ΚΡΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ...

Πάει ένας ξένος αργά ένα απόγευμα σ' ένα χωριό του ορεινού Μυλοπόταμου, κάθεται στο καφενείο του χωριού και παραγγέλνει μια ρακή. Την ώρα που του σερβίρουν τη ρακή ρωτάει τον ιδιοκτήτη του καφενείου:

- Έχει εδώ κοντά κανένα ξενοδοχείο, να μείνω για ένα βράδυ;

Πριν μιλήσει ο ιδιοκτήτης πετάγεται κάποιος από ένα άλλο τραπέζι και λέει:

- Οχι παλληκάρι, δεν έχει ξενοδοχεία επαέ κοντά και θα βραδιάσει όπου νάναι, αλλά μπορείς να μείνεις μαζί μας. Έλα σπίτι μου που έχει μαγειρέψει η γυναίκα μου πιλάφι με ρίφι να γλύφεις τα δάκτυλά σου.

Πάει λοιπόν στο σπίτι του όπου ήταν μαζεμένο όλο το σόι. Άντρες, γυναίκες, κοπέλια, παππούς, ξαδέρφια. Κάθονται στο τραπέζι με τον ξένο άνθρωπο ανάμεσα τους, όπως συνηθίζουν στις φιλοξενίες τους. Του βάζουν μπροστά του ένα πιάτο ζεστό ρύζι με στάκα, κι ένα ακόμη με βραστό κρέας.

Τρώει και του άρεσε πάρα πολύ. Λέει, σε λίγο:

- Μπορώ να έχω ακόμη λίγο απ' αυτό το ρύζι;

- Και βέβαια.

Του βάζουν άλλο ένα πιάτο ρύζι και μόλις το τρώει ρωτάει πάλι:

- Μου αρέσει πολύ αυτό το ρύζι με στάκα αντι βούτυρο, να φάω λίγο ακόμη;

Και η νοικοκυρά του σπιτιού απαντά:

- Καλά παλληκάρι μου, να σου βάλω ρύζι, αλλά φάε και λίγο κρέας γιατί το ρύζι το πληρώνουμε...