ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ...

Έτσι πονηρέ έμπορα, καθάρισες!

Με το χαρτί - αγγελία στο τζάμι του "σικ" μαγαζιού να κάνει γνωστό πως "Ζητείται υπάλληλος. Πληροφορίες εντός, αυτοπροσώπως"...

Υπάλληλος θηλυκός φυσικά, με εμφάνιση και προσόντα να ταιριάζουν στα γούστα σου. Δεν είδα ποτέ σε μαγαζιά σαν το δικό σου να δουλεύει καμιά χοντρή, άσχημη, γλωσσοκοπάνα ή έστω μεγάλη σε ηλικία "υπάλληλος".
Μόνο μικρές σέξυ και πρόθυμες τσουλίτσες έχουν θέση κοντά σου.

Πρόθυμες να δουλεύουν, να σε υπηρετούν και να σε συνοδεύουν τα βράδια...Θέλεις άλλη μια να προστεθεί στις άλλες 4 υπάρχοντες. Να έχεις περισσότερες επιλογές, αν και σε καιρό κρίσης οικονομικής...

Να φωνάζεις στον σύλογο των ομοίων σου πως είσαι σε απόγνωση επαγγελματικά, μα έχεις να πληρώνεις 5 μισθούς σε άμυαλα τσουλάκια που νομίζουν πως βολεύτηκαν με καλό αφεντικό.

Σε μια δουλειά που πάνε στις 9.00πμ και φεύγουν στις 2.00μμ, τις πιο βολικές εργάσιμες ώρες.
Σε περιβάλλον με μοκέτες, μουσική κι air contition, χωρίς να λερώνονται, να κουράζονται, να χειρίζονται περίπλοκες μηχανές, να αναπνέουν επικίνδυνες αναθυμιάσεις ή να κινδυνεύουν από εκρήξεις αερίων ή πτώσεις βαρέων αντικειμένων, να διαπραγματεύονται μεγάλες δουλειές ή να ταξιδεύουν χιλιόμετρα για να συναντήσουν ένα και μόνο πελάτη...

Με το ελάχιστο μυαλό τους βρίσκονται στον επίγειο παράδεισο, χάρη στα νιατα τους και την ομορφιά τους μόνο. Ε, και λίγη καλή θέληση εκ μέρους τους προς εσένα, το αφεντικό και κύριο της ζωής τους και του μισθού τους, που παραείναι αρκετός για το έργο που προσφέρουν...

Περιμένοντας πελάτες το κύριο θέμα συζητήσεως είναι "που θα πάμε απόψε το βράδυ"... πράγμα που λύνεται εύκολα με πολλές επιλογές. Παρέα εξασφαλισμένη, λεφτά θα πάρεις από τους πελάτες και τα υπερτιμολογημένα προϊόντα μέτριας ποιότητας και περιορισμένης ποικιλίας που πασάρεις στα "βούγια" όπως τους αποκαλείς σε στιγμές μέθης κι ευδαιμονίας εκεί στον νυχτερινό σου προορισμό...

Που πεισματικά αρνείσαι ν' αναβαθμίσεις και να βελτιώσεις, μα αντιθέτως φωνάζεις πως οι πολυεθνικές σε πολεμούν και θέλουν το ψωμί σου, το ουίσκι σου, ίσως και τα τσουλάκια σου ακόμη...

Και για να λυθούνε 2 απορίες σε καιρό δυσπραγίας όπως ισχυρίζεσαι:

Πώς γίνεται να πουλάς όλο τον χρόνο με 50% έκπτωση και "μεγάλες προσφορές" κατά εσένα, ή αιώνια "διάλυση" κατά άλλους συναδέλφους σου και να μην τελειώνουν τα εμπορεύματα εδώ και κάμποσα χρόνια, να έχετε συνεχόμενα κέρδη και ν' ανοίγετε καινούρια μαγαζιά οι ίδιοι με όλο και χειρότερα προϊόντα;

Εκείνο το ακριβό σπόρ διθέσιο που όλες θέλουν να μπούν μέσα το βράδυ που κλείνετε, πως δικαιολογείται αφού όλο λες οτι "δεν βγαίνεις"; Μήπως από τη νιρβάνα που ζείς;