ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 20...

Με την πρώτη πιστωτική κάρτα που είχε στα χέρια του ο Κάκος, σε σύντομο χρονικό διάστημα είχε δημιουργήσει μια ροή χρηματικής ενέργειας...

Είτε για καταναλωτικούς άμεσους σκοπούς, είτε για κάποιες μικρές επενδύσεις σε επιχειρήσεις που του πρόσφεραν αυτή τη δυνατότητα μέσω του internet, αφού με χρήματα που διέθετε δεν μπορούσε να έχει μια άλλη "συμβατική" επιχείρηση...

Χρέωνε τον λογαριασμό του κατά καιρούς για να έχει αυτά που ήθελε επί πιστώσει, μα με κάποια κέρδη που είχε από τις δραστηριότητες του κατάφερνε τελικά να μειώνει το υπόλοιπο της κάρτας. Στην χειρότερη περίπτωση πλήρωνε την ελάχιστη καταβολή που όριζε η τράπεζα κάθε μήνα, κέρδιζε χρόνο και δεν τον ενοχλούσε κανείς...

Η τράπεζα εισέπραττε μικρά ή μεγάλα ποσά από τον Κάκο, δεν έβγαινε χαμένη από την κίνηση της εκείνη να του εκδώσει πιστωτική κάρτα όταν αγόρασε με δόσεις τον πρώτο του Η/Υ. Από ένα μηχάνημα ξεκίνησε και με τη πάροδο του χρόνου είδε πως χρειαζόταν κι εκτυπωτή και scanner και fax και σύνδεση στο internet, και αγορά κάποιου διαφημιστικού χρόνου για τη προβολή του...

Όλα χρεωμένα στην πρώτη του αυτή κάρτα και εξοφλούμενα με δόσεις, που τα ίδια τα μηχανήματα με την χρήση τους και την ευφυϊα του Κάκου παρήγαγαν, με υπέρτατο αρωγό το πείσμα του για επιτυχία και οικονομική ανεξαρτησία.

Μια τράπεζα επωφελούνταν, οι άλλες τι έκαναν;

Προσπάθησαν κι εκείνες να κάνουν τον Κάκο πελάτη!

Η αρχή έγινε με μια μικρή επιχείρηση που συνεργαζόμενη με γνωστή μεγάλη τράπεζα, προωθούσε τα προϊόντα της σε καταναλωτές με την υπόσχεση έκδοσης μιας καινούριας πιστωτικής κάρτας με κάμποσο υπόλοιπο, όπου θα χρεώνονταν και (αρκετές) μικρές δόσεις ως την αξία των προϊόντων που αγόραζε κάποιος.

Εδώ μιλάμε για πραγματική υπόσχεση που τηρούνταν, καμιά σχέση με τις πρακτικές επώνυμης Αθηναϊκής "επιχείρησης" του είδους που κάνει θραύση τα τελευταία χρόνια με χιλιάδες θύματα ανά τη χώρα, στα οποία χρεώνει τις κάρτες που ήδη έχουν με αγορές άθλιων προϊόντων, ακόμη κι ανύπαρκτες...

Ευτυχώς για τον Κάκο, αυτή η πρώτη επιχείρηση που επικοινώνησε μαζί του τηλεφωνικά και του πρότεινε μια συναλλαγή όπως παραπάνω, ήταν τίμια κι έτσι αποκτώντας μερικά είδη σπιτιού (καλής ποιότητας πάντως), βρέθηκε σε λίγο καιρό με μια ακόμη πιστωτική κάρτα στα χέρια του, από μεγάλη τράπεζα - ανταγωνιστή της πρώτης που του είχε εκδώσει τη υπάρχουσα κάρτα του.

Που αν πήγαινε στα γκισέ της να σταθεί στην ουρά για να ζητήσει ο ίδιος την έκδοση της, θα τον ταλαιπωρούσε με αιτήσεις κάποιος υπαλληλάκος και πιθανότερα θα τον απόρριπτε στο τέλος, ενώ έτσι την κρατούσε κιόλας στα χέρια του και υπέγραφε ήδη στην πίσω πλευρά της όπως του υποδείκνυε το συνοδευτικό της σημείωμα, στον συστημένο φάκελο που την παρέλαβε...

Στην οποία άρχισαν από τον επόμενο μήνα να χρεώνονται οι προσυμφωνημένες δόσεις για τη παραγγελία που παρέλαβε εγκαίρως, εντός λίγων ημερών ο Κάκος, συνοδευόμενη με πραγματικά παραστατικά κι αποδείξεις αγοράς.

Και είχε κι αρκετό υπόλοιπο η καινούρια άδεια του κάρτα, αν χρειαζόταν...



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...