Διαβάζω συχνά στον τύπο και το διαδίκτυο ολόκληρες αναλύσεις για την αποχαύνωση του νεοέλληνα, την αδιαφορία και την απραξία του έναντι της σημερινής δύσκολης οικονομικής κατάστασης, το διεθνές στρίμωγμα της χώρας, την έλλειψη χρήματος που οδηγεί σε περικοπές, κτλ.
Δεν έφυγε όμως ποτέ το δημόσιο ή ευρωπαϊκό - κοινοτικό χρήμα από την Ελλάδα, εδώ είναι, σε Ελληνικά χέρια. Σε πονηρά ιδιωτικά χέρια.
Ένα μικρό μειοψηφικό τμήμα του λαού ιδιοποιήθηκε δημόσιους πόρους τους μετέτρεψε σε ιδιωτικές μεζονέτες και εταιρικές offshore και καλοπερνά στην Μύκονο κι αλλού. Ο λοιπός πλειοψηφικός λαός απλώς υπέστη την υπεξαίρεση και είτε φθονεί αυτούς που τα κατάφεραν και περιμένει τη σειρά του στην αρπαχτή, είτε αρκείται στα ψίχουλα που του ρίχνουν και την "ησυχία" του.
Δημογραφικό σφρίγος κάκιστο, γεωπολιτικοί συσχετισμοί επικίνδυνοι, οργανωμένες κοινωνικές ομάδες με συνεχή κλισέ και συντεχνιακά συμφέροντα έναντι των πολλών, θεσμοί ανυπόληπτοι και διάτρητοι από την διαφθορά.
Η πραγματικότητα είναι οτι ο μέσος Έλληνας έχει πλήρη συναίσθηση της δύσκολης περιόδου που διανύουμε, καθώς το βιώνει καθημερινώς. Νιώθει όμως εγκλωβισμένος σε μια χαώδης κινούμενη άμμο που η κάθε σπασμωδική του κίνηση είναι εις βάρος του και έτσι περιμένει παραιτημένος και αποστασιοποιημένος το τέλος του.
Πλήρης ανασφάλεια για ένα αβέβαιο μέλλον, που δεν μπορεί καν να σχεδιαστεί λόγω απρόβλεπτων παραγόντων. Οπότε σου λέει ο άλλος αφού δεν περιμένω τίποτε από κανένα μόνο το τομάρι μου με ενδιαφέρει.
Το ένα κόμμα παίρνει τα καταστροφικά μέτρα. Το άλλο κόμμα που θα μπορούσε με δυναμικές πολιτικές να ανατρέψει την καταστροφική αυτή κατάσταση με ειρηνικό τρόπο και κοινοβουλευτικές διαδικασίες, δεν θέλει να το κάνει τώρα.
Κάποιοι κομματικοί διαδηλώνουν σε ατέρμονα αγώνα από συνήθεια κι άλλοι οι πολλοί παραμένουν χαλαρά καναπεδάτοι και θα περιμένουν τις εκλογές για να δείξουν την δυσαρέσκειά τους...
Ελάχιστοι προσπαθούν να αντιδράσουν με τον τρόπο τους και να επηρεάσουν. Η μαζική κουλτούρα της χώρας όμως βρίσκεται στα χέρια ανοήτων στα Μ.Μ.Ε. Χωρίς παιδεία, χωρίς όραμα, χωρίς ένα πρότυπο ανθρώπου και πολίτη. Εγκλωβισμένοι όλοι με τους βαρβάρους εδώ ζούμε στην κοινωνία της παραίτησης.
Έχει φροντίσει το σύστημα για αυτούς από καιρό. Άλλους τους εξαγόρασε να παπαγαλίζουν, άλλους τους έδιωξε στην αλλοδαπή, άλλους τους κατέστησε αόρατους, και όλους μαζί τους λοιδορεί επειδή δεν είναι του lifestyle.
Δε μπορεί κανείς να απαιτεί απο τον μέσο πολίτη, που καθημερινώς αγωνιά και μάχεται να ανταπεξέλθει στην δική του καθημερινότητα, να κάνει την υπέρβαση.
Ούτε απο ανθρώπους κατώτερης αντίληψης (που γι αυτό δυστυχώς φταίει η πολιτεία με τη συνεχή υποβάθμιση της παιδείας) να σώσουν τον τόπο.Το πιθανότερο είναι να εξεγερθούν άναρχα χωρίς στόχους και ιδεολογία.
Είναι ένα κλικ πριν την ολική αποχαύνωση που πλέον έχει καταλάβει τους ιδίως τους νεώτερους που διαπιστώσανε ότι οι γηραιότεροι είτε δημιουργήσανε είτε ανεχτήκανε το σημερινό βδελυρό σύστημα.
Είναι οι άνθρωποι που βλέπουν τα όνειρα τους να καταστρέφονται έναντι των μεγαλυτέρων που έστω και κουτσά στραβά τη ζωή τους τη ζήσανε και την οικογένειά τους την κανανε, αλλά και που έστω έχουνε όνειρα, σε σχέση με τους νεαρότερους που ύψιστες αξίες έχουνε την Τζούλια, τα videogames και το iPhone.
Το αν και πότε θα γίνει κάποια "επανάσταση" δεν είναι σίγουρο.
Το σιγουρο είναι ότι αν γίνει, θα γίνει μεσημέρι: Την ώρα που πεινάει ο λαός και ξυπνάνε οι ανέμελοι φοιτητές...
Όπως αποδεικνύεται άλλωστε από το κατάντημα της γενιάς του Πολυτεχνείου, η ιστορία είναι αμείλικτα ειρωνική...
