ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ...

Στην εκλογική στρατηγική υπάρχουν ορισμένοι απαράβατοι τεχνικοί κανόνες:

Όταν ένας σχηματισμός διαθέτει πολιτική ηγεμονία, υιοθετεί επιθετική ρητορική και επιχειρηματολογία.

Όταν βρίσκεται σε πολιτική υποχώρηση υιοθετεί αμυντική στρατηγική, κάνοντας πόλεμο χαρακωμάτων.

Όταν τα ποσοστά του είναι σε άνοδο, παίρνει πρωτοβουλίες που ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες του για να υποδεχτεί όσο γίνεται περισσότερους.

Όταν βλέπει ότι χάνει, σηκώνει χαρακώματα και βουλώνει τις τρύπες του για να κρατήσει μέσα τους δικούς του.

Όταν η κοινωνία τον ακούει, μιλά πολύ.

Όταν ο κόσμος δεν θέλει να τον ακούει, μιλά ελάχιστα.

Όταν είναι βασικός παίχτης επιβάλλει την ατζέντα του, όταν είναι αουτσάιντερ προσπαθεί να πλασαριστεί με επάρκεια στην κυρίαρχη ατζέντα, όχι να φτιάξει δική του διότι μοιάζει με τον τρελό του χωριού.

Όταν ο αντίπαλος του είναι ισχυρός στο όραμα, αυτός πουλά πραγματισμό.

Όταν έχει απέναντι του ένα καλό διαχειριστή,  απαξιώνει τη λογιστική και πουλά οραματισμό και μέλλον.

Όταν η οικονομία είναι το ισχυρό σημείο του άλλου, στρέφεται στα εθνικά θέματα, όταν ο αντίπαλος πάει καλά έξω, κατακεραυνώνει τις αδυναμίες του στα οικονομικά ή στα κοινωνικά.

Όταν μια παλιότερη επιλογή του είναι αμφισβητούμενη, επιλέγει είτε να την υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων, είτε να την κατεδαφίσει, ποτέ όμως να μετατρέψει τα μισόλογα σε πολιτική.

Όταν ο ηγέτης του έχει υψηλή αποδοχή διαφημίζει τα αρχηγικά του προσόντα, όταν πάσχει στην κορυφή διαφημίζει τα πλεονεκτήματα της ομαδικής δουλειάς.

Το άλφα και το ωμέγα της επιτυχημένης εκλογικής στρατηγικής είναι η ύπαρξη ενός απλού και εύπεπτου κεντρικού επιχειρήματος, με το οποίο το κόμμα εξηγεί στον ψηφοφόρο γιατί πρέπει να ψηφίσει αυτό και όχι τους άλλους.

Χωρίς τέτοιο ισχυρό μήνυμα, τα υπόλοιπα πάνε στον βρόντο...