THE PAINTENT HILLS (CLASSIC LASSIE MOVIE)...

A Classic Lassie movie. After years of prospecting, Jonathan finally strikes gold. He returns to town only to discover that his partner has since died and left Tommy fatherless.

He decides to leave Shep (played by Lassie) with Tommy to cheer him up. Meanwhile Jonathan's new partner Lin, isn't interested in sharing the gold, and lures Jonathan to his death. Lassie immediately deduces what's happened...

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ...

Επανερχόμαστε σε προηγούμενες δεκαετίες.

Οι δείκτες της ιστορίας πάνε πίσω, αφού μισθοί και συντάξεις σήμερα με τις άγριες περικοπές δεν επαρκούν. Καλές είναι λοιπόν, και οι δουλειές "αλλού", εδώ γύρω στα χωράφια που οι ίδιοι είχαν παρατήσει τα προηγούμενα χρόνια.

Ντόπιοι είναι πια οι περισσότεροι εργάτες της γης, με έδρα όμως τις πόλεις που ζούσαν ως τώρα. Καλλιεργούν οι ίδιοι ότι θέλουν να τρώνε σε μικρές ποσότητες, μερικοί μάλιστα εμπορεύονται τα περισσεύματα της συγκομιδής τους σε γνωστούς και φίλους, αν και όχι "κατά κύριο επάγγελμα αγρότες". Μοιράζουν τον χρόνο τους σε δουλειά (αν έχουν ακόμη) και αγροτικά.

Η επιστροφή λοιπόν στα πατρώα εδάφη, στη μάνα γη, είναι καθημερινό φαινόμενο και στο νομό μας όπως διαπίστωσα σε πρόσφατη εξόρμηση στην ύπαιθρο.
Υπάλληλοι και συνταξιούχοι ξαναθυμούνται τα χωράφια τους. Επίσης οι ίδιοι οι επαγγελματίες αγρότες που μέχρι τώρα έβαζαν αλλοδαπούς να κάνουν την ελαιοσυλλογή ή το μάζεμα των πορτοκαλιών επιστρέφουν στο μεροκάματο.

Αποφάσισαν να κάνουν πράξη το λεχθέν υπό (σοφού) μαντιναδολόγου:

Όποιος στην κρίση πού 'χουμε
δεν θέλει να πεινάσει,
τα χωράφια των προγόνων του
ας πάει να ξερημάσει...

Η ΜΙΚΡΗ ΣΑΥΡΑ...

Ένα κοάλα καθόταν σε ένα δέντρο και κάπνιζε ένα μπάφο όταν μια σαυρίτσα πέρασε από κάτω, κοίταξε ψηλά και είπε:

- Έι κοάλα! Τι κάνεις;

Το κοάλα είπε:

- Καπνίζω ένα μπάφο. Ανέβα να κάνεις κι εσύ!

Κι η σαυρίτσα σκαρφάλωσε και κάθισε δίπλα στο κοάλα και κάπνισαν μερικούς μπάφους. Μετά από λίγο η σαυρίτσα είπε ότι το στόμα της ξεράθηκε και θα πάει να πιει νερό από το ποτάμι. Η σαυρίτσα ήταν τόσο μαστουρωμένη που καθώς έγειρε για να πιεί νερό, έπεσε μέσα στο ποτάμι.

Ένας κροκόδειλος την είδε, κολύμπησε δίπλα της και τη βοήθησε να βγει από το νερό. Ρώτησε τη σαύρα:

- Τι σου συμβαίνει;

Η σαυρίτσα εξήγησε στον κροκόδειλο ότι καθόταν με το κοάλα πάνω στο δέντρο, κάπνισαν μερικούς μπάφους και μαστούρωσε τόσο πολύ που έπεσε μέσα στο ποτάμι καθώς προσπαθούσε να πιει νερό. Ο κροκόδειλος είπε ότι θα πάει να δει και αυτός.
Πήγε λοιπόν μέσα στο δάσος, βρήκε το δέντρο που καθόταν το κοάλα καπνιζοντας ακόμα μπάφο. Ο κροκόδειλος κοίταξε ψηλά και είπε:

- Έι, εσύ!

Και το κοάλα κοίταξε κάτω και είπε:

- Ουάου ρε συ! Πόσο νερό ήπιες;

ΚΟΠΡΙΤΕΣ ΣΤΑ ΠΡΑΣΑ...

Ο Πάγκαλος έχει γράψει ένα μικρό βιβλιαράκι με τίτλο «Με τον Ανδρέα στην Ευρώπη» (Εκδόσεις Πατάκη, Δεκέμβριος 2010) Από κει είναι οι 2 παρακάτω μικρές ιστορίες σε αφήγηση του ίδιου του Πάγκαλου:

1. "Ο Πάγκαλος αποφασίζοντας την αντικατάσταση του καυστήρα του υπουργείου εμπορίου προκάλεσε την τοποθέτηση ενός κόντρα πλακέ. Μία μέρα που επιθεωρούσε τα γραφεία διαπίστωσε ότι το κόντρα πλακέ είχε μία αρκετά μεγάλη τρύπα και ω του θαύματος εμφανίστηκε μία ανθρώπινη κεφαλή.

Κάποιος έμπαινε με τα τέσσερα μέσα στο υπουργείο καθυστερημένος. Τον άρπαξα αμέσως από τα μαλλιά και τον ακινητοποίησα σε ένα σημείο όπου όποια και αν ήταν η δύναμή του, ήταν αδύνατο να σηκωθεί, να φύγει προς τα έξω ή να μπει προς τα μέσα. Τον ερώτησα το όνομά του και μου είπε ότι ήταν κάποιος τμηματάρχης. Έστειλα λοιπόν ανθρώπους του γραφείου μου που με συνόδευαν και εκάλεσαν όλους τους υπαλλήλους κρατώντας πάντα το θύμα μου από τα μαλλιά γονατιστό στα τέσσερα, εξεφώνησα λογίδριο.

Τους είπα πόσο μεγάλος πρέπει να είναι ο εξευτελισμός κάποιου ο οποίος το σκάει από την δουλειά του με αυτόν τον ποταπό τρόπο και να θαυμάσουν την κατάσταση της πλήρους ανυποληψίας στην οποίο είχε περιέλθει ο ατυχής τμηματάρχης. Στο τέλος του είπα ότι δεν επρόκειτο να τον τιμωρήσω, γιατί αυτό που έπαθε είναι ο,τι χειρότερο μπορούσε να πάθει ένας άνθρωπος που έχει στοιχειώδες φιλότιμο". (σελ 32)

2. "Μετά το τέλος της συνόδου κορυφής στη Ρόδο, ο Πάγκαλος, επειδή πολλά από τα φαγητά είχαν περισσέψει, αποφασίζει να ανοίξει τον μπουφέ στους αστυνομικούς που φύλαγαν τους επισήμους «Δυστυχώς μετά από μιάμιση ώρα περίπου εισέβαλε στο γραφείο μου ο υπεύθυνος για την τροφοδοσία και μου είπε ότι οι αστυνομικοί αφού φάνε συναποκομίζουν τα ως επί το πλείστον ασημένια σκεύη και αποχωρούν.

Κατέβηκα αμέσως στην κεντρική είσοδο του καστέλου και όταν είδα να φθάνει μια ομάδα αστυνομικών, τους ρώτησα αν έρχονται από την τραπεζαρία. Μου είπανε ναι και τότε ζήτησα να αδειάσουν αμέσως τις τσέπες τους. Κατακόκκινοι αναγκάστηκαν να συμμορφωθούν και από τις τσέπες τους έπεσαν αναπτήρες, αλατιέρες, τασάκια, μαχαίρια, πιρούνια και κουτάλια.

Μετά από ένα σύντομο σχολιασμό τον οποίο μπορείτε να φανταστείτε και δεν θέλω να επαναλάβω, όταν τους ρώτησα πώς διανοήθηκαν να κάνουν αυτό το πράγμα, μου απάντησαν ότι θεωρούσαν ότι τα μαχαιροπήρουνα ήταν του κράτους και είχαν σκεφτεί να τα κρατήσουν για souvenir»(σελ 109, 110).

Έχω τη καλή πρόθεση να πιστέψω τα γραφόμενα του συγγραφέα.

Με μια απορία ωστόσο: Γιατί οι πολιτικοί αφού βλέπανε από τότε όλες αυτές τις απαράδεκτες πράξεις δε προνόησαν; Γιατί τακίμιασαν τόσα χρόνια με τους κοπριτο-συνδικαλιστές; Γιατί τους έδωσαν τόση εξουσία; Γιατί διόριζαν και γέμιζαν τις υπηρεσίες;

Με τα γραφόμενα του μας λέει πως ο ίδιος ανέχθηκε καταστάσεις και δεν εφάρμοσε τον νόμο. Και άλλες πολλές που έχουν να αφηγηθούν άλλοι πολιτικοί Άρα αυτό το δημόσιο είναι δικό τους προϊόν.

Και κάποια ακόμη "Γιατί" που ξέρω πως έχουν μόνο μια απάντηση.

Που έδωσε μόνος του προχθές: Για τις ΨΗΦΟΥΣ.

Στο παιγνίδι των προσλήψεων ενεπλάκησαν παράγοντες από όλο το πολιτικό φάσμα. Μετά από κάθε εκλογική μάχη οι χαμένοι έμπαιναν στο ψυγείο, οι νικητές έκαναν νέους διορισμούς και όλοι βολεύονταν ώσπου έσκασε κι αυτή η φούσκα...

ΚΟΠΡΙΤΕΣ...

Ο Πάγκαλος μιλώντας στο "Βήμα της Κυριακής" είπε με λίγα λόγια που όλοι ξέρουμε και λίγοι λένε, τον επίλογο ενός πολιτικού παρελθόντος, στου οποίου τη δημιουργία συνέβαλε κι ο ίδιος και με το παραπάνω μάλιστα:

"Όταν στο δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί.

Το 75% των δαπανών του Δημοσίου είναι οι μισθοί και οι συντάξεις. Δανειστήκαμε για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις σε υπαλλήλους που προσλαμβάναμε απλώς και μόνο για να πάρουμε την ψήφο τους. Μας τρομάζουν η αλήθεια, η αντικειμενικότητα, η αξιοκρατία".

Ποιος όμως θα βρεθεί να διώξει τους πολλούς κοπρίτες από την Ελληνική ζωή; Όχι βέβαια οι νυν πολιτικοί μας!

Ο Πάγκαλος επανέλαβε πως μαζί με κάποιος φάγανε τα λεφτά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής πελατείας με αθρόους διορισμούς στο δημόσιο και έπειτα μας κάλεσε να σκεφτούμε ποιο είναι το πρόβλημα σε αυτή τη φράση. Ένα εμπόδιο είναι ίσως το ποιος μιλάει, το ότι δηλαδή ο κύριος Πάγκαλος είναι βουλευτής 30 χρόνια, και σήμερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Το επιχείρημα δεν στερείται λογικής. Αν υπονοείται όμως πως τα φάγαμε όλοι οι Έλληνες εξίσου, αυτό είναι εντελώς ανακριβές.

Το ότι το παραδέχεται επίσης δεν σημαίνει τίποτα. Θα έπρεπε κι αυτός και οι όμοιοι του και των δύο κομμάτων εξουσίας να έχουν ήδη ξεκουμπιστεί, αφού αν ο διορισθείς κοπρίτης διέπραξε το αμάρτημα άπαξ και για το ψωμί του, ο άμετρος στα λόγια και τη μάσα Πάγκαλος, το έκανε κατ' επανάληψη και για το παντεσπάνι του.

Μα στο κόμμα σου πρωτίστως ρε Πάγκαλε (και μετά έμαθαν οι συνάδελφοί σας όλων των κομμάτων) δεν είσαστε που τα κάνατε πλακάκια με τους συνδικαλιστές για διορισμούς επί διορισμών χωρίς ποτέ να σκεφτείτε τη διόγκωση του δημόσιου χρέους που επιφέρατε;

Για ποιον λόγο ο πολίτης να ακούει τις εξηγήσεις σας, ενώ είναι αυτός που ακριβοπληρώνει τα λάθη σας;

Όσο για τις λέξεις αλήθεια, αντικειμενικότητα, αξιοκρατία ακούγονται μάλλον πολύ παράφωνες από το στόμα σου, μια και έχεις διορίσει ουκ ολίγους φίλους και συγγενείς. Μαζί με πολλούς άλλους που έχτισαν μακρόχρονες πολιτικές καριέρες με ρουσφέτια και διορισμούς χωρίς να δώσουν τίποτα στον τόπο πέρα από κοπρίτες να πληρώνει μηνιαίως και ν' ακούει τακτικά τα "αιτήματα τους" για περισσότερα προνόμια κι απολαβές...

Άραγε κοπρίτης γεννιέται ή γίνεται κάποιος;

Αν κοπρίτης γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, βουλιάζοντας αργά και σταθερά λόγω μονιμότητας στις ακαθαρσίες του ελληνικού δημοσίου, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα. Με διαύγεια, αξιοκρατία και διαφάνεια, μπορεί πιθανόν να αντιστραφεί η πορεία. Το κράτος να καθαρίσει από την κόπρο και μαζί της κι όλοι οι κοπρίτες. Μαζί τα φάγανε, μαζί να καθαρίσουνε κιόλας.

Αν όμως γεννιέται; Αν ένας τέτοιος κοπρίτης δεν αλλάζει, αν θα μείνει έτσι και γίνεται χειρότερος σε όλη του τη ζωή και δεν πρόκειται να βελτιωθεί όπως δηλώνει με τόση βεβαιότητα (εκ πείρας;) ο παλαιός βουλευτής; Δεν θα έπρεπε τότε να πιέζει για άμεσες απολύσεις ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης; Μαζί αναξιοκρατικά τα φάγανε, μαζικά δεν πρέπει και να απολυθούνε εδώ και τώρα οι φαύλοι;

Και τώρα ακόμη που η τρόικα πιέζει για μετατάξεις οι πιο κολλητοί τους (κι ενήμεροι σχετικά) βρήκαν νέα μηχανή βολέματος, μετατασσόμενοι σε υπηρεσίες με καλύτερους μισθούς, αφού όλα τα υπουργεία δεν ήταν ίσα στις αμοιβές (σύγκρινε τους τεχνικούς του ΥΠΕΘΑ με τα γνήσια κοπρόσκυλα της ΥΠΑ ή των τελωνείων του ΥΠΕΘΟ) για αρχή...

ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΙ...

Φράκτης στα σύνορα στον Έβρο θα εμποδίζει τους βρωμομετανάστες να εισέρχονται μπουλουκηδόν στην Ελληνική επικράτεια. Κάποιο μέρος τους τουλάχιστον, μέχρι οι πατρώνες τους να τους οδηγούν από αλλού, από άλλα μονοπάτια να μαγαρίσουν τη χώρα και κύρια την πρωτεύουσα της με οργανωμένο σχέδιο.

Νομίζω ότι ο φράχτης, έστω και σε επίπεδο συμβολισμού εισφέρει στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Το ελάχιστο που προσφέρει είναι ο τερματισμός του ως τώρα δικού μας δόγματος: "ευχαριστούμε που μας επιλέξατε ".

Τώρα που οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες (στην Πάτρα στο λιμάνι γίνεται χαμός καθημερινά), ότι δεν αντέχει η Ελληνική κοινωνία άλλο βάρος και τα συσσίτια άχρηστα στόματα, τώρα που η οικονομική κρίση έχει στρέψει αλλού τις προτεραιότητες, αποφάσισε η κυβέρνηση να δείξει πυγμή και σχέδιο.

Άλλωστε δεν εμποδίζει τη λήψη οποιουδήποτε συμπληρωματικού μέτρου που είναι απαραίτητο να πάψει η εισβολή.

Παρομοίως πρέπει να διαφυλαχτούν αποτελεσματικά τα θαλάσσια σύνορα μας, με την απαραίτητη βοήθεια όλων των Ευρωπαϊκών χωρών αν δεν θέλουν να κατακλυστούν οι πρωτεύουσες τους από την πλέμπα της Ασίας και της Αφρικής που αύριο θα ζητά δικαιώματα και τζαμιά. Να τελειώνουμε πια με δαύτους, να ελεγχθεί η λάθρα μετακίνηση πληθυσμών...

Κακά τα ψέματα: Αν δεν τραβήξεις σκανδάλη, σύνορα δεν μπορείς να φυλάξεις. Αυτό είναι όλο μας το πρόβλημα, αλλά για αυτό κανείς δεν μιλάει. Από λανθασμένη ευγένεια και πολιτική ορθότητα, φυσικά. Μη στενοχωρηθούνε οι διεθνείς νταβατζήδες και μας μαλώσουνε;

Και η άσκηση βίας κατά των λαθρομεταναστών είναι μονόδρομος. Μας βάζουν να τους λυπόμαστε για να μας αλώσουν τη χώρα. Θα μας πάρουν τη χώρα με όπλο τον ανθρωπισμό μας;

Όχι! Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Όσο κι αν σκούζουν διατετεγμένα οι διάφοροι περιθωριακοί αριστεριστές, που εκτός από την δήθεν συμπόνοια τους σε δήθεν ξεριζωμένους τριτικοσμικούς δεν έχουν και τίποτα άλλο να τους προσφέρουν, εμείς δίνουμε τα υπόλοιπα για την διαβίωση τους εις βάρος μας.

Αρκεί ν' ανακηρύξουμε έτος της σφαλιάρας το 2011 που μόλις άρχισε και να ρίχνουμε εν αφθονία σε όποιους προκαλούν σε τέτοια θέματα.

Δεν θα διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός, η ιστορική συνέχεια, η οικονομία, η χώρα ολόκληρη για να έχουνε φτηνούς εργάτες μερικοί απατεώνες εργολάβοι και μεγαλοκτηματίες, οι μόνοι που ωφελούνται μιας και οι άλλοι απλώς...διαδηλώνουν!...

ΥΓ. Χθες το αστυνομικό δελτίο εδώ είχε 9 συλλήψεις σε λίγες ώρες, όλοι οι συλληφθέντες Ασιάτες και Αφρικανοί 18 - 30 χρονών με δράση διαρρήξεις, κλοπές και συμπλοκές μεταξύ τους, όποιος κατάφερνε κι έβγαζε ένα μεροκάματο ορμούσαν οι άλλοι να του το πάρουν, είπαμε δεν χωρούνε άλλοι...

ΤΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ...

Μου ήρθε στο μυαλό η γνωστή ιστορία του Olivier Clerc:

Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι.

Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβουν μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.

Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.

Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει.

Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό απ' ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο αλλά παρ' όλα αυτά δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.

Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο υπομένει και δεν αντιδρά.

Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει έως ότου το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.

Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ' ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.

Αυτό αποδεικνύει ότι, όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 ή 40 χρονιά, θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες η αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.

Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας εκάστου, της αξιοπρέπειάς του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με τη συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους να αμυνθούν.

Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.

Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως, με την παραπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές, χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του...

Συνειδητοποίηση, ή βράσιμο; Πρέπει να διαλέξετε!

Λοιπόν αν δεν είστε σαν το βατραχάκι μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά. Γιατί αλλιώς...