ΑΚΟΜΒΙΩΤΟΣ...

Αυθεντική σκηνή από την σχολή Ευελπίδων, της δεκαετίας του '70.

Κάθε πρωί μετά την έγερση, το ξύρισμα και το ντύσιμο, ακολουθούσε επιθεώρηση από τον υπεύθυνο του θαλάμου, λίγο πριν το πρωινό ρόφημα...

Σε μια τέτοια επιθεώρηση κάποτε έτυχε να στέκονται 2 ευέλπιδες δίπλα - δίπλα.
Ο ένας είχε φτιαχτεί ευπρεπώς, είχε φορέσει το χιτώνιο του κουμπωμένο μέχρι απάνω, εκτός το τελευταίο κουμπί που άφηνε ανοιχτό από συνήθεια να μην πλαντάζει.

Ο άλλος εύελπις που είχε καθυστερήσει να φτιαχτεί, είχε σταθεί στην σειρά φουριόζος και μόλις είχε προλάβει να φορέσει όπως - όπως το δικό του χιτώνιο και στην ζούλα είχε κουμπώσει μόνο το τελευταίο κουμπί στο λαιμό, τη στιγμή που έμπαινε ο υπεύθυνος για την επιθεώρηση.

Όλοι στάθηκαν σε στάση προσοχής, ο αξιωματικός προχωρούσε στον διάδρομο κι έβλεπε την εμφάνιση των τροφίμων της σχολής, μοιράζοντας ως συνήθως ποινές φυλάκισης για μικρο-ατέλειες στην εμφάνιση ή στα κρεβάτια τους.

Φτάνοντας μπροστά στους δυο που ανέφερα, στέκει για μια στιγμή και λέει στον ένα:

- 5 μέρες κράτηση...Ακομβίωτος εν ώρα επιθεώρησης...

Απευθυνόταν όμως σε αυτόν που είχε κουμπωμένο το χιτώνιο, εκτός το τελευταίο κουμπί. Με έκπληξη αυτός είδε να προχωρεί παρακάτω χωρίς να λέει κουβέντα στον διπλανό του που έστεκε ξεκούμπωτος εντελώς σχεδόν και πέρασε απαρατήρητος κι ατιμώρητος τον έλεγχο.

- Μα γιατί εγώ 5 μέρες κράτηση για ένα κουμπί κι αυτός εδώ τίποτα ενώ είναι απαράδεκτο να φορά ανοιχτό το χιτώνιο, σύμφωνα με τον κανονισμό της σχολής;

Γυρίζει πίσω ο επιθεωρών και λέει του διπλανού:

- Πες του συναδέλφου σου γιατί εσύ είσαι σωστός κι αυτός είναι ο παραβάτης του κανονισμού...

Και ο "γνώστης" του αυστηρού πρωτοκόλλου που ακολουθούσαν στη σχολή απαντά:

- Όταν κουμπώνουμε το χιτώνιο, αρχίζουμε από πάνω προς τα κάτω!