Ηλικιωμένος γραφικός κυβερνητικός βουλευτής, κάνει ανταρσία - οπερέτα και βρίσκεται για λίγες μέρες εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας...
Ερωτώμενος δε "πως νοιώθει" κάνει τη δήλωση: "Είμαι αετός χωρίς φτερά...όπως η Ολυμπιακή!" ενδεικτική της ευφυϊας του...
Ο γέρος αυτός σχετίζεται μ' ένα νινί ξανθό και σιτεμένο...
Στην οποία δεν άρεσε η αποπομπή του.
Κάθεται λοιπόν και γράφει επιστολή με τίτλο και θέμα "Πάρτε τον πίσω" κι επιχειρήματα του τύπου...γιατί θα σας εκτιμά...θα σας στηρίζει....επειδή σας θεωρεί μεγάλο και σημαντικό ηγέτη της πατρίδας μας...
Την απευθύνει στον "καταλληλότερο" για ηγέτη τέτοιου λαού, μέσω ενός κουτσομπολίστικου εντύπου που όμως διαβάζεται καθημερινά από χιλιάδες υπηκόους (τους)...
Και γίνεται το αναμενόμενο θαύμα, ο γραφικός γέρος βουλευτής επιστρέφει στο μαντρί του, με επίσημες ανακοινώσεις.
Όλα καλά στο φινάλε για τον Δαϊλάκη που σε μια εβδομάδα ξαναπόκτησε τα ψαλιδισμένα φτερά του γενόμενος ταυτόχρονα πασίγνωστος στο πανελλήνιο...
Κέρδος για το κόμμα, κέρδος για τον ίδιο, και δυσαναπλήρωτη απώλεια της αξιοπιστίας του Κοινοβουλευτισμού...
Κυρίως κέρδος για την ξανθιά επιστολογράφο, αφού ο καλός της θα εξακολουθήσει να καταθέτει την βουλευτική του αποζημίωση εκεί ακριβώς, στο νινί της, ξενυχτώντας στα σκυλάδικα...
Το πόπολο θα επευφημεί σε κάθε τους κοινή παρουσία, γιατί εδώ είναι Ελλάδα, η γελοιότητα κυριαρχεί και τα γιαούρτια είναι ακριβά και δεν πρόκειται να πέσει κανένα...
Αυτή η κυριαρχία της γελοιότητας επιτρέπει στον ένα να παίζει τον ρόλο του Πρωθυπουργού και στον άλλον τον ρόλο του θεσμικά πιστού βουλευτή.
Δυο ρόλοι που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Δύσης τουλάχιστον, θ' απαιτούσαν όχι απλά συνέπεια λόγων κι έργων, αλλά πάνω απ' όλα σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου