ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΛΟΧΟΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Eλληνική ταινία του Δ. Αθανασιάδη, από το 1962.

Μια όμορφη κοπέλα μοναχοκόρη ενός αυστηρού συνταγματάρχη και διοικητή της μονάδας ορεινών καταδρομών, στην προσπάθεια της να το σκάσει από το σπίτι της, και να πάει στην Αθήνα, συναντά καθ' οδόν ένα τσούρμο από φαντάρους που θα την βοηθήσουν τελικά να πραγματοποιήσει το δύσκολο ταξίδι της, χωρίς όμως να υποψιάζονται οι ίδιοι τι τους περιμένει...

ΕΜΕΙΣ ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ;

Για να αποκτήσουμε εμείς οι Ελληνες το δικαίωμα να ελπίζουμε σε παραμονή στην ευρωζώνη, πρέπει επιτέλους να καταβάλουμε ως κράτος και ως κυβέρνηση μία προσπάθεια.

Όχι την προσπάθεια που και οι ξένοι αναγνωρίζουν ότι καταβάλουμε εμείς οι πολίτες που ως εύκολα θύματα πληρώνουμε φόρους μέχρι τρέλας και βλέπουμε το εισόδημά μας να πετσοκόβεται, ή τις δουλειές μας να χάνονται...

Αλλά την προσπάθεια που αναλογεί στην κυβέρνηση και στο κράτος: να γίνει έστω μία επιτυχημένη ιδιωτικοποίηση, να κλείσει έστω ένας άχρηστος δημόσιος οργανισμός, να απολυθεί έστω ένας δημόσιος υπάλληλος (εκτός εάν πιστεύουμε στα σοβαρά ότι δεν περισσεύει κανένας) να χτυπηθεί έστω μία από τις ομάδες που διατηρούν προνόμια εις βάρος μας.

Η διαφορά μας από όλες τις άλλες χώρες της ΕΕ που φαντασιωνόμαστε ότι ανήκουμε μαζί τους, είναι ότι στην Ελλάδα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα από τα παραπάνω. Φαντασιωνόμαστε, ότι τάχα θα παίξουμε κάποιο ρόλο στην κρισιμότερη μάχη, βαδίζοντας αμέριμνοι και παρακολουθώντας από μακριά τις εχθροπραξίες.

Πιστεύουμε στα σοβαρά ότι θα κάνει την παραμικρή διαφορά αν πάει στις Βρυξέλλες ο Σαμαράς αντί του Παπούλια, αν θα συνοδεύεται ή όχι από τους Βενιζέλο - Κουβέλη, ή αν θα πάει μεθαύριο ο Τσίπρας να το παίξει σκληρός διαπραγματευτής;

Γιατί δε ρωτάμε την Ισπανία, ή την Πορτογαλία, την Ιρλανδία ή και την Κύπρο ακόμη εάν θεωρούν ότι βρισκόμαστε μαζί τους, στην ίδια κατάσταση;

Δηλαδή τα δικά τους μνημόνια βγαίνουν και μόνο το δικό μας χρειάζεται εδώ και τώρα επαναδιαπραγμάτευση;

Και δεν είναι ολοφάνερο ότι η υλοποίηση τουλάχιστον ορισμένων βασικών από τις θετικές δεσμεύσεις που έχουμε σαν χώρα υπογράψει, αποτελεί προϋπόθεση και κομμάτι μίας πιθανής, μελλοντικής επαναδιαπραγμάτευσης;

ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Δουλειά γύρευε ο μαύρος φτωχοδιάβολος, μα εκτός το τομάρι του και τα άδεια χέρια του δεν είχε τίποτα άλλο που να δικαιολογεί τι δουλειά θα μπορούσε να κάνει...

Εκτός από μια πρόχειρη αγγαρεία άρπα κόλα βέβαια, όπως η μεταφορά ελαφρών αντικειμένων ή σκουπιδιών, ή το ξεπάτωμα χόρτων με τα χέρια, αφού δεν διέθετε εργαλεία για οτιδήποτε άλλο...
Χωρίς το παραμικρό εφόδιο περίμενε ο μαύρος να βρει δουλειά λέει, να ξεπεινάσει κι αυτός εδώ στον τόπο μας, που κουβαλήθηκε ακάλεστος...

Αγνοώντας την χρήση και των πιο απλών εργαλείων ή περιμένοντας από κάποιο ευκαιριακό αφεντικό να του προμηθεύσει ότι χρειαζόταν και να μάθει τότε ότι προλάβαινε μέχρι να τον καταλάβει και να τον διώξει.

Αν τα είχε και κείνος βέβαια, που μπορεί να μην ήταν εργολάβος μα μια γυναίκα με μια αλτάνα με λίγες τριανταφυλλιές, ένας γέρος με δυο μικρά κτηματάκια που δεν μπορούσε να φροντίζει ο ίδιος, ένας άσχετος δάσκαλος που κληρονόμησε ένα μεγάλο χωράφι με ελιές στο χωριό του, ένας νοικοκύρης που ήθελε κάποια μερεμέτια στο σπίτι ή το μαγαζί του, ένας πλούσιος που έλειπε συνεχώς στην Αθήνα και ήθελε να καλλιεργεί κάποιος το κηπαλάκι στο πίσω μέρος του σπιτιού του μην ξεραθεί, ή ένας επιστήμονας δημόσιος υπάλληλος που είχε μια αυλή με κρεβατίνα για σκιά και δεν μπορούσε να την κλαδέψει και να τη περιποιηθεί αφού δεν έπιαναν τα χέρια του και δεν ήταν άξιος για το παραμικρό που θέλει μόχθο και κάποια ικανότητα.

'Οπως ο Ζαχάρης που για να τον πάρουν να κάνει ένα κοπιαστικό μεροκάματο έπρεπε να είχε όλα τα απαραίτητα εργαλεία και τα είχε παρμένα ένα ένα, για να μπορεί να χρησιμεύσει στο αφεντικό που θα τον ζητούσε...

Έτσι έβαζε την δική του τσάπα στο νερό 2 μέρες πριν τον πάρει ο κτηματίας στο αμπέλι ή το χωράφι του να το σκάψει ολημερίς, τον άφηνε το πρωί εκεί και πήγαινε αργά το βράδυ να τον πάρει, βέβαιος πως είχε τελειώσει τη δουλειά που του είχε αναθέσει. Όπως κι έκανε καλά, φροντίζοντας επίσης για το φαγητό του και το άφθονο νερό που χρειαζόταν με τα δικά του τάπερ και παγούρι που έφερνε μαζί του, τα τσιγάρα που θα κάπνιζε στα σύντομα διαλείμματα του και την απαραίτητη αλλαξιά ρούχα που θα έβαζε μετά όταν τα πρώτα θα είχαν μουσκέψει από τον υπερβολικό σε ποσότητα τίμιο ιδρώτα για το μεροκάματο.

Όταν τον καλούσαν στις ελιές είχε έτοιμο το δικό του ραβδί που τον βόλευε να δουλεύει πάνω στα δέντρα, είχε καλάθι και τσουβάλι προνοητικά για να ξεδιαλέξει μερικές για παστές ή του ξυδιού για το σπίτι, είχε κοφίνι έτοιμο στην αποθήκη και βάζα να τις βάλει να γίνουν...

Όταν έκανε κανένα μπασοδούλι (κι έκανε πολλά και διάφορα στην ζωή του), είχε το σκεπάρνι με τις μπρόκες και την τανάλια του, το σφυρί και τη σμίλη του, τον μαλά και τη σκάφη του, τσιμέντο, χαλίκια και και ασβέστη σε μικρές ποσότητες που μάζευε από οικοδομές κρυφά, τον κασμά και το φτυάρι του, σύρματα και σκοινιά πολλών ειδών, την πένσα και τον κόφτη του, τον κάβουρα μαζί με λαστιχάκια και λινάρι για τις βρύσες, τον σάρακα, το τσεκούρι του, το μέτρο, το αρίδι, το νήμα της στάθμης, τη σκαλίδα του, τα κλαδευτήρια του, τις λίμες του, τα  πινέλα για βάψιμο, έναν μαγνήτη όταν ξεδιάλεγε παλιοσίδερα από μπρούτζους που τα πουλούσε με το κιλό σε διαφορετικά μέρη, το χοντρό γυαλόχαρτο που έτριβε τοίχους ή το λεπτό που καθάριζε στελιάρια από παλιές σκούπες και τα πουλούσε ξανά...

Την ξύλινη σκάλα που μόνος έφτιαξε και που κουβαλούσε στον ώμο του αν χρειαζόταν σε ψηλά σημεία, τον γκαζοτενεκέ και τον μεταλλικό μαστραπά όταν άδειαζε οικιακούς βόθρους, οργιές και σουβλιά και το εικό σίδερο και σφυρί των τσαγκάρηδων όταν επιδιόρθωνε μόνος τα υποδήματα της οικογένειας, ως και ψαλίδι του κουρέα και τα απαραίτητα για κούρεμα - ξύρισμα δικό του και των παιδιών ή γνωστών που του εμπιστεύονταν το κεφάλι τους, σε εποχή που δεν είχανε κυκλοφορήσει τα bic.

Από ηλεκτρολογικά και μηχανές δεν σκάμπαζε, γιαυτό δεν διέθετε συλλογή από κατσαβίδια και κλειδιά. Ούτε ηλεκτρικά εργαλεία υπήρχανε τότε διαθέσιμα στους πολλούς εργάτες.

Και πάντα το κοφτερό μαχαίρι του στην τσέπη, έτοιμο να βοηθήσει σε πολλές περιστάσεις....

Έτσι δουλεύανε τότε και ήταν έτοιμοι κι εφοδιασμένοι όσοι έψαχναν μεροκάματο κάποτε, τα καλά χρόνια που δεν υπήρχε ανεργία...

ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία από το 1979 σε σενάριο και σκηνοθεσία Γ. Λαζαρίδη.

Σπονδυλωτή ταινία με βασικούς χαρακτήρες τον βαριεστημένο, τον αγχωμένο, τον καταπιεσμένο, τον φορτισμένο, τον "σφαγέα" και άλλους αντιπροσωπευτικούς τύπους της Ελληνικής καθημερινότητας, που προσπαθούν να ξεπεράσουν τα άγχη της εποχής τους: τη μόλυνση του περιβάλλοντος, την ανεπάρκεια των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, τις κοινωνικές ανακατατάξεις, το κυκλοφοριακό, την εφορία, τις ανθρώπινες σχέσεις, το σεξ, κ.ο.κ.

Όλοι αυτοί και τα προβλήματα τους, μέσα από δώδεκα σκετσάκια και ανεκδοτολογικές καταστάσεις, νούμερα και χορευτικά, συνθέτουν το μωσαϊκό της Ελλάδας της εποχής...

ΒΓΑΛΑΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ...

Εβγάλαμε Κυβέρνηση

και ο Θεός να δώσει

καλά να κάμει στο λαό

να μην τονε προδώσει...

21η ΙΟΥΝΙΟΥ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...

Το καλοκαίρι ξεκινά επίσημα σήμερα 21η Ιουνίου με το θερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή την μεγαλύτερη σε διάρκεια μέρα στο βόρειο ημισφαίριο και την μικρότερη στο νότιο.

Ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής και αρχίζει να κατέρχεται και πάλι τρεπόμενος προς τον ουράνιο ισημερινό. Το σημείο αυτό ονομάζεται θερινό τροπικό σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι.

Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη θερινή τροπή ο ήλιος φαίνεται να αργοστέκει πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο ονομάζεται επίσης και θερινό ηλιοστάσιο.

Κατά το θερινό ηλιοστάσιο σημειώνεται η μικρότερη σε διάρκεια νύχτα και η μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα του έτους (στο βόρειο ημισφαίριο), ενώ εκείνη τη μέρα το βόρειο ημισφαίριο της Γης έχει τη μέγιστη δυνατή έκθεση προς τον Ήλιο.

Το θερινό ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου στο βόρειο ημισφαίριο, αποτελούσε ανέκαθεν πολύ σημαντικό γεγονός για το ανθρώπινο γένος. Οι αρχαίοι πολιτισμοί διοργάνωναν πολυήμερες γιορτές για να το τιμήσουν.

Μετά τη θερινή τροπή ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο και στις 23 Σεπτεμβρίου φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο οπότε όπως και στο εαρινό ισημερινό σημείο, έχουμε ίση μέρα και νύχτα:  ισημερία.
 
Αλλά η κάθοδος του Ήλιου συνεχίζεται μέχρις ότου στις 22 Δεκεμβρίου φτάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι  έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά, μέχρι τις 21 Ιουνίου και ο κύκλος συνεχίζεται....

Ο Τροπικός του Καρκίνου (ή βόρειος τροπικός) είναι ένας από τους πέντε βασικούς νοητούς κύκλους γεωγραφικού πλάτους στη χαρτογράφηση της Γης.

Βρίσκεται παράλληλος με τον ισημερινό της Γης σε απόσταση 23° 262 223 βόρεια, ενώ ορίζεται ως ο κύκλος με το βοριότερο γεωγραφικό πλάτος στο οποίο μπορεί να βρεθεί ο Ήλιος στο ζενίθ το μεσημέρι κατά το θερινό ηλιοστάσιο του Ιουνίου.

Πριν από 2.000 χρόνια το σημείο του θερινού ηλιοστάσιου βρίσκονταν στον αστερισμό του Καρκίνου γι' αυτό και ο Βόρειος Τροπικός Κύκλος ο οποίος διέρχεται από το σημείο αυτό ονομάστηκε «Τροπικός του Καρκίνου». Μετά τη θερινή τροπή ο Ήλιος αρχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, άρα «καρκινοβατεί», κάνει δηλαδή μια οπισθοδρομική κίνηση σαν τον κάβουρα.

Φυσικά σήμερα λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, το σημείο του θερινού ηλιοστάσιου βρίσκεται στον αστερισμό των Διδύμων, ενώ ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερισμό του Καρκίνου στις 21 Ιουλίου και παραμένει εκεί επί 21 ημέρες μέχρι τις 11 Αυγούστου...

ΘΡΙΛΕΡ ΜΕ ΤΙΣ ΕΔΡΕΣ...

Θρίλερ για γερά νεύρα εξελισσόταν από νωρίς το βράδυ αναφορικά με τα τερτίπια του εκλογικού νόμου και τις έδρες στα Χανιά.

Αρχικά η Νέα Δημοκρατία κέρδιζε 3 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ 1.

Ωστόσο στις 21.50 τα δεδομένα άλλαξαν πλήρως καθώς τις 4 έδρες μοιράζονταν πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Δημοκρατική Αριστερά.

Η κατανομή των εδρών άλλαξε εκ νέου μία ώρα αργότερα στις 22.50, όταν την έδρα του ΠΑΣΟΚ πήρε η ΝΔ.

Η αλλαγή αυτή διήρκησε μόλις τέσσερα λεπτά, με το ΠΑΣΟΚ να κερδίζει εκ νέου την έδρα, την οποία έχασε η ΝΔ.

Νέα αλλαγή στις 23.08, όταν η Δημοκρατική Αριστερά έχασε την έδρα, την οποία κέρδισε η ΝΔ.
Αλλαγή και πάλι δέκα λεπτά αργότερα στις 23.18 με τη Δημοκρατική Αριστερά να παίρνει την έδρα της ΝΔ.

Το θρίλερ συνεχίστηκε καθώς στις 23.58 η ΝΔ πήρε την έδρα που μέχρι τότε κέρδιζε το ΠΑΣΟΚ.

Νέα αλλαγή υπήρξε στις 00.25 με τη ΝΔ να κερδίζει και δεύτερη έδρα, την οποία έχασε η Δημοκρατική Αριστερά.

Τελικά η οριστική κατανομή των εδρών έχει ως εξής: 3 ΝΔ, 1 ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι θα ησυχάσουν και οι υποψήφιοι που αναδείχτηκαν βουλευτές, που καθόλη την διάρκεια της νύχτας εμφανίζονταν ή χάνονταν από τις κάμερες, με τις ανάλογες δηλώσεις αν κέρδιζαν ή όχι βουλευτικό αυτοκίνητο, ασυλία, μισθό, κλπ προνόμια μαζί με τιμητική θέση μπροστά - μπροστά στα πανηγύρια.

Οι φάτσες έλεγαν πολλά και δεν κερδίσαμε και το κελεπίρι με τους εκλεγέντες (κι αυτούς που τελικά κατατάχτηκαν στους χαμένους από τύχη), εκτός κι αν κάνει την έκπληξη τουλάχιστον ο ένας τους!

Ουδέν σχόλιο δεκτό παραπέρα για αυτό το θέμα...

Η ΒΟΥΛΕΥΤΙΝΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία κωμωδία του Κώστα Καραγιάννη, από το 1966.

Παρ' όλο που η Ρένα βοηθάει όπως μπορεί τον αρραβωνιαστικό της να εκλεγεί βουλευτής, αυτός αποτυγχάνει και αποφασίζει να εγκαταλείψει την πολιτική.

Τα πράγματα όμως αλλάζουν όταν μετά από ένα απρόσμενο γεγονός, γίνεται αυτή βουλευτίνα...

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ...

Δυο φορές βουλευτικές εκλογές σε δυο μήνες, εκατομμύρια ευρώ έξοδα, επιδοτήσεις για βλακώδεις διαφημίσεις, συγκεντρώσεις, φωνές, σλόγκαν, πλήθος "σοφοί" πρόθυμοι να μας σώσουν, αλλά επ' αυτού τίποτε και δεν τελειώσαμε ακόμη...

Φώτισε θεέ μου τσ' Έλληνες

τσι χιλιοπροδομένους

να στείλουν άξιους στη βουλή

κι όχι μαγαρισμένους!

Εικοσιδυό τα κόμματα

που θέλουν να μας "σώσουν"

και για τη σωτηρία μας

μάχη σκληρή θα δώσουν!

Δυι κόμματα ερίζουνε

για εξουσία τώρα

και το ένα στ' άλλο τ' άπλυτα

τα βγάνουνε στη φόρα!

Νάμουνα κάλπη στ' εκλογές

το κέφι μου να κάνω

και πάντα τον καλύτερο

                                                           πρώτο να τονε βγάνω!

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ...

Στα χρονικά των Ελληνικών εκλογών δεν υπήρξε ανάλογη πολυδιάσπαση του εκλογικού σώματος. Ούτε  παρόμοιος κατακερματισμός του πολιτικού κόσμου, με μια πόλωση ανάμεσα σε δυο ισχυρές αντίρροπες δυνάμεις.

Η οικονομική κρίση και το ατυχές Μνημόνιο μας οδήγησαν σε ριζικές μεταμορφώσεις. Έφεραν σε πλήρη αποσύνθεση τον κοινωνικό ιστό, παραμόρφωσαν το πολιτικό σύστημα και συρρίκνωσαν επικίνδυνα την δημοκρατία.

Κατακτήσεις αγώνων εξανεμίστηκαν, εξαιτίας της ανικανότητας των πολιτικών  να διαχειριστούν στοιχειωδώς την κατάσταση. Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σε ακραίες καταστάσεις βίας και φτώχειας ξεπερνώντας κατά πολύ τις αντοχές της. Κυριαρχούσες λέξεις είναι "Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο", "Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ", "ευρώ ή δραχμή". Οι προεκλογικές πολιτικές θέσεις είναι απόλυτα διπρόσωπες. Κανείς δεν σκέφτεται ότι τα όνειρα των παιδιών για το σήμερα και το αύριο έγιναν καθημερινοί εφιάλτες μας.

Οι παλαιότερες "προδοσίες" (αποστασίες) βουλευτών, σήμερα μεταφράζονται σε σωτήριες για τον λαό συσπειρώσεις (για ποιούς άραγε;).

Η  αναδιάταξη ή μετάλλαξη του παλιού πολιτικού κόσμου, η άνοδος της Αριστεράς που έφτασε να διεκδικεί την εξουσία και η είσοδος της μέχρι πρότινος περιθωριακής Χρυσής Αυγής στη Βουλή και πολλά άλλα που συμβαίνουν απεικονίζουν τη σύγχυση και την απόγνωση μιας θνήσκουσας κοινωνίας. Κι όσο ο θυμός οπλίζει ακόμη το χέρι μας, μπροστά στην κάλπη οφείλουμε να δούμε με περισσότερη νηφαλιότητα και ψυχραιμία την τύχη του τόπου και της δημοκρατίας μας...

Στις εκλογές του περασμένου Μάη το εκλογικό σώμα ψήφισε πάνω - κάτω ως εξής:

- Οι άνω των 50 ετών επέλεξαν στην πλειοψηφία τους τα παραδοσιακά γερασμένα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΚΚΕ).

- Οι κάτω των 50  υποστήριξαν νέα κόμματα που μπήκαν ή δεν μπήκαν οριακά στη Βουλή.

Μερικά από τα γενικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων, είναι:

- Ο ψηφοφόρος - δαγκωτό: Περιλαμβάνει συνήθως άτομα ηλικιωμένα. Είναι οι λεγόμενοι παραδοσιακοί ψηφοφόροι: φανατικοί, αμετακίνητοι, ιδεολόγοι. Αποτελούν τον σκληρό πυρήνα (5% -10%) των παλαιών κομμάτων, με τους οραματιστές και αγωνιστές μιας ιδεολογίας των νεανικών τους χρόνων. Το χειρότερο; Δεν μεταβάλλουν στάση, όσα σφάλματα κι αν έχει κάνει η παράταξή τους!

- Ο νέος στην ηλικία ψηφοφόρος: Είναι απαλλαγμένος από παραδοσιακές ιδεολογίες που τις θεωρεί αποτυχημένες. Η μόνη ιδεολογία που ισχύει σήμερα γι αυτόν είναι η βία που βιώνει καθημερινά. Είναι ο νέος που τα έχει χάσει όλα, και δεν έχει να χάσει τίποτε παραπάνω. Η πλειονότητα τους περιλαμβάνει ανέργους νέους που δεν βρίσκουν εργασία, ή άλλους που την έχασαν. Θα ξαναψηφίσει τιμωρητικά τα κόμματα που του έκλεψαν τα όνειρα και τη ζωή του.

Εμμένει "αντιμνημονιακά" επειδή πιστεύει ότι μόνον έτσι θα ξεφύγει από τα καυτά προβλήματα που του έφερε το Μνημόνιο. Πρόκειται για ψήφο καθαρά συναισθηματική - οργισμένη και κρίνει κατά πολύ την έκβαση του αποτελέσματος. Με αυτή την κατηγορία ταυτίζονται όσοι θα ψηφίσουν για πρώτη φορά. Σύμφωνα με τους δημοσκόπους, οι νέοι ψηφοφόροι μη διαθέτοντας προηγούμενη εκλογική συμπεριφορά αποτελούν απρόβλεπτο παράγοντα.

- Η νεαρή γυναίκα ψηφοφόρος: Το μεγαλύτερο ποσοστό του 35% των αναποφάσιστων της 6ης του Μάη ήταν γυναίκες! Το ασθενές φύλο δεν παθιάζεται όσο το ισχυρό με την πολιτική, αν και είναι το μεγαλύτερο θύμα της κρίσης. Υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που επηρεάζουν τη γυναικεία ψήφο, τέτοιοι όπως το παράστημα, η ομορφιά ή το νεαρό της ηλικίας του υποψηφίου, πιθανόν το ντύσιμο ή η ευφράδεια.

- Ο μετακινούμενος συμφεροντολογικά ψηφοφόρος: Συνιστά βασικό συντελεστή της "μετακινούμενης δύναμης" του παλαιοκομματικού συστήματος. Θέτει πρώτα το προσωπικό του συμφέρον και γι αυτό ψηφίζει συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα: για να τον εξυπηρετήσουν. Προγράμματα και ιδεολογίες  κομμάτων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Όσο για το κοινό συμφέρον, το πιστεύω του είναι: εγώ θα σώσω τον τόπο;

Δημιουργούν μια τραγελαφική κατάσταση καθόσον σε όποιο χώρο μετακινηθούν οι υποψήφιοι βουλευτές τους, εκεί μετακινούνται κι αυτοί. Είναι εμφανής και συνήθης αυτή η πολιτική πρακτική σε όλα τα κόμματα. Πρόκειται για μια επικίνδυνη ομάδα σε ό,τι αφορά τη σταθερότητα της δημοκρατίας, τη μη επιβολή της αξιοκρατίας, της ισονομίας και φυσικά του κράτους δικαίου.

- Ο αναποφάσιστος: Στις εκλογές του Ιούνη το ποσοστό του μάλλον θα κινηθεί χαμηλότερα από το Μάη εξαιτίας των ισχυρών διλημμάτων. Πρόκειται για εκείνα τα άτομα που τελικά ψηφίζοντας την τελευταία στιγμή, χαρίζουν τη νίκη (και τις 50 έδρες bonus) στο πλειοψηφούν κόμμα.
Όντας χαλαροί ιδεολογικά μπορεί να επηρεαστούν  ακόμη και την τελευταία στιγμή από τη φρασεολογία, τον φόβο ή τις λύσεις που προτείνουν τα κόμματα.

- Ο ψηφοφόρος της χρήσιμης ψήφου: Αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση και βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Ψηφίζει με απέχθεια το κόμμα που μισεί, επειδή ακριβώς προτάσσει το (όπως αυτός το εννοεί) συμφέρον της χώρας. Είτε φοβούμενος την επομένη των εκλογών είτε επειδή αντιπαθεί κάθε τι το καινοφανές και μεταξύ δυο "κακών" επιλέγει το κατά τη γνώμη του λιγότερο.

- Μια τελευταία περίπτωση που θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την ψήφο κάποιων είναι η Ευρωπαϊκή ή αντιευρωπαϊκή στάση τους. Έτσι η προδιαγραφόμενη αμφίρροπη έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος ίσως αποτελέσει ένα στάδιο για τον αναγκαστικό εξευρωπαϊσμό μας με συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών ή θα μας αφήσει πίσω πολλές δεκαετίες στην παρέα των ανατολικών διεφθαρμένων χωρών...

Θα περάσουν αρκετές δεκαετίες, μέχρι ο Ελληνας ψηφοφόρος να μεταμορφωθεί από πελάτη (client) σε πολίτη (citoyen). Ισως τότε έχοντας αλλάξει ο ίδιος, να μπορέσει να αλλάξει και το κράτος.

Από πελατειακό, δηλαδή να το κάνει κράτος δικαίου, αξιοκρατίας κι ευνομίας...

ΕΞΑΡΣΗ ΤΩΝ ΒΙΑΙΩΝ ΑΚΡΩΝ...

Δεκαετίες τώρα βλέπουμε τους πολιτικούς να συντηρούν την εκλογική τους πελατεία με σκανδαλώδη προνόμια, διορισμούς, επιδόματα, τερατώδη ανοχή στην φοροδιαφυγή, σε πολεοδομικές παραβάσεις, ατιμωρησία στους πάντες ακόμα και αν τους έπιαναν την ώρα που έκλεβαν...

Η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, η αδυναμία συγκρότησης ενός αποτελεσματικού κράτους που θα στηρίζει τους πολίτες και θα εφαρμόζει τους ψηφισμένους νόμους χωρίς εξαιρέσεις και παραθυράκια, η προβληματική απονομή της δικαιοσύνης και η αθρόα, ανεξέλεγκτη κι αχρείαστη  προσέλευση εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών στη χώρα εξαιτίας της παντελούς απουσίας μεταναστευτικής πολιτικής δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα, η ανάφλεξη του οποίου ήταν θέμα χρόνου αν κάποια στιγμή στράβωναν τα πράγματα.

Και η στιγμή αυτή ήρθε όταν η Ελληνική κοινωνία μπήκε στη δίνη της ύφεσης, της ανέχειας και της απελπισίας με εξαιρετικά βίαιο και απότομο τρόπο και ως κορυφαία ζητήματα αναδείχθηκαν η υψηλή ανεργία, η έντονη οικονομική δυσπραγία και η ραγδαία αύξηση της ξενόφερτης εγκληματικότητας.

Το Ελληνικό πολιτικό σύστημα (κυρίως τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα εξουσίας, διότι η Αριστερά συνήθιζε να πετροβολά εκ του ασφαλούς αρνούμενη σχεδόν τα πάντα), στάθηκε αδύναμο και ανίκανο να αναγνώσει νωρίς τα μηνύματα, να κάνει την αυτοκριτική του και να επιχειρήσει να αλλάξει, αλλάζοντας και τη χώρα, με τη χάραξη και την αποτελεσματική υλοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών που θα έδιναν πειστικές λύσεις.

Ακόμη και να επιβάλλει την τάξη όταν οι στιγμές το απαιτούσαν. Πολλά τα παραδείγματα αυτής της πολιτικής ανεπάρκειας, που έφεραν την κατάσταση στα όρια και αποθράσυναν κάθε λογής ταραξίες κι "επαναστάτες", με την χρήση της βίας σε κάθε της μορφή (σωματική, ψυχολογική, λεκτική) να αποενοχοποιηθεί από ένα μεγάλο διαστρωματωμένο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας και να αποτελέσει στοιχείο της καθημερινότητάς της...

Σε παράθυρα τηλεοπτικών σταθμών. Σε γήπεδα. Σε πανεπιστήμια και σε σχολεία. Σε κεντρικούς δρόμους πόλεων, αεροδρόμια και λιμάνια με πρόσχημα θιγμένα συντεχνιακά συμφέροντα. Σε διαδηλώσεις. Σε σπίτια. Μέσα και έξω από τη Βουλή.

Όλα αυτά για να μην έχουν το περίφημο πολιτικό κόστος και να συνεχίσουν να βρίσκονται στην εξουσία, γιατί εκεί γίνεται το μεγάλο φαγοπότι...

Τώρα βλέπουμε όσους θέλουν να ρίξουν τα "διεφθαρμένα" καθεστώτα να προτείνουν τριτοκοσμικές λύσεις που αντέγραψαν από άλλες αποτυχημένες χώρες και να μιλάνε για διαγραφή του χρέους, κρατικοποιήσεις, κοινωνικοποιήσεις, ένταξη των μεταναστών (ανεξαιρέτως;) στην κοινωνία, ουσιαστικά έναν αυτόνομο δρόμο εκτός Ευρώπης και έναν ουτοπικό "αριστερό παράδεισο" που όλοι θα τον θέλαμε αν δεν γνωρίζαμε με μαθηματική ακρίβεια την κατάληξή του...

Όταν σε μια κοινωνία υπάρχουν δουλειές, ικανοποιητικές αμοιβές, ανάπτυξη, προοπτική και ελπίδα και όχι ανασφάλεια και φόβος και ταυτόχρονα, ένα αποτελεσματικό κράτος πρόνοιας τότε οι όποιες ακραίες φωνές μπαίνουν αναπόφευκτα στο περιθώριο.

Αν οι εκπρόσωποι των κομμάτων δεν ρίξουν τους τόνους και αν δεν επιχειρήσουν με ειλικρίνεια να βρουν κοινά σημεία συνεννόησης, προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον, που απαιτεί τη ριζική ανασυγκρότηση της χώρας και όχι τη μικροπολιτική τους κακομοιριά και επιβίωση, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η Eλληνική κοινωνία να στρέφεται ολοένα και περισσότερο σε πολιτικούς σχηματισμούς που αντιπροσωπεύουν ακραίες και "αντιδημοκρατικές" συμπεριφορές.

Αφού οι πολίτες - ψηφοφόροι μπούχτισαν λαπάδες. Σιχάθηκαν να ακούνε τα ίδια φθαρμένα ονόματα κι οικογενειοκρατίες στα τσιφλίκια τους δεκαετίες τώρα, όπως βαρεθήκανε, δεν θέλουε υποψήφιους βουλευτές πρώην αθλητές, τραγουδιστάδες, μανεκέν δημοσιογραφούντα τσιράκια διαπλεκόμενων αφεντικών, κλπ κενότητες επειδή απλά φέρνουν ψήφους από τους χαχόλους θαυμαστές τους.

Τι ξέρουν από αληθινή πολιτική αυτοί;

Τι μπορεί να ελπίζει ο καθείς πολίτης από δαύτους και τις ιδέες τους;

Μετά εκπλήσεστε για την βίαιη έξαρση των άκρων;

ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ...

Στην εκλογική στρατηγική υπάρχουν ορισμένοι απαράβατοι τεχνικοί κανόνες:

Όταν ένας σχηματισμός διαθέτει πολιτική ηγεμονία, υιοθετεί επιθετική ρητορική και επιχειρηματολογία.

Όταν βρίσκεται σε πολιτική υποχώρηση υιοθετεί αμυντική στρατηγική, κάνοντας πόλεμο χαρακωμάτων.

Όταν τα ποσοστά του είναι σε άνοδο, παίρνει πρωτοβουλίες που ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες του για να υποδεχτεί όσο γίνεται περισσότερους.

Όταν βλέπει ότι χάνει, σηκώνει χαρακώματα και βουλώνει τις τρύπες του για να κρατήσει μέσα τους δικούς του.

Όταν η κοινωνία τον ακούει, μιλά πολύ.

Όταν ο κόσμος δεν θέλει να τον ακούει, μιλά ελάχιστα.

Όταν είναι βασικός παίχτης επιβάλλει την ατζέντα του, όταν είναι αουτσάιντερ προσπαθεί να πλασαριστεί με επάρκεια στην κυρίαρχη ατζέντα, όχι να φτιάξει δική του διότι μοιάζει με τον τρελό του χωριού.

Όταν ο αντίπαλος του είναι ισχυρός στο όραμα, αυτός πουλά πραγματισμό.

Όταν έχει απέναντι του ένα καλό διαχειριστή,  απαξιώνει τη λογιστική και πουλά οραματισμό και μέλλον.

Όταν η οικονομία είναι το ισχυρό σημείο του άλλου, στρέφεται στα εθνικά θέματα, όταν ο αντίπαλος πάει καλά έξω, κατακεραυνώνει τις αδυναμίες του στα οικονομικά ή στα κοινωνικά.

Όταν μια παλιότερη επιλογή του είναι αμφισβητούμενη, επιλέγει είτε να την υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων, είτε να την κατεδαφίσει, ποτέ όμως να μετατρέψει τα μισόλογα σε πολιτική.

Όταν ο ηγέτης του έχει υψηλή αποδοχή διαφημίζει τα αρχηγικά του προσόντα, όταν πάσχει στην κορυφή διαφημίζει τα πλεονεκτήματα της ομαδικής δουλειάς.

Το άλφα και το ωμέγα της επιτυχημένης εκλογικής στρατηγικής είναι η ύπαρξη ενός απλού και εύπεπτου κεντρικού επιχειρήματος, με το οποίο το κόμμα εξηγεί στον ψηφοφόρο γιατί πρέπει να ψηφίσει αυτό και όχι τους άλλους.

Χωρίς τέτοιο ισχυρό μήνυμα, τα υπόλοιπα πάνε στον βρόντο...

Η ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ (ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ)...

Η Ελλάδα στο ευρώ τέλειωσε εδώ, μετά και την είσοδο της Ισπανία στον μηχανισμό στήριξης.
Επί τρία χρόνια δεν κάναμε τίποτε για να αλλάξουμε αυτά που μας έφεραν εδώ. Μεταρρυθμίσεις κάνουν οι Κουτόφραγκοι. Εμάς μας έχουν ανάγκη βακαυλιζόμαστε.

Δεν άνοιξε κανένα κλειστό επάγγελμα επί της ουσίας, δεν αποκρατικοποιήθηκε καμία δημόσια επειχείρηση, δεν έκλεισε κανένας δημόσιος φορέας από τους μη έχοντες λόγω ύπαρξης, δεν απολύθηκε κανένας κόπρος από το αχανές δημόσιο, δεν πλήρωσε κανένας μεγαλο-φοροφυγάς.

Αντιθέτως, οι "δήθεν θιγόμενοι" με τις λίγες περικοπές καρεκλοκένταυροι, συντάχθηκαν με όποιον τους έταξε επιστροφή μισθών και παροχών, άσχετα το ότι ποτέ δεν αναρωτήθηκαν πού θα βρεθούν τα λεφτά, αυτό είναι μια επουσιώδης τεχνική λεπτομέρεια, σημασία για αυτούς έχει η ευήκοη εξαγγελία.

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θέλουν να κυβερνήσουν εκφιβίζοντας και απειλώντας μας με το φάσμα της χρεοκοπίας. Δεν λένε ψέμματα στο τι μας περιμένει, αλλά δεν μας προετοιμασαν δύο χρόνια τώρα για να αντεξουμε τις συνέπειες, αν και εφόσον επέλθει η πλήρης πτώχευση. Δεν μας οργάνωσαν δηλαδή ως χώρα και ως λαό για την περίπτωση που αυτοί αποτύχουν «να μας σώσουν»! Μας απειλούν με τη χρεοκοπία για να περάσουν το Μνημόνιο κλπ, λες και το Μνημόνιο λύνει τα προβλήματα

Έχουμε καταλάβει άραγε ότι αν είχαμε χρεοκοπήσει το Μάιο του 2010, δεν θα είχαμε περισσότερες εισαγωγές από εξαγωγές, επειδή απλά δεν θα μπορούσαμε να εισάγουμε τίποτε;

Γιατί χρειαζόμαστε ακόμα τόσες πολλές εισαγωγές; Τι αλλάξαμε στη ζωή μας, εκτός από τη σκληρή λιτότητα που μας επεβλήθη; Γιατί δεν σπεύσαμε να παράγουμε όσα έχει ανάγκη ο τόπος και όλος αυτός ο κόσμος, για να μην έχουν ανάγκη τους απ' έξω; Είναι απαραίτητα όλα αυτά τα απ'έξω;

Πώς θα ζούσαμε αν χρεοκοπούσε η χώρα και τα στερούμασταν; Θα μας έριχναν λεφτά, φαγητά και φάρμακα από τα ελικόπτερα κάποιοι καλοί άνθρωποι, οι γιατροί χωρίς σύνορα ή οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ;

Είμαστε πλέον άξιοι της τύχης μας και να είστε σίγουροι οι οι Ευρωπαίοι πλέον δεν το έχουν σε τίποτε να μην μας ξαναδώσουν ούτε ένα ευρώ, γνωρίζοντας ότι θα χάσουν και αυτά που έχουν δώσει αλλά τουλάχιστον δεν θα χάσουν και άλλα, και να μας αφήσουν στο απολιθωμένο μας κράτος με τα πρωτογενή ελλείματα, να αναλύουμε υποκριτικά ένα άγαρμπο χαστούκι ενός παλικαριού σε μια τρελαμένη αγαμία που κάνει σαν λυσσασμένη σκύλα χρόνια τώρα όποτε την φέρουν κάπου να μιλήσει, μόνο και μόνο επειδή ο πρώτος δηλώνει μια ακροδεξιά ιδεολογία μη αρεστή στους προνομιούχους - έχοντες αριστερίζοντες, μα συμπαθή κι ευνοημένη από τον υπόλοιπο απλό λαό, μόνιμο θύμα της εγκληματικότητας της λαθρομετανάστευσης, σε όλη τη χώρα που στέκει δίπλα του όταν η αστυνομία απουσιάζει ή είναι απασχολημένη να φρουρεί την παραπάνω "αγωνίστρια" στην Εκάλη...

Τα εξωσυστημικά κόμματα αριστερα και δεξιά τελευταίως, καλλιεργούν μιαν παράλογη αφοβία μπροστά στην πτωχευση και σχεδόν θέλουν να την προκαλέσουν, οξύνοντας τα πάθη, την οργή, το διχασμό και την λαίκή απόγνωση, για να προκαλεσουν διαλυση του συστήματος, αφού δεν θελουν να σωσουν το μικροαστικο κατεστημενο οικοδομημα που φτιάξαμε και ζούμε.

Αλλά περιμένουν να επέλθει πρώτα η δική μας ηθική και οικονομική κατάρρευση, για να αναλάβουν τα ηνία και να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιό τους. Δεν τους ενδιαφέρουν καν οι εκλογές, η νίκη και η διακυβέρνηση, μόνο η γενικευμένη αναταραχή και η αναρχία στο λαό για να επιβάλουν μετά τους δικούς τους κανόνες στις ζωές μας και αυτό θα ήταν πιο έντιμο να μας το εξηγήσουν από τώρα

Να είστε σίγουροι ότι αν επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις 17 Ιούνη, μέχρι το τέλος του χρόνου όλοι αυτοί οι όψιμοι αριστεροί ανενεωτικοί ψηοιφόροι που τον ανέβασαν φέτος, θα ρίχνουν το ανάθεμα στην σημερινή τους επιλογή που μας έφερε στην φτώχεια εκτός ευρώ και Ευρώπης και να απαιτούν την τιμωρία αυτών που οι ίδιοι ψήφισαν.

Εκτός και αν την ύστατη στιγμή δούμε καμία από τις ευροκωλοτούμπες που μόνο τα ψευτοαριστερά κόμματα υπό τον φόβο της απώλειας της γλύκας της εξουσίας ξέρουν να κάνουν. Η καρδιά είναι αριστερά αλλά η τσέπη δεξιά, όπως λέει μια γαλλική παροιμία.

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία - κοινωνική κωμωδία του Πάνου Γλυκοφρύδη, από το 1971.

Ο Θανάσης είναι ένας καλόκαρδος χημικός που εργάζεται σε μια μικρή επιχείρηση κι ενδιαφέρεται αφενός να ανακαλύψει μια νέα πλαστική ύλη, και αφετέρου να παντρευτεί την όμορφη γραμματέα του αφεντικού.

Πετυχαίνει και στα δύο, αλλά την πρώτη νύχτα του γάμου καλείται για μετεκπαίδευση στο στρατό. Το αεροπλάνο του πέφτει στο Βιετνάμ κι ο ίδιος κηρύσσεται αγνοούμενος.

Όταν μετά από τρίχρονη αιχμαλωσία στο εμπόλεμο Βιετνάμ επιστρέφει στην Ελλάδα, προσπαθεί να ξανακερδίσει τη γυναίκα του την οποία ετοιμάζεται να παντρευτεί το πρώην αφεντικό του, αλλά και να πάρει μέρος απ' τα κέρδη της ανακάλυψης του, που στο μεταξύ έχει σφετερισθεί κι έχει πλουτίσει το πονηρό αφεντικό...

ΜΝΗΜΟΝΙΟ: ΚΑΛΟ ΠΡΙΝ, ΚΑΚΟ ΤΩΡΑ, ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ, ΚΛΠ...

Ολοι μιλούν τώρα εν όψι δεύτερων εκλογών για το πόσο καταστροφικό είναι το Μνημόνιο, σε αντίθεση με το πόσο απελευθερωτική θα είναι η ψήφος που θα τους δώσουμε. Ακόμη κι αυτοί που που το έφεραν και το επέβαλλαν ψηφίζοντας του.

Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο δίλημμα του κόμματος που μπορεί να αναγκαστεί να διαχειριστεί τα πράγματα την επόεμνη μέρα. Έτσι απλά και κοφτά. Είναι το λιγότερο προκλητική η απώλεια επαφής των νεοφανών κι ανέμελων επαναστατών - πολιτικών μας με τη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε.

Όλοι σκέφτονται την εύκολη λύση με εύκολες λέξεις: καταγγελία, ακύρωση ή επαναδιαπραγμάτευση κ.λπ. του μνημονίου. Χωρίς καν να υπάρχει ένας ουσιαστικός προβληματισμός μεταξύ των κομμάτων πάνω στο τι πρόκειται ται να ακολουθήσει αύριο.

Βλέπετε σε προεκλογικές περιόδους ενδιαφέρει η πάση θυσία υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών, με στρογγυλοποιήσεις, αοριστολογίες, ευχολόγια και καυτά διλήμματα.

Ποιος όμως εκφοβίζει έτσι τον λαό, ή ποιος τον φοβάται;

Στη λύση του μνημονίου μάς οδήγησαν πρώτα η ανικανότητα και η αχρειότητα των πρώην κομμάτων εξουσίας Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ, με τον αλόγιστο δανεισμό τους για να  τρέφεται το πελατειακό κράτος που  κατασκεύασαν μεταπολιτευτικά.

Αλλά το Μνημόνιο ήλθε κι από τους επαγγελματίες συνδικαλιστές του ΠAME και του ΣYPIZA. Που με τις πάντα αντιπολιτευτικές πρακτικές που ακολουθούσαν για χρόνια και πριν το Μνημόνιο συνετέλεσαν στη διάλυση της οικονομίας.

Ποιοι ζητούσαν συνεχώς διορισμούς; Ποιοι ανάγκασαν σε φυγή στο εξωτερικό άπειρες βιομηχανίες; Ποιοι κατέστρεψαν μεθοδικά την μικρομεσαία οικονομία με τις συνεχείς  απεργίες, τις πορείες, καταλήψεις, κλεισίματα δρόμων και λιμανιών, καταστροφές και  βανδαλισμούς; Ποιοι νέκρωναν επί τούτου και μεθοδικά κάθε λίγο και λιγάκι το κέντρο;

Ας μας πουν τέλος πάντων, τα κόμματα που φιλοδοξούν να διαχειριστούν μετεκλογικά το Μνημόνιο, με ποιους σοφούς εγγυημένης επάρκειας, αμεροληψίας και εμπειρίας θα το πράξουν. Με ποιο άραγε αξιόπιστο επιτελικό όργανο θα αναδιατάξουν τις δομές του κράτους; Θέλουμε δράσεις με ονόματα και όχι "βλέπουμε και κάνουμε" στην πορεία. H αγωνία των πολιτών είναι πώς θα βγούμε, αν βγούμε ποτέ με τέτοιες αντιφατικές πολιτικές και με τους σημερινούς πολιτικούς από την κρίση.

Τα κόμματα δυστυχώς περί άλλα τυρβάζουν, όπως για τους όρους της τηλεμαχίας μόνο δυο από τους τόσους αρχηγούς. Δεν συμφωνούν λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ για το debate, για μερικές ασήμαντες λεπτομέρειες...Γιατί, πού, πότε και γιατί συμφώνησαν ποτέ; Εδώ ο κόσμος καίγεται, τα επιχειρήματά τους για το debate που δεν θα γίνει μας μάραναν...

Δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι οι καιροί άλλαξαν. Ότι εφεξής οι αυτοδύναμες μονοκομματικές ή και  οι δικομματικές κυβερνήσεις ανήκουν στη σφαίρα του ονείρου. Ότι μια συνεργασία όλων με ένα ελάχιστο και άμεσα εφαρμόσιμο πρόγραμμα σύγκλισης είναι απαίτηση του λαού.

Πριν είναι αργά για όλους μας...

ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΌ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΙΟΥΝΙΟΣ 2012...

Ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο πρόκειται να γίνει Τρίτη και Τετάρτη ορατό από τη Γη, αλλά μόνο με αστρονομικά τηλεσκόπια.

Ο πλανήτης Αφροδίτη θα διέλθει μεταξύ του Ηλίου και του πλανήτη μας.

Η διάβαση της Αφροδίτης -και κάθε άλλου πλανήτη- γίνεται ορατή όταν ο πλανήτης διέρχεται ακριβώς μεταξύ του Ήλιου και της Γης. Μέρα με τη μέρα η απόσταση της Αφροδίτης από τον Ήλιο συνεχώς μικραίνει και την Τετάρτη 6 Ιουνίου ο γειτονικός μας πλανήτης θα διακρίνεται σαν μία μικρή στρογγυλή σκοτεινή κηλίδα που επί περίπου 6,5 ώρες θα διασχίζει τον φωτεινό δίσκο του Ήλιου και θα είναι ορατή περίπου από τα τρίτα τέταρτα της υδρογείου.

Οι διαβάσεις της Αφροδίτης εμφανίζονται σε "ζεύγη" που χωρίζονται μεταξύ τους κατά 8 χρόνια, αλλά επαναλαμβάνονται κάθε 121,5 και στη συνέχεια κάθε 105,5 χρόνια.

Η προηγούμενη διάβαση της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο παρατηρήθηκε στις 8 Ιουνίου 2004, αλλά η επόμενη αναμένεται στις 11 Δεκεμβρίου 2117 και του 2125 αντίστοιχα.

Η διάβαση είναι ένα παρόμοιο φαινόμενο με την έκλειψη του Ήλιου από τη Σελήνη, όμως αντίθετα με τη Σελήνη που μπορεί να καλύψει όλο το δίσκο του Ήλιου, η Αφροδίτη, μολονότι είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το φεγγάρι, επειδή βρίσκεται πολύ πιο μακριά από τη Γη, μόλις που θα διακρίνεται σαν μια μικρή κουκίδα να διασχίζει πολύ αργά τον ηλιακό δίσκο και να καταλαμβάνει περίπου το 1/32 της διαμέτρου του.

Το γεγονός αυτό είπε ένας επιστήμονας, μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε άλλος ένας πλανήτης σε τροχιά σε άλλον ένα γαλαξία σε άλλη μια γωνιά του σύμπαντος.

Ο Ήλιος μας είναι ένα ακόμα μεγάλο αστέρι, πρόσθεσε ο επιστήμονας και συγγραφέας Μαρκ Άντερσον.

Το σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο θα διαρκέσει επί έξι ώρες και 40 λεπτά. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, η χώρα μας δεν βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση για την παρατήρηση του φαινομένου, καθώς αυτό θα αρχίσει κατά τη διάρκεια της νύχτας της Τρίτης 5 Ιουνίου, οπότε δεν θα είναι εφικτή η παρατήρηση της εισόδου της Αφροδίτης στον ηλιακό δίσκο.

Η έναρξή της διάβασης θα γίνει στις 01.05 ώρα Ελλάδος της 6ης Ιουνίου και η ολοκλήρωσή της στις 07.52 ώρα Ελλάδος.

Θα είναι ορατό από πολλές ηπείρους (Βόρεια Ευρώπη, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, Βόρεια Αμερική) και στην Ανταρκτική, στην πληρότητά του, ή εν μέρει, μόνον η παρακολούθηση φαινομένου συνίσταται με να γίνει με τηλεσκόπια που είναι εφοδιασμένα με φίλτρα για την ηλιακή ακτινοβολία.
Χάρη σε αυτά θα γίνουν πολύτιμες παρατηρήσεις και μελέτες για την ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, η οποία είναι 100% πυκνότερη της γήινης και διακρίνεται για τις συχνές όξινες βροχές. Με βασικό συστατικό το διοξείδιο του άνθρακα και σύννεφα θειικού οξέως που συντείνουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και ανεβάζει τη θερμοκρασία της επιφάνειάς της στους 482 βαθμούς Κελσίου.

Χάρη στη σπάνια διέλευση θα επαναπροσδιοριστεί καλύτερα η απόσταση του Ηλίου από τον πλανήτη μας και άλλους στο ηλιακό μας σύστημα, δηλώνουν επιστήμονες στο διαστημικό Κέντρο Κανάβεραλ.

Η πρώτη παρατήρηση διάβασης της Αφροδίτης έγινε το 1639 και από τότε έχουν συμβεί μόνο άλλες πέντε διαβάσεις (1761, 1769, 1874, 1882 και 2004). Κάθε διάβαση της Αφροδίτης εξάπτει το διεθνές ενδιαφέρον των επιστημόνων, καθώς κατά καιρούς τους έχει δώσει την ευκαιρία να κάνουν διάφορες μετρήσεις (της απόστασης Γης-Αφροδίτης, της απόσταση Γης-Ήλιου κ.α.) και να εκτιμήσουν το μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος.

Έτσι,τον 18ο αιώνα οι αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας απλές τριγωνομετρικές εξισώσεις, μπόρεσαν να υπολογίσουν την απόσταση του Ήλιου από τη Γη μετρώντας από διαφορετικές γωνιές της Γης το χρόνο που μεσολαβούσε για να διασχίσει η Αφροδίτη τον ηλιακό δίσκο. Στη διάρκεια της διάβασης του 1761 οι αστρονόμοι παρατήρησαν ένα φωτεινό δαχτυλίδι να περιβάλλει τον πλανήτη, αποκαλύπτοντας έτσι την πυκνή ατμόσφαιρα της Αφροδίτης.

Σήμερα αστρονομικά φαινόμενα όπως η διάβαση της Αφροδίτης αποτελούν θαυμάσια ευκαιρία για την ανάπτυξη καλύτερων μεθόδων ανίχνευσης εξωπλανητών με την ίδια τεχνική. Κάθε φορά που ένας πλανήτης διέρχεται μπροστά από το άστρο του, αποκόπτει ένα μικρό ποσοστό της ακτινοβολίας που αυτό εκπέμπει (δηλαδή της φαινομενικής λαμπρότητάς του) και με αυτό τον τρόπο προδίδεται έμμεσα η παρουσία του εξωπλανήτη. Πολλοί εξωπλανήτες έχουν ανακαλυφθεί πχ.από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ», με αυτή ακριβώς την μέθοδο.

Η μελέτη των διαβάσεων μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αναζήτηση εκείνων των εξωπλανητών που ίσως φιλοξενούν ζωή. Εάν π.χ. ο εξωπλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα, τότε ένα μικρό μέρος της ακτινοβολίας που εκπέμπει το μητρικό άστρο του, θα διέρχεται μέσα από αυτή, μεταφέροντας μέχρι τη Γη πολύτιμα στοιχεία για την τυχόν ύπαρξη νερού, μεθανίου και άλλων χημικών στοιχείων. Η διάβαση της Αφροδίτης θα δώσει την ευκαιρία στους αστρονόμους να δοκιμάσουν τις τεχνικές αυτές.
Οι επιστήμονες μελετούν ήδη τις εναλλαγές στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, προσπαθώντας να αντιληφθούν πώς ακριβώς συντελούνται οι αλλαγές στη γήινη.

Εάν ένα ανθρώπινο ον μεταφερόταν σε αυτό το περιβάλλον-κόλαση πολύ γρήγορα θα ένοιωθε να διαλύεται, ασφυξία, πλήρη αφυδάτωση, να πιάνει φωτιά, εξήγησαν οι ίδιοι επιστήμονες.

Οι αστρονόμοι της...πολυθρόνας μπορούν να δουν μια συλλογή φωτογραφικού υλικού της NASA για το φαινόμενο στον ιστότοπο http://venustransit.nasa.gov/transitofvenus/.

ΑΡΓΟΤΕΡΑ...

O κόσμος καίγεται κι εμείς...

Η ανεργία; Ποια ανεργία; Αργότερα...

Το κλείσιμο των επιχειρήσεων; Ποιο κλείσιμο των επιχειρήσεων; Αργότερα...

Η μείωση των δημοσίων εσόδων; Ποια μείωση των δημοσίων εσόδων; Αργότερα...

Η λαθρομετανάστευση; Ποια λαθρομετανάστευση; Αργότερα...

Η ξενόφερτη εγκληματικότητα; Ποιά εγκληματικότητα, σε γειτονιές πληβείων εκδηλώνεται, δεν αφορά όσους αποφασίζουν κι αυτή για αργότερα...

Θα μας βγάλουν απ' το ευρώ, δεν θα μας βγάλουν απ' το ευρώ; Και μετά τι; Αργότερα να το δούμε κι αυτό...

Ολα αργότερα...

Απ' τις 18 Ιουνίου κι ύστερα...

Τώρα προέχουν τα εκλογομαγειρέματα μέσα σε ένα ένα ορυμαγδό δηλώσεων, διαγγελμάτων, συζητήσεων, συσκέψεων κ.λπ. από τους διάφορους πολιτικούς, βουλευτές και αρχηγούς των κομμάτων, όλα για τα μικροκομματικά οφέλη και πιθανή αύξηση των εκλογικών ποσοστών, ενόψι των εκλογών στις 17...

Η πραγματικότητα που συνεχίζει να υφίσταται, να τρέχει και ν' απαιτεί; Αργότερα, όταν όλο και πιο δύσκολα θα μπορέσει ν' αντιμετωπιστεί...

Αν προκύψει κυβέρνηση και τούτη τη φορά...

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική αστυνομική δραματική ταινία του Τζανή Αλιφέρη από το 1959, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Γιάννη Μαρή.

Ο ζωγράφος Νάσος Καρνέζης βρίσκεται δολοφονημένος και η αστυνομία συλλαμβάνει τον Φλωρά, τον άντρα της ερωμένης του ζωγράφου, της Ζανέτ, που τον επισκέφτηκε λίγο πριν τον φόνο.

Όμως δεν υπάρχουν αρκετά πειστήρρια για την ενοχή του και η έρευνα συνεχίζεται...

ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

Από τα καλά της κρίσης και της απαξίωσης κομμάτων και πολιτικών, είναι ότι οι σύγχρονοι προεκλογικοί αγώνες διεξάγονται στα τηλεοπτικά κανάλια, αφήνοντας ελεύθερες τις πλατείες και τα μπαλκόνια από βαβούρα και σκουπίδια, αφού ούτε στα όνειρα τους δεν μαζεύουν αρκετό κόσμο να ακολουθεί τις "εκστρατείες" τους κουνώντας σημαιάκια...

Και πάλι βέβαια προεκλογικά δρώμενα σε όλο το Ελληνικό μεγαλείο τους: με τις ανούσιες δηλαδή, μνημονιολογικές ή αντιμνημονιολογικές φλυαρίες των εκπροσώπων των κομμάτων σε ατέρμονες συζητήσεις...

Χωρίς αυτοί να τολμούν να υπεισέλθουν στην πραγματική ουσία των προβλημάτων της κοινωνίας. Όπως, ας πούμε την τρομακτική αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που χάνουν τη δουλειά τους, για τους νέους που δεν πρόκειται να βρούν σύντομα ή ποτέ, αλλά κυρίως των άλλων που απελπισμένοι από ότι τους επιφυλλάσει το μέλλον οδηγούνται στην αυτοκτονία.

Από τα τηλεοπτικά κανάλια και τους "καλεσμένους" (οι ίδιοι γνωστοί και ανούσιοι ξανά και ξανά, ανα βδομάδα και κανάλι), ενώ από τη  άλλη απουσιάζει παντελώς ο λαός. Έστω κι αν υποστηρίζουν όλοι οι ομιλούντες ότι ομιλούν εν ονόματί του...

Θα δείτε να μονολογούν μεταξύ τους με έναν απόλυτο κομματικό αυτισμό και μια εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει δεκαετίες το πολιτικό μας σύστημα. Τα δε ΜΜΕ αμιλλώνται στο να παρουσιάζουν τα ευνοούμενα από αυτά κόμματα, με τους ευνοούμενους συνομιλητές και ανώδυνα θέματα - ερωτήσεις, με το αζημλιωτο για δαύτα κάτω πάο το τραπέζι, όπως θα αποκαλυφτεί πάλι μετά...

Έχει κανείς την αίσθηση ότι οι εκλογές δεν γίνονται για τον τόπο, αλλά για τα ΜΜΕ, όπως παλαιότερα για ορισμένα τυπογραφεία αφισών και τους πρόθυμους αφισοκολλητάδες...

Από το πρωί μέχρι το βράδυ παρελαύνουν ποικίλα πρόσωπα και ακούγονται οι πιο ετερόκλητες απόψεις. Που συνήθως άλλη όψη έχουν με το φως του ήλιου κι άλλη με τη δύση του.

Από την πρώτη έως τη δεύτερη προεκλογική περίοδο κόμματα, πολιτικοί μας τα έχουν πρήξει με όσα λένε και σχεδιάζουν για μελλοντικές ουσιαστικές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Αλήθεια, αυτοί πότε θα αλλάξουν, για να αλλάξουν και τα πράματα;

Και όμως οι συμμετέχοντες στους καθημερινούς ανούσιους μονολόγους δείχνουν να πιστεύουν πως υπάρχουν κάποιοι που ενδιαφέρονται για τα λεγόμενα τους. Ή πως βρίσκονται κάποιοι που σπαταλούν χρόνο ενώ έξω είναι καλοκαίρι, για να τους παρακολουθούν...

Αλλά η επικοινωνία, επικοινωνία...Όταν μάλιστα προέρχεται από το τετράγωνο κουτί του σαλονιού μας...