάνουν τίποτα στην ζωή τους, μόνο κάθονται ώρες στο καφενείο κοιτώντας την μπάλα στο γυαλί ή χαρτοπαίζουν με πενταροδεκάρες μεταξύ τους, κλαίγοντας το κακό το ριζικό τους.
Οι ίδιοι που θα κλαψουρίζουν αύριο στην λαϊκή, επειδή ακρίβηνε ο μαϊντανός ή τα κεράσια, μα δεν κάνουν τίποτα να ξεφύγουν από την ανείπωτη μιζέρια τους.

Αλλίμονο αν ο πολιτικός που τόλμησε να εκτεθεί και να βγεί μπροστά αναλαμβάνοντας ευθύνες, ταυτιστεί με αυτά τα σκατά της κοινωνίας και να επιζητά ανάλογα εισοδήματα για να παριστάνει τον τίμιο.
Ωφείλει να εκμεταλλεύεται κάθε θεμιτή ευκαιρία να γίνει ισχυρός οικονομικά, να διασφαλίσει την ανεξαρτησία του από τους τοπικούς διαπλεκόμενους - μεταπράτες που δεν παράγουν τίποτα οι ίδιοι μα θέλουν να είναι μέσα σε όλα.

Αμοιβές θα παίρνουν όσοι έχουν την ευθύνη να αφήσουν κάτι στον τόπο κι όχι τα παράσιτα.

Όσο για τους λαλάκηδες κυρίους και όψιμες νεάζουσες σαβουροκυρίες των τηλεπαραθύρων, αυτοί αλήθεια πόσα εκατομμύρια παίρνουν για να μπουρδολογούν, προσφέρουν τίποτα στην ουσιαστική ενημέρωση, αξιολογείται η απόδοση τους ή παραβλέπονται όλα επειδή υπηρετούν πιστά τους παραπάνω άχρηστους μεταπράτες;

ΙΕΡΕΣ ΕΚΟΓΕΣ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ...

Σήμερα φαίνεται να τελειώνει ο περί διαδοχής ιερός πόλεμος.
Και το απόγευμα, αν όλα γίνουν «κατ' ευχήν», πιθανόν να έχουμε "Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος". Ωστόσο το τι διαμείβεται στο παρασκήνια, δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Οι υποψήφιοι για το θρόνο, δημόσια προσπαθούν να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, αλλά είναι κοινό μυστικό ότι προωθούν την υποψηφιότητά τους, με καθαρά πολιτικές τακτικές και στρατηγικές.

Με συνεχείς, δηλαδή, επαφές, συμπόσια, και συναντήσεις, παρεμβάσεις ακόμη και πολιτικών, κυρίως βουλευτών της περιφέρειας των υποψηφίων, παζάρια για το δεύτερο ή τον τρίτο γύρο αν χρειαστεί αλλά και επαφές μεταξύ των υποψηφίων για να μη χαθεί ο έλεγχος και σκανδαλιστούν οι πιστοί, υποσχέσεις για αποκατάσταση αδικιών, εκλογή νέων μητροπολιτών, οικονομικές ενισχύσεις για έργα σε συγκεκριμένες Μητροπόλεις, αλλά και εκβιασμούς!
Ένα από τα «θεάρεστα» έργα τους είναι ότι προσπάθησαν να αποτρέψουν ηλικιωμένους «Άγιους», με προβλήματα υγείας, να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία.

Κι εδώ οι αναποφάσιστοι που θα πιεσθούν αγρίως, θα κρίνουν το τελικό αποτέλεσμα. Στην προσπάθειά τους να εκλεγούν, ορισμένοι από τους υποψήφιους επικαλούνται τον δήθεν μεγάλο αριθμό υποστηρικτών» που διαθέτουν.

Έτσι ελπίζουν να επηρεάσουν την ψήφο των αναποφάσιστων «Αγίων», που υπολογίζονται περίπου σε δέκα, ενώ άλλοι προσεγγίζουν τους «Χριστοδουλικούς» με αναφορές στο έργο του προηγουμένου Αρχιεπισκόπου.

Έτσι τα πάντα θεωρούνται ρευστά, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια να μην αποχωρήσει κανένας υποψήφιος, ώστε η εκλογή να κριθεί στο τέλος με σχετική πλειοψηφία.
Αυτές τις μέρες η Ιεραρχία θυμίζει όπως λέγεται κινούμενη άμμο, με συνεχείς προσπάθειες για μετατοπίσεις εκλεκτόρων και με πολιτικές μάλιστα παρενέργειες.

Μήπως και γ' αυτές τις εκλογές καλό θα ήταν να μιλούσε και το "χριστεπώνυμο πλήθος";
Δηλαδή να εκλέγεται ο προκαθήμενος από όλη την "Εκκλησία" του στο σύνολο της, ρασοφόρους και λαϊκούς.
Αφού για τους "πιστούς χριστιανούς" δεν γίνονται όλα;

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ...

1.
Σε μιά χώρα που σκοτώνει τα παιδιά της
από αντίδραση το παίζω επαναστάτης
σ' ένα κόσμο που οι μεγάλοι
τον κατάντησαν φριχτό
την δική τους την ξεφτίλα
δεν μπορώ να ανεχτώ.

**************************************
Στους μεγάλους δρόμους
παίζω με τους νόμους
κλέφτες κι αστυνόμους
μπαίνω φυλακή.

Στους μεγάλους δρόμους
απορρίπτω νόμους
και σε άλλους κόσμους
κάνω νέα αρχή.
****************************************

2.
Σε μιά χώρα που ολοένα καταρρέει
δεν μπορώ να βρώ εγώ αυτό που φταίει
πως για όλα φταίνε οι άλλοι
μου ζητάτε να δεχτώ
σε μιά τέτοια κοινωνία
δεν γουστάρω να ενταχτώ.

[Ξανά: Στους μεγάλους δρόμους
παίζω με τους νόμους......]

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

Ο ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ...

Στέλνουν κάποιο δημοσιογράφο οικονομικής εφημερίδας να πάρει συνέντευξη από έναν αυτοδημιούργητο εκατομμυριούχο, που τώρα ώριμος πια διέθετε ονομαστή αλυσίδα εστιατορίων πολυτελείας, που συνεχώς επεκτεινόταν στις μεγάλες πόλεις του κόσμου.

Από τις πρώτες τους κουβέντες ο δημοσιογράφος κατάλαβε πως ο άνθρωπος απέναντι του ξεκίνησε από χαμηλά...

- Αυτό είναι αλήθεια, απαντά ο εκατομμυριούχος, όταν πρωτοήρθα στην πόλη αυτή από το χωριό μου, νεαρός με όνειρα και φιλοδοξίες, δεν είχα τίποτα. Κυριολεκτικά, ούτε να φάω.
Στάθηκα σ' ένα εστιατόριο που έβλεπα να μπαινοβγαίνουν καλοντυμένοι κύριοι με μοντέρνες συνοδούς και μεσήλικα πλούσια ζευγάρια. Μπήκα δειλά μέσα και ζήτησα να φάω κάτι, με αντάλλαγμα κάποια δουλειά που θα μπορούσα να κάνω. Ο ιδιοκτήτης αφού με κοίταξε για λίγο μ' έδιωξε προσβάλλοντας με κιόλας, λέγοντας πως δεν έχει χώρο για ζητιάνους.

- Και τι κάνατε τότε, πώς αντιδράσατε;

- Τι να κάνω, γύρισα κι έφυγα με αργά βήματα, ολότελα χαμένος και με το κεφάλι χαμηλά. Όπως πήγαινα προς την πόρτα, απελπισμένος και κοιτώντας κάτω από ντροπή, πρόσεξα κάτι να γυαλίζει στο παχύ χαλί της εξόδου. Έσκυψα και το μάζεψα, ήταν ένα δακτυλίδι που θα είχε πέσει από κάποια πελάτισσα.

- Κατάλαβα, είπε ο δημοσιογράφος. Επιστρέψατε πίσω και δώσατε το χαμένο δακτυλίδι στον ιδιοκτήτη, να το πάρει η πελάτισσα του όταν το αναζητήσει. Εκείνος συγκινήθηκε από την τιμιότητα σας παρά την τόση φτώχεια και σας πήρε στο μαγαζί σαν βοηθό στην αρχή. Με το ήθος και την εργατικότητα σας ξεχωρίσατε γρήγορα, ο ιδοκτήτης το εκτίμησε και σας πάντρεψε με την κόρη του.
Έτσι κληρονομήσατε το εστιατόριο. Με τα μικρά κεφάλαια αυτού του πρώτου σας μαγαζιού και με την ευφυία που διαθέτετε, θέσατε τις βάσεις για να επεκτείνετε το εστιατόριο, να φτιάξετε κι άλλο ένα και μετά ήρθε η αλυσίδα σε κάθε πόλη που...

Ο εκατομμυριούχος τον διακόπτει με μιά έντονη χειρονομία.

- Δεν πάει στο διάολο κι αυτός και το μαγαζί του, έβαλα το δακτυλίδι στην τσέπη κι έφυγα γρήγορα από κεί. Ήταν ολόχρυσο μονόπετρο κι είχε ένα διαμάντι ίσαμε είκοσι καράτια.

Έτσι χρηματοδότησα τις δικές μου επιχειρήσεις, όχι θα δούλευα για τον μαλάκα!

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ ΤΑΡΑΧΩΝ...

Ο Κυριοζάκης κι ο Ιγκνοτάκης, σαν σοβαροί άνθρωποι που είναι δεν συμμετείχαν στα προχθεσινά επεισόδια της Αθήνας, παρά το κάλεσμα των "διοργανωτών".
Δεν μπορούν όμως να μην σχολιάσουν το θέμα:

- Η συγκέντρωση κατέληξε πάλι σε "πρωτοφανή" επεισόδια, τάδες;

- Άλλο δεν είχα παρά να κάθομαι στο γυαλί να βλέπω συγκρούσεις περιθωριακών...

- Έγιναν λένε κάποιοι για να εμποδιστεί η πορεία των ακροδεξιών της Χρυσής Αυγής. Πήγαν να τους εμποδίσουν αναρχικοί και αριστεριστές κι άρχισαν ταραχές όπως συνήθως..

- Γιατί, έχουνε αυτοί οι ψευτο-ιδεολόγοι αποκλειστικότητα στις συγκεντρώσεις και τα ακόλουθα επεισόδια, με κάθε αιτία κι αφορμή;

- Έτσι νομίζανε, μέχρι που άρχισαν να δραστηριοποιούνται και οι ακροδεξιοί σοβαρά με πορείες για τα δικά τους πιστεύω...Προχθές ήταν να θυμηθούν την κρίση στα Ίμια...

- Που δεν ήθελαν να θυμούνται οι αριστεροί διεθνιστές γιατί είναι "εθνικισμός" για πολεμοχαρείς και πατριδοκάπηλους.

- Ενώ αυτοί αναμασούν τις ίδιες τυποποιημένες μαλακίες για λαούς που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, μόνο με κοινή πάλη να αποτρέψουν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών...

- Γεράσανε μ' αυτές τις σαχλομαλακίες, μα οι "αφέντες ιμπεριαλιστές" όλο ανεμπόδιστοι εκτελούν τα σχέδια τους, και οι Τούρκοι πήραν θάρρος και ζητούν το μισό Αιγαίο, για το πετρέλαιο που έχει ανεκμετάλλευτο...

- Τα κόμματα καταδίκασαν τη βία των περιθωριακών ομάδων, από όπου κι αν προέρχονται...

- Το καθένα με τον τρόπο του πάλι...

- Ναι το ΠΑΣΟΚ λέει πως βολεύουν την Κυβέρνηση να ξεχαστούν για λίγο ο Ζαχόπουλος κι ο Κουκοδήμος.

- Για να δείχνει πως ο Καραμανλής που δεν ελέγχει ούτε τους δικούς του οργανώνει ταραχές που κι αυτές δεν ελέγχει επίσης, με τον διαβρωμένο κρατικό του μηχανισμό; Να δείχνει ανίκανος παντού;

- Το ΚΚΕ ανησυχεί για το πανεπιστημιακό άσυλο και μιά αφορμή οριστικής κατάργησης του, ο ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί για την συχνή εμφάνιση των ακροδεξιών, ο ΛΑΟΣ θυμήθηκε την άδικη θυσία των ναυτικών τότε στα Ίμια κι όλοι μαζί κατηγορούν την αστυνομία πως διευκόλυνε τα επεισόδια με ολιγωρία και κακό σχεδιασμό...

- Ρε τι μας νοιάζουν εμάς οι φοβίες κι ανησυχίες του καθεμιανού, ας ανησυχεί για τον εαυτό του, χωρίς να χοροπηδά στους δρόμους, να προκαλούνται ταραχές από διαφωνούντες με τις απόψεις του...

- Ας διαμαρτύρονται στον καθρέφτη τους, ο καθένας στο σπίτι του, μας θέλουν εμάς για θεατές στα καμώματα τους, που τελικά πληρώνουν τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα μας μόνο;

- Όσο για την αστυνομία δεν είναι θέμα ολιγωρίας μα ανικανότητας...

- Επειδή μπαίνουν άχρηστοι αφισοκολλητάδες στα νιάτα τους και φτάνουν με τα χρόνια ανώτεροι αξιωματικοί, χωρίς όμως να αποκτούν οργανωτικές ικανότητες από την εμπειρία..

- Και επειδή υπάρχουν συνδικαλιστές μπάτσοι που στρέφονται ενάντια στην ηγεσία τους...

- Μόνο για να δικαιολογούν την δική τους αχρείαστη παρουσία...

- Κάθε ενδιαφερόμενος προβάλλει την πλευρά μόνο που θέλει και τον συμφέρει...Κι εμείς οι πολίτες πρέπει να βρούμε μόνοι την αλήθεια πίσω από όσα μας σερβίρουν...

- Μας δίνου υλικό να σκεφτόμαστε, μα να μην εμπλεκόμαστε στα παιχνίδια τους, να συμπαραστεκόμαστε μόνο στους σχεδιασμούς τους όποτε αυτοί δεξιοί - αριστεροί αποφασίσουν, να μας καθοδηγούν σαν πιο έξυπνοι από εμάς τάχατες...

- Νομίζεις πως όλα είναι μέρος άγνωστου παιχνιδιού;

- Βέβαια, και είμαι σίγουρος πως θα ξαναεπαναληφτεί όποτε θελήσουν οι παίχτες να κινήσουν τα πιόνια..

- Πως το ξέρεις εσύ που δεν σου επιτρέπουν να συμμετέχεις ούτε σε ρωτούν ποτέ;
- Είδες μωρέ να συλλάβουν ποτέ κανένα ταραξία, να πληρώσει τις ζημιές που προκάλεσε; Και προχθές πάλι αφεθήκανε ελεύθεροι όλοι, μα όλοι οι προσαχθέντες...

- Ε, και λοιπόν;

- Τους χρειάζονται έξω, για τα επόμενα "πρωτοφανή" και τότε επεισόδια, με άλλη αφορμή, με άλλη αιτία...

CHUBBY VS SKINNY...

Μάκης εναντίον Θέμου....
Παπανδρέου εναντίον Βενιζέλου...

Αμφότερα καταλήγουν σε σύγκρουση αδύνατων - στρουμπουλών...

Ποιός τους γαμά όμως κι αυτούς και τις διαφορές τους...

Ενώ αυτές...ποιός δεν θα ήθελε...

ΔΥΟ ΜΑΤΑΚΙΑ...

1.
Δυό ματάκια μικρά
με κοιτάζουν γλυκά
μια καρδούλα σκιρτά
επειδή μ' αγαπά.

2.
Δυό ματάκια δειλά
που όμως λένε πολλά
δίχως λόγια, αλλά
μ' αγαπάνε τρελά.

3.
Δυό ματάκια γλυκά
δυό βελάκια καυτά
ένα στόχο ζητούν
τα δικά μου να βρούν.

4.
Μιά κοπέλα απλή
τρυφερή και καλή
προσπαθεί να μου πεί
πως πολύ με ποθεί.

5.
Μιά κοπέλα χρυσή
που ίσως είσαι κι εσύ
αν σε δώ θα σου πώ
πως κι εγώ σ' αγαπώ.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ...

Τηλεγραφικά:

Ο αθλητής έγινε ανεξάρτητος.

Μένει να δούμε με ποιό πρόσχημα, η νταρντάνα θα πάρει τον αδερφό και θα αποχωρήσουν, για να προχωρήσουν οι σχεδιασμοί.

Αν χρειαστεί θυσιάζουν κι έναν μπαρακεντέ ακόμη με αφορμή το "Χωροταξικό".

Αλλάζουμε δυναστεία.

Και κλάμα ο Αντώνης κι ο...Μανώλης, η οικογένεια ευτυχώς δεν ξεχνά...

Ο Πρώτος το μαθαίνει τελευταίος όπως συνήθως, μ' αυτούς που βάζει αντί αυτού!

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΤΕ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ...

Προτρέπουν οι πολλές - πολλές αφίσες που γεμίζουν τους τοίχους, παρουσιάζοντας την προσφορά φροντιστηρίου για σειρά μαθημάτων προετοιμασίας για τον επικείμενο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

Απευθύνεται στην διαχρονική πελατεία των φροντιστών που ξεκινώντας σχεδόν από το δημοτικό με την μορφή ιδιαίτερων μαθημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας, συντροφεύουν την σχολική πορεία των μαθητών σε γυμνάσιο, λύκειο, εισαγωγικές εξετάσεις και υποστήριξη στα φοιτητικά χρόνια για την σίγουρη απόκτηση πτυχίου.

Σήμερα έχουν επεκταθεί και διεκδικούν ρόλο και για την επαγγελματική αποκατάσταση του πτυχιούχων, που εθισμένοι στην έξωθεν βοήθεια δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτα αξιόλογο στην ελεύθερη αγορά, έτσι τους στρέφουν να "βολευτούν" στον δημόσιο τομέα, να τους φορτωθούμε όλοι μας.

Είναι παντού, σε κάθε μεγάλη και μικρή πόλη, όπου υπάρχουν μαθητές και γονείς πρόθυμοι να πληρώνουν (ισοβίως;) μπάς και "τακτοποιηθούν" επιτέλους οι γόνοι τους, που τόσα έχουν επενδύσει στην μακρόχρονη εκπαίδευση τους, χωρίς ξετελεμό όπως φαίνεται...

Δεν είναι τυχαίο, παντού υπάρχουν ακόμη και 35ρηδες, πρόθυμοι να τ' ακουμπήσουν άλλη μιά φορά στους φροντιστές,αναμασώντας άχρηστες γνώσεις γενικής παιδείας, αντί να κάνουν κάποιο πραγματικό σεμινάριο αυτοβελτίωσης, να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, που να τρέχει τώρα το "παιδί" με τα γκρίζα πια μαλλιά, εδώ μιλάμε για μόνιμη καρέκλα κι ανύπαρκτη αξιολόγηση, μιλάς εσύ για αποτελεσματικές ικανότητες, προσωπική βελτίωση και ποιοτικά χαρακτηριστικά από πολλαπλές νοημοσύνες;
Εμείς δεν τα...ξέρουμε αυτά!!

Υπάρχει και η έτοιμη δικαιολογία αν δεν τα καταφέρουν τώρα, "την επόμενη φορά παιδί μου θα σταθείς πιο τυχερός", εμείς εξάλλου εδώ θα είμαστε, στο πλευρό σου...

Άντε και όταν γερνάνε το νέο σεμινάριο "10 + 1 τρόποι να εξασφαλίσετε πρόωρη σύνταξη".
Μαζί σας σε όλη την διάρκεια της ζωής σας!