ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ...

Πήγε κάποτε την δεκαετία του '60 στον μητροπολίτη της επαρχίας του, ένας άνθρωπος στενοχωρημένος, που βρισκότανε σε ανάγκη και λέγοντας του τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, του ζήτησε αν μπορεί να τον βοηθήσει..

Ο μητροπολίτης που και σήμερα βρίσκεται εν ζωή αν και σε πολύ προχωρημένη ηλικία, γνωστός και σεβαστός από όλους για το σημαντικό κοινωνικό έργο που έχει επιτελέσει στην διάρκεια της μακρόχρονης πορείας του, κάθισε και τον άκουσε προσεκτικά, ψάχνοντας τρόπο να τον βοηθήσει.

Τα προβλήματα και τότε και τώρα ίδια είναι, όλα σχεδόν λύνονται με λεφτά...
Περιουσία δική του δεν είχε ποτέ ο συγκεκριμένος δεσπότης, καμιά σχέση με σημερινούς μοναχούς που βρίσκονται στην επικαιρότητα, μα με την υποστήριξη του απλού κόσμου όλο και κάποιο ποσόν είχε σε μια άκρη για τις ανάγκες που παρουσιάζονταν, σαν κι αυτή τώρα.

Λέει του ανθρώπου:

- Παιδί μου έχω κάποια χρήματα που θα σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις το πρόβλημα σου, μα δεν είναι δικά μου, είναι της μητρόπολης και πρέπει να τα επιστρέψεις το γρηγορότερο που θα μπορέσεις, αν συμφωνείς σου τα δανείζω...

Συμφώνησε ο άνθρωπος. Πάει ο δεσπότης προς στον τοίχο και τραβώντας ένα ορισμένο τούβλο, αποκάλυψε μια κρύπτη, σαν μικρό χρηματοκιβώτιο σημερινό, από την οποία έβγαλε ένα μάτσο λεφτά που μέτρησε και ήταν 40.000 δραχμές, ποσόν πολύ σημαντικό για κείνη την εποχή.

Τα πήρε α άνθρωπος κι έφυγε ευχαριστημένος που κατάφερε κι έκανε την δουλειά του...

Ο καιρός περνούσε, κόντευαν μερικοί μήνες από τότε μα δεν γύριζε ο άνθρωπος να επιστρέψει τα χρήματα που είχε δανειστεί.

Φάνηκε μια μέρα επιτέλους. Είπε στον δεσπότη πως ξεπέρασε το πρόβλημα του τότε, πήγαν καλά οι δουλειές του κι αποφάσισε ν' ανοιχτεί ακόμη περισσότερο, έτσι είχε επενδύσει τα χρήματα και δεν τα επέστρεψε εγκαίρως ενώ μπορούσε.

Στο τέλος κατέληξε πως χρειαζόταν κι άλλη μια μικρή βοήθεια, συγκεκριμένα 5.000 δραχμές ακόμη να ξεπληρώσει μια υποθήκη που είχε βάλει, να μην χάσει το ποσόν που επένδυσε και θα επέστρεφε σύντομα.

Σε μια στιγμή κάλεσαν τον δεσπότη στο άλλο δωμάτιο που τον ζητούσε κάποιος. Πριν βγει, λέει του ανθρώπου που είχε μπροστά του:

- Έχεις ξανάρθει, ξέρεις πού βάζω τα λεφτά, άνοιξε να πάρεις όσα σου χρειάζονται...

Γυρίζει ο δεσπότης μετά από ένα δεκάλεπτο περίπου. Τον περίμενε ο άνθρωπος αδημονώντας.

- Τράβηξα το τούβλο, μα η κρύπτη ήταν άδεια, δεν υπήρχαν λεφτά μέσα, του λέει μόλις τον βλέπει...

- Φυσικά παιδί μου είναι άδεια, όσα χρήματα είχα τότε σου τα είχα δώσει να σε βοηθήσω και μου είχες πει πως θα τα επέστρεφες...Αν το είχες κάνει, τώρα θα είχα να σε βοηθήσω ξανά, ή κάποιον άλλο που θα μου ζητούσε. Τώρα τα έχεις ακόμη εσύ...

Κατάλαβε ο άνθρωπος, επιχειρηματίας ήταν, ούτε ηλίθιος ούτε απατεώνας ήταν. Έφυγε από το σπίτι του δεσπότη, βρήκε με άλλο τρόπο το ποσόν που ζητούσε, τακτοποίησε τους λογαριασμούς του κι επέστρεψε μόλις μπόρεσε το συνολικό αρχικό ποσόν στον άνθρωπο που τον βοήθησε τότε που χρειαζότανε.

Στεκόταν μάλιστα κι αρωγός σε εκκλήσεις βοήθειας που απηύθυνε όταν υπήρχε ανάγκη ο σοφός ιεράρχης κι ενίσχυε με δωρεές το έργο του. Πολλά παιδιά μεγάλωσαν στα οικοτροφεία που ίδρυσε, σπούδασαν με την συμβολή του και αρκετά απ' αυτά βρήκαν δουλειά σε αναπτυξιακές επιχειρήσεις που εμπνεύστηκε ο εν λόγω δεσπότης ή βοήθησε με την παρουσία και το κύρος του να δημιουργηθούν και να γιγαντωθούν...

Μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτές, ή εκείνους που βοηθήθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να σταθούν στα πόδια τους όταν έπρεπε...
Σεμνά μαθήματα αρωγής κι ευδοκίμησης, που δεν διατυμπανίστηκαν ποτέ, μα είναι στις καρδιές τους...