ΑΚΟΜΒΙΩΤΟΣ...

Αυθεντική σκηνή από την σχολή Ευελπίδων, της δεκαετίας του '70.

Κάθε πρωί μετά την έγερση, το ξύρισμα και το ντύσιμο, ακολουθούσε επιθεώρηση από τον υπεύθυνο του θαλάμου, λίγο πριν το πρωινό ρόφημα...

Σε μια τέτοια επιθεώρηση κάποτε έτυχε να στέκονται 2 ευέλπιδες δίπλα - δίπλα.
Ο ένας είχε φτιαχτεί ευπρεπώς, είχε φορέσει το χιτώνιο του κουμπωμένο μέχρι απάνω, εκτός το τελευταίο κουμπί που άφηνε ανοιχτό από συνήθεια να μην πλαντάζει.

Ο άλλος εύελπις που είχε καθυστερήσει να φτιαχτεί, είχε σταθεί στην σειρά φουριόζος και μόλις είχε προλάβει να φορέσει όπως - όπως το δικό του χιτώνιο και στην ζούλα είχε κουμπώσει μόνο το τελευταίο κουμπί στο λαιμό, τη στιγμή που έμπαινε ο υπεύθυνος για την επιθεώρηση.

Όλοι στάθηκαν σε στάση προσοχής, ο αξιωματικός προχωρούσε στον διάδρομο κι έβλεπε την εμφάνιση των τροφίμων της σχολής, μοιράζοντας ως συνήθως ποινές φυλάκισης για μικρο-ατέλειες στην εμφάνιση ή στα κρεβάτια τους.

Φτάνοντας μπροστά στους δυο που ανέφερα, στέκει για μια στιγμή και λέει στον ένα:

- 5 μέρες κράτηση...Ακομβίωτος εν ώρα επιθεώρησης...

Απευθυνόταν όμως σε αυτόν που είχε κουμπωμένο το χιτώνιο, εκτός το τελευταίο κουμπί. Με έκπληξη αυτός είδε να προχωρεί παρακάτω χωρίς να λέει κουβέντα στον διπλανό του που έστεκε ξεκούμπωτος εντελώς σχεδόν και πέρασε απαρατήρητος κι ατιμώρητος τον έλεγχο.

- Μα γιατί εγώ 5 μέρες κράτηση για ένα κουμπί κι αυτός εδώ τίποτα ενώ είναι απαράδεκτο να φορά ανοιχτό το χιτώνιο, σύμφωνα με τον κανονισμό της σχολής;

Γυρίζει πίσω ο επιθεωρών και λέει του διπλανού:

- Πες του συναδέλφου σου γιατί εσύ είσαι σωστός κι αυτός είναι ο παραβάτης του κανονισμού...

Και ο "γνώστης" του αυστηρού πρωτοκόλλου που ακολουθούσαν στη σχολή απαντά:

- Όταν κουμπώνουμε το χιτώνιο, αρχίζουμε από πάνω προς τα κάτω!

ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ...

Πήγε κάποτε την δεκαετία του '60 στον μητροπολίτη της επαρχίας του, ένας άνθρωπος στενοχωρημένος, που βρισκότανε σε ανάγκη και λέγοντας του τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, του ζήτησε αν μπορεί να τον βοηθήσει..

Ο μητροπολίτης που και σήμερα βρίσκεται εν ζωή αν και σε πολύ προχωρημένη ηλικία, γνωστός και σεβαστός από όλους για το σημαντικό κοινωνικό έργο που έχει επιτελέσει στην διάρκεια της μακρόχρονης πορείας του, κάθισε και τον άκουσε προσεκτικά, ψάχνοντας τρόπο να τον βοηθήσει.

Τα προβλήματα και τότε και τώρα ίδια είναι, όλα σχεδόν λύνονται με λεφτά...
Περιουσία δική του δεν είχε ποτέ ο συγκεκριμένος δεσπότης, καμιά σχέση με σημερινούς μοναχούς που βρίσκονται στην επικαιρότητα, μα με την υποστήριξη του απλού κόσμου όλο και κάποιο ποσόν είχε σε μια άκρη για τις ανάγκες που παρουσιάζονταν, σαν κι αυτή τώρα.

Λέει του ανθρώπου:

- Παιδί μου έχω κάποια χρήματα που θα σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις το πρόβλημα σου, μα δεν είναι δικά μου, είναι της μητρόπολης και πρέπει να τα επιστρέψεις το γρηγορότερο που θα μπορέσεις, αν συμφωνείς σου τα δανείζω...

Συμφώνησε ο άνθρωπος. Πάει ο δεσπότης προς στον τοίχο και τραβώντας ένα ορισμένο τούβλο, αποκάλυψε μια κρύπτη, σαν μικρό χρηματοκιβώτιο σημερινό, από την οποία έβγαλε ένα μάτσο λεφτά που μέτρησε και ήταν 40.000 δραχμές, ποσόν πολύ σημαντικό για κείνη την εποχή.

Τα πήρε α άνθρωπος κι έφυγε ευχαριστημένος που κατάφερε κι έκανε την δουλειά του...

Ο καιρός περνούσε, κόντευαν μερικοί μήνες από τότε μα δεν γύριζε ο άνθρωπος να επιστρέψει τα χρήματα που είχε δανειστεί.

Φάνηκε μια μέρα επιτέλους. Είπε στον δεσπότη πως ξεπέρασε το πρόβλημα του τότε, πήγαν καλά οι δουλειές του κι αποφάσισε ν' ανοιχτεί ακόμη περισσότερο, έτσι είχε επενδύσει τα χρήματα και δεν τα επέστρεψε εγκαίρως ενώ μπορούσε.

Στο τέλος κατέληξε πως χρειαζόταν κι άλλη μια μικρή βοήθεια, συγκεκριμένα 5.000 δραχμές ακόμη να ξεπληρώσει μια υποθήκη που είχε βάλει, να μην χάσει το ποσόν που επένδυσε και θα επέστρεφε σύντομα.

Σε μια στιγμή κάλεσαν τον δεσπότη στο άλλο δωμάτιο που τον ζητούσε κάποιος. Πριν βγει, λέει του ανθρώπου που είχε μπροστά του:

- Έχεις ξανάρθει, ξέρεις πού βάζω τα λεφτά, άνοιξε να πάρεις όσα σου χρειάζονται...

Γυρίζει ο δεσπότης μετά από ένα δεκάλεπτο περίπου. Τον περίμενε ο άνθρωπος αδημονώντας.

- Τράβηξα το τούβλο, μα η κρύπτη ήταν άδεια, δεν υπήρχαν λεφτά μέσα, του λέει μόλις τον βλέπει...

- Φυσικά παιδί μου είναι άδεια, όσα χρήματα είχα τότε σου τα είχα δώσει να σε βοηθήσω και μου είχες πει πως θα τα επέστρεφες...Αν το είχες κάνει, τώρα θα είχα να σε βοηθήσω ξανά, ή κάποιον άλλο που θα μου ζητούσε. Τώρα τα έχεις ακόμη εσύ...

Κατάλαβε ο άνθρωπος, επιχειρηματίας ήταν, ούτε ηλίθιος ούτε απατεώνας ήταν. Έφυγε από το σπίτι του δεσπότη, βρήκε με άλλο τρόπο το ποσόν που ζητούσε, τακτοποίησε τους λογαριασμούς του κι επέστρεψε μόλις μπόρεσε το συνολικό αρχικό ποσόν στον άνθρωπο που τον βοήθησε τότε που χρειαζότανε.

Στεκόταν μάλιστα κι αρωγός σε εκκλήσεις βοήθειας που απηύθυνε όταν υπήρχε ανάγκη ο σοφός ιεράρχης κι ενίσχυε με δωρεές το έργο του. Πολλά παιδιά μεγάλωσαν στα οικοτροφεία που ίδρυσε, σπούδασαν με την συμβολή του και αρκετά απ' αυτά βρήκαν δουλειά σε αναπτυξιακές επιχειρήσεις που εμπνεύστηκε ο εν λόγω δεσπότης ή βοήθησε με την παρουσία και το κύρος του να δημιουργηθούν και να γιγαντωθούν...

Μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτές, ή εκείνους που βοηθήθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να σταθούν στα πόδια τους όταν έπρεπε...
Σεμνά μαθήματα αρωγής κι ευδοκίμησης, που δεν διατυμπανίστηκαν ποτέ, μα είναι στις καρδιές τους...

ΚΡΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ...

Πάει ένας ξένος αργά ένα απόγευμα σ' ένα χωριό του ορεινού Μυλοπόταμου, κάθεται στο καφενείο του χωριού και παραγγέλνει μια ρακή. Την ώρα που του σερβίρουν τη ρακή ρωτάει τον ιδιοκτήτη του καφενείου:

- Έχει εδώ κοντά κανένα ξενοδοχείο, να μείνω για ένα βράδυ;

Πριν μιλήσει ο ιδιοκτήτης πετάγεται κάποιος από ένα άλλο τραπέζι και λέει:

- Οχι παλληκάρι, δεν έχει ξενοδοχεία επαέ κοντά και θα βραδιάσει όπου νάναι, αλλά μπορείς να μείνεις μαζί μας. Έλα σπίτι μου που έχει μαγειρέψει η γυναίκα μου πιλάφι με ρίφι να γλύφεις τα δάκτυλά σου.

Πάει λοιπόν στο σπίτι του όπου ήταν μαζεμένο όλο το σόι. Άντρες, γυναίκες, κοπέλια, παππούς, ξαδέρφια. Κάθονται στο τραπέζι με τον ξένο άνθρωπο ανάμεσα τους, όπως συνηθίζουν στις φιλοξενίες τους. Του βάζουν μπροστά του ένα πιάτο ζεστό ρύζι με στάκα, κι ένα ακόμη με βραστό κρέας.

Τρώει και του άρεσε πάρα πολύ. Λέει, σε λίγο:

- Μπορώ να έχω ακόμη λίγο απ' αυτό το ρύζι;

- Και βέβαια.

Του βάζουν άλλο ένα πιάτο ρύζι και μόλις το τρώει ρωτάει πάλι:

- Μου αρέσει πολύ αυτό το ρύζι με στάκα αντι βούτυρο, να φάω λίγο ακόμη;

Και η νοικοκυρά του σπιτιού απαντά:

- Καλά παλληκάρι μου, να σου βάλω ρύζι, αλλά φάε και λίγο κρέας γιατί το ρύζι το πληρώνουμε...

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΠΑΓΑΠΟΝΤΙΕΣ VΙ...

Ενώ παγκοσμίως όλοι οι τραπεζίτες καταφεύγουν στη μείωση των επιτοκίων για να μπορέσει να κινηθεί η αγορά, τα υπερχρεωμένα σε δάνεια και κάρτες ελληνικά νοικοκυριά ενημερώνονται τις τελευταίες ημέρες ότι τα ήδη απαραδέκτως τοκογλυφικά επιτόκια τους"αναπροσαρμόζοντα" λόγω της κρίσης.

Πολύ απλά αυξάνονται κατά μια ολόκληρη ποσοστιαία μονάδα. Και όχι μόνο για τα νοικοκυριά. Αλλά και οι επιχειρήσεις, τις οποίες υποτίθεται ότι επιδιώκει να τονώσει με τα μέτρα της η κυβέρνηση.

Το κράτος διαθέτει 28 δις ευρώ των φορολογούμενων πολιτών για να στηρίξει τις τράπεζες, ώστε να μην παγώσει πλήρως η αγορά και νεκρώσει η πραγματική οικονομία. Και οι τραπεζίτες παίρνουν τα λεφτά των φορολογουμένων, αυτά που δεν θα δοθούν για την καλύτερη παιδεία, την υγεία, τις δημόσιες επενδύσεις, αλλά όμως ταυτοχρόνως σφίγγουν ακόμη περισσότερο τη θηλιά στους πολίτες.

Δηλαδή στους ευεργέτες τους. Που ακούνε από τις τράπεζες ότι "δάνεια τέλος"...

Πού θα πάει λοιπόν η μείωση των επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τι τα κάνουν τα δισεκατομμύρια του κράτους;
Για την ώρα προβάλλουν οτι προέχει η θωράκιση του συστήματος.

Αφού είναι βέβαιο πως θα δωθούν στις τράπεζες τα 28 δις που κόβονται από εκεί που πονάει ο τόπος και οι άνθρωποι του, να εξασφαλιστεί όμως με αποτελεσματικούς ελέγχους, ότι πάνε πράγματι στο σκοπό για τον οποίο δίνονται...

Για να κινηθεί δηλαδή η πραγματική οικονομία, αν βοηθηθούν τα νοικοκυριά και όχι μόνο για να μη μειωθούν τα κέρδη των τραπεζών, με τα πιο ληστρικά επιτόκια χορηγήσεων σε όλη την Ευρώπη.

ΕΤΣΙ ΕΙΣΤΕ; ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΑΣ ΛΟΙΠΟΝ!

Μόνιμη παρουσία έχει πια στα διάφορα γκάλοπ το πρόσωπο του πολιτικού "κανένα" που γεννήθηκε τελευταία στο πολιτικό γίγνεσθαι κι έχει μονιμοποιηθεί όπως φαίνεται...

Τι πάει να πει όμως "κανένας σας δεν μας κάνει";

Τελευταία ο πολίτης απορρίπτει τον δικομματισμό και εκφράζει την οργή και την απογοήτευση. Αλλά με μια στάση όχι όπως λένε τα τσιράκια του συστήματος απολίτικη, αλλά βαθιά πολιτική. Το "κανένας δεν μας κάνει" σήμερα αποκτά τεράστιο πολιτικό φορτίο και υπονομεύοντας το παρόν, οραματίζεται ενδεχομένως ένα μέλλον καλύτερο...

Αν δει κανείς την πορεία των πολιτικών πραγμάτων τα τελευταία 30 χρόνια μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών το 1974, υπάρχει ολίγον παρ' ολίγον μια πορεία εκφυλισμού και των πολιτικών κομμάτων, αλλά και των ψηφοφόρων.
Πριν 30 χρόνια τα κόμματα ήσαν χώρος παραγωγής ιδεών και πολιτικής, χώρος αξιών και κανόνων, οι δε πολιτικοί πρόσωπα με κύρος, αυθεντικότητα, διάθεση για προσφορά, φορείς ιδεολογίας και ιδεών για το μέλλον.

Σήμερα; Τα μεν κόμματα κατάντησαν διαχειριστικά εργαλεία μιας απόμακρης εξουσίας, οι δε πολιτικοί μια νομενκλατούρα που δεν παράγουν πλέον πολιτική για την κοινωνία αλλά για τον εαυτό τους.

Έτσι γίνεται συνήθως αν κάθε οργανισμός αυτονομηθεί και αποξενωθεί από την κοινωνία.

Αποτέλεσμα αυτής της λειτουργίας είναι και η αλλοτρίωση του ψηφοφόρου.
Η ιδεολογική ψήφος της δεκαετίας του '80 κατάντησε ψήφος σκοπιμότητας.
Όλοι κάποτε ή οι περισσότεροι, ψήφιζαν ιδεολογικά, ενώ σήμερα οι περισσότεροι ψηφίζουν με υστερόβουλες σκέψεις και συμφέροντα (ατομικά κυρίως).

Έτσι λοιπόν ήλθε η απογοήτευση μετά τη διαδικασία της αποπολιτικοποίησης.
Τα κόμματα απομαζικοποιήθηκαν και πρώτο κόμμα είναι πλέον το κόμμα του "ΚΑΝΕΝΑ"...

Έτσι ο πολίτης που το κράτος και η πολιτική δεν τον σέβεται, που του έκλεψαν το όνειρο, που σπούδασε για να βγει μετά από χρόνια κι έξοδα χαμένα στην ανεργία, που ενώ δουλεύει πένεται, ενώ άλλοι κλέβουν ατιμωρητί και πλουτίζουν, εκστομίζει το βαθύτατα πολιτικό "άει σιχτίρι".

Κανένας!!!

Οι πολιτικοί του συστήματος βέβαια, καθώς και τα τσιράκια δημοσιογράφοι - κατεθυνόμενοι πλούσιων αφεντικών θα προσπαθήσουν ν' απαξιώσουν τον κανένα, θα τον πουν απολίτικο, θα τον χλευάσουν αλλά αυτός δεν είναι ανεύθυνος αλλά φορέας ευθύνης και υπόσχεσης για το μέλλον...

ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ "ΟΧΙ". ΜΕ ΤΙ ΓΕΛΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ...

Καυστικές και κυνικές, αλλά ενδεικτικές για το κλίμα που επικρατούσε στη χώρα μας, ύστερα από την 28η Οκτωβρίου του 1940 κατά τη διάρκεια της απόπειρας εισβολής των δυνάμεων του Μουσολίνι και τον επακόλουθο πόλεμο, οι γελοιογραφίες του ΟΧΙ...

Βλέπεται και διαβάζεται καλύτερα σε πλήρη οθόνη, αναζητήστε το στα video's μου στο YouTube.

ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ "ΠΡΩΤΕΥΣ" Y3: Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΤΟ 1940...

Το «ΠΡΩΤΕΥΣ» Υ-3 στην πρώτη φάση του πολέμου στην Αδριατική (ΟΚΤ 1940 - ΑΠΡ 1941) θα εκτελέσει συνολικά τρεις (3) πολεμικές περιπολίες...

ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑΣ 1
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 30/10/40 - 5/11/40
ΒΥΘΙΣΘΕΝΤΑ ΠΛΟΙΑ ------
ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΑΤΡΑΪΚΟΣ
ΣΥΝΟΛΟ ΩΡΩΝ 152
ΕΝ ΚΑΤΑΔΥΣΕΙ / 56
ΕΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ 96

ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑΣ 2
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 15/11/40 - 24/11/40
ΒΥΘΙΣΘΕΝΤΑ ΠΛΟΙΑ ----
ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΔΡΙΑΤΙΚΗ
ΣΥΝΟΛΟ ΩΡΩΝ 214
ΕΝ ΚΑΤΑΔΥΣΕΙ / 98
ΕΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ 116

ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑΣ 3
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 26/12/40 - 29/12/40
ΒΥΘΙΣΘΕΝΤΑ ΠΛΟΙΑ: SARDEGNIA 11.452 Τ
ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΔΡΙΑΤΙΚΗ
ΣΥΝΟΛΟ ΩΡΩΝ 51
ΕΝ ΚΑΤΑΔΥΣΕΙ / 20
ΕΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ 31

Το Υ/Β «ΠΡΩΤΕΥΣ» θα αποπλεύσει στις 26 Δεκεμβρίου 1940 για την τρίτη και τελευταία του πολεμική περιπολία.

Βυθίστηκε αύτανδρο στις 29 Δεκεμβρίου 1940 με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Μ.ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑΝΤΗ, στην Αδριατική στην είσοδο του κόλπου Αυλώνα, από εμβολισμό του Ιταλικού Τορπιλοβόλλου ANTARES .



Είχε προηγηθεί τορπιλλική προσβολή του Υ/Β εναντίον Ιταλικής νηοπομπής με αποτέλεσμα την βύθιση του Ιταλικού οπλιταγωγού SARDEGNA (11.452Τ).

Ήταν το πρώτο Ελληνικό Υ/Β που απωλέσθηκε, και η απώλειά του αποτέλεσε σημείο αναφοράς του αγώνα του Ναυτικού και ιδιαίτερα των Υ/Β.

AIR SHOW: PATRUILLE DE FRANCE - FLYING BULLS...

Το θεαματικό air show που διοργανώθηκε από το Δήμο Παλαιού Φαλήρου και τη Γαλλική Πρεσβεία στο Παλαιό Φάληρο.

Συμμετείχαν το γαλλικό ακροβατικό σμήνος "Patrouille de France" που είναι το μοναδικό που κάνει επίδειξη, πετώντας ανάποδα...

http://www.youtube.com/watch?v=Kv9ECIjM6hE

και οι "Flying Bulls" από την Αυστρία. Ένα ακροβατικό σμήνος ελικοφόρων αεροπλάνων, που κάνει τους πιο παράτολμους ελιγμούς...

http://www.youtube.com/watch?v=0ra7Fs04gYA

Σε παράτολμες επιδείξεις, συναρπάζοντας τους φίλους του είδους, που προσήλθαν από όλη την χώρα να τους δούν από κοντά...

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940 - ΠΙΝΔΟΣ...

Φωτογραφικό υλικό μετά μουσικής, από την εποποιία του Ελληνικού Στρατού στην Πίνδο, κατά τον Ελληνο - Ιταλικό πόλεμο του 1940...

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟ...

1.
Αν θες να μάθεις
οτιδήποτε για μένα
να με ρωτήσεις
κι εγώ θα σου το πώ.

2.
Μην εμπιστεύεσαι
τους φίλους για συστάσεις
γιατί η καρδιά μου
είναι δικό μου μυστικό.

3.
Αν θες να ξέρεις
πιο πολύ τι θέλω
τι μου αρέσει
και πως θα σ' ερωτευτώ...

4.
Ο μόνος τρόπος
την απάντηση να πάρεις:
μπές στην καρδιά μου
να σου πώ το μυστικό!

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

Η ΓΑΤΑ...

Ένας άντρας μια φορά ήθελε να ξεφορτωθεί την γάτα του. Μη ξέροντας τι να κάνει, μια μέρα στο καφενείο ρωτούσε τους γύρω του...

Ένας γνωστός του, του λέει:

- Μην στεναχωριέσαι φίλε, έχω εγώ την λύση! Θα πας να την αφήσεις στον διπλανό χωριό. Έτσι δεν θα μπορέσει να βρει τον δρόμο πίσω.

Πάει την άλλη μέρα στο καφενείο ο άντρας τον βλέπει ο άλλος που του έδωσε την λύση και του λέει:

- Να μην σε ρωτήσω καλύτερα, σίγουρα θα πέτυχε ε;

- Δυστυχώς όχι! Έκανα όλα όσα μου είπες αλλά η γάτα βρήκε τον δρόμο, απαντάει ο άντρας.

- Εντάξει μωρέ μην ανησυχείς... Θα σου πω τι να κάνεις! Τώρα θα την αφήσεις στο βουνό! Είναι σίγουρο πως δεν θα μπορέσει να γυρίσει.

Την άλλη μέρα στο καφενείο:

- Τι έγινε;; Φυσικά δεν γύρισε η γάτα ε;

- Γύρισε ξανά δυστυχώς, γύρισε σε δυο μέρες...

- Μα καλά, πως;

- Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω...

- Μην στεναχωριέσαι. Μ` αυτό που θα σου πω τώρα αποκλείεται να βρει τον δρόμο... Λοιπόν, θα πας σε κείνο το χωριό. Σε κάποιο σημείο θα συναντήσεις μια διασταύρωση. Θα στρίψεις δεξιά και θα συνεχίσεις ευθεία. Μετά θα στρίψεις αριστερά, θα πας όλο ευθεία και μετά πάλι αριστερά... Θα σου σχεδιάσω και ένα χάρτη να βλέπεις...

Την άλλη μέρα στο συνηθισμένο καφενείο:

- Τι έγινε αυτή τη φορά φίλε μου; Πες μου τα αποτελέσματα του περίφημου σχεδίου μου.

- Άσε ρε τι έπαθα, χάθηκα εκεί που μ' έστειλες... Αν δεν είχα και τη γάτα μαζί μου...

Ε & Ε: ΜΕ ΝΤΑΒΑΤΖΗ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ...

Τα Ε και Ε σημαίνουν Ελεάννα και Ελευθερία. Αδερφές, 22 και 20 χρονών αντίστοιχα, βαμμένες ξανθές και sexy κατά γενική ομολογία.

Έχω αναφερθεί κι άλλες φορές στην χάρη τους μα αφού με τα καμώματα τους μου δίνουν υλικό, χαλάλι...

Φαίνεται πως το ξανθό νινί είναι χρυσωρυχείο, φανταστική υπόθεση για να εξηγηθεί ο πλουτισμός της οικογένειας όλης τα 2- 3 τελευταία χρόνια. Από όταν ήταν να ξετελέψουν το λύκειο, χωρίς όμως να περάσουν εξετάσεις...

Τι να πάνε να γράψουν αλήθεια όταν δεν έμαθαν σχεδόν τίποτα το εννιάμηνο της σχολικής χρονιάς, είτε από δικές τους κοπάνες, είτε από απεργίες κι άλλες γελοίες "κινητοποιήσεις" διδασκόντων για το τίποτα.

Τότε ανακάλυψαν τι μπορεί να κάνει το νινί τους, κατ' αρχήν να τους εξασφαλίσει το απολυτήριο του σχολείου με μέτριο βαθμό βεβαίως, μα τι να τα κάνουν δυο αριθμητικά νούμερα πάνω σε ένα χαρτί.

Αυτή ήταν και η πρώτη χρήση του με αντάλλαγμα, μέχρι τότε άντε να τους εξασφάλιζε κάποιο κέρασμα από συμμαθητές σε καφετέρια ή εκδρομή, μα αυτοί πέρα από τα σάλια τους δεν μπορούσαν να τους δώσουν τίποτα παραπάνω.
Κάνοντας όμως το ίδιο πράγμα με άρρενες καθηγητές, έγιναν απόφοιτες δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης άκοπα και εν είδη προπόνησης, συνήθιζαν την συχνή χρήση του...

Για πανελλαδικές εξετάσεις ούτε λόγος στο σπίτι τους. Δεν μπορούσαν να ξεπετάξουν όλους της εξεταστικής επιτροπής του υπουργείου! Και ποιός ο λόγος να περάσουν 4 - 5 χρόνια σε κάποιο τριτοβάθμιο ίδρυμα, να ξοδέψει ο μπαμπάς 30.000 ευρώ για την καθεμιά, για να βρεθούν κάποτε μ' ένα ακόμη χαρτί που θα το περιφέρουν από αφεντικό σε αφεντικό μπας και δεήσει να τις προσλάβει...
Και να είναι και σε μεγαλύτερη ηλικία...

Αν το θέμα είναι η δουλειά, ξεκινάμε αμέσως, σκέφτηκαν οι ξανθιές και δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να βρούν με τα προσόντα τους, το 20χρονο ξανθό νινί περνά παντού. Με την πρώτη αγγελία που διάβασαν, μη νομίζετε πως έψαξαν πολύ όπως μπορεί να έχετε κάνει εσείς...

Γκαρσόνα σε μοδάτη καφετέρια με την πρώτη προσπάθεια η μικρότερη. Πελατεία όλη η βαρεμένη νεολαία που ξοδεύει τα λεφτά του μπαμπά κι αρκετοί εύποροι μεγαλύτεροι τα βράδια κυρίως, να φλεβαρίζουν τις γκαρσόνες, όλες καλοφτιαγμένες. Τιμές που καίνε, μα δεν αφορά τους θαμώνες που τα διαθέτουν πρόθυμα. Μισθός πολύς για φιλοδοξίες 20χρονης και πολλά extra, όλα δε τα λεφτά πάνε σε καλλυντικά, εσώρουχα, βαψίματα μαλλιών και νυχιών, τις μοναδικές της ανάγκες τώρα...

Η μεγαλύτερη μετά από ένα αποτυχημένο πέρασμα από κομμωτήριο σαν βοηθός, όπου έπρεπε να στέκει πολλές ώρες να υπηρετεί τις δήθεν "σπουδασμένες" κομμώτριες και gay που χτενίζανε, σε 3 μήνες τα παράτησε κι έκανε την τύχη της όταν προσλήφτηκε σε μαγαζί με επώνυμα αντρικά ρούχα, με την μέθοδο "πληροφορίες αυτοπροσώπως" του πονηρού ιδιοκτήτη...

Με δυο μισθούς από νωρίς στο σπίτι, ο μπαμπάς ο ταλαιπωρημένος στη ζωή, έπλεε σε πελάγη ευτυχίας.

Εργάτης στα μάρμαρα από μικρός, αγράμματος κι αυτός, ανέπνεε τόνους σκόνη γονατιστός να στρώνει πατώματα και πλατείες, να μεγαλώσει τις κόρες να τις δει αποκατεστημένες.

Νάτον τώρα που καμαρώνει περήφανος με τα λεφτά που έρχονται άκοπα και άφθονα, αυτά που του επέτρεψαν ν' αλλάξει την παλιά σκουριασμένη Alfa Romeo 33 που πέρασε μαζί της την ζωή του, με "κούρσα" διαθέτουσα και τούρμπο. Ακόμη κατέφερε να υλοποιήσει ένα ακόμη όνειρο του, να ξανακαβαλήσει μηχανή σπόρ σαν αυτή που είχε στα νιάτα του όταν πρωτοπαντρεύτηκε μα αναγκάστηκε να την πουλήσει και να την μετατρέψει σε μιλούπες, όταν γεννήθηκαν τα παιδιά.
Τώρα στα γεράματα του απόκτησε πάλι γκάζι δίτροχο και μοντέρνο, να περιφέρεται στα καφενεία, όταν δεν ασκεί την αγαπημένη του συνήθεια, να κοιμάται με ανοιχτό στόμα μπροστά στην τηλεόραση, έχοντας μόλις δει την ομάδα του να παίζει μπάλα.

Από κοντά και η μαμά, σαβούρα σιχαμένη από νωρίς λόγω σωματικής κατασκευής, που ελπίζει να της φέρουν κι από έναν καλό γαμπρό οι βαμμένες ξανθές κόρες, τώρα που είναι νωρίς ακόμη και δεν της μοιάζουν σε εμφάνιση όπως θα γίνει μέχρι τα 30 τους, αφού τα γονίδια της τα έχουν μέσα τους. Όλο και κάποιος μαλάκας με πολλά λεφτά θα βρεθεί να τις φορτωθεί μεταχειρισμένες, να τις αγαπάει κιόλας, όπως τους λέει αυτά που μαθαίνει από τα σήριαλ...

Καμαρώνει το ολοκαίνουριο κουκλίστικο αυτοκινητάκι, που αν κι ακριβούτσικο αγόρασε η μικρή μερτητοίς. Έτσι θα χαρεί και βόλτες η μαμά, τις ώρες που δεν παρακολουθεί τη Πάνια να μοστράρει τα παρατράγουδα ή τις άλλες ξανθές του μεσημεριού να κουτσομπολεύουν, αυτούς/ές που την ζωή τους δεν έζησε ποτέ, ούτε φαντάστηκε τα χρόνια που μπορούσε...

Αγόρασαν και ένα δυστυχή σκυλάκι ράτσας, επειδή κάπου έιδανε πως είναι in, δυστυχή γιατί ενώ τρώει καλά, καμιά δεν ασχολείται μαζί του, στο μπαλκόνι το έχουν αφημένο κι αν θυμηθεί ο γέρος να το βγάλει μια φορά έξω, έχει καλώς, αλλιώς...

Ευτυχία στην αφασία τους, όλη η οικογένεια η χαζή απολαμβάνει τα λεφτά που αποκομίζουν τα νινιά, με την προτροπή του πατέρα "αφού πηδιέστε που πηδιέστε, κάντε το με λεφτάδες τουλάχιστον, να έχετε και κάτι "...πράγμα που εφαρμόζουν και στην καφετέρια και στο μαγαζί με τα ρούχα όπως φαίνεται, που έρχονται σ' επαφή (πολύ στενή) με γιατρούς, δικηγόρους, εργολάβους, τα φετίχ που πάντα ζήλευαν γιατί λένε πως "αυτοί έχουν".

Και προπαντός κάποιοι από δαύτους είναι πρόθυμοι να τα χώσουν χοντρά τα φράγκα τους αν είναι να τον χώσουν για λίγο σε ξανθό 20χρονο νινί, που πρόθυμα προσφέρεται έναντι αμοιβής...

Με την αρωγή του μπαμπά που μεταφέρει με τα νέα του οχήματα, πότε τη μια και πότε την άλλη στα κρυφά ραντεβού, να βοηθήσει ο αφελής την κερδοφορία και ευημερία του σπιτικού του... Που διαδίδει μυστικά την δυνατότητα που προσφέρουν οι κόρες του για "κάποιες ευχάριστες στιγμές", μα μόνο σε όσους έχουν να δώσουν, ποτέ στο καφενείο με τους εργάτες ντόπιους κι αλλοδαπούς που συχνάζει...

Χρυσωρυχείο το νινί στην κοινωνία μας κι αν είναι και δυο, ακόμη καλύτερα...
Ριζική αλλαγή στα οικονομικά τους από νωρίς και χωρίς πτυχία, όχι σαν τον μπακούρη τον γείτονα που ακόμη να βρεί δουλειά με μισθό κι ασφάλιση και κοντεύει να σαρανταρίσει σπουδάζοντας και ψάχνοντας...

Απόμεινε να την παίζει μοναχός του, φανταζόμενος πως τις έχει στο κρεββάτι του, πράγμα που δεν θα γίνει, γιατί εκτός από γείτονας και γνωστός, δεν διαθέτει να πληρώσει όσα οι άλλοι...Οι δικοί του του λέγανε για χρόνια "διάβαζε να γίνεις άνθρωπος", μα τώρα πια έμαθε πως αλλού πάει η ανθρωπιά κι αλλού τα λεφτά...

Αν και δεν είναι ιδιαιτερα όμορφες εμφανισιακά, σαν μοντέλες να δικαιολογείται τουλάχιστον ένα μέρος του κόστους, καμιά σημασία δεν έχει για όσους πληρώνουν.

Τα πρόσωπα είτε γονατιστές είτε μπρούμυτα, δεν φαίνονται!

ΤΗΣ ΜΑΔΑΡΑΣ ΤΟ ΚΑΚΟ...

Το παρακάτω είναι αυθεντική επιστολή και δημοσιεύεται ατόφια. Έχει άποψη ο γέρος για τον τόπο του, αυτός ζει εκεί κι όχι εγώ, τον αφήνω να μιλήσει:

...Γιατί το κακό, δηλαδή, που θα σας γράψω, είναι πασίγνωστο, μα κανένας δεν τολμά να κάμει κάτι, για τη θεραπεία του.

Θέλω να πω, για τις μικρές ξεφάντωσες (βάφτισες, αρραβώνιασες, γιορτές κ.λπ.) που γίνονται σε σπίτια ή μικρά κέντρα, στα ριζιτοχώρια μας, που για να ';ναι πετυχεμένες και παινάμικες (δίχως τα συνηθισμένα κρετσουλοπιλαφικά) απαιτούνται:

• Τουλάχιστον 300 μπαλωθιές (μέχρι που να μετατραπεί σε ταλιμπανικό πεδίο βολής ο τόπος).
• Τουλάχιστον 100 κούπες μαρουβάς (που να πιει πέντε - έξι το κάθε μαυροποκαμισάτο παλληκάρι με το μυριάκριβο 4Χ4).
• Σαράντα λαγοί (για 150 με 200 άτομα).
• Πενήντα κιλά αγρίμι (για τσιγαριαστό).
• Πέρδικες καθόλου (γιατί πια δεν υπάρχουνε).

Καλοί τραγουδιστές, ροζοναριστές και χορευτές, περιττεύουνε (γιατί η αξία τους δεν έχει πια πέραση). Μοναδική αξία με πέραση, το χρήμα κι ακριβώς επίδειξή του γίνεται: και με τις αρίφνητες μπαλωθιές και με τα πανάκριβα κυνήγια: 80 ευρώ ο λαγός, 40 το αγρίμι το κιλό.

Οι νεαροί λαθροκυνηγοί, ρημάσουνε τη Μαδάρα και βγάζουνε καλά λεφτά.
Για ν' αγοράζουνε κούτες - κούτες τα φυσέκια, για τα κουμπούρια τους και τα ταχυπολυβόλα τους.

Αν πιάσει κάποιους η αστυνομία, θα τρέξουνε στους πολιτικούς. Ενίοτε και με τάματα στον άγιο Μαλακογιάννη, πρόθυμο συμπαραστάτη τους...

Αν μεσιτέψουνε και μείνουν ατιμώρητοι, παίρνουν αέρα και γίνονται χειρότεροι. Αν δεν τους βοηθήσουν, χάσανε για πάντα τις ψήφους της φάρας τους.

Προτιμούν βεβαίως να μην τις χάσουν...

Λύση μοναδική, το παραδοσιακό μας φιλότιμο. Πόλεμος ηθικός...

Η γενική και απόλυτη περιφρόνηση και αποστροφή, στην καινούργια μόδα. Που ρημάσει και αφανίζει την παράδοσή μας και την πανίδα της Μαδάρας μας.

Στερογράφω σας, πως τέτοια μεγαλοτραπεζώματα, με μαδαρίτικα κυνήγια, γίνονται και μέσα στην πολιτεία.

Χαιρετώ σας κι εκτιμώ σας.

Ένας γέρο - Μαδαρίτης

ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΜΠΟΡΩΝ...

Κλειστά σήμερα τα εμπορικά καταστήματα και οι ΜΜΕ, ύστερα από απόφαση της Γ.Σ.Ε.Β..Ε.Ε.

Μια δίκαιη κινητοποίηση - διαμαρτυρία στην πολιτική της κυβέρνησης που στηρίζει τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών και μόνο...

Με αποτέλεσμα τον πλήρη έλεγχο και ολιγοπώληση της αγοράς, την κυριαρχία του παραεμπορίου με αφορολόγητα κι άχρηστα - ευτελή προιόντα, την συρρίκνωση των μικρών επιχειρήσεων, που δημιουργούν όμως περίπου το 56% της απασχόλησης στην Ελλάδα, στον ιδιωτικό τομέα, τα ελλείματα στο ταμείο ασφάλισης Ο.Α.Ε.Ε. λόγω ελάχιστης χρηματοδότησης (τώρα πια και δικό μου ταμείο αναγκαστικά, από την ίδρυση της "Acanthus Productions")...

Κλειστά όλα λοιπόν; Όχι βέβαια!

Κάποιοι νομίζουν πως ανήκουν τάχα στους λίγους κι ισχυρούς, λόγω κερδοσκοπίας και φοροδιαφυγής. Για αυτούς δεν τρέχει τίποτα, τα καταστήματα τους άνοιξαν κανονικά, μη χάσουν τα κέρδη μιας μέρας, με πρώτα και καλύτερα τα καλλυντικά, τις καφετέριες και τους περιπτεράδες.

Αυτοί οι τελευταίοι, επιδεικτικά ευνοημένοι του (δημοτικού) ρουσφετιού τείνουν να πάρουν διαστάσεις mini - market, με ανεξέλεγκτες όμως τιμές και συνθήκες έκθεσης των προϊόντων τους, γίνονται κυρίαρχοι στις γειτονιές και πλουτίζουν πραγματικά κι αισχρά, σε βάρος όσων δεν μπορούν ή βαριούνται να μετακινηθούν παραπέρα...

Ο ανεκδιήγητος υπουργός οικονομίας που κατάργησε το αφορολόγητο όριο των αυτοαπασχολούμενων, αν είχε επαφή με την πραγματικότητα, με μια βόλτα πεζός θα μπορούσε να διαπιστώσει με μια ματιά ποιοί πλήτονται κι αγωνίζονται και ποιοί τον γράφουν κανονικά, αφού έχουν και πληρώνουν τις μαλακίες του.

Που τις ονόμασε "Επιχείρηση και μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής"...

ΑΦΟΥ ΣΕ ΨΗΦΙΣΑ...

Από την σειρά 'ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΑ":

Ρουσφέτια δεν κάνουν μόνο οι βουλευτές. Και στην τοπική αυτοδιοίκηση υπάρχουν εκλεγμένοι δημοτικοί άρχοντες και αυτοί που τους ψήφισαν να βρεθούν σε αυτή την θέση, έχουν τα δικά τους αιτήματα.

Έτσι όλοι οι δήμαρχοι πιέζονται να ικανοποιούν τοπικά αιτήματα, με τρόπο πιο έντονο κι ασφυκτικό από τους βουλευτές, αφού σε κάθε μικρή κλειστή κοινωνία όλοι σχεδόν γνωρίζονται μεταξύ τους, κι επιπλέον οι δήμαρχοι ζουν και κινούνται εκεί τοπικά, δεν μπορούν εύκολα ν' αποφύγουν τους πολίτες που απαιτούν...

Τα περισσότερα αιτήματα έχουν να κάνουν με το ρυμοτομικό, το σχέδιο πόλεως και την αξία της γης της κάθε συγκεκριμένης περιοχής. Ασκούνται δε από τους πιο μορφωμένους και πλούσιους κατοίκους, οι φτωχοί κι εδώ αρκούνται σε μια θέση εργασίας σε μια υπηρεσία του δήμου κι αν τη λάβουν ησυχάζουν.

Οι άλλοι, οι έχοντες είναι που δεν ικανοποιούνται εύκολα...

Μπορεί να έχουν 10 αιτήματα, να ικανοποιηθούν τα 7 όπως θένε και για τα υπόλοιπα 3 που τους αρνήθηκαν να κατηγορούν δημάρχους και συμβούλους έξω στο καφενείο.
Με το ατράνταχτο επιχείρημα "αφού σε ψήφισα"...κι αγνοώντας ηθελημένα το "κι άλλοι με ψηφίσανε, μα δεν κάνουν έτσι, να κάτσουν στον καφά μου"...και το "είμαι δήμαρχος ολονών κι όχι δικό σας μόνο"...

Υπεράνω όλων κάποια ατομικά μικρο-συμφέροντα, κυρίως απατεώνων εργολάβων...

Παραλογισμός για μερικά παραπάνω μέτρα γης σε μια απαλλοτρίωση, έναν δρομάκο που έστριψε λίγο παραπέρα από το χωράφι και δεν θα πάρει αξία να γίνει οικόπεδο, ένα μπεντένι που έριξε ο δήμος γιατί εμπόδιζε την πρόσβαση σε παραλία, μερικές πέτρες που φάνηκαν όταν εργολάβοι έκαναν υπερβολική αμμοληψία, κάποια κλαδιά που κόπηκαν γιατί εμπόδιζαν την ορατότητα σε δρόμους κι επέσυραν ηλίθιες "κινητοποιήσεις" από αυτόκλητους οικολογούντες, κι ο τεμπέλης περιπτεράς που δεν θέλει άλλον ανταγωνιστή, τέτοια πράγματα...

Μικροσυμφέροντα που θολώνουν και τυφλώνουν τους μικρόνοες - μικροαστούς δημότες, βάζοντας στη άκρη περισσότερο σημαντικά ζητήματα που θάπρεπε να γεμίζουν το χρόνο του δημάρχου που εξαναγκάζεται με πολλά μέσα ν' ασχολείται με δαύτα και χάνονται χρηματοδοτήσεις για άλλες δράσεις που αφορούν περισσότερους μη προνομιούχους όπως πχ η "βοήθεια στο σπίτι", που και μετά πάλι ο δήμαρχος φταίει κι όχι αυτοί που τον έσπρωχναν για τα δικά τους.

Ε, δεν είναι μόνο real estate υπέρ των λίγων κατεχόντων τα δημοτικά θέματα και προβλήματα...

Και να έχουν και μαύρη αντιπολίτευση από τοπικούς εκδότες των οποίων δεν είναι αρεστοί, οι φυλλάδες τους προβάλλουν επιλεκτικά αυτούς που προτιμούν, εξυπηρετούν και υποκύπτουν...

Είτε τοπικοί είτε εθνικοί οι νταβατζήδες, δουλειά τους θεωρούν να εκδίδουν...Γενικώς!

Δευτερευόντως, "επενδύουν" σε τοπικά ηλεκτρονικά μέσα. Με περιορισμένη εμβέλεια και δυνατότητες, ασήμαντο πρόγραμμα και ελάχιστη θέαση, μα με έσοδα από διαφημίσεις και αβάντες πολιτευόμενων, που επιδιώκουν προβολή στους ψηφοφόρους τους, συχνή κι αν γίνεται αποκλειστικά για πάρτη του ο καθένας.
Προεκλογικά δε, γίνεται το σώσε από το αλισβερίσι κάτω από το τραπέζι, το μυστικό της επιτυχίας και πλουτισμού στα γεράματα κάποιων νυν media-ρχών, πρώην μικρομαγατόρων...

Επειδή επηρεάζουν σημαντικά τον τοπικό πληθυσμό, που προτιμά τα οικεία ΜΜΕ για ότι αφορά τον τόπο του, αφού νοιώθει αποκλεισμένος κι αδικημένος από τα "μεγάλα" που επικεντώνονται ανεγκέφαλα αποκλειστικά στα της πρωτεύουσας.
Ιδίως τα ασήμαντα που δεν ενδιαφέρουν κανέναν σόφρωνα πολίτη...

Και οι τοπικοί άρχοντες δέσμιοι του τόπου που διαμένουν και δρούν, προβάλλονται ή αποκλείονται από την επικοινωνία, ή ακόμη χειρότερα διαστρεβλώνεται η κάθε τους ενέργεια από τον κάθε ένα κατευθυνόμενο δημοσιογράφο - τιμητή των πάντων και παρουσιάζεται επιλεκτικά στο πόπολο που μην έχοντας πολλές πηγές κι επιλογές ενημέρωσης, πιστεύει οτιδήποτε διαβάζει...

Πηγαίνοντας όμως μετά να ψηφίσει, με γνώμονα μόνο όσα το άφησαν να ξέρει...

ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΒΟΛΙΚΟ...

Με δυο ακόμη λέξεις: ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ!

ΚΟΝΤΟΥΛΑ - ΚΟΝΤΟΠΙΘΑΡΟΣ...

Κοντή γυναίκα είναι απλά "κοντούλα". Κοντός άντρας είναι "κοντοπίθαρος".

Έτσι κι ο Μιχάλης, απόμεινε κοντός λόγω ορμονικής ανεπάρκειας στην εφηβεία του, κοντός μα κομψός, αφού αναπτύχτηκε συμμετρικά το σώμα με το κεφάλι του, καμμιά σχέση με τους νάνους που είναι παραμορφωμένοι από καπρίτσιο της φύσης ή του Δημιουργού τους, διαλέγει ότι θέλει ο καθένας.

Το λειψό ύψος του Μιχάλη γινόταν αισθητό μόνο όταν ερχόταν πλάι - πλάι με κανονικούς ανθρώπους ή με ψηλούς, τότε ήταν που έννοιωθε σαν "ο άνθρωπος που ζαρώνει".

Δεν υστερούσε πουθενά αλλού ο Μιχάλης, σπούδασε στο Πολυτεχνείο μάλιστα κι έγινε καθηγητής σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, εδώ και πολλά χρόνια. Και καλά που τάπαιρνε τα γράμματα όπως τον καθοδηγούσαν οι δικοί του, γιατί σαν χειρονάκτης ποτέ δεν θάβρισκε ούτε ένα μεροκάματο, με το μπόι τους μετρούν τους εργάτες στις δουλειές και στα χωράφια που δεν σηκώνει ευαισθησίες, Και στον στρατό που έκανε πλήρη θητεία μεν μα βοηθητικός και περιφρονημένος από όλους...

Για τους φοιτητές του ήταν πάντα ο "Μιχαλάκης", χαριτωμένος δάσκαλος τους που όμως δεν τους χαριζόταν κι έκοβε αρκετούς στις εξετάσεις εξαμήνου στα ομολογουμένως δύσκολα μαθήματα που έκανε.
Τον θέλανε όμως στις παρέες τους, δεν τον αποφεύγανε λόγω ύψους, αφού και πνεύμα διέθετε κι ήξερε και πολλά διασκεδαστικά ανέκδοτα...

Για τις γυναίκες όμως ήταν ένας "κοντοπίθαρος" όπως είχαν διδαχτεί καλά από τις μανάδες τους. Μηδαμινή ερωτική ζωή είχε ο Μιχάλης, αφού αυτές τον αποφεύγανε σαν ξωτικό...

Μόνο φίλοι ήταν με κάποιες, να πάνε σινεμά και να τις ταΐσει μετά, μα καμιά δεν απόσωνε μέχρι το κρεββάτι του να κάνουν έρωτα, πόσο μάλλον να παντρευτούνε να κάνουνε και παιδιά, να πάρουνε το ανάστημα και την λεβεντιά του πατέρα τους, να τραβούνε τα ίδια, όπως ανοιχτά έλεγαν μεταξύ τους, απουσία του Μιχάλη...

Θα πείτε "δεν τάριχνε σε καμμιά κοντή να ταιριάξουνε;" μα τότε δεν θα έχετε παρατηρήσει πως όσο πιο κοντή και παράουρη είναι μια, τόσο πιο ψηλό και καλοφτιαγμένο άντρα ψάχνει. Και το περίεργο είναι πως βρίσκει, γιατί έχουμε δει κι εγώ κι ο Μιχάλης πολλές κακοφτιαγμένες και κοντές (κοντούλες απλώς είπαμε, για θηλυκά) να έχουν παντρευτεί πανύψηλους μεν, μπουνταλάδες δε άντρες και να τους έχουν ζέψει στο μαγγάνι της οικογενειακής ζωής, με αφέντρες φυσικά τις ίδιες.

Μα ποτέ δεν είδαμε, ούτε εσείς είδατε κοντό άντρα να πάρει όμορφη ή ψηλή γυναίκα, ή να είναι αυτή ερωτευμένη μαζί του. Αν υπάρχει εξαίρεση σαν αυτουνού του αφεντικού του ΑΝΤ1, εκεί μιλάνε τα λεφτά και μόνο, όχι πως είναι ελκυστική η ώριμη καρικατούρα ανθρώπου που συνοδεύει την πουτανοξανθιά συμφεροντολόγα...

Τέτοια λεφτά και κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας δεν διαθέτει ο Μιχάλης, ούτε έχει την δυνατότητα να μοιράζει εκπομπές σε ξανθές να του κρατούν συντροφιά σαν αντάλλαγμα, ούτε ελπίζει τώρα στα +50 του να συναντήσει τον έρωτα της ζωής του. Μόνος θα την περάσει και την υπόλοιπη ζήση του...

Τέτοιες ιστορίες ανθρώπινης αντιμετώπισης είναι γεμάτη η ζωή και τις δείχνει καθημερινά, κοντούλα - κοντοπίθαρος θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αυτή είναι η κοινωνία που ζούμε που δεν αποδέχεται καμιά παρέκκλιση από τον μέσο όρο προς κάθε κατεύθυνσή κι όποιος/α δεν συμφωνεί ας κάνει το πρώτο βήμα να την αλλάξει...

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΙΜΙΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Γυρίστηκε το 1963.

Άγνωστο αν βρέθηκε ποτέ αυτός ο τίμιος.

Πάντως από όσο ξέρω, στα κοινά από τότε ΔΕΝ...Και τώρα πια, αμφιβάλλω αν ΠΟΤΕ ΘΑ...

Κι αν υπήρξε ποτέ παρών για λίγο, εξαφανίστηκε στο πλήθος των άλλων, που δεν την ξέρουν τη λέξη...

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=278516117762740814&hl=el&fs=true

ΧΡΥΣΕΣ ΛΙΡΕΣ...

Απίστευτο αλλά αληθινό: Προς στιγμή εξαντλήθηκαν οι χρυσές λίρες!

Τις πρώτες μέρες που πήρε διάσταση η χρηματοπιστωτική κρίση, εκατοντάδες "έχοντες" τσιφούτηδες έσπευσαν να μετατρέψουν τα χρήματά τους σε χρυσό. Ορισμένοι έκαναν χρυσές λίρες σχεδόν όλες τις αποταμιεύσεις τους.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την Τ.τ Ε. κάποιοι μετέτρεψαν σε χρυσές λίρες, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ με σκοπό να τις φυλάξουν σε δικό τους χώρο, φοβούμενοι τα χειρότερα με τη χρηματοπιστωτική κρίση. Ορισμένοι την τελευταία στιγμή δίστασαν όταν πληροφορήθηκαν ότι θα χάσουν μέρος των χρημάτων τους καθώς η Τράπεζα πουλάει τη χρυσή λίρα πιο ακριβή απ' όσο την αγοράζει.

Επιπλέον και η τιμή της χρυσής λίρας παίρνει την... κατηφόρα. Έτσι, εγκυμονείται ο κίνδυνος αρκετοί νεοέλληνες μέσα στον πανικό τους να διαφυλάξουν τα λεφτά τους, τελικά να χάσουν αρκετά από αυτά, όπως την εποχή του Χρηματιστηρίου...

Προς το παρόν παραμένουν σε αναμονή μέχρι την τροφοδοσία των καταστημάτων της Τ.τ Ε. με χρυσές λίρες, θυμίζοντας αλλοτινές εποχές, που δεν πέρασαν ανεπιστρεπτί, όπως φαίνεται.

Επιστρέφουμε στην εποχή με το σεντούκι...

ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Από την σειρά "ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΑ":

Μια καλή δουλειά για το παιδί, (συνήθως) είναι το πιο κοινό αίτημα που οι ψηφοφόροι ζητούν από τους βουλευτές. "Καλή δουλειά" σημαίνει για αυτούς βέβαια, όχι δουλειά σ' εργοστάσιο ή ιδιωτική επιχείρηση, μα βόλεμα στο δημόσιο με καλό μισθό κι ασφάλιση σήμερα, εφάπαξ και υψηλή σύνταξη αύριο, άσχετα από την υπηρεσία, που δεν τους νοιάζει και τόσο ΠΟΥ, όσο ΝΑ ΜΠΕΙ...

Δεν τους νοιάζει επίσης αν ο συγκεκριμένος βουλευτής έχει την δυνατότητα ή την διάθεση να το ικανοποιήσει, το αίτημα παραμένει κι εκκρεμεί...

Αυτό όσο είναι κυβερνητικός βουλευτής. Άμα περάσει το κόμμα του κι αυτός στην αντιπολίτευση, συνήθως παύουν προσωρινά τα αιτήματα για τέτοιου είδους εξυπηρετήσεις κι ησυχάζει για την τετραετία εκείνη...

Συνεχίζονται όμως άλλα, όπως πχ αιτήματα δίκαια πολλές φορές για καλύτερη αντιμετώπιση στα νοσοκομεία, αιτήματα που πολλές φορές δεν αντιμετωπίζονται σαν κλασικά "ρουσφέτια", μιας κι αφορούν σημαντικές υποθέσεις υγείας και το Ελληνικό σύστημα υγείας που πάσχει σε πολλά κι απαιτεί ακόμη και για κρεββάτι νοσηλείας κάποιου είδους "παρέμβαση"...

Είτε κυβερνητικός πάντως, είτε στην αντιπολίτευση, κανείς βουλευτής δεν γλιτώνει τελικά από κάποια ευτράπελα, δείγματα προσωπικών αδιεξόδων ή υπερβολής κάποιων αιτούντων.

Να ένα ακόμη δείγμα τέτοιου ψηφοφόρου:

Ζητούσε κάποιος υπάλληλος να τον βοηθήσει βουλευτής σε μετάθεση πάλι, για ν' ακολουθήσει όπως έλεγε την σύζυγο του στην δική της μετάθεση σε άλλη πόλη.
Δεν ήταν ένα απλό οικογενειακό θέμα συζύγων δημοσίων υπαλλήλων, οι συγκεκριμένοι είχαν προβλήματα με τον γάμο τους και η σύζυγος επιδίωξε μετάθεση για να φύγει από τον άντρα της και να βρίσκεται κοντά στον φίλο της που εργαζόταν σε κείνη την πόλη.

Ήθελε δε και ο άλλος να τους ακολουθήσει με "εξωτερική βοήθεια" στον νέο της προορισμό, να συνεχίζεται η πρώην μίζερη κατάσταση με αυτόν στον ρόλο του παρείσακτου πλέον, κάτι που συνιστά υπερβολή στην αναξιοπρέπεια του...

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ 2008...

Την συνδιοργάνωσαν το Τμήμα Τροχαίας Χανίων και το Γενικό Νοσοκομείο Χανίων.

Με σκοπό να ενημερώσει τους οδηγούς και ιδίως τους μαθητές του νομού, σε θέματα κυκλοφοριακής αγωγής κι οδικής ασφάλειας.

Στο video που ακολουθεί, καταγράφεται ρεαλιστικά μια πραγματικότητα, που σε κάποιες σκηνές ίσως σοκάρει...

Δεν το επιδίωξαν ούτε οι διοργανωτές, ούτε εγώ που το δημιούργησα.

http://www.youtube.com/watch?v=yvv76bx1pi8

Απλώς παράθεσαν μερικά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ περιστατικά από την καθημερινότητα τους...

ΜΕΓΑΛΑ ΑΥΤΙΑ - ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ...

Είδα μια δημοσίευση προχθές για ένα νεαρό που εκ γεννετής είχε μεγάλα αυτιά πεταχτά στο πλάι και βίωνε τραυματικά αυτή του την διαφορά από τους άλλους "φυσιολογικούς" ανθρώπους.

Αυτός βρήκε τώρα την ευκαιρία και πήγε και πήγε στην εκπομπή "Extreme Makeover" του Mega και κάπως τον φτιάξανε να δείχνει καλύτερα...Δήλωνε δε πως τώρα θα μπορεί ν' αντιμετωπίσει πιο αισιόδοξα και δυναμικά την ζωή...

Και έγραφε η γραφίδα - υπάλληλος διαπλεκόμενου αφεντικού πως αυτό, το να βελτιώσει δηλαδή κάποιος τα χαρακτηριστικά του που τον έκαναν να ξεχωρίζει σαν περίγελος στους άλλους/ες γύρω του, αποτελεί την αποθέωση της ρηχότητας, την ολοκληρωτική υποταγή της ανθρώπινης προσωπικότητας στον ύπουλο και και συνάμα πανίσχυρο φασισμό του αγοραίου φαίνεσθαι...καταλήγοντας αν είναι δυνατόν να αποκτήσει κάποιος αυτοπεποίθηση με μια εγχείρηση...και μια νέα εμφάνιση με ένα ζευγάρι καινούρια (και κομψά τώρα) αυτιά.

Δεν είδα την εκπομπή που ανάφερα παραπάνω, εδώ κι αρκετά χρόνια βλέπω μόνο ταινίες στην τηλεόραση, έμαθα για τον συγκεκριμένο νεαρό από το μάλλον επικριτικό για κείνον κείμενο της γραφίδας.

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τα γραφόμενα της, περιμένω τα σχόλια σας.
Πρώτα όμως απαντήστε ειλικρινά:

Θα προσλαμβάνατε το νεαρό όπως ήταν σαν υπάλληλο στο sic μαγαζί σας;

Θα τον θέλατε για γαμπρό της κόρης σας;

Αν ήταν πωλητής θ' αγοράζατε απο κείνον οτιδήποτε;

Αν ήταν δάσκαλος, δικηγόρος, αρχιτέκτονας, θα εύρισκε εύκολα δουλειά;

Θα βγαίνατε ραντεβού μαζί του οι γυναίκες, θα τον θέλατε στην παρέα σας οι άντρες;

Θα τον έβαζε το διαπλεκόμενο αφεντικό της σαν παρουσιαστή σε κάποια εκπομπή στο ανάξιο λόγου πρόγραμμα του καναλιού του;

Κακά τα ψέμματα, όλοι θέλουν τον πιο ωραίο, τον πιο ψηλό, τον πιο δυνατό, τον καλό ρήτορα, τον καπάτσο, τον πρωταθλητή, τον μοναδικό για τις δουλειές και τις σχέσεις τους, αφήνοντας την ελεημοσύνη προς τον παράουρο και μισερό ή έστω μόνο άσχημο, στην φιλανθρωπία κάποιου άλλου.

Που δυστυχώς δεν βρίσκεται ΠΟΤΕ και πουθενά, με αποτέλεσμα να βιώνει ο άλλος την απόρριψη, τη μοναξιά, την φτώχεια, την αδικία και ν' αναζητά την οποιδήποτε ευκαιρία ν' αλλάξει εμφάνιση, να διώξει τα κουσούρια όσο γίνεται, μπας κι αλλάξει ζωή και τύχη...

Που για να πετύχει η αλλαγή, πρέπει ν'αλλάξει ταυτόχρονα και περιβάλλον, οι παλιοί του γνώριμοι ποτέ δεν θ' αποδεχτούν πλήρως τη νέα του εμφάνιση, ξέροντας τον απο την παλιά...

Κι αν επικαλείστε δήθεν ψυχικά χαρίσματα και πνευματικά χαρακτηριστικά που μπορεί να διαθέτει το άτομο, αυτά ανακαλύπτονται πάντα τελευταία σε μια σχέση...

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ;

Οι Τράπεζες στην Ελλάδα δεν κινδυνεύουν, σύμφωνα με επίσημα χείλη.

Αλλά τι διαφορετικό υπάρχει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ώστε να επιδεικνύει μεγαλύτερη αντοχή από τα αντίστοιχα συστήματα χωρών με μεγαλύτερου μεγέθους οικονομίες και μακροβιότερη τραπεζική παράδοση;

Το βασικότερο είναι ότι εδώ δεν έχουμε επενδυτικές τράπεζες. Και αυτές κυρίως καταρρέουν στο εξωτερικό. Το δικό μας σύστημα λειτουργεί κυρίως με την νοοτροπία και τις πρακτικές των παλιών σαράφηδων και των τοκογλύφων...

Δεν αναλαμβάνει ρίσκα χρηματοδοτώντας επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.
Απλώς δανείζει στα σίγουρα. Με εμπράγματες ασφάλειες.

Ακόμη και αν πάτε σε μια ελληνική τράπεζα με το καταπληκτικότερο επιχειρηματικό σχέδιο, με μια πρωτότυπη ιδέα που μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα, εκείνο που θα βαρύνει δεν θα είναι το σχέδιο, αλλά το αν έχετε ακίνητη περιουσία, ή εγγυητές με ανάλογη οικονομική επιφάνεια.

Ακόμη τα Ελληνικά επιτόκια χορηγήσεων είναι τα ακριβότερα της Ε.Ε. όπως και η διαφορά μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων - χορηγήσεων.

Έχουμε η κοινή γνώμη διεθνώς έχει επικεντρωθεί αποκλειστικά στις τράπεζες, ενώ η κρίση που έχει ξεσπάσει διεθνώς δεν απειλεί μόνον αυτές. Στην πρώτη γραμμή κινδύνου είναι οι ασφαλιστικές εταιρίες που έχουν επενδύσεις με αμοιβαία κεφάλαια στα οποία περιλαμβάνονται και τα λεγόμενα «τοξικά προϊόντα» παραγωγής της Wall Street και του Λονδρέζικου City.

Είναι μια πλευρά της κρίσης που επιβάλει στην πολιτεία μια αμεσότατη έρευνα στα χαρτοφυλάκια όλων των ασφαλιστικών εταιριών για να μη βρεθούν οι πολίτες μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Αλλά και κάθε προνοητικός που πληρώνει χρόνια για να εξασφαλίσει τις σπουδές των παιδιών του, την περιουσία του, την υγεία του ή τα γεράματα του, πρέπει να αξιώσει να έχει μια άμεση και υπεύθυνη ενημέρωση.

Και να είμαστε όλοι ψυχικά προετοιμασμένοι ότι η κρίση αυτή δεν είναι "περαστική".
Οι συνέπειες της θα σφραγίσουν την καθημερινότητα μας για τουλάχιστον δύο χρόνια σύμφωνα με ειδικούς. Με επιχειρήσεις οι οποίες λόγω περιορισμού των χρηματοδοτήσεων δεν θα αντέξουν. Με περιορισμό της παραγωγής και κατανάλωσης. Και κατά συνέπεια με νέες στρατιές ανέργων...

Όποιος ισχυρίζεται ότι μπορεί να κάνει την Ελλάδα νησί ξεκομμένο από την διεθνή πραγματικότητα που τάχα δεν θα την αγγίξει, ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή έχει μάθει να λέει φτηνά παραμύθια που όμως είναι πλέον αδιάφορα για τους σκεπτόμενους πολίτες.

Που βλέπουν με οργή τα κράτη να παρεμβαίνουν άμεσα υπέρ των δανειοδοτών, με χρήματα των φορολογούμενων, περιφρονώντας χαρακτηριστικά την κατάσταση των δανειοληπτών...

Που καλούνται υποχρεωτικά να πληρώσουν μετρητοίς τους απατεώνες τραπεζίτες, για να συνεχίσουν να ξεπληρώνουν με δόσεις τα δάνεια τους...

Από τα αρχαία κιόλας χρόνια, όταν τα δάνεια έπαυαν να εξυπηρετούνται, το κράτος παρέμβαινε υπερ των ωφειλετών, τώρα υπέρ των φταιχτών, ν'α αναθαρρέψουν και να δημιουργήσουν κι άλλες καιροσκοπικές καταστάσεις αργότερα, με μόνο σκεπτικό το προσωπικό κέρδος και bonus...

ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ...

Πεθαίνει κάποτε ένας πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα του, με χρόνια σε υπουργεία και πολλές περγαμηνές εθνικοφροσύνης.

Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, τον υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και του λέει:
- Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;

Εκείνος το σκέφτεται λίγο και λέει:

- Δεν είμαι σίγουρος...

. - Τότε, λέει ο Άγιος Πέτρος, θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις...

Ο πονηρός πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση.

Εκεί ο πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους του που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα και πικάντικα ανέκδοτα...

Όλα πολύ ωραία και ο πολιτικός περνούσε υπέροχα. Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να τον πάρει να πάνε στον Παράδεισο.

Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος.

Ο πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να τον ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη.

Ο πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:

- Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση.

Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία του και τον στέλνει στην Κόλαση...

Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι του πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς.

Ο πολιτικός δυσαρεστημένος πάει προς τον Διάβολο και τον ρωτά:

- Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν...

Και ο Διάβολος του απαντά:

- Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΓΙΑΤΡΟ ΤΟΥ ΙΚΑ...

Χρόνιο πρόβλημα με το ένα του μάτι είχε ένα κακομοιριώ.

Πρόσφατα επιδεινώθηκε και δεν έβλεπε καθόλου από εκείνο το μάτι και το άλλο μισερό ήτανε λόγω γηρατειών. Είπε να πάει σε γιατρό που σαν συνταξιούχος του ΙΚΑ, μόνο με ραντεβού και μόνο με ορισμένο γιατρό μπορούσε να κλέισει επίσκεψη.

Επί δυο βδομάδες έπιανε το τηλέφωνο στις 7.25 πμ προσπαθώντας να συνδεθεί με το τηλεφωνικό κέντρο ιδιωτικής εταιρίας που έκλεινε τα ραντεβού....

Επί δυο βδομάδες μέχρι τις 7.50πμ έστεκε και περίμενε ενώ άκουγε πως ήταν σε "γραμμή προτεραιότητας" να σηκώσουν το ακουστικό από την άλλη άκρη της γραμμής. Συνήθως δεν απαντούσε κανείς, ή αν ήταν τυχερό το κακομοιριώ εκεί που κόντευε να τα παρατήσει, άκουγε "πάρτε αύριο την ίδια ώρα"...

Τελικά μετά από επίμονες προσπάθειες 15 ημερών και παρακάλια προς τις ωρομίσθιες - υποαπασχολούμενες τηλεφωνήτριες της εταιρίας, κατάφερε κι έκλεισε επιτέλους ένα ραντεβού με τον τοπικό οφθαλμίατρο του ΙΚΑ, για μια επίσκεψη που θα γίνει ένα μήνα ακριβώς μετά την συγκεκριμένη ημερομηνία που τα κατάφερε, μάλιστα μεσημέρι λίγο πριν αποχωρήσει ο γιατρός...

Μέχρι τότε θα κουρκουλουκίζει με την αφή, για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού όπως μπορεί, να διασκεδάζει τη μοναξιά της βλέποντας τηλεόραση με το ένα μάτι και να ψαχουλεύει στον δρόμο, πηγαίνοντας μέχρι την αγορά ή το μπακάλικο ν' αγοράσει κάτι...

Γαμημένη ζωή, αν δεν υπάρχουν τα χρωματιστά χαρτάκια που λένε λεφτά, να πάει στον καλύτερο γιατρό την ώρα που προκύψει το πρόβλημα, αν δεν τάχει κανείς καλύτερα να μην γεννιέται καθόλου, όπως λέει η ίδια πολλά χρόνια τώρα, μαραζωμένη σε παντοτινή φτώχεια...

ΛΑΪΚΗΣ ΑΔΙΑΚΡΙΣΙΕΣ...

Όταν οι απλοί άνθρωποι της λαϊκής αγοράς κινούνται και δρούν στον δικό τους κόσμο.
Χωρίς να φαντάζονται πως κάποιες στιγμές τους καταγράφονται, έτσι απλά για να μείνουν...

http://www.youtube.com/watch?v=B8z2yoTAnWo

ΣΤΕΛΛΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ) STELLA...

Μην την μπερδεύετε με την παρακάτω Στέλλα του Δαϊλάκη...

Αυτή είναι του Κακογιάννη, με Μερκούρη και Φούντα και προηγήθηκε, από το 1955...

Καλύτερα σε πλήρη οθόνη και με αγγλικούς υπότιτλους που ζήτησαν φίλοι του εξωτερικού, ποιός σας είπε πως το blog αυτό περιορίζεται από σύνορα:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-4822845766017666314&hl=el&fs=true

ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ...

Όλα συνέβησαν σε μια βδομάδα:

Ηλικιωμένος γραφικός κυβερνητικός βουλευτής, κάνει ανταρσία - οπερέτα και βρίσκεται για λίγες μέρες εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας...

Ερωτώμενος δε "πως νοιώθει" κάνει τη δήλωση: "Είμαι αετός χωρίς φτερά...όπως η Ολυμπιακή!" ενδεικτική της ευφυϊας του...

Ο γέρος αυτός σχετίζεται μ' ένα νινί ξανθό και σιτεμένο...

Στην οποία δεν άρεσε η αποπομπή του.

Κάθεται λοιπόν και γράφει επιστολή με τίτλο και θέμα "Πάρτε τον πίσω" κι επιχειρήματα του τύπου...γιατί θα σας εκτιμά...θα σας στηρίζει....επειδή σας θεωρεί μεγάλο και σημαντικό ηγέτη της πατρίδας μας...

Την απευθύνει στον "καταλληλότερο" για ηγέτη τέτοιου λαού, μέσω ενός κουτσομπολίστικου εντύπου που όμως διαβάζεται καθημερινά από χιλιάδες υπηκόους (τους)...

Και γίνεται το αναμενόμενο θαύμα, ο γραφικός γέρος βουλευτής επιστρέφει στο μαντρί του, με επίσημες ανακοινώσεις.

Όλα καλά στο φινάλε για τον Δαϊλάκη που σε μια εβδομάδα ξαναπόκτησε τα ψαλιδισμένα φτερά του γενόμενος ταυτόχρονα πασίγνωστος στο πανελλήνιο...
Κέρδος για το κόμμα, κέρδος για τον ίδιο, και δυσαναπλήρωτη απώλεια της αξιοπιστίας του Κοινοβουλευτισμού...

Κυρίως κέρδος για την ξανθιά επιστολογράφο, αφού ο καλός της θα εξακολουθήσει να καταθέτει την βουλευτική του αποζημίωση εκεί ακριβώς, στο νινί της, ξενυχτώντας στα σκυλάδικα...

Το πόπολο θα επευφημεί σε κάθε τους κοινή παρουσία, γιατί εδώ είναι Ελλάδα, η γελοιότητα κυριαρχεί και τα γιαούρτια είναι ακριβά και δεν πρόκειται να πέσει κανένα...
Αυτή η κυριαρχία της γελοιότητας επιτρέπει στον ένα να παίζει τον ρόλο του Πρωθυπουργού και στον άλλον τον ρόλο του θεσμικά πιστού βουλευτή.

Δυο ρόλοι που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Δύσης τουλάχιστον, θ' απαιτούσαν όχι απλά συνέπεια λόγων κι έργων, αλλά πάνω απ' όλα σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς.

ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ ΑΝΤΙΔΙΚΙΕΣ...

Αδικημένοι της ζωής και οι δυο, στον ήλιο δεν είχαν μοίρα.

Με χρόνια γλύψιμο και παρακαλετό δημοτικών συμβούλων, τελικά κατάφεραν να την βολέψουν όπως - όπως. Ο πιο "τυχερός" βρέθηκε μ' ένα περίπτερο σε κεντρικό σημείο, ο λιγότερο ευνοημένος του ρουσφετιού βρέθηκε να πουλεί μικροπράγματα στην λαϊκή και να στήνει πάγκους στούς δρόμους...

Άσπονδοι φίλοι από χρόνια παλιά, κοινή μοίρα και μιζέρια, η φτώχεια δεν ενώνει μα δημιουργεί ζήλιες κι αντιδικίες, φτάνει ακόμη σε μίση και φόνους για ένα κομμάτι ψωμί, πράγμα που παραξενεύει κι απορεί τους έχοντες τα προς το ζην, απόλυτα δε φυσικό για τους φτωχοδιαβόλους ...

Στην περίπτωση μας εδώ, ο ένας φουκαράς ζηλεύει τη δουλειά του άλλου.
Ο πλανώδιος έμπορος ζηλεύει την μόνιμη θέση του περιπτερά που έρχεται με το κλειδί κάθε πρωί κι ανοίγει την "επιχείρηση" του σα νοικοκύρης, έχει την πελατεία του εξασφαλισμένη χωρίς κόπο και κονομά χωρίς να χρειαστεί να σηκωθεί από την καρέκλα...

Ο περιπτεράς από την άλλη έχει βαρεθεί ήδη το ολοήμερο καθισιό και παραμονή στο ίδιο μέρος, πράγμα που δεν του επιτρέπει να πάει πουθενά, ούτε σε προσωπικη του δουλειά ούτε σε καμιά εκδήλωση ένα βράδυ. Ακούει τους ήχους από παραστάσεις και συναυλίες σο κοντινό του ανοιχτό καλοκαιρινό θέατρο μα δε μπορεί να κλείσει να πάει, ποιός θα πουλεί νερό και τσιγάρα στους θεατές;

Και τον επιτάφιο από το παραθυράκι τον βλέπει να περνά μπροστά του κάθε Μεγάλη Παρασκευή, ελπίζοντας να σταματήσει κάποιος πιστός να κερδίσει ένα δίφραγκο παραπάνω. Θεωρεί δε προνομιούχο τον πλανώδιο που έχοντας μαζέψει τον πάγκο του κάθε βράδυ, είναι με την οικογένεια του κι επιπλέον ελεύθερος να πάει όπου θελήσει...

Με κάθε ευκαιρία αντιδικούν μεταξύ τους, θεωρώντας ο ένας τον άλλο σαν περισσότερο ευνοημένο από το ρουσφέτι του δικού του δημοτικού συμβούλου και συνοψίζουν πάντα με τις φράσεις "αν εγώ είχα το περίπτερο..." και "αν μπορούσα να πάω να πουλήσω στο πανηγύρι εκείνο...", φυσικά για την δουλειά του άλλου κι όχι την δική του ο καθείς...

Το μόνο κοινό τους χαρακτηριστικό είναι πως τους αρέσει να κάνουν τους ρουφιάνους για ότι πέσει στην αντίληψη τους, σε μια ακατανόητη προσπάθεια να ευχαριστήσουν τους μπάτσους, καρφώνοντας ανυποψίαστους συμπολίτες τους.

Για λίγες δεκάδες ευρώ παραπάνω προφανώς, εκτός αν είναι τόσο αφελείς να δίνουν βάση στα "μπράβο" κι "ευχαριστώ" που ακούνε όταν απομακρύνεται το συμβατικό αμάξι του μπατσαριού, μα με την τόσο χαρακτηριστική κεραία που το προδίδει...

Και η ζωή συνεχίζει να κυλά, αγνοώντας τους δυο σιχαμένους "βιοπαλαιστές" του πεζοδρομίου, τα πράγματα συνεχίζουν να συμβαίνουν, χωρίς να επηρεάζονται από τις μεταξύ τους αντιδικίες και ζήλειες...Δεν τους ρώτησε ποτέ κανείς για τίποτα, μόνο κάποιοι περαστικοί στηρίζουν με μικροαγορές την ύπαρξη τους...

Δεν θα τους πουν ποτέ όμως το:

Ρε σκατάδες, όταν βράζετε στο ίδιο καζάνι, δεν έχει σημασία σε ποιά πλευρά σας πάει το ανακάτεμα...

ΕΔΩ ΝΑ Δ(Ε)Ι$$$$$...

Τελικά θα πάρουν $700 δις οι "αναξιοπαθούντες" τραπεζικοί κολοσσοί της Wall Street.

Που γονάτισαν επειδή κάποιοι άπληστοι και κυνικοί γιάπηδες τόκιζαν τα λεφτά του κόσμου που εμπιστεύτηκε την σπουδαιοφάνεια τους εδώ κι εκεί, κυρίως δε για αγορά σπιτιών χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις, με την ανοχή πάντα της κυβέρνησης τους...

Την ίδια στιγμή βάνανε στις τσέπες τους για πάρτη τους, απίστευτα ποσά σαν μισθούς και bonus που γινότανε βίλες, κότερα, ιδιωτικά αεροπλάνα και πούρα για την καλοπέραση τους.

Ώσπου κάποια ώρα η φούσκα έσκασε: Αυτοί που πήραν τα δάνεια δεν μπορούσαν να τα πληρώσουν...

Κι όλο το σκυλολόϊ άρχισε να τρέχει με την ψυχή στα δόντια. Δεν τους ένοιαζε όμως ο κόσμος που έχασε τα λεφτά του, μα οι ίδιοι managers και οι εταιρίες που φταίνε για την κατάσταση. Για αυτούς βρέθηκαν τελικά τα $700 δις που θα πληρώσουν οι Αμερικάνοι φορολογούμενοι, για ν'α αρχίσουν πάλι οι τράπεζες να δίνουν λεφτά στους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Ξοδεύονται τα δις από τους φορολογούμενους για να προστατέψουν από την οργή του κόσμου τα καλοπληρωμένα στελέχη των επενδυτικών τραπεζών, τα οποία με τις υπερβολές τους προκάλεσαν την κρίση!

Το "σωσίβιο" δεν κάνει τίποτα για να σώσει τα περίπου 6 εκατομμύρια αμερικανών που δεν μπορούν ν' αποπληρώσουν το χρέος τους και κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους και το πληρώνουν κι αυτοί με τους φόρους που καταβάλλουν...

Αν έπαιρναν οι πολίτες αυτά τα $700 δις, και τα δάνεια τους θα ξεκαθάριζαν αμέσως, και η αγορά θα κινούνταν και οι τράπεζες θα έμεναν όρθιες...κι όλα καλά.

Τώρα με έντεχνες μπούρδες καλλυμένες με ακαδημαικές θεωρίες περί διεθνούς κρίσης, καταρρεύσεων και πανικού, θα βιώνουν και θα υφίστανται τις συνέπειες οι φτωχοί και οι μεσαίες τάξεις (οι ιπιο δημιουργικοί πολίτες) ενώ οι αντιπαραγωγικοί κι άχρηστοι κερδοσκόποι θα παίρνουν τις κρατικές ενισχύσεις, κόντρα στις αρχές της ελεύθερης αγοράς που μέχρι χθες ευαγγελίζονταν...

Όλα για να συνεχίσουν να συσσωρεύουν τα λατρεμένα τους κέρδη κάποια γκρίζα κουστουμάκια, που δεν έχουν μα΄τια για τίποτα άλλο πέρα απο αυτό κι ας κυλά η ζωή δίπλα τους, αγνοώντας τους κι αυτή...

ΑΦΟΠΛΙΣΤΕ ΤΗΝ!

Αφοπλίστε την...

Αν φοβάστε τα όπλα και τις μπαλωθιές, ή για να δείτε καλύτερα...

Πάντως εμένα δεν με πειράζει να διαθέτει και μέσα αυτοπροστασίας!

DEALS ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΚΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ...

"Αυτό που πληρώνω είναι ότι δεν υπέκυψα και δεν συμφώνησα να γίνουν κάποια deals", φέρεται σύμφωνα με κάποιο ρεπορτάζ του κυριακάτικου Ε. Τ. να είπε σε έμπιστο συνομιλητή του ο πρωθυπουργός, αποκαλύπτοντας το παρασκήνιο.

Πρόσθεσε επίσης ότι "έχω κερδίσει το πολιτικό στοίχημα και δεν πρόκειται ποτέ να ενδώσω". Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ του ΕΤ.Κ, οι κινήσεις αυτές για την ανατροπή έγιναν από συμφέροντα εν γνώσει, αλλά χωρίς τη συμμετοχή ορισμένων κέντρων της πολιτικής και της διπλωματίας.

Με βάση αυτή τη πληροφόρηση, η κυβέρνηση λέει προετοιμαζόταν όλο το καλοκαίρι για εκλογές...

Εκτός όμως από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση όλα τα κομματικά επιτελεία άρχισαν τώρα εντατικά να προετοιμάζονται για πρόωρες εκλογές. Δεν γνωρίζουν όμως αν και πότε θα προκηρυχθούν και κάτω από ποιες συνθήκες θα διεξαχθούν.

Ωστόσο είναι γεγονός ότι στα στελέχη όλων των κομμάτων, βρίσκουν υποστηρικτές οι εκτιμήσεις των πολιτικών παρατηρητών ότι είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο, να αποφύγει η κυβέρνηση την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες...

Έτσι λοιπόν απλά κι άβουλα θα πάμε σε εκλογές όποτε κάποια συμφέροντα το αποφασίσουν;

Και είναι πια τόσο μυστικά και φοβερά τα λίγα ονόματα και τα deals που διεκδικούν (σίγουρα με το Δ' ΚΠΣ) που δεν τολμά κανείς πολιτικός να τα εκστομίσει;

Θα αφεθούν "ηγέτες" να πέσουν ή να ανέλθουν έτσι απλά, με πρόσχημα αστείες δικαιολογίες πάλι σαν λόγο για κάλπες, χωρίς ν' αποκαλύψουν ούτε τώρα ένα όνομα από τα 5 - 6, να ξέρουν οι οργισμένοι κι αηδιασμένοι πολίτες ποιός και τι;

Οι σόφρωνες πολίτες, που έχουν συμφέροντα κι αυτοί και θέλουν να ξέρουν και να έχουν λόγο στις εξελίξεις. Και κάποια κέρδη φυσικά, όλοι οι γνωστικοί θέλουν παρά κι εξουσία, όχι μόνο οι 70 - 80ρηδες "διαπλεκόμενοι"...

Το πόπολο γάμα το. Ή προτιμότερα δείξτου μπάλλα και ξανθά νινιά (ή gay χαζοβιόληδες) να καταλαγιάσει...

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ...

Έτσι πονηρέ έμπορα, καθάρισες!

Με το χαρτί - αγγελία στο τζάμι του "σικ" μαγαζιού να κάνει γνωστό πως "Ζητείται υπάλληλος. Πληροφορίες εντός, αυτοπροσώπως"...

Υπάλληλος θηλυκός φυσικά, με εμφάνιση και προσόντα να ταιριάζουν στα γούστα σου. Δεν είδα ποτέ σε μαγαζιά σαν το δικό σου να δουλεύει καμιά χοντρή, άσχημη, γλωσσοκοπάνα ή έστω μεγάλη σε ηλικία "υπάλληλος".
Μόνο μικρές σέξυ και πρόθυμες τσουλίτσες έχουν θέση κοντά σου.

Πρόθυμες να δουλεύουν, να σε υπηρετούν και να σε συνοδεύουν τα βράδια...Θέλεις άλλη μια να προστεθεί στις άλλες 4 υπάρχοντες. Να έχεις περισσότερες επιλογές, αν και σε καιρό κρίσης οικονομικής...

Να φωνάζεις στον σύλογο των ομοίων σου πως είσαι σε απόγνωση επαγγελματικά, μα έχεις να πληρώνεις 5 μισθούς σε άμυαλα τσουλάκια που νομίζουν πως βολεύτηκαν με καλό αφεντικό.

Σε μια δουλειά που πάνε στις 9.00πμ και φεύγουν στις 2.00μμ, τις πιο βολικές εργάσιμες ώρες.
Σε περιβάλλον με μοκέτες, μουσική κι air contition, χωρίς να λερώνονται, να κουράζονται, να χειρίζονται περίπλοκες μηχανές, να αναπνέουν επικίνδυνες αναθυμιάσεις ή να κινδυνεύουν από εκρήξεις αερίων ή πτώσεις βαρέων αντικειμένων, να διαπραγματεύονται μεγάλες δουλειές ή να ταξιδεύουν χιλιόμετρα για να συναντήσουν ένα και μόνο πελάτη...

Με το ελάχιστο μυαλό τους βρίσκονται στον επίγειο παράδεισο, χάρη στα νιατα τους και την ομορφιά τους μόνο. Ε, και λίγη καλή θέληση εκ μέρους τους προς εσένα, το αφεντικό και κύριο της ζωής τους και του μισθού τους, που παραείναι αρκετός για το έργο που προσφέρουν...

Περιμένοντας πελάτες το κύριο θέμα συζητήσεως είναι "που θα πάμε απόψε το βράδυ"... πράγμα που λύνεται εύκολα με πολλές επιλογές. Παρέα εξασφαλισμένη, λεφτά θα πάρεις από τους πελάτες και τα υπερτιμολογημένα προϊόντα μέτριας ποιότητας και περιορισμένης ποικιλίας που πασάρεις στα "βούγια" όπως τους αποκαλείς σε στιγμές μέθης κι ευδαιμονίας εκεί στον νυχτερινό σου προορισμό...

Που πεισματικά αρνείσαι ν' αναβαθμίσεις και να βελτιώσεις, μα αντιθέτως φωνάζεις πως οι πολυεθνικές σε πολεμούν και θέλουν το ψωμί σου, το ουίσκι σου, ίσως και τα τσουλάκια σου ακόμη...

Και για να λυθούνε 2 απορίες σε καιρό δυσπραγίας όπως ισχυρίζεσαι:

Πώς γίνεται να πουλάς όλο τον χρόνο με 50% έκπτωση και "μεγάλες προσφορές" κατά εσένα, ή αιώνια "διάλυση" κατά άλλους συναδέλφους σου και να μην τελειώνουν τα εμπορεύματα εδώ και κάμποσα χρόνια, να έχετε συνεχόμενα κέρδη και ν' ανοίγετε καινούρια μαγαζιά οι ίδιοι με όλο και χειρότερα προϊόντα;

Εκείνο το ακριβό σπόρ διθέσιο που όλες θέλουν να μπούν μέσα το βράδυ που κλείνετε, πως δικαιολογείται αφού όλο λες οτι "δεν βγαίνεις"; Μήπως από τη νιρβάνα που ζείς;

Η ΜΕΤΑΘΕΣΗ...

Από την σειρά "ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΑ":

Σε πολιτικό γραφείο έχουν να λένε για έναν ψηφοφόρο που ερχότανε μερικές φορές στη σειρά, με αίτημα να τον "βοηθήσουν" στην μετάθεση μιας κυρίας από την επαρχία στην Αθήνα...

Αυτό που παραξένεψε τους ανθρώπους του βουλευτή ήταν πως επέμενε να μην μιλήσουνε στην ίδια καθόλου, μα αν μπορούσανε να ικανοποιήσουν το αίτημα του έτσι στα κρυφά. Συνήθως ο άμεσα ενδιαφερόμενος τρέχει για την υπόθεση του, έχοντας φροντίσει να έχει και μια ατράνταχτη κι όσο γίνεται πιστευτή δικαιολογία να τη στηρίξει...

Τελικά πες - πες από τις (αρκετές) φορές που πήγε στο πολιτικό γραφείο να δει τι απόγινε, τους είπε πως πρόκειται για τη πεθερά του, που ήταν δημόσιος υπάλληλος κι εν αγνοία της ήθελε να διώξει μακριά, προφανώς για να έχει την οικογενειακή του ησυχία και γαλήνη...

Ο συγκεκριμένος βουλευτής τον έδιωξε όταν διαπίστωσε το γελοίον του πράγματος, έμαθε αργότερα πως ο άνθρωπος απευθύνθηκε σε άλλον βουλευτή με πιο ευήκοα ώτα σε τέτοια ζητήματα φουκαράδων.

Τώρα που το γράφω δεν ξέρω ακόμη αν τελικά πέτυχε τη μετάθεση και ικανοποιήθηκε ο πεθερόπληκτος!

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Θηλυκό δηλητήριο...
Περιέργως, αν δεν θέλει δρά ακαριαία χωρίς άλλες παρενέργειες, άμα θέλει τότε είναι που η επίδραση διαρκεί και ταλαιπωρεί σαν χρόνια πάθηση...

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-8478993368348054615&hl=el&fs=true

ΕΜΠΟΡΩΝ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ...

Ο εμπορικός κόσμος συνεχίζει να πονοκεφαλιάζει από τη συνεχιζόμενη έλευση πολυεθνικών επώνυμων αλυσίδων στα ηλεκτρικά - ηλεκτρονικά, στα τρόφιμα και τα ρούχα - υποδήματα, που οδηγεί στη δραστική περικοπή της δικής τους πίτας στην κάθε μια τοπική αγορά, κάνοντας ακόμα δυσκολότερη την επιβίωσή τους.

Σύμφωνα με τους προέδρους των κατά τόπων εμπορικών συλλόγων είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν τελικά και πόσο σε χρόνο, οι ντόπιοι έμποροι ν' αντέξουν τον ανταγωνισμό αυτό.

Τα πράγματα έχουν γίνει πάρα πολύ δύσκολα και για εμπόρους αλλά και για τους καταναλωτές, που λόγω έλλειψης χρημάτων συνωστίζονται στα ξενόφερτα εκπτωτικά σούπερ - μάρκετ με προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας, ή στα φτηνά είδη ρουχισμού κινέζικης προέλευσης για να τα βγάλουν πέρα.

Μα τι κάνουν όμως για να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό;

Αν προσλάμβαναν υπαλλήλους με άλλα κριτήρια πέρα από τους πιο ηλίθιους και φτηνούς (για τους αρσενικούς) και τις πιο ωραίες και πρόθυμες (για θηλυκούς) κι αν και οι ίδιοι ήταν πιο ικανοί με το οικογενειακό μαγαζί που συνήθως κληρονόμησαν...

Αν ανακαίνιζαν λιγάκι τα καταστήματα, αν πρόσεχαν την ποιότητα του εμπορεύματος, αν εξειδικεύονταν να καλύψουν μια έλλειψη κι ανάγκη της αγοράς, αν μπορούσαν ν' ανοίξουν τα μάτια από το ξενύχτι (μόνο για γλέντι άσκοπο μετά των τσουλακιών τους, που γιαυτό με χρεώνουν μετά 60 ευρώ ένα πουκάμισο) κι έβλεπαν ολοκάθαρα αυτήν τη έλλειψη, θα διαπίστωναν πως ο δήθεν "ανταγωνισμός" δεν είναι και τόσο φοβερός όσο διαλαλούν...

Απλώς ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί το τοπικό μονοπώλιο που είχανε καλομάθει και φαίνεται η ανεπάρκεια και η ιδιοτέλεια τους σαν μικροί σατράπηδες. Μα τώρα πια έχουμε πολλές επιλογές...

ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΙ ΜΠΑΓΑΠΟΝΤΙΑ ΤΡΑΠΕΖΩΝ...

Το θράσος και η μπαγαποντιά δεν έχει όρια από μεριάς τραπεζών.

Ένα ακόμη δείγμα της:

Καταναλωτής φοβερά θυμωμένος κατήγγειλε, ότι για να πάρει ένα καταναλωτικό δάνειο 10.000 Ευρώ, η τράπεζα τον υποχρέωνε να συνάψει ασφάλεια ζωής 6 ετών, για την οποία θα πλήρωνε 400 ευρώ κάθε έτος, παρόλο που ο συγκεκριμένος είχε άλλη ασφάλεια ζωής. Η καταγγελία του στην Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Χανίων όμως τον απέτρεψε στην υπογραφή της σύμβασης.

Σημειωτέον ότι πουθενά στους συμβατικούς όρους, υπήρχε ο όρος ότι είναι υποχρεωτική η σύναψη ασφαλιστηρίου συμβολαίου ζωής...Ούτε για την σύναψη οποιουδήποτε δανείου, δεν είναι υποχρεωτικός όρος, ούτε απαραίτητη προϋπόθεση η ασφάλεια ζωής, ιδίως σε κάποια προτεινόμενη από την τράπεζα ασφαλιστική εταιρεία.

Οι τράπεζες - πιστωτικά ιδρύματα είναι και εμπορικές επιχειρήσεις, οι οποίες όπως φαίνεται, εκτός από το χρήμα που πουλάνε με σκοπό το κέρδος, μεσολαβούν και σαν υποκαταστήματα άλλων εμπορικών επιχειρήσεων "των δικών τους ασφαλιστικών εταιρειών", για να το αυξήσουν ακόμα περισσότερο, και να μας υπερχρεώσουν.

Δεν τους αρκούν τα άτιμα κόλπα με τις διάφορες "Καλλιγάδες";

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ...

Μερικές χαρακτηριστικές από τις εικόνες που κατέγραψα.

Ίσα - ίσα την διάρκεια ενός τραγουδιού...

Για αποχαιρετισμό στο καλοκαίρι που μόλις έφυγε:

http://www.youtube.com/watch?v=QtGcaB1QmNo

ΑΝΤΑΡΣΙΕΣ ΕΔΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥ...

Στην Αμερική του Μπούς με την οικονομία σε κρίση και μεγάλες τράπεζες να καταρρέουν, είδαμε να κάθεται στο ίδιο τραπέζι ο νυν πρόεδρος με τους υποψήφιους διαδόχους του και να αναζητούν λύση με την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση κι αποδοχή.

Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος ο Μπούς, μα η πλειοψηφία του Ρεπουμπλικαικού κόμματος καταψήφισε το "πακέτο των $700 δις" που θα έσωζε προσωρινά τις τράπεζες και την κατάσταση και ΚΑΝΕΙΣ δεν σκέφτηκε να επιπλήξει καν ή πόσο μάλλον να διαγράψει τους "αντάρτες" που δεν στήριξαν τη προεδρική απόφαση...

Εδώ που απλώς παρακολουθούμε τις διεθνείς εξελίξεις ανήμποροι να κάνουμε το παραμικρό κι απλώς περιμένουμε να ξεσπάσει η μπόρα, εν μέσω αποκαλύψεων σκανδάλων μοναδικό θέμα στο πολιτικό πεδίο είναι τα άσφαιρα τελικά πυρά κάποιων που βαφτίστηκαν "αντάρτες" επειδή απλώς θέλουν να ξεκαθαρίσει μερικώς το διαπλεκόμενο τοπίο και οι πολιτικοί συμμετέχοντες...

Κι απειλούνται εκλογές και δήθεν κοσμογονικές εξελίξεις, που δεν αφορούν κανένα πολίτη παρά μόνο ένα κόμμα και τα μέλη του, ενώ τα πραγματικά προβλήματα και ζητήματα πιέζουν και δοκιμάζουν αντοχές διεθνώς...

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΟΥΦΕ...

Σίγουρα θα έχετε παρευρεθεί σε αρκετές κοινωνικές εκδηλώσεις, εγκαίνια, παρουσιάσεις, θρησκευτικά πανηγύρια, ημερίδες, σεμινάρια, κλπ.

Που περιλαμβάνουν όμως και μπουφέ, που συνήθως προς το τέλος της εκδήλωσης δίδεται το σύνθημα:

"Ας περάσουμε τώρα για ένα μικρό κέρασμα στον μπουφέ"...

Τότε συντελείται η μεταμόρφωση.
Του μέχρι τότε ήσυχου πλήθους - καλεσμένων σε όχλο πεινασμένων...

Κυριολεκτικά τρέχουν να καταλάβουν θέση, αν είναι δυνατόν δε την πρώτη μπροστά στη σειρά των στρωμένων τραπεζιών. Όσο ταχύτερα τόσο καλύτερα και νωρίτερα θα σερβιριστούν. Για αυτό με κάθε τρόπο πρέπει να γίνει...

Με σπρωξίματα, αγκωνιές, ριξίματα αντικειμένων, παρείσφρηση από το πλάι, φωνές του τύπου "υπάρχει σειρά, πίσω" ακόμη κι υστερικές κραυγές, ανακατεμένοι με ένα πιάτο στο χέρι και εν αναμονή επίσημοι, λαός, διανοούμενοι, πληβείοι, έχοντες ή μη...Η πείνα και η λαιμαργία δεν γνωρίζουν διαχωρισμούς και κοινωνικές κατατάξεις...

Ίδιο σκηνικό ΠΑΝΤΟΥ. Τα εδέσματα μόνο διαφέρουν, από ένα παραδοσιακό κέρασμα για μια τσικουδιά μέχρι πλουσιοπάροχοι μπουφέδες που περιλαμβάνουν απ' όλα και συγκρίνονται με πλήρες γεύμα μετά εκλεκτού εμφιαλωμένου οίνου..

Περιμένοντας στην ουρά που δεν λέει να προχωρήσει βήμα, έχετε την ευκαιρία να αποτυπώσετε σκηνές ιλαροτραγικές. Για να διανύεστε τα 4- 5 μέτρα του μπουφέ απαιτούνται τουλάχιστον 20' ή περισσότερα, ποτέ λιγότερα...

Θα υπάρξει και σχετικό video που θα λέει πολλά (όποτε τύχω σε μπουφέ που δεν μου αρέσουν τα εδέσματα του ή έχω φάει και μπορώ να αποσυρθώ στο πλάι χωρίς τύψεις να τα καταγράψω!)

Τι κάνουν για ένα γεμάτο πιάτο όλοι...Καλεσμένοι κι ακάλεστοι, αν δε ο μπουφές είναι στον δρόμο και προστεθούν και οι περαστικοί ή πέσει στην αντίληψη πειναλέων τριτοκοσμικών βρωμομεταναστών, πολλαπλασιάστε τους εφορμώντες...

Τσάντες επιστρατεύονται από καρακατσουλιά για να έχουν κι αύριο. Υπάρχουν "επαγγελματίες" του είδους που τη γεμίζουν και την κρύβουν σε δευτερόλεπτα με φαγητά και μπουκάλια ποτά, παραμένοντας εκεί για να βοσκηθούν κι επιτόπου τώρα που βρήκαν. Οι ίδιες φάτσες απαντώνται σε όλους τους μπουφέδες, όσο μακριά κι αν γίνονται, έχουν όπως φαίνεται τρόπο να τους εντοπίζουν και να προσέρχονται την κατάλληλη στιγμή για να ανακατεύονται με το πλήθος.

Αλλιώς αν αργήσετε λίγο ή παραμείνετε στωικά στο τέλος της σειράς, θα βρεθείτε μπροστά σε άδειους δίσκους αν δεν έχουν προνοήσει οι διοργανωτές κι έχουν και σχετική πείρα από τέτοια...

Ταιριάζει απόλυτα η φράση που άκουσα από μια κοπέλα ενός κάποιου catering απευθυνόμενη σε μια μεσόκοπη χοντροκώλα που είχε σταθεί ακίνητη στη μέση και γέμιζε με επιμονή ένα ήδη ξεχειλισμένο πιάτο τρώγοντας ταυτοχρόνως ότι πιανόταν εύκολα και δεν ήθελε πιρούνι, ατάραχη ενώ εμπόδιζε την κίνηση των άλλων...

- "Θέλετε μήπως να φάτε και τους δίσκους, να σας τους κρατήσω;"