Στα χρονικά των Ελληνικών εκλογών δεν υπήρξε ανάλογη πολυδιάσπαση του
εκλογικού σώματος. Ούτε παρόμοιος κατακερματισμός του πολιτικού
κόσμου, με μια πόλωση ανάμεσα σε δυο ισχυρές αντίρροπες δυνάμεις.
Η οικονομική κρίση και το ατυχές Μνημόνιο μας οδήγησαν σε ριζικές μεταμορφώσεις. Έφεραν σε πλήρη αποσύνθεση τον κοινωνικό ιστό, παραμόρφωσαν το πολιτικό σύστημα και συρρίκνωσαν επικίνδυνα την δημοκρατία.
Κατακτήσεις αγώνων εξανεμίστηκαν, εξαιτίας της ανικανότητας των πολιτικών να διαχειριστούν στοιχειωδώς την κατάσταση. Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σε ακραίες καταστάσεις βίας και φτώχειας ξεπερνώντας κατά πολύ τις αντοχές της. Κυριαρχούσες λέξεις είναι "Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο", "Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ", "ευρώ ή δραχμή". Οι προεκλογικές πολιτικές θέσεις είναι απόλυτα διπρόσωπες. Κανείς δεν σκέφτεται ότι τα όνειρα των παιδιών για το σήμερα και το αύριο έγιναν καθημερινοί εφιάλτες μας.
Οι παλαιότερες "προδοσίες" (αποστασίες) βουλευτών, σήμερα μεταφράζονται σε σωτήριες για τον λαό συσπειρώσεις (για ποιούς άραγε;).
Η αναδιάταξη ή μετάλλαξη του παλιού πολιτικού κόσμου, η άνοδος της Αριστεράς που έφτασε να διεκδικεί την εξουσία και η είσοδος της μέχρι πρότινος περιθωριακής Χρυσής Αυγής στη Βουλή και πολλά άλλα που συμβαίνουν απεικονίζουν τη σύγχυση και την απόγνωση μιας θνήσκουσας κοινωνίας. Κι όσο ο θυμός οπλίζει ακόμη το χέρι μας, μπροστά στην κάλπη οφείλουμε να δούμε με περισσότερη νηφαλιότητα και ψυχραιμία την τύχη του τόπου και της δημοκρατίας μας...
Στις εκλογές του περασμένου Μάη το εκλογικό σώμα ψήφισε πάνω - κάτω ως εξής:
- Οι άνω των 50 ετών επέλεξαν στην πλειοψηφία τους τα παραδοσιακά γερασμένα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΚΚΕ).
- Οι κάτω των 50 υποστήριξαν νέα κόμματα που μπήκαν ή δεν μπήκαν οριακά στη Βουλή.
Μερικά από τα γενικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων, είναι:
- Ο ψηφοφόρος - δαγκωτό: Περιλαμβάνει συνήθως άτομα ηλικιωμένα. Είναι οι λεγόμενοι παραδοσιακοί ψηφοφόροι: φανατικοί, αμετακίνητοι, ιδεολόγοι. Αποτελούν τον σκληρό πυρήνα (5% -10%) των παλαιών κομμάτων, με τους οραματιστές και αγωνιστές μιας ιδεολογίας των νεανικών τους χρόνων. Το χειρότερο; Δεν μεταβάλλουν στάση, όσα σφάλματα κι αν έχει κάνει η παράταξή τους!
- Ο νέος στην ηλικία ψηφοφόρος: Είναι απαλλαγμένος από παραδοσιακές ιδεολογίες που τις θεωρεί αποτυχημένες. Η μόνη ιδεολογία που ισχύει σήμερα γι αυτόν είναι η βία που βιώνει καθημερινά. Είναι ο νέος που τα έχει χάσει όλα, και δεν έχει να χάσει τίποτε παραπάνω. Η πλειονότητα τους περιλαμβάνει ανέργους νέους που δεν βρίσκουν εργασία, ή άλλους που την έχασαν. Θα ξαναψηφίσει τιμωρητικά τα κόμματα που του έκλεψαν τα όνειρα και τη ζωή του.
Εμμένει "αντιμνημονιακά" επειδή πιστεύει ότι μόνον έτσι θα ξεφύγει από τα καυτά προβλήματα που του έφερε το Μνημόνιο. Πρόκειται για ψήφο καθαρά συναισθηματική - οργισμένη και κρίνει κατά πολύ την έκβαση του αποτελέσματος. Με αυτή την κατηγορία ταυτίζονται όσοι θα ψηφίσουν για πρώτη φορά. Σύμφωνα με τους δημοσκόπους, οι νέοι ψηφοφόροι μη διαθέτοντας προηγούμενη εκλογική συμπεριφορά αποτελούν απρόβλεπτο παράγοντα.
- Η νεαρή γυναίκα ψηφοφόρος: Το μεγαλύτερο ποσοστό του 35% των αναποφάσιστων της 6ης του Μάη ήταν γυναίκες! Το ασθενές φύλο δεν παθιάζεται όσο το ισχυρό με την πολιτική, αν και είναι το μεγαλύτερο θύμα της κρίσης. Υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που επηρεάζουν τη γυναικεία ψήφο, τέτοιοι όπως το παράστημα, η ομορφιά ή το νεαρό της ηλικίας του υποψηφίου, πιθανόν το ντύσιμο ή η ευφράδεια.
- Ο μετακινούμενος συμφεροντολογικά ψηφοφόρος: Συνιστά βασικό συντελεστή της "μετακινούμενης δύναμης" του παλαιοκομματικού συστήματος. Θέτει πρώτα το προσωπικό του συμφέρον και γι αυτό ψηφίζει συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα: για να τον εξυπηρετήσουν. Προγράμματα και ιδεολογίες κομμάτων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Όσο για το κοινό συμφέρον, το πιστεύω του είναι: εγώ θα σώσω τον τόπο;
Δημιουργούν μια τραγελαφική κατάσταση καθόσον σε όποιο χώρο μετακινηθούν οι υποψήφιοι βουλευτές τους, εκεί μετακινούνται κι αυτοί. Είναι εμφανής και συνήθης αυτή η πολιτική πρακτική σε όλα τα κόμματα. Πρόκειται για μια επικίνδυνη ομάδα σε ό,τι αφορά τη σταθερότητα της δημοκρατίας, τη μη επιβολή της αξιοκρατίας, της ισονομίας και φυσικά του κράτους δικαίου.
- Ο αναποφάσιστος: Στις εκλογές του Ιούνη το ποσοστό του μάλλον θα κινηθεί χαμηλότερα από το Μάη εξαιτίας των ισχυρών διλημμάτων. Πρόκειται για εκείνα τα άτομα που τελικά ψηφίζοντας την τελευταία στιγμή, χαρίζουν τη νίκη (και τις 50 έδρες bonus) στο πλειοψηφούν κόμμα.
Όντας χαλαροί ιδεολογικά μπορεί να επηρεαστούν ακόμη και την τελευταία στιγμή από τη φρασεολογία, τον φόβο ή τις λύσεις που προτείνουν τα κόμματα.
- Ο ψηφοφόρος της χρήσιμης ψήφου: Αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση και βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Ψηφίζει με απέχθεια το κόμμα που μισεί, επειδή ακριβώς προτάσσει το (όπως αυτός το εννοεί) συμφέρον της χώρας. Είτε φοβούμενος την επομένη των εκλογών είτε επειδή αντιπαθεί κάθε τι το καινοφανές και μεταξύ δυο "κακών" επιλέγει το κατά τη γνώμη του λιγότερο.
- Μια τελευταία περίπτωση που θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την ψήφο κάποιων είναι η Ευρωπαϊκή ή αντιευρωπαϊκή στάση τους. Έτσι η προδιαγραφόμενη αμφίρροπη έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος ίσως αποτελέσει ένα στάδιο για τον αναγκαστικό εξευρωπαϊσμό μας με συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών ή θα μας αφήσει πίσω πολλές δεκαετίες στην παρέα των ανατολικών διεφθαρμένων χωρών...
Θα περάσουν αρκετές δεκαετίες, μέχρι ο Ελληνας ψηφοφόρος να μεταμορφωθεί από πελάτη (client) σε πολίτη (citoyen). Ισως τότε έχοντας αλλάξει ο ίδιος, να μπορέσει να αλλάξει και το κράτος.
Από πελατειακό, δηλαδή να το κάνει κράτος δικαίου, αξιοκρατίας κι ευνομίας...
Η οικονομική κρίση και το ατυχές Μνημόνιο μας οδήγησαν σε ριζικές μεταμορφώσεις. Έφεραν σε πλήρη αποσύνθεση τον κοινωνικό ιστό, παραμόρφωσαν το πολιτικό σύστημα και συρρίκνωσαν επικίνδυνα την δημοκρατία.
Κατακτήσεις αγώνων εξανεμίστηκαν, εξαιτίας της ανικανότητας των πολιτικών να διαχειριστούν στοιχειωδώς την κατάσταση. Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σε ακραίες καταστάσεις βίας και φτώχειας ξεπερνώντας κατά πολύ τις αντοχές της. Κυριαρχούσες λέξεις είναι "Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο", "Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ", "ευρώ ή δραχμή". Οι προεκλογικές πολιτικές θέσεις είναι απόλυτα διπρόσωπες. Κανείς δεν σκέφτεται ότι τα όνειρα των παιδιών για το σήμερα και το αύριο έγιναν καθημερινοί εφιάλτες μας.
Οι παλαιότερες "προδοσίες" (αποστασίες) βουλευτών, σήμερα μεταφράζονται σε σωτήριες για τον λαό συσπειρώσεις (για ποιούς άραγε;).
Η αναδιάταξη ή μετάλλαξη του παλιού πολιτικού κόσμου, η άνοδος της Αριστεράς που έφτασε να διεκδικεί την εξουσία και η είσοδος της μέχρι πρότινος περιθωριακής Χρυσής Αυγής στη Βουλή και πολλά άλλα που συμβαίνουν απεικονίζουν τη σύγχυση και την απόγνωση μιας θνήσκουσας κοινωνίας. Κι όσο ο θυμός οπλίζει ακόμη το χέρι μας, μπροστά στην κάλπη οφείλουμε να δούμε με περισσότερη νηφαλιότητα και ψυχραιμία την τύχη του τόπου και της δημοκρατίας μας...
Στις εκλογές του περασμένου Μάη το εκλογικό σώμα ψήφισε πάνω - κάτω ως εξής:
- Οι άνω των 50 ετών επέλεξαν στην πλειοψηφία τους τα παραδοσιακά γερασμένα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΚΚΕ).
- Οι κάτω των 50 υποστήριξαν νέα κόμματα που μπήκαν ή δεν μπήκαν οριακά στη Βουλή.
Μερικά από τα γενικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων, είναι:
- Ο ψηφοφόρος - δαγκωτό: Περιλαμβάνει συνήθως άτομα ηλικιωμένα. Είναι οι λεγόμενοι παραδοσιακοί ψηφοφόροι: φανατικοί, αμετακίνητοι, ιδεολόγοι. Αποτελούν τον σκληρό πυρήνα (5% -10%) των παλαιών κομμάτων, με τους οραματιστές και αγωνιστές μιας ιδεολογίας των νεανικών τους χρόνων. Το χειρότερο; Δεν μεταβάλλουν στάση, όσα σφάλματα κι αν έχει κάνει η παράταξή τους!
- Ο νέος στην ηλικία ψηφοφόρος: Είναι απαλλαγμένος από παραδοσιακές ιδεολογίες που τις θεωρεί αποτυχημένες. Η μόνη ιδεολογία που ισχύει σήμερα γι αυτόν είναι η βία που βιώνει καθημερινά. Είναι ο νέος που τα έχει χάσει όλα, και δεν έχει να χάσει τίποτε παραπάνω. Η πλειονότητα τους περιλαμβάνει ανέργους νέους που δεν βρίσκουν εργασία, ή άλλους που την έχασαν. Θα ξαναψηφίσει τιμωρητικά τα κόμματα που του έκλεψαν τα όνειρα και τη ζωή του.
Εμμένει "αντιμνημονιακά" επειδή πιστεύει ότι μόνον έτσι θα ξεφύγει από τα καυτά προβλήματα που του έφερε το Μνημόνιο. Πρόκειται για ψήφο καθαρά συναισθηματική - οργισμένη και κρίνει κατά πολύ την έκβαση του αποτελέσματος. Με αυτή την κατηγορία ταυτίζονται όσοι θα ψηφίσουν για πρώτη φορά. Σύμφωνα με τους δημοσκόπους, οι νέοι ψηφοφόροι μη διαθέτοντας προηγούμενη εκλογική συμπεριφορά αποτελούν απρόβλεπτο παράγοντα.
- Η νεαρή γυναίκα ψηφοφόρος: Το μεγαλύτερο ποσοστό του 35% των αναποφάσιστων της 6ης του Μάη ήταν γυναίκες! Το ασθενές φύλο δεν παθιάζεται όσο το ισχυρό με την πολιτική, αν και είναι το μεγαλύτερο θύμα της κρίσης. Υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που επηρεάζουν τη γυναικεία ψήφο, τέτοιοι όπως το παράστημα, η ομορφιά ή το νεαρό της ηλικίας του υποψηφίου, πιθανόν το ντύσιμο ή η ευφράδεια.
- Ο μετακινούμενος συμφεροντολογικά ψηφοφόρος: Συνιστά βασικό συντελεστή της "μετακινούμενης δύναμης" του παλαιοκομματικού συστήματος. Θέτει πρώτα το προσωπικό του συμφέρον και γι αυτό ψηφίζει συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα: για να τον εξυπηρετήσουν. Προγράμματα και ιδεολογίες κομμάτων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Όσο για το κοινό συμφέρον, το πιστεύω του είναι: εγώ θα σώσω τον τόπο;
Δημιουργούν μια τραγελαφική κατάσταση καθόσον σε όποιο χώρο μετακινηθούν οι υποψήφιοι βουλευτές τους, εκεί μετακινούνται κι αυτοί. Είναι εμφανής και συνήθης αυτή η πολιτική πρακτική σε όλα τα κόμματα. Πρόκειται για μια επικίνδυνη ομάδα σε ό,τι αφορά τη σταθερότητα της δημοκρατίας, τη μη επιβολή της αξιοκρατίας, της ισονομίας και φυσικά του κράτους δικαίου.
- Ο αναποφάσιστος: Στις εκλογές του Ιούνη το ποσοστό του μάλλον θα κινηθεί χαμηλότερα από το Μάη εξαιτίας των ισχυρών διλημμάτων. Πρόκειται για εκείνα τα άτομα που τελικά ψηφίζοντας την τελευταία στιγμή, χαρίζουν τη νίκη (και τις 50 έδρες bonus) στο πλειοψηφούν κόμμα.
Όντας χαλαροί ιδεολογικά μπορεί να επηρεαστούν ακόμη και την τελευταία στιγμή από τη φρασεολογία, τον φόβο ή τις λύσεις που προτείνουν τα κόμματα.
- Ο ψηφοφόρος της χρήσιμης ψήφου: Αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση και βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Ψηφίζει με απέχθεια το κόμμα που μισεί, επειδή ακριβώς προτάσσει το (όπως αυτός το εννοεί) συμφέρον της χώρας. Είτε φοβούμενος την επομένη των εκλογών είτε επειδή αντιπαθεί κάθε τι το καινοφανές και μεταξύ δυο "κακών" επιλέγει το κατά τη γνώμη του λιγότερο.
- Μια τελευταία περίπτωση που θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την ψήφο κάποιων είναι η Ευρωπαϊκή ή αντιευρωπαϊκή στάση τους. Έτσι η προδιαγραφόμενη αμφίρροπη έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος ίσως αποτελέσει ένα στάδιο για τον αναγκαστικό εξευρωπαϊσμό μας με συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών ή θα μας αφήσει πίσω πολλές δεκαετίες στην παρέα των ανατολικών διεφθαρμένων χωρών...
Θα περάσουν αρκετές δεκαετίες, μέχρι ο Ελληνας ψηφοφόρος να μεταμορφωθεί από πελάτη (client) σε πολίτη (citoyen). Ισως τότε έχοντας αλλάξει ο ίδιος, να μπορέσει να αλλάξει και το κράτος.
Από πελατειακό, δηλαδή να το κάνει κράτος δικαίου, αξιοκρατίας κι ευνομίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου