ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ;

Οι Τράπεζες στην Ελλάδα δεν κινδυνεύουν, σύμφωνα με επίσημα χείλη.

Αλλά τι διαφορετικό υπάρχει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ώστε να επιδεικνύει μεγαλύτερη αντοχή από τα αντίστοιχα συστήματα χωρών με μεγαλύτερου μεγέθους οικονομίες και μακροβιότερη τραπεζική παράδοση;

Το βασικότερο είναι ότι εδώ δεν έχουμε επενδυτικές τράπεζες. Και αυτές κυρίως καταρρέουν στο εξωτερικό. Το δικό μας σύστημα λειτουργεί κυρίως με την νοοτροπία και τις πρακτικές των παλιών σαράφηδων και των τοκογλύφων...

Δεν αναλαμβάνει ρίσκα χρηματοδοτώντας επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.
Απλώς δανείζει στα σίγουρα. Με εμπράγματες ασφάλειες.

Ακόμη και αν πάτε σε μια ελληνική τράπεζα με το καταπληκτικότερο επιχειρηματικό σχέδιο, με μια πρωτότυπη ιδέα που μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα, εκείνο που θα βαρύνει δεν θα είναι το σχέδιο, αλλά το αν έχετε ακίνητη περιουσία, ή εγγυητές με ανάλογη οικονομική επιφάνεια.

Ακόμη τα Ελληνικά επιτόκια χορηγήσεων είναι τα ακριβότερα της Ε.Ε. όπως και η διαφορά μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων - χορηγήσεων.

Έχουμε η κοινή γνώμη διεθνώς έχει επικεντρωθεί αποκλειστικά στις τράπεζες, ενώ η κρίση που έχει ξεσπάσει διεθνώς δεν απειλεί μόνον αυτές. Στην πρώτη γραμμή κινδύνου είναι οι ασφαλιστικές εταιρίες που έχουν επενδύσεις με αμοιβαία κεφάλαια στα οποία περιλαμβάνονται και τα λεγόμενα «τοξικά προϊόντα» παραγωγής της Wall Street και του Λονδρέζικου City.

Είναι μια πλευρά της κρίσης που επιβάλει στην πολιτεία μια αμεσότατη έρευνα στα χαρτοφυλάκια όλων των ασφαλιστικών εταιριών για να μη βρεθούν οι πολίτες μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Αλλά και κάθε προνοητικός που πληρώνει χρόνια για να εξασφαλίσει τις σπουδές των παιδιών του, την περιουσία του, την υγεία του ή τα γεράματα του, πρέπει να αξιώσει να έχει μια άμεση και υπεύθυνη ενημέρωση.

Και να είμαστε όλοι ψυχικά προετοιμασμένοι ότι η κρίση αυτή δεν είναι "περαστική".
Οι συνέπειες της θα σφραγίσουν την καθημερινότητα μας για τουλάχιστον δύο χρόνια σύμφωνα με ειδικούς. Με επιχειρήσεις οι οποίες λόγω περιορισμού των χρηματοδοτήσεων δεν θα αντέξουν. Με περιορισμό της παραγωγής και κατανάλωσης. Και κατά συνέπεια με νέες στρατιές ανέργων...

Όποιος ισχυρίζεται ότι μπορεί να κάνει την Ελλάδα νησί ξεκομμένο από την διεθνή πραγματικότητα που τάχα δεν θα την αγγίξει, ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή έχει μάθει να λέει φτηνά παραμύθια που όμως είναι πλέον αδιάφορα για τους σκεπτόμενους πολίτες.

Που βλέπουν με οργή τα κράτη να παρεμβαίνουν άμεσα υπέρ των δανειοδοτών, με χρήματα των φορολογούμενων, περιφρονώντας χαρακτηριστικά την κατάσταση των δανειοληπτών...

Που καλούνται υποχρεωτικά να πληρώσουν μετρητοίς τους απατεώνες τραπεζίτες, για να συνεχίσουν να ξεπληρώνουν με δόσεις τα δάνεια τους...

Από τα αρχαία κιόλας χρόνια, όταν τα δάνεια έπαυαν να εξυπηρετούνται, το κράτος παρέμβαινε υπερ των ωφειλετών, τώρα υπέρ των φταιχτών, ν'α αναθαρρέψουν και να δημιουργήσουν κι άλλες καιροσκοπικές καταστάσεις αργότερα, με μόνο σκεπτικό το προσωπικό κέρδος και bonus...