ΔΙΧΩΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗ...

Η χώρα μας έχει τη δική της παραξενιά.

Η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών θα ήθελε να απαλλαγεί το συντομότερο από το υφιστάμενο πολιτικό κατεστημένο και τους εκπροσώπους του.

Δεν τους θεωρεί ικανούς να τον οδηγήσουν σε ένα μέλλον με ελπίδα, δεν τους εμπιστεύεται. Κι όμως αυτοί παραμένουν εκεί, αποδυναμωμένοι, παραπαίοντες συνεχίζουν τα καμώματά τους.

Το ρητό λέει ότι όταν εμείς δεν θέλουμε και εκείνοι δεν μπορούν τα πράγματα αλλάζουν.

Τι είναι εκείνο που λείπει και συντηρεί το βάλτωμα και το αδιέξοδο; Ξέρω ότι δεν κάνει νόημα και δεν προσθέτει τίποτε μια φράση του τύπου "ένας λοχίας μας χρειάζεται".

Άλλωστε διαφέρουν οι εποχές και παράλληλα λειτουργούν αρνητικοί συνειρμοί και προκαταλήψεις.

Ιστορικά τις μεγάλες αλλαγές τις πήραν στις πλάτες τους μεγάλοι οραματιστές, μεγάλες προσωπικότητες. Κάτι που σήμερα δεν υπάρχει στον πολιτικό μας ορίζοντα, εμφανώς τουλάχιστον.

Οι Ελληνες έχουν χειραφετηθεί απ' τους εναγκαλισμούς και την κομματική ασφυξία. Επειδή έχει πάψει για τους πολιτικούς να αποτελεί ο πολίτης το κέντρο της δημόσιας ζωής.

Και τούτο επειδή η εξουσία του έχει κόψει την προοδευτική εξέλιξη, τον έχει υποτάξει στον δογματισμό, στη μισαλλοδοξία, στην κενολογία, στην υπονόμευση των παγίων ερεισμάτων του που του 'χει εξαφανίσει την αυτοευθύνη και τον ορθολογισμό.

Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που επιβιώνουν χρησιμοποιώντας συνδετικούς κρίκους. Ενας απ' αυτούς είναι το υπερόπλο του εκβιασμού. Και ο φόβος που καιροφυλακτεί από παντού.

Αν δεν υποκύψεις δεν θα προωθηθείς, δεν θα συμμετάσχεις στα ψηφοδέλτια, θα παροπλιστείς και θα στερηθούν φίλοι και συγγενείς κρατικών παροχών. Ποιος μπορεί να προκαλεί τέτοιου είδους φόβο; Μα φυσικά αυτός που αισθάνεται ότι θα ήταν αποτελεσματικές οι απειλές, αν είχαν στόχο τον εαυτό του.

Το σίγουρο πάντως είναι πως ελάχιστα μπορούν να αλλάξουν δίχως ένα κίνημα ανατροπών και ελπίδας και δίχως τον οραματιστή ηγέτη που θα το εκφράσει...

Είναι καιρός πλέον οι ηγέτες να μην έρχονται από το παρελθόν!

ΣΕΞΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ...

Ένα νοσοκομείο της Σουηδίας, αποφάσισε να κάνει πραγματικότητα μία από τις πιο κλασικές φαντασιώσεις: τις σέξι νοσοκόμες.

Σε αγγελία που δημοσίευσε αναζητώντας νέες νοσηλεύτριες, το γενικό νοσοκομείο της νότιας Στοκχόλμης αναφέρει: «θέλουμε νοσοκόμες με όρεξη για δουλειά, επαγγελματισμό και χιούμορ. Και φυσικά, θα πρέπει να είναι τόσο ελκυστικές όσο αυτές που παίζουν στις τηλεοπτικές σειρές. Αν, λοιπόν, έχετε και το ανάλογο πτυχίο, στείλτε μας την αίτησή σας και μπορεί να είστε μία από τις νέες νοσοκόμες που θα προσλάβουμε για το τμήμα των Επειγόντων».

Ο διευθυντής του νοσοκομείου επιμένει ότι δεν ψάχνουν απαραιτήτως για όμορφες νοσοκόμες. Εξηγεί ότι η αγγελία γράφτηκε έτσι για να προσελκύσει το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό υποψηφίων.

Μέχρι στιγμής η ανταπόκριση είναι εντυπωσιακή. Σίγουρα θα είναι εντυπωσιακές και οι υποψήφιες...

ΤΕΣΤ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ...

Με τόσα κόμματα κι αποκόμματα που δημιουργούνται, για τις επόμενες εκλογές προτείνεται να γίνουν με το πρωτότυπο τέστ:

Την πολυπόθητη αυτοδυναμία να πάρει ο αρχηγός που θα καταφέρει να σερβίρει ένα ολόκληρο αυγό στον εαυτό του από τη παραπάνω τσαγιέρα και να το φάει αφού το καθαρίσει μπροστά στους ψηφοφόρους του...

Κάποιος κατάφερε και τα έβαλε μέσα χθες, μπροστά μου, προκαλώντας κι απαιτώντας το εν λόγω τέστ ικανοτήτων, αφού όποτε και να γίνουν οι τωρινές εκλογές η κενο-αερο-μπουρδολογία, οι προεκλογικές εμφανίσεις μετά γιουχαϊσμάτων, οι αφίσες, τα ψηφοδέλτια και οι κάλπες δεν θα έχουν αποτέλεσμα...

ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ 2. ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Νίκου Περάκη από το 2011.
Λίγα χρόνια έχουν περάσει από το θερμό επεισόδιο στη βραχονησίδα Πίττα και η
μάχιμη ομάδα καλείται ξανά στο καθήκον, αυτή τη φορά εδράζεται στη στεριά.
Οι δρόμοι ωστόσο που θα τους φέρουν πάλι μαζί ξεκινούν από εντελώς
διαφορετικές κατευθύνσεις...

ΝΕΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ...

Ξανάρχισαν απανωτά τα κύματα των σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης με πολλές εταιρείες δημοσκοπήσεων να μιλούν για 8κομματικές ή 9κομματικές κυβερνήσεις.

Όσο κι αν δεν πιστεύει κανείς σε αυτές τις δημοσκοπήσεις που είναι πολύ ρευστές αποτελώντας απλά ένα μικρό δείκτη για το που πάει το εκλογικό σώμα.

Για μας τίποτε δεν σημαίνει ότι η ΝΔ διατηρεί ένα προβάδισμα έναντι των άλλων κομμάτων, ενώ το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην 3η ή 4η θέση των προτιμήσεων. Εκείνο που θα μετρήσει θα είναι το ποσοστό αποχής του κόσμου από τη διαδικασία των εκλογών. Όταν ένα 78% των ερωτηθέντων πολιτών επιθυμεί τη δημιουργία νέων κομμάτων, αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι η παρούσα Βουλή με όλα τα υπάρχοντα κόμματα, είναι τελείως αναξιόπιστη για να συνεχίσει το έργο της σωτηρίας μας...

Το τωρινό πολιτικό σύστημα είναι φανερό ότι αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και πρέπει να εκλείψει. Ήδη πνέει τα λοίσθια. Αντί για καλό μάλλον κακό έχει προσφέρει μέχρι τώρα, όταν εδώ και 2½ περίπου χρόνια που η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης, αυτό το ίδιο σύστημα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ισχυρίζεται ότι «ε, μπόρα είναι, θα περάσει».

Και πως μια επιστροφή στην προηγούμενη χαρισάμενη ζωή είναι ζήτημα χρόνου!

Πώς; Μα με τις εκλογές και με την πύρρεια νίκη κάποιου από τους υπάρχοντες πιλιτικούς ως επόμενου πρωθυπουργού - εθνοσωτήρα.

Τα πάλαι ποτέ κόμματα εξουσίας προσπερνούν το γεγονός ότι ο δικομματισμός πέθανε με το πρώτο μνημόνιο. Και πως η υπογραφή του δεύτερου με τις πρόσφατες ομαδικές διαγραφές σήμανε και το τέλος των προσωποπαγών κομμάτων.

Αγνοούν επίσης ότι τουλάχιστον ένας στους τρεις πολίτες παραμένει αναποφάσιστος. Πράγμα που σημαίνει ότι οι πολίτες αδημονούν για κάτι το καινούργιο, κάτι που θα είναι το κάτι άλλο για να αποφασίσουν. Κάτι υγιέστερο στο πολιτικό προσκήνιο δηλαδή, που και όραμα ελπίδας για το έθνος θα έχει και τη δύναμη να συγκρουσθεί με δυνάμεις αντίθετες προς το συμφέρον και την προοπτική της χώρας.

Το γεγονός είναι ένα: όποτε κι αν γίνουν εκλογές, η Βουλή αλλά και οι κυβερνήσεις που θα προκύπτουν εφεξής, δεν θα έχουν καμιά σχέση με ό,τι συνέβαινε προηγούμενα.

Ότι κι αν λένε τα γνωστά τηλεοτπικά παπαγαλάκια σε αδιάφορες τηλεοτπικές συζητήσεις...

ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΞΑΝΑ;

Η σημερινή πολιτική τάξη δεν μπορεί να προσφέρει στη χώρα, γιατί σε μεγάλο βαθμό αποτελείται από νεόπλουτους, καρεκλοκένταυρους, καριερίστες και δημιουργήματα της διαπλοκής, και του κομματικού παρασκηνίου...

Η πορεία της χώρας προς την καταστροφή πέρασε από τη σταδιοδρομία τους. Οι αποφάσεις που οδηγούν στον γκρεμό έχουν τις υπογραφές τους. Και η παρουσία τους στην πολιτική βασίστηκε στην εκμετάλλευση της θέση τους στο κράτος ή τον κυβερνητικό μηχανισμό. Άλλοι για να κάνουν καριέρα στην πολιτική, άλλοι για να πλουτίσουν, άλλοι και για τα δυο.

Συνδέθηκαν με επιχειρηματικά ή ξένα συμφέροντα, εξαργύρωσαν με δόλιες εξυπηρετήσεις τα αξιώματα τους, υποτάχθηκαν σε σκοπιμότητες, προέταξαν ιδιοτέλειες, αναρριχήθηκαν κατ' απονομήν και όχι κατ' αξίαν, μπήκαν στην πολιτική με ύποπτες συστάσεις και όχι με την προσωπικότητα και τη δουλειά τους, υπηρέτησαν δουλικά την κληρονομική δημοκρατία.

Οι πολιτικοί μας, όσοι έγιναν "μεγάλοι" και όσοι αναρριχήθηκαν σε αξιώματα, ουδέποτε θα δει κανείς να έχουν ανοίξει το στόμα τους όταν έπρεπε και να το 'χουν κλειστό όταν δεν έπρεπε. Αντίθετα διαπιστώνει ότι ούτε μια φορά εκείνος που αυτοαναιρείται, αντί να πάει σπίτι του αλλάζει καρέκλες στην εξουσία, ξεχνώντας κάθε έννοια αυτοκριτικής και πειθαρχίας. Σπάνιες οι εξαιρέσεις...

Ποιος απ' αυτούς που μπήκαν στην πολιτική μετά το Πολυτεχνείο έδειξαν ικανότητες και την αντιμετώπισαν ως λειτούργημα και όχι ως επικερδές επάγγελμα;

Πόσοι είναι απ' αυτούς που είτε κληρονομικώ δικαιώματι είτε αυτοαναδειχθέντες μπορούν να κοιτάξουν κατάματα τους ψηφοφόρους τους και να τους πουν: "ψηφίστε με γι' αυτά που έκανα στη ζωή μου και όχι γι' αυτό που ήταν η μάνα μου και ο πατέρας μου;"

Ας πούμε ότι κληρονομούνται τα αξιώματα. Οι σχέσεις όμως; Πώς μπορεί να συνδεθούν οι πολιτικοί μηχανισμοί χωρίς να συγκρουστούν η οικογενειοκρατία με τις υπόλοιπες δομές που παράγουν ηγεσίες; Τέτοιοι ιμάντες πολιτικής ζεύξεως δεν υπάρχουν κι αν κατασκευαστούν δεν θ' αντέξουν.

Κατ' αυτήν την έννοια υπετάχθη η Τοπική Αυτοδιοίκηση στο κόμμα, αλλοιώθηκε το πολίτευμα, βυθίστηκε στο χάος η οικονομία, εξετέθη σε δραματικό κίνδυνο η εξωτερική ασφάλεια και το διεθνές κύρος της χώρας, η ανάπτυξη περπάτησε με πολιτικά κριτήρια και ασυγκράτητος ο κυνισμός στους διορισμούς με πρωτοφανείς καιροσκοπισμούς.

Και παρά ταύτα πολλοί βιάζονται να υποβάλλουν αρχηγικές υποψηφιότητες, για όσα έπραξαν και για όσα δεν έπραξαν. Πρωτομάστορες των μηχανισμών, που με τίποτα δεν προτίθενται να εγκαταλείψουν όση πιθανότητα υπάρχει ν' απεμπολήσουν τα κεκτημένα τους.

Αν η Ελλάδα βρίσκεται στον δρόμο της χρεωκοπίας βρίσκεται ακριβώς ως αποτέλεσμα της δραστηριότητας αυτής της μερίδας πολιτικών.

Αυτοί οι άνθρωποι που δεν δημιούργησαν απλώς το πρόβλημα, αλλά είναι οι ίδιοι το πρόβλημα, εμφανίζονται σήμερα ως κομιστές της λύσης.

Στην πραγματικότητα το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η αναπαραγωγή της παρουσίας τους στην πολιτική σκηνή και κατά προτίμηση όσο γίνεται πιο κοντά στην εξουσία. Μερικοί έχουν και το πρόσθετο ενδιαφέρον να εξασφαλίσουν την ατιμωρησία τους. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούν να είναι η λύση. Ή να έχουν τη λύση.

Το αντίθετο: είναι το πρόβλημα. Και χωρίς την απομάκρυνση τους από το δημόσιο βίο λύση δεν θα υπάρχει.

Γιατί θα την παρεμποδίζει η ανεπάρκειά τους, η εξάρτησή τους, οι προσωπικές φιλοδοξίες τους, καμιά φορά και το θράσος τους.

Πώς είναι δυνατόν να εμφανίζονται ως φορείς της αλλαγής και της σωτηρίας πολιτικοί οι οποίοι δεν έχουν το θάρρος να διασχίσουν πεζοί έναν δρόμο χωρίς να τους συχτιρίσουν όσοι τους δούνε μπροστά τους;

Για ποια κοινωνία μιλούν ότι δεν έχουν μούτρα να βγουν σε αυτή την κοινωνία;

Πώς γίνεται να ενδιαφέρονται για τα λαϊκά προβλήματα όταν οι ίδιοι δεν έχουν κανένα από αυτά προβλήματα;

Τι είδους μέλλον μπορεί να υπόσχονται αυτοί που είναι βουτηγμένοι στο πιο άθλιο παρελθόν;

Συνεπώς η χώρα πρέπει να υπερνικήσει τα προσχήματα που προβάλουν διάφοροι και να οδηγηθεί σε εκλογές αυτοκάθαρσης του δημόσιου βίου. Θα ήταν νίκη του λαού αν από τη σημερινή βουλή μόνο ένα μικρό ποσοστό κατάφερνε να εξασφαλίσει θέση και στην επομένη.

Μια νέα βουλή, με νέα λαϊκή εντολή και με νέους πολιτικούς θα μπορούσε να είναι η αφετηρία της εθνικής αναγέννησης.

Ότι δεν είναι κατάλληλος χρόνος για εκλογές το λένε εκείνοι που δεν έχουν πρόσωπο να βγουν στους πολίτες και να ζητήσουν τη ψήφο του, αν δεν τους τρέμουν κιόλας. Αλλά αυτό είναι ένας ακόμη λόγος για να γίνουν εκλογές.

Έτσι θα αναλάβουν και οι πολίτες τις ευθύνες τους γιατί σε τελευταία ανάλυση έχουν τους πολιτικούς που τους αξίζουν...

ΟΠΟΥ ΤΡΥΠΩΣΕΙ Ο ΚΑΘΕΙΣ...

Ως "ανεπίδεκτος μαθήσεως" χαρακτηρίστηκε κάποιος κάποτε και δικαίως τότε από τους καθηγητές του...

Από τότε είχε πάντα δουλειά και λεφτά στην τσέπη του, για πάνω από 30 χρόνια σήμερα, αυτός ο τυπικά αγράμματος.

Δεν έχει κάνει ούτε μια μέρα άνεργος, τον παρακαλάνε άλλοι να φύγει να έρθει στα δικά τους μαγαζιά με καλύτερες αμοιβές και δεν το κουνάει, δεν κινδυνεύει από απόλυση αφού είναι αγαπητός στον ισόβιο όπως αποδείχτηκε εργοδότη του...

Αυτό σημαίνει ν΄αξίζεις και να μετράς στην πιάτσα, να μη σε ξερνά η αγορά εργασίας...

Όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις με τους απολυμένους, που δεν πρόσφεραν και τίποτα το ιδιαίτερο όσο "εργάζονταν" σε κάποιο αφεντικό. Αλλιώς θα ήταν περιζήτητοι στον τομέα τους, αντί ναυάγια της ζωής...

Τι κι αν φόρτωναν το βιογραφικό τους με τίτλους σπουδών κι επιστημοσύνης, κενά γράμματα ήταν τα ΔΕ, ΤΕ, ΠΕ, Master και PhD, μαζί με αμέτρητα άλλα χαρτιά για γλώσσες, σεμινάρια και ημερίδες που θα του έκαναν "ειδικούς" να ξεχωρίζουν από την πλέμπα, να υπηρετήσουν καλύτερα το αφεντικό που θα τους επέλεγε.

Σε τίποτα δεν τους ωφέλησε η πλύση εγκεφάλου που η ίδια η οικογένεια τους τους έκανε από τα πρώτα παιδικά χρόνια πως η επιτυχία στη ζωή είναι η απόκτηση ενός οποιοδήποτε πτυχίου και (για αυτούς) η επακόλουθη εύρεση εργασίας - υπαλληλικής σχέσης που θα διαρκούσε για πάντα. Σήμερα όλοι αυτοί αιφνιδιάστηκαν με τα σύγχρονα δεδομένα και έμειναν ξεκρέμαστοι κια παγωμένοι.

Τζάμπα ο κόπος κια τα έξοδα που έφερε αυτός ο ιδιότυπος μικροαστικός κοινωνικός ανταγωνισμός.

Τζάμπα οι ώρες που έγραψε ο γέρος τους στον προθάλαμο βουλευτικών γραφείων στην έμμονη προαπάθεια του να τακτοποιήσει τα βλαστάρια του, μην κακοπάθουν και μάθουν...

Τζάμπα κακολογούσαν και συκοφαντούσαν άλλους για να πάρουν αυτοί τη θέση που άπαντες διεκδικούσαν...

Έτσι βγάζοντας απέξω τους "άλλους" μη αρεστούς και φροντίζοντας μόνο για πάρτη τους φτιάξανε ζωές και οικογένειες που σήμερα είναι στον αέρα...

Αποδεικνύουν όμως με τον πιο τραγικό τρόπο το ρητό "όπου τρυπώσει ο καθένας" και για όσο καιρό, μετά την απόλυση για οποιοδήποτε λόγο έρχεται η μόνιμη ανεργία, αφού κανείς δεν θέλει να τους φορτωθεί, για να κάνουν δε δική τους δουλειά με κάτι που τα καταφέρνουν καλά ούτε λόγος να γίνεται, αν ναι θα το έκαναν στα νιάτα τους, τότε που είχαν διάθεση και ζωντάνια...

Τα χρόνια της βολής τους κορόϊδευαν κιόλας όποιον προσπαθούσε ανεξάρτητα κι αυτοδύναμα.

Όχι και τόσα δάκρυα λοιπόν για τους περισσότερους από τους "απολυμένους" που σκούζουν στον ΟΑΕΔ, απαιτώντας ακόμη να φορτώσουν το προσωπικό τους πρόβλημα σε άλλες πλάτες, καλύτερα δε για αυτούς στο αόριστο "κράτος", όπως εκφράζουν σε δηλώσεις τους...

Πληρώνουν επιλογές ζωής που ήταν και οι ίδιοι υπαίτιοι. Ας πάρουν το μάθημα τους!

ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Τη στιγμή που νέες δημοσκοπήσεις για τη δύναμη ή τη δυναμική των κομμάτων βγαίνουν στη δημοσιότητα και μετρούν τα ανούσια ποσοστά τους και οι πολιτικάντηδες ψάχνουν τις αιτίες της ανόδου ή της πτώσης τους, υπάρχει κι ένας άλλος αριθμός...

Υπάρχει ένα 19,2% που δεν αναφέρεται στο ποσοστό κανενός κόμματος, μα η δυναμική του αν διοχετευτεί σωστά μπορεί να βοηθήσει ακόμη και στην επόμενη εκλογή κυβέρνησης στην τωρινή Ελλάδα...

Πρόκειται για το ποσοστό των ανέργων τον Οκτώβριο του 2011 στην Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία. Πρόκειται για έναν πραγματικό αριθμό που αφορά την εργασιακή κατάσταση που βιώνει η χώρα μας.

Ένα ποσοστό δεν έχει να κάνει με θέσεις κι αξιώματα. Αυτός ο αριθμός κρύβει πίσω του την άσχημη κατάσταση που αντιμετωπίζουν πάρα πολλοί νέοι και όχι μόνο άνθρωποι.

Τούτο το 19,2% δηλώνει κι εγγράφως πως πάνω από τις μισές Ελληνικές οικογένειες έχουν χτυπηθεί και από αυτό το πρόβλημα.

Γεγονός είναι ότι το ποσοστό αυτό όλο και θα ανεβαίνει, χωρίς από πουθενά να διαφαίνεται μία ελπίδα για όλους εκείνους που βρίσκονται χωρίς δουλειά.

Τι να σημαίνει άραγε αυτό το "δίχως δουλειά";

Ποιος μπορεί να το καταλάβει καλύτερα πέρα από τον ίδιο τον άνεργο, που βιώνει καθημερινά το προσωπικό του μαρτύριο;

Σίγουρα δεν μπορούν να το κατανοήσουν πολλοί από εκείνους με τις γραβάτες που τη λέξη ανεργία την έχουν δει μόνο γραμμένη σε κάποια στατιστικά πινακάκια σε έγγραφα που διαβάζουν, αν τα διαβάζουν ποτέ...

ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία από το 1958, σε σενάριο & σκηνοθεσία Γιώργου Τζαβέλλα.

Ένας φτωχός και δειλός ταμίας τράπεζας, ανακαλύπτει ένα εξαιρετικά μεγάλο για την εποχή ποσό (1.101.101,10 δρχ) ως πλεόνασμα κι ενώ αρχικά σκοπεύει να το αναφέρει, η αλλαζονική συμπεριφορά του διευθυντή της τράπεζας απέναντί του τον ωθεί τελικά στο να το καταχραστεί.

Ξοδεύει αφειδώς τα χρήματα με την φιλοχρήματη μετραίσα του διευθυντή του στην προσπάθειά του να κάνει τη μεγάλη ζωή μακριά από τη μιζέρια της προσωπικής και επαγγελματικής του καθημερινότητας.

Σύντομα όμως η κατάχρηση αποκαλύπτεται και ο ίδιος φυλακίζεται. Με την αποφυλάκισή του γυρίζει την πλάτη στη ζωή που ως τότε έζησε, αναζητώντας μια νέα τύχη ως μετανάστης στην Αμερική...

ΑΛΛΟΔΑΠΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ...

Από το αστυνομικό δελτίο:

"Με τα μαχαίρια θέλησαν να λύσουν τις διαφορές που είχαν δύο Μαροκινοί που όντας άστεγοι φιλοξενούνταν στο Δημοτικό Γηροκομείο Χανίων.

Το περιστατικό σημειώθηκε σήμερα λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα όταν οι δύο άνδρες κι ενώ ήταν μεθυσμένοι, φιλονίκησαν και λόγο στο λόγο ο ένας, ηλικίας 41 ετών τράβηξε μαχαίρι με το οποίο τραυμάτισε στο πρόσωπο τον συμπατριώτη του ηλικίας 37 χρόνων. Ο δράστης μετά την πράξη του συνελήφθη ενώ ο 37χρονος νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Χανίων. Προανάκριση για τα αίτια που προκάλεσαν το περιστατικό διενεργούν οι Αστυνομικές Αρχές Χανίων..."

Άντε να πάνε οι αχρείαστοι ξένοι - λαθρομετανάστες (ιδίως αυτοί της Αφρικής που δεν φαίνεται να έχουν καμμιά διάθεση για δουλειά, παρασιτικά ζούνε) από κει που ήρθανε, να ξεμαγαρίσει ο τόπος.

Ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή και δρόμο, αφού καταγραφεί το τομάρι τους να μην μας ξανακουβαληθούνε...

Οι δομές που υπάρχουνε θα χρησιμοποιηθούν για τους δικούς μας, τους λίγους Χανιώτες που είχανε την ατυχία να βρεθούνε στον δρόμο, όχι για κάθε τριτοκοσμικό απόβλητο που κουβαλήθηκε εδώ ακάλεστο, να απαιτεί να τρώει και να κοιμάται τζάμπα και να βγαίνει τις νύχτες να ρημάζει τα αυτοκίνητα και τα σπίτια των ανθρώπων...

Που θα μου πεις πως έχουνε και διαφορές μεταξύ τους, μετά στη μοιρασιά!

ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ...

Τα εισοδήματα όσων έχουν ακόμη δουλειά, έχουν συρρικνωθεί δραματικά.

Ομως παρ' όλα αυτά οι τιμές στα ράφια όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται κιόλας.

Η ακρίβεια συνεχίζει να θερίζει. Δεν σώζουν την κατάσταση οι διάφορες προσφορές κι εκπτώσεις που διαφημίζονται δεόντως...

Λοιπόν μετά τις τόσες περικοπές, μήπως ήρθε καιρός να περικόψουμε αναλόγως και τις τιμές σε όλα τα βασικά είδη διατροφής και διαβίωσης;

Μήπως ήρθε καιρός να βάλουμε χέρι σε μερικά ολιγοπώλια που ακολουθούν εναρμονισμένες πολιτικές και διατηρούν τις τιμές στη χώρα μας σε ασυνήθιστα για την κρίση που διανύουμε περίοδο;

Και σε αρκετούς αμετανόητους εμπόρους με εξωπραγματικές τιμές στα προϊόντα που έχουν στα άδεια από κόσμο μαγαζιά τους, που όλο ζητούν την στήριξη μας μα δεν κάνουν κάτι και οι ίδιοι γι' αυτό...

Και αν δεν το κάνουν με τη θέλησή τους (που δεν φαίνεται να το κάνουν) μήπως πρέπει να υποχρεωθούν να το κάνουν;

Απο τις ίδιες τις κοινωνίες που ζητούν την υποστήριξη τους...

Αφού η κυβέρνηση παρακολουθεί (αν παρακολουθεί) αμήχανα. Πέρα βρέχει και για αυτό, οι (εσω)κομματικές διαργασίες προηγούνται...

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ SEX...

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κάθεται σε μια καφετέρια και θυμάται τα νιάτα του.

- Θυμάσαι, λέει ο γέρος στην γριά, που πρωτοσυναντηθήκαμε πριν 50 χρόνια σε ετούτη εδώ την καφετέρια και μόλις βγήκαμε από εδώ, σε πήγα πίσω στον φράχτη του διπλανού εργοστασίου και κάναμε σεξ;

- Και βέβαια το θυμάμαι, λέει η γριά.

- Ε, λοιπόν για χάρη εκείνης της μέρας, λέω να το ξανακάνουμε απόψε.

- Βεβαίως, λέει η γριά και σηκώνονται και οι δυο να βγουν από την καφετέρια.

Ένας τύπος ματάκιας που καθόταν εκεί δίπλα και άκουσε την συνομιλία, σκέφτηκε:

- Γούστο θα έχει να πάρω μάτι τα γερόντια και τους ακολούθησε.

Βλέπει λοιπόν την γριά να σηκώνει την φούστα και να πιάνεται στον φράχτη και από πίσω ο γέρος έχοντας κατεβάσει τα παντελόνια.

Το τι ακολούθησε μετά δεν περιγράφεται. Το πιο άγριο σεξ που είχε δει ποτέ ο ματάκιας! Για 40 λεπτά, χωρίς διακοπή, το ζευγάρι τιναζόταν έξαλλα, κουνιόταν σπασμωδικά και οι δυο τους, ούρλιαζαν με τεντωμένες τις φλέβες και γουρλωμένα μάτια. Στο τέλος κατέρρευσαν και έπεσαν στο χώμα.

Ο ματάκιας έπαθε πλάκα. Ποτέ δεν είχε δει, ούτε ακούσει για τόσο παρατεταμένο και τόσο άγριο σεξ πόσο μάλλον από δυο γερόντια.

- Πρέπει να μάθω το μυστικό τους σκέφτηκε.

Περίμενε να συνέλθουν και πλησίασε τον γέρο.

- Παππού, χωρίς να το θέλω είδα το σκηνικό και εντυπωσιάστηκα. Ποιο είναι το μυστικό σου; Έτσι το έκανες και πριν πενήντα χρόνια;

- Λοιπόν παιδί μου, απαντά ο γέρος, υπάρχει μια διαφορά από τότε...
Ο καταραμένος ο φράχτης δεν ήταν ηλεκτροφόρος!