MONO TO ΤΣΙΓΑΡΟ;

Το τσιγάρο βλαβερό μεν, δεν μπορεί όμως να δαιμονοποιείται και για όλα.

Υπάρχουν και άλλες αιτίες που βλάπτουν την υγεία με την ανοχή πάντα του "φιλεύσπλαχνου" κράτους μας.

Ασχολείται κανείς με το άγχος που δημιουργεί το ιδιο το σύστημα;

Ασχολείται κανείς με το τι τρώμε και πίνουμε;

Ασχολείται κανείς με τη μόλυνση και το περιβάλλον στους χώρους εργασίας και οχι μόνο; Και τόσα άλλα πολλά...

Τέλος ενα προϊόν που φορολογείται και πωλείται ελεύθερα από χιλιάδες περίπτερα, πως μετά ποινικοποιείται και διώκεται για τις βλαβερές συνέπειες από την χρήση του;
Γιατί να μη μπορεί κάποιος να επιλέξει αν θέλει να πάει σ ένα μαγαζί καπνιζόντων η μη καπνιζόντων;

Σε χώρες που εφαρμόστηκε προτού από την Ελλάδα, αρχίζουν και το ξανασκέπτονται. Ήδη σιγά - σιγά κάνουν την εμφάνιση τους ειδικά διαμορφωμένοι χώροι γι αυτούς που επιθυμούν ν΄ανάψουν και ν΄απολαύσουν ενα τσιγαρο χωρίς να ενοχλούν τους μη καπνίζοντες.

Τέλος, για την την οικονομική διάσταση του θέματος πολλές επιχειρήσεις εστιάσεως - διασκεδάσεως που ήδη στριμώχνονται από την κριση, θα βάλουν λουκέτο μια ώρα αρχίτερα. Με αυτή τη λογική γιατι δεν σταματούνε και τη χρήση των οχημάτων που με τις εκπομπές ρύπων κάνουν κυρίως στις μεγαλουπόλεις την ατμόσφαιρα αποπνικτική;

Το τσιγάρο μαζί με τη ζημιά στην υγεία του καπνιστή που με πολυετή χρήση προκαλεί, εχει και κάτι θετικό για ατούς όπως ισχυρίζονται: είναι αγχολυτικό, γι αυτό σε πολλές χώρες απο την απαγόρευση έχουν εξαιρεθεί τα σωφρονιστικά ιδρύματα, οι ψυχιατρικές κλινικές και οι στρατώνες. Καλό είναι ο καθένας/μια να συνειδητοποιήσει από μόνος του πως πρέπει να προστατεύει την υγεία του.

Η όλη διαδικασία απαγόρευσης με το ζόρι από κάποιους αποφασίζοντες κυβερνώντες, αλλού στοχεύει και όχι βέβαια στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης μιας κοινωνίας που καθημερινά εξαθλιώνεται πολλαπλώς από τους υποκριτές δήθεν "σωτήρες" της.

Προς το παρόν ως ανέκδοτο αντιμετωπίζουν την απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς δημόσιους χώρους οι περισσότεροι πολίτες και θ΄ακολουθήσουν καυγάδες με τα παράσιτα - δημοτικούς μπάτσους που θα σουλατσάρουν και θα παριστάνουν τους τιμητές, όχι βέβαια στους φίλους τους και κολλητούς, μα στους άλλους με την επιβολή προστίμων.

Όπως με τα αυτοκίνητα που το παρκάρισμα ή την στάση τους υποτίθεται πως ελέγχουν.

Είδαμε πρόσφατα πόσο εύκολα μπορεί να δημιουργηθεί πανικός με δήθεν πανδημίες από τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ.

Οι συνεχείς παρεμβάσεις για καθημερινά θέματα είναι συνεχή test για να δουν πόσο εύκολα δεχόμαστε ή απορρίπτουμε τον πάσης φύσης έλεγχο στην ζωή μας...