Η ουσία των πολιτικών δρωμένων στην Ελλάδα εστιάζεται στο γεγονός ότι
η πολιτική τάξη τρομοκρατεί τον Ελληνικό πληθυσμό αφενός μέσω της
επαχθούς φορολογίας, στερώντας του το δικαίωμα στο ευ-ζην και αφετέρου
με την νομιμοποίηση της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών νομοθετικά,
(αντιρατσιστικό του Ρουπακιώτη= ρατσιστικός ανθελληνισμός).
Η οικειοποίηση της Ευρωπαϊκής θεωρίας Δουβλινο ΙΙ περί «πετάγματος σκουπιδιών στην πόρτα του γείτονα», μετέτρεψε την Ελλάδα σε χωματερή τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών από την ανεξάντλητη δεξαμενή του τρίτου κόσμου. Βάσει όμως του Συντάγματος, η επικείμενη βιολογική εξαφάνιση των Ελλήνων δικαιολογεί την άμεση αντίδραση του σόφρωνος τουλάχιστον πληθυσμού με όλα τα μέσα.
Με μπροστάρηδες νέους, ακόμη και μαθητές, που πυκνώνουν τις ομάδες αντιμετώπισης των "βαρβάρων" που όμως κάποιες φορές δρούν υπερβολικά, προκαλώντας αντιδράσεις σε ψευδο-ευαίσθητους κολημένους ιδεολόγους του τύπου "χώρες χωρίς σύνορα" και ουτοπικής ειρηνικής συνύπαρξης - συμβίωσης όλως των λαών του κόσμου με τις τόσο διαφορετικές κι ασύμβατες μεταξύ τους κουλτούρες.
Το πολιτικό σύστημα εμπνεύστηκε αντιρατσιστικά νομοσχέδια αντί να δώσει καμιά ιδέα για αληθινή αντιρατσιστική αγωγή στα σχολεία και καλλιέργεια συνειδήσεων.
Παρακολουθούμε όλοι την ακατάσχετη φλυαρία των κομμάτων του τάχα "δημοκρατικού χώρου" χωρίς να βλέπουμε ούτε μία κίνηση αντίδρασης στην εκπαίδευση.
Ανεχόμαστε τα πολιτικάντικα λογύδρια των "αντιφασιστών", την επικοινωνιακή οπερέτα του εξωτερικής υπόδειξης "αντιρατσιστικού" που ήλθε για να κρύψει την κυριολεκτική οικονομική εξόντωση της Εληνικής κοινωνίας, αλλά στην πράξη κανένα πρόγραμμα δεν προβλέπει ενημέρωση, διάλογο, συλλογικότητες και δημιουργικότητα μέσα από τη φυσική εφηβική ένταση, που όλο και περισσότερο βρίσκει έκφραση σε ακραίες επιλογές...
Οι μαθητές άλλωστε, είναι οι πρώτοι που αφομοιώνουν τις επιταγές της μόδας ως πρόθυμοι καταναλωτές των νέων τάσεων. Βοηθά με την παρουσία και τις πράξεις της και η ξενόφερτη πλέμπα που μαγαρίζει συστηματικά ακολουθώντας λες κάποιο ύπουλο σχέδιο, κάθε γωνιά της χώρας...
Είναι πια τόσο συνηθισμένο, που δεν προκαλεί καμία αίσθηση. Γίνεται μία εικόνα, με τα υπόλοιπα συνθήματα για το ποδόσφαιρο, τα συγκροτήματα και τις βρισιές.
Όπως και σε τόσα άλλα, όσοι εξέθρεψαν τη Χρυσή Αυγή, τώρα τη στήνουν απέναντι για επιδείξεις δημοκρατικότητας και θεσμικής υπεράσπισης.
Το τι γίνεται με τους πολίτες που βιώνουν την κατάσταση, υποκρίνονται ότι δεν τους αφορά...
Μα σε μια δημοκρατία, οι πρωταγωνιστές και οι ηγέτες της δεν είναι αυτοί που βρίσκονται εντός Κοινοβουλίου και νομοθετούν, αλλά ο κόσμος που βρίσκεται στους δρόμους, ζεί και υφίσταται τις συνέπειες όσων οι πρώτοι αποφασίζουν ερήμην συνήθως των δεύτερων.
Η οικειοποίηση της Ευρωπαϊκής θεωρίας Δουβλινο ΙΙ περί «πετάγματος σκουπιδιών στην πόρτα του γείτονα», μετέτρεψε την Ελλάδα σε χωματερή τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών από την ανεξάντλητη δεξαμενή του τρίτου κόσμου. Βάσει όμως του Συντάγματος, η επικείμενη βιολογική εξαφάνιση των Ελλήνων δικαιολογεί την άμεση αντίδραση του σόφρωνος τουλάχιστον πληθυσμού με όλα τα μέσα.
Με μπροστάρηδες νέους, ακόμη και μαθητές, που πυκνώνουν τις ομάδες αντιμετώπισης των "βαρβάρων" που όμως κάποιες φορές δρούν υπερβολικά, προκαλώντας αντιδράσεις σε ψευδο-ευαίσθητους κολημένους ιδεολόγους του τύπου "χώρες χωρίς σύνορα" και ουτοπικής ειρηνικής συνύπαρξης - συμβίωσης όλως των λαών του κόσμου με τις τόσο διαφορετικές κι ασύμβατες μεταξύ τους κουλτούρες.
Το πολιτικό σύστημα εμπνεύστηκε αντιρατσιστικά νομοσχέδια αντί να δώσει καμιά ιδέα για αληθινή αντιρατσιστική αγωγή στα σχολεία και καλλιέργεια συνειδήσεων.
Παρακολουθούμε όλοι την ακατάσχετη φλυαρία των κομμάτων του τάχα "δημοκρατικού χώρου" χωρίς να βλέπουμε ούτε μία κίνηση αντίδρασης στην εκπαίδευση.
Ανεχόμαστε τα πολιτικάντικα λογύδρια των "αντιφασιστών", την επικοινωνιακή οπερέτα του εξωτερικής υπόδειξης "αντιρατσιστικού" που ήλθε για να κρύψει την κυριολεκτική οικονομική εξόντωση της Εληνικής κοινωνίας, αλλά στην πράξη κανένα πρόγραμμα δεν προβλέπει ενημέρωση, διάλογο, συλλογικότητες και δημιουργικότητα μέσα από τη φυσική εφηβική ένταση, που όλο και περισσότερο βρίσκει έκφραση σε ακραίες επιλογές...
Οι μαθητές άλλωστε, είναι οι πρώτοι που αφομοιώνουν τις επιταγές της μόδας ως πρόθυμοι καταναλωτές των νέων τάσεων. Βοηθά με την παρουσία και τις πράξεις της και η ξενόφερτη πλέμπα που μαγαρίζει συστηματικά ακολουθώντας λες κάποιο ύπουλο σχέδιο, κάθε γωνιά της χώρας...
Είναι πια τόσο συνηθισμένο, που δεν προκαλεί καμία αίσθηση. Γίνεται μία εικόνα, με τα υπόλοιπα συνθήματα για το ποδόσφαιρο, τα συγκροτήματα και τις βρισιές.
Όπως και σε τόσα άλλα, όσοι εξέθρεψαν τη Χρυσή Αυγή, τώρα τη στήνουν απέναντι για επιδείξεις δημοκρατικότητας και θεσμικής υπεράσπισης.
Το τι γίνεται με τους πολίτες που βιώνουν την κατάσταση, υποκρίνονται ότι δεν τους αφορά...
Μα σε μια δημοκρατία, οι πρωταγωνιστές και οι ηγέτες της δεν είναι αυτοί που βρίσκονται εντός Κοινοβουλίου και νομοθετούν, αλλά ο κόσμος που βρίσκεται στους δρόμους, ζεί και υφίσταται τις συνέπειες όσων οι πρώτοι αποφασίζουν ερήμην συνήθως των δεύτερων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου