ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΑΡΑΕΜΠΟΡΙΟΥ...

Ένα ακόμα χτύπημα στο παραεμπόριο χαιρόταν πως επέφερε η Δημοτική Αστυνομία των Χανίων κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, όπου προχώρησε το προηγούμενο διάστημα, σε κατασχέσεις περισσοτέρων από 400 τεμαχίων παραεμπορίου από πλανόδιους μικροπωλητές, σε διάφορα κεντρικά σημεία της πόλης των Χανίων...

Τα χάλασε ο καιρός το τελευταίο δεκάλεπτο στην χθεσινή τελετή αγιασμού των Φώτων, μα έδειξε ξεκάθαρα πόσο αποτελεσματικό ήταν το προχθεσινό "καίριο χτύπημα στο παραεμπόριο"...

Μόνο από το σημείο που στάθηκα στο ενετικό λιμάνι ώσπου να λιγοστέψει η καταρρακτώδης βροχή μέτρησα 8 μαυριδερούς λαθραίους, έτοιμους με αρκετές ομπρέλλες προς πώληση, πρώτα 5 ευρώ και μετά 6 η μια. Χρυσές δουλειές κάνανε σε λίγα λεπτά, καθότι οι μακάκες αγοραστές αρκετοί...

Και γιατί όχι, αυτό δεν είναι μια απλή εφαρμογή του μοτο "εκμετάλλευση της ευκαιρίας", που αποτελεί το μυστικό πολλών αυτοδημιούργητων εκατομμυριούχων ανά τον πλανήτη;

ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΑ...

Πόσα είναι τα ληξιπρόθεσμα στο σύνολό τους; 55 δις ευρώ. Τόσα χρωστούν δηλαδή οι πολίτες στο κράτος, που αν είχε εισπράξει τα 10 δις από αυτά σήμερα δε θα βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να μιλάμε για Μνημόνια.

Φυσικά μέσα στους οφειλέτες είναι και επιχειρήσεις, αλλά οι περισσότεροι είναι ιδιώτες ή ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν έχουν ούτε για τα βασικά, πόσο μάλλον για φόρους.

Και τι κάνει το κράτος για να εισπράξει ό,τι μπορεί; Το γνωστό και δοκιμασμένο κόλπο. Δεκάδες δόσεις κι όποιος μπορεί έρχεται να πληρώσει. Απελπισμένοι είναι στο υπουργείο Οικονομικών, όσα και να εισπράξουν καλά θα είναι.

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά.

Το κράτος δεν πρόκειται να εισπράξει απο ανθρώπους που δεν έχουν να πληρώσουν. Και μην ακούω σαν δικαιολογία ότι κάποιοι έχουν να πληρώσουν αλλά δεν το κάνουν γιατί αυτό μου θυμίζει τον στρατό που μας έλεγαν ότι καταργήθηκε το ατομικό καψώνι και για τα αμαρτήματα ενός έτρεχε όλος ο λόχος πάνω κάτω.

Πόσο λογικό φαίνεται το Ελληνικό Κράτος να ζητάει από τον ελεύθερο επαγγελματία μισά-μισά τα κέρδη, που μόνος του δύσκολα αποκομίζει από μια "ελεύθερη" μα διαπλεκόμενη αγορά;

Πρέπει με κάποιον τρόπο να καταλάβουν τα σαίνια του υπουργείου Oικονομικών ότι αν ζητουσαν λογικά ποσά φόρων σίγουρα ο κόσμος θα πλήρωνε αλλά όταν ζητάνε εξωφρενικά πράγματα που κάποιους μήνες είναι περισσότερα και απο τα εισοδήματα που βγάζουμε τότε και τον καλύτερο μηχανισμό εισπράξεων να έχουν λεφτά δεν πρόκειται να πάρουν .

Εκτός αν κατά βάθος έχουν δίκιο κάποιοι "συνομοσιολόγοι" που λένε ότι το σχέδιο είναι να μας δημεύσουν τις περιουσίες.

ΦΩΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ...

Περνούν οι πρώτες μέρες του καινούργιου χρόνου 2013 κι οι γιορτές του Δωδεκαημέρου πάνε προς το τέλος τους, αφού αύριο έχουμε τη γιορτή των Θεοφανίων, τη γιορτή του Μεγάλου Αγιασμού, όπως τη λέει κι ο λαός μας.

Στα χωριά της Κρήτης πολλοί πιστεύουν ότι την παραμονή των Θεοφανείων ανοίγουν οι ουρανοί και ό,τι ζητήσει κανείς με πίστη μπορεί να πραγματοποιηθεί. Πιστεύουν ακόμα ότι γίνονται σημαντικές αλλαγές στους ανθρώπους και στη φύση. Μερι­κοί μάλιστα πιστεύουν πως τα νερά της θάλασσας γίνονται γλυκά και πόσιμα.

Για τη μέρα αυτή λέμε: Σήμερα είναι τω Φωτώ, του Μεγάλου Αγιασμού, τ' Αγιασμού κ.λπ. Από την παραμονή, 5 Ιανουαρίου, που τη λέμε του μικρού Αγιασμού, έχουμε κάνει τις ανάλογες ετοιμασίες. Η καθαριότητα, δική μας και του σπιτιού, η νηστεία κι η αναμονή ώσπου να περάσει ο ιερέας με τον αγιασμό στο συγκλάκι του και να "μας φωτίσει" κι εμάς και το σπίτι μας και το μαγατζέ μας και το στάβλο με τα ζωντανά.

Σε πολλά χωριά της Κρήτης, οι γεωργοί αφήνουν χάμω στη στράτα απ' όπου θα περάσει ο παπάς με τον αγιασμό, κλήματα αμπελιού για να τα δρασκελίσει. Πιστεύουν πως τ' αμπέλι των θα 'χει την ευλογία του Θεού και η προκοπή και η καρποφορία του θα είναι πλούσια.

Σ' άλλα χωριά βράζουν τα φωτοπάπουδα, δηλαδή διάφορα όσπρια και τα τρώνε έτσι χωρίς λάδι, γιατί νηστεύουν από σήμερα το πρωί μέχρι αύριο για να πιούνε αγιασμό. Από τα φωτοπάπουδα βάζουν και στο παχνί των βοδιών. Κι εκείνα ευχαριστημένα αφού αξιωθήκανε να φάνε από τον κόπο τους, ακούμε να συνομιλούν το βράδυ και να ευχαριστούν τον Θεό. Ρίχνουν σ' άλλα χωριά φωτοπάπουδα στα δώματα, στις σκεπές δηλ. τις χωμάτινες των σπιτιών για τα πετεινά του Ουρανού καθώς λένε...

Το βράδυ της παραμονής του Μεγάλου Αγιασμού αδειάζουν τα λαγήνια του σπιτιού γιατί πρέπει να βάλουν αύριο νέο αγιασμένο νερό από τη βρύση του χωριού. Επεριμένανε ώρες τον παπά να 'ρθει (γιατί έπαιρνε με τη σειρά τσι γειτονιές και τα σπίθια) για να φιλήσουνε το σταυρό. Στο συγκλάκι του αγιασμου που κρατούσε εβάνανε ό,τι είχανε, δεκάρικο, εικοσιάρικο. Εσερνε και σακκουλιέρηδες: Ο σακκουλιέρης του λαδιού, του σταριού, των οπωρικώ. Και των εδούδανε ένα κάρτο λάδι, μια λεκανιδέ στάρι χάσικο, αμύγδαλα και καρύδια κι όσοι είχανε κάστανα. Κι εκείνοι φεύγοντας επετούσανε απού τα μαζωμένα μια χουφτιά εις τσ' όρθες για να κλωσίσουν όπως ελέγανε...

Τα Φωτοκάλαντα (μια εκδοχή τους, γιατί τραγουδιούνται και στη Κρήτη αυτά επίσης):
Σήμερα είναι τω Φωτώ,
π' αγιάζουν οι παπάδες,
και μες στα σπίθια μπαίνουνε,
και λεν τον Ιορδάνη,
κι ο Ιωάννης Βαφτιστής,
επέρασεν και είπε:
Χαρίσετέ μου τα κλειδιά
τα μαργαριταρένια,
ν' ανοίξω των Παράδεισο,
να πιω νερό δροσάτο,
να θέσω ν' αποκοιμηθώ,
σε μια σπηλιά από κάτω.
Να πέφτουν μήλα πάνω μου,
και ρόδα στην ποδιά μου,
και τα χρυσά τριαντάφυλλα,
εις τα προσκέφαλά μου.
Ανήφορος, κατήφορος,
στα τρία πηγαδάκια,
κάθουνται τρεις μελαχρινές
με τα σγουρά μαλλάκια.
Η μια κεντά τον Ουρανό,
κι η γ' άλλη το φεγγάρι,
κι η τρίτη η καλύτερη
κεντά τον αϊ Γιάννη!

 *******************

Αφρουκαστείτε να σας πω θαύμα του Ιωάννη

απού βαφτίζει το Χριστό μέσα στον Ιορδάνη.

Τώρα τα δωδεκαήμερα που ’ν’ του Χριστού τα γέννα

χαίρονται όλοι οι χριστιανοί, χαίρεται κι η Καθέδρα...

Παρακαλώ όσοι είστε εδώ καλά ν’ αφρουκαστείτε,

ν’ ακούσετε για το Χριστό κι όλοι σας να χαρείτε.

Χριστός τον κόσμο γύρισε με δώδεκα αποστόλους

στον Ιορδάνη τσ' ήφερε και βάφτισε τσοι όλους...

Ε! Ιωάννη Πρόδρομε, έλα να με βαφτίσεις,

με την αγία χέρα σου να με χειροτονήσεις.

Πώς να τολμήσω σήμερο και πώς ν’ αποφασίσω

και πώς να πιάσω το Χριστό για να τονέ βαφτίσω.

Τρίχα καμήλας φόρεσε και ζώνη δερματίνη

τον Κύριο παρακαλεί την κεφαλή να κλίνει.

Η θάλασσα είδε κι έφυγε, ο Ιορδάνης φρίσσει,

την κεφαλή του ήσκυψε για να τόνε βαφτίσει.

Κι άγγελοι από τον ουρανό ανεβοκατεβαίνουν,

Δόξα εν υψίστοις έλεγαν και στο Χριστό πηγαίναν.

Ιδού όπως σας είπαμε μ’ όλη την προθυμία

του Ιησού μας του Χριστού βάφτιση την Αγία,

του χρόνου πάλι να 'ρθουμε μ’ υγεία να σας βρούμε

στα σπίτια σας χαρούμενους κι όλοι να τραγουδούμε.

Το πρωί του Μεγάλου Αγιασμού εκκλησιάζονται παντού όλοι, γιατί δεν πρέπει να λείπουν από τη Βάφτιση του Χριστού, αλλά και για να πιουν αγιασμό, που το χουν σε καλό κι ακόμη να πάρουν σ' ένα πεντακάθαρο ποτήρι για το σπίτι. Τον μεταφέρει ο νοικοκύρης του σπιτιού και του ανάβουν αμέσως καντήλι, όπου θα τον τοποθετήσουν.

Από τον αγιασμό αυτό θα ραντίσουν τα τέσσερα καντούνια του σπιτιού, για να ξορκιστεί το κακό και με τον υπόλοιπο θα γεμίσουν καθαρά γουβαδάκια (συγκλάκια) με συμπλήρωμα νερού, όπου τα μεγάλα παιδιά πηγαίνουν και 'φωτίζουν' τ' αμπέλι, το λιόφυτο, τα σπαρτά, τα δέντρα, τα κουκιά κ.λπ.
Αν το χωριό ή η πόλη είναι παραθαλάσσια ή έχει ποταμό, νεαροί κολυμπητές πέφτουν στα χειμωνιάτικα νερά για να πιάσουν τον Σταυρό, όταν τον ρίξει ο παπάς.

Σε πολλά μέρη, τον περιφέρουν στα σπίτια, σαν νικητές, προσκυνούν οι νοικοκυραίοι κι όσοι τυχαίνουν και κερνούν τον νικητή βουτηχτή. Είναι καλό λένε οι θαλασσινοί μας, να πιάσεις τον Σταυρό κι η πίστη και το θάρρος των νικούν της θάλασσας την παγωνιά.
Από του μικρού αγιασμού κιόλας, εφύγανε πια οι κατσικαντήλιδες από τον επάνω κόσμο γιατί ήρθε ο παπάς με την αγιαστούρα του και τσ' απόδιωξε.

Κι ως του χρόνου πάλι, τούτα τα μιαρά (οι καλικάτζαροι), θα 'ναι στ' απόβαθα τση γης και θα πριγιονίζουν, μα το ίδιο τονε κάνει. Κάθε χρόνο κι η πίστη μας με τη δύναμη του Σταυρού, θ' αποδιώχνει το κακό από τη Γη και θα μας προφυλάσσει από τις ενέργειες τους...

Αυτά είναι λίγα από τα λαογραφικά θησαυρίσματα του τόπου μας, για την παραμονή και την ημέρα του Μεγάλου Αγιασμού (5-6/1).  Μ' αυτήν την πατροπαράδοτη κληρονομιά την ανεκτίμητη μεγαλώσαμε εμείς, μ' αυτήν δυναμώσαμε και την πίστη μας, μ' αυτήν αισθανθήκαμε το μεγαλείο της ζωής των πατέρων μας, μ' αυτήν επιδιώκουμε να γαλουχήσουμε κι εμείς τα παιδιά μας.

Κι ας μη μας διαφεύγει πως: Όσο ξεκόβει ο σημερινός άνθρωπος από την παράδοση του, τόσο αξεδίψαστος και φτωχός θα μένει...

ΕΥΧΕΣ ΚΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ...

Ολες οι τελετές και οι γιορτές είχαν και έχουν σαν απώτερο σκοπό το ανέβασμα του ανθρώπου.

Σήμερα όμως για τους περισσότερους από εμάς ισχύει άραγε αυτός ο σκοπός ή μήπως τον ισοπεδώσαμε μέσα στον καταναλωτισμό, τον υλισμό μας και τα μέτρα που ακολούθησαν;

Θυμόμαστε τι γιορτάζουμε ή μια ενθύμηση, που συνοδευόταν από γλέντι, τη μετατρέψαμε μόνο σε γλέντια και υπερκατανάλωση;

Και φυσικά οι επιθυμίες μας φανερές ή κρυφές, βγαίνουν τώρα υπό μορφή ευχών. Ολοι θέλουμε να αλλάξει κάτι. Αλλά ούτε καν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να αλλάξει. Ούτε φυσικά πώς θα αλλάξει. Θα πρέπει όμως να βάλουμε το χεράκι μας για να αλλάξει αυτό το κάτι, για να αλλάξει η ζωή μας.

Αν δεν βρει ο καθένας μας μέσα του την ειρήνη, τη γαλήνη, την αγάπη, πως θα τη μεταδώσει ή πως θα την απαιτήσει από το περιβάλλον του, από το κράτος του και από τον κόσμο ολόκληρο;

Μήπως σβήνοντας τα χρωματιστά λαμπιόνια των ημερών, θα επανενταχθούμε στη ρουτίνα και θα μείνουν οι ευχές και οι επιθυμίες μας ένα όνειρο που θα το ξαναθυμηθούμε στις επόμενες γιορτές;
Μήπως έπαψε το νέο, το καινούριο να μας προσφέρει αυτό το κάτι άλλο;

Μήπως θα πρέπει να ξαναγίνουμε παιδιά, για να μπορέσουμε να χαρούμε κάθε τι νέο; Τα παιδιά χαίρονται πραγματικά με κάθε τι καινούριο, συνήθως ξεπερνώντας την υλική  αξία του. Εμείς οι "λογικοί" μεγάλοι με τι χαιρόμαστε;

Μήπως με το τίποτα; Μήπως μόνο με την υλική αξία κάθε πράγματος; Μήπως με τη μόνιμη γκρίνια μας;

Μήπως ο μόνιμος φόβος για το μέλλον και το άγνωστο αύριο, είναι πάντα κοντά μας ή καλύτερα μέσα μας και γι' αυτό η διασκέδαση πριν την ανησυχία είναι εκτόνωση και λήθαργος;

Θα πρέπει να ξεκινήσουμε μια μεγαλύτερη προσπάθεια αυτή τη χρονιά, ώστε να βρούμε την ειρήνη, την ευτυχία, τη χαρά και την αγάπη, μέσα μας, για να έχουμε τη δυνατότητα και την ικανότητα να τα μεταφέρουμε και στους γύρω μας και στον πλανήτη ολόκληρο, βάζοντας ένα λιθαράκι, για ένα καλύτερο, στην κυριολεξία και όχι στα λόγια κόσμο.

Μια πρώτη σταγόνα φέρνει τη βροχή. Ας γίνουμε εμείς αυτή η σταγόνα, πιστεύοντας ότι θα φέρουμε την αλλαγή και σε άλλους, ότι θα γίνουμε η αρχή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης και ας κάνουμε αυτή την αρχή με το νέο έτος 2013, το πρώτο μιας νέας πορείας, το πρώτο της νέας μας ζωής.

Μια ελπίδα ζητάει ο άνθρωπος για να ξεφύγει μπροστά.
Όποιος την έχει, μπορεί να τη δώσει και παραδίπλα...

2013 ΔΩΡΑ...

Ο Αϊ Βασίλης ήρθε και φέτος όπως κάθε χρόνο απαρέγκλητα.

Το δισάκι του ήταν παρά την οικονομικοκοινωνική κρίση, πάλι γεμάτο δώρα. Τι θα θέλαμε όμως ολόψυχα να ρίξει στις καμινάδες μας για τον καινούργιο χρόνο;

Αγάπη, γιατί δίχως αυτή είμαστε όπως λένε οι Γραφές, κενοί σαν κύμβαλα αλαλάζοντα.

Ειρήνη, επειδή με τον πόλεμο οι γονείς χάνουν τα παιδιά τους και καταστρέφονται συθέμελα όλα τα δημιουργήματα του ανθρώπου, πνευματικά και υλικά.

Υγεία σωματική και ψυχική ισορροπία, γιατί χωρίς αυτές ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει, ούτε μόνος του ούτε ως μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας.

Αλήθεια, διότι είναι το ακλόνητο θεμέλιο όλων όσα ονειρευόμαστε να έχουμε στη δημόσια και στην προσωπική μας ζωή.

Ελπίδα, θάρρος και αισιοδοξία, επειδή οι καθημερινοί αγώνες μάς φέρνουν αντιμέτωπους με πολλά και δύσκολα, γεμάτα παγίδες και εμπόδια, που γεμίζουν τον άνθρωπο πίκρα και απογοήτευση και τον αποπροσανατολίζουν από τους στόχους του και τις πραγματικές του ανάγκες, σε μιαν εποχή που η φυγομαχία δε συγχωρείται.

Δικαιοσύνη, διότι όλοι οι άνθρωποι έχουν εκ γενετής ίσα δικαιώματα στη ζωή και έχουν ανάγκη κάποιον να τα προστατεύει.

Μετριοφροσύνη, γιατί «παν μέτρον άριστον», εφόσον ο υπερφίαλος και αλαζόνας άνθρωπος κάνει μακροπρόθεσμα στην ψυχή του κακό παραμένοντας φτωχός τη ψυχή και τω πνεύματι, απαίδευτος και άξεστος, παρά την έξωθεν εικόνα του μορφωμένου ή του εύπορου.

Σύνεση και αυτογνωσία, επειδή μονάχα χάρη σε αυτές οι άνθρωποι, αφού γνωρίσουν πραγματικά και να ελέγχουν τα εσώψυχά τους, μπορούν να λαβαίνουν τις σωστές αποφάσεις στη στιγμή που πρέπει ή να προβλέπουν και ν' αντιπαλέψουν τα μελλοντικά.

Δημοκρατία με βάσεις και ουσία στην καθημερινή μας ζωή ορατή και χειροπιαστή, να έχουν δηλαδή οι πολίτες στιβαρό λόγο και ενεργό απευθείας συμμετοχή στα κέντρα λήψεων αποφάσεων σε τοπικό και εθνικό επίπεδο για όσα μέχρι σήμερα γίνονταν ερήμην τους για το καλό τους τάχα από τους κρατούντες.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ 2013;

Ο Ιανουάριος δεν ήταν ανέκαθεν ο πρώτος μήνας του έτους.

Στα πρώτα χρόνια της ιστορίας των Ρωμαίων πρώτος μήνας ήταν ο Μάρτιος, από το όνομα του πολεμικού θεού τους Mars - Martis (δηλαδή του Αρη των Ελλήνων). Πρωτοχρονιά ήταν τότε η πρώτη Μαρτίου.

Ο Ιανουάριος έγινε πρώτος μήνας αργότερα, όταν ο βασιλιάς των Ρωμαίων Νούμας Πομπίλιος οργάνωσε το ημερολόγιο με βάση τον ήλιο ή κατ' άλλους με το Γρηγοριανό ημερολόγιο.

Το εκκλησιαστικό ημερολόγιο αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου με λίγες δηλαδή μέρες διαφορά από το Εβραϊκό, που αρχίζει και αυτό τον Σεπτέμβριο, αλλά όχι την 1η του μήνα.

Κινέζοι και πολλοί άλλοι γιορτάζουν τον ερχομό του νέου έτους τον Μάρτιο, συνήθως κατά την εαρινή ισημερία, όπως περίπου ήταν και στην αρχαία Ελλάδα.

Τώρα αν έλθουμε στο αν βρισκόμαστε στο 2013, εκεί θα μας πιάσει ναυτία με το μπέρδεμα. Κάποιοι ιστορικοί λένε ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε το 1, αλλά 4 ή 6 χρόνια αργότερα και το αποδεικνύουν με στοιχεία. Αν έχουν δίκιο τότε, βρισκόμαστε στο 2013 ή στο 2009 ή μήπως στο 2007;

Η Ορθόδοξη εκκλησία προσμετρά τη χρονολογία από κτήσεως κόσμου. Δηλαδή βρισκόμαστε στο (2013+5508=) 7521.

Στην Κίνα αντί για 2013 θα έχουν 4711, ενώ οι Εβραίοι θα έχουν 5773 διότι η χρονολογία κτήσεως κόσμου γι' αυτούς είναι διαφορετική. Οι μουσουλμάνοι έχουν 1433 και στην Ιαπωνία 2693, δηλαδή αυτοί πάνε για την τρίτη χιλιετία και όχι για τη δεύτερη.

Διαλέξτε και αποφασίστε ό,τι σας αρέσει. Ολα είναι μέσα στο παιχνίδι των αριθμών. Αν τώρα καμία από τις παραπάνω χρονολογίες δεν σας εξυπηρετεί, μπορείτε να ακολουθήσετε τη χρονολογία των περισσοτέρων φυλών της Αφρικής, που απλά δεν έχουν χρονολόγηση. Δεν τους ενδιαφέρει αν έχουμε 2013 ή 1500 ή 5454. Μήπως έχουν δίκιο και όλοι εμείς, οι πολιτισμένοι, παίζουμε με τους αριθμούς και τις μετρήσεις;

Αλήθεια πια θα ήταν η διαφορά αν θα είχαμε 3580 και όχι 2013. Τι θα άλλαζε στη ζωή μας;
Μήπως θα είχαμε πάλι ένα τίποτα και θα ψάχναμε μόνο για γιορτές;

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ...

Μετά τα Χριστούγεννα ακολουθεί η Πρωτοχρονιά, λαμπερή γιορτή κι αυτή, με ευχές και ελπίδες για την καινούργια χρονιά.

Τα παιδιά γυρνούν από σπίτι σε σπίτι για να πουν τα κάλαντα. Ο νοικοκύρης τα ανταμείβει με κάποιο χρηματικό ποσό, ενώ παλιότερα τους πρόσφερε μελομακάρονα ή κουραμπιέδες ή ένα μαστραπά λάδι μέσα στον γκαζοτενεκέ, το οποίο μετά πουλούσαν στον μπακάλη και αγόραζαν παιχνίδια.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πολλές νοικοκυρές φτιάχνουν από τη ζύμη των κουλουριών ένα σταυρό που τον κολλούσαν στις πόρτες. Σε άλλα χωριά βάζουν στα σπίτια ένα φυτό από βολβό το σκυλοκρέμμυδο ( Το σκυλοκρέμμυδο ή κρεμύδα Scilla maritima είναι συνηθισμένο φυτό στην Κρήτη. Φυτρώνει άγριο και μοιάζει με μεγάλο κρεμμύδι. Τα ζώα δεν το τρώνε γιατί έχει δηλητήριο, που μπορεί να προκαλέσει δερματικό ερεθισμό από επαφή. Ακόμα και να το βγάλεις απ' τη γη και να το κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη. Ο λαός πιστεύει ότι αυτή τη μεγάλη ζωτική του δύναμη μπορεί να τη μεταδώσει σε έμψυχα και άψυχα, γι' αυτό την πρωτοχρονιά κρεμούν σκυλοκρέμμυδο στα σπίτια τους. Πρόκειται για αρχαίο έθιμο καλοτυχίας που αναφέρεται ήδη από τον 6 ο αιώνα π.Χ., αλλά σήμερα τείνει να εγκαταλειφθεί) και σε άλλα ένα κλωνάρι χαρουπιάς γιατί η χαρουπιά είναι ένα δένδρο που δίνει πολλούς καρπούς, πάντα πράσινο το ίδιο και ο βολβός και συμβολίζουν την αφθονία. Άλλες νοικοκυρές λιβανίζουν το σπίτι γιατί πιστεύουν πως οι καλικάντζαροι στήνουν χορό και μαγαρίζουν τα φαγητά όταν τα βρίσκουν ξεσκέπαστα.

Ο ανύπαντρες κοπέλες ρίχνουν φύλλα ελιάς στο τζάκι. Αν το φύλλο γυρίσει ανάποδα θα παντρευτούν αυτόν που θέλουν. Άλλη παράδοση θέλει τις ανύπαντρες κοπέλες να παίρνουν τρία κουκιά, το ένα ζεματισμένο, το άλλο ολόκληρο και το άλλο ξεφλουδισμένο. Με κλειστά μάτια πιάνουν ένα κουκί. Αν πιάσουν το ολόκληρο σημαίνει ότι θα παντρευτούν νέο άνδρα. Το ζεματισμένο σημαίνει χήρο και το ξεφλουδισμένο φτωχό.

Αγαπημένο έθιμο τις μέρες της Πρωτοχρονιάς είναι η δοκιμασία της τύχης. Εκτός από το κρατικό Λαχείο που κληρώνει την Πρωτοχρονιά, υπάρχει επίσης η χαρτοπαιξία και τα ζάρια σε καφενεία, λέσχες και σπίτια. Στα σπίτια είναι έθιμο να παίζονται χαρτιά το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου. Τα ποσά συνήθως είναι χαμηλά, τέτοια που να προσφέρουν απλά μια φιλική διασκέδαση χωρίς να στενοχωρούν τους χαμένους.

Η σύνδεση Πρωτοχρονιάς, καλοτυχίας και ελπίδας έχει την ιστορία της σε θρύλους παλιούς και σε χιλιόχρονα έθιμα. Υπάρχουν ιδιαίτερες πρωτοχρονιάτικες παραδόσεις για την ανύπαντρη κοπελιά, για τον γεωργό, τον κυνηγό, την νοικοκυρά κ.λ.π.

Η παράδοση λεει πως την Πρωτοχρονιά το πρώτο πράγμα που πρέπει να δεις είναι βουνό κι ένα υγιή γείτονά σου, έτσι ώστε κι εσύ να ζήσεις με υγεία και πολλά χρόνια, τόσα όσο και τα βουνά. Αν δεις θάλασσα τότε θα είσαι συνέχεια ταραγμένος όπως κι η θάλασσα. Το πρωί της Πρωτοχρονιάς ο άντρας του σπιτιού πάει να φέρει νερό σε ένα σταμνί και μια πέτρα. Με το νερό ραντίζει το εξωτερικό και εσωτερικό του σπιτιού λέγοντας: "Όπως τρέχει τούτο το νερό έτσι να τρέχουν και τα καλά στο σπίτι μου". Την πέτρα τη βάζει κάτω από το κρεβάτι λέγοντας: "Όπως είναι γερή τούτη η πέτρα έτσι να είναι γερό και το σπίτι μου". Η πέτρα μένει κάτω από το κρεβάτι ως τα Φώτα.

Την Πρωτοχρονιά δεν δίνουν τίποτα δανεικό ούτε παίρνουν γιατί θεωρούν ότι όλο το χρόνο θα δανείζονται ή θα δανείζουν. Δεν μαλώνουν γιατί θα μαλώνουν όλο το χρόνο. 

Το πρωί της πρωτοχρονιάς η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία. Μαζί τους παίρνουν μια εικόνα του σπιτιού, η οποία αφού λειτουργηθεί θα κάνει το ποδαρικό στο σπίτι. Το έθιμο του ποδαρικού έχει μεγάλη σημασία στην Κρήτη. Ποδαρικό σημαίνει: Ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει με το πόδι του (ποδαρικό) στο σπίτι μετά την είσοδο του νέου χρόνου. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι τυχερός για να φέρει τύχη στο σπίτι και να πατήσει πρώτα με το δεξί του πόδι για να πάνε όλα δεξιά δηλ. καλά. Τυχερός θεωρείται ο νοικοκύρης ή ένα παιδί που να ζουν και οι δύο του γονείς.

Στην Ορθόδοξη θρησκεία η Πρωτοχρονιά είναι και η μέρα που γιορτάζει ο Άγιος Βασίλειος. Η παράδοση θέλει τον Αϊ Βασίλη γεωργό, ζευγολάτη όπως ο καθημερινός Κρητικός. Έτσι ο γεωργός που θέλει την ευλογία του Αγίου πρέπει να οργώσει ένα κομμάτι του χωραφιού του. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς που είναι ταυτόχρονα και η παραμονή της γιορτής του Αγίου Βασιλείου αφήνουν στο τραπέζι ένα ποτήρι κρασί με φαγητό ή ένα γλυκό με κάποιο ποτό και νερό για να έρθει ο Άγιος να αφήσει τα δώρα του, να φάει και να πιει και να ξεκουραστεί.
Η κοπή της βασιλόπιτας είναι πανάρχαιο έθιμο που ξεκινά από την Αρχαία Ελλάδα αφού οι πρόγονοί μας έφτιαχναν μια πίτα από φρέσκο σιτάρι και την αφιέρωναν στη θεά Δήμητρα. Αλλά και στον Απόλλωνα αφιέρωναν πίτα από άρτο. Τα βασικά υλικά της βασιλόπιτας είναι φρέσκο βούτυρο, γάλα, αυγά, μυρωδικά, αλεύρι. Στην Χριστιανική πίστη η πίτα αυτή αφιερώνεται στον Ιησού Χριστό ή στον Άγιο Βασίλη. Μέσα στην πίτα υπάρχει ένα νόμισμα. Η πίτα κόβεται την ημέρα της Πρωτοχρονιάς από τον νοικοκύρη του σπιτιού. Τα κομμάτια ονοματίζονται δηλαδή το κομμάτι του Χριστού, της Παναγίας, του Αγίου Βασιλείου, του μπαμπά, της μαμάς, των παιδιών, των παππούδων, των καλεσμένων. Όποιος τύχει το νόμισμα θεωρείται ο τυχερός της νέας χρονιάς.

Η ανταλλαγή των δώρων γίνεται την Πρωτοχρονιά.

Την πρωτοχρονιά οι παππούδες και οι στενοί συγγενείς δίνουν στα παιδιά την «καλή χέρα» δηλαδή κάποιο χρηματικό ποσόν. Μερικές δεκαετίες παλιότερα, η καλή χέρα ήταν το μόνο δώρο που έπαιρναν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και σε πολλές περιπτώσεις ήταν απλά ένα κέρασμα μια κι ούτε χρήματα υπήρχαν πολλά, αλλά ούτε μαγαζιά με παιγνίδια.
Στο Ηράκλειο υπάρχει και το έθιμο της μπουγάτσας. Οι Ηρακλειώτες πιστοί στις παραδόσεις καταναλώνουν ανήμερα της Πρωτοχρονιάς μεγάλες ποσότητες μπουγάτσας θέλοντας να είναι γλυκιά η πρώτη τους γεύση.

Στα Χανιά αλλά και σε όλη την Κρήτη, η παράδοση ζωντανεύει και τα παραπάνω ήθη και τα έθιμα της γιορτής δεν ξεχνιούνται...