Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ;

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ανάκαμψη και ο Ελληνικός Τουρισμός είναι αισθητά βελτιωμένος σε σχέση με την περσινή χρονιά, δήλωσε περιχαρής στο CNN η υπουργός Τουρισμού κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στη Νέα Υόρκη.

Όλα δείχνουν ότι θα έρθουν πολλοί τουρίστες φέτος στη χώρα μας, που μεταφράζονται αντίστοιχα σε πολλά ευρώ στα ταμεία ιδιωτών και του κράτους. Σε μια εποχή εξαιρετικά δύσκολη φορολογικά, οι τιμές έχουν πέσει πάρα πολύ, οι παροχές έχουν αυξηθεί ελέω ανταγωνισμού και γενικά επκρατεί μια τάση να ποντάρουμε σε αυτό το κομμάτι Ελληνικής παραγωγής. Με το διαδίκτυο να έχει τη δυνατότητα άμεσης σύγκρισης, καθίσταται πιο εύκολο να διαλέξει κάποιος αυτό που πραγματικά του ταιριάζει, στη τιμή που το θέλει.

Το ζήτημα όμως είναι ένα: Αυτοί οι τουρίστες θα ξανάρθουν του χρόνου είτε κάποια άλλη φορά ή μόλις φύγουν θα ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους και θα πουν σε γνωστούς, φίλους, συγγενείς τους, να μην πατήσουν ποτέ το πόδι τους εδώ; Το θέμα λοιπόν δεν είναι μόνο πόσοι τουρίστες θα έρθουν φέτος στη χώρα μας, αλλά το αν θα έρθουν ξανά. Αλλά πάντα αυτό δεν ήταν το ζητούμενο;

Επί τόσα χρόνια συνέβησαν διάφορα συμβάντα που θα έκαναν, ή έκαναν ήδη και τον τελευταίο δεκτικό τουρίστα να σβήσει τη χώρα μας από τον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη και να ξεχάσει μια για πάντα τη μαγική εξίσωση «Ελλάδα, ήλιος, θάλασσα, καλοκαίρι».

Πολλές φορές μάρτυρες ήμασταν και εμείς οι ίδιοι ως τουρίστες στον τόπο μας. Οι αντίστοιχες ιστορίες που δυσφήμισαν μια για πάντα, διεθνώς τον Ελληνικό Τουρισμό μοιάζουν να μην έχουν τέλος.

Ξενοδοχεία με αγενείς, βρώμικους τριτοκοσμικούς υπαλλήλους που δεν γνωρίζουν ούτε τη γλώσσα, ακριβές "τουριστικές" ταβέρνες τυχαίες αλμπάνες στην κουζίνα που παρουσιάζονται ακόμη και ως σεφ και άγαρμπα βαλκάνια γκαρσόνια. Δήθεν χωριάτικες σαλάτες που κοστίζουν όσο ένα βαθύ πιάτο με χαβιάρι. Υποσχετικές μέσω ίντερνετ, ότι «θα φάτε το καλύτερο πρωινό της ζωής σας», για να έρθουν να δοκιμάσουν ξενόφερτα πρωινά της κακής ώρας, με γεύση πλαστικού...

Aνεξέλεγκτα sites που διαφήμιζουν δωμάτια που δεν υπάρχουν κυριολεκτικά, οικήματα που δεν κάνουν ούτε για στάβλος. Υδραυλικά στα μπάνια που δεν λειτουργούσαν όπως πρέπει. Καθαρίστριες της πείνας που ξαλαφρώνουν τους πελάτες από τα περιττά βάρη, π.χ. κοσμήματα, κινητά, κάμερες. Στρατιές από ξενόφερτους ζήτουλες αναμένουν τους επισκέπτες να κατέβουν από πούλμαν κια καράβια...

Παραλίες βρώμικες με παλιές σπασμένες καρέκλες κι ομπρέλες, που χρεώνονται για θρόνοι βασιλέων από μαιμούδες "επιχειρηματίες" ευνοημένους δημοτικών αρχόντων. Εκπαιδευτές θαλάσσιων σπορ που δεν ξέρουν ούτε να κολυμπούν οι ίδιοι. Έλλειψη ναυαγοσωστών σε παραλίες με πολύ κόσμο.Περίσευμα όμως άθλιων αραπάδων και κιτρινιάρηδων που δήθεν προσφέρουν άχρηστες υπηρεσίες σε σαπιμένες χοντρόγριες...

Ενοικιαζόμενα τροχοφόρα χωρίς στοιχειώδη συντήρηση. Ταξιτζήδες με ταξίμετρα που κλέβουν και νοοτροπία "ότι αρπάξουμε τώρα".

Ας μη μακρηγορώ, υπάρχουν άπειρες, παρόμοιες περιπτώσεις. Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι πραγματικοί επαγγελματίες που ασχολούνται ή εμπλέκονται με τον τουρισμό. Όμως υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκεί έξω που χρησιμοποιούν την έλευση τουριστών στη χώρα μας για να τα αρπάξουν, να τους δαγκώσουν κανονικά και να αράζουν όλο τον χειμώνα, πίνοντας καφέδες και γεμίζοντας τασάκια. 

Κάθε Έλληνας πολίτης έχοντας υποστεί στην πορεία της ζωής του απίστευτες στιγμές ταλαιπωρίας, παραλογισμού σε αυτό τον τόπο, αντιλαμβάνεται περίπου το μέγεθος του σοκ που παθαίνει ο δύσμοιρος, ανυποψίαστος τουρίστας που άλλα περίμενε να δει γενικά και άλλα συναντά και αντιμετωπίζει (πλην του φυσικού κάλους και του κλίματος).

Καλοί λοιπόν οι πανηγυρισμοί «θα μας έρθουν πολλοί τουρίστες φέτος» φυσικά και πρέπει να χαιρόμαστε αλλά για να μας ξανάρθουν κι άλλες χρονιές και να πουν σε δικούς τους ανθρώπους να έρθουν κι εκείνοι, χρειάζονται πολλές, άοκνες προσπάθειες και ενδελεχείς έλεγχοι, τόσο από το υπουργείο Τουρισμού, όσο κι από τα συναρμόδια υπουργεία.

Αυτό γιατί όλοι στην αρχή της σεζόν πανηγύριζαν πως παρά την κρίση και το αρνητικό για την χώρα μας κλίμα οι κρατήσεις παρουσίαζαν αυξητικές τάσεις και αναμένονταν πάλι ορδές τουριστών σε σύγκριση με προηγούμενα έτη. Μάλιστα έβγαζαν στο γυαλί και κάποιους αισιόδοξους εκπροσώπους στον τομέα του τουρισμού.

Με το πέρας της σεζόν όμως τα νούμερα έδειχναν πως ένα μεγάλο ποσοστό των ''αναμενόμενων'' τουριστών ή έχασε τον δρόμο ή έπεσε σε κάποια μαύρη τρύπα κατά την διαδρομή κι έτσι δεν έφτασε ποτέ. Οι ίδιοι εκπρόσωποι έβγαιναν μετά στο γυαλί και κλαίγονταν για την σοβαρότατη πτώση του τζίρου τους σε σχέση με τα προηγούμενα έτη.

Τα 17 μύρια από μόνα τους αποτελούν το δέντρο και όχι το δάσος. Ας βγάλουν επίσημα στην φόρα και τα μύρια που αναμένουν οι άμεσοι ανταγωνιστές μας (Ισπανία, Ιταλία, Τουρκία), επίσης ας πουν και κάποια επιπλέον στοιχεία όπως π.χ την ποιότητα των τουριστών που αναμένεται να συγκεντρώσει η κάθε χώρα (το μέγεθος του πορτοφολιού, την νοοτροπία που διαθέτει ο τουρίστας κτλ.

Χαρακτηριστικά που συνδέονται άμεσα με το πόσα χρήματα θα αφήσει) και μετά αφού δούμε πιο εμπεριστατωμένα το που βρισκόμαστε τελικά...

Αλλιώς θα μείνουμε με τα κινέζικα τσολιαδάκια-μινιατούρες και με τους δεκάρικους λόγους περί "βαριάς βιομηχανίας Ελληνικού καλοκαιριού, ήλιου, θάλασσας, νησιών και άλλα τέτοια γραφικά", που κανείς τουρίστας πια μετά την εμπειρία του, δεν θ' αγοράζει.

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

MIDNIGHT EXPRESS. ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...



The true story of Billy Hayes, an American college student who is caught smuggling drugs out of Turkey and thrown into prison.By Alan Parker from 1978.

Αμερικάνικη ταινία του 'Αλαν Πάρκερ, από το 1978.

Ο νεαρός Αμερικανός τουρίστας Μπίλι Χέις συλλαμβάνεται στην Κωνσταντινούπολη για κατοχή μικρής ποσότητας χασίς. Ο Μπίλι καταδικάζεται σε φυλάκιση τεσσάρων χρόνων. Μέσα στη φυλακή γνωρίζει τη βαναυσότητα του διοικητή, που τον χτυπά, τον βιάζει και τον μεταβάλει σε σωματικό και ψυχολογικό ράκος...

Ο Μπίλι είναι σίγουρος δεν θα αφεθεί ποτέ ελεύθερος και καταλαβαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να ξανακερδίσει την ελευθερία του είναι να χρησιμοποιήσει το "Εξπρές του μεσονυχτίου", ένα παράνομο δίκτυο για την απόδραση ανθρώπων του υπόκοσμου.

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Aμερικανού φοιτητή Μπίλι Χέις, που την προσάρμοσε για την οθόνη ο σεναριογράφος (και σκηνοθέτης ταινιών όπως το "Πλατούν" και το "JFK") 'Ολιβερ Στόουν.

"Το εξπρές του μεσονυχτίου" αφηγείται με ρεαλισμό, ένταση και ωμότητα τον εφιάλτη των Τουρκικών φυλακών και ήταν υποψήφιο για τα 'Οσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και δεύτερου αντρικού ρόλου, ενώ χάρισε στον 'Ολιβερ Στόουν το 'Οσκαρ σεναρίου και στον Τζόρτζιο Μόροντερ το 'Οσκαρ μουσικής.

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ...

Παρά την φαινομενική παντοδυναμία του Ερντογάν, η μαζική εξέγερση κυρίως νέων κατέδειξε ότι η Τουρκία δεν είναι καλά ως πολυεθνική κοινωνία, ως θρησκευτική αντιμαχία, ως δημοκρατικοφανή αυθαιρεσία, ως πολυεπίπεδη κοινωνική αδικία, ως υπερ-εξοπλισμένη ανάμεσα σε Ιράν και Ισραήλ, ανισορροπία, με νεοσουλτανική νοοτροπία και αχόρταγη εθνική βουλιμία...

Όμως  ανάμεσα σε όλα αυτά τα συν και τα πλην, η Τουρκία μιας σημερινής πραγματικότητας υπαρκτού υπερπληθυσμού και πολεμικού υπερεξοπλισμού χρησιμοποιείται για άλλα υπερ-συμφέροντα ανατολής και δύσης, με κίνδυνο μεγαλύτερης εσωτερικής κρίσης η οποία δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε εξωτερικές τουρκικές περιπέτειες για ενεργειακές διεκδικήσεις, που ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο και Ελληνικές καταστάσεις, παρά τις υποσχέσεις για ελληνο-τουρκική φιλία και συνεργασία οι οποίες δεν είναι αξιόπιστες σύμφωνα με τη μακρά Ελληνική εμπειρία...

Η λαϊκή (κυρίως από νέους ανθρώπους) εξέγερση που απλώθηκε ως σαρωτικός τυφώνας από την Κωνσταντινούπολη, στην Αγκυρα, στη Σμύρνη, αλλά και πολλές άλλες τουρκικές πόλεις, κατά της αυταρχικής διακυβέρνησης Ερντογάν κατέδειξε μια νέα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα να εκτείνεται και να κυριαρχεί σε όλη την Τουρκία.

Αυτή η νέα λαϊκή τουρκική πραγματικότητα της νέας γενιάς και του τουρκικού πολύμορφου (με άλλες φυλές και άλλες θρησκευτικές ισλαμικές πεποιθήσεις, αλλά και άλλες θρησκευτικότητες, δεν λειτουργεί με τις απόλυτες μουσουλμανικές θρησκευτικές υποτάξεις του παρελθόντος. Γιατί πρωταρχικά έχουν μπολιασθεί με την ευημερία και την ψευδοευημερία της αγοράς, της παγκοσμιοποίησης, της κατανάλωσης της ηδονιστικής ζωής, μαζί με μια επιφανειακή καταναλωτική ελευθερία.

ΚΥΡΙΑΡΧΗ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Ομως τώρα με την κρίση χάνει την όποια προηγούμενη αξία της, αφού μετά την κρίση μένει μετέωρο το τι πρέπει να γίνει αφενός για την έντονη εξέγερση που σαν πύρινη λαίλαπα κάλυψε σχεδόν όλη την Τουρκία, ενώ παράλληλα δημιούργησε σε διάφορες Ευρωπαϊκές και γειτονικές χώρες της Τουρκίας όπως και στην Ελλάδα, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της βίας που ασκείται από τις αστυνομικές δυνάμεις, σε βάρος των νέων ιδιαίτερα, αλλά και όλων των ταλαιπωρούμενων οικονομικά, κοινωνικά και ελευθεριακά Τούρκων ανδρών και γυναικών, νέων και ηλικιωμένων πολιτών.

Αυτοί - αυτές, τελικά έχουν ζήσει και μέσω της ιντερνετικής ανοιχτής κοινωνίας τον διαρκή εκσυγχρονισμό ιδιαίτερα της δύσης, ο οποίος δεν είναι πλέον εύκολο να παραμεριστεί από μια θρησκευτικοπολιτική σύγχρονη δημοκρατικοφανή καταναγκαστικότητα που θα επιβάλεται με συνεχή αστυνομική βία. Μια βία άγρια και αδυσώπητη, όπως φάνηκε σε όλες τις φάσεις σκληρής καταστολής της λαϊκής εξέγερσης.

ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΟΥΛΤΑΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Κυρίως όμως αποδείξανε ότι το νέο σουλτανικό καθεστώς Ερντογάν από εδώ και πέρα δεν είναι ασφαλές. Εχει υποστεί μια κρίσιμη ρωγμή η οποία καθ' εαυτή μπορεί να επιφέρει την πτώση του.
Ή διαφορετικά τη σκλήρυνσή του, για να μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία για προώθηση του μεγάλου ερντογανικού σχεδίου (που εκφράζει ευρύτερη υπερ-ατλαντική γεωστρατηγική) για να καταστεί η Τουρκία η μεγάλη περιφερειακή μουσουλμανική δύναμη που θα επιτηρεί τη διασφάλιση του δυτικού ελέγχου σε όλο τον ζωτικό χώρο της Μ. Ανατολής, Μεσογείου ακόμα και Βαλκανίων.
Ενας ρόλος όμως, εξαιρετικά δύσκολος τόσο για τα ενεργειακά προβλήματα εκμετάλλευσης γεωτρήσεων, αγωγών κ.λπ. όσο και για τον έλεγχο των πυρηνικών και συμβατικών εξοπλισμών, του ελέγχου των υδάτων και άλλων κρίσιμης στρατηγικής σημασίας μεταλλευμάτων και πρώτων υλών.

ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Η ΔΙΠΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Αυτό τον ρόλο των πολλαπλών εξισορροπήσεων τον έπαιξε η Τουρκία με προέχουσα την ισλαμική -δημοκρατικοφανή- πολιτική Ερντογάν εδώ και αρκετά χρόνια. Παίζοντας έναν διπλό (μουσουλμανικό και κοσμικό) ρόλο αφενός και αφετέρου πάλι έναν διπλό μουσουλμανικό δυτικό ρόλο.

Με αποτέλεσμα να έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο και οι δύο αυτές μορφές εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Η οποία τώρα αναζητά διεξόδους για να συγκροτήσει την ώρα μιας δεδομένης Τουρκίας πολλαπλής ισχύος, τη δική της ανασφάλεια μέσα κι έξω από την Τουρκία.

50 ΠΕΡΙΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Γιατί τώρα έχει βρεθεί μπροστά στο κρίσιμο σημείο αντιμετώπισης της αμερικανο-προωθούμενης δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους με αλλαγή πολλών δεδομένων στο σημερινό τουρκικό κράτος, το οποίο δεν αποτελεί μια εθνολογικά ομοιογενή χώρα, αφού μέσα σ' αυτή υπάρχουν 50 περίπου ξεχωριστές εθνότητες ή φυλές οι οποίες όσο κι αν έχουν αφομοιωθεί δημιουργούν σοβαρά προβλήματα για την περαιτέρω ομοιογενή τουρκική πορεία μέσα σ' έναν μεταλλασσόμενο επαναστατικό κόσμο.

Με μείζονος σημασίας προβλήματα για μια Τουρκία μιλιταριστική, που ταυτόχρονα θέλει να είναι και ευρωπαϊκή. Ενώ παράλληλα είναι απόλυτα εξαρτημένη από την πρόσδεσή της στην αμερικανική στρατηγική, με αναζητήσεις ισορροπιών απέναντι στη Νεο-ρωσική ενεργειακή και γεωστρατηγική πολιτική. Η οποία επανέρχεται στην παραδοσιακή, τη μεσογειακή και μεσοανατολική πολιτική.

ΜΠΛΕΓΜΕΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ

Ολα αυτά δημιουργούν μια αλυσίδα προβλημάτων για τη σημερινή και την αυριανή Τουρκία που αναζητά ρόλους νέας τουρκικής δυναμικής, ακόμα και σε συνεργασία με το Ισραήλ.
Μια συνεργασία που άρχισε επίσημα αλλά με απόρρητες ρήτρες, με μνημόνιο φιλίας και συνεργασίας που υπογράφηκε τον Νοέμβρη του 1993. Για να υπογραφεί αργότερα σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας που παρουσιάστηκε ως εκπαιδευτική συμφωνία. Για να γίνει εδώ και 15 χρόνια ένας άξονας Τουρκίας -  Ισραήλ, απέναντι στον άξονα Συρίας - Ιράν. Ο άξονας όμως Τουρκίας - Ισραήλ προεκτάθηκε με συμμετοχή και της Ιορδανίας και ευρύτερα της Σαουδικής Αραβίας κ.λπ.
Όλη αυτή η διαδικασία ενίσχυε την ερντογανική στρατηγική του νεοοθωμανισμού, αλλά ατόνησε.

Γιατί κυρίως όλα τα μουσουλμανικά κράτη άρχισαν να υποπτεύονται τον διπλό τουρκικό ρόλο.

Τόσο για διαφορές στους εξοπλισμούς όσο και για διάφορες αποδοκιμασίες της Τουρκίας των επιδρομών του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, με στροφή στη συνέχεια της Τουρκίας για προσεταιρισμό ηγετικής προστασίας του ισλαμικού κόσμου από το 2008. Οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν για να γίνει το σπάσιμο των σχέσεων το 2010, όταν οι Ισραηλινοί σκότωσαν 8 Τούρκους ακτιβιστές που συμμετείχαν στη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στην τότε αποκλεισμένη Γάζα.

Με συνεχή ένταση έκτοτε, λόγω της μεγάλης κρίσης στους πολέμους της αραβικής άνοιξης και κυρίως στη συνεχιζόμενη δραματική Συριακή κρίση έγινε επαναπροσέγγιση Τουρκίας - Ισραήλ με αμερικανικές απαιτήσεις (σύμφωνα με πολλά και διάφορα που λέγονται) για πιο ενεργό ρόλο της Τουρκίας κατά Συρίας -  Ιράν κ.λπ.

Αλλά και κατά της ρωσικής επιδίωξης να καταστεί η Ρωσία ο αφέντης της ενεργειακής εξάρτησης της Συρίας.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΚΑΙ ΑΝΙΣΧΥΡΗ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ

Τώρα όσον αφορά στην ερντογανική σκλήρυνση κατά εξεγειρόμενων Τούρκων πολιτών, τούτο το γεγονός θα έχει φαινομενικά αποτελέσματα απέναντι στην εξεγειρόμενη τουρκική νεολαία, η οποία μπορεί τώρα να καταναγκαστεί να σταματήσει προσωρινά τις εξεγερτικές διαδηλώσεις.

Ομως το πνεύμα της ευρέος φάσματος πολιτικής αντίδρασης θα παραμείνει σε εσωτερικό αναβρασμό ως την κάποια στιγμή έκρηξής του.

Γιατί η νέα Τουρκία δεν είναι ούτε κεμαλική ούτε ερντογανική, αλλά ούτε και παλαιο-μουσουλμανική.
Απλά είναι μια κοινωνία μετάβασης προς νέα σύνορα πολιτισμού, έστω και αδιέξοδου, όπως αυτός που ζούμε σήμερα.

Εκτός και αν ξένα συμφέροντα με παρεμβάσεις εμποδίσουν ομαλές εξελίξεις στην Τουρκία...

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

ΑΠΕΤΥΧΕΣ;

Η λ'εξη "αποτυχία" μας τρομάζει όλους επειδή από την γέννηση μας εκπαιδευτήκαμε να μας τρομάζει!

Δεν θέλουμε να την ακούμε, ούτε να τη συναντάμε στη ζωή μας. Ακόμη και η οικονομικοκοινωνική κρίση που βιώνουμε συναρτάται με την αποτυχία της "ιδεολογίας των επιτυχιών", μέσω του λαδώματος και του μέσου, που εξέθρεψε το πολιτικό σύστημα.

Κάθε αποτυχία κοστίζει αφάνταστα στα ευαίσθητα άτομα. Το "είμαι ένας αποτυχημένος" σφηνώνεται στο μυαλό ιδίως των νέων εκπέμποντας αρνητικά μηνύματα. Η αρνητική στάση απέναντι στη ζωή δεν αργεί να γίνει τρόπος ζωής.

Η νοοτροπία αυτή είναι διάχυτη στην Ελληνική κοινωνία. Εκτρέφεται έμμεσα κι από το εκπ/κό σύστημα. Η βαθμοθηρία, για παράδειγμα, και η πάση θυσία πρωτιά είναι αυτοσκοπός. Δεν αποτελεί προσπάθεια για ανταμοιβή - επιτυχία που να ανταποκρίνεται σε μια εις βάθος πραγματική γνώση. Η δε ευγενής άμιλλα των γονιών περιορίζεται στην κατακριτική στάση απέναντι των εκπ/κών:

- Γιατί βάλατε μεγαλύτερο βαθμό στον άλλο;

Ελάχιστοι γονείς προετοιμάζουν τα παιδιά τους και για τις ήττες της ζωής. Έτσι η οποιασδήποτε αποτυχία των παιδιών θεωρείται ως δική τους, έχει δε άμεση επίπτωση  στο κύρος, στο prestige, στην κοινωνική τους θέση. Οι γονείς αισθάνονται λίγο πολύ ταπεινωμένοι, επειδή πιστεύουν ότι απέτυχαν οι ίδιοι.

Κι όμως αγνοούν ηθελημένα ότι το κάθε άτομο αποτελεί ξεχωριστή προσωπικότητα που αντιδρά διαφορετικά. Έτσι όμως δεν χαλυβδώνονται χαρακτήρες, δεν δίνονται πρωτοβουλίες για "σωστό ή λάθος", δεν εξωθούνται τα παιδιά σε ριψοκίνδυνες εμπειρίες που είναι νόμος της φύσης. Απλά, σε περίπτωση αποτυχίας, το πρώτο που θα ακουστεί είναι:

- Αυτό δεν το περιμέναμε από σένα...

Στην πραγμαιτκότητα η ζωή μας βρίθει αποτυχιών. Που ή μας εγκλωβίζουν σε φτηνές και μελαγχολικές καταστάσεις, ή μας οδηγούν σε ανούσιες δικαιολογίες, ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω προσπάθεια.

Κι όμως, οποιοδήποτε "επιτυχημένο" κι αν ρωτήσουμε για τις επιτυχίες του, θα μας πει πως η επιτυχία είναι το άθροισμα δεκάδων ή και εκατοντάδων αποτυχιών του!

Για τον Γάλλο συγγραφέα Μαρσέλ Προυστ, όπως δεν υπάρχει εύκολη επιτυχία,  έτσι δεν υπάρχουν και οριστικές αποτυχίες. Εννοεί προφανώς ότι τίποτε δεν είναι εύκολο στη ζωή, αλλά και καμιά αποτυχία δεν είναι απόλυτη. Οι καιροί και οι ευκαιρίες αλλάζουν, όπως και οι καταστάσεις. Το θέμα είναι να μην το βάζουμε κάτω. Συνεχίζουμε την προσπάθεια, αφού ο επιμένων νικά στο τέλος. Η επιτυχία στο κάτω κάτω κατά 80% είναι επίμονη και επίπονη δουλειά και μόνο κατά 20% είναι θέμα ευφυΐας ή τύχης.

Υπάρχει τρόπος να μεταβάλουμε μια αποτυχία σε επιτυχία; Ναι, αν δεν χάσουμε τον ακρογωνιαίο λίθο της ζωής που είναι ο ενθουσιασμός μας γι' αυτήν. Το δυνατό στρεσάρισμα που μας κυριεύει συνήθως όταν η πρώτη αποτυχία χτυπήσει την πόρτα μας, μας πιέζει να κλειστούμε στο καβούκι μας. Με κίνδυνο την απώλεια της αυτοπεποίθησής μας και την πρόκληση πολλών ψυχοσωματικών προβλημάτων υγείας.

Τα πάντα στη ζωή είναι διαχειρίσιμα. Και η αποτυχία μπορεί τελικά να αποβεί προς όφελός μας.

Πώς; Η εμπειρία λέει πως:
  • Κάθε προσωπική ατυχία δεν ταυτίζεται με "αποτυχία". Απλά θεωρείται μια μικρή ανάπαυλα στον δρόμο της ζωής. Είναι αλήθεια ότι συναισθηματικά μια οποιαδήποτε αποτυχία μάς προκαλεί την αίσθηση ολοσχερούς καταστροφής. Η οποία επιτείνεται, όταν χάσουμε την αυτοεκτίμησή μας. Κι όμως κάθε αποτυχία αν μελετηθεί προσεκτικά, ψύχραιμα κι αν λάβουμε υπόψη όλες τις παραμέτρους της (προετοιμασία, συγκυρίες, ψυχική διάθεση, ατυχίες κ.ά.), αποτελεί ένα ισχυρό θετικό μάθημα για το επόμενο βήμα μας.
  • Μια αποτυχία οφείλεται πολλές φορές στις "στρεβλές" εκτιμήσεις/υποτιμήσεις των ικανοτήτων μας. Συμβαίνει πχ οι στόχοι που θέτουμε να είναι υψηλότεροι από τις δυνατότητές μας. Σ' αυτό συντελούν και αρκετοί γονείς που προσδοκούν από τα παιδιά τους τα αδύνατα. Παράδειγμα τα επαγγέλματα που οι ίδιοι θα ευχόντουσαν για τον εαυτό τους τα προβάλλουν στα παιδιά τους. Λάθος, γιατί άλλες είναι οι δυνατότητες των παιδιών και σε άλλες εποχές ζουν αυτά. Η επιδίωξη της τελειοθηρίας με ψευδείς μάλιστα αυταπάτες, οδηγεί στον παραλογισμό και όχι σπάνια στην αυτοκτονία ενός παιδιού.
  • Κάθε αποτυχία έχει τις αιτίες της που μόνοι μας θα ανακαλύψουμε. Πιθανόν ορισμένες αποτυχίες να προκαλούνται από την ίδια αιτία: παράδειγμα, ο μη ικανοποιητικός χρόνος προετοιμασίας, ο επιπόλαιος σχεδιασμός μελέτης (στις εξετάσεις) κ.ά.. Ή, το ότι δεν ζητήσαμε έγκαιρα τη βοήθεια που χρειαζόμασταν από το κατάλληλο άτομο.
    Αποφεύγουμε την αυτογνωσία, διότι νομίζουμε πως η αιτία της αποτυχίας μας προέρχεται από έξω. Από τους άλλους. Για να διδαχθούμε από τα λάθη μας, οφείλουμε να δούμε πού σφάλαμε εμείς. Δεν φοβόμαστε να αντικρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε την όποια αλήθεια ανακαλύψουμε. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Τίποτε δεν είναι και δε μένει το ίδιο στη ζωή. Παρακάμπτουμε ορισμένους τομείς όπου η αποτυχία είναι επαναλαμβανόμενη. Υπάρχουν πχ μαθηματικές ή λογοτεχνικές ιδιοφυΐες που δεν έχουν καμιά σχέση με τον αθλητισμό κι έχουν χάλια κοινωνικές σχέσεις... 
  • Μια αποτυχία δεν μας καθιστά χαμένους. Είμαστε πραγματικά χαμένοι, μόνον όταν αποφασίζουμε να μη ξαναδοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας. Εξάλλου, αποτυχία δεν είναι να πέφτεις. Αποτυχία είναι να μη προσπαθείς να ξανασηκωθείς.
    Υπάρχει ένα παραδοξολόγημα που λέει ότι "η αποτυχία είναι ό,τι καλύτερο για τη δημιουργικότητα". Απλά χρειάζεται θάρρος να συζητήσουμε και να ανακαλύψουμε τα πράγματα που προσφέρει η άλλη πλευρά της. Αυτή του "Ουδέν κακόν αμιγές καλού"...

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

ΜΟΥ ΧΡΩΣΤOYΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑ...

"Σοκ" έχει προκαλέσει για άλλη μια φορά η αποκάλυψη του διπλού φονικού στην Εύβοια από τον 23χρονο Πακιστανό κηπουρό. Από την πρώτη στιγμή οι υποψίες των αξιωματικών της ασφάλειας στράφηκαν στον 23χρονο Πακιστανό που εργαζόταν για το γυναικολόγο και τη σύζυγό του, στη βίλα του Αλιβερίου.

«Τους σκότωσα γιατί μου χρωστούσαν. Έλιωσα με μια πέτρα το κεφάλι της γυναίκας και κάρφωσα ένα ξύλινο κοντάρι στο λαιμό του γιατρού...» είναι μερικά από τα λόγια που ψέλλισε στους άνδρες της Ασφάλειας ο 23χρονος αλλοδαπός με απόλυτη κυνικότητα...

Ξένο "εργάτη" θέλανε, έ;

Δεν υπάρχε ένας φτωχός Έλληνας κηπουρός ή αγρότης στην περιοχή τους να τον πάρουν στη δουλειά, έ;

Και να ήταν οι μόνοι που έτυχε να πληρώσουν το ζωτικό λάθος τους. Όλο και συχνότερα τέτοια θα διαβάζουμε, αν δημοσιεύονται...

Κάθε μέρα και ένα άγριο έγκλημα, κάθε μέρα κι ένας τυχαίος πολίτης υποψήφιο θύμα. Η φρίκη κυκλοφορεί ανεμπόδιστα στην χώρα, κάνοντας τη ζωή πολύ δύσκολη. Δυσκολότερη κι από τις περικοπές στους μισθούς ή τους φόρους.

Και πόσοι άλλοι ευαισθητούληδες θα βρεθούν στην θέση τους, αυριανά θύματα κάποιου αγνώμονα ευεργετηθέντα αλλοδαπού.

Παρασυρμένοι από κολλημένους ιδεολόγους του τύπου "χώρες χωρίς σύνορα" και ουτοπικής ειρηνικής συνύπαρξης - συμβίωσης όλως των λαών του κόσμου με τις τόσο διαφορετικές  κι ασύμβατες μεταξύ τους κουλτούρες.

Ποιός τους είπε οτι ο αδέσποτος δήθεν "κατατρεγμένος" νεαρός χωρίς όνομα και χαρτιά που περιφέρεται ανά τον κόσμο γλεντώντας την ελευθερία που για αδιάφορους για μας λόγους στερήθηκε στον τόπο του, είχε την παραμικρή διάθεση για δουλειά;

Εύκολο χρήμα για τη ζωή του ήθελε μόνο και το πήρε αδίστακτα όποτε το βρήκε...
Κάντε τώρα μια βόλτα στην περιοχή σας μόνο και δοκιμάστε να μετρήσετε πόσοι τέτοιοι ανεξαρτήτως εθνικότητας και χρώματος με ζωώδη συνείδηση και κοινωνικοποίηση αγέλης ή φυλακής ή ισλαμιστικού σχολείου, υπάρχουν και νομίζουν πως "τους χρωστούμε"τη μιζέρια της ζωής τους...

Οι λαθραίοι αλωνίζουν και το ξοφλημένο κατεστημένο της δήθεν πολιτικής ορθότητας ασχολείται με τις αντιρατσιστικές μπούρδες. Οι φυλακές μας, ακόμα και στα χάλια που είναι, μοιάζουν με ξενοδοχείο για αυτά τα άτομα, στέγη και τζάμπα φαγητό 3 φορές ημερησίως...

Σύλληψη - σύντομη κράτηση - πακετάρισμα κι απέλαση -επιστροφή στη  χώρα προέλευσης ή αλλιώς αν δεν του δεχτεί πίσω, ομαδικό φούντο στον πάτο μιας διεθνούς θάλασσας κι ας σκούζουν οι βαλτοί ξένοι "παρατηρητές". Που πανεύκολα μπαίνουν στη θέση τους, αν τους θυμίσουμε τα δικά τους (οι αραπάδες και οι λατίνοι για τους αμερικάνους, οι εβραίοι για τους γερμανούς, οι ινδοί - πακιστανοί για τους άγγλους, κλπ)...

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ 2...

Η ουσία των πολιτικών δρωμένων στην Ελλάδα εστιάζεται στο γεγονός ότι η πολιτική τάξη τρομοκρατεί τον Ελληνικό πληθυσμό αφενός μέσω της επαχθούς φορολογίας, στερώντας του το δικαίωμα στο ευ-ζην και αφετέρου με την νομιμοποίηση της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών νομοθετικά, (αντιρατσιστικό του Ρουπακιώτη= ρατσιστικός ανθελληνισμός).

Η οικειοποίηση της Ευρωπαϊκής θεωρίας Δουβλινο ΙΙ περί «πετάγματος σκουπιδιών στην πόρτα του γείτονα», μετέτρεψε την Ελλάδα σε χωματερή τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών από την ανεξάντλητη δεξαμενή του τρίτου κόσμου. Βάσει όμως του Συντάγματος, η επικείμενη βιολογική εξαφάνιση των Ελλήνων δικαιολογεί την άμεση αντίδραση του σόφρωνος τουλάχιστον πληθυσμού με όλα τα μέσα.

Με μπροστάρηδες νέους, ακόμη και μαθητές, που πυκνώνουν τις ομάδες αντιμετώπισης των "βαρβάρων" που όμως κάποιες φορές δρούν υπερβολικά, προκαλώντας αντιδράσεις σε ψευδο-ευαίσθητους κολημένους ιδεολόγους του τύπου "χώρες χωρίς σύνορα" και ουτοπικής ειρηνικής συνύπαρξης - συμβίωσης όλως των λαών του κόσμου με τις τόσο διαφορετικές  κι ασύμβατες μεταξύ τους κουλτούρες.

Το πολιτικό σύστημα εμπνεύστηκε αντιρατσιστικά νομοσχέδια αντί να δώσει καμιά ιδέα για αληθινή αντιρατσιστική αγωγή στα σχολεία και καλλιέργεια συνειδήσεων.

Παρακολουθούμε όλοι την ακατάσχετη φλυαρία των κομμάτων του τάχα "δημοκρατικού χώρου" χωρίς να βλέπουμε ούτε μία κίνηση αντίδρασης στην εκπαίδευση.

Ανεχόμαστε τα πολιτικάντικα λογύδρια των "αντιφασιστών", την επικοινωνιακή οπερέτα του εξωτερικής υπόδειξης "αντιρατσιστικού" που ήλθε για να κρύψει την κυριολεκτική οικονομική εξόντωση της Εληνικής κοινωνίας, αλλά στην πράξη κανένα πρόγραμμα δεν προβλέπει ενημέρωση, διάλογο, συλλογικότητες και δημιουργικότητα μέσα από τη φυσική εφηβική ένταση, που όλο και περισσότερο βρίσκει έκφραση σε ακραίες επιλογές...

Οι μαθητές άλλωστε, είναι οι πρώτοι που αφομοιώνουν τις επιταγές της μόδας ως πρόθυμοι καταναλωτές των νέων τάσεων. Βοηθά με την παρουσία και τις πράξεις της και η ξενόφερτη πλέμπα που μαγαρίζει συστηματικά ακολουθώντας λες κάποιο ύπουλο σχέδιο, κάθε γωνιά της χώρας...
Είναι πια τόσο συνηθισμένο, που δεν προκαλεί καμία αίσθηση. Γίνεται μία εικόνα, με τα υπόλοιπα συνθήματα για το ποδόσφαιρο, τα συγκροτήματα και τις βρισιές.

Όπως και σε τόσα άλλα, όσοι εξέθρεψαν τη Χρυσή Αυγή, τώρα τη στήνουν απέναντι για επιδείξεις δημοκρατικότητας και θεσμικής υπεράσπισης.

Το τι γίνεται με τους πολίτες που βιώνουν την κατάσταση, υποκρίνονται ότι δεν τους αφορά...

Μα σε μια δημοκρατία, οι πρωταγωνιστές και οι ηγέτες της δεν είναι αυτοί που βρίσκονται εντός Κοινοβουλίου και νομοθετούν, αλλά ο κόσμος που βρίσκεται στους δρόμους, ζεί και υφίσταται τις συνέπειες όσων οι πρώτοι αποφασίζουν ερήμην συνήθως των δεύτερων.

Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

ΗΘΙΚΟΝ ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΝ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...



Ελληνική ταινία από το 2005.

Στο προσκήνιο μια παρέα ανδρών που η φιλία τους ξεκινά από την θητεία τους στο στρατό, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 («Οι Γενναίοι της Σαμοθράκης»).

Ο αιφνίδιος θάνατος ενός φίλου είναι η αιτία να ξανασυναντηθεί και να ενωθεί μια παρέα πενηντάρηδων, που παρά το πέρασμα των χρόνων, κατά βάθος παραμένουν έφηβοι. Με αφορμή το γεγονός αυτό, οι φίλοι ξαναβρίσκονται μετά από πολύ καιρό, καθώς η οικογενειακή ζωή, οι υποχρεώσεις, ο εργασιακός χώρος και οι προσωπικές ευθύνες του καθενός ξεχωριστά, τους είχαν απομακρύνει.

Μια χιουμοριστική ιστορία με ήρωες ανθρώπους καθημερινούς και πράγματα αληθινά μεταξύ διαφορετικών κόσμων, απ' όπου αναδεικνύεται η δοκιμασία του έρωτα, της φιλίας και των σχέσεων που ήδη υπάρχουν.