Από τα καλά της κρίσης και της απαξίωσης κομμάτων και πολιτικών,
είναι ότι οι σύγχρονοι προεκλογικοί αγώνες διεξάγονται στα τηλεοπτικά
κανάλια, αφήνοντας ελεύθερες τις πλατείες και τα μπαλκόνια από βαβούρα
και σκουπίδια, αφού ούτε στα όνειρα τους δεν μαζεύουν αρκετό κόσμο να
ακολουθεί τις "εκστρατείες" τους κουνώντας σημαιάκια...
Και πάλι βέβαια προεκλογικά δρώμενα σε όλο το Ελληνικό μεγαλείο τους: με τις ανούσιες δηλαδή, μνημονιολογικές ή αντιμνημονιολογικές φλυαρίες των εκπροσώπων των κομμάτων σε ατέρμονες συζητήσεις...
Χωρίς αυτοί να τολμούν να υπεισέλθουν στην πραγματική ουσία των προβλημάτων της κοινωνίας. Όπως, ας πούμε την τρομακτική αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που χάνουν τη δουλειά τους, για τους νέους που δεν πρόκειται να βρούν σύντομα ή ποτέ, αλλά κυρίως των άλλων που απελπισμένοι από ότι τους επιφυλλάσει το μέλλον οδηγούνται στην αυτοκτονία.
Από τα τηλεοπτικά κανάλια και τους "καλεσμένους" (οι ίδιοι γνωστοί και ανούσιοι ξανά και ξανά, ανα βδομάδα και κανάλι), ενώ από τη άλλη απουσιάζει παντελώς ο λαός. Έστω κι αν υποστηρίζουν όλοι οι ομιλούντες ότι ομιλούν εν ονόματί του...
Θα δείτε να μονολογούν μεταξύ τους με έναν απόλυτο κομματικό αυτισμό και μια εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει δεκαετίες το πολιτικό μας σύστημα. Τα δε ΜΜΕ αμιλλώνται στο να παρουσιάζουν τα ευνοούμενα από αυτά κόμματα, με τους ευνοούμενους συνομιλητές και ανώδυνα θέματα - ερωτήσεις, με το αζημλιωτο για δαύτα κάτω πάο το τραπέζι, όπως θα αποκαλυφτεί πάλι μετά...
Έχει κανείς την αίσθηση ότι οι εκλογές δεν γίνονται για τον τόπο, αλλά για τα ΜΜΕ, όπως παλαιότερα για ορισμένα τυπογραφεία αφισών και τους πρόθυμους αφισοκολλητάδες...
Από το πρωί μέχρι το βράδυ παρελαύνουν ποικίλα πρόσωπα και ακούγονται οι πιο ετερόκλητες απόψεις. Που συνήθως άλλη όψη έχουν με το φως του ήλιου κι άλλη με τη δύση του.
Από την πρώτη έως τη δεύτερη προεκλογική περίοδο κόμματα, πολιτικοί μας τα έχουν πρήξει με όσα λένε και σχεδιάζουν για μελλοντικές ουσιαστικές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Αλήθεια, αυτοί πότε θα αλλάξουν, για να αλλάξουν και τα πράματα;
Και όμως οι συμμετέχοντες στους καθημερινούς ανούσιους μονολόγους δείχνουν να πιστεύουν πως υπάρχουν κάποιοι που ενδιαφέρονται για τα λεγόμενα τους. Ή πως βρίσκονται κάποιοι που σπαταλούν χρόνο ενώ έξω είναι καλοκαίρι, για να τους παρακολουθούν...
Αλλά η επικοινωνία, επικοινωνία...Όταν μάλιστα προέρχεται από το τετράγωνο κουτί του σαλονιού μας...
Και πάλι βέβαια προεκλογικά δρώμενα σε όλο το Ελληνικό μεγαλείο τους: με τις ανούσιες δηλαδή, μνημονιολογικές ή αντιμνημονιολογικές φλυαρίες των εκπροσώπων των κομμάτων σε ατέρμονες συζητήσεις...
Χωρίς αυτοί να τολμούν να υπεισέλθουν στην πραγματική ουσία των προβλημάτων της κοινωνίας. Όπως, ας πούμε την τρομακτική αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που χάνουν τη δουλειά τους, για τους νέους που δεν πρόκειται να βρούν σύντομα ή ποτέ, αλλά κυρίως των άλλων που απελπισμένοι από ότι τους επιφυλλάσει το μέλλον οδηγούνται στην αυτοκτονία.
Από τα τηλεοπτικά κανάλια και τους "καλεσμένους" (οι ίδιοι γνωστοί και ανούσιοι ξανά και ξανά, ανα βδομάδα και κανάλι), ενώ από τη άλλη απουσιάζει παντελώς ο λαός. Έστω κι αν υποστηρίζουν όλοι οι ομιλούντες ότι ομιλούν εν ονόματί του...
Θα δείτε να μονολογούν μεταξύ τους με έναν απόλυτο κομματικό αυτισμό και μια εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει δεκαετίες το πολιτικό μας σύστημα. Τα δε ΜΜΕ αμιλλώνται στο να παρουσιάζουν τα ευνοούμενα από αυτά κόμματα, με τους ευνοούμενους συνομιλητές και ανώδυνα θέματα - ερωτήσεις, με το αζημλιωτο για δαύτα κάτω πάο το τραπέζι, όπως θα αποκαλυφτεί πάλι μετά...
Έχει κανείς την αίσθηση ότι οι εκλογές δεν γίνονται για τον τόπο, αλλά για τα ΜΜΕ, όπως παλαιότερα για ορισμένα τυπογραφεία αφισών και τους πρόθυμους αφισοκολλητάδες...
Από το πρωί μέχρι το βράδυ παρελαύνουν ποικίλα πρόσωπα και ακούγονται οι πιο ετερόκλητες απόψεις. Που συνήθως άλλη όψη έχουν με το φως του ήλιου κι άλλη με τη δύση του.
Από την πρώτη έως τη δεύτερη προεκλογική περίοδο κόμματα, πολιτικοί μας τα έχουν πρήξει με όσα λένε και σχεδιάζουν για μελλοντικές ουσιαστικές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Αλήθεια, αυτοί πότε θα αλλάξουν, για να αλλάξουν και τα πράματα;
Και όμως οι συμμετέχοντες στους καθημερινούς ανούσιους μονολόγους δείχνουν να πιστεύουν πως υπάρχουν κάποιοι που ενδιαφέρονται για τα λεγόμενα τους. Ή πως βρίσκονται κάποιοι που σπαταλούν χρόνο ενώ έξω είναι καλοκαίρι, για να τους παρακολουθούν...
Αλλά η επικοινωνία, επικοινωνία...Όταν μάλιστα προέρχεται από το τετράγωνο κουτί του σαλονιού μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου